Archief – Kunstgalerie Arnold

Sr# 1

Jos Aanraad. De kunstschilder Jos Aanraad is geboren in het Brabants dorpje Oud-Gastel in 1945. Jos bleek een natuurtalent, al in 1957 behaalde hij de eerste prijs bij een tekenwedstrijd.

Als huisschilder verdiende hij de kost en in die tijd heeft hij tekenlessen en schildercursussen gevolgd om te tekenen en schilderen in zijn vrije tijd. Het magazine “Tekenen en Schilderen” publiceerde in 1988 verschillende foto’s van zijn werk. Later in de jaren 80 volgde Jos een cursus stilleven schilderen bij de kunstschilder Cornelis Lemair. Hier leerde hij de techniek van een onderschildering en het werken met een zeventiende eeuws kleurenpalet en is hij daarmee verder gegaan in zijn eigen stijl. Sinds 1992 werkt Jos dan ook in zijn eigen atelier full-time als kunstschilder.

Zijn voorkeur gaat uit naar het maken van stillevens, maar uiteraard maakt hij ook portretten, landschapjes e.d. meestal in opdracht. “De poëzie van de dingen picturaal belicht” zo stond het treffend in een van de talrijke dagbladrecenties

Jos Aanraad archief 1

Omschrijving

Sr# 1

Den Haag, aquarel op papier, afmeting 50x63cm beeldmaat

B.C. van Ettinger, 1916-1991

Omschrijving

Sr# 1

Havengezicht, olieverf op linnen, afmeting 96x127cm doekmaat

L. Gschossman, 1894-1988

Omschrijving

Sr# 1

Het familiefeest, olieverf op linnen, afmeting 65x95cm doekmaat

H.W. Schmidt, 1859-1940

Omschrijving

Sr# 1

L. Wenzel, 60x70cm, landschap met koeien, olieverf op linnen, afmeting incl. lijst 80x90cm

L. Wenzel, 1885-1972

Omschrijving

Sr# 1

F.M. Kruseman, landschap met figuren, Brederode, olieverf op paneel, afmeting 24x31cm paneelmaat

F.M. Kruseman, 1, 1816-1882

Omschrijving

Sr# 1

Carl Edvard Diriks, Diriks, le jardin du luxembourg, olieverf op linnen, afmeting 50x75cm doekmaat, dit schilderij staat vermeld in de Benezit Lexicon, nr 1

Carl Edvard Diriks, Diriks, 1855-1930

Omschrijving

Sr# 1

E.B. van Dulmen Krumpelman, boerenerf, olieverf op linnen, afmeting 75x95cm doekmaat, nr.1

E.B. van Dulmen Krumpelman, 1897-1986

Omschrijving

Sr# 1

Jan Zoetelief Tromp, 1872-1947, Hette (de dochter van Jan Zoetelief Tromp gedateerd 1909), olieverf op linnen, afmeting 28x31,5cm doekmaat, herkomst Simonis en Buunk, nr.1

Jan Zoetelief Tromp, 1872-1947

Omschrijving

Sr# 2

Den Haag, aquarel op papier, afmeting 35x45cm beeldmaat

B.C. van Ettinger, 1916-1991

Omschrijving

Sr# 2

Bloemstilleven, olieverf op linnen, afmeting 40x50cm doekmaat

Lammert van der Tonge 1871-1937 archief

Omschrijving

Sr# 2

Jan Jans, olieverf op linnen, afmeting 45x65cm doekmaat, afmeting incl. lijst 57x77cm, nr 2

Jan Jans, 1872-1943

Omschrijving

Sr# 3

Stilleven, De kunstschilder Jos Aanraad is geboren in het Brabants dorpje Oud-Gastel in 1945. Jos bleek een natuurtalent, al in 1957 behaalde hij de eerste prijs bij een tekenwedstrijd.

Als huisschilder verdiende hij de kost en in die tijd heeft hij tekenlessen en schildercursussen gevolgd om te tekenen en schilderen in in zijn vrije tijd. Het magazine “Tekenen en Schilderen” publiceerde in 1988 verschillende foto’s van zijn werk. Later in de jaren 80 volgde Jos een cursus stilleven schilderen bij de kunstschilder Cornelis Lemair. Hier leerde hij de techniek van een onderschildering en het werken met een zeventiende eeuws kleurenpalet en is hij daarmee verder gegaan in zijn eigen stijl. Sinds 1992 werkt Jos dan ook in zijn eigen atelier full-time als kunstschilder.

Zijn voorkeur gaat uit naar het maken van stillevens, maar uiteraard maakt hij ook portretten, landschapjes e.d. meestal in opdracht. “De poëzie van de dingen picturaal belicht” zo stond het treffend in een van de talrijke dagbladrecenties.

Jos Aanraad archief 3

Omschrijving

Sr# 3

Den Haag, aquarel op papier, afmeting 35x45cm beeldmaat

B.C. van Ettinger, 1916-1992

Omschrijving

Sr# 3

Kerkingang, olieverf op linnen, afmeting 35x50cm doekmaat

Jan Cossaar archief 2

Omschrijving

Sr# 3

Spelende poezen, olieverf op linnen, afmeting 40x50cm doekmaat

J.W. van Trirum, geb. 1924

Omschrijving

Sr# 3

Dorpsgezicht met bruiloft, J.J. Zuidema Broos, 55x68,5cm doekmaat.

J.J. Zuidema Broos, 3, 1833-1882

Omschrijving

Sr# 3

J. van der Linde, poldergezicht, afm. 60x90cm beeldmaat, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting incl. lijst 80x110cm

J. van der Linde, 3, 1864-1945

Omschrijving

Sr# 3

Louis Buisseret, stilleven met kersen, afmeting 46x53cm doekmaat, nr. 3

Louis Buisseret, 1888-1956

Omschrijving

Sr# 3

Peter Sterkenburg, afmeting 70x100cm doekmaat, gezicht op de kust, nr. 3

Peter Sterkenburg, geb. 1955

Omschrijving

Sr# 3

A. Karssen, 30x40cm paneelmaat, olieverf op paneel, nr. 3

A. Karssen,

Omschrijving

Sr# 3

Cornelis Raaphorst, olieverf op linnen, afmeting 40x50cm, spelende poezen, nr. 3

C. Raaphorst, 1875-1967

Omschrijving

Sr# 4

Vuurstorm, olieverf op linnen, afmeting 60x90cm doekmaat, gedateerd 8-04-2000

Armando,1929-2018

Omschrijving

Sr# 5

A.C. van Noort, 1978, strandgezicht, olieverf op paneel, afmeting 24x30cm paneelmaat

A.C. van Noort, 5, 1914-2003

Omschrijving

Sr# 5

A.C. van Noort, afmeting 50x70cm doekmaat, strandgezicht, nr. 5

A.C. van Noort, 1914-2003

Omschrijving

Sr# 6

W.J.J. Nuijen, 1813-1839, aquarel op paper, afmeting inclusief lijst 53x61cm

W.J.J. Nuijen, 6, incl. lijst

Omschrijving

Sr# 6

Jan Jans, 30x40cm, olieverf op linnen, nu 175,- euro, nr. 6

Jan Jans, 1872-1943

Omschrijving

Sr# 7

Spelende kinderen op een voetbalveldje, olieverf op paneel, afmeting 38x50cm paneelmaat

H. Kamerlingh Onnes, 7, 1893-1985

Omschrijving

Sr# 7

Stadsgezicht Parijs, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat, nr. 7
Heytman, Willem Heytman.
Reeds op jonge leeftijd zien we in de schoolschriften van de in 1950 geboren W.
Heytman vele tekeningen staan. Al snel na zijn schooltijd begint Heytman te
experimenteren met pastel, aquarel en olieverf. Hij legt zich vooral toe op het
schilderen met olieverf. Zijn eerste expositie vindt plaats in 1976 te Middelburg in
de provincie Zeeland. Behalve van de Nederlandse zeeschilder J. W. Heijting
heeft Heytman van niemand les gehad. Hij is wat dat betreft een autodidact, die
voortdurend doorgaat met het vernieuwen en verbeteren van zijn stijl, kleur en
compositie. Onder andere zomerse zee- en strandgezichten, maar ook winterse
stadsgezichten zijn thema's die Heytman schildert. In de ruim 20 jaar dat hij bezig
is heeft Heytman zich zeker een plaats weten te verwerven binnen de huidige
Nederlandse schilderkunst.

W. Heytman, geb. 1950

Omschrijving

Sr# 7

A.C. van Noort, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat, bloembollenveld, nr. 7

A.C. van Noort, 1914-2003

Omschrijving

Sr# 7

Steenhoven, poesjes, olieverf op paneel, afmeting 30x36cm. incl. lijst, nr. 7

Steenhoven

Omschrijving

Sr# 8

Landschap in de Ardennen, olieverf op schilderboard, afmeting 42x50cm beeldmaat

Maurice Guilbert, 8, 1876-1936

Omschrijving

Sr# 9

Wintergezicht, olieverf op linnen, afmeting 50x60cm doekmaat

A. Buikema archief

Omschrijving

Sr# 9

Landschap, aquarel op papier, afmeting 15x22cm beeldmaat.

A. Kittendorff, 9, 1820-1902

Omschrijving

Sr# 9

Larens interieur, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat

C. Koppenol, 9, 1865-1946

Omschrijving

Sr# 9

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 60x70cm doekmaat

Finn Pedersen, geb. 1944

Omschrijving

Sr# 9

Bosgezicht, olieverf op linnen, afmeting 70x80cm doekmaat

Piet Wijngaerdt, 1873-1964

Omschrijving

Sr# 9

G.W. Opdenhoff, kalme zee, olieverf op paneel, afmeting 28x36cm paneelmaat

G.W. Opdenhoff, 9, 1807-1873

Omschrijving

Sr# 9

M. de Jongere, haven van Rotterdam, afmeting 70x120cm doekmaat, olieverf op linnen, nr. 9

M. de Jongere, 1912-1978

Omschrijving

Sr# 10

Haarzuilens bij Utrecht, Andries Verleur, afmeting 60x80cm doekmaat

Andries-Verleur archief 1

Omschrijving

Sr# 10

E.H. van Dulmen Krumpelmann, olieverf op paneel, afmeting 60x80cm paneelmaat

E.H. van Dulmen Krumpelmann,

Omschrijving

Sr# 10

Boerenerf van J.C.Roelandse, afmeting 20x28cm paneelmaat

J.C.Roelandse, 10, 1888-1978

Omschrijving

Sr# 10

H. Breedveld, afmeting 80x100cm, olieverf op linnen, eendjes langs de waterkant

H. Breedveld, 10

Omschrijving

Sr# 10

E.J. Verboeckhoven, landschap met schapen, olieverf op paneel, afmeting 14,5x20,5cm paneelmaat

E.J. Verboeckhoven, 10, 1798-1881

Omschrijving

Sr# 10

J.A. Rust, het Veer, olieverf op linnen, afmeting 39x54cm doekmaat

J.A. Rust, 10, 1828-1915

Omschrijving

Sr# 10

Eugene Brands, gouache op dik papier, afmeting 47x63cm beeldmaat, afmeting inclusief lijst 82x100cm, Polderlandschap (“Wide Polder”), herkomst Jaski

Eugene Brands, 1913-2002

Omschrijving

Sr# 10

Evert Musch, zandafgraving Drenthe, olieverf op linnen, afmeting 42x52cm, nr. 10

Evert Musch, 1918-2007

Omschrijving

Sr# 11

Landschap (Kortenhoef), olieverf op paneel, afmeting 30x40cm paneelmaat

L. Stutterheim, 1873-1943

Omschrijving

Sr# 11

Kustgezicht, olieverf op paneel, afmeting 14x18cm paneelmaat

R.D. Meyer Wiegand, 1929-2006

Omschrijving

Sr# 11

Andries Verleur, boerenerf, afmeting 77x134cm doekmaat

Andries Verleur archief 2

Omschrijving

Sr# 11

Marinus Heijl, poldergezicht, olieverf op paneel, afmeting 27x42cm paneelmaat

M. Heijl, 11, 1835-1931

Omschrijving

Sr# 11

Jacobus van der Stok, olieverf op paneel, afmeting 32x38,5cm paneelmaat, stadsgezicht met vee

Jacobus van der Stok, 11, 1794-1864

Omschrijving

Sr# 11

Boten aan de kust, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

P. Sterkenburg, 11, geb. 1955

Omschrijving

Sr# 11

J.H. Doeleman, olieverf op linnen, afmeting 60x90cm doekmaat, bosgezicht, nr.11

J.H. Doeleman, 1850-1913

Omschrijving

Sr# 12

Korenschoven, Andries Verleur, 1876-1953, afmeting 40x50cm doekmaat

Andries Verleur archief 3

Omschrijving

Sr# 12

Jacob Nieweg, bloemstilleven, olieverf op linnen, afmeting 60x70cm doekmaat

Jacob Nieweg, 12, 1877-1955

Omschrijving

Sr# 13

Vissersbootje, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting 34x30cm paneelmaat

L. van der Vlist, 1894-1962

Omschrijving

Sr# 13

Stadsgezicht met figuren (Brussel), olieverf op linnen, afmeting 61x65cm doekmaat

Chris Soer, 13, 1882-1961

Omschrijving

Sr# 13

Houthakkers in het bos, Andries Verleur, 1876-1953, afmeting 36x48cm paneelmaat

Andries Verleur archief 4

Omschrijving

Sr# 13

F. van Kregten, afmeting 40x60cm doekmaat, olieverf op linne

F. van Kregten, 13, 1871-1937

Omschrijving

Sr# 13

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 60x60cm doekmaat

Zivojin Celic, 13, 1954-

Omschrijving

Sr# 13

E.P. van Bommel, De Waag in Amsterdam, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting 46x60,5cm beeldmaat

E.P. van Bommel, 13, 1819-1890

Omschrijving

Sr# 13

A. Rosemeier, boerenerf met korenschoven, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat, nr. 13

A. Rosemeier, 1888-1992

Omschrijving

Sr# 13

Hubert Glansdorff, bloemstilleven, olieverf op schilderboard, afmeting 27x35cm beeldmaat, nr 13

Hubert Glansdorff, 1877-1963

Omschrijving

Sr# 15

A. Rosemeier, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat, nr. 15

A. Rosemeier, 1888-1987

Omschrijving

Sr# 15

J.C.K. Klinkenberg, grachten kade in Leiden, aquarel op papier, afmeting 35x51cm beeldmaat, nr. 15

J.C.K. Klinkenberg, 1852-1924

Omschrijving

Sr# 16

H.E. Roodenburg, Gezicht op Hindelopen, olieverf op linnen, afmeting 66x76cm doekmaat

H.E. Roodenburg, 16, 1895-1987

Omschrijving

Sr# 17

Giethoorn, olieverf op linnen, afmeting 30x40cm doekmaat

L. Stutterheim, 1873-1943

Omschrijving

Sr# 17

Boerenerf, olieverf op paneel, afmeting 50x60cm paneelmaat

W. Berkers, geb. 1950

Omschrijving

Sr# 18

Op de markt, olieverf op linnen, afmeting 70x90cm doekmaat

Koos van Loon,1930-2004

Omschrijving

Sr# 19

Eekhoorn, gouache op schilderkarton, afmeting 38x38cm beeldmaat

Jan Weenink, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 19

Spelende kinderen, olieverf op linnen, 33x49cm doekmaat.

Daan Muhlhaus, 19, 1907-1981

Omschrijving

Sr# 20

Fruit en bloemstilleven, olieverf op linnen, afmeting 30x40cm doekmaat

Jacob Nieweg, 1877-1955

Omschrijving

Sr# 20

Strandgezicht, olieverf op paneel, afmeting 90x120cm paneelmaat

H.J. Dolsma, geb. 1950

Omschrijving

Sr# 20

Vrije compositie, olieverf op linnen, 45x70cm doekmaat

Theo Wolvecamp, 1925-1992

Omschrijving

Sr# 20

Boerenerf, olieverf op linnen, afmeting 40x50cm doekmaat

Antony Keizer, 1897-1961

Omschrijving

Sr# 20

Albert Buikema, kustgezicht, afmeting 60x90cm doekmaat, olieverf op linne

Albert Buikema, 1949-1994

Omschrijving

Sr# 20

J.C. van der Heijden, afmeting 40x60cm, olieverf op linnen, Giethoorn, afmeting 60x80cm incl. lijst.

J.C. van der Heijden, 20, 1911-1992

Omschrijving

Sr# 20

Jaap Sax, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting 50x60cm paneelmaat

Jaap Sax, 20, 1891-1982

Omschrijving

Sr# 20

Denkor, originele aquarel, afmeting incl. passe partout 40x50cm, nr. 20

Denkor, aquarel

Omschrijving

Sr# 21

Hert, gouache op schilderkarton, afmeting 40x40cm beeldmaat

Jan Weenink, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 21

Jan Mankes, houtsnede op japans papier, schreeuwende kraai, afmeting 18x24cm beeldmaat

Jan Mankes, 21, 1889-1920

Omschrijving

Sr# 21

L. v.d. Vlist, Giethoorn, olieverf op linnen, afmeting 38x55cm doekmaat, nr. 21

L. v.d. Vlist, 1894-1962

Omschrijving

Sr# 21

Evert Moll, Rotterdamse haven, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat

Evert Moll, 21, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 22

J.G. Smits, binnenhaven Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting inclusief lijst 70x90cm, nr. 22

J.G. Smits, 1823-1910

Omschrijving

Sr# 23

Stadsgezicht Berlijn, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat

H. Miesler, geb. 1934

Omschrijving

Sr# 23

Havengezicht, olieverf op paneel, afmeting 12x16,5cm paneelmaat

R.D. Meyer Wiegand, 1929-2006

Omschrijving

Sr# 23

Rivierbedding, olieverf op paneel, afmeting 30x40cm paneelmaat, nr. 23

Carl Nonn, 1876-1949

Omschrijving

Sr# 23

N. Riegen, riviermonding met schepen, olieverf op linnen, afmeting 44x67cm doekmaat

N. Riegen, 23, 1827-1889

Omschrijving

Sr# 23

Johan Briede, incl. Gehringlijst, afmeting 30x45cm doekmaat, afmeting incl. lijst 44x59cm, nr. 23

Johan Briede, 1885-1980, incl. Gehringlijst

Omschrijving

Sr# 24

Wolf, gouache op schilderskarton, afmeting 39x39cm beeldmaat

Jan Weenink, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 25

Historisch document van Oud Rotterdam rond 1920.
Leuvehaven W.Z. tegenover Wolfshoek, Zeevismarkt en Blaak, olieverf op linnen, afmeting 30x40cm doekmaat

P.J.A. Wagemans, 1879-1955

Omschrijving

Sr# 26

Chimpansee, gouache op schilderkarton, afmeting 44x44cm beeldmaat

Jan Weenink, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 27

Rivierbedding in bloei, olieverf op linnen, afmeting 60x90cm doekmaat

H.J. Wijngaard, 1922-2012

Omschrijving

Sr# 27

Arend, gouache op schilderskarton, afmeting 36x37cm beeldmaat

Jan Weenink, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 27

Gezicht op Woudrichem, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat

W.G.F. Jansen, 1871-1949

Omschrijving

Sr# 27

Bloembollenveld, olieverf op linnen, afmeting 30x50cm doekmaat

H. G. de Korte, 20e eeuw

Omschrijving

Sr# 27

H. Hulk, 1842-1937, kustgezicht, olieverf op linnen, afmeting 20x30cm doekmaat, nr. 27

Hulk, Hendrik Hulk, 1842-1937

Omschrijving

Sr# 29

Ringstaart aapjes, gouache op schilderkarton, afmeting 35x35cm beeldmaat

Jan Weenink, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 29

Riviergezicht, olieverf op linnen, afmeting 60x90cm doekmaat

H.J. Wijngaard, 1922-2012

Omschrijving

Sr# 29

Augustus Knip, stalinterieur, olieverf op paneel, afmeting 23,5x31,5cm paneelmaat

Augustus Knip, 29, 1777-1847

Omschrijving

Sr# 30

J.H. Weijns, olieverf op linnen, afmeting 82x91cm doekmaat

J.H.Weijns archief 1

Omschrijving

Sr# 30

De rivier de Dinkel in Twente, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

Gerard Krol, 30, 1882-1950

Omschrijving

Sr# 30

Tafelstilleven, olieverf op paneel, afmeting 60x80cm paneelmaat

Rene Jansen, geb. 1956

Omschrijving

Sr# 30

A.P. Schotel, Amsterdams grachtengezicht, olieverf op linnen, afmeting 50x60cm doekmaat

A.P. Schotel, 30

Omschrijving

Sr# 30

Arie Wassenburg, olieverf op linnen, afmeting 40x80cm doekmaat, afmeting inclusief lijst 54x94cm, nr. 30

A. Wassenburg, 1896-1970

Omschrijving

Sr# 30

Thomas Heesakkers, olieverf op paneel, afmeting 17x18cm paneelmaat, nr. 30

Thomas Heesakkers

Omschrijving

Sr# 31

Poema, gouache op schilderkarton, afmeting 40x40cm beeldmaat

Jan Weenink, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 31

Weijns, J.H.Weijns,Harm Weijns, kind met pop, olieverf op linnen, afmeting 38x49cm doekmaat

J.H.Weijns archief 2

Omschrijving

Sr# 31

Stilleven, olieverf op paneel, afmeting 30x40cm paneelmaat

Rene Jansen, geb. 1956

Omschrijving

Sr# 31

Berend Brouwer, 1872-1937, olieverf op linnen, molenlandschap met koeien, afmeting 50x65cm doekmaat, nr. 31

Berend Brouwer, 1872-1936

Omschrijving

Sr# 32

Weijns, J.H.Weijns, Harm Weijns, boerenerf, afmeting 65x100cm doekmaat

J.H.Weijns archief 3

Omschrijving

Sr# 32

Viggo Pedersen, moeder met kind, olieverf op board, afmeting 24x25cm paneelmaat, nr. 32

Viggo Pedersen, 1854-1926

Omschrijving

Sr# 33

Kustgezicht, olieverf op linnen, afmeting 32x44cm doekmaat

Abraham Hulk, schilder en avonturier, werd geboren in een familie die grotendeels uit marineschilders bestond. Hij begon met het maken van portretten en trok daarvoor in 1833 vanuit zijn woonplaats Londen per tweemaster naar Boston en van daaruit naar New York, Albany en Manchester. Daarna woonde hij tot 1870 in Nederland waar hij zich richtte op het schilderen van zeegezichten, zowel bij kalm weer als tijdens een flinke bries. Zijn stijl is romantisch en verwant aan die van J.C. Schotel en Louis Meijer: het ging hem om het weergeven van een sfeerbeeld van schepen op zee, bij alle verschillende soorten weer. Musea: o.a. Teylers Museum in Haarlem.

A. Hulk 1813-1897

Omschrijving

Sr# 33

Landschap, olieverf op linnen, afmeting 30x50cm doekmaat

H. van Moerkerken, geb. 1950

Omschrijving

Sr# 33

W.C. Nakken, olieverf op paneel, afmeting 30,5x46cm paneelmaat, nr. 33

W.C. Nakken, 1835-1926

Omschrijving

Sr# 34

Stilleven, olieverf op paneel, paneelmaat 60x80cm

Rene Jansen, 1956-

Omschrijving

Sr# 35

Het kolkje te Amsterdam, olieverf op paneel, afmeting 40x50cm paneelmaat. nr. 35
Korthals, Johannes (Jan) Korthals werd in 1916 in Amsterdam geboren. Hier
woonde en werkte hij langere tijd aan de Amstel, met een prachtig uitzicht op
de Magere Brug, de Hoge Sluis en op Carre.. Hij was een leerling van de
Akademie voor Beeldende Kunst in Antwerpen en van Jos Rovers. Van deze
kreeg hij vooral schilderslessen. Ook was Jan Korthals een leerling van zijn
oom Marie Henry Mackenzie. Vlak voor het overlijden van zijn leermeester
schilderde Korthals een indrukwekkend portret van hem.
Korthals was voorbestemd voor het kantoor, waarop hij na de HBS terecht
kwam. Het was geen groot succes; verder dan fl 100,- per maand bracht hij het
niet. Als hij vrij was, schilderde en tekende hij.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende o.m. in impressionistische trant
stadsgezichten. Hij gaf les aan A.W. Schreuder en was lid van St. Lucas te
Amsterdam. Zijn werk verraadt een rijk geschakeerd vakmanschap , dat
aantrekkelijke elementen bezit: vlotheid in de behandeling der verfmaterie, een
gevoel van atmosfeer en een boeiend en warm coloriet.
Jan Korthals werd vooral bekend door zijn raak getroffen portretten en zijn
sfeervolle stadsgezichten en landschappen.Hij werkte in zijn grote huis aan de
Amstel, of trok in zijn Volkswagenbusje door Frankrijk en andere landen. Hij
heeft zeer veel geexposeerd, ondermeer in Amsterdam, Laren en Geneve. In
het ziekenhuis Amsterdam-Noord hangt een groot schilderij van het IJ van zijn
hand.

Regelmatig kreeg Korthals opdrachten voor stadsgezichten die in kalenders
werden verwerkt. Hierdoor verkreeg hij in brede kring een zekere
populariteit.Immers, wie is niet verrukt van een stukje mooi Amsterdam, of een
herinnering aan een stukje mooi Parijs, zoals Korthals dat weergaf. Door de
vele opdrachten, kreeg hij het gevoel dat zijn artistieke reputatie onvoldoende
tot uitdrukking kwam. In zijn vrije werken zocht hij weer de vernieuwing. In alle
gevallen staat zijn kleurgevoel en zij tekentalent buiten kijf voor de essentie
van zijn onderwerp.

Als late impressionist doorkruiste hij Holland en noteerde hij in vlotte
verzadigde tonen molens en boerderijen. Zijn Amsterdamse stadsgezichten,
waarin de bruine toon de boventoon voert, doen ons het meest aan Breitner
denken. Hier is onmiskenbaar de invloed van zijn oom en leermeester Marie
Henry Mackenzie te herkennen, die zelf gedurende een langere periode bij
Breitner in de leer was. De verering die Mackenzie voor Breitner had, heeft hij
voor honderd procent op zijn neef overgedragen.

Ook kwam hij graag in Parijs, waar hij vele pittige inkttekeningen maakte, die
hij later op zijn atelier in Amsterdam tot goed doorwerkte olieverfschilderijen
maakte. Zijn Parijse straathoekjes zijn typerend; wat blauw in de schaduw, het
rood van een meisjesblouse en een lichtgroene winkelpui, zijn de handige
kleuraccenten in een vluchtig straatbeeld.

Jan Korthals, 1916-1972

Omschrijving

Sr# 35

A.J. van Driesten, poldergezicht, olieverf op paneel, afmeting 30x50cm paneelmaat, nr. 35

A.J. van Driesten, 1878-1969

Omschrijving

Sr# 35

H. Bogman jr., het gesprek, olieverf op linnen, afmeting 30x40cm doekmaat, nr. 35

H. Bogman jr., 1890-1975

Omschrijving

Sr# 35

Daniel van der Putten, geb. 1949, olieverf op paneel, afmeting 18x25cm paneelmaat, nr. 35

Daniel van der Putten, geb. 1949

Omschrijving

Sr# 37

Winterlandschap, olieverf op paneel, afmeting 35x55cm paneelmaat

Otto Doorenbos archief

Omschrijving

Sr# 37

W.A. Knip, dorps pad, olieverf op linnen, afmeting 30x40cm doekmaat, afmeting incl. lijst 46x56cm, nr. 37

W.A. Knip, 1883-1967

Omschrijving

Sr# 37

Evert-Dijkstra, stilleven, olieverf op paneel, afmeting 42x43cm paneelmaat, nr. 37

Evert-Dijkstra, geb. 1948

Omschrijving

Sr# 39

Kleine Panda, gouache op schilderskarton, afmeting 44x54cm

Jan Weenink, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 39

Stalinterieur, olieverf op paneel, afmeting 27x36cm paneelmaat

A. Verhoesen, 39, 1806-1881

Omschrijving

Sr# 39

Wouterus Verschuur, de muziekkamer, olieverf op paneel, afmeting 19,5x24,8cm paneelmaat, nr. 39

W. Verschuur, 1812-1874

Omschrijving

Sr# 40

Boerenerf, afgebeeld op pagina 83 in de monografie van A.J.Groenewegen, aquarel op papier, afmeting 55x109cm beeldmaat.

A.J. Groenewegen, 40, 1874-1963

Omschrijving

Sr# 40

Spelende kinderen in het park, olieverf op doek bevestigd op paneel, afmeting 25x40cm paneelmaat

Cor Noltee, 40, 1903-1967

Omschrijving

Sr# 40

After Party, olieverf op linnen, afmeting 50x60cm doekmaat

Hennie van der Vegt, geb. 1953

Omschrijving

Sr# 40

H. Boxem, figuur, 80x80cm paneelmaat

H. Boxem, 40, geb. 1948

Omschrijving

Sr# 40

Riviergezicht, olieverf op linnen, afmeting 60x90cm doekmaat

H.J. Wijngaard, 40, 1922-2012

Omschrijving

Sr# 40

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting 45x65cm doekmaat

Evert Moll, 40, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 40

Zuidlaardermarkt, aquarel, afmeting 38x48cm beeldmaat

E.B. van Dulmen Krumpelman, 40, 1897-1986

Omschrijving

Sr# 40

Stadsgezicht Rotterdam, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting 50x70cm paneelmaat

H. Schaap, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 40

Jan Korthals, Ascona, Italie, aquarel, 35x44cm beeldmaat

Jan Korthals, 40, 1916-1972

Omschrijving

Sr# 40

Frits Goosen, olieverf op linnen, waterkant met ochtendnevel, afmeting 40x60cm doekmaat, nr. 40

Frits Goosen, geb. 1943

Omschrijving

Sr# 40

H.Bogman jr., Deventer, olieverf op schilderboard, afmeting 24x30cm paneelmaat, nr. 40

H.Bogman, jr., 1890-1975

Omschrijving

Sr# 40

A. Herkelman, wintergezicht, olieverf op paneel, afmeting 40x60cm paneelmaat, nr.40

A. Herkelman, romantiek

Omschrijving

Sr# 41

Gryzzlybeer, gouache op schilderkarton, afmeting 44x54cm beeldmaat

Jan Weenink, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 41

Interieur, olieverf op linnen, afmeting 53x65cm doekmaat.

J. Weiland, 41, 1856-1909

Omschrijving

Sr# 42

Thomas Heesakkers, afmeting 18x24cm paneelmaat, olieverf op panee

Thomas Heesakkers

Omschrijving

Sr# 43

Korenschoven in Drenthe, olieverf op linnen), afmeting 33x43cm doekmaat

L.A. Roessing, 1873-1951

Omschrijving

Sr# 43

E.P. van Bommel, Hoorn, olieverf op linnen, afmeting 42,5 x53cm doekmaat

E.P. van Bommel, 43, 1819-1890

Omschrijving

Sr# 45

Jan Bedijs Tom, olieverf op paneel, afmeting 27,5x35cm paneelmaat, nr. 45

J.B. Tom, 1813-1894

Omschrijving

Sr# 48

Ben Viegers, grachtenaanzicht, afmeting 48x53cm beeldmaat, olieverf op schilder karton, nr. 48

Ben Viegers, 1886-1947

Omschrijving

Sr# 49

Landschap met eenden, afgebeeld in de monografie van A.J. Zwart pagina 40, olieverf op linnen, afmeting 50x60cm doekmaat

A.J. Zwart, 1903-1981

Omschrijving

Sr# 49

Stilleven, olieverf op paneel, afmeting inclusief lijst 90x110cm

Gerard C. Krol

Omschrijving

Sr# 49

A.J. Zwart, olieverf op linnen, afmeting 40x50cm doekmaat, poldergezicht

A.J. Zwart, 1903-1981

Omschrijving

Sr# 49

A.J. Zwart, het voormalige Hoge Huis in Nieuwkoop, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat, nr. 49

A.J. Zwart, 1903-1981

Omschrijving

Sr# 49

Frits Goosen, Landschap met koeien, olieverf op linnen, afmeting 60x70cm doekmaat, nr. 49

Frits Goosen, geb. 1943

Omschrijving

Sr# 49

Ben Viegers, landschap met dorpsgezicht, olieverf op linnen, afmeting 30x40cm doekmaat, nr. 49

Ben Viegers, 1886-1947

Omschrijving

Sr# 50

Graanoogst, olieverf op linnen, afmeting 30x50cm doekmaat

A.H. Gouwe, 1875-1965

Omschrijving

Sr# 50

Strandgezicht Muiderberg, olieverf op paneel, afmeting 28x38cm paneelmaat

L. Stutterheim, 1873-1943

Omschrijving

Sr# 50

Clown met ballerina, olieverf op linnen, afmeting 65x80cm doekmaat

Victor Abeloos, 1881-1965

Omschrijving

Sr# 50

Strandgezicht met badende vrouw, olieverf op linnen, afmeting 55x65cm doekmaat

Wilhelm Hempfing, 1886-1948

Omschrijving

Sr# 50

Romantiek, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting 60x90cm paneelmaat

Wouter Janssen, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 50

Stilleven met fruit, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

Piet Moleveld, 1919-1976

Omschrijving

Sr# 50

Puppie, olieverf op paneel, afmeting inclusief lijst 13x15cm

Dick de Vries archief 30

Omschrijving

Sr# 50

Theo Zwaga, 24x30cm doekmaat

Theo Zwaga archief 50

Omschrijving

Sr# 50

Theo Zwaga, 24x30cm doekmaat

Theo Zwaga archief 51

Omschrijving

Sr# 50

Melchior Zeiss, rozebottel, afmeting 25x30cm paneelmaat

Melchior Zeiss archief 50

Omschrijving

Sr# 50

Wintergezicht, aquarel op papier, afmeting 45x70cm beeldmaat

F.J. van Rossum Du Chattel, 1856-1917

Omschrijving

Sr# 50

Olieverf op linnen, afmeting 115x145cm doekmaat

Lucebert, 1924-1994

Omschrijving

Sr# 50

Straatje in Elburg, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat, nr. 50

Ben Viegers, 1886-1947

Omschrijving

Sr# 50

J. Rosierse, olieverf op paneel, afmeting 31x26cm paneelmaat, kaarslicht

J. Rosierse, 50, 1818-1901

Omschrijving

Sr# 50

Elise Arntzenius, olieverf op paneel, afmeting 25x35cm paneelmaat

Elise Arntzenius, 50, 1902-1982

Omschrijving

Sr# 50

Jan Korthals, Amsterdam, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

Jan Korthals, 50, 1916-1972

Omschrijving

Sr# 50

Niek van der Plas, olieverf op linnen, afmeting 70x90cm doekmaat

Niek van der Plas, 1954-

Omschrijving

Sr# 50

Jan Bogaerts, stilleven met duizendschoon, olieverf op linnen, afmeting 50x50cm doekmaat, nr. 50

Jan Bogaerts, 1878-1962

Omschrijving

Sr# 50

W.E. Roelofs, bloemstilleven, olieverf op linnen, afmeting 60x70cm doekmaat, nr. 58

W.E. Roelofs, 1874-1940

Omschrijving

Sr# 50

A.J.Zwart, Zuilichem bij de Waal, olieverf op linnen, afmeting 50x60cm doekmaat, nr. 50

A.J.Zwart, 1903-1981

Omschrijving

Sr# 51

Mels Zeiss, hortensia, 20x25cm paneelmaat

Mels Zeiss archief 51

Omschrijving

Sr# 52

Theo Zwaga, afmeting 40x50cm doekmaat

Theo Zwaga archief 52

Omschrijving

Sr# 52

Mels Zeiss, Oostindische kers op vaas, afmeting 30x40cm paneelmaat

Mels Zeiss archief 52

Omschrijving

Sr# 52

H.M. Horrix, plaats aan de kust, afmeting 38x56cm, olieverf op doek bevestigd op paneel, nr. 52

H.M. Horrix, 1845-1923

Omschrijving

Sr# 52

H. Ronner Knip, twee vrienden, olieverf op paneel, afmeting 46x36,5cm paneelmaat

H. Ronner Knip, 52, 1821-1901

Omschrijving

Sr# 52

Onduidelijke signatuur, 100 jaar oud bloemstilleven, afmeting 54x66cm doekmaat

Onduidelijke signatuur, 52, 100 jaar oud

Omschrijving

Sr# 52

C.A. van Assendelft, pastel op papier, de maaier, afmeting 60x56cm beeldmaat, nr. 52

C.A. van Assendelft, 1870-1945

Omschrijving

Sr# 53

Zeiss, M. Zeiss, Mels Zeiss, sneeuwbesjes, afmeting 25x30cm paneelmaat

Mels Zeiss archief 53

Omschrijving

Sr# 53

Chris Soer, bloemstilleven met appels, olieverf op linnen, afmeting 80x90cm doekmaat, nr. 53

Chris Soer, 1882-1961

Omschrijving

Sr# 54

Zeiss, M. Zeiss, Mels Zeiss, takjes met besjes op pot, afmeting 30x35cm paneelmaat

Mels-Zeiss archief 54

Omschrijving

Sr# 54

Hugo van Schaik, olieverf op linnen, landschap, afmeting 35x50cm doekmaat

Hugo van Schaik, 54, 1872-1946

Omschrijving

Sr# 55

Walrus, gouache op schilderkarton, 38x39cm beeldmaat

Jan Weenink archief 55

Omschrijving

Sr# 55

Tijgerstudie, gouache op schilderskarton, afmeting 50x70cm beeldmaat

Jan Weenink archief 55

Omschrijving

Sr# 55

Mus op tak, olieverf op paneel, afmeting 15x30cm paneelmaat

Jan Weenink archief 55

Omschrijving

Sr# 55

Zeiss, M. Zeiss, Mels Zeiss, violen op vaas, afmeting 19x25cm paneelmaat

Mels Zeiss archief 55

Omschrijving

Sr# 55

Thomas Heesakkers, olieverf op paneel, afmeting 80x80cm paneelmaat, afmeting inclusief lijst 83x83cm, nr. 55

Thomas Heesakkers, geb. 1945

Omschrijving

Sr# 55

G.F. van Schagen, dorpsgezicht met figuren, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting 43x56cm beeldmaat, nr. 55

G.F. van Schagen, 1880-1968

Omschrijving

Sr# 56

Zeiss, M. Zeiss, Melchior Zeiss, afmeting 30x40cm paneelmaat

Melchior Zeiss archief 56

Omschrijving

Sr# 56

Karel Ooms, olieverf op linnen, afmeting 104,5x75,5cm doekmaat

Karel Ooms, 56, 1845-1900

Omschrijving

Sr# 57

Interieur met figuren, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting 33x41cm paneelmaat.

Arjen Galema, 57

Omschrijving

Sr# 57

Gazelle, De

Jan Weenink archief 57

Omschrijving

Sr# 57

Zeiss, M. Zeiss, Melchior Zeiss 1937-,Oost Indische kers, afmeting 30x40cm paneelmaat

Melchior Zeiss archief 57

Omschrijving

Sr# 57

Frits Goosen, poldergezicht, afmeting 40x50cm doekmaat

Frits Goosen, geb. 1943

Omschrijving

Sr# 57

Berthold Genzmer, de verloren hoed, olieverf op linnen, afmeting 54x73xm doekmaat, nr. 57

Berthold Genzmer, 1858-1927

Omschrijving

Sr# 58

P.G. Vertin, olieverf op paneel, afmeting 41,5x30,5cm paneelmaat, stadsgezicht in de winter, archief

P.G. Vertin, 58, 1819-1893

Omschrijving

Sr# 59

Gezicht op Rome, kleurpotlood op papier, afmeting inclusief lijst 72x112cm.

Arie van der Boon, 59, 1886-1961

Omschrijving

Sr# 59

Annemarie van Wolde, halfnaakt, olieverf op linnen, afmeting 40x50cm doekmaat, nr. 59

Annemarie van Wolde, geb. 1921,

Omschrijving

Sr# 60

Molengezicht aan de oever, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat, nr. 60

G.J. Delfgaauw, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 60

Portret van Princes Catherine, olieverf op paneel, afmeting 30x30cm paneelmaat

Dick de Vries, 1948-2018

Omschrijving

Sr# 60

Herder met schapen, olieverf op linnen, afmeting 80x110cm doekmaat, nr. 50

B. Genzmer, 1858-1927

Omschrijving

Sr# 60

Landschap met vee, olieverf op linnen, afmeting 75x110cm doekmaat

C.P. Gruppe, 60, 1860-1940

Omschrijving

Sr# 60

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers, 60,1886-1947

Omschrijving

Sr# 60

Havengezicht Rotterdam met de Holland Amerika Lijn, olieverf op linnen, afmeting 60x100cm doekmaat

Wim Bos, 60, 1906-1974

Omschrijving

Sr# 60

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting 40x80cm doekmaat

Wim Bos, 60, 1906-1974

Omschrijving

Sr# 60

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat.

J.P. Molenaar, 60, 1914-1990

Omschrijving

Sr# 60

Eenden aan de waterkant, olieverf op paneel, paneelmaat 30x40cm, nr. 60

Constant Artz, 1870-1951

Omschrijving

Sr# 60

Binnenhaven, olieverf op board, afmeting 50x60cm zichtmaat

Erich Mercker, 1891-1973

Omschrijving

Sr# 60

Koeien aan de bosrand, olieverf op linnen, afmeting 65x95cm doekmaat

E.B. van Dulmen Krumpelman, 60, 1897-1986

Omschrijving

Sr# 60

Strandgezicht bij Lemmer, olieverf op linnen, afmeting 35x70cm doekmaat, nr. 60

Aureliu Prodan, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 60

Bloemstilleven, olieverf op linnen, afmeting 65x120cm doekmaat, lijst is in bestelling

Willy Fleur, 60, 1888-1967

Omschrijving

Sr# 60

Landschap met hooibalen, olieverf op paneel, afmeting 25x35cm paneelmaat, nr. 60

D. van der Putten, geb. 1949

Omschrijving

Sr# 60

Elburg, olieverf op linnen, afmeting 100x140cm doekmaat, afmeting incl. lijst 106x146cm

Freek van de Berg, 60, 1918-2000

Omschrijving

Sr# 60

Rivieroever, olieverf op linnen, afmeting 60x90cm doekmaat.

H.J. Wijngaard, 60, 1922-2012

Omschrijving

Sr# 60

Boerenerf in de bloei met kippen, olieverf op linnen, afmeting 33x44cm doekmaat

Ben Viegers, 60, 1886-1947

Omschrijving

Sr# 60

Bij Nieuwkoop, olieverf op linnen, afmeting 40x80cm doekmaat

A.J. Zwart, 1903-1981

Omschrijving

Sr# 60

Paarden in natuurgebied in Drenthe, olieverf op linnen, afmeting 40x70cm doekmaat

A. Prodan, 60, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 60

A. Prodan, bloembollenveld, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

A. Prodan, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 60

Horizont, Olieverf op linnen, afmeting 55x65cm doekmaat, gedateerd 15-04-2003

Armando, 1929-2018

Omschrijving

Sr# 60

H.J. Wijngaard, riviergez., olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

H.J. Wijngaard, 1922-2012

Omschrijving

Sr# 60

E.P. Moleveld, olieverf op linnen, afmeting 40x50cm doekmaat

E.P. Moleveld, 60, 1946-

Omschrijving

Sr# 60

Jan Korthals, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat, Amsterdam

Jan Korthals, archief 60

Omschrijving

Sr# 60

Ben Viegers, kippen voerende boerin omgeving Nunspeet, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat, herkomst Simonis en Buunk

Ben Viegers, 60, 1886-1947

Omschrijving

Sr# 60

Johan Meijer, weide met koeien, afmeting 40x50 doekmaat, olieverf op linne

Johan Meijer, 60, 1885-1970

Omschrijving

Sr# 60

E.L. Hoopstad, bloemstilleven, olieverf op linnen, afmeting 59,5x48,5cm doekmaat

E.L. Hoopstad, 60, 1787-1847

Omschrijving

Sr# 60

Jan Weenink, mussen op een emmer, olieverf op paneel, afmeting 50x60cm paneelmaat

Jan Weenink, 60, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 60

G.F. van Schagen, olieverf op linnen, gezicht op de Kortenhoef, afmeting 50x70cm doekmaat, nr. 60

G.F. van Schagen, 1880-1968

Omschrijving

Sr# 60

E.P. Moleveld, stilleven met blauw glas, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat

E.P. Moleveld, 60, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 60

Glasstilleven met schelpen, olieverf op linnen, afmeting 30x50cm doekmaat, nr. 60

E.P. Moleveld, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 60

G.F. van Schagen, landschap, afmeting 70x100cm doekmaat, olieverf op linnen, nr 60

G.F. van Schagen, 1880-1968

Omschrijving

Sr# 60

Peter van Essel, olieverf op linnen, afmeting 24x30cm doekmaat, nr. 60

Peter van Essel, geb. 1936

Omschrijving

Sr# 60

J.L.H. Gouweloos, olieverf op linnen, afmeting 40x50cm doekmaat, zittend model, nr. 60

J.L.H. Gouweloos, 1868-1943

Omschrijving

Sr# 60

A.J. Zwart, korenvelden bij de Havelterberg (Drenthe), olieverf op linnen, afmeting 40x50cm doekmaat, nr. 60

A.J.Zwart, 1903-1981

Omschrijving

Sr# 60

A. Prodan, bloembollenveld, afmeting 60x80cm doekmaat, nr. 60

A. Prodan, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 60

Igor Smirnov, matrix, olieverf op board, afmeting 80x110 cm paneelmaat, nr. 60

Igor Smirnov, geb. 1975

Omschrijving

Sr# 60

Aureliu Prodan, Eenden aan de bevroren waterkant, 60x80cm doekmaat, nr. 60

Aureliu Prodan, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 60

G.J. Delfgaauw, schelpenvisser bij Scheveningen, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat, nr. 60

G.J. Delfgaauw, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 60

G.Altmann, molengezicht, olieverf op linnen, afmeting 40x65cm doekmaat, nr. 60

G. Altmann, 1877-1940

Omschrijving

Sr# 60

A.J. Zwart, boerenerf, olieverf op linnen, afmeting 40x50cm doekmaat, nr. 60

A.J. Zwart, 1903-1981,

Omschrijving

Sr# 60

G.J. Delfgaauw, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting 50x70cm, punters in landschap, nr. 60

G.J. Delfgaauw, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 60

Constant Artz, olieverf op paneel, eenden aan de waterkant, afmeting 24x30cm paneelmaat, nr. 60

Constant Artz, 1870-1951

Omschrijving

Sr# 60

Ron Meilof, wintergezicht, olieverf op linnen, afmeting 50x60cm doekmaat, nr. 60

Ron Meilof, 1953-2016

Omschrijving

Sr# 60

H.A. Ravenswaay, of H.A. Ravenswaaij, olieverf op linnen, twee eksters, afbeelding in de P.A.Scheen foto 727, afmeting 50x70cm, nr. 60

H.A. Ravenswaay, of Ravenswaaij, 1891-1972

Omschrijving

Sr# 61

Landschap, olieverf op linnen, 47x57cm doekmaat, nr. 61

Gerard Altmann, 1877-1940

Omschrijving

Sr# 61

Strandgezicht, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat, nr. 61

A. Prodan, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 61

Constant Artz, olieverf op paneel, eenden aan de waterkant, afmeting 18x24cm paneelmaat, nr. 61

Constant Artz, 1870-1951

Omschrijving

Sr# 61

A. Prodan, wintergezicht met het riviertje de Hunze bij Gasselternijveen, afmeting 60x80cm doekmaat

A. Prodan, 61, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 61

G.J. Delfgaauw, afmeting 35x50cm doekmaat, koeien in de polder, nr. 61

G.J. Delfgaauw, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 61

E.P.Moleveld, kan met droogbloemen, olieverf op linnen, afmeting 30x40cm doekmaat, nr. 61

E.P.Moleveld, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 62

Theo van Gogh, olieverf op linnen, afmeting 60x90cm doekmaat

Dick de Vries archief 53

Omschrijving

Sr# 62

A. Prodan, olieverf op linnen, bloembollenveld, afmeting 50x100cm doekmaat

A. Prodan, 62, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 62

Jan Rijlaarsdam, bloemenverkoopsters, olieverf op linnen, afmeting 30x40cm doekmaat, nr. 62

Jan Rijlaarsdam, 1911-2007

Omschrijving

Sr# 62

Theo van Oorschot, bloemstilleven, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat, nr. 62

Th. van Oorschot, 1910-1989

Omschrijving

Sr# 62

Kudde Texelse schaapskudde, A. Prodan, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat, nr. 62

A. Prodan, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 63

Aureliu Prodan, olieverf op linnen, landschap met koeien, afmeting 60x80cm doekmaat, nr.3

Aureliu Prodan, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 65

Bospad, olieverf op linnen, afmeting 50x60cm

A. Prodan, 65, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 65

Omgeving Gasselternijveen, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

Aureliu Prodan, (65), geb. 1968

Omschrijving

Sr# 65

Aan de kust, olieverf op linnen, afmeting 40x70cm doekmaat, nr. 65

A. Prodan, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 65

J.W. van Trirum, olieverf op linnen, 40x50cm doekmaat

J.W. van Trirum, 65, geb. 1924

Omschrijving

Sr# 65

Wessel Dijkstra, gemengde techniek, 50x65cm zichtmaat

Wessel Dijkstra

Omschrijving

Sr# 65

A.J. Zwart, bloemstilleven, olieverf op linnen, afmeting 60x70cm doekmaat, nr. 65

A.J. Zwart, 1903-1981

Omschrijving

Sr# 65

Daan Muhlhaus, afmeting 80x100cm doekmaat, Parijs stadsgezicht, olieverf op linnen, nr 65

Daan Muhlhaus, 1907-1981

Omschrijving

Sr# 65

H.J. Wijngaard, 1922-2012, olieverf op linnen, riviergezicht, afmeting 60x90 doekmaat, nr. 65

H.J. Wijngaard, 1922-2012

Omschrijving

Sr# 65

E.P. Moleveld, appels, olieverf op paneel, afmeting 40x50cm paneelmaat, nr. 65

E.P. Moleveld, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 65

E.P. Moleveld, olieverf op linnen, afmeting 24x30cm doekmaat, rozen met druiven, nr. 65

E.P. Moleveld, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 66

Bloembollenveld, Aureliu Prodan

Born at 15 april 1968 in Chisinau, Rebublic of Moldova

1979-1983 Children's art school

A. Prodan, (66), geb. 1968

Omschrijving

Sr# 66

J.A. Vrolijk, stadsgezicht in de winter, olieverf op paneel, afmeting 23x16,5cm paneelmaat

J.A. Vrolijk, 66, 1834-1862

Omschrijving

Sr# 66

Paul Bodifee, olieverf op paneel, bosgezicht, afmeting 32x43cm paneelmaat

Paul Bodifee, 66, 1866-1938

Omschrijving

Sr# 67

Kustgezicht, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat

Aureliu Prodan, (67), geb. 1968

Omschrijving

Sr# 68

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat, nr. 68

G.J. Delfgaauw, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 68

Aureliu Prodan

Born at 15 april 1968 in Chisinau, Rebublic of Moldova

1979-1983 Children's art school

A. Prodan, (68), geb. 1968

Omschrijving

Sr# 68

Jan Mankes, omhoog kijkende kraai, houtsnede, afmeting 11,8x10,2cm zichtmaat

Jan Mankes, 68, 1889-1920

Omschrijving

Sr# 68

G.J. Delfgaauw, H. van Gessel, havengezicht Rotterdam, afmeting 35x50cm doekmaat, nr. 68

G.J. Delfgaauw, H. van Gessel, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 69

Aureliu Prodan

Born at 15 april 1968 in Chisinau, Rebublic of Moldova

1979-1983 Children's art school

A. Prodan, (69), geb. 1968

Omschrijving

Sr# 70

Boten bij een boerderij, afgebeeld in de monografie van A.J. Zwart op pagina 47, olieverf op linnen, afmeting 40x50cm doekmaat

A.J. Zwart archief

Omschrijving

Sr# 70

Eenden aan de waterkant (Constant Artz), doekmaat 40x80cm

Artz, Constant Artz, 70

Omschrijving

Sr# 70

Speelboot aan de oever, olieverf op paneel, afmeting 80x120cm paneelmaat.

Hans Boxem, 70, geb. 1948

Omschrijving

Sr# 70

Pim Fortuyn (portret), olieverf op linnen, afmeting 80x100cm doekmaat

Dick de Vries archief 52

Omschrijving

Sr# 70

Driemaster op volle zee, olieverf op linnen, afmeting 30x40cm doekmaat

Alfred Jensen, 70, 1859-1935

Omschrijving

Sr# 70

Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek, 70, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 70

Aureliu Prodan

Born at 15 april 1968 in Chisinau, Rebublic of Moldova

1979-1983 Children's art school

A. Prodan, (70), geb. 1968

Omschrijving

Sr# 70

Overzetveer, olieverf op linnen, afmeting 44x84cm doekmaat

W.G.F. Jansen, 70, 1871-1949

Omschrijving

Sr# 70

E.P.Moleveld, Ed Moleveld, 13x18cm, manderij

E.P.Moleveld, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 70

A. Prodan, landschap in Drenthe, afmeting 50x70cm doekmaat

A. Prodan, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 70

Rene Ziedses des Plantes, gemengde techniek op hout, afmeting 45x45cm

Rene Ziedses des Plantes, 70

Omschrijving

Sr# 70

J.F. Spohler, stadsgezicht Amsterdam met zicht op de Westertoren, olieverf op linnen, afmeting 44x35cm doekmaat

J.F. Spohler, 70, 1853-1894

Omschrijving

Sr# 70

Thomas Heesakkers, stilleven, 40x50cm doekmaat

Thomas Heesakkers, 70

Omschrijving

Sr# 70

A. Prodan, omgeving Gasselternijveen, 60x80cm doekmaat, nr. 70

A. Prodan, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 70

Jan te Wierik, vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 140x160cm doekmaat, nr. 70

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 72

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 80x55cm doekmaat

Theo Wolvecamp, 1925-1992

Omschrijving

Sr# 72

Omgeving Gasselternijveen, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doek

Aureliu Prodan, (72), geb. 1968

Omschrijving

Sr# 74

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 29x40cm doekmaat

Theo Wolvecamp, 1925-1992

Omschrijving

Sr# 74

Groningen, olieverf op linnen, afmeting 50x60cm doekmaat

H. Schaap, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 75

Landschap, olieverf op linnen, afmeting 25x35cm doekmaat

A.J. Groenewegen, 1874-1963

Omschrijving

Sr# 76

Stad Gottes Acker, Halle an der Saale, olieverf op linnen, afmeting 51x60cm doekmaat

Jan de Beus, geb. 1958

Omschrijving

Sr# 76

Straatje in Parijs, olieverf op linnen, afmeting 24x70cm doekmaat

Moreau, Max Leon, 1902-1992

Omschrijving

Sr# 76

E.A. Haanen, zittende vrouw in landschap, olieverf op paneel, afmeting 13x10,5 cm

E.A. Haanen, 76, 1809-1845

Omschrijving

Sr# 77

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 100x90cm doekmaat

Theo Wolvecamp, 1925-1992

Omschrijving

Sr# 77

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 50x60cm doekmaat

Jan de Beus, geb. 1958

Omschrijving

Sr# 78

Landschap, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting 17x33cm paneelmaat

A.J. Groenewegen, 1874-1963

Omschrijving

Sr# 78

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 80x100cm doekmaat

Jan de Beus, geb. 1958

Omschrijving

Sr# 78

W.H. van de Berg, portret, olieverf op paneel, afmeting 27x17,5cm paneelmaat

W.H. van de Berg, 78, 1886-1970

Omschrijving

Sr# 80

Boerenerf met kippen, gesigneerd met H. van Gessel, Monster 02.04.1882 - Den Haag 21.10.1947
Delfgaauw, Gerardus Johannes (Gerard) Delfgaauw woonde en werkte sedert
1914 in Rijswijk. Hij vormde zich voornamelijk zelf na een opleiding aan de
toenmalige tekenacademie in Den Haag. Dit was rondom de eeuwwisseling.
Delfgaauw werkte in impressionistisch-naturalistische trant. Hij heeft veel
landschappen, stadsgezichten en winters geschilderd. Deze vonden in zijn tijd
al grote aftrek. Verder was hij leermeester van zijn zoon dr. J.G.M. Delfgaauw.
Bekend zijn de stadsgezichten op Delft en Dordrecht. Het schilderij

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Dorpstraatje Scheveningen, olieverf op linnen, afmeting 18x24cm doekmaat, nr. 80

G.J. Delfgaauw, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Binnenhaven van Dordrecht, olieverf op linnen, afmeting 35x50cm doekmaat.

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Straatje in Hattem (gesigneerd H. van Gessel), olieverf op linnen, afmeting 35x50cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Poldergezicht met molen, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Strandjutters (G.J.Delfgaauw)

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Monster 02.04.1882 - Den Haag 21.10.1947
Delfgaauw, Gerardus Johannes (Gerard) Delfgaauw woonde en werkte sedert
1914 in Rijswijk. Hij vormde zich voornamelijk zelf na een opleiding aan de
toenmalige tekenacademie in Den Haag. Dit was rondom de eeuwwisseling.
Delfgaauw werkte in impressionistisch-naturalistische trant. Hij heeft veel
landschappen, stadsgezichten en winters geschilderd. Deze vonden in zijn tijd
al grote aftrek. Verder was hij leermeester van zijn zoon dr. J.G.M. Delfgaauw.
Bekend zijn de stadsgezichten op Delft en Dordrecht. Het schilderij

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Bij Nieuwkoop, olieverf op linnen, afmeting 50x80cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Havengezicht van Rotterdam, afgebeeld in de monografie van G.J. Delfgaauw, olieverf op linnen, afmeting 60x100cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Bij Aalsmeer, olieverf op linnen, afmeting 60x100cm doekmaat

G.J.Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Stadsgezicht van Amsterdam, afgebeeld op de cover van de monografie van G.J. Delfgaauw, olieverf op linnen, afmeting 60x100cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting 60x120cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Monster 02.04.1882 - Den Haag 21.10.1947
Delfgaauw, Gerardus Johannes (Gerard) Delfgaauw woonde en werkte sedert
1914 in Rijswijk. Hij vormde zich voornamelijk zelf na een opleiding aan de
toenmalige tekenacademie in Den Haag. Dit was rondom de eeuwwisseling.
Delfgaauw werkte in impressionistisch-naturalistische trant. Hij heeft veel
landschappen, stadsgezichten en winters geschilderd. Deze vonden in zijn tijd
al grote aftrek. Verder was hij leermeester van zijn zoon dr. J.G.M. Delfgaauw.
Bekend zijn de stadsgezichten op Delft en Dordrecht. Het schilderij

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Gezicht op Wijk bij Duurstede, afgebeeld in de monografie van G.J. Delfgaauw, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Molenlandschap, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Monster 02.04.1882 - Den Haag 21.10.1947
Delfgaauw, Gerardus Johannes (Gerard) Delfgaauw woonde en werkte sedert
1914 in Rijswijk. Hij vormde zich voornamelijk zelf na een opleiding aan de
toenmalige tekenacademie in Den Haag. Dit was rondom de eeuwwisseling.
Delfgaauw werkte in impressionistisch-naturalistische trant. Hij heeft veel
landschappen, stadsgezichten en winters geschilderd. Deze vonden in zijn tijd
al grote aftrek. Verder was hij leermeester van zijn zoon dr. J.G.M. Delfgaauw.
Bekend zijn de stadsgezichten op Delft en Dordrecht. Het schilderij

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Bij Aalsmeer, Monster 02.04.1882 - Den Haag 21.10.1947
Delfgaauw, Gerardus Johannes (Gerard) Delfgaauw woonde en werkte sedert
1914 in Rijswijk. Hij vormde zich voornamelijk zelf na een opleiding aan de
toenmalige tekenacademie in Den Haag. Dit was rondom de eeuwwisseling.
Delfgaauw werkte in impressionistisch-naturalistische trant. Hij heeft veel
landschappen, stadsgezichten en winters geschilderd. Deze vonden in zijn tijd
al grote aftrek. Verder was hij leermeester van zijn zoon dr. J.G.M. Delfgaauw.
Bekend zijn de stadsgezichten op Delft en Dordrecht. Het schilderij

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Houtwerkers in het bos, Willem Hendrik Eickelberg, geboren te Amsterdam op 13 july 1845, overleden Hilversum 31 july 1920. Leerling van de Amsterdamse Akademie. Eickelberg woonde en werkte te Amsterdam, Hilversum en Nieuwer-Amstel (thans Amstelveen). Schilder van landschappen, stads- en strandgezichten. Tentoonstellingen te Amsterdam en Den Haag. Werken in diverse Nederlandse musea.

W.H. Eickelberg, 80, 1845-1920

Omschrijving

Sr# 80

Fleur, Willy Fleur geboren in 1888 en overleden in 1967. Bekend schilder van bloemen, landschappen, tropische vogels en vissen. Ontving zijn opleiding aan de kunstacademies van Rotterdam en Den Haag. In zijn stilleven zijn vaak Indische invloeden merkbaar. Werk van Fleur werd opgenomen in de collectie van het Westlands Museum te Kwintsheul (gemeente Westland) en in de collectie van het Katwijks Museum.

Willy Fleur, 80, 1888-1967

Omschrijving

Sr# 80

Fleur, Willy Fleur geboren in 1888 en overleden in 1967. Bekend schilder van bloemen, landschappen, tropische vogels en vissen. Ontving zijn opleiding aan de kunstacademies van Rotterdam en Den Haag. In zijn stilleven zijn vaak Indische invloeden merkbaar. Werk van Fleur werd opgenomen in de collectie van het Westlands Museum te Kwintsheul (gemeente Westland) en in de collectie van het Katwijks Museum.

Willy Fleur, 80, 1888-1967

Omschrijving

Sr# 80

Fleur, Willy Fleur geboren in 1888 en overleden in 1967. Bekend schilder van bloemen, landschappen, tropische vogels en vissen. Ontving zijn opleiding aan de kunstacademies van Rotterdam en Den Haag. In zijn stilleven zijn vaak Indische invloeden merkbaar. Werk van Fleur werd opgenomen in de collectie van het Westlands Museum te Kwintsheul (gemeente Westland) en in de collectie van het Katwijks Museum.

Willy Fleur, 80, 1888-1967

Omschrijving

Sr# 80

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Monster 02.04.1882 - Den Haag 21.10.1947
Delfgaauw, Gerardus Johannes (Gerard) Delfgaauw woonde en werkte sedert
1914 in Rijswijk. Hij vormde zich voornamelijk zelf na een opleiding aan de
toenmalige tekenacademie in Den Haag. Dit was rondom de eeuwwisseling.
Delfgaauw werkte in impressionistisch-naturalistische trant. Hij heeft veel
landschappen, stadsgezichten en winters geschilderd. Deze vonden in zijn tijd
al grote aftrek. Verder was hij leermeester van zijn zoon dr. J.G.M. Delfgaauw.
Bekend zijn de stadsgezichten op Delft en Dordrecht. Het schilderij

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Monster 02.04.1882 - Den Haag 21.10.1947
Delfgaauw, Gerardus Johannes (Gerard) Delfgaauw woonde en werkte sedert
1914 in Rijswijk. Hij vormde zich voornamelijk zelf na een opleiding aan de
toenmalige tekenacademie in Den Haag. Dit was rondom de eeuwwisseling.
Delfgaauw werkte in impressionistisch-naturalistische trant. Hij heeft veel
landschappen, stadsgezichten en winters geschilderd. Deze vonden in zijn tijd
al grote aftrek. Verder was hij leermeester van zijn zoon dr. J.G.M. Delfgaauw.
Bekend zijn de stadsgezichten op Delft en Dordrecht. Het schilderij

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Monster 02.04.1882 - Den Haag 21.10.1947
Delfgaauw, Gerardus Johannes (Gerard) Delfgaauw woonde en werkte sedert
1914 in Rijswijk. Hij vormde zich voornamelijk zelf na een opleiding aan de
toenmalige tekenacademie in Den Haag. Dit was rondom de eeuwwisseling.
Delfgaauw werkte in impressionistisch-naturalistische trant. Hij heeft veel
landschappen, stadsgezichten en winters geschilderd. Deze vonden in zijn tijd
al grote aftrek. Verder was hij leermeester van zijn zoon dr. J.G.M. Delfgaauw.
Bekend zijn de stadsgezichten op Delft en Dordrecht. Het schilderij

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Monster 02.04.1882 - Den Haag 21.10.1947
Delfgaauw, Gerardus Johannes (Gerard) Delfgaauw woonde en werkte sedert
1914 in Rijswijk. Hij vormde zich voornamelijk zelf na een opleiding aan de
toenmalige tekenacademie in Den Haag. Dit was rondom de eeuwwisseling.
Delfgaauw werkte in impressionistisch-naturalistische trant. Hij heeft veel
landschappen, stadsgezichten en winters geschilderd. Deze vonden in zijn tijd
al grote aftrek. Verder was hij leermeester van zijn zoon dr. J.G.M. Delfgaauw.
Bekend zijn de stadsgezichten op Delft en Dordrecht. Het schilderij

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie (Jan te Wierik)

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie (Jan te Wierik)

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Jos van Dijk, 80, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

Jos van Dijk, 80, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

Jos van Dijk, 80, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

Jos van Dijk, 80, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

Jos van Dijk, 80, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

Jos van Dijk, 80, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

Jos van Dijk, 80, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

Jos van Dijk, 80, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

Jos van Dijk, 80, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

Jos van Dijk, 80, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

Dorpsgezicht in de winter (G.J.Delfgaauw)

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Monster 02.04.1882 - Den Haag 21.10.1947
Delfgaauw, Gerardus Johannes (Gerard) Delfgaauw woonde en werkte sedert
1914 in Rijswijk. Hij vormde zich voornamelijk zelf na een opleiding aan de
toenmalige tekenacademie in Den Haag. Dit was rondom de eeuwwisseling.
Delfgaauw werkte in impressionistisch-naturalistische trant. Hij heeft veel
landschappen, stadsgezichten en winters geschilderd. Deze vonden in zijn tijd
al grote aftrek. Verder was hij leermeester van zijn zoon dr. J.G.M. Delfgaauw.
Bekend zijn de stadsgezichten op Delft en Dordrecht. Het schilderij

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie (Jan te Wierik)

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Kustgezicht met figuren, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting 50x70cm paneelmaat

W. Witjens, 1884-1962

Omschrijving

Sr# 80

Monster 02.04.1882 - Den Haag 21.10.1947
Delfgaauw, Gerardus Johannes (Gerard) Delfgaauw woonde en werkte sedert
1914 in Rijswijk. Hij vormde zich voornamelijk zelf na een opleiding aan de
toenmalige tekenacademie in Den Haag. Dit was rondom de eeuwwisseling.
Delfgaauw werkte in impressionistisch-naturalistische trant. Hij heeft veel
landschappen, stadsgezichten en winters geschilderd. Deze vonden in zijn tijd
al grote aftrek. Verder was hij leermeester van zijn zoon dr. J.G.M. Delfgaauw.
Bekend zijn de stadsgezichten op Delft en Dordrecht. Het schilderij

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Boerenerf, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting incl. lijst 58x78cm.

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947, optie

Omschrijving

Sr# 80

Havengezicht Rotterdam, aquarel op papier, afmeting 50x90cm beeldmaat

M. de Jongere, 1912-1978

Omschrijving

Sr# 80

Moll, Evert Moll is geboren te Voorburg op 15.12.1878 en overleden te Den Haag op 10.05.1955.

Evert Moll woonde en werkte tussen 1895 tot 1930 in Voorburg, Londen, Parijs, Den Haag, en Rotterdam. Hij vestigde zich vervolgens in Den Haag. Daar kreeg hij raadgevingen van Willem Maris en vormde zich verder zelf. Hij werkte veel in opdracht van kunsthandelaren in de Verenigde Staten en in Canada. Schilderde landschappen, maar vooral rivier, zee- en havengezichten en in zijn laatste jaren ook stillevens. Werk van Evert Moll bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie, het Zuiderzeemuseum en het museum Boymans-van Beuningen.
Evert Moll was geen hemelbestormer en geen kunstenaar met een onverzadigbare vernieuwingsdrang. Nieuwe ontwikkelinmhen gingen schijnbaar onopgemerkt aan hem voorbij. Hij bleef trouw aan zich zelf en aan de beginselen van de Haagse School.
Evert Moll is vooral bekend van zijn ruim duizend havengezichten. Bijster veel is er van deze schilder niet bekend. Wel, dat hij graag en vaak vertoefde in de Rotterdamse haven. Het reilen en zeilen in een haven,de drukte en de traagheid van de kollosale zeeschepen boeiden hem mateloos. Hij hield van de geur van het water, de stookolie en de wind. Evert Moll was meer dan een schilder van havengezichten. Ruim de helft van zijn totale oeuvre bestaat uit landschappen, stadsgezichten en bloemstillevens. Ook als Moll landschappen en stadsgezichten schilderde, kon hij het niet laten om veel water te schilderen. Veel van zijn landschappen zijn geschilders vanaf of met uitzicht op het water.
Evert Moll, geboren in Voorburg en praktisch zijn hele leven wonend in een wijde cirkel tussen Den Haag en Rotterdam is autodidact. Van jongs af aan is hij bevriend met Albert Roelofs, de zoon van de beroemde Haagse School schilder Willem Roelofs. In huize Roelofs komt hij in aanraking met kunstenaars die rond de eeuwwisseling het kunstklimaat in Nederland bepaalden. Moll kon het zich aanvankelijk veroorloven te schilderen wat hij wilde. Hij leidt dan ook een relatief zorgeloos leven, totdat zijn vader in 1908 failliet wordt verklaard. Dan wordt het flink aanpoten om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Dat Moll zijn levenlang trouw bleef aan de principes van de Haagse School, betekent niet dat hij geen ontwikkeling doormaakte. Naarmate hij ouder werd, maakten zijn aanvankelijke sobere kleurgebruik en brede penseelstreken plaats voor rijker en gevarieerder kleuren en een fijnere verftoets. Moll schilderde vooral buiten. Met zijn klapstoel en het papier op schoot zat hij aan de waterkant. Veel van zijn werken zijn van hetzelfde formaat: 19 bij 31 centimeter. Dit is precies het formaat van zijn schilderskist die hij als 'onderzetter

Evert Moll, 80, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 80

Moll, Evert Moll is geboren te Voorburg op 15.12.1878 en overleden te Den Haag op 10.05.1955.

Evert Moll woonde en werkte tussen 1895 tot 1930 in Voorburg, Londen, Parijs, Den Haag, en Rotterdam. Hij vestigde zich vervolgens in Den Haag. Daar kreeg hij raadgevingen van Willem Maris en vormde zich verder zelf. Hij werkte veel in opdracht van kunsthandelaren in de Verenigde Staten en in Canada. Schilderde landschappen, maar vooral rivier, zee- en havengezichten en in zijn laatste jaren ook stillevens. Werk van Evert Moll bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie, het Zuiderzeemuseum en het museum Boymans-van Beuningen.
Evert Moll was geen hemelbestormer en geen kunstenaar met een onverzadigbare vernieuwingsdrang. Nieuwe ontwikkelinmhen gingen schijnbaar onopgemerkt aan hem voorbij. Hij bleef trouw aan zich zelf en aan de beginselen van de Haagse School.
Evert Moll is vooral bekend van zijn ruim duizend havengezichten. Bijster veel is er van deze schilder niet bekend. Wel, dat hij graag en vaak vertoefde in de Rotterdamse haven. Het reilen en zeilen in een haven,de drukte en de traagheid van de kollosale zeeschepen boeiden hem mateloos. Hij hield van de geur van het water, de stookolie en de wind. Evert Moll was meer dan een schilder van havengezichten. Ruim de helft van zijn totale oeuvre bestaat uit landschappen, stadsgezichten en bloemstillevens. Ook als Moll landschappen en stadsgezichten schilderde, kon hij het niet laten om veel water te schilderen. Veel van zijn landschappen zijn geschilders vanaf of met uitzicht op het water.
Evert Moll, geboren in Voorburg en praktisch zijn hele leven wonend in een wijde cirkel tussen Den Haag en Rotterdam is autodidact. Van jongs af aan is hij bevriend met Albert Roelofs, de zoon van de beroemde Haagse School schilder Willem Roelofs. In huize Roelofs komt hij in aanraking met kunstenaars die rond de eeuwwisseling het kunstklimaat in Nederland bepaalden. Moll kon het zich aanvankelijk veroorloven te schilderen wat hij wilde. Hij leidt dan ook een relatief zorgeloos leven, totdat zijn vader in 1908 failliet wordt verklaard. Dan wordt het flink aanpoten om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Dat Moll zijn levenlang trouw bleef aan de principes van de Haagse School, betekent niet dat hij geen ontwikkeling doormaakte. Naarmate hij ouder werd, maakten zijn aanvankelijke sobere kleurgebruik en brede penseelstreken plaats voor rijker en gevarieerder kleuren en een fijnere verftoets. Moll schilderde vooral buiten. Met zijn klapstoel en het papier op schoot zat hij aan de waterkant. Veel van zijn werken zijn van hetzelfde formaat: 19 bij 31 centimeter. Dit is precies het formaat van zijn schilderskist die hij als 'onderzetter

Evert Moll, 80, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 80

Moll, Evert Moll is geboren te Voorburg op 15.12.1878 en overleden te Den Haag op 10.05.1955.

Evert Moll woonde en werkte tussen 1895 tot 1930 in Voorburg, Londen, Parijs, Den Haag, en Rotterdam. Hij vestigde zich vervolgens in Den Haag. Daar kreeg hij raadgevingen van Willem Maris en vormde zich verder zelf. Hij werkte veel in opdracht van kunsthandelaren in de Verenigde Staten en in Canada. Schilderde landschappen, maar vooral rivier, zee- en havengezichten en in zijn laatste jaren ook stillevens. Werk van Evert Moll bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie, het Zuiderzeemuseum en het museum Boymans-van Beuningen.
Evert Moll was geen hemelbestormer en geen kunstenaar met een onverzadigbare vernieuwingsdrang. Nieuwe ontwikkelinmhen gingen schijnbaar onopgemerkt aan hem voorbij. Hij bleef trouw aan zich zelf en aan de beginselen van de Haagse School.
Evert Moll is vooral bekend van zijn ruim duizend havengezichten. Bijster veel is er van deze schilder niet bekend. Wel, dat hij graag en vaak vertoefde in de Rotterdamse haven. Het reilen en zeilen in een haven,de drukte en de traagheid van de kollosale zeeschepen boeiden hem mateloos. Hij hield van de geur van het water, de stookolie en de wind. Evert Moll was meer dan een schilder van havengezichten. Ruim de helft van zijn totale oeuvre bestaat uit landschappen, stadsgezichten en bloemstillevens. Ook als Moll landschappen en stadsgezichten schilderde, kon hij het niet laten om veel water te schilderen. Veel van zijn landschappen zijn geschilders vanaf of met uitzicht op het water.
Evert Moll, geboren in Voorburg en praktisch zijn hele leven wonend in een wijde cirkel tussen Den Haag en Rotterdam is autodidact. Van jongs af aan is hij bevriend met Albert Roelofs, de zoon van de beroemde Haagse School schilder Willem Roelofs. In huize Roelofs komt hij in aanraking met kunstenaars die rond de eeuwwisseling het kunstklimaat in Nederland bepaalden. Moll kon het zich aanvankelijk veroorloven te schilderen wat hij wilde. Hij leidt dan ook een relatief zorgeloos leven, totdat zijn vader in 1908 failliet wordt verklaard. Dan wordt het flink aanpoten om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Dat Moll zijn levenlang trouw bleef aan de principes van de Haagse School, betekent niet dat hij geen ontwikkeling doormaakte. Naarmate hij ouder werd, maakten zijn aanvankelijke sobere kleurgebruik en brede penseelstreken plaats voor rijker en gevarieerder kleuren en een fijnere verftoets. Moll schilderde vooral buiten. Met zijn klapstoel en het papier op schoot zat hij aan de waterkant. Veel van zijn werken zijn van hetzelfde formaat: 19 bij 31 centimeter. Dit is precies het formaat van zijn schilderskist die hij als 'onderzetter

Evert Moll, 80, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 80

Moll, Evert Moll is geboren te Voorburg op 15.12.1878 en overleden te Den Haag op 10.05.1955.

Evert Moll woonde en werkte tussen 1895 tot 1930 in Voorburg, Londen, Parijs, Den Haag, en Rotterdam. Hij vestigde zich vervolgens in Den Haag. Daar kreeg hij raadgevingen van Willem Maris en vormde zich verder zelf. Hij werkte veel in opdracht van kunsthandelaren in de Verenigde Staten en in Canada. Schilderde landschappen, maar vooral rivier, zee- en havengezichten en in zijn laatste jaren ook stillevens. Werk van Evert Moll bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie, het Zuiderzeemuseum en het museum Boymans-van Beuningen.
Evert Moll was geen hemelbestormer en geen kunstenaar met een onverzadigbare vernieuwingsdrang. Nieuwe ontwikkelinmhen gingen schijnbaar onopgemerkt aan hem voorbij. Hij bleef trouw aan zich zelf en aan de beginselen van de Haagse School.
Evert Moll is vooral bekend van zijn ruim duizend havengezichten. Bijster veel is er van deze schilder niet bekend. Wel, dat hij graag en vaak vertoefde in de Rotterdamse haven. Het reilen en zeilen in een haven,de drukte en de traagheid van de kollosale zeeschepen boeiden hem mateloos. Hij hield van de geur van het water, de stookolie en de wind. Evert Moll was meer dan een schilder van havengezichten. Ruim de helft van zijn totale oeuvre bestaat uit landschappen, stadsgezichten en bloemstillevens. Ook als Moll landschappen en stadsgezichten schilderde, kon hij het niet laten om veel water te schilderen. Veel van zijn landschappen zijn geschilders vanaf of met uitzicht op het water.
Evert Moll, geboren in Voorburg en praktisch zijn hele leven wonend in een wijde cirkel tussen Den Haag en Rotterdam is autodidact. Van jongs af aan is hij bevriend met Albert Roelofs, de zoon van de beroemde Haagse School schilder Willem Roelofs. In huize Roelofs komt hij in aanraking met kunstenaars die rond de eeuwwisseling het kunstklimaat in Nederland bepaalden. Moll kon het zich aanvankelijk veroorloven te schilderen wat hij wilde. Hij leidt dan ook een relatief zorgeloos leven, totdat zijn vader in 1908 failliet wordt verklaard. Dan wordt het flink aanpoten om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Dat Moll zijn levenlang trouw bleef aan de principes van de Haagse School, betekent niet dat hij geen ontwikkeling doormaakte. Naarmate hij ouder werd, maakten zijn aanvankelijke sobere kleurgebruik en brede penseelstreken plaats voor rijker en gevarieerder kleuren en een fijnere verftoets. Moll schilderde vooral buiten. Met zijn klapstoel en het papier op schoot zat hij aan de waterkant. Veel van zijn werken zijn van hetzelfde formaat: 19 bij 31 centimeter. Dit is precies het formaat van zijn schilderskist die hij als 'onderzetter

Evert Moll, 80, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 80

Moll, Evert Moll is geboren te Voorburg op 15.12.1878 en overleden te Den Haag op 10.05.1955.

Evert Moll woonde en werkte tussen 1895 tot 1930 in Voorburg, Londen, Parijs, Den Haag, en Rotterdam. Hij vestigde zich vervolgens in Den Haag. Daar kreeg hij raadgevingen van Willem Maris en vormde zich verder zelf. Hij werkte veel in opdracht van kunsthandelaren in de Verenigde Staten en in Canada. Schilderde landschappen, maar vooral rivier, zee- en havengezichten en in zijn laatste jaren ook stillevens. Werk van Evert Moll bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie, het Zuiderzeemuseum en het museum Boymans-van Beuningen.
Evert Moll was geen hemelbestormer en geen kunstenaar met een onverzadigbare vernieuwingsdrang. Nieuwe ontwikkelinmhen gingen schijnbaar onopgemerkt aan hem voorbij. Hij bleef trouw aan zich zelf en aan de beginselen van de Haagse School.
Evert Moll is vooral bekend van zijn ruim duizend havengezichten. Bijster veel is er van deze schilder niet bekend. Wel, dat hij graag en vaak vertoefde in de Rotterdamse haven. Het reilen en zeilen in een haven,de drukte en de traagheid van de kollosale zeeschepen boeiden hem mateloos. Hij hield van de geur van het water, de stookolie en de wind. Evert Moll was meer dan een schilder van havengezichten. Ruim de helft van zijn totale oeuvre bestaat uit landschappen, stadsgezichten en bloemstillevens. Ook als Moll landschappen en stadsgezichten schilderde, kon hij het niet laten om veel water te schilderen. Veel van zijn landschappen zijn geschilders vanaf of met uitzicht op het water.
Evert Moll, geboren in Voorburg en praktisch zijn hele leven wonend in een wijde cirkel tussen Den Haag en Rotterdam is autodidact. Van jongs af aan is hij bevriend met Albert Roelofs, de zoon van de beroemde Haagse School schilder Willem Roelofs. In huize Roelofs komt hij in aanraking met kunstenaars die rond de eeuwwisseling het kunstklimaat in Nederland bepaalden. Moll kon het zich aanvankelijk veroorloven te schilderen wat hij wilde. Hij leidt dan ook een relatief zorgeloos leven, totdat zijn vader in 1908 failliet wordt verklaard. Dan wordt het flink aanpoten om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Dat Moll zijn levenlang trouw bleef aan de principes van de Haagse School, betekent niet dat hij geen ontwikkeling doormaakte. Naarmate hij ouder werd, maakten zijn aanvankelijke sobere kleurgebruik en brede penseelstreken plaats voor rijker en gevarieerder kleuren en een fijnere verftoets. Moll schilderde vooral buiten. Met zijn klapstoel en het papier op schoot zat hij aan de waterkant. Veel van zijn werken zijn van hetzelfde formaat: 19 bij 31 centimeter. Dit is precies het formaat van zijn schilderskist die hij als 'onderzetter

Evert Moll, 80, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 80

Moll, Evert Moll is geboren te Voorburg op 15.12.1878 en overleden te Den Haag op 10.05.1955.

Evert Moll woonde en werkte tussen 1895 tot 1930 in Voorburg, Londen, Parijs, Den Haag, en Rotterdam. Hij vestigde zich vervolgens in Den Haag. Daar kreeg hij raadgevingen van Willem Maris en vormde zich verder zelf. Hij werkte veel in opdracht van kunsthandelaren in de Verenigde Staten en in Canada. Schilderde landschappen, maar vooral rivier, zee- en havengezichten en in zijn laatste jaren ook stillevens. Werk van Evert Moll bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie, het Zuiderzeemuseum en het museum Boymans-van Beuningen.
Evert Moll was geen hemelbestormer en geen kunstenaar met een onverzadigbare vernieuwingsdrang. Nieuwe ontwikkelinmhen gingen schijnbaar onopgemerkt aan hem voorbij. Hij bleef trouw aan zich zelf en aan de beginselen van de Haagse School.
Evert Moll is vooral bekend van zijn ruim duizend havengezichten. Bijster veel is er van deze schilder niet bekend. Wel, dat hij graag en vaak vertoefde in de Rotterdamse haven. Het reilen en zeilen in een haven,de drukte en de traagheid van de kollosale zeeschepen boeiden hem mateloos. Hij hield van de geur van het water, de stookolie en de wind. Evert Moll was meer dan een schilder van havengezichten. Ruim de helft van zijn totale oeuvre bestaat uit landschappen, stadsgezichten en bloemstillevens. Ook als Moll landschappen en stadsgezichten schilderde, kon hij het niet laten om veel water te schilderen. Veel van zijn landschappen zijn geschilders vanaf of met uitzicht op het water.
Evert Moll, geboren in Voorburg en praktisch zijn hele leven wonend in een wijde cirkel tussen Den Haag en Rotterdam is autodidact. Van jongs af aan is hij bevriend met Albert Roelofs, de zoon van de beroemde Haagse School schilder Willem Roelofs. In huize Roelofs komt hij in aanraking met kunstenaars die rond de eeuwwisseling het kunstklimaat in Nederland bepaalden. Moll kon het zich aanvankelijk veroorloven te schilderen wat hij wilde. Hij leidt dan ook een relatief zorgeloos leven, totdat zijn vader in 1908 failliet wordt verklaard. Dan wordt het flink aanpoten om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Dat Moll zijn levenlang trouw bleef aan de principes van de Haagse School, betekent niet dat hij geen ontwikkeling doormaakte. Naarmate hij ouder werd, maakten zijn aanvankelijke sobere kleurgebruik en brede penseelstreken plaats voor rijker en gevarieerder kleuren en een fijnere verftoets. Moll schilderde vooral buiten. Met zijn klapstoel en het papier op schoot zat hij aan de waterkant. Veel van zijn werken zijn van hetzelfde formaat: 19 bij 31 centimeter. Dit is precies het formaat van zijn schilderskist die hij als 'onderzetter

Evert Moll, 80, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 80

Moll, Evert Moll is geboren te Voorburg op 15.12.1878 en overleden te Den Haag op 10.05.1955.

Evert Moll woonde en werkte tussen 1895 tot 1930 in Voorburg, Londen, Parijs, Den Haag, en Rotterdam. Hij vestigde zich vervolgens in Den Haag. Daar kreeg hij raadgevingen van Willem Maris en vormde zich verder zelf. Hij werkte veel in opdracht van kunsthandelaren in de Verenigde Staten en in Canada. Schilderde landschappen, maar vooral rivier, zee- en havengezichten en in zijn laatste jaren ook stillevens. Werk van Evert Moll bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie, het Zuiderzeemuseum en het museum Boymans-van Beuningen.
Evert Moll was geen hemelbestormer en geen kunstenaar met een onverzadigbare vernieuwingsdrang. Nieuwe ontwikkelinmhen gingen schijnbaar onopgemerkt aan hem voorbij. Hij bleef trouw aan zich zelf en aan de beginselen van de Haagse School.
Evert Moll is vooral bekend van zijn ruim duizend havengezichten. Bijster veel is er van deze schilder niet bekend. Wel, dat hij graag en vaak vertoefde in de Rotterdamse haven. Het reilen en zeilen in een haven,de drukte en de traagheid van de kollosale zeeschepen boeiden hem mateloos. Hij hield van de geur van het water, de stookolie en de wind. Evert Moll was meer dan een schilder van havengezichten. Ruim de helft van zijn totale oeuvre bestaat uit landschappen, stadsgezichten en bloemstillevens. Ook als Moll landschappen en stadsgezichten schilderde, kon hij het niet laten om veel water te schilderen. Veel van zijn landschappen zijn geschilders vanaf of met uitzicht op het water.
Evert Moll, geboren in Voorburg en praktisch zijn hele leven wonend in een wijde cirkel tussen Den Haag en Rotterdam is autodidact. Van jongs af aan is hij bevriend met Albert Roelofs, de zoon van de beroemde Haagse School schilder Willem Roelofs. In huize Roelofs komt hij in aanraking met kunstenaars die rond de eeuwwisseling het kunstklimaat in Nederland bepaalden. Moll kon het zich aanvankelijk veroorloven te schilderen wat hij wilde. Hij leidt dan ook een relatief zorgeloos leven, totdat zijn vader in 1908 failliet wordt verklaard. Dan wordt het flink aanpoten om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Dat Moll zijn levenlang trouw bleef aan de principes van de Haagse School, betekent niet dat hij geen ontwikkeling doormaakte. Naarmate hij ouder werd, maakten zijn aanvankelijke sobere kleurgebruik en brede penseelstreken plaats voor rijker en gevarieerder kleuren en een fijnere verftoets. Moll schilderde vooral buiten. Met zijn klapstoel en het papier op schoot zat hij aan de waterkant. Veel van zijn werken zijn van hetzelfde formaat: 19 bij 31 centimeter. Dit is precies het formaat van zijn schilderskist die hij als 'onderzetter

Evert Moll, 80, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 80

Moll, Evert Moll is geboren te Voorburg op 15.12.1878 en overleden te Den Haag op 10.05.1955.

Evert Moll woonde en werkte tussen 1895 tot 1930 in Voorburg, Londen, Parijs, Den Haag, en Rotterdam. Hij vestigde zich vervolgens in Den Haag. Daar kreeg hij raadgevingen van Willem Maris en vormde zich verder zelf. Hij werkte veel in opdracht van kunsthandelaren in de Verenigde Staten en in Canada. Schilderde landschappen, maar vooral rivier, zee- en havengezichten en in zijn laatste jaren ook stillevens. Werk van Evert Moll bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie, het Zuiderzeemuseum en het museum Boymans-van Beuningen.
Evert Moll was geen hemelbestormer en geen kunstenaar met een onverzadigbare vernieuwingsdrang. Nieuwe ontwikkelinmhen gingen schijnbaar onopgemerkt aan hem voorbij. Hij bleef trouw aan zich zelf en aan de beginselen van de Haagse School.
Evert Moll is vooral bekend van zijn ruim duizend havengezichten. Bijster veel is er van deze schilder niet bekend. Wel, dat hij graag en vaak vertoefde in de Rotterdamse haven. Het reilen en zeilen in een haven,de drukte en de traagheid van de kollosale zeeschepen boeiden hem mateloos. Hij hield van de geur van het water, de stookolie en de wind. Evert Moll was meer dan een schilder van havengezichten. Ruim de helft van zijn totale oeuvre bestaat uit landschappen, stadsgezichten en bloemstillevens. Ook als Moll landschappen en stadsgezichten schilderde, kon hij het niet laten om veel water te schilderen. Veel van zijn landschappen zijn geschilders vanaf of met uitzicht op het water.
Evert Moll, geboren in Voorburg en praktisch zijn hele leven wonend in een wijde cirkel tussen Den Haag en Rotterdam is autodidact. Van jongs af aan is hij bevriend met Albert Roelofs, de zoon van de beroemde Haagse School schilder Willem Roelofs. In huize Roelofs komt hij in aanraking met kunstenaars die rond de eeuwwisseling het kunstklimaat in Nederland bepaalden. Moll kon het zich aanvankelijk veroorloven te schilderen wat hij wilde. Hij leidt dan ook een relatief zorgeloos leven, totdat zijn vader in 1908 failliet wordt verklaard. Dan wordt het flink aanpoten om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Dat Moll zijn levenlang trouw bleef aan de principes van de Haagse School, betekent niet dat hij geen ontwikkeling doormaakte. Naarmate hij ouder werd, maakten zijn aanvankelijke sobere kleurgebruik en brede penseelstreken plaats voor rijker en gevarieerder kleuren en een fijnere verftoets. Moll schilderde vooral buiten. Met zijn klapstoel en het papier op schoot zat hij aan de waterkant. Veel van zijn werken zijn van hetzelfde formaat: 19 bij 31 centimeter. Dit is precies het formaat van zijn schilderskist die hij als 'onderzetter

Evert Moll, 80, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 80

Moll, Evert Moll is geboren te Voorburg op 15.12.1878 en overleden te Den Haag op 10.05.1955.

Evert Moll woonde en werkte tussen 1895 tot 1930 in Voorburg, Londen, Parijs, Den Haag, en Rotterdam. Hij vestigde zich vervolgens in Den Haag. Daar kreeg hij raadgevingen van Willem Maris en vormde zich verder zelf. Hij werkte veel in opdracht van kunsthandelaren in de Verenigde Staten en in Canada. Schilderde landschappen, maar vooral rivier, zee- en havengezichten en in zijn laatste jaren ook stillevens. Werk van Evert Moll bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie, het Zuiderzeemuseum en het museum Boymans-van Beuningen.
Evert Moll was geen hemelbestormer en geen kunstenaar met een onverzadigbare vernieuwingsdrang. Nieuwe ontwikkelinmhen gingen schijnbaar onopgemerkt aan hem voorbij. Hij bleef trouw aan zich zelf en aan de beginselen van de Haagse School.
Evert Moll is vooral bekend van zijn ruim duizend havengezichten. Bijster veel is er van deze schilder niet bekend. Wel, dat hij graag en vaak vertoefde in de Rotterdamse haven. Het reilen en zeilen in een haven,de drukte en de traagheid van de kollosale zeeschepen boeiden hem mateloos. Hij hield van de geur van het water, de stookolie en de wind. Evert Moll was meer dan een schilder van havengezichten. Ruim de helft van zijn totale oeuvre bestaat uit landschappen, stadsgezichten en bloemstillevens. Ook als Moll landschappen en stadsgezichten schilderde, kon hij het niet laten om veel water te schilderen. Veel van zijn landschappen zijn geschilders vanaf of met uitzicht op het water.
Evert Moll, geboren in Voorburg en praktisch zijn hele leven wonend in een wijde cirkel tussen Den Haag en Rotterdam is autodidact. Van jongs af aan is hij bevriend met Albert Roelofs, de zoon van de beroemde Haagse School schilder Willem Roelofs. In huize Roelofs komt hij in aanraking met kunstenaars die rond de eeuwwisseling het kunstklimaat in Nederland bepaalden. Moll kon het zich aanvankelijk veroorloven te schilderen wat hij wilde. Hij leidt dan ook een relatief zorgeloos leven, totdat zijn vader in 1908 failliet wordt verklaard. Dan wordt het flink aanpoten om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Dat Moll zijn levenlang trouw bleef aan de principes van de Haagse School, betekent niet dat hij geen ontwikkeling doormaakte. Naarmate hij ouder werd, maakten zijn aanvankelijke sobere kleurgebruik en brede penseelstreken plaats voor rijker en gevarieerder kleuren en een fijnere verftoets. Moll schilderde vooral buiten. Met zijn klapstoel en het papier op schoot zat hij aan de waterkant. Veel van zijn werken zijn van hetzelfde formaat: 19 bij 31 centimeter. Dit is precies het formaat van zijn schilderskist die hij als 'onderzetter

Evert Moll, 80, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 80

Moll, Evert Moll is geboren te Voorburg op 15.12.1878 en overleden te Den Haag op 10.05.1955.

Evert Moll woonde en werkte tussen 1895 tot 1930 in Voorburg, Londen, Parijs, Den Haag, en Rotterdam. Hij vestigde zich vervolgens in Den Haag. Daar kreeg hij raadgevingen van Willem Maris en vormde zich verder zelf. Hij werkte veel in opdracht van kunsthandelaren in de Verenigde Staten en in Canada. Schilderde landschappen, maar vooral rivier, zee- en havengezichten en in zijn laatste jaren ook stillevens. Werk van Evert Moll bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie, het Zuiderzeemuseum en het museum Boymans-van Beuningen.
Evert Moll was geen hemelbestormer en geen kunstenaar met een onverzadigbare vernieuwingsdrang. Nieuwe ontwikkelinmhen gingen schijnbaar onopgemerkt aan hem voorbij. Hij bleef trouw aan zich zelf en aan de beginselen van de Haagse School.
Evert Moll is vooral bekend van zijn ruim duizend havengezichten. Bijster veel is er van deze schilder niet bekend. Wel, dat hij graag en vaak vertoefde in de Rotterdamse haven. Het reilen en zeilen in een haven,de drukte en de traagheid van de kollosale zeeschepen boeiden hem mateloos. Hij hield van de geur van het water, de stookolie en de wind. Evert Moll was meer dan een schilder van havengezichten. Ruim de helft van zijn totale oeuvre bestaat uit landschappen, stadsgezichten en bloemstillevens. Ook als Moll landschappen en stadsgezichten schilderde, kon hij het niet laten om veel water te schilderen. Veel van zijn landschappen zijn geschilders vanaf of met uitzicht op het water.
Evert Moll, geboren in Voorburg en praktisch zijn hele leven wonend in een wijde cirkel tussen Den Haag en Rotterdam is autodidact. Van jongs af aan is hij bevriend met Albert Roelofs, de zoon van de beroemde Haagse School schilder Willem Roelofs. In huize Roelofs komt hij in aanraking met kunstenaars die rond de eeuwwisseling het kunstklimaat in Nederland bepaalden. Moll kon het zich aanvankelijk veroorloven te schilderen wat hij wilde. Hij leidt dan ook een relatief zorgeloos leven, totdat zijn vader in 1908 failliet wordt verklaard. Dan wordt het flink aanpoten om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Dat Moll zijn levenlang trouw bleef aan de principes van de Haagse School, betekent niet dat hij geen ontwikkeling doormaakte. Naarmate hij ouder werd, maakten zijn aanvankelijke sobere kleurgebruik en brede penseelstreken plaats voor rijker en gevarieerder kleuren en een fijnere verftoets. Moll schilderde vooral buiten. Met zijn klapstoel en het papier op schoot zat hij aan de waterkant. Veel van zijn werken zijn van hetzelfde formaat: 19 bij 31 centimeter. Dit is precies het formaat van zijn schilderskist die hij als 'onderzetter

Evert Moll, 80, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 80

Winterlandschap, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat

Thomas Heesakkers

Omschrijving

Sr# 80

Narcissen op een Chinese pot, olieverf op linnen, afmeting 50x50cm doekmaat

A. Prodan, (80), geb. 1968

Omschrijving

Sr# 80

Boerenerf aan het water, olieverf op linnen, afmeting 35x45cm doekmaat, G.J.Delfgaauw, gesigneerd met H. van Gesse

G.J.Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Het gesprek, olieverf op linnen bevestigd op karton, afmeting 16x16cm, zonder lijst

Harm Kamerlingh Onnes, 1893-1985

Omschrijving

Sr# 80

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting 60x100cm doekmaat

M. de Jongere, 1912-1978

Omschrijving

Sr# 80

Reebok in de natuur, olieverf op linnen, afmeting 60x90cm doekmaat, nr 80

Ron Meilof, 1953-

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 100x150cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Kustgezicht, olieverf op linnen, afmeting 100x150cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 72x100cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, acryl op MDF paneel, afmeting 72x102cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 34x41cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

100x120cm doekmaat olieverf

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 100x130cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 100x150cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 120x170cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 130x240cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gemengde techniek op papier bevestigd op paneel, afmeting 41x50cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 51x62cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 60x80cm beeldmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 64x72cm beeldmaat, prijs is inclusief de lijst

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 66x84cm beeldmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 70x90cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 72x100cm beeldmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 73x103cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 72x102cm paneelmaat, afmeting inclusief lijst 86x116cm

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 90x110cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Schip op volle zee, olieverf op linnen, afmeting 150x100cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gemengde techniek op papier, afmeting inclusief lijst 27x30cm

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Bloemenmarkt, olieverf op linnen, afmeting 35x50cm doekmaat

G.J.Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Strandgezicht, olieverf op linnen, afmeting 35x50cm doekmaat

G.J.Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Schelpenvisser bij Scheveningen, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

G.J.Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gem. techniek, afmeting 70x98cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Stadsgezicht Dordrecht, olieverf op linnen, afmeting 30x40cm doekmaat, inclusief lijst 42x52cm

Piet Bouter,1887-1968

Omschrijving

Sr# 80

Omgeving Voorschoten, olieverf op linnen, afmeting 40x80 doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting 40x80cm doekmaat, prijs is incl. lijst

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

De Veenweg in Stompwijk, olieverf op linnen, afmeting 60x100cm doekmaat.

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting 40x60cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Bloemenverkoopster, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat

Jan Rijlaarsdam, 80, 1911-2007

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 40x48cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Aan de kade, olieverf op paneel, 21x33cm paneelmaat

Evert Moll, 80, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 80

Koeien in landschap, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat, 80

Ron Meilof, 1953-2018

Omschrijving

Sr# 80

Gezicht op de Seine bij de Pont Alexandre III te Parijs. Gesigneerd r.o. Circa 1925. In de jaren 1924-1926 verbleef de schilder enkele tijd in Zuid-Frankrijk, waarbij hij onderweg ook Parijs aandeed, olieverf op linnen, afmeting 77x100cm doekmaat

Evert Moll, 80, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 80

Dorpstraat in Hattem, olieverf op linnen, afmeting 35x50cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 100x130cm, prijs is inclusief lijst, Optie

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 100x150cm doekmaat, prijs is inclusief lijst, nr. 80

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 100x150cm

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Riviergezicht, olieverf op linnen, afmeting 60x90cm doekmaat

H.J. Wijngaard, 1922-2012

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 90x130cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 90x90cm doekmaat, nu 3750,- euro, optie

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Havengezicht Hardewijk, gemengde techniek op papier, incl. museumglas en lijst, afmeting 40x53cm incl. lijst.

Jos van Dijk, 80, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

Haven van Spakenburg, gemengde techniek, afmeting inclusief museumglas en lijst 40x54cm.

Jos van Dijk, 80, incl. lijst, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

Aan de kust bij Scheveningen, gemengde techniek, afmeting inclusief museumglas en lijst 40x54cm.

Jos van Dijk, 80, incl. lijst, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

Gezicht op het IJ te Amsterdam, gemengde techniek, afmeting inclusief passe partout, museumglas en lijst 50x64cm.

Jos van Dijk, 80, incl. lijst, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 80

De Hooigracht in de winter te Den Haag, gouache op schilderkarton, afmeting 24x30cm beeldmaat, incl. museumglas.

Ben Viegers, 80, 1886-1947

Omschrijving

Sr# 80

Aan de bar, aquarel op papier, 50x70cm beeldmaat, nr. 80

Jan Rijlaarsdam, 1911-2007

Omschrijving

Sr# 80

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting 50x80cm doekmaat

M. de Jongere, 80, 1912-1978

Omschrijving

Sr# 80

G.J. Delfgaauw, Maashaven, olieverf op linnen, afmeting 60x100cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 80, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 80

Niek van der Plas, strandgezicht, olieverf op linnen, afmeting 60x70cm doekmaat

Niek van der Plas, 1954-

Omschrijving

Sr# 80

Ron Meilof, eenden aan de waterkant, afmeting 50x70cm doekmaat, 80

Ron Meilof, 1953-2016

Omschrijving

Sr# 80

Ron Meilof, Kustgezicht, olieverf op linnen, afmeting 80x100cm doekmaat, nr. 80

Ron Meilof, 1953-2016

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik, acryl op paneel, afmeting 55x65cm paneelmaat, nr. 80

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Niek v.d. Plas, olieverf op paneel, afmeting 35x45cm paneelmaat, bloembollenveld

Niek v.d. Plas, geb. 1954

Omschrijving

Sr# 80

Ron Meilof, kudde olifanten, olieverf op linnen, afmeting 80x160cm doekmaat, nr. 80

Ron Meilof, 1953-2016

Omschrijving

Sr# 80

Jan Rijlaarsdam, afmeting 50x60cm doekmaat, olieverf op linnen, cafe interieur, nr. 80

Jan Rijlaarsdam, 1911-2007

Omschrijving

Sr# 80

Niek van der Plas, afmeting 38x46cm paneelmaat, bloembollenveld, olieverf op panee

Niek van der Plas, 1954-

Omschrijving

Sr# 80

Niek van der Plas, Amsterdam, olieverf op linnen, afmeting 60x70cm doekmaat

Niek van der Plas, 1954-

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik, 1954-2002, afmeting 60x70cm paneelmaat, nr. 80

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik, afmeting 61x72cm paneel, nr. 80

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik, afmeting 70x98cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik, afmeting 61x90cm paneelmaat, nr. 80

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik, gemengde techniek op paneel, afmeting 22x34cm paneelmaat, afmeting incl. lijst 41x52cm, no 80

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik, gemengde techniek op paneel, afmeting 22x34cm paneelmaat, afmeting incl. lijst 41x52cm, nr. 80

Jan te Wierik, incl. lijst

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik, afmeting 42x52cm paneelmaat, gemengde techniek olie/acryl, nr 80

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik, afmeting 50x70cm paneelmaat, gemengde techniek, nr. 80

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik, acryl/olieverf op paneel, afmeting 50x70cm paneelmaat, nr. 80

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik, afmeting 52x66cm paneelmaat, nr. 11

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik, acryl/olieverf op paneel, afmeting 63x72cm paneelmaat, nr. 80

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

Jan te Wierik, afmeting 70x92cm paneelmaat, gemengde techniek op paneel, nr 80

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 80

A.J. Zwart, olieverf op linnen, bloemstilleven, afmeting 50x60cm doekmaat, nr. 80

A.J. Zwart, 1903-1981

Omschrijving

Sr# 81

Figuren, gemengde techniek op papier, afmeting 100x70cm beeldmaat, afmeting inclusief lijst 144x114cm

Anton Martineau, 1926-2017

Omschrijving

Sr# 81

Jan te Wierik, afmeting 60x80cm paneelmaat, gemengde techniek olie/acryl, nr 81

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 83

Daniel Van der Putten werd geboren in een klein boerendorpje in de buurt van Rembrandts geboorteplaats Leiden, Holland. Van de vele schilders in het Van der Putten familie, zijn tante is vooral opmerkelijk als een beroemde portret schilder wiens werken vaak worden tentoongesteld in New York. Hoewel Van der Putten altijd had willen schilderen, werkte hij samen met zijn vader in het tuinbouwbedrijf alvorens te beslissen om zich volledig te wijden aan de kunst. Tijdens een reis naar Australië ontmoette Van der Putten zijn Schotse vrouw. Na hun huwelijk, reisden ze de wereld rond en vervolgens vestigden ze zich in Schotland. Daar begonnen ze de technieken van de grote Nederlandse meesters te onderzoeken en het landschap van de plaatsen die zij hebben bezocht te bestuderen van hun frequente reizen. Hun interesse groeide geleidelijk in de schilderkunst. Tot slot, als laatste hun verhuizing naar Engeland, Van der Putten was zo geïnspireerd door het Engelse platteland, dat hij een full-time schilder is geworden. Vandaag is Van der Putten is uitgegroeid tot een succesvol kunstenaar met een geheel eigen stijl. Zijn fascinatie voor kleur en schaduw komt voort uit zijn paneel, met name in de vorm van zeer gedetailleerde bomen en luchten. Die biedt een breed scala van verschillende stemmingen en seizoenen, zijn schilderijen hebben een kwaliteit van het licht en intensiteit die weinig kunstenaars ooit kunnen bereiken. Britse landschappen van de kunstenaar zijn duidelijk opmerkelijk.
Na zijn schilderijen getoond in Engeland, Europa, de Verenigde Staten en Canada, hebben zijn tentoonstellingen tot nu toe geleid tot grote successen. De werken van Daniel Van der Putten zijn een constante bron van genot voor particuliere verzamelaars over de hele wereld.

Daniel van der Putten, 83

Omschrijving

Sr# 83

Daniel Van der Putten werd geboren in een klein boerendorpje in de buurt van Rembrandts geboorteplaats Leiden, Holland. Van de vele schilders in het Van der Putten familie, zijn tante is vooral opmerkelijk als een beroemde portret schilder wiens werken vaak worden tentoongesteld in New York. Hoewel Van der Putten altijd had willen schilderen, werkte hij samen met zijn vader in het tuinbouwbedrijf alvorens te beslissen om zich volledig te wijden aan de kunst. Tijdens een reis naar Australië ontmoette Van der Putten zijn Schotse vrouw. Na hun huwelijk, reisden ze de wereld rond en vervolgens vestigden ze zich in Schotland. Daar begonnen ze de technieken van de grote Nederlandse meesters te onderzoeken en het landschap van de plaatsen die zij hebben bezocht te bestuderen van hun frequente reizen. Hun interesse groeide geleidelijk in de schilderkunst. Tot slot, als laatste hun verhuizing naar Engeland, Van der Putten was zo geïnspireerd door het Engelse platteland, dat hij een full-time schilder is geworden. Vandaag is Van der Putten is uitgegroeid tot een succesvol kunstenaar met een geheel eigen stijl. Zijn fascinatie voor kleur en schaduw komt voort uit zijn paneel, met name in de vorm van zeer gedetailleerde bomen en luchten. Die biedt een breed scala van verschillende stemmingen en seizoenen, zijn schilderijen hebben een kwaliteit van het licht en intensiteit die weinig kunstenaars ooit kunnen bereiken. Britse landschappen van de kunstenaar zijn duidelijk opmerkelijk.
Na zijn schilderijen getoond in Engeland, Europa, de Verenigde Staten en Canada, hebben zijn tentoonstellingen tot nu toe geleid tot grote successen. De werken van Daniel Van der Putten zijn een constante bron van genot voor particuliere verzamelaars over de hele wereld.

Daniel van der Putten 83

Omschrijving

Sr# 83

Daniel Van der Putten werd geboren in een klein boerendorpje in de buurt van Rembrandts geboorteplaats Leiden, Holland. Van de vele schilders in het Van der Putten familie, zijn tante is vooral opmerkelijk als een beroemde portret schilder wiens werken vaak worden tentoongesteld in New York. Hoewel Van der Putten altijd had willen schilderen, werkte hij samen met zijn vader in het tuinbouwbedrijf alvorens te beslissen om zich volledig te wijden aan de kunst. Tijdens een reis naar Australië ontmoette Van der Putten zijn Schotse vrouw. Na hun huwelijk, reisden ze de wereld rond en vervolgens vestigden ze zich in Schotland. Daar begonnen ze de technieken van de grote Nederlandse meesters te onderzoeken en het landschap van de plaatsen die zij hebben bezocht te bestuderen van hun frequente reizen. Hun interesse groeide geleidelijk in de schilderkunst. Tot slot, als laatste hun verhuizing naar Engeland, Van der Putten was zo geïnspireerd door het Engelse platteland, dat hij een full-time schilder is geworden. Vandaag is Van der Putten is uitgegroeid tot een succesvol kunstenaar met een geheel eigen stijl. Zijn fascinatie voor kleur en schaduw komt voort uit zijn paneel, met name in de vorm van zeer gedetailleerde bomen en luchten. Die biedt een breed scala van verschillende stemmingen en seizoenen, zijn schilderijen hebben een kwaliteit van het licht en intensiteit die weinig kunstenaars ooit kunnen bereiken. Britse landschappen van de kunstenaar zijn duidelijk opmerkelijk.
Na zijn schilderijen getoond in Engeland, Europa, de Verenigde Staten en Canada, hebben zijn tentoonstellingen tot nu toe geleid tot grote successen. De werken van Daniel Van der Putten zijn een constante bron van genot voor particuliere verzamelaars over de hele wereld.

Daniel van der Putten

Omschrijving

Sr# 83

Landschap met zwanen, olieverf op paneel, afmeting 18x25cm paneelmaat

Daniel van der Putten, 83

Omschrijving

Sr# 84

Daniel Van der Putten werd geboren in een klein boerendorpje in de buurt van Rembrandts geboorteplaats Leiden, Holland. Van de vele schilders in het Van der Putten familie, zijn tante is vooral opmerkelijk als een beroemde portret schilder wiens werken vaak worden tentoongesteld in New York. Hoewel Van der Putten altijd had willen schilderen, werkte hij samen met zijn vader in het tuinbouwbedrijf alvorens te beslissen om zich volledig te wijden aan de kunst. Tijdens een reis naar Australië ontmoette Van der Putten zijn Schotse vrouw. Na hun huwelijk, reisden ze de wereld rond en vervolgens vestigden ze zich in Schotland. Daar begonnen ze de technieken van de grote Nederlandse meesters te onderzoeken en het landschap van de plaatsen die zij hebben bezocht te bestuderen van hun frequente reizen. Hun interesse groeide geleidelijk in de schilderkunst. Tot slot, als laatste hun verhuizing naar Engeland, Van der Putten was zo geïnspireerd door het Engelse platteland, dat hij een full-time schilder is geworden. Vandaag is Van der Putten is uitgegroeid tot een succesvol kunstenaar met een geheel eigen stijl. Zijn fascinatie voor kleur en schaduw komt voort uit zijn paneel, met name in de vorm van zeer gedetailleerde bomen en luchten. Die biedt een breed scala van verschillende stemmingen en seizoenen, zijn schilderijen hebben een kwaliteit van het licht en intensiteit die weinig kunstenaars ooit kunnen bereiken. Britse landschappen van de kunstenaar zijn duidelijk opmerkelijk.
Na zijn schilderijen getoond in Engeland, Europa, de Verenigde Staten en Canada, hebben zijn tentoonstellingen tot nu toe geleid tot grote successen. De werken van Daniel Van der Putten zijn een constante bron van genot voor particuliere verzamelaars over de hele wereld.

Daniel van der Putten

Omschrijving

Sr# 84

Daniel Van der Putten werd geboren in een klein boerendorpje in de buurt van Rembrandts geboorteplaats Leiden, Holland. Van de vele schilders in het Van der Putten familie, zijn tante is vooral opmerkelijk als een beroemde portret schilder wiens werken vaak worden tentoongesteld in New York. Hoewel Van der Putten altijd had willen schilderen, werkte hij samen met zijn vader in het tuinbouwbedrijf alvorens te beslissen om zich volledig te wijden aan de kunst. Tijdens een reis naar Australië ontmoette Van der Putten zijn Schotse vrouw. Na hun huwelijk, reisden ze de wereld rond en vervolgens vestigden ze zich in Schotland. Daar begonnen ze de technieken van de grote Nederlandse meesters te onderzoeken en het landschap van de plaatsen die zij hebben bezocht te bestuderen van hun frequente reizen. Hun interesse groeide geleidelijk in de schilderkunst. Tot slot, als laatste hun verhuizing naar Engeland, Van der Putten was zo geïnspireerd door het Engelse platteland, dat hij een full-time schilder is geworden. Vandaag is Van der Putten is uitgegroeid tot een succesvol kunstenaar met een geheel eigen stijl. Zijn fascinatie voor kleur en schaduw komt voort uit zijn paneel, met name in de vorm van zeer gedetailleerde bomen en luchten. Die biedt een breed scala van verschillende stemmingen en seizoenen, zijn schilderijen hebben een kwaliteit van het licht en intensiteit die weinig kunstenaars ooit kunnen bereiken. Britse landschappen van de kunstenaar zijn duidelijk opmerkelijk.
Na zijn schilderijen getoond in Engeland, Europa, de Verenigde Staten en Canada, hebben zijn tentoonstellingen tot nu toe geleid tot grote successen. De werken van Daniel Van der Putten zijn een constante bron van genot voor particuliere verzamelaars over de hele wereld.

Daniel van der Putten, 84

Omschrijving

Sr# 84

Landschap met korenveld, olieverf op paneel, afmeting 33x39,5cm paneelmaat

Daniel van der Putten

Omschrijving

Sr# 84

Landschap met vee, olieverf op paneel, afmeting 33x39,5cm paneelmaat

Daniel van der Putten

Omschrijving

Sr# 84

Landschap met vee, olieverf op paneel, afmeting 25x35cm paneelmaat

D. van der Putten

Omschrijving

Sr# 84

Wessel Dijkstra, figuur, 50x65cm paneelmaat

Wessel Dijkstra, 84

Omschrijving

Sr# 84

Koeien in de weide, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting 24x30cm beeldmaat

Aureliu Prodan, 84, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 84

Jan te Wierik, olieverf op linnen, afmeting 130x190cm doekmaat, nr 84

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 84

Signe Andreasen, bloemstilleven, olieverf op linnen, afmeting 34x29cm doekmaat, nr. 84

Signe Andreasen, 1853-1919

Omschrijving

Sr# 85

Daniel van der Putten, winterlandschap

Daniel v. d. Putten, 85

Omschrijving

Sr# 85

Landschap in Groningen, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat

Aureliu Prodan, 85, 1968-

Omschrijving

Sr# 86

Daniel Van der Putten werd geboren in een klein boerendorpje in de buurt van Rembrandts geboorteplaats Leiden, Holland. Van de vele schilders in het Van der Putten familie, zijn tante is vooral opmerkelijk als een beroemde portret schilder wiens werken vaak worden tentoongesteld in New York. Hoewel Van der Putten altijd had willen schilderen, werkte hij samen met zijn vader in het tuinbouwbedrijf alvorens te beslissen om zich volledig te wijden aan de kunst. Tijdens een reis naar Australië ontmoette Van der Putten zijn Schotse vrouw. Na hun huwelijk, reisden ze de wereld rond en vervolgens vestigden ze zich in Schotland. Daar begonnen ze de technieken van de grote Nederlandse meesters te onderzoeken en het landschap van de plaatsen die zij hebben bezocht te bestuderen van hun frequente reizen. Hun interesse groeide geleidelijk in de schilderkunst. Tot slot, als laatste hun verhuizing naar Engeland, Van der Putten was zo geïnspireerd door het Engelse platteland, dat hij een full-time schilder is geworden. Vandaag is Van der Putten is uitgegroeid tot een succesvol kunstenaar met een geheel eigen stijl. Zijn fascinatie voor kleur en schaduw komt voort uit zijn paneel, met name in de vorm van zeer gedetailleerde bomen en luchten. Die biedt een breed scala van verschillende stemmingen en seizoenen, zijn schilderijen hebben een kwaliteit van het licht en intensiteit die weinig kunstenaars ooit kunnen bereiken. Britse landschappen van de kunstenaar zijn duidelijk opmerkelijk.
Na zijn schilderijen getoond in Engeland, Europa, de Verenigde Staten en Canada, hebben zijn tentoonstellingen tot nu toe geleid tot grote successen. De werken van Daniel Van der Putten zijn een constante bron van genot voor particuliere verzamelaars over de hele wereld.

Daniel van der Putten, 86

Omschrijving

Sr# 86

Boswandeling met hond, Daniel Van der Putten werd geboren in een klein boerendorpje in de buurt van Rembrandts geboorteplaats Leiden, Holland. Van de vele schilders in het Van der Putten familie, zijn tante is vooral opmerkelijk als een beroemde portret schilder wiens werken vaak worden tentoongesteld in New York. Hoewel Van der Putten altijd had willen schilderen, werkte hij samen met zijn vader in het tuinbouwbedrijf alvorens te beslissen om zich volledig te wijden aan de kunst. Tijdens een reis naar Australië ontmoette Van der Putten zijn Schotse vrouw. Na hun huwelijk, reisden ze de wereld rond en vervolgens vestigden ze zich in Schotland. Daar begonnen ze de technieken van de grote Nederlandse meesters te onderzoeken en het landschap van de plaatsen die zij hebben bezocht te bestuderen van hun frequente reizen. Hun interesse groeide geleidelijk in de schilderkunst. Tot slot, als laatste hun verhuizing naar Engeland, Van der Putten was zo geïnspireerd door het Engelse platteland, dat hij een full-time schilder is geworden. Vandaag is Van der Putten is uitgegroeid tot een succesvol kunstenaar met een geheel eigen stijl. Zijn fascinatie voor kleur en schaduw komt voort uit zijn paneel, met name in de vorm van zeer gedetailleerde bomen en luchten. Die biedt een breed scala van verschillende stemmingen en seizoenen, zijn schilderijen hebben een kwaliteit van het licht en intensiteit die weinig kunstenaars ooit kunnen bereiken. Britse landschappen van de kunstenaar zijn duidelijk opmerkelijk.
Na zijn schilderijen getoond in Engeland, Europa, de Verenigde Staten en Canada, hebben zijn tentoonstellingen tot nu toe geleid tot grote successen. De werken van Daniel Van der Putten zijn een constante bron van genot voor particuliere verzamelaars over de hele wereld.

Daniel van der Putten, 86

Omschrijving

Sr# 86

Korenveld met dieren, Daniel Van der Putten werd geboren in een klein boerendorpje in de buurt van Rembrandts geboorteplaats Leiden, Holland. Van de vele schilders in het Van der Putten familie, zijn tante is vooral opmerkelijk als een beroemde portret schilder wiens werken vaak worden tentoongesteld in New York. Hoewel Van der Putten altijd had willen schilderen, werkte hij samen met zijn vader in het tuinbouwbedrijf alvorens te beslissen om zich volledig te wijden aan de kunst. Tijdens een reis naar Australië ontmoette Van der Putten zijn Schotse vrouw. Na hun huwelijk, reisden ze de wereld rond en vervolgens vestigden ze zich in Schotland. Daar begonnen ze de technieken van de grote Nederlandse meesters te onderzoeken en het landschap van de plaatsen die zij hebben bezocht te bestuderen van hun frequente reizen. Hun interesse groeide geleidelijk in de schilderkunst. Tot slot, als laatste hun verhuizing naar Engeland, Van der Putten was zo geïnspireerd door het Engelse platteland, dat hij een full-time schilder is geworden. Vandaag is Van der Putten is uitgegroeid tot een succesvol kunstenaar met een geheel eigen stijl. Zijn fascinatie voor kleur en schaduw komt voort uit zijn paneel, met name in de vorm van zeer gedetailleerde bomen en luchten. Die biedt een breed scala van verschillende stemmingen en seizoenen, zijn schilderijen hebben een kwaliteit van het licht en intensiteit die weinig kunstenaars ooit kunnen bereiken. Britse landschappen van de kunstenaar zijn duidelijk opmerkelijk.
Na zijn schilderijen getoond in Engeland, Europa, de Verenigde Staten en Canada, hebben zijn tentoonstellingen tot nu toe geleid tot grote successen. De werken van Daniel Van der Putten zijn een constante bron van genot voor particuliere verzamelaars over de hele wereld.

Daniel van der Putten, 86

Omschrijving

Sr# 86

Winterlandschap met dieren, olieverf op paneel, afmeting 28,5x35cm paneelmaat

Daniel van der Putten, 86

Omschrijving

Sr# 86

Daniel Van der Putten werd geboren in een klein boerendorpje in de buurt van Rembrandts geboorteplaats Leiden, Holland. Van de vele schilders in het Van der Putten familie, zijn tante is vooral opmerkelijk als een beroemde portret schilder wiens werken vaak worden tentoongesteld in New York. Hoewel Van der Putten altijd had willen schilderen, werkte hij samen met zijn vader in het tuinbouwbedrijf alvorens te beslissen om zich volledig te wijden aan de kunst. Tijdens een reis naar Australië ontmoette Van der Putten zijn Schotse vrouw. Na hun huwelijk, reisden ze de wereld rond en vervolgens vestigden ze zich in Schotland. Daar begonnen ze de technieken van de grote Nederlandse meesters te onderzoeken en het landschap van de plaatsen die zij hebben bezocht te bestuderen van hun frequente reizen. Hun interesse groeide geleidelijk in de schilderkunst. Tot slot, als laatste hun verhuizing naar Engeland, Van der Putten was zo geïnspireerd door het Engelse platteland, dat hij een full-time schilder is geworden. Vandaag is Van der Putten is uitgegroeid tot een succesvol kunstenaar met een geheel eigen stijl. Zijn fascinatie voor kleur en schaduw komt voort uit zijn paneel, met name in de vorm van zeer gedetailleerde bomen en luchten. Die biedt een breed scala van verschillende stemmingen en seizoenen, zijn schilderijen hebben een kwaliteit van het licht en intensiteit die weinig kunstenaars ooit kunnen bereiken. Britse landschappen van de kunstenaar zijn duidelijk opmerkelijk.
Na zijn schilderijen getoond in Engeland, Europa, de Verenigde Staten en Canada, hebben zijn tentoonstellingen tot nu toe geleid tot grote successen. De werken van Daniel Van der Putten zijn een constante bron van genot voor particuliere verzamelaars over de hele wereld.

Daniel van der Putten, 86

Omschrijving

Sr# 86

Wessel Dijkstra, vrije compositie, 20x24,5cm paneelmaat

Wessel Dijkstra, 86

Omschrijving

Sr# 87

Wessel Dijkstra, gemengde techniek op paneel, afmeting incl. lijst 86x125cm

Wessel Dijkstra, 87

Omschrijving

Sr# 88

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere, 1912-1978

Omschrijving

Sr# 88

Wessel Dijkstra, gemengde techniek, afmeting 25x45cm, gedateerd 1998

Wessel Dijkstra, 88, geb. 1944

Omschrijving

Sr# 89

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting 30x50cm doekmaat

M. de Jongere, 1912-1978

Omschrijving

Sr# 89

Wessel Dijkstra, Gemengde techniek op hout, afmeting 24x35cm, gedateerd 1989

Wessel Dijkstra, 89, geb. 1944

Omschrijving

Sr# 90

Bloemstilleven met cactus, Fleur, Willy Fleur geboren in 1888 en overleden in 1967. Bekend schilder van bloemen, landschappen, tropische vogels en vissen. Ontving zijn opleiding aan de kunstacademies van Rotterdam en Den Haag. In zijn stilleven zijn vaak Indische invloeden merkbaar. Werk van Fleur werd opgenomen in de collectie van het Westlands Museum te Kwintsheul (gemeente Westland) en in de collectie van het Katwijks Museum.

Willy Fleur, 90, 1888-1967

Omschrijving

Sr# 90

Fleur, Willy Fleur geboren in 1888 en overleden in 1967. Bekend schilder van bloemen, landschappen, tropische vogels en vissen. Ontving zijn opleiding aan de kunstacademies van Rotterdam en Den Haag. In zijn stilleven zijn vaak Indische invloeden merkbaar. Werk van Fleur werd opgenomen in de collectie van het Westlands Museum te Kwintsheul (gemeente Westland) en in de collectie van het Katwijks Museum.

Willy Fleur, 90, 1888-1967

Omschrijving

Sr# 90

Fleur, Willy Fleur geboren in 1888 en overleden in 1967. Bekend schilder van bloemen, landschappen, tropische vogels en vissen. Ontving zijn opleiding aan de kunstacademies van Rotterdam en Den Haag. In zijn stilleven zijn vaak Indische invloeden merkbaar. Werk van Fleur werd opgenomen in de collectie van het Westlands Museum te Kwintsheul (gemeente Westland) en in de collectie van het Katwijks Museum.

Willy Fleur, 90, 1888-1967

Omschrijving

Sr# 90

Fleur, Willy Fleur geboren in 1888 en overleden in 1967. Bekend schilder van bloemen, landschappen, tropische vogels en vissen. Ontving zijn opleiding aan de kunstacademies van Rotterdam en Den Haag. In zijn stilleven zijn vaak Indische invloeden merkbaar. Werk van Fleur werd opgenomen in de collectie van het Westlands Museum te Kwintsheul (gemeente Westland) en in de collectie van het Katwijks Museum.

Willy Fleur, 90, 1888-1967

Omschrijving

Sr# 90

Fleur, Willy Fleur geboren in 1888 en overleden in 1967. Bekend schilder van bloemen, landschappen, tropische vogels en vissen. Ontving zijn opleiding aan de kunstacademies van Rotterdam en Den Haag. In zijn stilleven zijn vaak Indische invloeden merkbaar. Werk van Fleur werd opgenomen in de collectie van het Westlands Museum te Kwintsheul (gemeente Westland) en in de collectie van het Katwijks Museum.

Willy Fleur, 90, 1888-1967

Omschrijving

Sr# 90

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Jan te Wierik (Hengelo, 1954) was a colorful, very special man and a passionate artist. He was self-taught and became known as abstract expressionist painter.
He was also a meritorious poet, sculptor and musician. Unfortunately Wierik January to 48 at early age of deceased.
The intention of his work remained unchanged but the expressiveness of the figures shown in this way was reinforced. Despite the more obvious configuration still worked from the immediate emotion, by impulsive acts. He seldom worked with a preconceived plan.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Jos van Dijk, 90, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 90

Jos van Dijk, 90, 19013-1998

Omschrijving

Sr# 90

Jos van Dijk, 90, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 90

Jos van Dijk, 90, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 90

Jos van Dijk, 90, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 90

Jos van Dijk, 90, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 90

Jos van Dijk, 90, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 90

Jos van Dijk, 90, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 90

Louis Treserras, Rendez-Vous, gemengde techniek op paneel, afmeting 90x160cm paneelmaat

Louis Tresseras

Omschrijving

Sr# 90

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

en]Jan te Wierik (Hengelo, 1954) was a colorful, very special man and a passionate artist. He was self-taught and became known as abstract expressionist painter.
He was also a meritorious poet, sculptor and musician. Unfortunately Wierik January to 48 at early age of deceased.
The intention of his work remained unchanged but the expressiveness of the figures shown in this way was reinforced. Despite the more obvious configuration still worked from the immediate emotion, by impulsive acts. He seldom worked with a preconceived plan.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie (Jan te Wierik)

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Fleur, Willy Fleur geboren in 1888 en overleden in 1967. Bekend schilder van bloemen, landschappen, tropische vogels en vissen. Ontving zijn opleiding aan de kunstacademies van Rotterdam en Den Haag. In zijn stilleven zijn vaak Indische invloeden merkbaar. Werk van Fleur werd opgenomen in de collectie van het Westlands Museum te Kwintsheul (gemeente Westland) en in de collectie van het Katwijks Museum.

Willy Fleur, 90, 1888-1967

Omschrijving

Sr# 90

Fleur, Willy Fleur geboren in 1888 en overleden in 1967. Bekend schilder van bloemen, landschappen, tropische vogels en vissen. Ontving zijn opleiding aan de kunstacademies van Rotterdam en Den Haag. In zijn stilleven zijn vaak Indische invloeden merkbaar. Werk van Fleur werd opgenomen in de collectie van het Westlands Museum te Kwintsheul (gemeente Westland) en in de collectie van het Katwijks Museum.

Willy Fleur, 90, 1888-1967

Omschrijving

Sr# 90

Wierik, Jan te Wierik is geboren te Hengelo op 17 maart 1954. Jan gebruikt doorgaans voor zijn werk diverse materialen. Werkt op alle ondergronden die hij daarvoor geschikt acht. Olieverf, acrylaten, pigmenten en lakacryl kan hij afzonderijk gebruiken, maar een combinatie hiervan, waardoor de meest bijzondere effecten optreden, zal hij niet schuwen.

Hij denkt niet na en gaat terug naar het kind zijn en brengt op een zodanige speelse wijze een compositie tot stand die abstrakt kan zijn maar ook figuren, fabeldieren en landschappen op kunnen roepen die uitsluitend het denkvermogen van een kind kan evenaren.

Kort samengevat Jan is een kunstenaar die al zijn oergedachten van binnen uit vorm geeft op het doek. Uit zijn werk spreekt dan ook beklemming, hilariteit, tragiek, liefde en verdriet maar nooit berusting. Hij leeft voor de kunst en een bepaalde drijfveer in hem draagt ertoe bij dat alles wat hij voelt, meemaakt, ondervindt en ziet in zijn eigen vorm een beeld moet geven.

Jan te Wierik exposeerde ondermeer in Amsterdam, Deventer, Groningen, Laren (Singermuseum), Enschede (Rijksmuseum Twente), Bocholt (Duitsland), Epe (Duitsland), NewYork (VS) etc. Jan te Wierik is op 24 augustus 2002 helaas overleden.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Daniel Van der Putten werd geboren in een klein boerendorpje in de buurt van Rembrandts geboorteplaats Leiden, Holland. Van de vele schilders in het Van der Putten familie, zijn tante is vooral opmerkelijk als een beroemde portret schilder wiens werken vaak worden tentoongesteld in New York. Hoewel Van der Putten altijd had willen schilderen, werkte hij samen met zijn vader in het tuinbouwbedrijf alvorens te beslissen om zich volledig te wijden aan de kunst. Tijdens een reis naar Australië ontmoette Van der Putten zijn Schotse vrouw. Na hun huwelijk, reisden ze de wereld rond en vervolgens vestigden ze zich in Schotland. Daar begonnen ze de technieken van de grote Nederlandse meesters te onderzoeken en het landschap van de plaatsen die zij hebben bezocht te bestuderen van hun frequente reizen. Hun interesse groeide geleidelijk in de schilderkunst. Tot slot, als laatste hun verhuizing naar Engeland, Van der Putten was zo geïnspireerd door het Engelse platteland, dat hij een full-time schilder is geworden. Vandaag is Van der Putten is uitgegroeid tot een succesvol kunstenaar met een geheel eigen stijl. Zijn fascinatie voor kleur en schaduw komt voort uit zijn paneel, met name in de vorm van zeer gedetailleerde bomen en luchten. Die biedt een breed scala van verschillende stemmingen en seizoenen, zijn schilderijen hebben een kwaliteit van het licht en intensiteit die weinig kunstenaars ooit kunnen bereiken. Britse landschappen van de kunstenaar zijn duidelijk opmerkelijk.
Na zijn schilderijen getoond in Engeland, Europa, de Verenigde Staten en Canada, hebben zijn tentoonstellingen tot nu toe geleid tot grote successen. De werken van Daniel Van der Putten zijn een constante bron van genot voor particuliere verzamelaars over de hele wereld.

Daniel van der Putten, 90

Omschrijving

Sr# 90

Eenden aan de waterkant, Daniel Van der Putten werd geboren in een klein boerendorpje in de buurt van Rembrandts geboorteplaats Leiden, Holland. Van de vele schilders in het Van der Putten familie, zijn tante is vooral opmerkelijk als een beroemde portret schilder wiens werken vaak worden tentoongesteld in New York. Hoewel Van der Putten altijd had willen schilderen, werkte hij samen met zijn vader in het tuinbouwbedrijf alvorens te beslissen om zich volledig te wijden aan de kunst. Tijdens een reis naar Australië ontmoette Van der Putten zijn Schotse vrouw. Na hun huwelijk, reisden ze de wereld rond en vervolgens vestigden ze zich in Schotland. Daar begonnen ze de technieken van de grote Nederlandse meesters te onderzoeken en het landschap van de plaatsen die zij hebben bezocht te bestuderen van hun frequente reizen. Hun interesse groeide geleidelijk in de schilderkunst. Tot slot, als laatste hun verhuizing naar Engeland, Van der Putten was zo geïnspireerd door het Engelse platteland, dat hij een full-time schilder is geworden. Vandaag is Van der Putten is uitgegroeid tot een succesvol kunstenaar met een geheel eigen stijl. Zijn fascinatie voor kleur en schaduw komt voort uit zijn paneel, met name in de vorm van zeer gedetailleerde bomen en luchten. Die biedt een breed scala van verschillende stemmingen en seizoenen, zijn schilderijen hebben een kwaliteit van het licht en intensiteit die weinig kunstenaars ooit kunnen bereiken. Britse landschappen van de kunstenaar zijn duidelijk opmerkelijk.
Na zijn schilderijen getoond in Engeland, Europa, de Verenigde Staten en Canada, hebben zijn tentoonstellingen tot nu toe geleid tot grote successen. De werken van Daniel Van der Putten zijn een constante bron van genot voor particuliere verzamelaars over de hele wereld.

Daniel van der Putten, 90

Omschrijving

Sr# 90

Havenkade, aquarel op papier, afmeting 43x51cm beeldmaat

Hans Herrmann, 90, 1858-1942

Omschrijving

Sr# 90

Paarderennen, olieverf op linnen, afmeting 46x71cm doekmaat

F.G. Hochmann, 1861-1936

Omschrijving

Sr# 90

Kruiskade te Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting 50x67cm doekmaat

G.J. van Overbeek, 90, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 90

Collectie, Jan Rijlaarsdam, woonwagens, gemengde techniek , afmeting 50x70cm beeldmaat

Jan Rijlaarsdam, 1911-2007

Omschrijving

Sr# 90

Glasobject, hoogte 103cm

Annemiek Punt, 90, geb. 1959

Omschrijving

Sr# 90

Glasobject, hoogte 108cm

Annemiek Punt, 90, geb. 1959

Omschrijving

Sr# 90

Glasobject, hoogte 71cm

Annemiek Punt, 90, geb. 1959

Omschrijving

Sr# 90

Glasobject, hoogte 76cm

Annemiek Punt, 90, geb. 1959

Omschrijving

Sr# 90

Glasobject, hoogte 76cm

Annemiek Punt, 90, geb 1959

Omschrijving

Sr# 90

Glasobject, hoogte 81cm

Annemiek Punt, 90, geb. 1959

Omschrijving

Sr# 90

Glazen object, hoogte 83cm

Annemiek Punt, 90, geb 1959

Omschrijving

Sr# 90

Salisbury, olieverf op linnen, afmeting 130x160cm doekmaat

Jan de Beus, geb. 1958

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek op papier, afmeting 39x52cm beeldmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 40x49cm beeldmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 42,5x53cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 43,5x55,5cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 53x66cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 54x67cm beeldmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 58x66 paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 60x80cm beeldmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 65x78cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 62x80 beeldmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 64x90 beeldmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 72x102cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 72x102cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 85x120cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, acrylverf op MDF paneel, afmeting 59x72cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 90x130cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, bronzen beeld (massief), hoogte 53cm inclusief sokke

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, zeefdruk nummer 43 van de 150, afmeting inclusief lijst 79x92cm

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 140x180cm

Theo Wolvecamp, 1925-1992

Omschrijving

Sr# 90

Gezicht op de Hunze bij Gasselternijveen, olieverf op linnen, afmeting 50x60cm doekmaat

Aureliu Prodan, (90), geb. 1968

Omschrijving

Sr# 90

Landschap bij Gasselternijveen, olieverf op linnen, afmeting 50x60cm doekmaat

Aureliu Prodan, (90), geb. 1968

Omschrijving

Sr# 90

Gezicht op de Hunze bij Gasselternijveen, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

Aureliu Prodan, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 102x72cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 76x60cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Omgeving Gasselternijveen, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

A. Prodan, 90, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 90

Kustgezicht met botter, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

Henk Dekker, 1897-1974

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 50x65cm paneelmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, gemengde techniek, afmeting 55x65cm paneelmaat.

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, semi abstract, olieverf op linnen, afmeting 80x100cm doekmaat, zonder lijst

Jos van Dijk, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, acryl op linnen, afmeting 85x120cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Meisje in het rood, olieverf op linnen, afmeting 35x41cm doekmaat

M.H. Mackenzie, 1878-1961

Omschrijving

Sr# 90

Dordrecht, olieverf op linnen, afmeting 75x100cm doekmaat

Evert Moll, 90, 1878-1955

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, geschilderd op linnen, afmeting 70x90cm doekmaat, prijs is inclusief lijst

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 80x100cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat, bloemstilleve

Willy Fleur, 90, 1888-1967

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 80x100cm doekmaat

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Poldergezicht met opvliegende eenden, olieverf op linnen, afmeting 60x90cm doekmaat.

W.C. Rip, 90, 1856-1922

Omschrijving

Sr# 90

Botter op volle zee, gemengde techniek, afmeting inclusief museumglas en lijst 40x54cm.

Jos van Dijk 90, incl. lijst, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 90

Botter aan de kust, gemengde techniek, afmeting inclusief museumglas en lijst 40x54cm.

Jos van Dijk, 90, incl. lijst, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 90

Winterlandschap met eenden, gemengde techniek, afmeting inclusief museumglas en lijst 40x54cm.

Jos van Dijk, 90, incl. lijst, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 90

Stadsgezicht Amsterdam, gemengde techniek, afmeting inclusief passe partout, museumglas en lijst 50x64cm.

Jos van Dijk, 90, incl. lijst, 1913-1998

Omschrijving

Sr# 90

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 80x100cm doekmaat, gedateerd 2002

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 90

Wessel Dijkstra, gemengde techniek, afmeting 48x71cm, gedateerd 1999

Wessel Dijkstra, 90, geb. 1944

Omschrijving

Sr# 90

Niek van der Plas, afmeting 24x30cm paneelmaat, olieverf op paneel, strandgezicht

Niek van der Plas, 1954-

Omschrijving

Sr# 90

Aureliu Prodan, olieverf op linnen, stadsgezicht Groningen, afmeting 60x80cm doekmaat, nr. 90

Aureliu Prodan, geb. 1968

Omschrijving

Sr# 90

Jan te Wierik, olieverf op linnen, afmeting 80x100 doekmaat, nr 90

Jan te Wierik, 1954-2002

Omschrijving

Sr# 93

Twee rozen, olieverf op paneel, afmeting 16x21cm

Jan Voerman jr., 93, 1890-1976

Omschrijving

Sr# 95

Viooltjes in glazen pot, olieverf op paneel, afmeting 24x30cm paneelmaat

A.J. Zwart, 1903-1981

Omschrijving

Sr# 95

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 70x100cm doekmaat

Theo Wolvecamp, 1925-1992

Omschrijving

Sr# 97

Delftshaven, olieverf op paneel, afmeting 40x50cm paneelmaat

M.H. Mackenzie, 1878-1961

Omschrijving

Sr# 98

Stadsgezicht Amsterdam met de Montelbaantoren, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

G.J. Delfgaauw, 98, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 98

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 75x85cm
Lassche, Henk Lassche. “Deze schilder van het Hollandse landschap heeft, staand in de romantische traditie van de Noord-Europese schilderkunst, in de loop der jaren een geheel eigen beeldtaal ontwikkeld.

Het gaat bij hem niet om een “letterlijke” weergave van dat landschap met zijn weidse vergezichten en hoge luchten, maar om een persoonlijke verwerking hiervan.

De synthese van een expressionistische en informele benadering van zijn onderwerpen leidt bij hem tot abstracties, die mede ontstaan als gevolg van een uiterst intensieve werkwijze. Door laag op laag te zetten, door wegschrapen en bijwerken, ontstaan er schilderijen in olieverf, die telkens weer bij de aandachtige beschouwer nieuwe en verrassende beelden oproepen.

Het zijn werken die – hoe klein van formaat soms ook – de monumentaliteit van de door hem op zo eigen wijze verwerkte onderwerpen overtuigend en indrukwekkend laten zien”.

Henk Lassche, geb. 1948

Omschrijving

Sr# 98

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting 100x90cm doekmaat

Henk Lassche, geb. 1948

Omschrijving

Sr# 98

Hattem, olieverf op linnen, afmeting 35x50cm doekmaat

G.J.Delfgaauw, 98,1882-1947

Omschrijving

Sr# 98

Straatje in Hattem, olieverf op linnen bevestigd op paneel, afmeting 60x70cm paneelmaat

G.J.Delfgaauw, 98, 1882-1947

Omschrijving

Sr# 98

Dame in strandstoel, litho, afmeting 50x70cm beeldmaat

Toulouse Lautrec, Henri de, 1864-1901

Omschrijving

Sr# 99

bloemstilleven, Afgebeeld in de monografie van A.J. Zwart pagina 75, olieverf op paneel, afmeting 30x30cm paneelmaat

A.J. Zwart archief

Omschrijving

Sr# 99

Stilleven, aquarel op papier, afmeting 38x58cm beeldmaat

A.J. Zwart, 1903-1981

Omschrijving

Sr# 99

Stadsgezicht Oud-Rotterdam, Het Steiger met op de achtergrond de koepel van de Sint-Dominicuskerk, olieverf op linnen, afmeting 50x60cm doekmaat

Herman Bogman archief 3

Omschrijving

Sr# 99

Portret van een jonge vrouw, olieverf op paneel, afmeting 18x24cm paneelmaat

Dick de Vries, 1948-2018

Omschrijving

Sr# 99

Portret van een oude man, olieverf op linnen, afmeting 18x24cm doekmaat

Dick de Vries, 1948-2018

Omschrijving

Sr# 99

Krantlezer, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat

Jan Rijlaarsdam 1911-2007 archief

Omschrijving

Sr# 99

Vrije compositie, olieverf op linnen, afmeting incl. lijst 75x85cm
Lassche, Henk Lassche. “Deze schilder van het Hollandse landschap heeft, staand in de romantische traditie van de Noord-Europese schilderkunst, in de loop der jaren een geheel eigen beeldtaal ontwikkeld.

Het gaat bij hem niet om een “letterlijke” weergave van dat landschap met zijn weidse vergezichten en hoge luchten, maar om een persoonlijke verwerking hiervan.

De synthese van een expressionistische en informele benadering van zijn onderwerpen leidt bij hem tot abstracties, die mede ontstaan als gevolg van een uiterst intensieve werkwijze. Door laag op laag te zetten, door wegschrapen en bijwerken, ontstaan er schilderijen in olieverf, die telkens weer bij de aandachtige beschouwer nieuwe en verrassende beelden oproepen.

Het zijn werken die – hoe klein van formaat soms ook – de monumentaliteit van de door hem op zo eigen wijze verwerkte onderwerpen overtuigend en indrukwekkend laten zien”.

Henk Lassche, geb. 1948

Omschrijving

Sr# 99

citroen en sinaasappel, olieverf op paneel, afmeting 13x18cm paneelmaat

E.P. Moleveld, geb. 1946

Omschrijving

Sr# 99

Rijlaarsdam, Jan Rijlaarsdam woonde en werkte in Nieuwkoop en Hilversum. Hij heeft bekendheid verworven met zijn café-interieurs, vrouwen, stadsbeelden en markttaferelen in figuratief-impressionistische en lyrisch impressionistische stijl. Kreeg als onderscheiding de Koninklijke Subsidie en was lid van onder ander St-Lucas te Amsterdam en Gooise Schilders Vereniging. Diverse exposities en werk in bezit van het Singer Museum Laren.
De kunstschilder Jan Rijlaarsdam werd op 2 maart 1911 geboren te Nieuwkoop. Reeds op jonge leeftijd verhuisde samen met zijn familie naar Hilversum. Zij hadden daar een melkzaak gekocht en Jan droeg zijn steentje bij met het rondbrengen van de melk. Om de hoek van de melkhandel zat lijstenmakerij Dekker waar hij enige jaren later in dienst trad. Dit was ook de periode waarin hij actief begon te tekenen. Zijn onderwerpen uit deze tijd lagen nog dicht bij huis. In 1929 neemt Jan, samen met collega Anton Balzarelli, de lijstenmakerij over van de weduwe Dekker.
Door de steun van Anton krijgt Jan meer vrijheid voor zijn tekenen en schilderen, en in 1932 kwam de eerste erkenning in de vorm van een prijs van de gemeente Amersfoort. Met het geld dat Jan won kocht hij schilderspullen. In 1938 heeft Jan een expositie, en wel in Hilversum. Dit was de eerste van een lange reeks exposities die pas in 2007 in 's-Graveland afgesloten werd.
In de driekwart eeuw dat Jan schilderde heeft hij veel geschilderd en gereisd, hij is twee keer getrouwd geweest en is vader geworden van twee zoons. Zijn werk, dat vaak ingetogen en toch buitengewoon expressief is ondanks het relatief monochrome kleurgebruik, bied een blik in het leven en de ziel van de kunstschilder. We zien het kleurrijke werk; de bloemenmeisjes, vrouwen, barscènes en straatgezichten, die hij veelal schilderde omdat ze simpelweg het beste verkochten, en we zien het veel diepere, vrije, vernieuwende en expressievere werk dat vaak op het eerste gezicht melancholiek overkomt maar als men beter kijkt een warm kloppend hart blijkt te hebben.
Hij was lid van de schildersvereniging Laren-Blaricum,

Jan Rijlaarsdam archief 9

Omschrijving

Sr# 99

Interieur, aquarel op papier, afmeting 9x11cm beeldmaat

C. Koppenol, 1865-1946

Omschrijving

Sr# 99

Havengezicht Rotterdam, olieverf op linnen, afmeting 60x90cm doekmaat

M. de Jongere, 1912-1978

Omschrijving

Sr# 99

Wild in de natuur, Olieverf op linnen, afmeting 70x80cm doekmaat

Ron Meilof, geb. 1953

Omschrijving

Sr# 99

Object uit Murano, geblazen glas massief, hoogte 62cm (optie)

Annemiek Punt, geb. 1959

Omschrijving

Sr# 99

Omhelzing, object uit Murano, geblazen glas massief, hoogte 82cm

Annemiek Punt, geb. 1959

Omschrijving

Sr# 99

Glasobject, hoogte 49cm

Annemiek Punt, geb. 1959

Omschrijving

Sr# 99

Glasobject, hoogte 167cm

Annemiek Punt, 99, geb. 1959

Omschrijving

Sr# 99

Vrije compositie, gemengde techniek op linnen, afmeting 100x150cm doekmaat, optie

Sjer Jacobs, geb. 1963

Omschrijving

Sr# 99

Paartje, aardewerk, afmeting 28x24x13cm

Sjer Jacobs, geb. 1963

Omschrijving

Sr# 99

Straatje in Parijs, olieverf op linnen, afmeting 50x60cm doekmaat

Jan Korthals, 1916-1972

Omschrijving

Sr# 99

Bloesem, olieverf op linnen, afmeting 80x125cm doekmaat

Ali Alssema, 1905-

Omschrijving

Sr# 99

Twee zebra's, olieverf op linnen, afmeting 30x30cm doekmaat

Dick van Heerde

Omschrijving

Sr# 99

Marian Leijtens, 60x32x45cm, vrouwentorso, brons, voorkant

Marian Leijtens, 99, 60x32x45cm, geb. 1961

Omschrijving

Sr# 99

Marian Leijtens, 60x32x45cm, vrouwentorso, brons, voorkant 2

Marian Leijtens, 99, geb. 1961, brons, voorkant 2

Omschrijving

Sr# 99

Marian Leijtens, 60x32x45cm, vrouwentorso, brons, zijkant 1

Marian Leijtens, 99, geb. 1961, zijkant 1

Omschrijving

Sr# 99

Marian Leijtens, 60x32x45cm, vrouwentorso, brons, zijkant 2

Marian Leijtens, 99, geb. 1961, zijkant 2

Omschrijving

Sr# 1260

The beast and the beauty, olieverf op linnen, afmeting 100x100cm doekmaat

1260

Omschrijving

Sr# 1500

Duits stadsgezicht (A. Andersen Lundby)

Anders Andersen Lundby

Omschrijving

Sr# 1501

Wintergezicht bij Blaricum (Johan Meijer)

Johan Meijer

Omschrijving

Sr# 1503

Wintergezicht (Ben Viegers)

Ben Viegers

Omschrijving

Sr# 1504

Strandgezicht (Fernand Lantoine)

F. Lantoine

Omschrijving

Sr# 1505

Strandgezicht (Fernand Lantoine)

F. Lantoine

Omschrijving

Sr# 1506

Voorjaar (B. Genzmer)

Berthold Genzmer

Omschrijving

Sr# 1507

Het verhaal (M. Gurevic)

M. Gurevic

Omschrijving

Sr# 1509

Sportlaan in Den Haag (Henk Dekker)

Henk Dekker

Omschrijving

Sr# 1509

Sportlaan in Den Haag (Henk Dekker)

Henk Dekker

Omschrijving

Sr# 1510

Winter in Den Haag (Ben Viegers)

Ben Viegers

Omschrijving

Sr# 1511

Amsterdam (Ben Viegers)

Ben Viegers

Omschrijving

Sr# 1512

Stadsgezicht Amsterdam (Ben Viegers)

Ben Viegers

Omschrijving

Sr# 1513

De Boterwaag in Den Haag (Ben Viegers)

Ben Viegers

Omschrijving

Sr# 1514

Volendam (Ben Viegers)

Ben Viegers

Omschrijving

Sr# 1515

Strandgezicht met spelende kinderen (B. Viegers)

Ben Viegers

Omschrijving

Sr# 1516

Binnenhaven Amsterdam ( Evert Moll)

Evert Moll

Omschrijving

Sr# 1517

Havengezicht Rotterdam (Evert Moll)

Evert Moll

Omschrijving

Sr# 1518

Bruggenbouw (Erich Mercker)

Erich Mercker

Omschrijving

Sr# 1519

Venetië (Erich Mercker)

Erich Mercker

Omschrijving

Sr# 1520

Bruggenbouw (Erich Mercker)

Erich Mercker

Omschrijving

Sr# 1520

Industrie (Erich Mercker)

Erich Mercker

Omschrijving

Sr# 1522

Wintergezicht (A.Keizer)

Antony Keizer

Omschrijving

Sr# 1523

Winter in Amsterdam (Jan Korthals)

Jan Korthals

Omschrijving

Sr# 1524

H.A.L. Rotterdam (M. de Jongere)

M. de Jongere

Omschrijving

Sr# 1525

Havengezicht Rotterdam (M. de Jongere)

M. de Jongere

Omschrijving

Sr# 1526

Boerderij Elburg (Jo Koster)

Jo Koster van Hattem

Omschrijving

Sr# 1527

Groentemarkt in Rotterdam (E. Rensburg)

Eug. Rensburg

Omschrijving

Sr# 1528

Vrije zomerdag, (Hermann Thomas Schmidt)

Herman Thomas Schmidt

Omschrijving

Sr# 1529

Markt in Rotterdam (H. Schaap)

H. Schaap

Omschrijving

Sr# 1530

en]Flowermarket (Jaap Hiddink)

Jaap Hiddink

Omschrijving

Sr# 1531

Landscape (A.J.Zwart)

A.J. Zwart

Omschrijving

Sr# 1532

Kaartspelers (Hans Lassen)

H.A. Lassen

Omschrijving

Sr# 1533

Der Reichstag (Josef Engelhart)

Josef Engelhart

Omschrijving

Sr# 1534

Bloembollenveld (Ben Viegers)

Ben Viegers

Omschrijving

Sr# 1535

Concarneau (Ben Viegers)

Ben Viegers

Omschrijving

Sr# 1536

Vierleeuwenbrug Rotterdam (G.J. van Overbeek)

G.J. van Overbeek

Omschrijving

Sr# 1537

Stadsgezicht Rotterdam (G.J. van Overbeek)

G.J. van Overbeek

Omschrijving

Sr# 1538

Bloeiende tuin (Jan van Herwijnen)

Jan van Herwijnen

Omschrijving

Sr# 1539

A.J. Zwart, bloesem in de tuin, 40x50cm doekmaat

A.J. Zwart

Omschrijving

Sr# 1540

In de duinen aan de kust (Wilhelm Hempfing)

Wilhelm Hempfing

Omschrijving

Sr# 1540

Wilhelm Hempfing

Omschrijving

Sr# 1542

Boerenerf (Franz Hochmann)

Franz Hochmann

Omschrijving

Sr# 1543

Wintergezicht bij Blaricum (Johan Meijer)

Johan Meijer

Omschrijving

Sr# 1544

Wild en natuur (Rien Poortvliet)

Rien Poortvliet

Omschrijving

Sr# 1545

Angorakonijn, (G.J.Bos)

G.J. Bos, 1825-1898

Omschrijving

Sr# 1546

Havengezicht Rotterdam (M.de Jongere)

M. de Jongere

Omschrijving

Sr# 1547

Havengezicht Rotterdam (Evert Moll)

Evert Moll

Omschrijving

Sr# 1548

Paradies, H.A.C. Paradies, Herman Paradies, Delftshave

Herman Paradies

Omschrijving

Sr# 1549

Landschap (W.G.F.Jansen)

W.G.F. Jansen

Omschrijving

Sr# 1550

Artz, C. Artz, Constant Artz, eenden aan de waterkant

Constant Artz

Omschrijving

Sr# 1551

Klaprozenveld (Paul Bodifee)

Paul Bodifee

Omschrijving

Sr# 1552

Segbroeklaan in Den Haag 1958 (Cees Bolding), is te
zien
in het historisch museum in Den Haag

Cees Bolding

Omschrijving

Sr# 1553

Winter bij Blaricum (David Schulman)

David Schulman

Omschrijving

Sr# 1554

Aan het strand bij Scheveningen (A.J.Zwart)

A.J. Zwart

Omschrijving

Sr# 1555

Aan de Kromme Meijdrecht (A.J.Zwart)

A.J. Zwart

Omschrijving

Sr# 1556

Plassen bij Nieuwkoop (A.J.Zwart)

A.J. Zwart

Omschrijving

Sr# 1557

Koeien aan de waterkant (G. Wolf)

Georg Wolf

Omschrijving

Sr# 1558

Spelende kinderen (Gerard de Voogd)

Gerard de Voogd

Omschrijving

Sr# 1559

Meisje met pop (J.H.Weijns)

J.H. Weijns

Omschrijving

Sr# 1560

Landschap (Jan Voerman jun.)

Jan Voerman jr.

Omschrijving

Sr#

NLAanraad, Jos Aanraad ..... (geb. 1945), Jos Aanraad, geboren 1945.
De kunstschilder Jos Aanraad is geboren in het Brabants dorpje Oud-Gastel in 1945. Jos bleek een natuurtalent, al in 1957 behaalde hij de eerste prijs bij een tekenwedstrijd.

Als huisschilder verdiende hij de kost en in die tijd heeft hij tekenlessen en schildercursussen gevolgd om te tekenen en schilderen in in zijn vrije tijd. Het magazine “Tekenen en Schilderen” publiceerde in 1988 verschillende foto’s van zijn werk. Later in de jaren 80 volgde Jos een cursus stilleven schilderen bij de kunstschilder Cornelis Lemair. Hier leerde hij de techniek van een onderschildering en het werken met een zeventiende eeuws kleurenpalet en is hij daarmee verder gegaan in zijn eigen stijl. Sinds 1992 werkt Jos dan ook in zijn eigen atelier full-time als kunstschilder.

Zijn voorkeur gaat uit naar het maken van stillevens, maar uiteraard maakt hij ook portretten, landschapjes e.d. meestal in opdracht. “De poëzie van de dingen picturaal belicht” zo stond het treffend in een van de talrijke dagbladrecenties.

Jos Aanraad archief 2

Omschrijving

Sr# 1561

Enkhuizen (A.J.Zwart)

A.J. Zwart

Omschrijving

Sr#

Theo Ariens, beschrijving volgt

Theo Ariens archief 1

Omschrijving

Sr# 1562

Lloret de Mar (J. Carretero Gomis)

Carretero Gomis

Omschrijving

Sr#

Mosseltrap bij plan C te Rotterdam, Jurrien Marinus Beek, geb. te Arnhem op 5 april 1879, overleden te Den Haag op 15 oktober 1965

J.M. Beek archief 5

Omschrijving

Sr# 1563

Pauze (Froukje Wartena)

Froukje Wartena

Omschrijving

Sr#

Landschap met vee, Abeloos, Victor Abeloos is geboren in 1881 en overleden in 1965.
Realistisch schilder van figuren, naakten, stillevens, landschappen, marines en dieren, alsook van mythologische en sociale taferelen. Leerling aan de Academie van Brussel (I. Verheyden en A. Cluysenaar). Werk in het Museum van Sint-Joost-ten-Node (Charlier).

Victor Abeloos archief 1

Omschrijving

Sr# 1564

Station in Meppel (Tinus Ponne)

Tinus Ponne

Omschrijving

Sr#

Alberts, W.J. Alberts, Willem Jacobus Alberts
1912 - 1990 Oldenbroek.

Willem Jacobus Alberts woonde en werkte o.a. in amsterdam. Hij was leerling van Minne Bakker. Alberts schilderde en aquallereerde landschappen (bossen en weiden, kerkinterieurs, enkele stillevens, bloemstukken en dieren. Hij was lid van Palet

W.J. Alberts archief 50

Omschrijving

Sr# 1565

Stadsgezicht Den Haag (Huub Hierck)

Huub Hierck

Omschrijving

Sr#

Altmann, Gerard Altmann,
geboren te Rotterdam in 1877 en overleden te Rotterdam in 1940

Altmann was een Rotterdams schilder. Hij was een navolger, in de trant van de
Haagse School. Leerling van de Academie v. B.K. te Rotterdam van 1901 -
1904, en van Jan de Jong, Ferdinand Oldewelt en Jan Striening.

Altmann schilderde veelal polderlandschappen met koeien en schapen, soms
ook portretten, stillevens en interieurs.

G. Altmann archief 2

Omschrijving

Sr# 1566

Gezicht op Grouw (E.Ydema)

E. Ydema

Omschrijving

Sr#

Boogaard, W.J.Boogaard, Willem Johan Bogaard, 1842-1888
Haarlem 1842-1888 Antwerpen (België).
Schilder van dieren en landschappen. Evenals de veel oudere Wouterus Verschuur kreeg hij les van de destijds beroemde veeschilder P.G. van Os. De schilder woonde en werkte het grootste deel van zijn leven in Haarlem en verhuisde in 1884 naar Antwerpen. Musea: Haags Gemeentemuseum, Teylers Museum in Haarlem.

W.J. Boogaard archief 50

Omschrijving

Sr# 1567

Boerenerf bij Nunspeet (Ben Viegers)

Ben Viegers

Omschrijving

Sr#

Altmann, Gerard Altmann,
geboren te Rotterdam in 1877 en overleden te Rotterdam in 1940

Altmann was een Rotterdams schilder. Hij was een navolger, in de trant van de
Haagse School. Leerling van de Academie v. B.K. te Rotterdam van 1901 -
1904, en van Jan de Jong, Ferdinand Oldewelt en Jan Striening.

Altmann schilderde veelal polderlandschappen met koeien en schapen, soms
ook portretten, stillevens en interieurs.

G. Altmann archief 1

Omschrijving

Sr# 1568

Bieling, H. Bieling, Herman Bieling, liggend naakt

Herman Bieling

Omschrijving

Sr#

Andersen Lundby, Anders Andersen-Lundby is geboren op 16 december 1841 in Lundby bij Aalborg (Denemarken) en overleden in 1923. Hij heeft zich in de schilderkunst ontwikkelt in Kopenhagen en vanaf 1864 hier jaarlijks geexposeerd. Sinds 1876 is heeft hij zich gevestigd in München. Hij kenmerkte zich door het uitbeelden van uiterst fraaie winterlandschappen van een uitstekende kwaliteit. Zijn werk is te bewonderen in de musea van Kopenhagen, München en Triëst.

A. Andersen-Lundby archief 1

Omschrijving

Sr#

Ansingh, H.J. Ansingh is geboren op 20 maart 1880 en overleden te Hardewijk op 6 sept. 1957. hij woonde en werkte in Nijmegen, Den Haag, Amsterdam, Hardewijk, Nijmegen tot 1938, Den Haag 1938-1955, daarna in hardewijk.
hij was leerling van de Rijksnormaalschool te amsterdam (1901-1902) en van de Rijksakademie aldaar (1902-1905).
Hij schilderde, tekende en etste landschappen, stillevens, vooral buurtjes en oude stadjes (Hardewijk).

H.J. Ansingh archief 70

Omschrijving

Sr#

Grave 25.02.1881 - 1958 te Graz (Oostenrijk).

Albertus Antonius Hermanus(Albert) woonde en werkte in Grave tot 1900, München, Nijmegen tot 1925, Haarlem tot 1954, vertrok 12 oktober 1954 naar Oostenrijk. Leerling van zijn vader H.J.A. Arens, van de Hochschule für B.K. te München o.l.v. F. Hummel en prof. Raupp.

Schildert, tekent en etst portretten, landschappen, stillevens enz. Maakte muurschilderingen, glas-in-lood-ramen, tevens kunstnijveraar. Was lid van ‘St. Lucas’ te Amsterdam en van ‘Kunst zij ons Doel’ te Haarlem.
Werk in het Frans Halsmuseum te Haarlem.

Albert Arens archief 991

Omschrijving

Sr#

Gerhard Arnold is geboren op 14 februari 1938 te Ludwigshaven.
Hij kwam al op tweejarige leeftijd naar Offenbach/Main met zijn ouders, waar hij nu nog steeds werkt. Hij heeft hier de Offenbacher Werkkunstschule doorlopen en vele adviezen genoten van de Franfurter kunstschilder Carl Dörrbecker. Hij heeft een eigen stijl ontwikkelt die meestal transparant opgebracht is.
Hij schildert landschappen, figuren, portretten, stadsgezichten en stillevens (vooral bloemen).

Gerhard Arnold geniet grote bekendheid in Duitsland en is een zeer geliefd kunstenaar.

Gerhard Arnold archief 1

Omschrijving

Sr#

Braakhuis, Petrus Lambertus Braakhuis; geboren Hilversum 26 april 1919 en overleden in 1971. Woonde en werkte in Hilversum, later in Loosdrecht. Vormde zichzelf. Schildert en aquarelleerde landschappen naar de natuur in mooie 'blonde' kleuren. Lid van de Hilversumse Schilderskring en van de vereniging voor B.K. 'Laren-Blaricum'.

Piet Braakhuis archief 1

Omschrijving

Sr#

Bernard Arps, 1865-1938, 40x50cm paneelmaat
Culemborg 01.09.1865 – Oosterbeek 26.09.1938.

Bernardus Arps woonde en werkte in Rotterdam tot 1893, Arnhem tot 1898, Oosterbeek tot 1899, Rotterdam tot 1900, Oosterbeek(Renkum) tot 1906, Den Haag tot 1921, daarna te Oosterbeek(Renkum). Leerling van de Academie v. B.K. te Rotterdam o.l.v. A. le Comte.

Schilderde, tekende en lithografeerde portretten, figuren, landschappen; echter bekend om zijn precies en zuiver uitgevoerde stillevens. Was lid van ‘Arti et Amicitiae’ te Amsterdam.

Bernard Arps archief 70

Omschrijving

Sr#

Arts, Th.J. Arts, Theodorus Arts, Dorus Arts is geboren op 25 mei 1901 te Hernen en is overleden op 8 april 1961 in Montreal.

Opleiding: grotendeels autodidact, Afdeling Tekenen van de Ambachtsschool in Nijmegen 1916, cursus M.O. Tekenen bij Van Hooijdonk in Nijmegen, leerde etsen van de in Neerbosch wonende Jan van Vucht-Thijssen (volgens andere bronnen van zijn latere boezemvriend Antoon Heijmans); les van de schilders Jurres en Koos Stikvoort (ca. 1915?)
Periode in de regio: Nijmegen 1930, Beek-Ubbergen 1937-1939; Groesbeek (?) of Heilig Landstichting 1939-1955
Exposities in de regio: Waaggebouw Nijmegen 1929, Lunchroom Keizer Karel Nijmegen 1929, De Waag Nijmegen 1931, Belvoir Nijmegen 1932 (groep), De Waag Nijmegen 1933, Belvoir Nijmegen 1934, Openbare Leeszaal Nijmegen 1936, De Waag Nijmegen 1937, Kunsthandel Nickel Nijmegen 1938, Galerie Pollmann Nijmegen 1941 (trio), De Waag Nijmegen 1949, Afscheidsexpositie in eigen atelier 1955 (solo), Commanderie Nijmegen 1971 (solo), Kasteel Wijchen 2000 (solo)
Woonplaats: Nijmegen, Beek-Ubbergen, Heilig Landstichting
Genre en techniek: bekwaamde zich in tekenen, schilderen en etsen: naast olieverven (vooral op board) en etsen ook muurschilderingen, aquarellen, pentekeningen en pastels; vooral landschappen in de trant van de Haagse School, stadsgezichten en vennen veelal met schemering of maanlicht; naar aanleiding van waarnemingen in de natuur ontstonden de werken pas in het atelier en het zijn dan ook zelden fotografische weergaven van plekken; daarnaast ook stillevens, bijbelstukken, kruiswegstaties voor de kapel van Sancta Maria, nu kerk Dennenstraat Nijmegen en portretten van bisschoppen o.a. voor de Kath. Universiteit Nijmegen; illustreerde, samen met zijn vrouw (de onderwijzeres Mien Mijling die hij leerde kennen bij Antoon Heijmans waar zij tekenles nam) verhalen o.a. in De Gelderlander, voor boeken en tijdschriften
Typering: “Vooral de triestheid en de melancholie van de herfst en winter vormden voor Arts een manier om zijn eigen stemmingen te kunnen weergeven (...) een zwijgzaam, bescheiden maar zeer gedreven man. Hij was iemand die vaak gebukt ging onder de eindeloze zorgen voor zijn gezin in de tijd van crisis en oorlog. In zijn Nijmeegse periode is hij steeds op zoek geweest naar erkenning als kunstenaar.” (in: Dorus Arts / 1999)
Theodorus Johannes Arts is geboren op 25 mei 1901 te Bergharen (Gelderland). Woonde en werkte in Nijmegen tot 1939, Groesbeek 1939-1955, vertrok 18 mei 1955 naar Canada. Schilder en tekenaar van landschappen in de trant van de Haagse School. Gaf les aan J.Schouten en P.H.A.Vermeulen.

Theodorus Arts

Omschrijving

Sr#

Artz, Constant Artz is geboren te Parijs op 3 juli 1870 en overleden op 23
februari 1951 te Soestdijk
Constant David Ludovic Artz woonde en werkte in Soestdijk. Hij was leerling
van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag en een leerling van T.
Offermans. Verder kreeg hij ook raadgevingen van H.W. Mesdag. Constant Artz
werd in Parijs geboren als de zoon van David Artz (1837-1890). Net als zijn
vader was hij geboeid door de natuur en schilderde hij veel in de open lucht, in
een realistische stijl, eenden families in al hun doen en laten. Voor deze
taferelen bestond in de 19e eeuw bij het publiek een grote belangstelling.
Constant Artz was een meester in het verwerken van zon- en lichteffecten in
zijn werk. Hij werd zeer bekend door zijn landschappen met molens, maar
vooral door zijn watergezichten met eenden in al hun doen en laten. Constant
Artz was eveneens een zeer bekwaam aquarellist, die uitstekend de
aquarellen van de Haagse School kon kopiëren.

Constant Artz archief 1

Omschrijving

Sr#

Buuren, Meeuwis van
Geb. 22 december 1902 (Rotterdam) - gest. 1992 (Rotterdam)
Opgeleid aan de Acadamie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam, waar hij onder andere les kreeg van Anton de la Rivière.
Woonde en werkte in Rotterdam.
Bekend schilder van zeegezichten, (duin)landschappen en stillevens in een naturalistisch-realistische stijl.

Meeuwis van Buuren archief 1

Omschrijving

Sr#

Artz, Constant Artz is geboren te Parijs op 3 juli 1870 en overleden op 23
februari 1951 te Soestdijk
Constant David Ludovic Artz woonde en werkte in Soestdijk. Hij was leerling
van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag en een leerling van T.
Offermans. Verder kreeg hij ook raadgevingen van H.W. Mesdag. Constant Artz
werd in Parijs geboren als de zoon van David Artz (1837-1890). Net als zijn
vader was hij geboeid door de natuur en schilderde hij veel in de open lucht, in
een realistische stijl, eenden families in al hun doen en laten. Voor deze
taferelen bestond in de 19e eeuw bij het publiek een grote belangstelling.
Constant Artz was een meester in het verwerken van zon- en lichteffecten in
zijn werk. Hij werd zeer bekend door zijn landschappen met molens, maar
vooral door zijn watergezichten met eenden in al hun doen en laten. Constant
Artz was eveneens een zeer bekwaam aquarellist, die uitstekend de
aquarellen van de Haagse School kon kopiëren.

Constant Artz archief 10

Omschrijving

Sr#

Artz, Constant Artz is geboren te Parijs op 3 juli 1870 en overleden op 23
februari 1951 te Soestdijk
Constant David Ludovic Artz woonde en werkte in Soestdijk. Hij was leerling
van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag en een leerling van T.
Offermans. Verder kreeg hij ook raadgevingen van H.W. Mesdag. Constant Artz
werd in Parijs geboren als de zoon van David Artz (1837-1890). Net als zijn
vader was hij geboeid door de natuur en schilderde hij veel in de open lucht, in
een realistische stijl, eenden families in al hun doen en laten. Voor deze
taferelen bestond in de 19e eeuw bij het publiek een grote belangstelling.
Constant Artz was een meester in het verwerken van zon- en lichteffecten in
zijn werk. Hij werd zeer bekend door zijn landschappen met molens, maar
vooral door zijn watergezichten met eenden in al hun doen en laten. Constant
Artz was eveneens een zeer bekwaam aquarellist, die uitstekend de
aquarellen van de Haagse School kon kopiëren.

Constant Artz archief 11

Omschrijving

Sr#

Cossaar, J.C.W. (Jan) Cossaar 1874 - 1966
Leerling van de Rijksakademie te Amsterdam en de Royal Academy te London. Woonde en werkte van 1901 tot 1906 in London en Parijs. Vestigde zich na 1909 in Den Haag. Schilderde, tekende en aquarelleerde in een min of meer impressionistische trant, stadsgezichten, kerken en vooral kerkinterieurs in een enigszins mystieke sfeer .

Jan Cossaar archief 1

Omschrijving

Sr#

Cossaar, J.C.W. (Jan) Cossaar 1874 - 1966
Leerling van de Rijksakademie te Amsterdam en de Royal Academy te London. Woonde en werkte van 1901 tot 1906 in London en Parijs. Vestigde zich na 1909 in Den Haag. Schilderde, tekende en aquarelleerde in een min of meer impressionistische trant, stadsgezichten, kerken en vooral kerkinterieurs in een enigszins mystieke sfeer .

Jan Cossaar archief 5

Omschrijving

Sr#

Aquarel van Constant Artz. Artz, Constant Artz is geboren te Parijs op 3 juli 1870 en overleden op 23
februari 1951 te Soestdijk
Constant David Ludovic Artz woonde en werkte in Soestdijk. Hij was leerling
van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag en een leerling van T.
Offermans. Verder kreeg hij ook raadgevingen van H.W. Mesdag. Constant Artz
werd in Parijs geboren als de zoon van David Artz (1837-1890). Net als zijn
vader was hij geboeid door de natuur en schilderde hij veel in de open lucht, in
een realistische stijl, eenden families in al hun doen en laten. Voor deze
taferelen bestond in de 19e eeuw bij het publiek een grote belangstelling.
Constant Artz was een meester in het verwerken van zon- en lichteffecten in
zijn werk. Hij werd zeer bekend door zijn landschappen met molens, maar
vooral door zijn watergezichten met eenden in al hun doen en laten. Constant
Artz was eveneens een zeer bekwaam aquarellist, die uitstekend de
aquarellen van de Haagse School kon kopiëren.

Constant Artz archief 2

Omschrijving

Sr#

Prachtige aquarel van Constant Artz. Artz, Constant Artz is geboren te Parijs op 3 juli 1870 en overleden op 23
februari 1951 te Soestdijk
Constant David Ludovic Artz woonde en werkte in Soestdijk. Hij was leerling
van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag en een leerling van T.
Offermans. Verder kreeg hij ook raadgevingen van H.W. Mesdag. Constant Artz
werd in Parijs geboren als de zoon van David Artz (1837-1890). Net als zijn
vader was hij geboeid door de natuur en schilderde hij veel in de open lucht, in
een realistische stijl, eenden families in al hun doen en laten. Voor deze
taferelen bestond in de 19e eeuw bij het publiek een grote belangstelling.
Constant Artz was een meester in het verwerken van zon- en lichteffecten in
zijn werk. Hij werd zeer bekend door zijn landschappen met molens, maar
vooral door zijn watergezichten met eenden in al hun doen en laten. Constant
Artz was eveneens een zeer bekwaam aquarellist, die uitstekend de
aquarellen van de Haagse School kon kopiëren.

Constant Artz archief 3

Omschrijving

Sr#

Artz, Constant Artz is geboren te Parijs op 3 juli 1870 en overleden op 23
februari 1951 te Soestdijk
Constant David Ludovic Artz woonde en werkte in Soestdijk. Hij was leerling
van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag en een leerling van T.
Offermans. Verder kreeg hij ook raadgevingen van H.W. Mesdag. Constant Artz
werd in Parijs geboren als de zoon van David Artz (1837-1890). Net als zijn
vader was hij geboeid door de natuur en schilderde hij veel in de open lucht, in
een realistische stijl, eenden families in al hun doen en laten. Voor deze
taferelen bestond in de 19e eeuw bij het publiek een grote belangstelling.
Constant Artz was een meester in het verwerken van zon- en lichteffecten in
zijn werk. Hij werd zeer bekend door zijn landschappen met molens, maar
vooral door zijn watergezichten met eenden in al hun doen en laten. Constant
Artz was eveneens een zeer bekwaam aquarellist, die uitstekend de
aquarellen van de Haagse School kon kopiëren.

Constant Artz archief 4

Omschrijving

Sr#

Artz, Constant Artz is geboren te Parijs op 3 juli 1870 en overleden op 23
februari 1951 te Soestdijk
Constant David Ludovic Artz woonde en werkte in Soestdijk. Hij was leerling
van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag en een leerling van T.
Offermans. Verder kreeg hij ook raadgevingen van H.W. Mesdag. Constant Artz
werd in Parijs geboren als de zoon van David Artz (1837-1890). Net als zijn
vader was hij geboeid door de natuur en schilderde hij veel in de open lucht, in
een realistische stijl, eenden families in al hun doen en laten. Voor deze
taferelen bestond in de 19e eeuw bij het publiek een grote belangstelling.
Constant Artz was een meester in het verwerken van zon- en lichteffecten in
zijn werk. Hij werd zeer bekend door zijn landschappen met molens, maar
vooral door zijn watergezichten met eenden in al hun doen en laten. Constant
Artz was eveneens een zeer bekwaam aquarellist, die uitstekend de
aquarellen van de Haagse School kon kopiëren.

Constant Artz archief 5

Omschrijving

Sr#

Artz, Constant Artz is geboren te Parijs op 3 juli 1870 en overleden op 23
februari 1951 te Soestdijk
Constant David Ludovic Artz woonde en werkte in Soestdijk. Hij was leerling
van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag en een leerling van T.
Offermans. Verder kreeg hij ook raadgevingen van H.W. Mesdag. Constant Artz
werd in Parijs geboren als de zoon van David Artz (1837-1890). Net als zijn
vader was hij geboeid door de natuur en schilderde hij veel in de open lucht, in
een realistische stijl, eenden families in al hun doen en laten. Voor deze
taferelen bestond in de 19e eeuw bij het publiek een grote belangstelling.
Constant Artz was een meester in het verwerken van zon- en lichteffecten in
zijn werk. Hij werd zeer bekend door zijn landschappen met molens, maar
vooral door zijn watergezichten met eenden in al hun doen en laten. Constant
Artz was eveneens een zeer bekwaam aquarellist, die uitstekend de
aquarellen van de Haagse School kon kopiëren.

Constant Artz archief 70

Omschrijving

Sr#

Asperen van Piet Hein

Harlingen 08.02.1895 – 1969

Piet Hein van Asperen woonde en werkte in Harlingen, Amsterdam, Rotterdam, tot 1930 en Leeuwarden. Leerling van de Quellinusschool te Amsterdam o.l.v. J.B. Heukelom en C. Rol. Schildert, aquarelleert en tekent stillevens, figuren, haven- en stadsgezichten. Lid van de ‘Boun fan Fryske Kunstners’ te Leeuwarden.

Werken o.a. in het stadhuis te Leeuwarden en in het Zuiderzeemuseum te Enkhuizen.

P.H. van Asperen archief 1

Omschrijving

Sr#

Baaijens, Franciscus is geboren op 17 januari 1896 te Enschede en overleden in 1970 aldaar.
Hij was leerling van B.H. Bolink.
Gaf zelf les en raadgevingen aan B. Baaijens (zoon). Schilderde in hoofdzaak natuurgetrouwe landschappen, stillevens, portretten enz. Heeft vooral in Twente grote bekendheid gekregen door zijn schitterende landschappen met historische gebouwen. Wist op geraffineerde wijze het zonlicht te schilderen in zijn werk.

Frans Baaijens archief 1

Omschrijving

Sr#

Baaijens, Franciscus is geboren op 17 januari 1896 te Enschede en overleden in 1970 aldaar.
Hij was leerling van B.H. Bolink.
Gaf zelf les en raadgevingen aan B. Baaijens (zoon). Schilderde in hoofdzaak natuurgetrouwe landschappen, stillevens, portretten enz. Heeft vooral in Twente grote bekendheid gekregen door zijn schitterende landschappen met historische gebouwen. Wist op geraffineerde wijze het zonlicht te schilderen in zijn werk.

Frans Baaijens archief 2

Omschrijving

Sr#

Derens,-G.J.Derens,-65x85cm-doekmaat

Omschrijving

Sr#

H.A.Dievenbach,-30x42cm-doekmaat

Omschrijving

Sr#

C.A. Balwé 1863 - 1954
Woonde en werkte aanvankelijk in Amsterdam, vanaf 1902 in Laren waar zij leerlinge was van Nicolaas Bastert en Ferdinand Oldewelt. Haar schilderijen blinken uit door een krachtig palet waarin zij lichtval en stofuitdrukking op harmonieueuze wijze weet te combineren. Haar schilderijen komen sporadisch in de verkoop. Constantia ('Stans') Arnolda Balwé wordt geboren op 14 augustus 1863 te Haarlem. Over haar jeugd is niet veel te vinden. Op 25 april 1898 laat haar moeder Petronella Constantia Catharina Balwé-van Steenbergen zich met haar dienstbode Maria de Roode inschrijven in het bevolkingsregister van Nunspeet.
Ze gaan wonen op het adres L-1. Op 27 oktober 1898 vertrekken ze naar Bloemendaal. Op april 1900 volgt een nieuwe inschrijving in Nunspeet, en de drie dames gaan wonen in Huize Eikenhof, LL-15, later Boslaan, en nu Dr. Schoutlaan 19.
In 1910 verkopen zij het huis aan de kunstschilder Cornelis Koppenol.
Ze gaan vervolgens in Laren wonen.
Stans is een leerling van S.N. (Nicolaas) Bastert (in 1895), F.G.W. (Ferdinand) Oldewelt en van de Kunstnijverheidschool te Haarlem. Ze schildert vooral stillevens met bloemen.
Ze heeft geexposeerd in Rotterdam in 1902.
Zij exposeerde verder in Amsterdam en Amerika. Onderwerpen: bloemen.
Zij was lid van de vereniging 'Arti et Amicitiae' en 'St. Lucas' te Amsterdam en van de vereniging 'Laren-Blaricum'.
Tentoonstellingen:

C.A. Balwe archief 1

Omschrijving

Sr#

Been, Daniël Been is geboren op 2 september 1885 te Rotterdam en overleden op 25 februari 1967 te Baarn. Woonde en werkte in rotterdam, later in baarn. Maakte studiereizen naar Zuid-frankrijk en spanje (Costa Brava).
Leerling van de Akademie voor B.K. te Rotterdam. Hij schilderde, aquarelleerde en tekende (ook in pastel) in naturalistische trant vooral uitstekende bloemstukken en landschappen. Was lid van 'De Rotterdammers' in de Maasstad.

Daniel Been archief 1

Omschrijving

Sr#

Andries van den Berg is geboren in den Haag in 1852 en ook daar gestorven in 1934.
Van jongs af was het voor Andries van den Berg duidelijk dat hij ‘in de kunst’ wilde. Hij werkte eerst als lithograaf, omdat zijn ouders geen brood zagen in een bestaan als kunstschilder. Op de academie in Den Haag volgde hij vanaf 1867 in de avond schilderlessen. Aan deze academie werd hij later docent, onder meer van Jan Wittenberg en Leendert van der Vlist. Ook zijn zoon W.H. (Willem) van den Berg kreeg les van hem. (Duin)landschappen, boereninterieurs, (bloem)stillevens en figuurstukken schilderde Van den Berg voornamelijk; ook was hij een uitmuntend graficus. Aanvankelijk werkte hij in romantische trant, maar rond 1900 ontstond een meer impressionistische stijl, met onderwerpen ontleend aan het dagelijkse bestaan.

A. van de Berg archief 1

Omschrijving

Sr#

Berg, Freek van den Berg geboren te Amsterdam in1918 en overleden in 2000 te Veessen

‘De Kees van Dongen van Kattenburg’, een voor zichzelf sprekende benaming, zo werd ‘de Nederlandse fauvist’ Freek van den Berg veelvuldig genoemd. Dat de geboren en getogen Amsterdammer Freek van den Berg als een fauve schildert is een gevolg van zijn temperament, zijn levensdrift, zijn liefde voor het leven dat hij met optimisme beziet. Uit zijn schilderijen en aquarellen blijkt allereerst dat hij een geboren schilder is, die het métier ‘in de vingers’ heeft.

Al op jonge leeftijd was hij begiftigd met dit uitzonderlijke schilderstalent en verlaat op zijn 17e jaar het ouderlijk huis om kunstenaar te worden. Hij krijgt les van Frits Giltay en Han van Dam. In 1937 ontmoet Freek de schilder Kees van Dongen die hem uitnodigt voor zijn expositie bij de Amsterdamse kunsthandel Buffa. Het fauvisme was in Nederland nog redelijk onbekend en Freek raakte diep getroffen door het kleurgebruik van Van Dongen. Na de oorlog gaat Freek naar Parijs waar hij tentoonstellingen bezoekt en geïnspireerd raakt door de kleuren en vormgeving van schilders als Derain, De Vlaminck en Matisse. Al op twintigjarige leeftijd wordt hij lid van ‘De Onafhankelijken’ waar hij werkt met schilders als Harry Kuyten en Kees Maks. Hij schildert vooral landschappen, portretten en elegante vrouwen. De vrouw in haar warm zinnelijke aanwezigheid is HET onderwerp van zijn levendige schilderkunst.

Om in zijn onderhoud te voorzien werkt hij als kunstcriticus voor Het Vrije Volk, Het Parool en Vrij Nederland. Begin jaren ’60 schildert hij decors voor Opera Forum. Zijn visie op de wereld van het theater is uitbundig en zijn koloristische verbeelding overrompelend sterk. Gedurende deze periode maakt hij veel schilderijen en aquarellen met als thema de revuedames van My Fair Lady. Freek maakt diverse reizen naar Chatou en Collioure, de bakermat van het fauvisme. In 1985 verlaat hij Amsterdam en vestigt zich op de Veluwe in het aan de IJssel gelegen Veessen. In zijn Amsterdamse periode schildert hij expressief, later vooral meer naar het impressionisme neigend, maar ook in Veessen blijft hij het onmiskenbare kleurenpalet van ‘de wilde beesten’ hanteren. Toch is Freek van den Berg niet in een navolging van het fauvisme blijven steken maar heeft dit isme verwerkt tot een eigen en voor Nederland unieke stijl. Freek neemt deel aan diverse tentoonstellingen in het land en is gedurende vele jaren een trouw exposant in Kunstzaal Hamdorff te Laren. Als eerbetoon aan zijn 80e verjaardag verschijnt in 1998 de monografie: Freek van den Berg, leven met kleur.

Vermelding in Luns; Mak van Waay; Jacobs; Pieter Scheen - Lexicon Nederlandse Beeldende Kunstenaars 1750–1950.

Freek van de Berg archief 1

Omschrijving

Sr#

Willem van den Berg woonde en werkte in Den Haag en Amsterdam. Leerling van zijn vader A. van den Berg, van de Academie v. B.K. in Den Haag en van W.A. van Konijnenburg en C.F.L. de Wild. Maakte reizen naar Frankrijk, Oostenrijk, Zwitserland, Engeland, Italië en België. Schilderde, aquarelleerde, tekende (pen), etste en lithografeerde figuren (boeren op het land, vissers), portretten. Verkreeg in 1958 de Artimedaille en in 1959 de 2de prijs op de internationale tentoonstelling van bijbelillustraties te Edinburgh. Lid van ‘Arti et Amicitiae’ in Amsterdam en van ‘Pulchri Studio’ in Den Haag en van de ‘Gooische Schildersvereniging’. Van 1938-1953 directeur-hoogleraar van de Rijksacademie in Amsterdam. Gaf les aan o.a. J.P. van den Broek, J.J. Brouwers, J.B. Dekkers, C.J. ten Hoope, H.M. Landzaat, J. Min, J. Popma, A. Voorzanger en M.J. van der Werf.

Tentoonstellingen: eretentoonstelling Rijksacademie Amsterdam (1962).

Musea: o.a. Haags Gemeentemuseum, Singer Museum Laren.

(Bron: Scheen)

Willem van den Berg archief 1

Omschrijving

Sr#

Bergen, F. Bergen, Fritz Bergen is geboren in Dessau in 1857 en gestorven in München in 1941. Hij was van beroep kunstschilder en illustrator. Hij heeft voor heel veel bekende schrijvers boeken geïllustreerd namelijk, Hans Christian Andersen, Daniël Defoe, Harriët Beecher Stowe, Karl May etc. Fritz Bergen studeerde van 1877 tot 1879 in Leipzig en van1879 tot 1881 in München. In 1884 kreeg hij zijn eerste grote opdracht als illustrator van Friedrich Wilhelm Hackländer. Kort daarna werd hij één van de bekendste illustrators van Duitsland.

Fritz Bergen archief 70

Omschrijving

Sr#

Willy Berkers is in 1950 in Deurne geboren. Hij is een volledig autodidact, maar door zijn ruime ervaring en een zeer grote belangstelling voor de realistische richting van de schilderkunst is hij uitgegroeid tot een realist met een zeer fijne toets met een groot kleurgevoel. Vooral zijn landschappen zijn vaak een uiting van rust, schoonheid en herkenbaar. Hij exposeerde op veel plaatsen in Nederland o.a. Tilburg, Rijswijk, Amsterdam, etc.

Willy Berkers archief 1

Omschrijving

Sr#

H. Bieling archief 1

Omschrijving

Sr#

Georges Binet (1865 - Le Havre, France - 1949 - Toulon, France)

Georges Binet archief 1

Omschrijving

Sr# 1600

Wintergezicht (Soren C. Bjulf)

S.C. Bjulf

Omschrijving

Sr# 1601

Sneeuwpret (Fritz Bergen),

Fritz Bergen

Omschrijving

Sr#

Wassenburg, Arie is geboren te Delft op 28 april 1896 en overleden in 1970.
Woonde en werkte aldaar.
Vormde zichzelf. Schilderde portretten, landschappen, stadsgezichten, stillevens enz.
Hij was lid van de vereniging voor B.K.'De Kring' te Delft.
Het Gemeentearchief van Delft heeft enkele tekeningen van hem.

A. Wassenburg archief 50

Omschrijving

Sr#

Bjulf, Soren Christian Bjulf is geboren in 1890 en overleden in 1958 in Denemarken.
Hij schilderde in hoofdzaak figuurstukken en het alledaagse leven in Denemarken.
Ook maakte hij fraaie landschappen en stadsgezichten (vooral markten) die rijkelijk gestoffeerd waren met figuren. Door zijn realistische werk en zijn wat lichtere kleurgebruik (vaak wat pastelachtige tinten), zijn zijn werken geliefd bij veel verzamelaars verspreid over de gehele wereld. Getuige hiervan zijn vaak de hoge veilingopbrengsten bij Christies en Sotheby's.

S.C. Bjulf archief 50

Omschrijving

Sr# 1602

Landschap (J.W. van Borselen)

J.W. van Borselen

Omschrijving

Sr#

Bekendste Texelse kunstschilder uit de 20e eeuw.

Ad Blok van der Velden archief 4

Omschrijving

Sr# 1603

Larens interieur (Evert Pieters)

Evert Pieters

Omschrijving

Sr#

Bekendste Texelse kunstschilder uit de 20e eeuw.

Ad Blok van der Velden archief 3

Omschrijving

Sr# 1604

Kerkinterieur (Jan Cossaar)

Jan Cossaar

Omschrijving

Sr#

Bekendste Texelse kunstschilder uit de 20e eeuw.

Ad Blok van der Velden archief 2

Omschrijving

Sr# 1605

De dictator (Anton Pieck)

Anton Pieck

Omschrijving

Sr#

Bekendste Texelse kunstschilder uit de 20e eeuw.

Ad Blok van der Velden archief 1

Omschrijving

Sr# 1606

Bloemstilleven (Jan Voerman jr.)

Jan Voerman jr.

Omschrijving

Sr#

Bekendste Texelse kunstschilder uit de 20e eeuw.

Ad Blok van der Velden archief 7

Omschrijving

Sr# 1607

Bloemstilleven (Jacob Nieweg)

Jacob Nieweg

Omschrijving

Sr#

Bekendste Texelse kunstschilder uit de 20e eeuw.

Ad Blok van der Velden archief 5

Omschrijving

Sr# 1608

Naakt

Harry Maas

Omschrijving

Sr#

Werkte van 1895 tot 1902 te Renkum waar hij de oprichter was van de
kunstenaarsvereniging 'Pictura Veluvensis'. Hij schilderde bij voorkeur
bosgezichten en boomrijke landschappen, ofschoon hij als gerenommeerd lid
van de Haagse School zich ook bezighield met zeegezichten en
duinlandschappen.
De Bock is geboren op 14 januari 1851 in Den Haag. Zijn volledige naam is
Théophile Emile Achille de Bock. De kunstschilder Jacob Maris is het grote
voorbeeld voor De Bock.

In 1881 werkt hij mee aan het Panorama Mesdag van Hendrik Willem Mesdag.
Hij schildert daarin de lucht en de duinen.

Als alternatief voor de Pulchri Studio wordt op initiatief van De Bock de
Haagsche Kunstkring opgericht.

De Bock overleed in Haarlem op 22 november 1904.

Th. de Bock archief 1

Omschrijving

Sr# 1609

Zittend naakt (W. Hempfing)

Wilhelm Hempfing

Omschrijving

Sr#

Bodifee, Johannes Petrus Paulus (Paul) Bodifee; geboren Deventer 29 juni 1866, overleden Deventer 23 januari 1938.
Les gehad van A. Allebe. Schilderde hoofdzakelijk landschappen, buurtjes en bosgezichten in de Haagse trant.
Musea; Rijksmuseum Kröller Müller Otterlo, Frans Halsmuseum Haarlem, Singer Museum Laren etc.

Paul Bodifee archief 4

Omschrijving

Sr# 1610

Botter op zee (Henk Dekker)

Henk Dekker

Omschrijving

Sr#

Bodifee, Johannes Petrus Paulus (Paul) Bodifee; geboren Deventer 29 juni 1866, overleden Deventer 23 januari 1938.
Les gehad van A. Allebe. Schilderde hoofdzakelijk landschappen, buurtjes en bosgezichten in de Haagse trant.
Musea; Rijksmuseum Kröller Müller Otterlo, Frans Halsmuseum Haarlem, Singer Museum Laren etc.

Paul Bodifee archief 2

Omschrijving

Sr# 1611

Kadegezicht (R.D. Meijer Wiegand)

R.D. Meyer Wiegand

Omschrijving

Sr#

Bodifee, Johannes Petrus Paulus (Paul) Bodifee; geboren Deventer 29 juni 1866, overleden Deventer 23 januari 1938.
Les gehad van A. Allebe. Schilderde hoofdzakelijk landschappen, buurtjes en bosgezichten in de Haagse trant.
Musea; Rijksmuseum Kröller Müller Otterlo, Frans Halsmuseum Haarlem, Singer Museum Laren etc.

Paul Bodifee archief 1

Omschrijving

Sr#

Bodifee, Johannes Petrus Paulus (Paul) Bodifee; geboren Deventer 29 juni 1866, overleden Deventer 23 januari 1938.
Les gehad van A. Allebe. Schilderde hoofdzakelijk landschappen, buurtjes en bosgezichten in de Haagse trant.
Musea; Rijksmuseum Kröller Müller Otterlo, Frans Halsmuseum Haarlem, Singer Museum Laren etc.

Paul Bodifee archief 3

Omschrijving

Sr# 1613

Nunspeets interieur met boeri

Ben Viegers

Omschrijving

Sr#

De schilder Hessel de Boer is geboren op 20 februari 1921 te Haarlem en hij is
overleden in 2003. Hessel de Boer studeerde aan de Koninklijke Academie voor
Beeldende Kunsten in Den Haag. Naast portretten, stillevens en interieurs is
Hessel de Boer bekend om zijn stadsgezichten. Den Haag is een geliefd thema.
Hessel de Boer geloofde heilig in het voortbestaan van de figuratieve kunst, in
een tijd dat dit genre duidelijk minder gezocht werd. Portretten moesten meer dan
een herinnering aan de geportretteerde verbeelden. Hessel de Boer was lid van
de Haagsche Kunstkring en Pulchri Studio en veel kunstenaarsvrienden
poseerden voor zijn psychologisch invoelende portretschilderingen.
Opvallend is dat in de impressies van steden de mens volledig ontbreekt. Dat
roept een gevoel van eenzaamheid en leegte op. Stadsgezichten werden door
Hessel de Boer in een losse, post-impressionistische toets geschilderd.

Hessel-de-Boer,strand-Scheveningen,-38x46cm

Omschrijving

Sr# 1614

De Musicus

Jan Rijlaarsdam

Omschrijving

Sr#

De schilder Hessel de Boer is geboren op 20 februari 1921 te Haarlem en hij is
overleden in 2003. Hessel de Boer studeerde aan de Koninklijke Academie voor
Beeldende Kunsten in Den Haag. Naast portretten, stillevens en interieurs is
Hessel de Boer bekend om zijn stadsgezichten. Den Haag is een geliefd thema.
Hessel de Boer geloofde heilig in het voortbestaan van de figuratieve kunst, in
een tijd dat dit genre duidelijk minder gezocht werd. Portretten moesten meer dan
een herinnering aan de geportretteerde verbeelden. Hessel de Boer was lid van
de Haagsche Kunstkring en Pulchri Studio en veel kunstenaarsvrienden
poseerden voor zijn psychologisch invoelende portretschilderingen.
Opvallend is dat in de impressies van steden de mens volledig ontbreekt. Dat
roept een gevoel van eenzaamheid en leegte op. Stadsgezichten werden door
Hessel de Boer in een losse, post-impressionistische toets geschilderd.

Hessel de Boer archief 2

Omschrijving

Sr# 1615

Het gezelschap (Jan Rijlaarsdam)

Jan Rijlaarsdam

Omschrijving

Sr#

Stadspark in Blaricum, De schilder Hessel de Boer is geboren op 20 februari 1921 te Haarlem en hij is
overleden in 2003. Hessel de Boer studeerde aan de Koninklijke Academie voor
Beeldende Kunsten in Den Haag. Naast portretten, stillevens en interieurs is
Hessel de Boer bekend om zijn stadsgezichten. Den Haag is een geliefd thema.
Hessel de Boer geloofde heilig in het voortbestaan van de figuratieve kunst, in
een tijd dat dit genre duidelijk minder gezocht werd. Portretten moesten meer dan
een herinnering aan de geportretteerde verbeelden. Hessel de Boer was lid van
de Haagsche Kunstkring en Pulchri Studio en veel kunstenaarsvrienden
poseerden voor zijn psychologisch invoelende portretschilderingen.
Opvallend is dat in de impressies van steden de mens volledig ontbreekt. Dat
roept een gevoel van eenzaamheid en leegte op. Stadsgezichten werden door
Hessel de Boer in een losse, post-impressionistische toets geschilderd.

Hessel de Boer archief 1

Omschrijving

Sr# 1616

Bellen blazen (M.J.Richters)

M.J. Richters

Omschrijving

Sr# 1617

Amsterdam (M.H.Mackenzie)

M.H. Mackenzie

Omschrijving

Sr#

Zwart, Wilhelmus Hendrikus Petrus Johannes

Willem de Zwart archief 1

Omschrijving

Sr# 1618

Boerenerf (Fedor van Kregten)

Fedor van Kregten

Omschrijving

Sr#

Zwart, Wilhelmus Hendrikus Petrus Johannes

Willem de Zwart archief 2

Omschrijving

Sr#

Den Haag 22.09.1890 – 1975.

Hermanus Adrianus Charles(Herman) Bogman woonde en werkte in Den Haag.

Leerling van zijn vader, de veeschilder H.C.C. Bogman en van W. de Zwart die een aanzienlijke invloed op het werk van Bogman heeft gehad. Aanvankelijk schilderde hij veel stadsgezichten, die bijzonder goed van kleur zijn en stillevens in olieverf. Later ging hij zich toeleggen op het aquarelleren van stillevens waarna hij in artistiek opzicht zijn hoogste niveau heeft bereikt. Lid van ‘Pulchri Studio’ en van de Haagse Aquarellisten. Gaf les aan A.G. van Iperen, G.C. van Leeuwen en P.N. Misset.
Werk in de Rijkscollectie nl.: 3 aquarellen, te weten 'pot met bramen en bessen', 'visstilleven' en 'schelpen op strand'

Herman Bogman archief 1

Omschrijving

Sr# 1619

Rustpauze (J.Junghans)

Julius Junghans

Omschrijving

Sr#

Den Haag 22.09.1890 – 1975.

Hermanus Adrianus Charles(Herman) Bogman woonde en werkte in Den Haag.

Leerling van zijn vader, de veeschilder H.C.C. Bogman en van W. de Zwart die een aanzienlijke invloed op het werk van Bogman heeft gehad. Aanvankelijk schilderde hij veel stadsgezichten, die bijzonder goed van kleur zijn en stillevens in olieverf. Later ging hij zich toeleggen op het aquarelleren van stillevens waarna hij in artistiek opzicht zijn hoogste niveau heeft bereikt. Lid van ‘Pulchri Studio’ en van de Haagse Aquarellisten. Gaf les aan A.G. van Iperen, G.C. van Leeuwen en P.N. Misset.
Werk in de Rijkscollectie nl.: 3 aquarellen, te weten 'pot met bramen en bessen', 'visstilleven' en 'schelpen op strand'

Herman Bogman archief 2

Omschrijving

Sr#

Cornelis Bolding werd op 7 januari 1897 in Wormerveer geboren en overleed
op 1 november 1979 in Den Haag.

Bolding was leerling van de Rijksschool voor Kunstnijverheid en van 1915 tot
1921 van de Rijksacademie in Amsterdam onder leiding van o.a. J.H. Jurres en
N. van der Waay. Hij schilderde, tekende, aquarelleerde, etste en
lithografeerde. Zijn onderwerpen waren: stad, bos, portret, figuur, marine,
havens en bedrijven. Zijn laatste levensjaren woonde hij in Scheveningen. Het
vissersleven heeft hem zeer geïnspireerd.

Hij was lid van Arti et Amicitiae in Amsterdam, Pulchri Studio in Den Haag, de
Haagse aquarellisten en van de Vereniging van Nederlandse zeeschilders.
Zijn werk is vele malen in de prijzen gevallen, zoals: 3 maal de Koninklijke
Subsidie, evenzoveel maal de Willink van Collenprijs, de Johan Cohen
Gosschalkprijs en de zilveren medaille in de Prix de Rome.

Zijn werk is aangekocht door o.m. het Gemeentemuseum Arnhem,
Gemeentemuseum Den Haag en het Singer Museum Laren.

Cees Bolding archief 1

Omschrijving

Sr# 1621

Spelende kinderen (Ben Viegers)

Ben Viegers

Omschrijving

Sr# 1621

Kleef (Ben Viegers)

Ben Viegers

Omschrijving

Sr#

Den Haag 02.07.1866 – Delft 07.11.1949

Berend Adrianus Bongers was leerling van de Academie voor Beeldende Kunstenaars in Den Haag, leraar Middelbaar Onderwijs voor handtekenen. Was onder meer chef d’atelier bij de Delftse aardewerkfabriek ‘De Porceleyne Fles’.

Werd in 1899 benoemd tot tekenleraar aan de H.B.S. en aan de Avondschool te Delft. Was een der oudste bestuursleden van het genootschap ‘Pulchri Studio’ in Den Haag en was lid van ‘Arti et Amicitiae’ te Amsterdam. Woonde en werkte in Delft(ruim 33 jaar tekenleraar aldaar).
Schilderde en tekende landschappen(aanvankelijk in de trant van de Haagse School), stadsgezichten, doch later meer figuurstukken en stillevens. Gaf les aan H. Ahrens, J.L.H. Bron, L.P. Frederiks, J.S. Geerling, J. Jansen, P.C. Kramer, L. van Oel, H. Schaap, L. Scheltema, A.J.E. van Stolk.

B.A. Bongers archief 1

Omschrijving

Sr# 1622

Giethoorn (Joub Wiertz)

Joub Wiertz

Omschrijving

Sr#

Bont, Willem de Bont is geboren in 1953.
In de afgelopen decennia, waarin de moderne non-figuratieve kunst hoogtij vierde, was realisme min of meer taboe. In de jaren tachtig begonnen enkele schilders tegen de abstracte traditie in te gaan. Willem de Bont is een van de Nederlandse vertegenwoordigers van deze stroming. Na het beëindigen van zijn studie aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in 1981, maakte Willem de Bont voornamelijk etsen en hoogdrukken, vervaardigd in abstracte en expressieve stijl. Uit onvrede met zijn eigen productie heeft hij echter een radicale artistieke koerswijziging ondergaan. Vanaf 1988 is hij begonnen met schilderen en wel zo natuurgetrouw mogelijk, in de grote traditie van het realisme. Willem de Bont richt zich daarbij voornamelijk op stillevens. In dit genre heeft hij door de jaren heen een duidelijke ontwikkeling doorgemaakt. De volheid en veelkleurigheid in zijn eerdere werken hebben nu plaats gemaakt voor versobering.

Willem de Bont is begonnen als graficus in een abstracte, expressieve stijl. Uit onvrede met zijn artistieke productie is hij op zoek gegaan naar nieuwe mogelijkheden. De herwaardering voor figuratie maakte de weg vrij voor een radicale koerswijziging. Vanaf 1988 is de Bont zich geheel gaan toeleggen op het schilderen van stillevens. De laatste jaren kiest hij als drager voor zijn schilderijen stevige, afgeronde panelen die niet worden ingelijst. De voorstelling loopt door op de zijkanten. Het robuuste karakter van de panelen past bij zijn manier van schilderen en de keuze van de objecten.
De eenvoudige, ietwat boerse motieven - kannen, kommen en flessen, brood en fruit - worden met een snelle, zekere toets neergezet. Door de combinatie van deze ongepolijste manier van schilderen en de natuurgetrouwe uitdrukking van de verschillende materialen krijgen de stillevens een levendig, speels karakter.

Opleiding: Academie voor Kunst en Vormgeving St. Joost, 's-Hertogenbosch

Willem de Bont archief 50

Omschrijving

Sr#

Bor, J. Bor, Jan Bor is geboren te Nijmegen in 1910 en is overleden te Amsterdam in 1994.
Jan Bor volgde een opleiding aan de kweekschool in zijn geboorteplaats Nijmegen, maar heeft niet voor de klas gestaan. Wel werkte hij onder andere als reclametekenaar en dansleraar. Als schilder was hij autodidact. In de tweede helft van de jaren dertig kreeg Bors stijl vorm, onder invloed van het toen heersende magisch realisme. Charley Toorop, gaf hem volgens zeggen omstreeks 1940 raad en enkele lessen, wat in zijn werk is te zien, met name in de indringende portretten. Zijn stillevens tonen verwantschap met die van Raoul Hynckes en Dick Ket. Bor was een dubbeltalent: hij was niet alleen beeldend kunstenaar, maar ook een begaafd violist.

Jan Bor archief 6

Omschrijving

Sr#

Arie van der Boon (Doesburg 30.09.1886 - Rolde 24.03.1961)

De ouders van Arie van der Boon waren niet erg ingenomen met de voorkeur die hun zoon al op jonge leeftijd duidelijk liet merken. Arie wilde niets liever dan zich aan de schone kunsten wijden. Gewoonlijk loopt zoiets goed af. Meestal leidt de volharding en de onverzettelijkheid van de kunstenaar in spe en de lijdelijkheid van ouders die zich tenslotte bij het onvermijdelijke neerleggen, er tenslotte toe dat het gestelde doel wordt bereikt. De jonge Van der Boon echter was te ongeduldig en zal ook niet het inzicht hebben gehad om op een dergelijke afloop te vertrouwen.

Op zijn vijftiende jaar werd de spanning hem te veel en liep hij weg van huis. Na baantjes in Schiedam en Rotterdam kon hij zich in 1903 laten inschrijven aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Ook daar werd het keurslijf van een schoolse opleiding hem op den duur te veel en in 1905 verliet hij de Academie. Ondertussen had hij wel privéles genomen van Louis Willem van Soest (1867-1948). Winterlandschappen waren diens specialiteit. Later heeft Van der Boon gezegd dat Van Soest en Jan Voerman sr. (1857-1941) veel invloed op zijn werk hebben gehad. Wie de lichtbehandeling van deze schilders kent, zal deze uitspraak begrijpen bij het zien van Van der Boons in waskrijt uitgevoerde Winteravondstemming in Drenthe uit de jaren dertig.

Na zijn academietijd trok Van der Boon een tijdje berooid door België en kwam daarna in Berg en Dal bij Apeldoorn terecht. Daar schilderde hij landschappen onder leiding van *Dirk Wiggers (1866-1933). Deze had Drenthe al eens bezocht en raadde Van der Boon aan daarheen te gaan, nadat deze nog een paar jaar door Gelderland had gezworven. Zo kwam hij in 1915 in Rolde en zou daar de rest van zijn leven blijven. Er was tenslotte een zekere rust in zijn leven gekomen, die zich ook uitte in de regelmaat waarmee hij, meteen vanaf het begin elk jaar een verkoopexpositie ging houden in het café Ottens. In de beginjaren woonde Van der Boon in het tuinhuis van burgemeester Reynders.

Na zijn huwelijk met Henriëtte E.Gratama werd er een huis met atelier gebouwd aan de Asserstraat. Sindsdien is Van der Boon zich hoofdzakelijk toe gaan leggen op het werken met waskrijt. Daarin toonde hij zich een ware meester. Tegen de heersende opvatting in dat een echte kunstschilder op zijn minst olieverfschilderijen moest maken, heeft hij altijd volgehouden dat de vaardigheid met waskrijt als een evenwaardige techniek moest worden beschouwd. Hij wist hierin een sfeer te scheppen die in de pers werd aangegeven met termen als

Arie van der Boon archief 1

Omschrijving

Sr# 1625

en]Landschap (Paul Wieggers)

Paul Wieggers

Omschrijving

Sr# 1625

Winterlandschap (Paul Wieggers)

Paul Wieggers

Omschrijving

Sr#

Bor, J. Bor, Jan Bor is geboren te Nijmegen in 1910 en is overleden te Amsterdam in 1994.
Jan Bor volgde een opleiding aan de kweekschool in zijn geboorteplaats Nijmegen, maar heeft niet voor de klas gestaan. Wel werkte hij onder andere als reclametekenaar en dansleraar. Als schilder was hij autodidact. In de tweede helft van de jaren dertig kreeg Bors stijl vorm, onder invloed van het toen heersende magisch realisme. Charley Toorop, gaf hem volgens zeggen omstreeks 1940 raad en enkele lessen, wat in zijn werk is te zien, met name in de indringende portretten. Zijn stillevens tonen verwantschap met die van Raoul Hynckes en Dick Ket. Bor was een dubbeltalent: hij was niet alleen beeldend kunstenaar, maar ook een begaafd violist.

Jan Bor archief 5

Omschrijving

Sr# 1626

Spelende kinderen (B. Genzmer)

Berthold Genzmer

Omschrijving

Sr#

J.W. van Borselen is geboren te Gouda 1825 en overleden in Den Haag in 1892.
Leerling van zijn vader P. van Borselen en van Andreas Schelfhout. Hij schilderde vooral landschappen, waarvoor hij inspiratie opdeed in de waterrijke omstreken van Den Haag: Gouda, Zoetermeer en Stompwijk. Tijdgenoten waardeerden zijn landschappen als typisch Hollands, of eigenlijk Zuid-Hollands. Vooral de wijze waarop hij water, riet en hoog geboomte, opgezweept door een flinke wind, kon weergeven oogstte veel bewondering. Leermeester van Th.EA. de Bock. Musea: o.a. het Rijksmuseum in Amsterdam, het Teylers Museum in Haarlem en het Museum Boymans-van Beuningen in Rotterdam.

J.W. van Borselen archief 5

Omschrijving

Sr# 1627

Spelende kinderen (P.G. Vowe)

P.G. Vowe

Omschrijving

Sr#

Henk Bos werd in 1901 in Huizen geboren als de zoon van een schoenmakersknecht. De jonge Bos ontwikkelde een groot talent voor het schilderen van stillevens in de stijl van oude meesters die hij zelf in de musea bewonderde en door en door bestudeerde.
Hij kreeg in zijn tijd al snel veel erkenning voor zijn werk in Amerika en werd daar soms zelfs de nieuwe Rembrandt uit Holland genoemd. Diverse musea zoals het Maryhill Museum of Art hebben werk van Henk Bos in hun vaste collectie opgenomen. Veel van het werk van Henk Bos bevindt zich in Amerika.

Henk Bos archief 1

Omschrijving

Sr# 1628

Bloemstilleven (Chris van der Windt)

Chris van der Windt

Omschrijving

Sr#

Henk Bos werd in 1901 in Huizen geboren als de zoon van een schoenmakersknecht. De jonge Bos ontwikkelde een groot talent voor het schilderen van stillevens in de stijl van oude meesters die hij zelf in de musea bewonderde en door en door bestudeerde.
Hij kreeg in zijn tijd al snel veel erkenning voor zijn werk in Amerika en werd daar soms zelfs de nieuwe Rembrandt uit Holland genoemd. Diverse musea zoals het Maryhill Museum of Art hebben werk van Henk Bos in hun vaste collectie opgenomen. Veel van het werk van Henk Bos bevindt zich in Amerika .

Henk Bos archief 70

Omschrijving

Sr#

Bouter, Cor Bouter geboren te Gouda 01.10.1888 en overleden te Den Haag op 09.01.1966.
Woonde en werkte in Gouda tot 1928, Voorburg 1928-1948, daarna in Den Haag. Bekend schilder van in- en exterieurs met figuren(in de trant van Blommers en Israels), schilder van stadsgezichten(in de trant van Klinkenberg) en bekend door zijn landschappen met vee en landschappen met paarden. Werkte veel voor Amerika en Canada, dikwijls onder het pseudoniem: Hendriks, Willems en dus C. Verschuur.

Cor Bouter archief 1

Omschrijving

Sr#

Bouter, Cor Bouter geboren te Gouda 01.10.1888 en overleden te Den Haag op 09.01.1966.
Woonde en werkte in Gouda tot 1928, Voorburg 1928-1948, daarna in Den Haag. Bekend schilder van in- en exterieurs met figuren(in de trant van Blommers en Israels), schilder van stadsgezichten(in de trant van Klinkenberg) en bekend door zijn landschappen met vee en landschappen met paarden. Werkte veel voor Amerika en Canada, dikwijls onder het pseudoniem: Hendriks, Willems en dus C. Verschuur.

Cor Bouter archief 10

Omschrijving

Sr#

Bouter, Cor Bouter geboren te Gouda 01.10.1888 en overleden te Den Haag op 09.01.1966.
Woonde en werkte in Gouda tot 1928, Voorburg 1928-1948, daarna in Den Haag. Bekend schilder van in- en exterieurs met figuren(in de trant van Blommers en Israels), schilder van stadsgezichten(in de trant van Klinkenberg) en bekend door zijn landschappen met vee en landschappen met paarden. Werkte veel voor Amerika en Canada, dikwijls onder het pseudoniem: Hendriks, Willems en dus C. Verschuur.

Cor Bouter archief 2

Omschrijving

Sr#

Bouter, Cor Bouter geboren te Gouda 01.10.1888 en overleden te Den Haag op 09.01.1966.
Woonde en werkte in Gouda tot 1928, Voorburg 1928-1948, daarna in Den Haag. Bekend schilder van in- en exterieurs met figuren(in de trant van Blommers en Israels), schilder van stadsgezichten(in de trant van Klinkenberg) en bekend door zijn landschappen met vee en landschappen met paarden. Werkte veel voor Amerika en Canada, dikwijls onder het pseudoniem: Hendriks, Willems en dus C. Verschuur.

Cor Bouter archief 3

Omschrijving

Sr#

Bouter, Cor Bouter geboren te Gouda 01.10.1888 en overleden te Den Haag op 09.01.1966.
Woonde en werkte in Gouda tot 1928, Voorburg 1928-1948, daarna in Den Haag. Bekend schilder van in- en exterieurs met figuren(in de trant van Blommers en Israels), schilder van stadsgezichten(in de trant van Klinkenberg) en bekend door zijn landschappen met vee en landschappen met paarden. Werkte veel voor Amerika en Canada, dikwijls onder het pseudoniem: Hendriks, Willems en dus C. Verschuur.

Cor Bouter archief 4

Omschrijving

Sr#

Bouter, Cor Bouter geboren te Gouda 01.10.1888 en overleden te Den Haag op 09.01.1966.
Woonde en werkte in Gouda tot 1928, Voorburg 1928-1948, daarna in Den Haag. Bekend schilder van in- en exterieurs met figuren(in de trant van Blommers en Israels), schilder van stadsgezichten(in de trant van Klinkenberg) en bekend door zijn landschappen met vee en landschappen met paarden. Werkte veel voor Amerika en Canada, dikwijls onder het pseudoniem: Hendriks, Willems en dus C. Verschuur.

Cor Bouter archief 5

Omschrijving

Sr#

Bouter, Cor Bouter geboren te Gouda 01.10.1888 en overleden te Den Haag op 09.01.1966.
Woonde en werkte in Gouda tot 1928, Voorburg 1928-1948, daarna in Den Haag. Bekend schilder van in- en exterieurs met figuren(in de trant van Blommers en Israels), schilder van stadsgezichten(in de trant van Klinkenberg) en bekend door zijn landschappen met vee en landschappen met paarden. Werkte veel voor Amerika en Canada, dikwijls onder het pseudoniem: Hendriks, Willems en dus C. Verschuur.

Cor Bouter archief 6

Omschrijving

Sr#

Bouter, Cor Bouter geboren te Gouda 01.10.1888 en overleden te Den Haag op 09.01.1966.
Woonde en werkte in Gouda tot 1928, Voorburg 1928-1948, daarna in Den Haag. Bekend schilder van in- en exterieurs met figuren(in de trant van Blommers en Israels), schilder van stadsgezichten(in de trant van Klinkenberg) en bekend door zijn landschappen met vee en landschappen met paarden. Werkte veel voor Amerika en Canada, dikwijls onder het pseudoniem: Hendriks, Willems en dus C. Verschuur.

Cor Bouter archief 7

Omschrijving

Sr#

Bouter, Pieter Adrianus (Piet), geboren in Gouda 28 mei 1887, overleden Den Haag 16 september 1968. Woonde en werkte in die stad, Veur tot 1937, daarna in Den Haag. Heeft zich vnl. zelf gevormd. Schilderde landschappen met vee, heidelandschappen met schapen.

Piet Bouter archief 1

Omschrijving

Sr#

Briedé, Johan Briedé is geboren te Rotterdam op 2 mei 1885 en overleden te Amsterdam in 1980. Hij woonde en werkte in Rotterdam, Den Haag, Leiden, Amsterdam, Haarlem, Scheveningen, Rijswijk(Z.H.)tot 1916, Laren (N.H.) 1916-1959; daarna in Amsterdam. Maakte reizen naar Zweden, Frankrijk, Spanje en Mallorca. Hij werkte ook onder de naam: J.B. de Chateauroux. Leerling van G.A. Brender à Brandis, J.J.C. Lebeau, W.A. van Konijnenburg en L.W.R. Wenckebach. Schilderde, aquarelleerde, tekende (pen, pastel) en lithografeerde in impressionistische trant landschappen, zeegezichten, schepen enz. Ook heeft hij enkele werken met dieren en bloemen gemaakt. Maakte illustraties, ex-librissen enz. Hij was lid van de Federatie voor B.B.K. Werk in het Goois Museum te Hilversum en in de Rijkscollectie.

Johan Briede archief 1

Omschrijving

Sr#

Briedé, Johan Briedé is geboren te Rotterdam op 2 mei 1885 en overleden te Amsterdam in 1980. Hij woonde en werkte in Rotterdam, Den Haag, Leiden, Amsterdam, Haarlem, Scheveningen, Rijswijk(Z.H.)tot 1916, Laren (N.H.) 1916-1959; daarna in Amsterdam. Maakte reizen naar Zweden, Frankrijk, Spanje en Mallorca. Hij werkte ook onder de naam: J.B. de Chateauroux. Leerling van G.A. Brender à Brandis, J.J.C. Lebeau, W.A. van Konijnenburg en L.W.R. Wenckebach. Schilderde, aquarelleerde, tekende (pen, pastel) en lithografeerde in impressionistische trant landschappen, zeegezichten, schepen enz. Ook heeft hij enkele werken met dieren en bloemen gemaakt. Maakte illustraties, ex-librissen enz. Hij was lid van de Federatie voor B.B.K. Werk in het Goois Museum te Hilversum en in de Rijkscollectie.

Johan Briede archief 2

Omschrijving

Sr#

Brolsma, J.H. Brolsma, Johannes Hessel Brolsma (Groningen, 1909 - Ede, 1990) was een Nederlandse kunstschilder.

Hij heeft gewoond en gewerkt in Groningen, Groenlo, Bussum, Amsterdam en Ede. Brolsma vertrekt op 28-jarige leeftijd naar Amsterdam om te studeren aan de kunstacademie. Verder kreeg hij les van onder meer Jos Rovers en Albert Hemelman.

Hij was niet alleen een bekwaam schilder maar ook aquarellist en tekenaar. Daarnaast restaureerde hij schilderijen. Zelf schilderde hij landschappen en stadsgezichten in een impressionistische stijl. Bekend is hij van zijn winterlandschappen, niet alleen in een impressionistische maar ook romantische stijl. Er zijn ook stillevens van hem bekend. Hoe veelzijdig in schilderstijlen Brolsma was, blijkt wel uit het gegeven dat hij een

J.H. Brolsma archief 5

Omschrijving

Sr#

Bron, Jean Louis Henri (Louis); geboren op 6 juli 1884 in Den Haag en overleden op 2 januari 1959 te Leiden. Woonde en werkte in Delft, Reeuwijk, De Kaag, Woudrichem, Veere, Den Haag. Leerling van B.A. Bongers en van de Akademie v. B.K. in Den Haag onder leiding van Fr. Jansen (1901-1902). Schilderde en aquarelleerde landschappen, rivier- en watergezichten, zeegezichten, Spaanse taferelen enz., ook ontwerper van glas in lood ramen. Gaf les aan M.G. Sauerbier. Lid van 'Pulchri Studio' in Den Haag en van Árti et Amicitiae' te Amsterdam. Haags Gemeente museum: haven van Delfzijl; pot met bloemen; plas.

Louis Bron archief 1

Omschrijving

Sr#

Bron, Jean Louis Henri (Louis); geboren op 6 juli 1884 in Den Haag en overleden op 2 januari 1959 te Leiden. Woonde en werkte in Delft, Reeuwijk, De Kaag, Woudrichem, Veere, Den Haag. Leerling van B.A. Bongers en van de Akademie v. B.K. in Den Haag onder leiding van Fr. Jansen (1901-1902). Schilderde en aquarelleerde landschappen, rivier- en watergezichten, zeegezichten, Spaanse taferelen enz., ook ontwerper van glas in lood ramen. Gaf les aan M.G. Sauerbier. Lid van 'Pulchri Studio' in Den Haag en van Árti et Amicitiae' te Amsterdam. Haags Gemeente museum: haven van Delfzijl; pot met bloemen; plas.

Louis Bron archief 2

Omschrijving

Sr#

Bron, Jean Louis Henri (Louis); geboren op 6 juli 1884 in Den Haag en overleden op 2 januari 1959 te Leiden. Woonde en werkte in Delft, Reeuwijk, De Kaag, Woudrichem, Veere, Den Haag. Leerling van B.A. Bongers en van de Akademie v. B.K. in Den Haag onder leiding van Fr. Jansen (1901-1902). Schilderde en aquarelleerde landschappen, rivier- en watergezichten, zeegezichten, Spaanse taferelen enz., ook ontwerper van glas in lood ramen. Gaf les aan M.G. Sauerbier. Lid van 'Pulchri Studio' in Den Haag en van Árti et Amicitiae' te Amsterdam. Haags Gemeente museum: haven van Delfzijl; pot met bloemen; plas.

Louis Bron archief 3

Omschrijving

Sr#

De Bruin, Cornelis de Bruin is geboren te
Utrecht in 1870 en overleden in 1940 te Amsterdam

De kunstschilder Cornelis de Bruin woonde en werkte voornamelijk in Amsterdam en tot ca. 1923 in Baarn. Hij was leerling aan de Rijksacademie in Amsterdam en schilderde en tekende voornamelijk landschappen (veelal het Gooi), soms met figuren in de trant van de Haagse School. Hij werd geprezen om zijn bijzonder gebruik van vele grijstinten.Verder werkte hij als plateelschilder bij

C. de Bruin archief 1

Omschrijving

Sr#

De Bruin, Cornelis de Bruin is geboren te
Utrecht in 1870 en overleden in 1940 te Amsterdam

De kunstschilder Cornelis de Bruin woonde en werkte voornamelijk in Amsterdam en tot ca. 1923 in Baarn. Hij was leerling aan de Rijksacademie in Amsterdam en schilderde en tekende voornamelijk landschappen (veelal het Gooi), soms met figuren in de trant van de Haagse School. Hij werd geprezen om zijn bijzonder gebruik van vele grijstinten.Verder werkte hij als plateelschilder bij

C. de Bruin archief 2

Omschrijving

Sr#

Buikema, Albert Buikema is geboren op 2 maart 1949 te Waddinxveen en op 45 jarige leeftijd overleden op 11 januari 1994. Hij was leerling van de Academies van Rotterdam en utrecht. Ook kreeg hij lessen van H.J. Wijngaard. Hij schilderde en tekende Kermissen, stadsgezichten, landschappen en ballerina's. Na zijn vestiging in Gorinchem schilderde hij steeds meer landschappen in de Betuwe.
Hij had een eigen manier van werken, die je duidelijk terugvindt in zijn schilderijen. In het begin waren zijn werken nogal donker van aard, maar later werd zijn werk zeer luchtig en blond van kleur.
Zijn werk is over de gehele wereld verkocht en Albert Buikema blijft nog steeds een zeer gewaardeerd kunstenaar
door het bijzondere euvre die hij nagelaten heeft.

A. Buikema archief 1

Omschrijving

Sr#

Buikema, Albert Buikema is geboren op 2 maart 1949 te Waddinxveen en op 45 jarige leeftijd overleden op 11 januari 1994. Hij was leerling van de Academies van Rotterdam en utrecht. Ook kreeg hij lessen van H.J. Wijngaard. Hij schilderde en tekende Kermissen, stadsgezichten, landschappen en ballerina's. Na zijn vestiging in Gorinchem schilderde hij steeds meer landschappen in de Betuwe.
Hij had een eigen manier van werken, die je duidelijk terugvindt in zijn schilderijen. In het begin waren zijn werken nogal donker van aard, maar later werd zijn werk zeer luchtig en blond van kleur.
Zijn werk is over de gehele wereld verkocht en Albert Buikema blijft nog steeds een zeer gewaardeerd kunstenaar
door het bijzondere euvre die hij nagelaten heeft.

A. Buikema archief 10

Omschrijving

Sr#

Buikema, Albert Buikema is geboren op 2 maart 1949 te Waddinxveen en op 45 jarige leeftijd overleden op 11 januari 1994. Hij was leerling van de Academies van Rotterdam en utrecht. Ook kreeg hij lessen van H.J. Wijngaard. Hij schilderde en tekende Kermissen, stadsgezichten, landschappen en ballerina's. Na zijn vestiging in Gorinchem schilderde hij steeds meer landschappen in de Betuwe.
Hij had een eigen manier van werken, die je duidelijk terugvindt in zijn schilderijen. In het begin waren zijn werken nogal donker van aard, maar later werd zijn werk zeer luchtig en blond van kleur.
Zijn werk is over de gehele wereld verkocht en Albert Buikema blijft nog steeds een zeer gewaardeerd kunstenaar
door het bijzondere euvre die hij nagelaten heeft.

A. Buikema archief 11

Omschrijving

Sr#

Buikema, Albert Buikema is geboren op 2 maart 1949 te Waddinxveen en op 45 jarige leeftijd overleden op 11 januari 1994. Hij was leerling van de Academies van Rotterdam en utrecht. Ook kreeg hij lessen van H.J. Wijngaard. Hij schilderde en tekende Kermissen, stadsgezichten, landschappen en ballerina's. Na zijn vestiging in Gorinchem schilderde hij steeds meer landschappen in de Betuwe.
Hij had een eigen manier van werken, die je duidelijk terugvindt in zijn schilderijen. In het begin waren zijn werken nogal donker van aard, maar later werd zijn werk zeer luchtig en blond van kleur.
Zijn werk is over de gehele wereld verkocht en Albert Buikema blijft nog steeds een zeer gewaardeerd kunstenaar
door het bijzondere euvre die hij nagelaten heeft.

A. Buikema archief 12

Omschrijving

Sr#

Strandgezicht, Buikema, Albert Buikema is geboren op 2 maart 1949 te Waddinxveen en op 45 jarige leeftijd overleden op 11 januari 1994. Hij was leerling van de Academies van Rotterdam en utrecht. Ook kreeg hij lessen van H.J. Wijngaard. Hij schilderde en tekende Kermissen, stadsgezichten, landschappen en ballerina's. Na zijn vestiging in Gorinchem schilderde hij steeds meer landschappen in de Betuwe.
Hij had een eigen manier van werken, die je duidelijk terugvindt in zijn schilderijen. In het begin waren zijn werken nogal donker van aard, maar later werd zijn werk zeer luchtig en blond van kleur.
Zijn werk is over de gehele wereld verkocht en Albert Buikema blijft nog steeds een zeer gewaardeerd kunstenaar
door het bijzondere oeuvre die hij nagelaten heeft.

A. Buikema archief 13

Omschrijving

Sr#

Buikema, Albert Buikema is geboren op 2 maart 1949 te Waddinxveen en op 45 jarige leeftijd overleden op 11 januari 1994. Hij was leerling van de Academies van Rotterdam en utrecht. Ook kreeg hij lessen van H.J. Wijngaard. Hij schilderde en tekende Kermissen, stadsgezichten, landschappen en ballerina's. Na zijn vestiging in Gorinchem schilderde hij steeds meer landschappen in de Betuwe.
Hij had een eigen manier van werken, die je duidelijk terugvindt in zijn schilderijen. In het begin waren zijn werken nogal donker van aard, maar later werd zijn werk zeer luchtig en blond van kleur.
Zijn werk is over de gehele wereld verkocht en Albert Buikema blijft nog steeds een zeer gewaardeerd kunstenaar
door het bijzondere euvre die hij nagelaten heeft.

A. Buikema archief 2

Omschrijving

Sr#

Buikema, Albert Buikema is geboren op 2 maart 1949 te Waddinxveen en op 45 jarige leeftijd overleden op 11 januari 1994. Hij was leerling van de Academies van Rotterdam en utrecht. Ook kreeg hij lessen van H.J. Wijngaard. Hij schilderde en tekende Kermissen, stadsgezichten, landschappen en ballerina's. Na zijn vestiging in Gorinchem schilderde hij steeds meer landschappen in de Betuwe.
Hij had een eigen manier van werken, die je duidelijk terugvindt in zijn schilderijen. In het begin waren zijn werken nogal donker van aard, maar later werd zijn werk zeer luchtig en blond van kleur.
Zijn werk is over de gehele wereld verkocht en Albert Buikema blijft nog steeds een zeer gewaardeerd kunstenaar
door het bijzondere euvre die hij nagelaten heeft.

A. Buikema archief 3

Omschrijving

Sr#

Buikema, Albert Buikema is geboren op 2 maart 1949 te Waddinxveen en op 45 jarige leeftijd overleden op 11 januari 1994. Hij was leerling van de Academies van Rotterdam en utrecht. Ook kreeg hij lessen van H.J. Wijngaard. Hij schilderde en tekende Kermissen, stadsgezichten, landschappen en ballerina's. Na zijn vestiging in Gorinchem schilderde hij steeds meer landschappen in de Betuwe.
Hij had een eigen manier van werken, die je duidelijk terugvindt in zijn schilderijen. In het begin waren zijn werken nogal donker van aard, maar later werd zijn werk zeer luchtig en blond van kleur.
Zijn werk is over de gehele wereld verkocht en Albert Buikema blijft nog steeds een zeer gewaardeerd kunstenaar
door het bijzondere euvre die hij nagelaten heeft.

A. Buikema archief 4

Omschrijving

Sr#

Buikema, Albert Buikema is geboren op 2 maart 1949 te Waddinxveen en op 45 jarige leeftijd overleden op 11 januari 1994. Hij was leerling van de Academies van Rotterdam en utrecht. Ook kreeg hij lessen van H.J. Wijngaard. Hij schilderde en tekende Kermissen, stadsgezichten, landschappen en ballerina's. Na zijn vestiging in Gorinchem schilderde hij steeds meer landschappen in de Betuwe.
Hij had een eigen manier van werken, die je duidelijk terugvindt in zijn schilderijen. In het begin waren zijn werken nogal donker van aard, maar later werd zijn werk zeer luchtig en blond van kleur.
Zijn werk is over de gehele wereld verkocht en Albert Buikema blijft nog steeds een zeer gewaardeerd kunstenaar
door het bijzondere euvre die hij nagelaten heeft.

A. Buikema archief 5

Omschrijving

Sr#

Schelpenvisser bij Scheveningen, Buikema, Albert Buikema is geboren op 2 maart 1949 te Waddinxveen en op 45 jarige leeftijd overleden op 11 januari 1994. Hij was leerling van de Academies van Rotterdam en utrecht. Ook kreeg hij lessen van H.J. Wijngaard. Hij schilderde en tekende Kermissen, stadsgezichten, landschappen en ballerina's. Na zijn vestiging in Gorinchem schilderde hij steeds meer landschappen in de Betuwe.
Hij had een eigen manier van werken, die je duidelijk terugvindt in zijn schilderijen. In het begin waren zijn werken nogal donker van aard, maar later werd zijn werk zeer luchtig en blond van kleur.
Zijn werk is over de gehele wereld verkocht en Albert Buikema blijft nog steeds een zeer gewaardeerd kunstenaar
door het bijzondere euvre die hij nagelaten heeft.

A. Buikema archief 6

Omschrijving

Sr#

Buikema, Albert Buikema is geboren op 2 maart 1949 te Waddinxveen en op 45 jarige leeftijd overleden op 11 januari 1994. Hij was leerling van de Academies van Rotterdam en utrecht. Ook kreeg hij lessen van H.J. Wijngaard. Hij schilderde en tekende Kermissen, stadsgezichten, landschappen en ballerina's. Na zijn vestiging in Gorinchem schilderde hij steeds meer landschappen in de Betuwe.
Hij had een eigen manier van werken, die je duidelijk terugvindt in zijn schilderijen. In het begin waren zijn werken nogal donker van aard, maar later werd zijn werk zeer luchtig en blond van kleur.
Zijn werk is over de gehele wereld verkocht en Albert Buikema blijft nog steeds een zeer gewaardeerd kunstenaar
door het bijzondere euvre die hij nagelaten heeft.

A. Buikema archief 70

Omschrijving

Sr#

Buikema, Albert Buikema is geboren op 2 maart 1949 te Waddinxveen en op 45 jarige leeftijd overleden op 11 januari 1994. Hij was leerling van de Academies van Rotterdam en utrecht. Ook kreeg hij lessen van H.J. Wijngaard. Hij schilderde en tekende Kermissen, stadsgezichten, landschappen en ballerina's. Na zijn vestiging in Gorinchem schilderde hij steeds meer landschappen in de Betuwe.
Hij had een eigen manier van werken, die je duidelijk terugvindt in zijn schilderijen. In het begin waren zijn werken nogal donker van aard, maar later werd zijn werk zeer luchtig en blond van kleur.
Zijn werk is over de gehele wereld verkocht en Albert Buikema blijft nog steeds een zeer gewaardeerd kunstenaar
door het bijzondere euvre die hij nagelaten heeft.

A. Buikema archief 71

Omschrijving

Sr#

Joseph Carretero Gomis is geboren 1905 en overleden in 1996 te Barcelona.
Hij studeerde aan de School of Arts and Crafts in Barcelona en was één van de meest succesvolle kunstenaars.
Gedurende de jaren 1940 tot 1944 werd hij gepresenteerd in de Galerij Layetana te Barcelona.

Hij woonde vanaf 1949 in Lloret de Mar (Gerona).

In 1950 nam hij deel aan de 1ste Bienal Hispano Americana in Madrid.

Hij heeft meer dan 90 nationale en internationale tentoonstellingen gehad.
Een deel van zijn werk is tentoongesteld in het Museum Kan Garriga van Lloret de Mar, Tossa de Mar Museum, Pinacoteca Reus Kan Liverpool Museum en talrijke prive-collecties.

Door zijn schilderijen zijn de prachtige landschappen van de Costa Brava bekend geworden over de gehele wereld

Joseph Carretero Gomis archief 1

Omschrijving

Sr#

Celic, Z. Celic, Zivojin Celic is geboren op 24 november 1954 te Nis. De middelbare kunstschool (vijfjarige opleiding) voltooide hij in 3 jaar. Vervolgens studeerde hij in 3 jaar Cum Laude af aan de Kunstakademie in Belgrado in 1973. In Nederland doorliep hij de Kunstakademie in 2 jaar (vijfjarige opleiding). Een meester in het omgaan met verf. De verf, die op verschillende manieren is aangebracht, vaak weer afgeschraapt, waardoor haast grafische effecten optreden. Elk schilderij wordt opgebouwd vanaf één basisgedachte, waarna deze wordt overlapt door een volgend beeld. Het kan zijn dat één schilderij wel tien schilderijen vertegenwoordigt, maar door opnieuw delen te laten verdwijnen , nieuwe aan te brengen, waardoor er een totale harmonie ontstaat waarin vele gedachten zitten verborgen, komt een energie bij elkaar, die de kijker zal blijven boeien. Desondanks zullen altijd de bijkomende beschilderingen ondergeschikt blijven aan de basisgedachte. Driedimensionale werking en emotionele diepgang zal de kijker bespeuren.
Een positieve uitstraling en een warm gevoel zal men ervaren bij het aanschouwen van zijn werk.
Een formidabel gevoel voor kleur. een lust voor het oog, schilderijen om van te houden. Internationaal heeft Zivojin reeds vele tentoonstellingen gehad. vele bezitters van zijn werk woonachtig in Europa, Australië, Argentinië, Japan, de Verenigde Staten van Amerika en uiteraard Nederland zijn hier getuige van.

Zivojin Celic archief 50

Omschrijving

Sr#

Chapon, Jules Chapon werd op 4 september 1914 in Heemstede geboren als zoon van Barend Juda Chapon en Mietje Zilverberg. Zijn vader was makelaar in effecten en was aangesloten bij de Vereniging voor de Effectenhandel in Amsterdam. Tevens was zijn vader lid van de gemeenteraad van Heemstede, van de kerkenraad van de joodse gemeente in Haarlem, en zat hij in het bestuur van de woningbouwvereniging

Jules Chapon archief 1

Omschrijving

Sr#

Celic, Z. Celic, Zivojin Celic is geboren op 24 november 1954 te Nis. De middelbare kunstschool (vijfjarige opleiding) voltooide hij in 3 jaar. Vervolgens studeerde hij in 3 jaar Cum Laude af aan de Kunstakademie in Belgrado in 1973. In Nederland doorliep hij de Kunstakademie in 2 jaar (vijfjarige opleiding). Een meester in het omgaan met verf. De verf, die op verschillende manieren is aangebracht, vaak weer afgeschraapt, waardoor haast grafische effecten optreden. Elk schilderij wordt opgebouwd vanaf één basisgedachte, waarna deze wordt overlapt door een volgend beeld. Het kan zijn dat één schilderij wel tien schilderijen vertegenwoordigt, maar door opnieuw delen te laten verdwijnen , nieuwe aan te brengen, waardoor er een totale harmonie ontstaat waarin vele gedachten zitten verborgen, komt een energie bij elkaar, die de kijker zal blijven boeien. Desondanks zullen altijd de bijkomende beschilderingen ondergeschikt blijven aan de basisgedachte. Driedimensionale werking en emotionele diepgang zal de kijker bespeuren.
Een positieve uitstraling en een warm gevoel zal men ervaren bij het aanschouwen van zijn werk.
Een formidabel gevoel voor kleur. een lust voor het oog, schilderijen om van te houden. Internationaal heeft Zivojin reeds vele tentoonstellingen gehad. vele bezitters van zijn werk woonachtig in Europa, Australië, Argentinië, Japan, de Verenigde Staten van Amerika en uiteraard Nederland zijn hier getuige van.

Zivojin Celic archief 55

Omschrijving

Sr#

Chapon, Jules Chapon werd op 4 september 1914 in Heemstede geboren als zoon van Barend Juda Chapon en Mietje Zilverberg. Zijn vader was makelaar in effecten en was aangesloten bij de Vereniging voor de Effectenhandel in Amsterdam. Tevens was zijn vader lid van de gemeenteraad van Heemstede, van de kerkenraad van de joodse gemeente in Haarlem, en zat hij in het bestuur van de woningbouwvereniging

Jules Chapon archief 2

Omschrijving

Sr#

Celic, Z. Celic, Zivojin Celic is geboren op 24 november 1954 te Nis. De middelbare kunstschool (vijfjarige opleiding) voltooide hij in 3 jaar. Vervolgens studeerde hij in 3 jaar Cum Laude af aan de Kunstakademie in Belgrado in 1973. In Nederland doorliep hij de Kunstakademie in 2 jaar (vijfjarige opleiding). Een meester in het omgaan met verf. De verf, die op verschillende manieren is aangebracht, vaak weer afgeschraapt, waardoor haast grafische effecten optreden. Elk schilderij wordt opgebouwd vanaf één basisgedachte, waarna deze wordt overlapt door een volgend beeld. Het kan zijn dat één schilderij wel tien schilderijen vertegenwoordigt, maar door opnieuw delen te laten verdwijnen , nieuwe aan te brengen, waardoor er een totale harmonie ontstaat waarin vele gedachten zitten verborgen, komt een energie bij elkaar, die de kijker zal blijven boeien. Desondanks zullen altijd de bijkomende beschilderingen ondergeschikt blijven aan de basisgedachte. Driedimensionale werking en emotionele diepgang zal de kijker bespeuren.
Een positieve uitstraling en een warm gevoel zal men ervaren bij het aanschouwen van zijn werk.
Een formidabel gevoel voor kleur. een lust voor het oog, schilderijen om van te houden. Internationaal heeft Zivojin reeds vele tentoonstellingen gehad. vele bezitters van zijn werk woonachtig in Europa, Australië, Argentinië, Japan, de Verenigde Staten van Amerika en uiteraard Nederland zijn hier getuige van.

Zivojin Celic archief 60

Omschrijving

Sr#

Cossaar, J.C.W. (Jan) Cossaar 1874 - 1966
Leerling van de Rijksakademie te Amsterdam en de Royal Academy te London. Woonde en werkte van 1901 tot 1906 in London en Parijs. Vestigde zich na 1909 in Den Haag. Schilderde, tekende en aquarelleerde in een min of meer impressionistische trant, stadsgezichten, kerken en vooral kerkinterieurs in een enigszins mystieke sfeer .

Jan Cossaar archief 6

Omschrijving

Sr#

Cossaar, J.C.W. (Jan) Cossaar 1874 - 1966
Leerling van de Rijksakademie te Amsterdam en de Royal Academy te London. Woonde en werkte van 1901 tot 1906 in London en Parijs. Vestigde zich na 1909 in Den Haag. Schilderde, tekende en aquarelleerde in een min of meer impressionistische trant, stadsgezichten, kerken en vooral kerkinterieurs in een enigszins mystieke sfeer .

Jan Cossaar archief 7

Omschrijving

Sr#

Celic, Z. Celic, Zivojin Celic is geboren op 24 november 1954 te Nis. De middelbare kunstschool (vijfjarige opleiding) voltooide hij in 3 jaar. Vervolgens studeerde hij in 3 jaar Cum Laude af aan de Kunstakademie in Belgrado in 1973. In Nederland doorliep hij de Kunstakademie in 2 jaar (vijfjarige opleiding). Een meester in het omgaan met verf. De verf, die op verschillende manieren is aangebracht, vaak weer afgeschraapt, waardoor haast grafische effecten optreden. Elk schilderij wordt opgebouwd vanaf één basisgedachte, waarna deze wordt overlapt door een volgend beeld. Het kan zijn dat één schilderij wel tien schilderijen vertegenwoordigt, maar door opnieuw delen te laten verdwijnen , nieuwe aan te brengen, waardoor er een totale harmonie ontstaat waarin vele gedachten zitten verborgen, komt een energie bij elkaar, die de kijker zal blijven boeien. Desondanks zullen altijd de bijkomende beschilderingen ondergeschikt blijven aan de basisgedachte. Driedimensionale werking en emotionele diepgang zal de kijker bespeuren.
Een positieve uitstraling en een warm gevoel zal men ervaren bij het aanschouwen van zijn werk.
Een formidabel gevoel voor kleur. een lust voor het oog, schilderijen om van te houden. Internationaal heeft Zivojin reeds vele tentoonstellingen gehad. vele bezitters van zijn werk woonachtig in Europa, Australië, Argentinië, Japan, de Verenigde Staten van Amerika en uiteraard Nederland zijn hier getuige van.

Zivojin Celic archief 60

Omschrijving

Sr#

Piet Cottaar Senior

Petrus Johannes Maria Cottaar is geboren in 1878 en woonde met zijn gezin sinds 1930 in Overschie. Hij had 1 zoon en 2 dochters. Hij schilderde voornamelijk bloemen en stillevens. Tegenwoordig wordt hij ook wel gezien als een van de beste bloemschilders van Nederland.

Hij had het zwaar als zoon van een bakker. Als het even kon sloop hij naar de zolder om te schilderen. Alle technieken heeft hij zelf ontwikkeld, hij heeft nooit enige opleiding genoten. Na jaren in de bakkerij te hebben gewerkt trouwde hij en moest vervolgens (met tegenzin) in de wasserij van zijn schoonvader werken. Als gevolg van een loodvergiftiging raakte hij echter gedeeltelijke verlamd en was hij niet meer in staat te werken. Schilderen is hij wel altijd blijven doen. Deze schilderijen werden door zijn vrouw verkocht voor weinig geld en soms zelfs geruild voor bijvoorbeeld een zak aardappelen. Hij schilderde ook oud-Hollandse landschappen en door bemiddeling van kennissen op het passagiersschip 'Nieuw Amsterdam' kwamen veel van deze werken in Amerika terecht. In 1950 overleed hij plotseling aan de gevolgen van bloedvergiftiging.

Piet Cottaar archief 50

Omschrijving

Sr#

Cox, Peter geboren op 5 december 1912 te Mook. Hij was de zoon van de kunstschilder Gerard Cox. Hij werkte omstreeks 1981 in Katwijk en daarna te Eindhoven. Opleiding: Koninklijke A.K.V. te Den Bosch 1932-1935. Materialen en techniek: etsen, aquarel en olieverf.
Organisaties: Ars Amulae Naturae Leiden omstreeks 1981.Hij maakte studiereizen door heel Europa, maar vooral naar Frankrijk, waar hij ieder jaar enkele maanden woont.
Diverse groeps- en solotentoonstellingen o.a. in Panorama Mesdag. Lid van de

Peter Cox archief 1

Omschrijving

Sr#

Amsterdam 08.04.1861 – Den Haag 11.03.1923

Carel Bernardus(Charles) Dankmeijer noemde zich Charles en signeerde CH. Dankmeijer. Te Amsterdam tekenlessen bij Felix Meritis, daarna in 1881 naar Antwerpen, studeerde o.l.v. Ch. Verlat aan de Antwerpse Academie(behaalde daar de Prix d’exellence), van 1882-1886 studeerde hij aan de Rijksacademie te Amsterdam(o.l.v. A. Allebé), ging toen naar Laren; raadgevingen enz. van A. Mauve. In 1888 ging hij terug naar Amsterdam, achtereenvolgens naar Den Haag, Renkum(werkte daar met Th. De Bock), Oosterbeek enz. Maakte een reis naar Italië(1912). Schilderde voornamelijk landschappen, rivier- en stadsgezichten; heeft ook veel geaquarelleerd en geëtst. Gaf les aan G.M.W.F. van Waning.

Werk in Haags Gemeentemuseum nl.:’Boerenhoeve’, in Rijksmuseum Kröller-Müller nl.: 36 aquarellen en tekeningen en in Belastingmuseum Prof. dr. Van der Poel Rotterdam nl.:’Waterpoort te Amersfoort’.

Charles Dankmeijer archief 1

Omschrijving

Sr#

winterlandschap in de duinen bij Schoorl, Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 1

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 10

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 11

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 12

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 13

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 14

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 15

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 2

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 3

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 4

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 5

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 6

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 7

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 70

Omschrijving

Sr#

Dekker, Hendricus Nicolaas (Henk) Dekker werd in 1897 in Gouda geboren. Hij woonde en werkte later in Den Haag. Hier overleed hij ook in 1974. Henk Dekker vormde zich voornamelijk zelf. Wel kreeg hij aanwijzingen van H.J. van der Weele en schilderde, tekende en aquarelleerde in naturalistische trant, havengezichten, marines en strand- en duingezichten, langs de Nederlandse kunst en langs de Middellandse zee bij Marokko, Bretagne, Belgie, Engeland en Zweden.

Hij was lid van de Nederlandse Kunstkring en gaf les aan Cor van Heusden te Rotterdam.

Henk Dekker heeft in het begin, zijn carrière als kunstschilder, gekoppeld aan een dienstverband bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Hij exposeerde veelvuldig bij Pulchri in Den Haag en bij diverse gelegenheden in collectief verband met de Nederlandse Kunstkring waarvan hij lid was en geruime tijd een bestuursfunctie als penningmeester heeft bekleed.

Zijn belangstelling voor zeeschilderwerken kreeg intensieve vorm door zijn vele reizen met coasters en loodsboten. Tijdens deze zeereizen legde hij de basis voor veel van zijn werken. Werken van Henk Dekker zijn te vinden in alle delen van de wereld. Vooral in België geniet hij grote bekendheid; hij heeft dan ook vaak op uitnodiging geëxposeerd in Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en St. Niklaas. Zijn werk ondervond ook grote belangstelling in de US.

Op oudere leeftijd was Henk Dekker nog vaak te vinden op de plaatsen waar de grillen der natuur zich op hun best tonen: op de boulevards en pieren langs de Noordzee, w.o. Scheveningen en Hoek van Holland, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Graag tekende hij langs langs wateroevers nog de schaarse, pittoreske stadshaventjes.

Henk Dekker archief 71

Omschrijving

Sr#

Zschimmer, Emil Zschimmer is geboren op 14 september 1842 in Grosswig (gem. Merseburg Duitsland) en overleden op 23 januari 1917 in Bad Schmiedeberg.
Hij was tussen 1863 en 1870 leerling aan de Weimarer Kunstschule (onder leiding van Michelis, Ramberg en Pauwels) en tussen 1873 en 1881 leraar aan de Vrije Teken Akademie in Weimar. Daarna les gegeven op diverse scholen in Erfurt.
Vanaf 1891 heeft hij zich gevestigd in Bad Schmiedeberg en is daar tot aan zijn dood gebleven.
Hij schilderde in hoofdzaak heide- en bosgezichten, vaak voorzien van diverse figuren. Ook schilderde hij enkele genrestukken en architectuurwerken. Vanaf 1891 exposeerde hij al in Berlijn op de Akademische tentoonstellingen, later ook in het Münchener Glaspalast en in de Dresdener Akademie.
Hij is vertegenwoordigt in diverse musea o.a.; Städtliche Museum in Erfurt, Staatlicher Kunstmuseum in Weimar, Moritzburger Museum in Halle, Berlijn en vele andere musea.

Emil Zschimmer archief 1

Omschrijving

Sr#

Jan Zondag werd op 13 april 1891 te Annen in de provincie Drent geboren als oudste van een gezin van zeven kinderen. Zijn vader was boer en Jan werd door zijn vader voorbestemd ook boer te worden. Het liep echter anders. Ieder jaar kwam er een franse schilder, Alphonse Stengelin naar Drente om te schilderen. Jan zijn nieuwsgierigheid werd geprikkeld en hij ging vaak mee gewapend met zijn schetsboek.

Jan wilde naar de Rijkskweekschool te Groningen om te worden opgeleid tot leraar, maar zijn vader besliste dat dit alleen kon ls hij een beurs zou krijgen en dat lukte. Het tekenen zat er toen al in en dat werd extra gestimuleerd door een schilderskist die hij cadeau had gekregen van een leraar. Hij maakte, meestal op karton, houtskooltekeningen en aquarellen van het Drentse landschap.

Zondag was een groor bewonderaar van Vincent van Gogh en een door hem in 1981 geschetst landschap werd door Jan gekopieerd ter nagedachtenis aan hem. De direkteur van de Rijkskweekschool stimuleerde Jan om zijn hoofdakte te halen. In diezelfde tijd haalde hij de acte tekenen L.O. en schoonschrijven L.O. en het diploma Slöjd. daarna studeerde hij verder voor de acte tekenen M.O. Toen hij klaar was met zijn opleiding aan de Rijkskweekschool tussen 1907 en 1911 kwam Jan als leraar voor de klas in Assen. In december 1922 besloot hij om te stoppen als leraar en met zijn leven verder te gaan als kunstenaar.

Hij woonde en werkte o.a. in Parijs, Gros Rouvres (Seine et Oise), Maussane (Provence), Griekenland, Kortenhoef, Eemnes (aan de Heidelaan/weg 12 en Gooiersgracht), Laren en Blaricum (Binnenweg en Driftlaan tussen 5-11-1954 tot 20-5-1976)

Zondag schilderde, aquarelleerde en tekende voornamelijk landschappen, portretten en stilllevens. Hij exposeerde bij van Lier en Van Wisselingh in Amsterdam en verder in Groningen, Assen, Nijmegen, Hengelo. Hij werkte in diverse plaatsen

Zondag was lid van de schildersvereningen; De Drentsche Schildersvereniging en de Gooische schildersvereniging. In zijn Larense tijd woonde hij aan de Drift nummer 9. In 1976 verhuisde hij met zijn vrouw naar het kunsetnaarszorgcentrum Rosa Spierhuis in Laren en toen zijn vrouw in 1981 overleed trok hij naar zijn dochter in Sint-Jans klooster waar hij in 1982 overleed. In 1973 heeft het Singer Museum te Laren ter ere van zijn 80e verjaardag een overzichtstentoonstelling gemaakt. Jan Zondag overleed in 1982 in St.Jans Klooster.

Jan Zondag archief 1

Omschrijving

Sr#

Zandleven, Jan Adam Zandleven,
Koog a/d Zaan 1868 - 1946 Rhenen

De schilder J. A. Zandleven werd in 1868 te Koog a/d Zaan geboren. Tegen wil en dank moest hij bij zijn vader in de zaak. De handel trok hem niets aan. Reeds als jongen voelde hij den sterken drang om schilder te worden en alleen voor de kunst te leven. Van kind af had hij buitengewoon veel liefde voor de natuur en gebruikte al zijn vrijen tijd, én gestolen tijd, om te teekenen en te schilderen. De drang om schilder te worden werd eindelijk zoo groot, dat het tot een uitbarsting kwam : de vader wilde van zijn zoon geen schilder maken en de zoon stond daartegenover met een even sterken wil : hij brak met alles en volgde zijn roeping. Toen kwam een zware tijd, vol kommer bijwijlen. Maar reeds was het sterkend woord van een paar ouderen in de kunst den jongen zoeker een steun. In 1901 ging Zandleven met zijn werk naar Jozef Israëls, die hem raadde door te gaan, mits hij hard studeerde. Tegelijk gaf Israëls hem een briefje mee voor Gabriël. Deze, die oók den moeilijken strijd om er te komen had gekend, zei : als je alles wilt opofferen, om je doel te bereiken, en als je je bewust bent, dat er een heel zware weg is af te leggen, ga dán door.

Zandleven heeft zichzelf gevormd; vanaf 1902 was hij uitsluitend kunstschilder. Schilderde en tekende veel bloemen, stillevens, bosgezichten en boerderijen met bloeiende boomgaarden. Schilderde aanvankelijk naturalistisch-impressionistisch, later werd zijn werk gekenmerkt door een eigen pointillistische stijl. Was lid van ‘Arti et Amicitiae’ te Amsterdam. Diverse tentoonstellingen en werk onder meer in Centraal Museum Dordrecht en Rijksmuseum Kröller Müller.

J.A. Zandleven archief 1

Omschrijving

Sr#

Duinmeertje op Texel, olieverf op linnen, afmeting 40x50cm doekmaat

A.J. Zwart archief

Omschrijving

Sr#

Ydema, Egnatius Ydema is geboren op 23 juni1876 te Wymbritseradeel en overleden op 19 juli 1937 te Voorburg. Hij woonde en werkte in Sneek tot 1896, Den Haag tot 1925, daarna vnl. in Stompwijk. Werkte veel in Friesland. Hij was aanvankelijk huisschilder, later geheel en al kunstschilder. Vormde zichzelf, raadgevingen van W.B.Tholen. Hij schilderde en aquarelleerde in het bijzonder de Friese meren, watervlakten, brede vaarten met zeilende boten, enz.

Het Haags Gemeentemuseum en het Rijksmuseum 'Zuiderzeemuseum' hebben beide werken van hem in het bezit.

E. Ydema archief 1

Omschrijving

Sr#

Ydema, Egnatius Ydema is geboren op 23 juni1876 te Wymbritseradeel en overleden op 19 juli 1937 te Voorburg. Hij woonde en werkte in Sneek tot 1896, Den Haag tot 1925, daarna vnl. in Stompwijk. Werkte veel in Friesland. Hij was aanvankelijk huisschilder, later geheel en al kunstschilder. Vormde zichzelf, raadgevingen van W.B.Tholen. Hij schilderde en aquarelleerde in het bijzonder de Friese meren, watervlakten, brede vaarten met zeilende boten, enz.

Het Haags Gemeentemuseum en het Rijksmuseum 'Zuiderzeemuseum' hebben beide werken van hem in het bezit.

E. Ydema archief 2

Omschrijving

Sr#

1873-1952 - Amsterdam- Amersfoort Belangrijk kunstenaar. Schilder van havens, landschappen, figuurstukken, e.a. in een neo-impressionistische stijl. Pensionair van koningin Wilhelmina. Professor aan de Rijksacademie van Amsterdam. Ontving belangrijke onderscheidingen. Werk in vele musea en in nationale en internationale collecties.

H.J. Wolter archief 70

Omschrijving

Sr#

Wolff, C. de Wolff, Cor de Wolff is geboren in Middelburg in 1889 en is overleden te Amsterdam in 1963.
De schilder/graficus Cor de Wolff begon zijn artistieke loopbaan als kunstnijveraar, voornamelijk maakte hij batiks, houtsneden en zeer fraaie etsen die veel gevraagd zijn.
Op latere leeftijd is hij begonnen te schilderen.
Vanaf de veertiger jaren heeft hij enkele landschappen gemaakt op een impressionistische wijze.
Later werd hij vernieuwend en volgde zijn eigen weg.
Zijn honger naar beweging en kleur uitte hij daarna in vitale schilderijen vol fantasie, bevolkt door wonderlijk gevormde figuren, uitbundig in hen gebaren en geschilderd in bonte, vlot aangebrachte kleuren.
Kroegjes, volkspret, kermissen en markten waren zijn favoriete onderwerpen.
In zijn schilderijen is tegelijkertijd iets vrolijks en caricaturaals.
Zijn uitspraak ”Het liefst zou ik met een poppenkast er op uittrekken om aan de burgers, boeren en buitenlui te laten zien, hoe raar en hoe vermakelijk het leven is” is voor hem dan ook van toepassing.
Veel van zijn werk berust bij het Centraal Museum in Utrecht, maar vooral bij particuliere verzamelaars.
Heeft ook veel geëxposeerd in het stedelijk museum te Amsterdam en hij was lid van de “Onafhankelijken Amsterdam”.

Cor de Wolff archief 3

Omschrijving

Sr#

Jos van Dijk archief 1

Omschrijving

Sr#

Jos van Dijk archief 2

Omschrijving

Sr#

Wolff, C. de Wolff, Cor de Wolff is geboren in Middelburg in 1889 en is overleden te Amsterdam in 1963.
De schilder/graficus Cor de Wolff begon zijn artistieke loopbaan als kunstnijveraar, voornamelijk maakte hij batiks, houtsneden en zeer fraaie etsen die veel gevraagd zijn.
Op latere leeftijd is hij begonnen te schilderen.
Vanaf de veertiger jaren heeft hij enkele landschappen gemaakt op een impressionistische wijze.
Later werd hij vernieuwend en volgde zijn eigen weg.
Zijn honger naar beweging en kleur uitte hij daarna in vitale schilderijen vol fantasie, bevolkt door wonderlijk gevormde figuren, uitbundig in hen gebaren en geschilderd in bonte, vlot aangebrachte kleuren.
Kroegjes, volkspret, kermissen en markten waren zijn favoriete onderwerpen.
In zijn schilderijen is tegelijkertijd iets vrolijks en caricaturaals.
Zijn uitspraak ”Het liefst zou ik met een poppenkast er op uittrekken om aan de burgers, boeren en buitenlui te laten zien, hoe raar en hoe vermakelijk het leven is” is voor hem dan ook van toepassing.
Veel van zijn werk berust bij het Centraal Museum in Utrecht, maar vooral bij particuliere verzamelaars.
Heeft ook veel geëxposeerd in het stedelijk museum te Amsterdam en hij was lid van de “Onafhankelijken Amsterdam”.

Cor de Wolff archief 2

Omschrijving

Sr#

De Duitsers hadden her en der in de Betuwe, de Liemers, de Ooypolder en het Duitse Nederrijngebied dijken doorgestoken, waardoor grote delen van deze gebieden onder water kwamen te staan. Wolff, C. de Wolff, Cor de Wolff is geboren in Middelburg in 1889 en is overleden te Amsterdam in 1963.
De schilder/graficus Cor de Wolff begon zijn artistieke loopbaan als kunstnijveraar, voornamelijk maakte hij batiks, houtsneden en zeer fraaie etsen die veel gevraagd zijn.
Op latere leeftijd is hij begonnen te schilderen.
Vanaf de veertiger jaren heeft hij enkele landschappen gemaakt op een impressionistische wijze.
Later werd hij vernieuwend en volgde zijn eigen weg.
Zijn honger naar beweging en kleur uitte hij daarna in vitale schilderijen vol fantasie, bevolkt door wonderlijk gevormde figuren, uitbundig in hen gebaren en geschilderd in bonte, vlot aangebrachte kleuren.
Kroegjes, volkspret, kermissen en markten waren zijn favoriete onderwerpen.
In zijn schilderijen is tegelijkertijd iets vrolijks en caricaturaals.
Zijn uitspraak ”Het liefst zou ik met een poppenkast er op uittrekken om aan de burgers, boeren en buitenlui te laten zien, hoe raar en hoe vermakelijk het leven is” is voor hem dan ook van toepassing.
Veel van zijn werk berust bij het Centraal Museum in Utrecht, maar vooral bij particuliere verzamelaars.
Heeft ook veel geëxposeerd in het stedelijk museum te Amsterdam en hij was lid van de “Onafhankelijken Amsterdam”.

Cor de Wolff archief 1

Omschrijving

Sr#

Jos van Dijk archief 20

Omschrijving

Sr#

Jos van Dijk archief 21

Omschrijving

Sr#

Jos van Dijk archief 22

Omschrijving

Sr#

Jos van Dijk archief 25

Omschrijving

Sr#

Wolf, Georg Wolf is geboren in 1882 te Niederhausbergen, Elzas en overleden
in 1962 te Uelzen (Dusseldorf). Bekend dierenschilder in Düsseldorf. Leerling
van de Strassburger Kunstgewerbesch. en daarna met een tussenstop in
München leerling van de Düsseldorfer Akademie onder leiding van J.P.
Junghanns.

Georg Wolf archief 3

Omschrijving

Sr#

Wolf, Georg Wolf is geboren in 1882 te Niederhausbergen, Elzas en overleden
in 1962 te Uelzen (Dusseldorf). Bekend dierenschilder in Düsseldorf. Leerling
van de Strassburger Kunstgewerbesch. en daarna met een tussenstop in
München leerling van de Düsseldorfer Akademie onder leiding van J.P.
Junghanns.

Georg Wolf archief 4

Omschrijving

Sr#

Wolf, Georg Wolf is geboren in 1882 te Niederhausbergen, Elzas en overleden
in 1962 te Uelzen (Dusseldorf). Bekend dierenschilder in Düsseldorf. Leerling
van de Strassburger Kunstgewerbesch. en daarna met een tussenstop in
München leerling van de Düsseldorfer Akademie onder leiding van J.P.
Junghanns.

George Wolf archief 10

Omschrijving

Sr#

Wolf, Georg Wolf is geboren in 1882 te Niederhausbergen, Elzas en overleden
in 1962 te Uelzen (Dusseldorf). Bekend dierenschilder in Düsseldorf. Leerling
van de Strassburger Kunstgewerbesch. en daarna met een tussenstop in
München leerling van de Düsseldorfer Akademie onder leiding van J.P.
Junghanns.

Georg Wolf archief 2

Omschrijving

Sr#

Jos van Dijk archief 26

Omschrijving

Sr#

Jos van Dijk archief 3

Omschrijving

Sr#

Jos van Dijk archief 4

Omschrijving

Sr#

Jos van Dijk archief 5

Omschrijving

Sr#

Wessel Dijkstra archief 50

Omschrijving

Sr#

Wessel Dijkstra archief 51

Omschrijving

Sr#

Wessel Dijkstra archief 52

Omschrijving

Sr#

Wolf, Georg Wolf is geboren in 1882 te Niederhausbergen, Elzas en overleden
in 1962 te Uelzen (Dusseldorf). Bekend dierenschilder in Düsseldorf. Leerling
van de Strassburger Kunstgewerbesch. en daarna met een tussenstop in
München leerling van de Düsseldorfer Akademie onder leiding van J.P.
Junghanns.

Georg Wolf archief 1

Omschrijving

Sr#

Wolf, Georg Wolf is geboren in 1882 te Niederhausbergen, Elzas en overleden
in 1962 te Uelzen (Dusseldorf). Bekend dierenschilder in Düsseldorf. Leerling
van de Strassburger Kunstgewerbesch. en daarna met een tussenstop in
München leerling van de Düsseldorfer Akademie onder leiding van J.P.
Junghanns.

Georg Wolf archief 7

Omschrijving

Sr#

Georg Wolf, was a landscape, animal, genre, and military painter. He attended
artist's school in Straßbourg 1899 - 1901, did his military service 1901 - 1903 in
the Bavarian 2nd Infantry Regiment

Georg Wolf archief 5

Omschrijving

Sr#

Wolf, Georg Wolf is geboren in 1882 te Niederhausbergen, Elzas en overleden
in 1962 te Uelzen (Dusseldorf). Bekend dierenschilder in Düsseldorf. Leerling
van de Strassburger Kunstgewerbesch. en daarna met een tussenstop in
München leerling van de Düsseldorfer Akademie onder leiding van J.P.
Junghanns.

Georg Wolf archief 6

Omschrijving

Sr#

G.W.P. Dokkum archief 70

Omschrijving

Sr#

G.J.Veenstra was born in 1957 and is a Dutch painter.

G.J. Veenstra archief 2

Omschrijving

Sr#

G.J.Veenstra was born in 1957 and is a Dutch painter.

G.J. Veenstra archief 5

Omschrijving

Sr#

Geboren te Brussel in 1877. Woonde vanaf zijn vijfde jaar te Leiden, alwaar hij met A.J. van Driesten en W.H. van der Nat de basis vormde van de schilders van de Leidse school (begin 20e eeuw). Schilderde bij voorkeur oude boeren- woningen en stillevens. Was tevens een zeeer goed aquarellist en etser. Zijn werk was van invloed op tal van schilders in zijn omgeving. Chris van der Windt is overleden in 1952 te Leiden.

Chris van der Windt archief 70

Omschrijving

Sr#

Geboren te Brussel in 1877. Woonde vanaf zijn vijfde jaar te Leiden, alwaar hij met A.J. van Driesten en W.H. van der Nat de basis vormde van de schilders van de Leidse school (begin 20e eeuw). Schilderde bij voorkeur oude boeren- woningen en stillevens. Was tevens een zeer goed aquarellist en etser. Zijn werk was van invloed op tal van schilders in zijn omgeving. Chris van der Windt is overleden in 1952 te Leiden.

Chris van der Windt archief 2

Omschrijving

Sr#

Geboren te Brussel in 1877. Woonde vanaf zijn vijfde jaar te Leiden, alwaar hij met A.J. van Driesten en W.H. van der Nat de basis vormde van de schilders van de Leidse school (begin 20e eeuw). Schilderde bij voorkeur oude boeren- woningen en stillevens. Was tevens een zeer goed aquarellist en etser. Zijn werk was van invloed op tal van schilders in zijn omgeving. Chris van der Windt is overleden in 1952 te Leiden.

Chris van der Windt archief 1

Omschrijving

Sr#

Jan Hillebrand Wijsmuller, Amsterdam 13 februari 1855 - 23 mei 1925 Amsterdam

Jan Wijsmuller schilderde, aquarelleerde en etste landschappen en stadsgezichten. Hij wordt gerekend tot de nabloei van de Haagse School.

Jan Wijsmuller woonde en werkte in Amsterdam. Hij was (korte tijd) leerling van de tekenklas van Felix Meritis onder leiding van Louis Koopman (daarvan ontving hij tevens raadgevingen), van de Rijksakademie te Amsterdam (1876 tot 1877), van de Haagse Akademie en de Brusselse Akademie voor Beeldende Kunst.

Hij was lid van Arti et Amicitiae te Amsterdam. Wijsmuller gaf les aan P. Suij en raadgevingen aan B.A. van Beek en L.G.J. Berkenmeijer.

Hij exposeerde onder meer in: Amsterdam, Den Haag en Rotterdam sedert 1877. Op diverse tentoonstellingen ontving hij onderscheidingen.

J.H. Wijsmuller archief 1

Omschrijving

Sr#

Wijngaard, Herman J. Wijngaard werd op 21 januari 1922 geboren te
Amsterdam en hij is overleden in maart 2012. Al op jeugdige leeftijd bleek dat
hij artistiek begaafd was. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat hij van 1938
tot en met 1941 een kunstopleiding volgde in Amsterdam aan de
Rijksnormaalschool. Zijn artistieke prestaties op school werden al snel
opgemerkt en hij kreeg daarom ook privéles van P.Twisker, leraar van de
Amsterdamse Rijksacademie, om zijn techniek verder te perfectioneren.

H.J. Wijngaard is vooral bekend als schilder van het Hollandse landschap. In
Nieuwkoop, waar hij enkele jaren heeft gewoond, schilderde hij de plassen op
een sfeervolle en aparte manier.Toen hij verhuisde naar de omgeving van de
rivieren, werd hij gegrepen door het weidse rivierlandschap. Op een prachtige
manier schildert hij de omgeving en de lichtval op het water. Opvallend zijn ook
de buitengewoon mooie luchten, die zo kenmerkend zijn voor Wijngaard

H.J. Wijngaard archief 3

Omschrijving

Sr#

Frits van der Glas, beschrijving volgt

Frits van der Glas

Omschrijving

Sr#

H. van der Kelle

H. van der Kellen archief 1

Omschrijving

Sr#

Wijngaard, Herman J. Wijngaard werd op 21 januari 1922 geboren te
Amsterdam en hij is overleden in maart 2012. Al op jeugdige leeftijd bleek dat
hij artistiek begaafd was. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat hij van 1938
tot en met 1941 een kunstopleiding volgde in Amsterdam aan de
Rijksnormaalschool. Zijn artistieke prestaties op school werden al snel
opgemerkt en hij kreeg daarom ook privéles van P.Twisker, leraar van de
Amsterdamse Rijksacademie, om zijn techniek verder te perfectioneren.

H.J. Wijngaard is vooral bekend als schilder van het Hollandse landschap. In
Nieuwkoop, waar hij enkele jaren heeft gewoond, schilderde hij de plassen op
een sfeervolle en aparte manier.Toen hij verhuisde naar de omgeving van de
rivieren, werd hij gegrepen door het weidse rivierlandschap. Op een prachtige
manier schildert hij de omgeving en de lichtval op het water. Opvallend zijn ook
de buitengewoon mooie luchten, die zo kenmerkend zijn voor Wijngaard

H.J. Wijngaard archief 2

Omschrijving

Sr#

Wijngaard, Herman J. Wijngaard werd op 21 januari 1922 geboren te
Amsterdam en hij is overleden in maart 2012. Al op jeugdige leeftijd bleek dat
hij artistiek begaafd was. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat hij van 1938
tot en met 1941 een kunstopleiding volgde in Amsterdam aan de
Rijksnormaalschool. Zijn artistieke prestaties op school werden al snel
opgemerkt en hij kreeg daarom ook privéles van P.Twisker, leraar van de
Amsterdamse Rijksacademie, om zijn techniek verder te perfectioneren.

H.J. Wijngaard is vooral bekend als schilder van het Hollandse landschap. In
Nieuwkoop, waar hij enkele jaren heeft gewoond, schilderde hij de plassen op
een sfeervolle en aparte manier.Toen hij verhuisde naar de omgeving van de
rivieren, werd hij gegrepen door het weidse rivierlandschap. Op een prachtige
manier schildert hij de omgeving en de lichtval op het water. Opvallend zijn ook
de buitengewoon mooie luchten, die zo kenmerkend zijn voor Wijngaard

H.J. Wijngaard archief 1

Omschrijving

Sr#

Wijngaard, Herman J. Wijngaard werd op 21 januari 1922 geboren te
Amsterdam en hij is overleden in maart 2012. Al op jeugdige leeftijd bleek dat
hij artistiek begaafd was. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat hij van 1938
tot en met 1941 een kunstopleiding volgde in Amsterdam aan de
Rijksnormaalschool. Zijn artistieke prestaties op school werden al snel
opgemerkt en hij kreeg daarom ook privéles van P.Twisker, leraar van de
Amsterdamse Rijksacademie, om zijn techniek verder te perfectioneren.

H.J. Wijngaard is vooral bekend als schilder van het Hollandse landschap. In
Nieuwkoop, waar hij enkele jaren heeft gewoond, schilderde hij de plassen op
een sfeervolle en aparte manier.Toen hij verhuisde naar de omgeving van de
rivieren, werd hij gegrepen door het weidse rivierlandschap. Op een prachtige
manier schildert hij de omgeving en de lichtval op het water. Opvallend zijn ook
de buitengewoon mooie luchten, die zo kenmerkend zijn voor Wijngaard

H.J. Wijngaard archief 6

Omschrijving

Sr#

Riviergezicht met koeien, Wijngaard, Herman J. Wijngaard werd op 21 januari 1922 geboren te
Amsterdam en hij is overleden in maart 2012. Al op jeugdige leeftijd bleek dat
hij artistiek begaafd was. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat hij van 1938
tot en met 1941 een kunstopleiding volgde in Amsterdam aan de
Rijksnormaalschool. Zijn artistieke prestaties op school werden al snel
opgemerkt en hij kreeg daarom ook privéles van P.Twisker, leraar van de
Amsterdamse Rijksacademie, om zijn techniek verder te perfectioneren.

H.J. Wijngaard is vooral bekend als schilder van het Hollandse landschap. In
Nieuwkoop, waar hij enkele jaren heeft gewoond, schilderde hij de plassen op
een sfeervolle en aparte manier. Toen hij verhuisde naar de omgeving van de
rivieren, werd hij gegrepen door het weidse rivierlandschap. Op een prachtige
manier schildert hij de omgeving en de lichtval op het water. Opvallend zijn ook
de buitengewoon mooie luchten, die zo kenmerkend zijn voor Wijngaard

H.J. Wijngaard archief 7

Omschrijving

Sr#

Stutterheim, Louis Stutterheim 1873-1943 - Rotterdam - Gouda. Leerling van de kusntacademie van Rotterdam en van de Haagse Tekenacademie.Bekwaam schilder van landschappen, zeegezichten en stillevens. Was lid van Arti te amsterdam en de Gooiseschildersvereniginge

Louis Stutterheim archief 1

Omschrijving

Sr#

Wijngaard, Herman J. Wijngaard werd op 21 januari 1922 geboren te
Amsterdam en hij is overleden in maart 2012. Al op jeugdige leeftijd bleek dat
hij artistiek begaafd was. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat hij van 1938
tot en met 1941 een kunstopleiding volgde in Amsterdam aan de
Rijksnormaalschool. Zijn artistieke prestaties op school werden al snel
opgemerkt en hij kreeg daarom ook privéles van P.Twisker, leraar van de
Amsterdamse Rijksacademie, om zijn techniek verder te perfectioneren.

H.J. Wijngaard is vooral bekend als schilder van het Hollandse landschap. In
Nieuwkoop, waar hij enkele jaren heeft gewoond, schilderde hij de plassen op
een sfeervolle en aparte manier.Toen hij verhuisde naar de omgeving van de
rivieren, werd hij gegrepen door het weidse rivierlandschap. Op een prachtige
manier schildert hij de omgeving en de lichtval op het water. Opvallend zijn ook
de buitengewoon mooie luchten, die zo kenmerkend zijn voor Wijngaard

H.J. Wijngaard archief 5

Omschrijving

Sr#

Wijngaard, Herman J. Wijngaard werd op 21 januari 1922 geboren te
Amsterdam en hij is overleden in maart 2012. Al op jeugdige leeftijd bleek dat
hij artistiek begaafd was. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat hij van 1938
tot en met 1941 een kunstopleiding volgde in Amsterdam aan de
Rijksnormaalschool. Zijn artistieke prestaties op school werden al snel
opgemerkt en hij kreeg daarom ook privéles van P.Twisker, leraar van de
Amsterdamse Rijksacademie, om zijn techniek verder te perfectioneren.

H.J. Wijngaard is vooral bekend als schilder van het Hollandse landschap. In
Nieuwkoop, waar hij enkele jaren heeft gewoond, schilderde hij de plassen op
een sfeervolle en aparte manier.Toen hij verhuisde naar de omgeving van de
rivieren, werd hij gegrepen door het weidse rivierlandschap. Op een prachtige
manier schildert hij de omgeving en de lichtval op het water. Opvallend zijn ook
de buitengewoon mooie luchten, die zo kenmerkend zijn voor Wijngaard

H.J. Wijngaard archief 4

Omschrijving

Sr#

Wiertz, Henri Louis (Joub) Wiertz; geboren Amsterdam op 7 augustus 1893 en overleden Hardenberg 9 december 1966. Woonde en werkte in Amsterdam, Laren(N.H.), Groningen, Assen, Hilversum; sinds 1949 in Ommen. Reisde veel: Afrika, Zuid-Amerika, China, Rusland, Australië. Raadgevingen van de Belgische schilder V.E. van Uytvanck, leerling van prof. Willemse te Dendermonde. Oorspronkelijk ingenieursopleiding. Architect en kunstschilder. Schildert, aquarelleert en tekent (pen) in expressionistische trant alle onderwerpen, hoofdzakelijk landschappen. Bekend door zijn kleurechte cementtechniek. Grafisch werk (litho's en houtgravures), speciaal studie heraldiek met T. van der Laars. Oorkonden enz. Gaf o.m. les aan J.F.van den Berg en S. Mantel. Was jarenlang lid van

Joub Wiertz archief 51

Omschrijving

Sr#

Wiertz, Henri Louis (Joub) Wiertz; geboren Amsterdam op 7 augustus 1893 en overleden Hardenberg 9 december 1966. Woonde en werkte in Amsterdam, Laren(N.H.), Groningen, Assen, Hilversum; sinds 1949 in Ommen. Reisde veel: Afrika, Zuid-Amerika, China, Rusland, Australië. Raadgevingen van de Belgische schilder V.E. van Uytvanck, leerling van prof. Willemse te Dendermonde. Oorspronkelijk ingenieursopleiding. Architect en kunstschilder. Schildert, aquarelleert en tekent (pen) in expressionistische trant alle onderwerpen, hoofdzakelijk landschappen. Bekend door zijn kleurechte cementtechniek. Grafisch werk (litho's en houtgravures), speciaal studie heraldiek met T. van der Laars. Oorkonden enz. Gaf o.m. les aan J.F.van den Berg en S. Mantel. Was jarenlang lid van

Joub Wiertz archief 50

Omschrijving

Sr#

Van Steen, beschrijving nog niet gevonde

Van Steen archief 50

Omschrijving

Sr#

Lauritz SORENSEN (1882-1968) is an artist born in 1882

L. Sorensen archief 1

Omschrijving

Sr#

Rein Sievers, geboren in 1929 schilderde in hoofdzaak bloemstillevens, kermissen en stadsgezichten.

Rein Sievers archief 50

Omschrijving

Sr#

Schotel, A.P.Schotel, Anthonie Pieter Schotel was born in Dordrecht in 1890 and he died in Laren in 1958.

A.P. Schotel archief 2

Omschrijving

Sr#

Driesten, A.J. van Driesten 1878 - 1969
Woonde en werkte in Leiden. De schilders Théophile de Bock en J.H.
Weissenbruch waren van grote invloed op het werk van Van Driesten Hij werkte
veel in de omgeving van Nieuwkoop en Noorden. Schilderde vnl. landschappen
met water en boerderijen. Zijn werk is o.a. aanwezig in museum De Lakenhal te
Leiden.

A.J. van Driesten archief 1

Omschrijving

Sr#

Wiertz, Henri Louis (Joub) Wiertz; geboren Amsterdam op 7 augustus 1893 en overleden Hardenberg 9 december 1966. Woonde en werkte in Amsterdam, Laren(N.H.), Groningen, Assen, Hilversum; sinds 1949 in Ommen. Reisde veel: Afrika, Zuid-Amerika, China, Rusland, Australië. Raadgevingen van de Belgische schilder V.E. van Uytvanck, leerling van prof. Willemse te Dendermonde. Oorspronkelijk ingenieursopleiding. Architect en kunstschilder. Schildert, aquarelleert en tekent (pen) in expressionistische trant alle onderwerpen, hoofdzakelijk landschappen. Bekend door zijn kleurechte cementtechniek. Grafisch werk (litho's en houtgravures), speciaal studie heraldiek met T. van der Laars. Oorkonden enz. Gaf o.m. les aan J.F.van den Berg en S. Mantel. Was jarenlang lid van

Joub Wiertz archief 1

Omschrijving

Sr#

Wiertz, Henri Louis (Joub) Wiertz; geboren Amsterdam op 7 augustus 1893 en overleden Hardenberg 9 december 1966. Woonde en werkte in Amsterdam, Laren(N.H.), Groningen, Assen, Hilversum; sinds 1949 in Ommen. Reisde veel: Afrika, Zuid-Amerika, China, Rusland, Australië. Raadgevingen van de Belgische schilder V.E. van Uytvanck, leerling van prof. Willemse te Dendermonde. Oorspronkelijk ingenieursopleiding. Architect en kunstschilder. Schildert, aquarelleert en tekent (pen) in expressionistische trant alle onderwerpen, hoofdzakelijk landschappen. Bekend door zijn kleurechte cementtechniek. Grafisch werk (litho's en houtgravures), speciaal studie heraldiek met T. van der Laars. Oorkonden enz. Gaf o.m. les aan J.F.van den Berg en S. Mantel. Was jarenlang lid van

Joub Wiertz archief 49

Omschrijving

Sr#

Driesten, A.J. van Driesten 1878 - 1969
Woonde en werkte in Leiden. De schilders Théophile de Bock en J.H.
Weissenbruch waren van grote invloed op het werk van Van Driesten Hij werkte
veel in de omgeving van Nieuwkoop en Noorden. Schilderde vnl. landschappen
met water en boerderijen. Zijn werk is o.a. aanwezig in museum De Lakenhal te
Leiden.

A.J. van Driesten archief 3

Omschrijving

Sr#

Schaap, Egbert Rubertus Derk; geboren Nigtevecht 4 juli 1862, overleden Ankeveen 24 mei 1939.
Verwierf grote bekendheid door zijn bloeiende vruchtbomen, en watergezichten.
Verschillende musea vertegenwoordigen zijn werk o.a.; Goois Museum Hilversum, Frans Hals Museum Haarlem, Stedelijk Van Abbemuseum Eindhoven etc.

E.R.D. Schaap archief 1

Omschrijving

Sr#

Frits Grips (1869-1961). De volgende musea/instellingen hebben werk in hun collectie: Noordbrabants Museum, Den Bosch.

Frits Grips archief 1

Omschrijving

Sr#

Groen, H. P. Groen is geboren te Kralingen op 16.06.1886 en overleden te Rotterdam op 20.03.1964.

H.P. Groen archief 2

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 23

Omschrijving

Sr#

Kustgezicht, Viegers,

Ben Viegers archief 65

Omschrijving

Sr#

Hoorn, Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 66

Omschrijving

Sr#

stilleven met fruit, afgebeeld in de monografie van Ben Viegers pagina 38, Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 68

Omschrijving

Sr#

Wieggers, P. Wieggers, Paul Wieggers, geboren in 1962 in de Achterhoek.
Paul Wieggers is autodidact. Al van jongs af aan kon je hem vaak in musea vinden. Zijn belangstelling betrof destijds vooral het werk van de oude meesters, hoe zij schilderden en vooral hoe zij het landschap neerzetten. In zijn eigen werk heeft van meet af aan het schilderen van landschappen dan ook zijn voorkeur gehad. In het begin was het nog een imitatie van de schilders uit de romantiek en dan vooral van het werk van de schilder B.C.Koekkoek. Langzamerhand werd het een steeds realistischer weergave van die natuur. Zijn landschappen zijn nu zo echt, dat het bijna een foto is geworden. Bijna, en juist daarin schuilt misschien wel de kracht van zijn werk: net niet dat kille dat de foto van diezelfde plek zou hebben. De kunstenaar wendt zich al doende een geheel eigen stijl aan, ‘Modern Romantisch’, met een verbluffende techniek die de kwaliteit van zijn ‘leermeester’ evenaart.

Paul Wieggers archief 1

Omschrijving

Sr#

Wieggers, P. Wieggers, Paul Wieggers, geboren in 1962 in de Achterhoek.
Paul Wieggers is autodidact. Al van jongs af aan kon je hem vaak in musea vinden. Zijn belangstelling betrof destijds vooral het werk van de oude meesters, hoe zij schilderden en vooral hoe zij het landschap neerzetten. In zijn eigen werk heeft van meet af aan het schilderen van landschappen dan ook zijn voorkeur gehad. In het begin was het nog een imitatie van de schilders uit de romantiek en dan vooral van het werk van de schilder B.C.Koekkoek. Langzamerhand werd het een steeds realistischer weergave van die natuur. Zijn landschappen zijn nu zo echt, dat het bijna een foto is geworden. Bijna, en juist daarin schuilt misschien wel de kracht van zijn werk: net niet dat kille dat de foto van diezelfde plek zou hebben. De kunstenaar wendt zich al doende een geheel eigen stijl aan, ‘Modern Romantisch’, met een verbluffende techniek die de kwaliteit van zijn ‘leermeester’ evenaart.

Paul Wieggers archief 50

Omschrijving

Sr#

Wieggers, P. Wieggers, Paul Wieggers, geboren in 1962 in de Achterhoek.
Paul Wieggers is autodidact. Al van jongs af aan kon je hem vaak in musea vinden. Zijn belangstelling betrof destijds vooral het werk van de oude meesters, hoe zij schilderden en vooral hoe zij het landschap neerzetten. In zijn eigen werk heeft van meet af aan het schilderen van landschappen dan ook zijn voorkeur gehad. In het begin was het nog een imitatie van de schilders uit de romantiek en dan vooral van het werk van de schilder B.C.Koekkoek. Langzamerhand werd het een steeds realistischer weergave van die natuur. Zijn landschappen zijn nu zo echt, dat het bijna een foto is geworden. Bijna, en juist daarin schuilt misschien wel de kracht van zijn werk: net niet dat kille dat de foto van diezelfde plek zou hebben. De kunstenaar wendt zich al doende een geheel eigen stijl aan, ‘Modern Romantisch’, met een verbluffende techniek die de kwaliteit van zijn ‘leermeester’ evenaart.

Paul Wieggers archief 49

Omschrijving

Sr#

Wieggers, P. Wieggers, Paul Wieggers, geboren in 1962 in de Achterhoek.
Paul Wieggers is autodidact. Al van jongs af aan kon je hem vaak in musea vinden. Zijn belangstelling betrof destijds vooral het werk van de oude meesters, hoe zij schilderden en vooral hoe zij het landschap neerzetten. In zijn eigen werk heeft van meet af aan het schilderen van landschappen dan ook zijn voorkeur gehad. In het begin was het nog een imitatie van de schilders uit de romantiek en dan vooral van het werk van de schilder B.C.Koekkoek. Langzamerhand werd het een steeds realistischer weergave van die natuur. Zijn landschappen zijn nu zo echt, dat het bijna een foto is geworden. Bijna, en juist daarin schuilt misschien wel de kracht van zijn werk: net niet dat kille dat de foto van diezelfde plek zou hebben. De kunstenaar wendt zich al doende een geheel eigen stijl aan, ‘Modern Romantisch’, met een verbluffende techniek die de kwaliteit van zijn ‘leermeester’ evenaart.

Paul Wieggers archief 48

Omschrijving

Sr#

Huub Hierck, beschrijving volgt

Huub Hierck archief 1

Omschrijving

Sr#

G. Hoessli

G. Hoesslin archief 70

Omschrijving

Sr#

Höger, R.A. Höger, Rudolf Alfred Höger is geboren in 1877 te Trossnitz/Mähren (Oostenrijk) en overleden in 1930 te Wenen (Oostenrijk). Was een zeer bekwaam fijnschilder en schilderde ook vaak genrestukken uit vergane glorie. Is als illustrator ook even werkzaam geweest, maar heeft uiteindelijk gekozen om als zelfstandig kunstschilder verder te gaan. Ook in Hongarije is zijn werk erg bekend.

R.A. Hoger archief 50

Omschrijving

Sr#

Barbara van Houte

Barbara van Houten verkocht

Omschrijving

Sr#

Jan Jans,1872-1943 - Amsterdam - Amsterdam. Schilder van havens, landschappen en riviergezichten. Was lid van Arti et Amicitiae te Amsterdam en van St. Lukas. Schildert doorgaans evenwichtige composities met een zonnig palet.

Jan Jans archief 1

Omschrijving

Sr#

René Jansen - beheerste verwildering in vorm en verf.

Hoe dicht in een klein landje als Nederland het Noorden en het Zuiden ook bij elkaar mogen liggen: René Jansen is ontegenzeggelijk een Noorderling. Zelfs zijn onvervalst Gronings accent blijft hij koppig herkauwen. Het was dan ook in deze stad waar hij in 1956 voor het eerst het licht zag. Thans woont en werkt hij alweer lange tijd in Kiel-Windeweer. Schitterende naam voor zo’n noordelijk verscholen dorp. Je ziet de schilder bijna voor je: in ruime slobbertrui achter zijn ezel, de tijd vergetend, terwijl buiten een schraal en kiel windeweer langs de ramen waait. En waar buiten de wereld huivert, schikt binnen de schilder zijn warm palet.

René Jansen ontving een gedegen opleiding aan de Academie Minerva te Groningen en is van alle markten thuis. Toch mag je hem echt wel een stillevenschilder noemen. In de stille wereld van dit onvolprezen genre ligt zijn grootste liefde. Dat blijkt direct al uit zijn atelier: wie de deur daarvan opent, stapt zonder waarschuwing een levensgroot stilleven binnen. Het eerste wat een ongebeeldende dan zal denken is: “nou, hier doet een blind paard geen enkele schade.” Maar hoe blind is dat! Alles heeft hier zijn plaats en alles heeft zijn orde. Hier rangschikken Tijd en Toeval de meeste stillevens en zij hebben hier de schilder tot hun werktuig gemaakt. Niet omgekeerd. Met dit verbazingwekkende atelier zet René Jansen overigens een oude traditie voort. De werkplaats van de Haarlemse schilder Henri Boot was tijdens diens leven al ronduit legendarisch (er sliep zelfs vreemd volk in) alsook dat van zijn leerling en stadsgenoot Kees Verwey (die liet nog geen kip binnen). Bij René Jansen zou je eventueel wel binnen mogen komen, maar men is geraden zijn aanwijzingen strikt op te volgen: één misstap en een meesterwerk in potentie kan onherstelbaar zijn vernield. Men vindt er potten, pannen, blikjes, eierschalen, maar ook veel bloemen uit de tuin, het domein van zijn vrouw Harma, die daar een beheerste verwildering cultiveert.

René Jansen trekt eveneens in zijn manier van schilderen het spoor van de twee eerder genoemde grootheden door, al doet hij dat weer op een volstrekt eigen wijze. De gedempte grijzen van die oude tijd maken bij hem plaats voor een briljante, soms bijna fauvistische kleurenpracht. Hij lijkt een schildersbeest, een woesteling, die zijn stillevens in één ziedende zucht op het paneel borstelt, maar dat is maar zeer ten dele waar. Ook hier is sprake van beheerste verwildering. De compositie wordt uiterst nauwkeurig gewogen en achter elke opzet schuilt weldegelijk een genuanceerd plan. Wie goed kijkt, ziet dat hij eerst in zeer grove en brede streken een half doorschijnende impressie van het geziene weergeeft. Daaroverheen bouwt hij waar nodig met steeds dikkere verf zijn taferelen op. Waar het kan, laat hij die luchtige ondergrond zichtbaar intact, opdat een levendig spel kan ontstaan tussen de schijnbaar onuitgewerkte vlakken en de gedetailleerde onderdelen. De verfhuid speelt bij René Jansen dan ook een schaduwspel met de waargenomen werkelijkheid: een dikker opgebracht bloemblaadje wordt bijna een echt blaadje dat op de randjes van de dikkere verflaag het echte licht opvangt en weerkaatst.

Natuurlijk wisselt de schilder zijn stillevens van tijd tot tijd af met een landschap en vaker nog met een naakt, terwijl hij af en toe ook zelf voor de spiegel opduikt. Ook in deze werken overheersen de losse toets en een kleurig palet, maar het lijkt alsof dit alles toch met iets meer afstand wordt waargenomen dan zijn stillevens. In het stilleven lijkt hij het geheim op het spoor te zijn van de zielloze dingen, van het licht dat daar tussendoor dwaalt, de dingen aanraakt en bijna in louter verfstreken uiteen doet vallen. Ons oog, het oog van de toeschouwer, heeft de schilder dan ook hard nodig om deze tere wereld niet uiteen te doen laten vallen, om het schilderij te genieten in vorm en verf.

Rene Jansen archief 1

Omschrijving

Sr#

Gnoes, De

Jan Weenink archief 54

Omschrijving

Sr#

Jansen, Willem George Frederik Jansen: Harlingen 1871-Blaricum 1949
W.G.F. Jansen woonde en werkte in Haarlem, Amsterdam en Blaricum. Hij
werkte ook veel in het veld in Brabant en Drente. Verder was hij een leerling
van de kunstnijverheidsschool in Haarlem. Begon als plateelschilder en
schilderde later veel landschapen met koeien en paarden, stadsgezichten en
strandgezichten met schelpenvissers, alles in de trant van de Haagse School.
Werk bevindt zich o.a. in het Zuiderzeemuseum, het Gemeente museum
Harlingen en in het Singermuseum in Laren.
bron: De Valk Lexicon kunstenaars Laren-Blaricum

Willem George Frederik Jansen werd op 25 december 1871 in Harlingen
geboren en begon zijn kunstenaarsloopbaan op 20 jarige leeftijd. Daarvoor
volgde hij een opleiding als smidsmachinist en werkte hij bij de
Staatsspoorwegen in Tilburg, bij Figee in Haarlem en op de werf Conrad in
Haarlem. Zijn vriendschap daar met een decoratieschilder betekende een
keerpunt in zijn leven en hij besloot aan de kunstnijverheidsschool in Haarlem
decoratieve kunst te studeren. Na zijn opleiding werkte hij als
decoratieschilder in Amsterdam en schilderde voornamelijk plafond's in Den
Bosch, Leeuwarden en Maastricht. Hij kreeg vervolgens een betrekking
aangeboden in de aardewerkfabriek Rozenburg waar hij langere tijd aan
eigen ontwerpen kon werken tot dat hem een positie werd aangeboden in de
aardewerkfabriek Gouda en weer later in de aardewerkfabriek

W.G.F. Jansen archief 3

Omschrijving

Sr#

Literatuur: 1955-1961 Dneprepetrewsker Kunstschule, Musea: Dnepropetrowak, Kiew, Moskau.
De manier van werken van deze kunstenaar komt in afwisselende stijlen veel overeen met de Zuidelijke Oekraïnische school.

A.M. Jejer archief 1

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 58

Omschrijving

Sr#

Kisselman, E. Kisselmann, Eugen Kisselma

Eugen Kisselman archief 1

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 60

Omschrijving

Sr#

Krol, Gerard Krol is geboren te Rotterdam op 1 maart 1882 en overleden in Enschede op 12 april 1950. Woonde en werkte in Rotterdam, Kortenhoef en Enschede. Leerling van de Academie v. B.K. te Rotterdam. Schilderde vnl. landschappen (heidegezichten, veenplassen, boerenhoeven, roggevelden, enz.), stillevens en figuren. Was bestuurslid van de Twentse Kunstkring.

Gerard Krol archief 1

Omschrijving

Sr#

Krol, Gerard Krol is geboren te Rotterdam op 1 maart 1882 en overleden in Enschede op 12 april 1950. Woonde en werkte in Rotterdam, Kortenhoef en Enschede. Leerling van de Academie v. B.K. te Rotterdam. Schilderde vnl. landschappen (heidegezichten, veenplassen, boerenhoeven, roggevelden, enz.), stillevens en figuren. Was bestuurslid van de Twentse Kunstkring.

Gerard Krol archief 2

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 12

Omschrijving

Sr#

Krol, Gerard Krol is geboren te Rotterdam op 1 maart 1882 en overleden in Enschede op 12 april 1950. Woonde en werkte in Rotterdam, Kortenhoef en Enschede. Leerling van de Academie v. B.K. te Rotterdam. Schilderde vnl. landschappen (heidegezichten, veenplassen, boerenhoeven, roggevelden, enz.), stillevens en figuren. Was bestuurslid van de Twentse Kunstkring.

Gerard Krol archief 3

Omschrijving

Sr#

Krol, Gerard Krol is geboren te Rotterdam op 1 maart 1882 en overleden in Enschede op 12 april 1950. Woonde en werkte in Rotterdam, Kortenhoef en Enschede. Leerling van de Academie v. B.K. te Rotterdam. Schilderde vnl. landschappen (heidegezichten, veenplassen, boerenhoeven, roggevelden, enz.), stillevens en figuren. Was bestuurslid van de Twentse Kunstkring.

Gerard Krol archief 4

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 2

Omschrijving

Sr#

Krol, Gerard Krol is geboren te Rotterdam op 1 maart 1882 en overleden in Enschede op 12 april 1950. Woonde en werkte in Rotterdam, Kortenhoef en Enschede. Leerling van de Academie v. B.K. te Rotterdam. Schilderde vnl. landschappen (heidegezichten, veenplassen, boerenhoeven, roggevelden, enz.), stillevens en figuren. Was bestuurslid van de Twentse Kunstkring.

Gerard Krol archief 5

Omschrijving

Sr#

Den Haag 22.05.1892 – Delft 05.09.1979

Joop Kropff bezocht de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij schilderde, aquarelleerde, tekende, etste en lithografeerde stillevens, portretten en landschappen.
Van de oliewinning in de Zuidoosthoek van Drenthe, maakte hij de schoolplaat “Olieveld Schoonebeek”.
Hij was lid van “Pulchri Studio” in Den Haag.

Joop Kropff archief 2

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 3

Omschrijving

Sr#

Laar, Johannes Jacobus van Laar is geboren op 3 juni 1886 in middelburg. hij woonde en werkte in Amsterdam tot 1914, Blaricum tot 1917, Ermelo tot 1919, Aalsmeer tot 1921, Amsterdam tot 1926, Loosdrecht tot 1958, Abcoude tot 1965 en sindsdien in Mheer.
Hij schilderde en tekende in hoofdzaak Nederlandse stadsgezichten en havengezichten.

J.J. van Laar archief 1

Omschrijving

Sr#

Lantoine, Fernand Lantoine, Maretz / Frankrijk 1878- 1955
Impressionistisch schilder van landschappen, marines, stillevens, interieurs en figuren. Werkte in de Ardennen, aan de kust in België en Normandië, in Zuid-Frankrijk en Venetië. Vestigde zich in Ukkel en stelde vanaf 1903 tentoon.

Fernand Lantoine archief 1

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 13

Omschrijving

Sr#

Lantoine, Fernand Lantoine, Maretz / Frankrijk 1878- 1955
Impressionistisch schilder van landschappen, marines, stillevens, interieurs en figuren. Werkte in de Ardennen, aan de kust in België en Normandië, in Zuid-Frankrijk en Venetië. Vestigde zich in Ukkel en stelde vanaf 1903 tentoon.

Fernand Lantoine archief 2

Omschrijving

Sr#

Aage Lund archief 1

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 11

Omschrijving

Sr#

Miesler, Horst (geb.1934 Breslau)

Horst Miesler archief 1

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 59

Omschrijving

Sr#

Fritz Moritz is geboren in 1922 te Dusseldorf en overleden in 1994. Hij schilderde in hoofdzaak winterlandschappen, kade's met boten en jachttaferelen met figuren die duidelijk aanwezig waren in zijn schilderijen.

Fritz Moritz archief 1

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 56

Omschrijving

Sr#

Munnich, Heinz Munnich is geboren in 1921 te Chemnitz en overleden in 1977 te Starnberg.
Hij schilderde landschappen, stillevens, maar vooral stadsgezichten in pasteltinten. Hij heeft gestudeerd aan de Kunstakademie te Dresden en de Kunstakademie in Luxemburg.

H. Munnich archief 70

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 51

Omschrijving

Sr#

en]De

Jan Weenink archief 53

Omschrijving

Sr#

Anton Pieck, beschrijving volgt

Anton Pieck archief 991

Omschrijving

Sr#

Ponne, T. Ponne, Tinus Ponne 1910-1967

Tinus Ponne archief 1

Omschrijving

Sr#

POORTVLIET, Marinus Harm (1932-1995)
Poortvliet, Marinus Harm, illustrator (Schiedam 7-8-1932- Soest (Utr.) 15-9-1995). Zoon van Zacharias Poortvliet, stukadoor, later kantoorbediende en administrateur, en Cornelia Hermina de Boer. Gehuwd op 23-5-1956 met Cornelia Bouman (geb. 1933). Uit dit huwelijk werden 2 zoons geboren.

Van een schildersopleiding aan de academie kon voor Rien Poortvliet geen sprake zijn. In het streng gereformeerde gezin, waarin hij als de oudste van vier zoons opgroeide, werd het kunstenaarschap vereenzelvigd met ontucht, drankzucht en 'armoe op koude zolderkamertjes'. Zo werd hij een autodidact, want de drang om te tekenen en te schilderen liet zich niet bedwingen. Om die reden ging Poortvliet, na in Schiedam de lagere school en gereformeerde MULO te hebben bezocht, als jongste bediende werken op een reclamebureau. Zijn dienstplicht vervulde hij vanaf november 1952 bij de Koninklijke Marine. Hij diende hier 21 maanden, waarvan zeven als telegrafist op het vliegdekschip Hr.Ms. 'Karel Doorman'.

Na te zijn afgezwaaid vond Poortvliet in 1954 opnieuw een baan als reclametekenaar, eerst bij Stokvis en daarna bij Lintas, het reclamebureau van het voedingsmiddelenconcern Unilever, waar hij opklom tot senior manager. Deze baan bood weliswaar de noodzakelijke bestaanszekerheid - hij was inmiddels getrouwd met Corrie, zijn MULO-liefde, en was vader van twee zoons - , maar het werk ging Poortvliet op den duur steeds meer tegenstaan. Hij had het gevoel zijn talent 'voor een schotel linzenmoes' te hebben verkocht.

Al vanaf het einde van de jaren vijftig deed Poortvliet in zijn vrije tijd voor verschillende uitgeverijen illustratiewerk, vooral van kinderliteratuur. Zo maakte hij onder meer kleurenomslagen en zwartwittekeningen bij de navertelde sprookjes van Leonard Roggeveen (1959), de leesboekjesreeks Pim, Frits en Ida van Godfried Bomans (1966-1967) en de jeugdseries Lotje (1966-1969) en Saskia en Jeroen (herdruk uit 1966-1969) van Jaap ter Haar. Als natuurliefhebber en hartstochtelijk jager leverde hij in deze jaren tevens illustraties voor boeken als Jagersland (1964), Alleen voor jagers (1967) en Met een kluitje in het riet. Jachttierelantijnen (1968) van zijn jachtvriend de Nijmeegse huisarts Wil Huygen. Poortvliets werk - 'met een losse toets en toch gedetailleerd' (Van Wijk-Sluyterman) - werd gewaardeerd, en eind jaren zestig stelde zijn belangrijkste opdrachtgever, C.A.J. van Dishoeck, directeur van uitgeversconcern Unieboek, hem voor fulltime boekillustrator te worden.

Poortvliet besloot de stap te wagen, en in 1968 zegde hij zijn baan op. Een jaar later verhuisde hij met zijn gezin van Schiedam naar een villaatje in Soestduinen, om daar temidden van de bossen in alle rust te kunnen werken. Hij maakte toen onder meer illustraties voor de herdrukken van de kinderboekenserie Eelke (1971-1972) en de vierdelige Geschiedenis van de Lage Landen (1970- 1971), beide van Jaap ter Haar, de sterauteur van Unieboek. Maar de toezegging dat er voldoende werk voor hem zou zijn, kon de uitgeverij uiteindelijk niet gestand doen.

Aangezien hij wel zijn gezin moest onderhouden, besloot Poortvliet in 1972 zelf een boek samen te stellen met louter tekeningen en aquarellen van eigen hand en zonder enige tekst. Als onderwerp koos hij zijn geliefde jachtsport en het dierenleven in het bos. Het werk verscheen onder de titel Jachttekeningen en werd tot zijn opluchting goed verkocht. In dit boek toonde Poortvliet zijn grote talent als 'beestenschilder', zoals hij zichzelf graag noemde. In een poging aan te knopen bij dit succes publiceerde hij het jaar daarop ... de vossen hebben holen(1973), waarin hij opnieuw de zoogdieren en vogels van de Veluwe in beeld bracht. Bij de kleurenafbeeldingen werden zijn handgeschreven toelichtingen afgedrukt. Ook dit werk werd een succes, zij het niet bij natuurbeschermers die hierin een schijnheilige poging zagen 'de jachtsport in het jasje van een lief dierenboek aan het grote publiek te slijten' (NRC Handelsblad, 16-2-1974).

Met Jachttekeningen en ... de vossen hebben holen schiep Poortvliet het genre van wat hij 'kijkboeken' noemde: educatieve plaatwerken van groot formaat waarin een bepaald onderwerp in al zijn aspecten letterlijk 'in beeld' werd gebracht. Poortvliet was daarmee als het ware een 'omgekeerde illustrator' geworden, want in plaats van andermans teksten van afbeeldingen te voorzien, schreef hij nu teksten bij zijn eigen illustraties of vroeg anderen dat te doen. Dit laatste was het geval bij Hij was een van ons (1974), waarin de gelovig-gereformeerde Poortvliet in 82 taferelen het leven van Christus als 'mens onder de mensen' verbeeldde met teksten van predikant en dichter Hans Bouma. Hoewel minder toegankelijk dan de jachtboeken bleek dit werk eveneens bij een breed publiek aan te slaan. Het gaf Poortvliet genoeg vertrouwen ook andere onderwerpen dan dieren in de vrije natuur in beeld te kunnen brengen.

In het midden van de jaren zeventig besloten Poortvliet en Huygen een quasi-wetenschappelijk naslagwerk samen te stellen over kabouters. Zo verscheen in 1976 hun Leven en werken van de kabouter. Het plezier van de auteurs in hun 'geautoriseerde flauwekul' spreekt uit iedere bladzijde van dit boek, waarin zij met speelse vindingrijkheid de verborgen wereld van het kleine volkje minutieus tot leven wekken. Het kabouterboek werd Poortvliets grootste succes en bracht hem zijn internationale doorbraak. Het werd in 21 talen vertaald, en over de hele wereld zouden er vier miljoen exemplaren van worden verkocht. Als Gnomes prijkte het in 1978 in de Verenigde Staten veertien maanden bovenaan de lijst van meest verkochte boeken. Eind jaren zeventig ontstond zelfs een ware rage, waarop de commercie gretig insprong met bijbehorende producten en prullaria. Poortvliet werd er financieel onafhankelijk door en kon voortaan doen waar hij zin in had. In 1979 verruilde hij zijn 'Hans- en-Grietje-huis' in Soestduinen voor een woning met een beter atelier in Soest.

Ten dele voortbordurend op zijn in 1975 gepubliceerde boek Te hooi en te gras - waarin Poortvliet met heimwee terugblikt op het traditionele boerenbedrijf en plattelandsleven - verscheen in 1978 Het brieschend paard. In dit geheel aan paarden gewijde boek laat hij onder meer tot in detail zien hoe de dieren uit de Koninklijke Stallen in gereedheid worden gebracht voor Prinsjesdag. Poortvliet kon dat mede zo exact weergeven omdat hij in 1977 op de derde dinsdag van september als lakei mocht meelopen naast de Gouden Koets: 'een van de mooiste dagen van mijn leven' (De Telegraaf, 24-9-1977). Deze eer had hij te danken aan prins Bernhard, een bewonderaar van Poortvliets werk, met wie hij bevriend raakte en af en toe ging jagen. De Prins toonde zich niet alleen bereid menig eerste exemplaar van Poortvliets boeken in ontvangst te nemen, maar introduceerde hem ook aan andere Europese hoven. Zo tekende hij begin 1978 de lievelingspaarden van de Britse koningin Elizabeth II en werd hij ontvangen door de vorsten van Zweden, België en Luxemburg en door de Franse president V. Giscard d'Estaing. Het vervulde de voormalige Schiedamse straatjongen met immense trots: 'Ik ben wel een verwende drol. Ik verschijn aan hoven of het niets is' (De Telegraaf, 19-9-1995).

In 1980 publiceerde Poortvliet Van de hak op de tak, een soort 'autobiografie in tekeningen'. In deze vrolijke verzameling gevisualiseerde herinneringen - veelal kleine gebeurtenissen met hooguit een anekdotische waarde - schuwt de illustrator de zelfspot niet. Eveneens persoonlijk van aard, maar met een strakkere chronologische opzet, is Langs het tuinpad van mijn vaderen (1987), waarin Poortvliet de levensgeschiedenissen van zijn eigen voorgeslacht tussen 1600 en 1940 in beeld bracht. Het is een nauwgezet gedocumenteerd boek, waaruit een diep verlangen spreekt naar een rustiger en overzichtelijker wereld met eenvoudige en godsvruchtige mensen die in de geborgenheid van hun kleine dorpsgemeenschap opgewekt hun dagtaak verrichtten. Sociale misstanden blijven daarbij buiten beeld.

Poortvliet zag zichzelf als een 'ambachtsman', die op uiterst arbeidsintensieve wijze zijn boeken voltekende en -schilderde. Elk hoekje van een pagina werd door hem gevuld, met zorg voor het kleinste detail. Aan de dierafbeeldingen gingen langdurige observaties in de natuur vooraf, zonder gebruik van een schetsboek. Pas in het atelier zette hij, in een welhaast fotografisch realisme, de voorstelling op doek of papier. Poortvliet was een gedreven werker: 'Ik ben niet zo'n hoogartistieke kunstenaar. Ik ben een ouderwetse gereformeerde degelijke figuur. Op tijd naar bed, op tijd op en dóórwerken' (Schenke). Ondanks zijn tijdrovende manier van tekenen en schilderen publiceerde hij om de anderhalf à twee jaar een nieuw prentenboek en bracht hij vanaf 1974 jaarlijks een eigen kalender op de markt. Om dit werktempo te kunnen volhouden, veroorloofde Poortvliet zich af en toe wel eens een kunstgreep. Zo lijkt het er sterk op dat boeken als De ark van Noach, of Ere wie ere toekomt (1985) en Aanloop (1993), over de historische relatie tussen de mens en de natuur vanaf de IJstijd, ten dele zijn gevuld met jachttaferelen van reeën, vossen en everzwijnen die van vorige publicaties waren overgebleven.

Naarmate zijn carrière vorderde, greep Poortvliet steeds vaker terug naar beproefde onderwerpen. Zo kreeg Het brieschend paard een pendant in het hondenboek Braaf (1983) en werd een onderdeel van Langs het tuinpad van mijn vaderen verder uitgewerkt in De tresoor van Jacob Jansz. Poortvliet (1991). Deze neiging om oude successen te herhalen was uiteraard het grootst met betrekking tot zijn bestverkopende boek, Leven en werken van de kabouter. In 1981 publiceerde hij hierop, samen met tekstschrijver Huygen, het vervolgdeel, De oproep der kabouters, terwijl postuum nog Kabouter spreekwoorden (1996) het licht zou zien. Veel gelijkenis qua opzet en uitvoering met het kabouterboek vertoonde Het boek van Klaas Vaak en het ABC van de slaap uit 1988, wederom met teksten van Huygen.

Tot 1985 verschenen al Poortvliets verkoopsuccessen - onder de imprint Van Holkema & Warendorf - bij Unieboek. Maar omdat hij zich op den duur steeds minder thuis voelde bij dit grote uitgeversconcern, stapte hij in het genoemde jaar over naar de protestants-christelijke uitgeverij Kok in Kampen: 'daar bidden ze tenminste nog voor het eten'.

Door de populariteit van zijn boeken kwam Poortvliet steeds vaker in de publiciteit, en ijdel als hij was - hij gaf het zelf grif toe - , meed hij die niet. Hij werd geïnterviewd voor kranten en tijdschriften en vertelde op de NCRV-televisie over zijn boeken, werkte mee aan natuurprogramma's en was jarenlang een vast panellid in het raadspelletje Zo vader, zo zoon. De naam Rien Poortvliet werd in de jaren zeventig en tachtig een begrip, een verschijnsel. Hij werd synoniem voor een man met een zorgvuldig gestileerd uiterlijk - met opgekrulde knevel en puntbaardje, in ribfluwelen kniebroek en een geruit jasje met vest - die, bij voorkeur trekkend aan een pijp, op stellige wijze uiting gaf aan zijn kleinburgerlijke en nostalgische conservatisme, waarin het christelijk geloof een vaste plaats had.

Als publiek figuur was Poortvliet omstreden. Bij een deel van de Nederlandse bevolking was hij geliefd om zijn ongecompliceerde jovialiteit en gehechtheid aan ouderwetse normen en waarden. Zijn critici daarentegen vonden hem zelfingenomen en gruwden van zijn oubollige populisme en moralistische uitspraken. Irritatie wekte ook Poortvliets - in hun ogen - al te nadrukkelijk en met veel bijbelteksten en tale Kanaäns beleden geloof. Steeds weer liet hij weten te moeten woekeren met de hem van de 'goeie God' gegeven talenten om iedereen de schoonheid van de Schepping te kunnen tonen. De meeste weerstand ondervonden echter Poortvliets hartstochtelijke pleidooien ten gunste van de jacht als een noodzakelijk middel voor verantwoord wildbeheer. Het onderscheid dat hij daarbij maakte tussen jagers en 'schieters', bracht zijn tegenstanders niet tot zwijgen. 'Rien Moordvliedt' spotte één van hen (Algemeen Dagblad, 19-9-1995).

Kritiek was er ook op Poortvliets werk. Men verweet hem zijn onderwerpen te mooi en te lief te maken - 'zijn herten kregen glimmende oogjes en neusjes' (Ibidem) - , waardoor de grens van de kitsch menigmaal werd overschreden. Zijn voorstellingen werden stereotiep gevonden. Hij toonde steeds een ongerepte natuur met kerngezonde dieren, in een veelal vergelijkbare compositie. Poortvliets werk werd afgewezen als 'anecdotisch, voorspelbaar, burgerlijk braaf en sentimenteel'. Met kunst zou het weinig te maken hebben, omdat het 'zo weinig aan de fantasie over[liet]' (Leeuwarder Courant, 5-10- 1984). Deze verguizing kwetste Poortvliet diep, ook al deed hij voor de buitenwereld alsof het hem niets kon schelen. Groot was dan ook zijn voldoening toen op 28 april 1992 prins Bernhard het Rien Poortvliet Museum opende, waar de originele schilderijen, aquarellen en tekeningen van zijn boeken en kalenders te zien zijn, alsmede een reconstructie van zijn atelier. Het museum werd gevestigd in Middelharnis op Goeree-Overflakkee: 'Gelukkig ver weg van de moderne kunstbende in Amsterdam', aldus Poortvliet (De Telegraaf, 19-9-1995). Eind december 2006 moest het museum, wegens sterk teruglopende bezoekersaantallen en financiële problemen, worden gesloten. In juli 2009 kreeg het Rien Poortvliet Museum een nieuw onderkomen op natuureiland Tiengemeten, ten zuiden van Rotterdam.

Rien Poortvliet overleed in 1995 op 63-jarige leeftijd aan botkanker. Daarmee kwam een vroegtijdig einde aan het leven van een tekenende 'verteller', zoals hij zichzelf graag zag, in de traditie van Cornelis Jetses, Johan Isings en Tjerk Bottema. Hij was vooral in technisch opzicht een bijzonder begaafd illustrator, die met slechts een paar lijnen de beweging van een dierenlichaam of een gelaatsuitdrukking wist over te brengen (Algemeen Dagblad, 19-9-1995). Hoewel Poortvliet zich met zijn 'kijkboeken' tot ver over de grenzen grote populariteit verwierf, bleven de meningen over de artistieke waarde van zijn werk verdeeld. Het aantal bewonderaars overtrof het aantal verguizers echter vele malen.

Rien Poortvliet archief 1

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 55

Omschrijving

Sr#

Spelende poezen, olieverf op linnen, afmeting 60x80cm doekmaat

C. Raaphorst archief

Omschrijving

Sr#

Reuter, H. Reuter, Helmut Reuter is geboren in 1913 te Düsseldorf en overleden in 1985 eveneens te Düsseldorf. Hij was leerling aan de Kunst Akademie te Düsseldorf. Zijn onderwerpen waren landschappen, zeegezichten en vooral kustgezichten met vissersboten op het strand.

Helmut Reuter archief 1

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 5

Omschrijving

Sr#

Adriaan la Riviere schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten {buurtjes
enz.} figuurstukken en stillevens.
Woonde en werkte in Rotterdam, Munchen, Amsterdam en Den Haag. Diversen
tentoonstellingen in Amsterdam Rotterdam enz.
Werk in museum Boymans-van Beuningen Rotterdam.

A. la Riviere archief 1

Omschrijving

Sr#

Bloemstilleve

W.E. Roelofs archief 1

Omschrijving

Sr#

Rossum van, Jac. van Rossum is geboren te Den Haag op 01.02.1881 en overleden te Rijswijk(Z.H.) op 15.03.1963

Jacobus Willem(Jacob) van Rossum woonde en werkte in Den Haag tot 1962, daarna in Rijswijk(Z.H.). Leerling van de Academie voor Beeldende Kunstenaars in Den Haag. Schilderde, aquarelleerde, tekende en etste.

J.W. van Rossum archief 2

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 1

Omschrijving

Sr#

Rossum van, Jac. van Rossum is geboren te Den Haag op 01.02.1881 en overleden te Rijswijk(Z.H.) op 15.03.1963

Jacobus Willem(Jacob) van Rossum woonde en werkte in Den Haag tot 1962, daarna in Rijswijk(Z.H.). Leerling van de Academie voor Beeldende Kunstenaars in Den Haag. Schilderde, aquarelleerde, tekende en etste.

J.W. van Rossum archief 5

Omschrijving

Sr#

Ruig, Jacob de, geboren te Baarn op 10 mei 1909. Lid van de vereniging voor beeldene kunstenaars

Jaap de Ruig archief 1

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 52

Omschrijving

Sr#

W.C.-Nakken, aquarel op papier, afmeting 35x55cm beeldmaat

W.C. Nakken archief

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 14

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 4

Omschrijving

Sr#

Jan Weenink archief 50

Omschrijving

Sr#

Wetering de Rooij, Johannus Embrosius van de Wetering, bijgenaamd de Rooij, werd in 1877 in Woudrichem geboren. Hij woonde en werkte in Delft, Den Haag, Heeze, Enkhuizen, Gorinchem en Oirschot. Hij maakte studiereizen naar Belgie en Frankrijk. Zijn eerste lessen kreeg hij van A. Le Comte te Delft, daarna werd hij leerling aan de Akademie voor Beeldende Kunst in Den Haag. In de periode 1904-1907 werd hem de koninklijke subsidie toegekend.

Hij schilderde en tekende landschappen (riviergezichten en oude steden).

Werk van Van de Wetering de Rooij is o.a. opgenomen in de collectie van het Rijksmuseum Zuiderzeemuseum in Enkhuizen.

E.J. Wetering de Rooij archief 1

Omschrijving

Sr#

Zwolle 06.12.1864 – Rotterdam 14.12.1945.
Jan Harm Weijns woonde en werkte in Zwolle tot 1881, Amsterdam tot 1885, Zwolle tot 1886, Enschede tot 1892, daarna in Rotterdam. Leerling van J.D. Huibers te Zwolle(1876-1880), van de Rijksnormaalschool te Amsterdam(1881-1885) en behaalde aldaar de akte Middelbaar Onderwijs tekenen. Leraar tekenen te Enschede, werd in 1892 benoemd tot leraar aan de Tekenacademie te Rotterdam(tot ca. 1910). Schilderde, aquarelleerde en tekende landschappen, interieurs, portretten, stillevens, ook enkele stads- en wintergezichten. Was lid van ‘Arti et Amicitiae’ en ‘St. Lucas’ te Amsterdam, ‘Pulchri Studio’ in Den Haag en van de Rotterdamse Kunstenaars Sociëteit. Gaf les aan J.P.V. Adriani, C.A. Cocheret, J.W. Havermans, W.F. Heskes, D. Homberg, O.C.R. Lochmann van Bennekom, M.D.J. van der Meer, J.C. van Reekum, N. van der Veen.
De volgende musea bezitten werk van hem; Museum Boymans- van Beuningen Rotterdam, Haags Gemeentemuseum, Rijksmuseum Twenthe Enschede en het Van Bilderbeek-Lamaison Dordrecht te Dordrecht.

J.H. Weijns archief 1

Omschrijving

Sr#

Zwolle 06.12.1864 – Rotterdam 14.12.1945

Jan Harm Weijns woonde en werkte in Zwolle tot 1881, Amsterdam tot 1885, Zwolle tot 1886, Enschede tot 1892, daarna in Rotterdam. Leerling van J.D. Huibers te Zwolle(1876-1880), van de Rijksnormaalschool te Amsterdam(1881-1885) en behaalde aldaar de akte Middelbaar Onderwijs tekenen. Leraar tekenen te Enschede, werd in 1892 benoemd tot leraar aan de Tekenacademie te Rotterdam(tot ca. 1910). Schilderde, aquarelleerde en tekende landschappen, interieurs, portretten, stillevens, ook enkele stads- en wintergezichten. Was lid van ‘Arti et Amicitiae’ en ‘St. Lucas’ te Amsterdam, ‘Pulchri Studio’ in Den Haag en van de Rotterdamse Kunstenaars Sociëteit. Gaf les aan J.P.V. Adriani, C.A. Cocheret, J.W. Havermans, W.F. Heskes, D. Homberg, O.C.R. Lochmann van Bennekom, M.D.J. van der Meer, J.C. van Reekum, N. van der Veen.
De volgende musea bezitten werk van hem; Museum Boymans- van Beuningen Rotterdam, Haags Gemeentemuseum, Rijksmuseum Twenthe Enschede en het Van Bilderbeek-Lamaison Dordrecht te Dordrecht.

J.H. Weijns archief 2

Omschrijving

Sr#

Zwolle 06.12.1864 – Rotterdam 14.12.1945

Jan Harm Weijns woonde en werkte in Zwolle tot 1881, Amsterdam tot 1885, Zwolle tot 1886, Enschede tot 1892, daarna in Rotterdam. Leerling van J.D. Huibers te Zwolle(1876-1880), van de Rijksnormaalschool te Amsterdam(1881-1885) en behaalde aldaar de akte Middelbaar Onderwijs tekenen. Leraar tekenen te Enschede, werd in 1892 benoemd tot leraar aan de Tekenacademie te Rotterdam(tot ca. 1910). Schilderde, aquarelleerde en tekende landschappen, interieurs, portretten, stillevens, ook enkele stads- en wintergezichten. Was lid van ‘Arti et Amicitiae’ en ‘St. Lucas’ te Amsterdam, ‘Pulchri Studio’ in Den Haag en van de Rotterdamse Kunstenaars Sociëteit. Gaf les aan J.P.V. Adriani, C.A. Cocheret, J.W. Havermans, W.F. Heskes, D. Homberg, O.C.R. Lochmann van Bennekom, M.D.J. van der Meer, J.C. van Reekum, N. van der Veen.
De volgende musea bezitten werk van hem; Museum Boymans- van Beuningen Rotterdam, Haags Gemeentemuseum, Rijksmuseum Twenthe Enschede en het Van Bilderbeek-Lamaison Dordrecht te Dordrecht.

J.H. Weijns archief 3

Omschrijving

Sr#

Zschimmer,E. Zschimmer, Emil Zschimmer, olieverf op paneel, afmeting 43x72cm paneelmaat

Emil Zschimmer archief 2

Omschrijving

Sr#

W.J. Weissenbruch
Den Haag 1864-1941 Bloemendaal (Aerdenhout)

De kunstschilder Willem J. Weissenbruch werd geboren in 1864 te Den Haag. Hij trad in de voetsporen van zijn leermeester en vader, de Haagse-Schoolschilder H.J. Weissenbruch. Verder vervolgde hij zijn leerschool aan de Academie te Den Haag o.l.v. Fridolin Becker.
Het werk van W.J. Weissenbruch is herkenbaar aan de voor hem zo karakteristieke losse impressioniste stijl. Hij schilderde overwegend weidse landschappen, veelal met water. Verder maakte hij ook haven- en strandgezichten en enkele stillevens.
W.J. Weissenbruch woonde en werkte een groot deel van zijn leven in de omgeving van Den Haag, De Kaag, Noorden, Nieuwkoop en ook in het Gooi.
W.J. Weissenbruch gaf o.a. les aan Jack Aué en K. Heeman.

Diverse musea bezitten werk van deze kunstschilder in hun collecties.

W.J. Weissenbruch archief 1

Omschrijving

Sr#

Herman Johannes van der Weele werd geboren op 13 januari 1852 in Middelburg.

Leerling van de Academie voor Beeldende Kunsten te Rotterdam waaraan hij vanaf 1879 leraar werd. Schilderde zowel in olieverf als in aquarel figuur- en genrestukken waarbij hij door zijn boereninterieurs in binnen- en buitenland grote bekendheid verwierf. Ook schilderde hij enkele landschappen en stillevens. Was lid van het 'Aesthetisch Genootschap' te Rotterdam en Pulchri Studio.
Van der Weele gaf o.a. les aan Jan van Vuuren, en aanwijzingen aan Henk Dekker (1897-1974).
Op zijn beurt kreeg van der Weele raadgevingen van Antonhij Rudolf Mauve.
Maar dat kregen er wel meer:

H.J. ter Weele archief 1

Omschrijving

Sr#

Froukje Wartena werd op 28 juli 1855 in Akkrum, Friesland geboren. Zij overleed op 14 april 1933 in Laren (NH). Zij woonde en werkte o.a. in Amsterdam, Blaricum (1894), Rolde en tot 1900 in Den Haag, Utrecht 1901. Laren tot 1915, Bergen tot 1920, Den Haag tot 1925, Harderwijk tot 1927 en tot aan haar overlijden in Laren.

Froukje Wartena werkte ook veelvuldig in het buitenland. Zij maakte studiereizen naar Brugge en naar Normandie en Bretagne in Frankrijk. Zij kreeg haar eerste lessen van J. H. Egenberger, waarna zij haar studie vervolgde aan de Rijksnormaalschool te Amsterdam, o.l.v. J. R. de Kruijff en G. storm. Aan de Rijks Academie volgde zij in 1888-1889 ook de avondcursus o.l.v. F. G. W. Oldevelt.

Zij schilderde, tekende, etste landschappen, stadsgezichten, dorpsgezichten, interieurstukken, buitenwijken aan rivieren, huizen, weiden, duin- en sneeuwgezichten. Zij maakte bijzonder knap werk. Haar werk werd o.a. getoond op tentoonstellingen in Rotterdam (1894), Arnhem (1901) en Amsterdam en Leeuwarden (1903).

Froukje Wartena archief 1

Omschrijving

Sr#

Amsterdam 19.11.1856 – Ede 18.09.1936

Op haar negentiende jaar kreeg Marie Wandscheer les van Valentijn Bing. Tien jaar lang, van 1876 tot 1886 zou ze vervolgens lessen volgen aan de Rijksakademie in Amsterdam. Daar voelde zij zich zeer op haar plaats, omdat zij er werd afgeschermd van nieuwe ontwikkelingen in de schilderkunst, waar zij zich niet toe voelde aangetrokken. Zij woonde en werkte in Amsterdam, maar ook in het Gooi, in Drenthe, in Nunspeet en meer dan veertig jaar in Ede. In deze plaats verbleef van 1893 tot 1902 ook de schilder en etser Willem Witsen. Van hem nam Marie Wandscheer etslessen. Met haar twee zusters met wie ze een huishouden vormde, was ze vaak te gast in huize Witsen, waar ze een uitgebreide kennissenkring onder kunstenaars opbouwde.
Ze was lid van “Pulchri Studio” in Den Haag en van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam.

Maria Wandscheer archief 50

Omschrijving

Sr#

Amsterdam 19.11.1856 – Ede 18.09.1936

Op haar negentiende jaar kreeg Marie Wandscheer les van Valentijn Bing. Tien jaar lang, van 1876 tot 1886 zou ze vervolgens lessen volgen aan de Rijksakademie in Amsterdam. Daar voelde zij zich zeer op haar plaats, omdat zij er werd afgeschermd van nieuwe ontwikkelingen in de schilderkunst, waar zij zich niet toe voelde aangetrokken. Zij woonde en werkte in Amsterdam, maar ook in het Gooi, in Drenthe, in Nunspeet en meer dan veertig jaar in Ede. In deze plaats verbleef van 1893 tot 1902 ook de schilder en etser Willem Witsen. Van hem nam Marie Wandscheer etslessen. Met haar twee zusters met wie ze een huishouden vormde, was ze vaak te gast in huize Witsen, waar ze een uitgebreide kennissenkring onder kunstenaars opbouwde.
Ze was lid van “Pulchri Studio” in Den Haag en van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam.

Maria Wandscheer archief 51

Omschrijving

Sr#

Jan Walraven werd geboren in Amsterdam in 1827 en woonde en werkte daar tot
1863. Daarna vertrok hij naar Brussel. Hij maakte vooral naam als historieschilder
en schilder van figuurstukken met kinderen. In de Romantische periode zag men
kinderen graag als de verpersoonlijking van deugden als eenvoud, oprechtheid
en natuurlijkheid. Vooral bij bourgeois-kopers waren dergelijke schilderijen een
geliefd genre. Walraven had een voorkeur voor het afbeelden van
boerenkinderen met glanzende krullen en rode wangen, verdiept in simpele
bezigheden en vergezeld van de kleine dieren van het boerenerf.

Jan Walraven archief 70

Omschrijving

Sr#

Vuuren, Jan van Vuuren geboren te Molenaarsgraaf (Z.H.) op 26 januari 1871 en overleden te Ermelo op 2 augustus 1941. Al op jonge leeftijd werd zijn tekentalent herkend door een aantal plaatselijke notabelen die ervoor zorgden dat de jonge Van Vuuren in de leer kon bij R. Larij. Later volgde hij ook lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en bij de Amsterdamse schilder G.W. Dijsselhof. In 1896 wordt hij toegelaten tot het gerenommeerde Schilderkunstig Genootschap Pulchri-Studio te Den Haag.

Jan van Vuuren archief 1

Omschrijving

Sr#

Vuuren, Jan van Vuuren geboren te Molenaarsgraaf (Z.H.) op 26 januari 1871 en overleden te Ermelo op 2 augustus 1941. Al op jonge leeftijd werd zijn tekentalent herkend door een aantal plaatselijke notabelen die ervoor zorgden dat de jonge Van Vuuren in de leer kon bij R. Larij. Later volgde hij ook lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en bij de Amsterdamse schilder G.W. Dijsselhof. In 1896 wordt hij toegelaten tot het gerenommeerde Schilderkunstig Genootschap Pulchri-Studio te Den Haag.

Jan van Vuuren archief 2

Omschrijving

Sr#

Vuuren, Jan van Vuuren geboren te Molenaarsgraaf (Z.H.) op 26 januari 1871 en overleden te Ermelo op 2 augustus 1941. Al op jonge leeftijd werd zijn tekentalent herkend door een aantal plaatselijke notabelen die ervoor zorgden dat de jonge Van Vuuren in de leer kon bij R. Larij. Later volgde hij ook lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en bij de Amsterdamse schilder G.W. Dijsselhof. In 1896 wordt hij toegelaten tot het gerenommeerde Schilderkunstig Genootschap Pulchri-Studio te Den Haag.

In deze jaren trok hij regelmatig met Haagse schilders richting Elspeet waar zij het Veluwse landschap vastlegden. Tijdens een van deze periodes op de Veluwe ontmoette hij de Elburgse onderwijzeres Anna Margaretha Heijman met wie hij in 1900 trouwde. Samen kregen zij vier kinderen. In deze jaren ging het Jan van Vuuren voor de wind. Zijn schilderijen vonden gretig aftrek. Vanaf de vroege jaren twintig keerde het tij echter voor het gezin Van Vuuren: er waren gezondheids- en financiële zorgen die aanhielden tot aan de dood van de schilder in 1941.

Schilder van de Veluwe
Alle bronnen over Jan van Vuuren vermelden dat hij dag in dag uit buiten te vinden was met schetsboek en/of schildersezel om het Veluwse landschap vast te leggen. Onvermoeibaar schilderde hij boslandschappen, boslaantjes, watermolens, haventjes en straatjes in plaatsen als Hattem, Harderwijk, Nunspeet en Elburg. Altijd in de voor hem kenmerkende realistische stijl waaraan hij zijn hele carrière trouw is gebleven, ook toen de belangstelling vanuit de kunstwereld daardoor minder werd.

Jan van Vuuren archief 3

Omschrijving

Sr#

Vuuren, Jan van Vuuren geboren te Molenaarsgraaf (Z.H.) op 26 januari 1871 en overleden te Ermelo op 2 augustus 1941. Al op jonge leeftijd werd zijn tekentalent herkend door een aantal plaatselijke notabelen die ervoor zorgden dat de jonge Van Vuuren in de leer kon bij R. Larij. Later volgde hij ook lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en bij de Amsterdamse schilder G.W. Dijsselhof. In 1896 wordt hij toegelaten tot het gerenommeerde Schilderkunstig Genootschap Pulchri-Studio te Den Haag.

In deze jaren trok hij regelmatig met Haagse schilders richting Elspeet waar zij het Veluwse landschap vastlegden. Tijdens een van deze periodes op de Veluwe ontmoette hij de Elburgse onderwijzeres Anna Margaretha Heijman met wie hij in 1900 trouwde. Samen kregen zij vier kinderen. In deze jaren ging het Jan van Vuuren voor de wind. Zijn schilderijen vonden gretig aftrek. Vanaf de vroege jaren twintig keerde het tij echter voor het gezin Van Vuuren: er waren gezondheids- en financiële zorgen die aanhielden tot aan de dood van de schilder in 1941.

Schilder van de Veluwe
Alle bronnen over Jan van Vuuren vermelden dat hij dag in dag uit buiten te vinden was met schetsboek en/of schildersezel om het Veluwse landschap vast te leggen. Onvermoeibaar schilderde hij boslandschappen, boslaantjes, watermolens, haventjes en straatjes in plaatsen als Hattem, Harderwijk, Nunspeet en Elburg. Altijd in de voor hem kenmerkende realistische stijl waaraan hij zijn hele carrière trouw is gebleven, ook toen de belangstelling vanuit de kunstwereld daardoor minder werd.

Jan van Vuuren archief 4

Omschrijving

Sr#

Vuuren, Jan van Vuuren geboren te Molenaarsgraaf (Z.H.) op 26 januari 1871 en overleden te Ermelo op 2 augustus 1941. Al op jonge leeftijd werd zijn tekentalent herkend door een aantal plaatselijke notabelen die ervoor zorgden dat de jonge Van Vuuren in de leer kon bij R. Larij. Later volgde hij ook lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en bij de Amsterdamse schilder G.W. Dijsselhof. In 1896 wordt hij toegelaten tot het gerenommeerde Schilderkunstig Genootschap Pulchri-Studio te Den Haag.

In deze jaren trok hij regelmatig met Haagse schilders richting Elspeet waar zij het Veluwse landschap vastlegden. Tijdens een van deze periodes op de Veluwe ontmoette hij de Elburgse onderwijzeres Anna Margaretha Heijman met wie hij in 1900 trouwde. Samen kregen zij vier kinderen. In deze jaren ging het Jan van Vuuren voor de wind. Zijn schilderijen vonden gretig aftrek. Vanaf de vroege jaren twintig keerde het tij echter voor het gezin Van Vuuren: er waren gezondheids- en financiële zorgen die aanhielden tot aan de dood van de schilder in 1941.

Schilder van de Veluwe
Alle bronnen over Jan van Vuuren vermelden dat hij dag in dag uit buiten te vinden was met schetsboek en/of schildersezel om het Veluwse landschap vast te leggen. Onvermoeibaar schilderde hij boslandschappen, boslaantjes, watermolens, haventjes en straatjes in plaatsen als Hattem, Harderwijk, Nunspeet en Elburg. Altijd in de voor hem kenmerkende realistische stijl waaraan hij zijn hele carrière trouw is gebleven, ook toen de belangstelling vanuit de kunstwereld daardoor minder werd.

Jan van Vuuren archief 5

Omschrijving

Sr#

Vuuren, Jan van Vuuren geboren te Molenaarsgraaf (Z.H.) op 26 januari 1871 en overleden te Ermelo op 2 augustus 1941. Al op jonge leeftijd werd zijn tekentalent herkend door een aantal plaatselijke notabelen die ervoor zorgden dat de jonge Van Vuuren in de leer kon bij R. Larij. Later volgde hij ook lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en bij de Amsterdamse schilder G.W. Dijsselhof. In 1896 wordt hij toegelaten tot het gerenommeerde Schilderkunstig Genootschap Pulchri-Studio te Den Haag.

In deze jaren trok hij regelmatig met Haagse schilders richting Elspeet waar zij het Veluwse landschap vastlegden. Tijdens een van deze periodes op de Veluwe ontmoette hij de Elburgse onderwijzeres Anna Margaretha Heijman met wie hij in 1900 trouwde. Samen kregen zij vier kinderen. In deze jaren ging het Jan van Vuuren voor de wind. Zijn schilderijen vonden gretig aftrek. Vanaf de vroege jaren twintig keerde het tij echter voor het gezin Van Vuuren: er waren gezondheids- en financiële zorgen die aanhielden tot aan de dood van de schilder in 1941.

Schilder van de Veluwe
Alle bronnen over Jan van Vuuren vermelden dat hij dag in dag uit buiten te vinden was met schetsboek en/of schildersezel om het Veluwse landschap vast te leggen. Onvermoeibaar schilderde hij boslandschappen, boslaantjes, watermolens, haventjes en straatjes in plaatsen als Hattem, Harderwijk, Nunspeet en Elburg. Altijd in de voor hem kenmerkende realistische stijl waaraan hij zijn hele carrière trouw is gebleven, ook toen de belangstelling vanuit de kunstwereld daardoor minder werd.

Jan van Vuuren archief 6

Omschrijving

Sr#

Vuuren, Jan van Vuuren geboren te Molenaarsgraaf (Z.H.) op 26 januari 1871 en overleden te Ermelo op 2 augustus 1941. Al op jonge leeftijd werd zijn tekentalent herkend door een aantal plaatselijke notabelen die ervoor zorgden dat de jonge Van Vuuren in de leer kon bij R. Larij. Later volgde hij ook lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en bij de Amsterdamse schilder G.W. Dijsselhof. In 1896 wordt hij toegelaten tot het gerenommeerde Schilderkunstig Genootschap Pulchri-Studio te Den Haag.

In deze jaren trok hij regelmatig met Haagse schilders richting Elspeet waar zij het Veluwse landschap vastlegden. Tijdens een van deze periodes op de Veluwe ontmoette hij de Elburgse onderwijzeres Anna Margaretha Heijman met wie hij in 1900 trouwde. Samen kregen zij vier kinderen. In deze jaren ging het Jan van Vuuren voor de wind. Zijn schilderijen vonden gretig aftrek. Vanaf de vroege jaren twintig keerde het tij echter voor het gezin Van Vuuren: er waren gezondheids- en financiële zorgen die aanhielden tot aan de dood van de schilder in 1941.

Schilder van de Veluwe
Alle bronnen over Jan van Vuuren vermelden dat hij dag in dag uit buiten te vinden was met schetsboek en/of schildersezel om het Veluwse landschap vast te leggen. Onvermoeibaar schilderde hij boslandschappen, boslaantjes, watermolens, haventjes en straatjes in plaatsen als Hattem, Harderwijk, Nunspeet en Elburg. Altijd in de voor hem kenmerkende realistische stijl waaraan hij zijn hele carrière trouw is gebleven, ook toen de belangstelling vanuit de kunstwereld daardoor minder werd.

Jan van Vuuren archief 7

Omschrijving

Sr#

Vuuren, Jan van Vuuren geboren te Molenaarsgraaf (Z.H.) op 26 januari 1871 en overleden te Ermelo op 2 augustus 1941. Al op jonge leeftijd werd zijn tekentalent herkend door een aantal plaatselijke notabelen die ervoor zorgden dat de jonge Van Vuuren in de leer kon bij R. Larij. Later volgde hij ook lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en bij de Amsterdamse schilder G.W. Dijsselhof. In 1896 wordt hij toegelaten tot het gerenommeerde Schilderkunstig Genootschap Pulchri-Studio te Den Haag.

In deze jaren trok hij regelmatig met Haagse schilders richting Elspeet waar zij het Veluwse landschap vastlegden. Tijdens een van deze periodes op de Veluwe ontmoette hij de Elburgse onderwijzeres Anna Margaretha Heijman met wie hij in 1900 trouwde. Samen kregen zij vier kinderen. In deze jaren ging het Jan van Vuuren voor de wind. Zijn schilderijen vonden gretig aftrek. Vanaf de vroege jaren twintig keerde het tij echter voor het gezin Van Vuuren: er waren gezondheids- en financiële zorgen die aanhielden tot aan de dood van de schilder in 1941.

Schilder van de Veluwe
Alle bronnen over Jan van Vuuren vermelden dat hij dag in dag uit buiten te vinden was met schetsboek en/of schildersezel om het Veluwse landschap vast te leggen. Onvermoeibaar schilderde hij boslandschappen, boslaantjes, watermolens, haventjes en straatjes in plaatsen als Hattem, Harderwijk, Nunspeet en Elburg. Altijd in de voor hem kenmerkende realistische stijl waaraan hij zijn hele carrière trouw is gebleven, ook toen de belangstelling vanuit de kunstwereld daardoor minder werd.

Jan van Vuuren archief 70

Omschrijving

Sr#

Vuuren, Jan van Vuuren geboren te Molenaarsgraaf (Z.H.) op 26 januari 1871 en overleden te Ermelo op 2 augustus 1941. Al op jonge leeftijd werd zijn tekentalent herkend door een aantal plaatselijke notabelen die ervoor zorgden dat de jonge Van Vuuren in de leer kon bij R. Larij. Later volgde hij ook lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en bij de Amsterdamse schilder G.W. Dijsselhof. In 1896 wordt hij toegelaten tot het gerenommeerde Schilderkunstig Genootschap Pulchri-Studio te Den Haag.

In deze jaren trok hij regelmatig met Haagse schilders richting Elspeet waar zij het Veluwse landschap vastlegden. Tijdens een van deze periodes op de Veluwe ontmoette hij de Elburgse onderwijzeres Anna Margaretha Heijman met wie hij in 1900 trouwde. Samen kregen zij vier kinderen. In deze jaren ging het Jan van Vuuren voor de wind. Zijn schilderijen vonden gretig aftrek. Vanaf de vroege jaren twintig keerde het tij echter voor het gezin Van Vuuren: er waren gezondheids- en financiële zorgen die aanhielden tot aan de dood van de schilder in 1941.

Schilder van de Veluwe
Alle bronnen over Jan van Vuuren vermelden dat hij dag in dag uit buiten te vinden was met schetsboek en/of schildersezel om het Veluwse landschap vast te leggen. Onvermoeibaar schilderde hij boslandschappen, boslaantjes, watermolens, haventjes en straatjes in plaatsen als Hattem, Harderwijk, Nunspeet en Elburg. Altijd in de voor hem kenmerkende realistische stijl waaraan hij zijn hele carrière trouw is gebleven, ook toen de belangstelling vanuit de kunstwereld daardoor minder werd.

Jan van Vuuren archief 71

Omschrijving

Sr#

Vuuren, Jan van Vuuren geboren te Molenaarsgraaf (Z.H.) op 26 januari 1871 en overleden te Ermelo op 2 augustus 1941. Al op jonge leeftijd werd zijn tekentalent herkend door een aantal plaatselijke notabelen die ervoor zorgden dat de jonge Van Vuuren in de leer kon bij R. Larij. Later volgde hij ook lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en bij de Amsterdamse schilder G.W. Dijsselhof. In 1896 wordt hij toegelaten tot het gerenommeerde Schilderkunstig Genootschap Pulchri-Studio te Den Haag.

In deze jaren trok hij regelmatig met Haagse schilders richting Elspeet waar zij het Veluwse landschap vastlegden. Tijdens een van deze periodes op de Veluwe ontmoette hij de Elburgse onderwijzeres Anna Margaretha Heijman met wie hij in 1900 trouwde. Samen kregen zij vier kinderen. In deze jaren ging het Jan van Vuuren voor de wind. Zijn schilderijen vonden gretig aftrek. Vanaf de vroege jaren twintig keerde het tij echter voor het gezin Van Vuuren: er waren gezondheids- en financiële zorgen die aanhielden tot aan de dood van de schilder in 1941.

Schilder van de Veluwe
Alle bronnen over Jan van Vuuren vermelden dat hij dag in dag uit buiten te vinden was met schetsboek en/of schildersezel om het Veluwse landschap vast te leggen. Onvermoeibaar schilderde hij boslandschappen, boslaantjes, watermolens, haventjes en straatjes in plaatsen als Hattem, Harderwijk, Nunspeet en Elburg. Altijd in de voor hem kenmerkende realistische stijl waaraan hij zijn hele carrière trouw is gebleven, ook toen de belangstelling vanuit de kunstwereld daardoor minder werd.

Jan van Vuuren archief 72

Omschrijving

Sr#

Vuuren, Jan van Vuuren geboren te Molenaarsgraaf (Z.H.) op 26 januari 1871 en overleden te Ermelo op 2 augustus 1941. Al op jonge leeftijd werd zijn tekentalent herkend door een aantal plaatselijke notabelen die ervoor zorgden dat de jonge Van Vuuren in de leer kon bij R. Larij. Later volgde hij ook lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en bij de Amsterdamse schilder G.W. Dijsselhof. In 1896 wordt hij toegelaten tot het gerenommeerde Schilderkunstig Genootschap Pulchri-Studio te Den Haag.

In deze jaren trok hij regelmatig met Haagse schilders richting Elspeet waar zij het Veluwse landschap vastlegden. Tijdens een van deze periodes op de Veluwe ontmoette hij de Elburgse onderwijzeres Anna Margaretha Heijman met wie hij in 1900 trouwde. Samen kregen zij vier kinderen. In deze jaren ging het Jan van Vuuren voor de wind. Zijn schilderijen vonden gretig aftrek. Vanaf de vroege jaren twintig keerde het tij echter voor het gezin Van Vuuren: er waren gezondheids- en financiële zorgen die aanhielden tot aan de dood van de schilder in 1941.

Schilder van de Veluwe
Alle bronnen over Jan van Vuuren vermelden dat hij dag in dag uit buiten te vinden was met schetsboek en/of schildersezel om het Veluwse landschap vast te leggen. Onvermoeibaar schilderde hij boslandschappen, boslaantjes, watermolens, haventjes en straatjes in plaatsen als Hattem, Harderwijk, Nunspeet en Elburg. Altijd in de voor hem kenmerkende realistische stijl waaraan hij zijn hele carrière trouw is gebleven, ook toen de belangstelling vanuit de kunstwereld daardoor minder werd.

Jan van Vuuren archief 8

Omschrijving

Sr#

Zwaan, Vries, Dick de Vries.

Geboren op 31 augustus 1948 te Hilversum en overleden op 12 december 2019

Hij heeft aanvankelijk een opleiding in de scheepsbouw genoten en volgt
nauwgezet de ontwikkelingen op het gebied van ontwerpen en bouwen van
zeilschepen en het restaureren van klassieke schepen.
Na zijn schooltijd had hij vele baantjes. In die tijd bezocht hij een avondschool
waar hem de eerste beginselen van tekenen en schilderen werden
bijgebracht.
De meeste baantjes hadden te maken met de scheepsbouw, want hij is een
liefhebber van water, Hollandse luchten en ….. vrijheid.
Het was deze vrijheidsdrang die hem naar het schilderen voerde.

In het reguliere onderwijs voelde Dick de Vries zich teveel in een keurslijf
geperst. Hij koos voor het vrijere leven van decorbouwer/schilder in de studio’s
van de Nederlandse televisie. Daar groeide zijn verlangen schilder te worden.
Door zijn interesse en leergierigheid, maar ook door zijn onmiskenbare
aanleg, kreeg hij de kans zich verder in het decor schilderen te bekwamen.

Na die leertijd wist De Vries het zeker: hij wilde schilderen om te leven.
Betrof zijn eerste werk de wat ruw opgezette schilderijen van de Italiaanse
School, na enige tijd blijkt zijn echte kracht: het fijne schilderwerk van het
Hollands Realisme.

Het Hollands Realisme heeft eeuwenlang vele generaties kunstenaars,
kunstkenners en kunstkopers geboeid.
Soms uit overwegingen van nostalgie, dikwijls vanuit een romantische
beleving of een idyllisch schoonheidsgevoel.
Daarom worden De Vries’ landschappen, stadsgezichten, zeegezichten en
portretten in vele landen graag gekocht.

Exposities in Nederland, Duitsland, Engeland, Australië en Amerika.

Dick de Vries is op 12 december 2018 in Heerenveen overleden.

Dick de Vries archief 1

Omschrijving

Sr#

Witte haan, Vries, Dick de Vries.

Geboren op 31 augustus 1948 te Hilversum en overleden op 12 december 2019

Hij heeft aanvankelijk een opleiding in de scheepsbouw genoten en volgt
nauwgezet de ontwikkelingen op het gebied van ontwerpen en bouwen van
zeilschepen en het restaureren van klassieke schepen.
Na zijn schooltijd had hij vele baantjes. In die tijd bezocht hij een avondschool
waar hem de eerste beginselen van tekenen en schilderen werden
bijgebracht.
De meeste baantjes hadden te maken met de scheepsbouw, want hij is een
liefhebber van water, Hollandse luchten en ….. vrijheid.
Het was deze vrijheidsdrang die hem naar het schilderen voerde.

In het reguliere onderwijs voelde Dick de Vries zich teveel in een keurslijf
geperst. Hij koos voor het vrijere leven van decorbouwer/schilder in de studio’s
van de Nederlandse televisie. Daar groeide zijn verlangen schilder te worden.
Door zijn interesse en leergierigheid, maar ook door zijn onmiskenbare
aanleg, kreeg hij de kans zich verder in het decor schilderen te bekwamen.

Na die leertijd wist De Vries het zeker: hij wilde schilderen om te leven.
Betrof zijn eerste werk de wat ruw opgezette schilderijen van de Italiaanse
School, na enige tijd blijkt zijn echte kracht: het fijne schilderwerk van het
Hollands Realisme.

Het Hollands Realisme heeft eeuwenlang vele generaties kunstenaars,
kunstkenners en kunstkopers geboeid.
Soms uit overwegingen van nostalgie, dikwijls vanuit een romantische
beleving of een idyllisch schoonheidsgevoel.
Daarom worden De Vries’ landschappen, stadsgezichten, zeegezichten en
portretten in vele landen graag gekocht.

Exposities in Nederland, Duitsland, Engeland, Australië en Amerika.

Dick de Vries is op 12 december 2018 in Heerenveen overleden.

Dick de Vries archief 50

Omschrijving

Sr#

Vreedenburgh, Cornelis
Woerden 1880-1946 Laren (N.H.)

Cornelis Vreedenburgh was grotendeels autodidact. Aanvankelijk werkte hij als huisschilder en tekende en schilderde in zijn vrije tijd, totdat hij zich 1904 door een koninklijke subsidie geheel aan de schilderkunst kon wijden. Veel had hij aan de adviezen van W.B. Tholen, die hem vaak op zijn boot meenam over de Kaag en de Loosdrechtse plassen. De weide- en watertaferelen die Vreedenburgh schilderde waren direct zeer geliefd door hun sterke kleuren en de treffende manier waarop hij het licht en de atmosfeer van het Hollandse landschap kon weergeven. In 1918 vestigde de schilder zich in Laren. Vanaf die tijd ontstonden ook veel Amsterdamse stadsgezichten.

Musea: o.a. Singer Museum in Laren en Centraal Museum in Utrecht.

C. Vreedenburgh archief 70

Omschrijving

Sr#

Vreedenburgh, Cornelis
Woerden 1880-1946 Laren (N.H.)

Cornelis Vreedenburgh was grotendeels autodidact. Aanvankelijk werkte hij als huisschilder en tekende en schilderde in zijn vrije tijd, totdat hij zich 1904 door een koninklijke subsidie geheel aan de schilderkunst kon wijden. Veel had hij aan de adviezen van W.B. Tholen, die hem vaak op zijn boot meenam over de Kaag en de Loosdrechtse plassen. De weide- en watertaferelen die Vreedenburgh schilderde waren direct zeer geliefd door hun sterke kleuren en de treffende manier waarop hij het licht en de atmosfeer van het Hollandse landschap kon weergeven. In 1918 vestigde de schilder zich in Laren. Vanaf die tijd ontstonden ook veel Amsterdamse stadsgezichten.

Musea: o.a. Singer Museum in Laren en Centraal Museum in Utrecht.

C. Vreedenburgh archief 1

Omschrijving

Sr#

Vowe, P.G.Vowe, Paul Gerhart Vowe is geboren op 16 mei 1874 in Elberfeldgest en is gestorven op 5 november 1937 in Wehrau/Niederschlesien (Polen). Paul Vowe heeft gestudeerd op de Akademies van Berlijn en München.
Hij was van beroep kunstschilder en werkzaam in Berlijn. Hij Schilderde, tekende, lithografeerde en etste figuren, portretten, landschappen en bloemstillevens. Het museum in Elberfeld bezit een schilderij van hem.

P.G. Vowe archief 50

Omschrijving

Sr#

en]Voerman, Jan Voerman jr. is geboren te
Hattem in 1890 en overleden in 1976 te Blaricum

Jan Voerman werd geboren in 1890 als zoon van de kunstschilder Jan Voerman sr., vooral bekend als de schilder van IJsselgezichten bij Hattem. Voerman jr. kreeg les van zijn vader en op zeer jonge leeftijd werd hem gevraagd om de illustraties te maken voor de bekende Verkade-natuuralbums. Ook voor zijn schilderijen koos hij meestal onderwerpen uit de natuur, zoals landschappen en stillevens van planten en bloemen. Hij bestudeerde deze zeer nauwkeurig, hetgeen in zijn schilderijen duidelijk tot uiting komt.

Jan Voerman jr archief 70

Omschrijving

Sr#

Voerman, Jan Voerman jr. is geboren te
Hattem in 1890 en overleden in 1976 te Blaricum

Jan Voerman werd geboren in 1890 als zoon van de kunstschilder Jan Voerman sr., vooral bekend als de schilder van IJsselgezichten bij Hattem. Voerman jr. kreeg les van zijn vader en op zeer jonge leeftijd werd hem gevraagd om de illustraties te maken voor de bekende Verkade-natuuralbums. Ook voor zijn schilderijen koos hij meestal onderwerpen uit de natuur, zoals landschappen en stillevens van planten en bloemen. Hij bestudeerde deze zeer nauwkeurig, hetgeen in zijn schilderijen duidelijk tot uiting komt.

Jan Voerman jr. archief 71

Omschrijving

Sr#

Voerman, Jan Voerman jr. is geboren te
Hattem in 1890 en overleden in 1976 te Blaricum

Jan Voerman werd geboren in 1890 als zoon van de kunstschilder Jan Voerman sr., vooral bekend als de schilder van IJsselgezichten bij Hattem. Voerman jr. kreeg les van zijn vader en op zeer jonge leeftijd werd hem gevraagd om de illustraties te maken voor de bekende Verkade-natuuralbums. Ook voor zijn schilderijen koos hij meestal onderwerpen uit de natuur, zoals landschappen en stillevens van planten en bloemen. Hij bestudeerde deze zeer nauwkeurig, hetgeen in zijn schilderijen duidelijk tot uiting komt.

Jan Voerman jr. archief 1

Omschrijving

Sr#

Jan Voerman senior, leerling van de Rijksakademie te Amsterdam o.l.v. A. Allebe, de Antwerpse Akademie o.l.v. Ch. Verlat. Schilderde en tekende eerst joodse in- en exterieurs, daarna stadsgezichten en bloemen. Later onstonden zeer lichte werken, zijn IJsselgezichten en met vee bevolkte weilanden. Dit veelal met zijn geliefde hoofdmotief, dicht bij elkaar staande paarden, in impressionistische of juist strakke uitvoering. Tentoonstellingen: Amsterdam, Den Haag. Musea: alle belangrijke.

Jan Voerman sr. archief 70

Omschrijving

Sr#

Poldergezicht met visser in een roeiboot, olieverf op linnen, afmeting 63x99cm doekmaat

Victor Bauffe (1849-1921)

Omschrijving

Sr#

Dorpstraat, Vlist, Leendert van der Vlist is geboren te Numansdorp in 1894 en overleden in 1962 te Voorburg.
Leerling van de Akademie v. Beeldende Kunsten te Den Haag, kreeg daarna lessen van W.H.P.J. de Zwart. Schilderde, tekende en etste landschappen, stads- en dorpsgezichten en veel stillevens. Werkte min of meer in de trant van de Haagse School. Museum: De Lakenhal te Leiden.

L. van der Vlist archief 1

Omschrijving

Sr#

Visser, W.A. Visser, Walter Visser was born in 1952 and he died in 1996.

Walter Visser archief 50

Omschrijving

Sr#

Visser, W.A. Visser behoorde tot de Antwerpse realistische school. Een steeds talrijker wordende groep kunstenaars die de nadruk legden op ambachtelijke discipline en respect voor schildertradities.

Hijzelf stamde uit een oude schildersfamilie, zijn grootvader, Willem Visser (1895-1951), leerling van Opsomer genoot in zijn tijd in de scheldestad vooral bekendheid als dier- en landschapschilder.

Walter Visser was er zich degelijk van bewust dat kunst niet essentieel moest choqueren om aan te slaan. Fijne atmosfeerschepping en schoonheidsbeleving waren voor hem belangrijker maatstaven.

Een strenge, bijna cubistische compositie lag meestal aan de basis van zijn kleine eenvoudige, maar soms ook grote stillevens, die echter steeds sfeervol en soms romantisch geladen waren. Zijn werken worden gekenmerkt door een zekere strakheid. Deze indruk wordt nog versterkt door alle toevalligheden weg te bannen.
Walter Visser is een gerespecteerd kunstenaar wiens werk te vinden is in het binnen- en buitenland.

Walter Visser archief 1

Omschrijving

Sr#

Vierhout, Pieter Vierhout is geboren in 1957 te Almelo en ging vanaf zijn
twaalfjarige leeftijd al samen met zijn vader (Leo Vierhout) er op uit om in de
natuur schetsen te maken. Toen hij 17 was ging hij voor het eerst naar
Frankrijk om samen met zijn vader te kunnen genieten van het zuidelijke
landschap en de dorpsstraatjes die tot op heden nog steeds de overhand
hebben in
zijn keuzes van onderwerpen. De strakke gebouwen gecontrasteerd met een
prachtig zonlicht zijn op zich vrij strak van vorm opgezet, de manier van
schilderen echter laat echter zien, dat de verf vrij pasteus is opgebracht, maar
dan op een zodanige wijze dat de onderschildering een grote rol meespeelt.
Het zijn geen gladde delen, maar met een rake structuur aangebracht om er
een extra dimensie aan toe te voegen. Pieter Vierhout wil zich ergens aan
vasthouden en werkt meestal naar de realiteit. Abstractie kan gedeeltelijk
toegevoegd zijn, maar herkenning is voor hem een belangrijk punt. Deze
kunstenaar wil bepalend zijn op het doek en zal zich daarom nooit verliezen in
de abstracte schilderkunst. Zijn onderwerpen bestaan meestal uit mediterrane
haventjes, het Zuid Franse landschap, rotspartijen aan de kust, zeegezichten
en vooral oude bergstadjes met hun kronkelende stegen.

Pieter Vierhout archief 4

Omschrijving

Sr#

Vierhout, Pieter Vierhout is geboren in 1957 te Almelo en ging vanaf zijn
twaalfjarige leeftijd al samen met zijn vader (Leo Vierhout) er op uit om in de
natuur schetsen te maken. Toen hij 17 was ging hij voor het eerst naar
Frankrijk om samen met zijn vader te kunnen genieten van het zuidelijke
landschap en de dorpsstraatjes die tot op heden nog steeds de overhand
hebben in
zijn keuzes van onderwerpen. De strakke gebouwen gecontrasteerd met een
prachtig zonlicht zijn op zich vrij strak van vorm opgezet, de manier van
schilderen echter laat echter zien, dat de verf vrij pasteus is opgebracht, maar
dan op een zodanige wijze dat de onderschildering een grote rol meespeelt.
Het zijn geen gladde delen, maar met een rake structuur aangebracht om er
een extra dimensie aan toe te voegen. Pieter Vierhout wil zich ergens aan
vasthouden en werkt meestal naar de realiteit. Abstractie kan gedeeltelijk
toegevoegd zijn, maar herkenning is voor hem een belangrijk punt. Deze
kunstenaar wil bepalend zijn op het doek en zal zich daarom nooit verliezen in
de abstracte schilderkunst. Zijn onderwerpen bestaan meestal uit mediterrane
haventjes, het Zuid Franse landschap, rotspartijen aan de kust, zeegezichten
en vooral oude bergstadjes met hun kronkelende stegen.

Pieter Vierhout archief 1

Omschrijving

Sr#

Vierhout, Pieter Vierhout is geboren in 1957 te Almelo en ging vanaf zijn
twaalfjarige leeftijd al samen met zijn vader (Leo Vierhout) er op uit om in de
natuur schetsen te maken. Toen hij 17 was ging hij voor het eerst naar
Frankrijk om samen met zijn vader te kunnen genieten van het zuidelijke
landschap en de dorpsstraatjes die tot op heden nog steeds de overhand
hebben in
zijn keuzes van onderwerpen. De strakke gebouwen gecontrasteerd met een
prachtig zonlicht zijn op zich vrij strak van vorm opgezet, de manier van
schilderen echter laat echter zien, dat de verf vrij pasteus is opgebracht, maar
dan op een zodanige wijze dat de onderschildering een grote rol meespeelt.
Het zijn geen gladde delen, maar met een rake structuur aangebracht om er
een extra dimensie aan toe te voegen. Pieter Vierhout wil zich ergens aan
vasthouden en werkt meestal naar de realiteit. Abstractie kan gedeeltelijk
toegevoegd zijn, maar herkenning is voor hem een belangrijk punt. Deze
kunstenaar wil bepalend zijn op het doek en zal zich daarom nooit verliezen in
de abstracte schilderkunst. Zijn onderwerpen bestaan meestal uit mediterrane
haventjes, het Zuid Franse landschap, rotspartijen aan de kust, zeegezichten
en vooral oude bergstadjes met hun kronkelende stegen.

Pieter Vierhout archief 84

Omschrijving

Sr#

Vierhout, Pieter Vierhout is geboren in 1957 te Almelo en ging vanaf zijn
twaalfjarige leeftijd al samen met zijn vader (Leo Vierhout) er op uit om in de
natuur schetsen te maken. Toen hij 17 was ging hij voor het eerst naar
Frankrijk om samen met zijn vader te kunnen genieten van het zuidelijke
landschap en de dorpsstraatjes die tot op heden nog steeds de overhand
hebben in
zijn keuzes van onderwerpen. De strakke gebouwen gecontrasteerd met een
prachtig zonlicht zijn op zich vrij strak van vorm opgezet, de manier van
schilderen echter laat echter zien, dat de verf vrij pasteus is opgebracht, maar
dan op een zodanige wijze dat de onderschildering een grote rol meespeelt.
Het zijn geen gladde delen, maar met een rake structuur aangebracht om er
een extra dimensie aan toe te voegen. Pieter Vierhout wil zich ergens aan
vasthouden en werkt meestal naar de realiteit. Abstractie kan gedeeltelijk
toegevoegd zijn, maar herkenning is voor hem een belangrijk punt. Deze
kunstenaar wil bepalend zijn op het doek en zal zich daarom nooit verliezen in
de abstracte schilderkunst. Zijn onderwerpen bestaan meestal uit mediterrane
haventjes, het Zuid Franse landschap, rotspartijen aan de kust, zeegezichten
en vooral oude bergstadjes met hun kronkelende stegen.

Pieter Vierhout archief 83

Omschrijving

Sr#

Vierhout, Pieter Vierhout is geboren in 1957 te Almelo en ging vanaf zijn
twaalfjarige leeftijd al samen met zijn vader (Leo Vierhout) er op uit om in de
natuur schetsen te maken. Toen hij 17 was ging hij voor het eerst naar
Frankrijk om samen met zijn vader te kunnen genieten van het zuidelijke
landschap en de dorpsstraatjes die tot op heden nog steeds de overhand
hebben in
zijn keuzes van onderwerpen. De strakke gebouwen gecontrasteerd met een
prachtig zonlicht zijn op zich vrij strak van vorm opgezet, de manier van
schilderen echter laat echter zien, dat de verf vrij pasteus is opgebracht, maar
dan op een zodanige wijze dat de onderschildering een grote rol meespeelt.
Het zijn geen gladde delen, maar met een rake structuur aangebracht om er
een extra dimensie aan toe te voegen. Pieter Vierhout wil zich ergens aan
vasthouden en werkt meestal naar de realiteit. Abstractie kan gedeeltelijk
toegevoegd zijn, maar herkenning is voor hem een belangrijk punt. Deze
kunstenaar wil bepalend zijn op het doek en zal zich daarom nooit verliezen in
de abstracte schilderkunst. Zijn onderwerpen bestaan meestal uit mediterrane
haventjes, het Zuid Franse landschap, rotspartijen aan de kust, zeegezichten
en vooral oude bergstadjes met hun kronkelende stegen.

Pieter Vierhout archief 81

Omschrijving

Sr#

Vierhout, Pieter Vierhout is geboren in 1957 te Almelo en ging vanaf zijn
twaalfjarige leeftijd al samen met zijn vader (Leo Vierhout) er op uit om in de
natuur schetsen te maken. Toen hij 17 was ging hij voor het eerst naar
Frankrijk om samen met zijn vader te kunnen genieten van het zuidelijke
landschap en de dorpsstraatjes die tot op heden nog steeds de overhand
hebben in
zijn keuzes van onderwerpen. De strakke gebouwen gecontrasteerd met een
prachtig zonlicht zijn op zich vrij strak van vorm opgezet, de manier van
schilderen echter laat echter zien, dat de verf vrij pasteus is opgebracht, maar
dan op een zodanige wijze dat de onderschildering een grote rol meespeelt.
Het zijn geen gladde delen, maar met een rake structuur aangebracht om er
een extra dimensie aan toe te voegen. Pieter Vierhout wil zich ergens aan
vasthouden en werkt meestal naar de realiteit. Abstractie kan gedeeltelijk
toegevoegd zijn, maar herkenning is voor hem een belangrijk punt. Deze
kunstenaar wil bepalend zijn op het doek en zal zich daarom nooit verliezen in
de abstracte schilderkunst. Zijn onderwerpen bestaan meestal uit mediterrane
haventjes, het Zuid Franse landschap, rotspartijen aan de kust, zeegezichten
en vooral oude bergstadjes met hun kronkelende stegen.

Pieter Vierhout archief 80

Omschrijving

Sr#

Vierhout, Pieter Vierhout is geboren in 1957 te Almelo en ging vanaf zijn
twaalfjarige leeftijd al samen met zijn vader (Leo Vierhout) er op uit om in de
natuur schetsen te maken. Toen hij 17 was ging hij voor het eerst naar
Frankrijk om samen met zijn vader te kunnen genieten van het zuidelijke
landschap en de dorpsstraatjes die tot op heden nog steeds de overhand
hebben in
zijn keuzes van onderwerpen. De strakke gebouwen gecontrasteerd met een
prachtig zonlicht zijn op zich vrij strak van vorm opgezet, de manier van
schilderen echter laat echter zien, dat de verf vrij pasteus is opgebracht, maar
dan op een zodanige wijze dat de onderschildering een grote rol meespeelt.
Het zijn geen gladde delen, maar met een rake structuur aangebracht om er
een extra dimensie aan toe te voegen. Pieter Vierhout wil zich ergens aan
vasthouden en werkt meestal naar de realiteit. Abstractie kan gedeeltelijk
toegevoegd zijn, maar herkenning is voor hem een belangrijk punt. Deze
kunstenaar wil bepalend zijn op het doek en zal zich daarom nooit verliezen in
de abstracte schilderkunst. Zijn onderwerpen bestaan meestal uit mediterrane
haventjes, het Zuid Franse landschap, rotspartijen aan de kust, zeegezichten
en vooral oude bergstadjes met hun kronkelende stegen.

Pieter Vierhout archief 5

Omschrijving

Sr#

Vierhout, Pieter Vierhout is geboren in 1957 te Almelo en ging vanaf zijn
twaalfjarige leeftijd al samen met zijn vader (Leo Vierhout) er op uit om in de
natuur schetsen te maken. Toen hij 17 was ging hij voor het eerst naar
Frankrijk om samen met zijn vader te kunnen genieten van het zuidelijke
landschap en de dorpsstraatjes die tot op heden nog steeds de overhand
hebben in
zijn keuzes van onderwerpen. De strakke gebouwen gecontrasteerd met een
prachtig zonlicht zijn op zich vrij strak van vorm opgezet, de manier van
schilderen echter laat echter zien, dat de verf vrij pasteus is opgebracht, maar
dan op een zodanige wijze dat de onderschildering een grote rol meespeelt.
Het zijn geen gladde delen, maar met een rake structuur aangebracht om er
een extra dimensie aan toe te voegen. Pieter Vierhout wil zich ergens aan
vasthouden en werkt meestal naar de realiteit. Abstractie kan gedeeltelijk
toegevoegd zijn, maar herkenning is voor hem een belangrijk punt. Deze
kunstenaar wil bepalend zijn op het doek en zal zich daarom nooit verliezen in
de abstracte schilderkunst. Zijn onderwerpen bestaan meestal uit mediterrane
haventjes, het Zuid Franse landschap, rotspartijen aan de kust, zeegezichten
en vooral oude bergstadjes met hun kronkelende stegen.

Pieter Vierhout archief 82

Omschrijving

Sr#

Vierhout, Pieter Vierhout is geboren in 1957 te Almelo en ging vanaf zijn
twaalfjarige leeftijd al samen met zijn vader (Leo Vierhout) er op uit om in de
natuur schetsen te maken. Toen hij 17 was ging hij voor het eerst naar
Frankrijk om samen met zijn vader te kunnen genieten van het zuidelijke
landschap en de dorpsstraatjes die tot op heden nog steeds de overhand
hebben in
zijn keuzes van onderwerpen. De strakke gebouwen gecontrasteerd met een
prachtig zonlicht zijn op zich vrij strak van vorm opgezet, de manier van
schilderen echter laat echter zien, dat de verf vrij pasteus is opgebracht, maar
dan op een zodanige wijze dat de onderschildering een grote rol meespeelt.
Het zijn geen gladde delen, maar met een rake structuur aangebracht om er
een extra dimensie aan toe te voegen. Pieter Vierhout wil zich ergens aan
vasthouden en werkt meestal naar de realiteit. Abstractie kan gedeeltelijk
toegevoegd zijn, maar herkenning is voor hem een belangrijk punt. Deze
kunstenaar wil bepalend zijn op het doek en zal zich daarom nooit verliezen in
de abstracte schilderkunst. Zijn onderwerpen bestaan meestal uit mediterrane
haventjes, het Zuid Franse landschap, rotspartijen aan de kust, zeegezichten
en vooral oude bergstadjes met hun kronkelende stegen.

Pieter Vierhout archief 2

Omschrijving

Sr#

Vierhout, P. Vierhout, Pieter Vierhout is born in Almelo in 1957.

Pieter Vierhout archief 3

Omschrijving

Sr#

Toen Adrianus Johannes(Arie) Zwart te kennen gaf schilder te willen worden,
remden zijn ouders, die een winkel dreven, hem af. Ze bewogen hem eerst een
opleiding tot reclameschilder in Amsterdam te volgen. Maar Zwart die bij
tochten naar de Veluwezoom had gemerkt dat er veel belangstelling bestond
voor zijn schilderijen die hij vlot verkocht, zag daarna toch kans een opleiding
aan de Haagse Academie te volgen.
Na zijn huwelijk in 1926 begon een zwervend bestaan. Eerst trok het gezin met
een woonwagen door Brabant. Toen in 1936 een erfenis werd ontvangen,
waardoor de opdracht tot het bouwen van een boot kon worden verstrekt, lag
de wereld open. Met de ‘De Trekschuit’ werd bijna veertig jaar(tot 1974) door
het land gezworven. Alom trok dit vaartuig de aandacht door de bloemen die
aan dek werden meegevoerd. Bloemen waren ook de kenmerkende
elementen in de schilderijen van Zwart. In zijn stillevens, maar ook in zijn
landschappen werd meestal een overdaad aan bloemen gevonden. Zijn reizen
naar Frankrijk en Spanje hebben hieraan ongetwijfeld bijgedragen. In
moeilijker tijden echter, als de schilder zich depressief voelde, werden de
schilderijen, in overeenstemming daarmee, donkerder van kleur.
Zwart heeft veel geëxposeerd, zowel op zijn boot als in de kunsthandel.
Rond 1938 kwam hij naar Meppel. Daar bracht hij de oorlogsjaren door. Al
snel kwam hij in contact met andere Meppeler schilders. Samen brachten ze
veel plezierige avonden door. Even werden dan de donkere tijden naar de
achtergrond verdreven als piano- en vioolspel, overstemd door luid gezang,
opklonk vanuit het Balkengat waar ‘De Trekschuit’ lag afgemeerd.
De laatste jaren van zijn leven woonde hij met zijn echtgenote in het Rosa
Spierhuis in Laren.

A.J. Zwart archief 1

Omschrijving

Sr#

Zwart, A.J. Zwart is geboren te Rijswijk op 30.08.1903 en overleden te Laren
op 27.08.1981.

Toen Adrianus Johannes(Arie) Zwart te kennen gaf schilder te willen worden,
remden zijn ouders, die een winkel dreven, hem af. Ze bewogen hem eerst een
opleiding tot reclameschilder in Amsterdam te volgen. Maar Zwart die bij
tochten naar de Veluwezoom had gemerkt dat er veel belangstelling bestond
voor zijn schilderijen die hij vlot verkocht, zag daarna toch kans een opleiding
aan de Haagse Academie te volgen.
Na zijn huwelijk in 1926 begon een zwervend bestaan. Eerst trok het gezin met
een woonwagen door Brabant. Toen in 1936 een erfenis werd ontvangen,
waardoor de opdracht tot het bouwen van een boot kon worden verstrekt, lag
de wereld open. Met de ‘De Trekschuit’ werd bijna veertig jaar(tot 1974) door
het land gezworven. Alom trok dit vaartuig de aandacht door de bloemen die
aan dek werden meegevoerd. Bloemen waren ook de kenmerkende
elementen in de schilderijen van Zwart. In zijn stillevens, maar ook in zijn
landschappen werd meestal een overdaad aan bloemen gevonden. Zijn reizen
naar Frankrijk en Spanje hebben hieraan ongetwijfeld bijgedragen. In
moeilijker tijden echter, als de schilder zich depressief voelde, werden de
schilderijen, in overeenstemming daarmee, donkerder van kleur.
Zwart heeft veel geëxposeerd, zowel op zijn boot als in de kunsthandel.
Rond 1938 kwam hij naar Meppel. Daar bracht hij de oorlogsjaren door. Al
snel kwam hij in contact met andere Meppeler schilders. Samen brachten ze
veel plezierige avonden door. Even werden dan de donkere tijden naar de
achtergrond verdreven als piano- en vioolspel, overstemd door luid gezang,
opklonk vanuit het Balkengat waar ‘De Trekschuit’ lag afgemeerd.
De laatste jaren van zijn leven woonde hij met zijn echtgenote in het Rosa
Spierhuis in Laren.

A.J. Zwart archief 10

Omschrijving

Sr#

Zwart, A.J. Zwart is geboren te Rijswijk op 30.08.1903 en overleden te Laren
op 27.08.1981.
Toen Adrianus Johannes(Arie) Zwart te kennen gaf schilder te willen worden,
remden zijn ouders, die een winkel dreven, hem af. Ze bewogen hem eerst een
opleiding tot reclameschilder in Amsterdam te volgen. Maar Zwart die bij
tochten naar de Veluwezoom had gemerkt dat er veel belangstelling bestond
voor zijn schilderijen die hij vlot verkocht, zag daarna toch kans een opleiding
aan de Haagse Academie te volgen.
Na zijn huwelijk in 1926 begon een zwervend bestaan. Eerst trok het gezin met
een woonwagen door Brabant. Toen in 1936 een erfenis werd ontvangen,
waardoor de opdracht tot het bouwen van een boot kon worden verstrekt, lag
de wereld open. Met de ‘De Trekschuit’ werd bijna veertig jaar(tot 1974) door
het land gezworven. Alom trok dit vaartuig de aandacht door de bloemen die
aan dek werden meegevoerd. Bloemen waren ook de kenmerkende
elementen in de schilderijen van Zwart. In zijn stillevens, maar ook in zijn
landschappen werd meestal een overdaad aan bloemen gevonden. Zijn reizen
naar Frankrijk en Spanje hebben hieraan ongetwijfeld bijgedragen. In
moeilijker tijden echter, als de schilder zich depressief voelde, werden de
schilderijen, in overeenstemming daarmee, donkerder van kleur.
Zwart heeft veel geëxposeerd, zowel op zijn boot als in de kunsthandel.
Rond 1938 kwam hij naar Meppel. Daar bracht hij de oorlogsjaren door. Al
snel kwam hij in contact met andere Meppeler schilders. Samen brachten ze
veel plezierige avonden door. Even werden dan de donkere tijden naar de
achtergrond verdreven als piano- en vioolspel, overstemd door luid gezang,
opklonk vanuit het Balkengat waar ‘De Trekschuit’ lag afgemeerd.
De laatste jaren van zijn leven woonde hij met zijn echtgenote in het Rosa
Spierhuis in Laren.

A.J. Zwart archief 11

Omschrijving

Sr#

Zwart, A.J. Zwart is geboren te Rijswijk op 30.08.1903 en overleden te Laren
op 27.08.1981.
Toen Adrianus Johannes(Arie) Zwart te kennen gaf schilder te willen worden,
remden zijn ouders, die een winkel dreven, hem af. Ze bewogen hem eerst een
opleiding tot reclameschilder in Amsterdam te volgen. Maar Zwart die bij
tochten naar de Veluwezoom had gemerkt dat er veel belangstelling bestond
voor zijn schilderijen die hij vlot verkocht, zag daarna toch kans een opleiding
aan de Haagse Academie te volgen.
Na zijn huwelijk in 1926 begon een zwervend bestaan. Eerst trok het gezin met
een woonwagen door Brabant. Toen in 1936 een erfenis werd ontvangen,
waardoor de opdracht tot het bouwen van een boot kon worden verstrekt, lag
de wereld open. Met de ‘De Trekschuit’ werd bijna veertig jaar(tot 1974) door
het land gezworven. Alom trok dit vaartuig de aandacht door de bloemen die
aan dek werden meegevoerd. Bloemen waren ook de kenmerkende
elementen in de schilderijen van Zwart. In zijn stillevens, maar ook in zijn
landschappen werd meestal een overdaad aan bloemen gevonden. Zijn reizen
naar Frankrijk en Spanje hebben hieraan ongetwijfeld bijgedragen. In
moeilijker tijden echter, als de schilder zich depressief voelde, werden de
schilderijen, in overeenstemming daarmee, donkerder van kleur.
Zwart heeft veel geëxposeerd, zowel op zijn boot als in de kunsthandel.
Rond 1938 kwam hij naar Meppel. Daar bracht hij de oorlogsjaren door. Al
snel kwam hij in contact met andere Meppeler schilders. Samen brachten ze
veel plezierige avonden door. Even werden dan de donkere tijden naar de
achtergrond verdreven als piano- en vioolspel, overstemd door luid gezang,
opklonk vanuit het Balkengat waar ‘De Trekschuit’ lag afgemeerd.
De laatste jaren van zijn leven woonde hij met zijn echtgenote in het Rosa
Spierhuis in Laren.

A.J. Zwart archief 13

Omschrijving

Sr#

Zwart, A.J. Zwart is geboren te Rijswijk op 30.08.1903 en overleden te Laren
op 27.08.1981.
Toen Adrianus Johannes(Arie) Zwart te kennen gaf schilder te willen worden,
remden zijn ouders, die een winkel dreven, hem af. Ze bewogen hem eerst een
opleiding tot reclameschilder in Amsterdam te volgen. Maar Zwart die bij
tochten naar de Veluwezoom had gemerkt dat er veel belangstelling bestond
voor zijn schilderijen die hij vlot verkocht, zag daarna toch kans een opleiding
aan de Haagse Academie te volgen.
Na zijn huwelijk in 1926 begon een zwervend bestaan. Eerst trok het gezin met
een woonwagen door Brabant. Toen in 1936 een erfenis werd ontvangen,
waardoor de opdracht tot het bouwen van een boot kon worden verstrekt, lag
de wereld open. Met de ‘De Trekschuit’ werd bijna veertig jaar(tot 1974) door
het land gezworven. Alom trok dit vaartuig de aandacht door de bloemen die
aan dek werden meegevoerd. Bloemen waren ook de kenmerkende
elementen in de schilderijen van Zwart. In zijn stillevens, maar ook in zijn
landschappen werd meestal een overdaad aan bloemen gevonden. Zijn reizen
naar Frankrijk en Spanje hebben hieraan ongetwijfeld bijgedragen. In
moeilijker tijden echter, als de schilder zich depressief voelde, werden de
schilderijen, in overeenstemming daarmee, donkerder van kleur.
Zwart heeft veel geëxposeerd, zowel op zijn boot als in de kunsthandel.
Rond 1938 kwam hij naar Meppel. Daar bracht hij de oorlogsjaren door. Al
snel kwam hij in contact met andere Meppeler schilders. Samen brachten ze
veel plezierige avonden door. Even werden dan de donkere tijden naar de
achtergrond verdreven als piano- en vioolspel, overstemd door luid gezang,
opklonk vanuit het Balkengat waar ‘De Trekschuit’ lag afgemeerd.
De laatste jaren van zijn leven woonde hij met zijn echtgenote in het Rosa
Spierhuis in Laren.

A.J. Zwart archief 14

Omschrijving

Sr#

Zwart, A.J. Zwart is geboren te Rijswijk op 30.08.1903 en overleden te Laren
op 27.08.1981.
Toen Adrianus Johannes(Arie) Zwart te kennen gaf schilder te willen worden,
remden zijn ouders, die een winkel dreven, hem af. Ze bewogen hem eerst een
opleiding tot reclameschilder in Amsterdam te volgen. Maar Zwart die bij
tochten naar de Veluwezoom had gemerkt dat er veel belangstelling bestond
voor zijn schilderijen die hij vlot verkocht, zag daarna toch kans een opleiding
aan de Haagse Academie te volgen.
Na zijn huwelijk in 1926 begon een zwervend bestaan. Eerst trok het gezin met
een woonwagen door Brabant. Toen in 1936 een erfenis werd ontvangen,
waardoor de opdracht tot het bouwen van een boot kon worden verstrekt, lag
de wereld open. Met de ‘De Trekschuit’ werd bijna veertig jaar(tot 1974) door
het land gezworven. Alom trok dit vaartuig de aandacht door de bloemen die
aan dek werden meegevoerd. Bloemen waren ook de kenmerkende
elementen in de schilderijen van Zwart. In zijn stillevens, maar ook in zijn
landschappen werd meestal een overdaad aan bloemen gevonden. Zijn reizen
naar Frankrijk en Spanje hebben hieraan ongetwijfeld bijgedragen. In
moeilijker tijden echter, als de schilder zich depressief voelde, werden de
schilderijen, in overeenstemming daarmee, donkerder van kleur.
Zwart heeft veel geëxposeerd, zowel op zijn boot als in de kunsthandel.
Rond 1938 kwam hij naar Meppel. Daar bracht hij de oorlogsjaren door. Al
snel kwam hij in contact met andere Meppeler schilders. Samen brachten ze
veel plezierige avonden door. Even werden dan de donkere tijden naar de
achtergrond verdreven als piano- en vioolspel, overstemd door luid gezang,
opklonk vanuit het Balkengat waar ‘De Trekschuit’ lag afgemeerd.
De laatste jaren van zijn leven woonde hij met zijn echtgenote in het Rosa
Spierhuis in Laren.

A.J. Zwart archief 15

Omschrijving

Sr#

Zwart, A.J. Zwart is geboren te Rijswijk op 30.08.1903 en overleden te Laren
op 27.08.1981.
Toen Adrianus Johannes(Arie) Zwart te kennen gaf schilder te willen worden,
remden zijn ouders, die een winkel dreven, hem af. Ze bewogen hem eerst een
opleiding tot reclameschilder in Amsterdam te volgen. Maar Zwart die bij
tochten naar de Veluwezoom had gemerkt dat er veel belangstelling bestond
voor zijn schilderijen die hij vlot verkocht, zag daarna toch kans een opleiding
aan de Haagse Academie te volgen.
Na zijn huwelijk in 1926 begon een zwervend bestaan. Eerst trok het gezin met
een woonwagen door Brabant. Toen in 1936 een erfenis werd ontvangen,
waardoor de opdracht tot het bouwen van een boot kon worden verstrekt, lag
de wereld open. Met de ‘De Trekschuit’ werd bijna veertig jaar(tot 1974) door
het land gezworven. Alom trok dit vaartuig de aandacht door de bloemen die
aan dek werden meegevoerd. Bloemen waren ook de kenmerkende
elementen in de schilderijen van Zwart. In zijn stillevens, maar ook in zijn
landschappen werd meestal een overdaad aan bloemen gevonden. Zijn reizen
naar Frankrijk en Spanje hebben hieraan ongetwijfeld bijgedragen. In
moeilijker tijden echter, als de schilder zich depressief voelde, werden de
schilderijen, in overeenstemming daarmee, donkerder van kleur.
Zwart heeft veel geëxposeerd, zowel op zijn boot als in de kunsthandel.
Rond 1938 kwam hij naar Meppel. Daar bracht hij de oorlogsjaren door. Al
snel kwam hij in contact met andere Meppeler schilders. Samen brachten ze
veel plezierige avonden door. Even werden dan de donkere tijden naar de
achtergrond verdreven als piano- en vioolspel, overstemd door luid gezang,
opklonk vanuit het Balkengat waar ‘De Trekschuit’ lag afgemeerd.
De laatste jaren van zijn leven woonde hij met zijn echtgenote in het Rosa
Spierhuis in Laren.

A.J. Zwart archief 16

Omschrijving

Sr#

Zwart, A.J. Zwart is geboren te Rijswijk op 30.08.1903 en overleden te Laren
op 27.08.1981.
Toen Adrianus Johannes(Arie) Zwart te kennen gaf schilder te willen worden,
remden zijn ouders, die een winkel dreven, hem af. Ze bewogen hem eerst een
opleiding tot reclameschilder in Amsterdam te volgen. Maar Zwart die bij
tochten naar de Veluwezoom had gemerkt dat er veel belangstelling bestond
voor zijn schilderijen die hij vlot verkocht, zag daarna toch kans een opleiding
aan de Haagse Academie te volgen.
Na zijn huwelijk in 1926 begon een zwervend bestaan. Eerst trok het gezin met
een woonwagen door Brabant. Toen in 1936 een erfenis werd ontvangen,
waardoor de opdracht tot het bouwen van een boot kon worden verstrekt, lag
de wereld open. Met de ‘De Trekschuit’ werd bijna veertig jaar(tot 1974) door
het land gezworven. Alom trok dit vaartuig de aandacht door de bloemen die
aan dek werden meegevoerd. Bloemen waren ook de kenmerkende
elementen in de schilderijen van Zwart. In zijn stillevens, maar ook in zijn
landschappen werd meestal een overdaad aan bloemen gevonden. Zijn reizen
naar Frankrijk en Spanje hebben hieraan ongetwijfeld bijgedragen. In
moeilijker tijden echter, als de schilder zich depressief voelde, werden de
schilderijen, in overeenstemming daarmee, donkerder van kleur.
Zwart heeft veel geëxposeerd, zowel op zijn boot als in de kunsthandel.
Rond 1938 kwam hij naar Meppel. Daar bracht hij de oorlogsjaren door. Al
snel kwam hij in contact met andere Meppeler schilders. Samen brachten ze
veel plezierige avonden door. Even werden dan de donkere tijden naar de
achtergrond verdreven als piano- en vioolspel, overstemd door luid gezang,
opklonk vanuit het Balkengat waar ‘De Trekschuit’ lag afgemeerd.
De laatste jaren van zijn leven woonde hij met zijn echtgenote in het Rosa
Spierhuis in Laren.

A.J. Zwart archief 17

Omschrijving

Sr#

Zwart, A.J. Zwart is geboren te Rijswijk op 30.08.1903 en overleden te Laren
op 27.08.1981.
Toen Adrianus Johannes(Arie) Zwart te kennen gaf schilder te willen worden,
remden zijn ouders, die een winkel dreven, hem af. Ze bewogen hem eerst een
opleiding tot reclameschilder in Amsterdam te volgen. Maar Zwart die bij
tochten naar de Veluwezoom had gemerkt dat er veel belangstelling bestond
voor zijn schilderijen die hij vlot verkocht, zag daarna toch kans een opleiding
aan de Haagse Academie te volgen.
Na zijn huwelijk in 1926 begon een zwervend bestaan. Eerst trok het gezin met
een woonwagen door Brabant. Toen in 1936 een erfenis werd ontvangen,
waardoor de opdracht tot het bouwen van een boot kon worden verstrekt, lag
de wereld open. Met de ‘De Trekschuit’ werd bijna veertig jaar(tot 1974) door
het land gezworven. Alom trok dit vaartuig de aandacht door de bloemen die
aan dek werden meegevoerd. Bloemen waren ook de kenmerkende
elementen in de schilderijen van Zwart. In zijn stillevens, maar ook in zijn
landschappen werd meestal een overdaad aan bloemen gevonden. Zijn reizen
naar Frankrijk en Spanje hebben hieraan ongetwijfeld bijgedragen. In
moeilijker tijden echter, als de schilder zich depressief voelde, werden de
schilderijen, in overeenstemming daarmee, donkerder van kleur.
Zwart heeft veel geëxposeerd, zowel op zijn boot als in de kunsthandel.
Rond 1938 kwam hij naar Meppel. Daar bracht hij de oorlogsjaren door. Al
snel kwam hij in contact met andere Meppeler schilders. Samen brachten ze
veel plezierige avonden door. Even werden dan de donkere tijden naar de
achtergrond verdreven als piano- en vioolspel, overstemd door luid gezang,
opklonk vanuit het Balkengat waar ‘De Trekschuit’ lag afgemeerd.
De laatste jaren van zijn leven woonde hij met zijn echtgenote in het Rosa
Spierhuis in Laren.

A.J. Zwart archief 18

Omschrijving

Sr#

Grave 25.02.1881 - 1958 te Graz (Oostenrijk).

Albertus Antonius Hermanus(Albert) woonde en werkte in Grave tot 1900, München, Nijmegen tot 1925, Haarlem tot 1954, vertrok 12 oktober 1954 naar Oostenrijk. Leerling van zijn vader H.J.A. Arens, van de Hochschule für B.K. te München o.l.v. F. Hummel en prof. Raupp.

Schildert, tekent en etst portretten, landschappen, stillevens enz. Maakte muurschilderingen, glas-in-lood-ramen, tevens kunstnijveraar. Was lid van ‘St. Lucas’ te Amsterdam en van ‘Kunst zij ons Doel’ te Haarlem.
Werk in het Frans Halsmuseum te Haarlem.

Albert Arens archief 991

Omschrijving

Sr#

Veneman, J. Veneman, Johannes, Hans, Han Veneman is geboren in Den Ham (Gem. Vriezenveen) op 19 augustus 1939 en is overleden op 6 februari 1991 te Enschede. Hij woonde en werkte in Almelo, Groningen, Amsterdam, Antwerpen en als laatste in Almelo.
Han Veneman was leerling van de Akademie voor Kunst en Industrie te Enschede.
Hij was een bekend beeldhouwer en kunstschilder. Kunstrichting: nieuw-realisme. Han Veneman was lid van de B.B.K. te Amsterdam. Exposities in div. musea in Nederland.

Han Veneman archief 1

Omschrijving

Sr#

Veneman, J. Veneman, Johannes, Hans, Han Veneman is geboren in Den Ham (Gem. Vriezenveen) op 19 augustus 1939 en is overleden op 6 februari 1991 te Enschede. Hij woonde en werkte in Almelo, Groningen, Amsterdam, Antwerpen en als laatste in Almelo.
Han Veneman was leerling van de Akademie voor Kunst en Industrie te Enschede.
Hij was een bekend beeldhouwer en kunstschilder. Kunstrichting: nieuw-realisme. Han Veneman was lid van de B.B.K. te Amsterdam. Exposities in div. musea in Nederland.

Han Veneman archief 2

Omschrijving

Sr#

Veneman, J. Veneman, Johannes, Hans, Han Veneman is geboren in Den Ham (Gem. Vriezenveen) op 19 augustus 1939 en is overleden op 6 februari 1991 te Enschede. Hij woonde en werkte in Almelo, Groningen, Amsterdam, Antwerpen en als laatste in Almelo.
Han Veneman was leerling van de Akademie voor Kunst en Industrie te Enschede.
Hij was een bekend beeldhouwer en kunstschilder. Kunstrichting: nieuw-realisme. Han Veneman was lid van de B.B.K. te Amsterdam. Exposities in div. musea in Nederland.

Han Veneman archief 70

Omschrijving

Sr#

Velde(n), Petrus van der Velde, geboren op 5 mei 1837 te Rotterdam en overleden in 1915 te Christchurch (Nieuw Zeeland). Werkte in Rotterdam tot 1868, Berlijn tot 1869, Dordrecht 1870, Rotterdam van 1870-1874, Den Haag, Wassenaar tot 1884, van ca. 1892 af in Nieuw Zeeland. Leerling van de Rotterdamse en Berlijnse Akademies voor beeldene kunstenaars. Vormde zich verder zelf. Interieur- en figuurschilder, tevens steentekenaar en steendrukker. Gaf les aan D.J.R.Jordens, S. Robertson en G.G. Schenk.
Zijn werk is vertegenwoordigd in diverse musea n.l.: Museum Boymans van Beuningen te Rotterdam, Museum te Groningen, Museum Dordrecht, Rijksmuseum Amsterdam, Haags Gemeentemuseum, etc.

Petrus van der Velde archief 50

Omschrijving

Sr#

Veger, Hermanus Johannes (

H.J. Veger archief 1

Omschrijving

Sr#

Veger, Hermanus Johannes (

H.J. Veger archief 2

Omschrijving

Sr#

Wie het voorrecht heeft een kunstwerk van de Friese schilder Gert Jan Veenstra te bezitten, wordt telkenmale opnieuw, geboeid door het schitterend palet; hoe de schilder op virtuoze wijze de natuurlijkheid van onderwerpen aanschouwelijk op het doek doet herleven. Met vlotte, frisse penseelstreken, verfijnd uitvloeiend, tot in de kleinste details, plaatst Veenstra op elk schilderwerk een, treffend tafereel dat bijeen ieder esthetische gevoelens, gevoelens wekt.

Wie het voorrecht heeft een kunstwerk van de Friese schilder Gert Jan Veenstra te bezitten, wordt telkenmale
Hij werd geboren op 11 april 1957 te Workum. Een pittoresk havenstadje gelegen aan de voormalige Zuiderzee. Al spoedig verhuisde het gezin naar Witmarsum, een aardig dorp midden in het weidegebied, onder de rook van Bolsward, dat vroeger als Hanzestad aan de Middelzee een bruisend centrum van handel en kunst was, getuige nog de historische gevels en het bezienswaardige stadhuis.

Op prille leeftijd onderscheidde hij zich reeds van zijn tijdgenoten door met houtskool of potlood de natuur in zijn zienswijze zo te schetsen, dat onmiskenbaar het geboren talent zich manifesteerde. Naarmate de jaren telden en Gert Jan de finesses van het tekenen beheerste kwam onvermijdelijk de drang al dit schoons in kleur vast te leggen.

Deze ingrijpende verandering in techniek, het zoeken naar de juiste lichtval en kleurschakeringen vergde

veel oefening en studie. Door veelvuldig museabezoek en advies van collega's groeide Veenstra als kunstenaar en ontwikkelde hij een levendige schildertrant, aansluitend op het nostalgische werk van beroemde meesters uit voorgaande eeuwen.

Bij elke gelegenheid die zich voordoet vindt men de schilder met schetsboek waarnemend in de vrije natuur. Het uitbeelden van het Hollandse landschap en stadsgezicht, met de steeds wisselende elementen, eist nauwlettend aandacht en inzicht.
Veenstra weet met vakbekwame aanpak op aangrijpende compositorische wijze op het linnen te vereeuwigen de in herfstkleuren getooide bomen afstekend tegen jagende wolken, het serene licht van doorschijnende vederwolkjes op een lentemorgen, de grillig gevormde witte scheuren in een bevroren ijsvloer oplichtend in een warm uitstralende gloed vanuit het vensterraam van een besneeuwde boerderij of de dreigende stilte voor een naderend onweer met het aanstormende regengordijn.

Als men de passende kleurdetaillering in de vanuit de voorgrond weglopende slagschaduwen ziet of contrasterend met de in zachte tinten geschilderde contouren van bomen en boerderijtjes weerspiegelend en ineenvloeiend met het kabbelend water, wordt men getroffen door de enorme dieptewerking en betrokkenheid van de schilder, die hiermee zijn gevoelens en verbondenheid met de natuur op een realistische wijze vastlegt. Daarom is zijn werk zo gezocht, niet allen in eigen regio,maar ook ver daarbuiten.Zozal menig schilderij van Gert
Jan Veenstra nog de grens overgaan.

G.J. Veenstra archief 3

Omschrijving

Sr#

Strandgezicht, Wie het voorrecht heeft een kunstwerk van de Friese schilder Gert Jan Veenstra te bezitten, wordt telkenmale opnieuw, geboeid door het schitterend palet; hoe de schilder op virtuoze wijze de natuurlijkheid van onderwerpen aanschouwelijk op het doek doet herleven. Met vlotte, frisse penseelstreken, verfijnd uitvloeiend, tot in de kleinste details, plaatst Veenstra op elk schilderwerk een, treffend tafereel dat bijeen ieder esthetische gevoelens, gevoelens wekt.

Wie het voorrecht heeft een kunstwerk van de Friese schilder Gert Jan Veenstra te bezitten, wordt telkenmale
Hij werd geboren op 11 april 1957 te Workum. Een pittoresk havenstadje gelegen aan de voormalige Zuiderzee. Al spoedig verhuisde het gezin naar Witmarsum, een aardig dorp midden in het weidegebied, onder de rook van Bolsward, dat vroeger als Hanzestad aan de Middelzee een bruisend centrum van handel en kunst was, getuige nog de historische gevels en het bezienswaardige stadhuis.

Op prille leeftijd onderscheidde hij zich reeds van zijn tijdgenoten door met houtskool of potlood de natuur in zijn zienswijze zo te schetsen, dat onmiskenbaar het geboren talent zich manifesteerde. Naarmate de jaren telden en Gert Jan de finesses van het tekenen beheerste kwam onvermijdelijk de drang al dit schoons in kleur vast te leggen.

Deze ingrijpende verandering in techniek, het zoeken naar de juiste lichtval en kleurschakeringen vergde

veel oefening en studie. Door veelvuldig museabezoek en advies van collega's groeide Veenstra als kunstenaar en ontwikkelde hij een levendige schildertrant, aansluitend op het nostalgische werk van beroemde meesters uit voorgaande eeuwen.

Bij elke gelegenheid die zich voordoet vindt men de schilder met schetsboek waarnemend in de vrije natuur. Het uitbeelden van het Hollandse landschap en stadsgezicht, met de steeds wisselende elementen, eist nauwlettend aandacht en inzicht.
Veenstra weet met vakbekwame aanpak op aangrijpende compositorische wijze op het linnen te vereeuwigen de in herfstkleuren getooide bomen afstekend tegen jagende wolken, het serene licht van doorschijnende vederwolkjes op een lentemorgen, de grillig gevormde witte scheuren in een bevroren ijsvloer oplichtend in een warm uitstralende gloed vanuit het vensterraam van een besneeuwde boerderij of de dreigende stilte voor een naderend onweer met het aanstormende regengordijn.

Als men de passende kleurdetaillering in de vanuit de voorgrond weglopende slagschaduwen ziet of contrasterend met de in zachte tinten geschilderde contouren van bomen en boerderijtjes weerspiegelend en ineenvloeiend met het kabbelend water, wordt men getroffen door de enorme dieptewerking en betrokkenheid van de schilder, die hiermee zijn gevoelens en verbondenheid met de natuur op een realistische wijze vastlegt. Daarom is zijn werk zo gezocht, niet allen in eigen regio,maar ook ver daarbuiten.Zozal menig schilderij van Gert
Jan Veenstra nog de grens overgaan.

G.J. Veenstra archief 1

Omschrijving

Sr#

Wie het voorrecht heeft een kunstwerk van de Friese schilder Gert Jan Veenstra te bezitten, wordt telkenmale opnieuw, geboeid door het schitterend palet; hoe de schilder op virtuoze wijze de natuurlijkheid van onderwerpen aanschouwelijk op het doek doet herleven. Met vlotte, frisse penseelstreken, verfijnd uitvloeiend, tot in de kleinste details, plaatst Veenstra op elk schilderwerk een, treffend tafereel dat bijeen ieder esthetische gevoelens, gevoelens wekt.

Wie het voorrecht heeft een kunstwerk van de Friese schilder Gert Jan Veenstra te bezitten, wordt telkenmale
Hij werd geboren op 11 april 1957 te Workum. Een pittoresk havenstadje gelegen aan de voormalige Zuiderzee. Al spoedig verhuisde het gezin naar Witmarsum, een aardig dorp midden in het weidegebied, onder de rook van Bolsward, dat vroeger als Hanzestad aan de Middelzee een bruisend centrum van handel en kunst was, getuige nog de historische gevels en het bezienswaardige stadhuis.

Op prille leeftijd onderscheidde hij zich reeds van zijn tijdgenoten door met houtskool of potlood de natuur in zijn zienswijze zo te schetsen, dat onmiskenbaar het geboren talent zich manifesteerde. Naarmate de jaren telden en Gert Jan de finesses van het tekenen beheerste kwam onvermijdelijk de drang al dit schoons in kleur vast te leggen.

Deze ingrijpende verandering in techniek, het zoeken naar de juiste lichtval en kleurschakeringen vergde

veel oefening en studie. Door veelvuldig museabezoek en advies van collega's groeide Veenstra als kunstenaar en ontwikkelde hij een levendige schildertrant, aansluitend op het nostalgische werk van beroemde meesters uit voorgaande eeuwen.

Bij elke gelegenheid die zich voordoet vindt men de schilder met schetsboek waarnemend in de vrije natuur. Het uitbeelden van het Hollandse landschap en stadsgezicht, met de steeds wisselende elementen, eist nauwlettend aandacht en inzicht.
Veenstra weet met vakbekwame aanpak op aangrijpende compositorische wijze op het linnen te vereeuwigen de in herfstkleuren getooide bomen afstekend tegen jagende wolken, het serene licht van doorschijnende vederwolkjes op een lentemorgen, de grillig gevormde witte scheuren in een bevroren ijsvloer oplichtend in een warm uitstralende gloed vanuit het vensterraam van een besneeuwde boerderij of de dreigende stilte voor een naderend onweer met het aanstormende regengordijn.

Als men de passende kleurdetaillering in de vanuit de voorgrond weglopende slagschaduwen ziet of contrasterend met de in zachte tinten geschilderde contouren van bomen en boerderijtjes weerspiegelend en ineenvloeiend met het kabbelend water, wordt men getroffen door de enorme dieptewerking en betrokkenheid van de schilder, die hiermee zijn gevoelens en verbondenheid met de natuur op een realistische wijze vastlegt. Daarom is zijn werk zo gezocht, niet allen in eigen regio, maar ook ver daar buiten. Zo zal menig schilderij van Gert
Jan Veenstra nog de grens overgaan.

G.J. Veenstra archief 4

Omschrijving

Sr#

Rotterdam 21.02.1924 –

Johannes Wouterus(Johannes) van Trirum woont en werkt in Rotterdam. Maakte studiereizen naar Italië en Frankrijk(Parijs). Leerling van de Academie voor Beeldende Kunstenaars te Rotterdam. Kunstschilder en beeldhouwer. Onderwerpen en kunstrichting:portretten, stillevens en landschappen. Laat-romantisch-naturalistisch.

J.W. van Trirum archief 5

Omschrijving

Sr#

Timmermans, Antonius Johannes (Tonny) Timmermans is geboren op 30 november 1906 te Den Bos en overleden in 1991.
Werkte sinds 1915 in Amsterdam. Werkte veel in Zwitserland, Frankrijk, Duitsland enz. Autodidact (les van tekenleraar Th. Swinkels). Schildert, ook met paletmes zonder voortekenen, maar ook met penseel. In naturalistische trant, stadsgezichten, portretten, stillevens enz. Wordt genoemd: 'picturaal zondagskind' en 'als artistieke verschijning ben je zeldzaam beminlijk'.
Werk in de Rijkscollectie.

A.J. Timmermans archief 1

Omschrijving

Sr#

Wie het voorrecht heeft een kunstwerk van de Friese schilder Gert Jan Veenstra te bezitten, wordt telkenmale opnieuw, geboeid door het schitterend palet; hoe de schilder op virtuoze wijze de natuurlijkheid van onderwerpen aanschouwelijk op het doek doet herleven. Met vlotte, frisse penseelstreken, verfijnd uitvloeiend, tot in de kleinste details, plaatst Veenstra op elk schilderwerk een, treffend tafereel dat bijeen ieder esthetische gevoelens, gevoelens wekt.

Wie het voorrecht heeft een kunstwerk van de Friese schilder Gert Jan Veenstra te bezitten, wordt telkenmale
Hij werd geboren op 11 april 1957 te Workum. Een pittoresk havenstadje gelegen aan de voormalige Zuiderzee. Al spoedig verhuisde het gezin naar Witmarsum, een aardig dorp midden in het weidegebied, onder de rook van Bolsward, dat vroeger als Hanzestad aan de Middelzee een bruisend centrum van handel en kunst was, getuige nog de historische gevels en het bezienswaardige stadhuis.

Op prille leeftijd onderscheidde hij zich reeds van zijn tijdgenoten door met houtskool of potlood de natuur in zijn zienswijze zo te schetsen, dat onmiskenbaar het geboren talent zich manifesteerde. Naarmate de jaren telden en Gert Jan de finesses van het tekenen beheerste kwam onvermijdelijk de drang al dit schoons in kleur vast te leggen.

Deze ingrijpende verandering in techniek, het zoeken naar de juiste lichtval en kleurschakeringen vergde

veel oefening en studie. Door veelvuldig museabezoek en advies van collega's groeide Veenstra als kunstenaar en ontwikkelde hij een levendige schildertrant, aansluitend op het nostalgische werk van beroemde meesters uit voorgaande eeuwen.

Bij elke gelegenheid die zich voordoet vindt men de schilder met schetsboek waarnemend in de vrije natuur. Het uitbeelden van het Hollandse landschap en stadsgezicht, met de steeds wisselende elementen, eist nauwlettend aandacht en inzicht.
Veenstra weet met vakbekwame aanpak op aangrijpende compositorische wijze op het linnen te vereeuwigen de in herfstkleuren getooide bomen afstekend tegen jagende wolken, het serene licht van doorschijnende vederwolkjes op een lentemorgen, de grillig gevormde witte scheuren in een bevroren ijsvloer oplichtend in een warm uitstralende gloed vanuit het vensterraam van een besneeuwde boerderij of de dreigende stilte voor een naderend onweer met het aanstormende regengordijn.

Als men de passende kleurdetaillering in de vanuit de voorgrond weglopende slagschaduwen ziet of contrasterend met de in zachte tinten geschilderde contouren van bomen en boerderijtjes weerspiegelend en ineenvloeiend met het kabbelend water, wordt men getroffen door de enorme dieptewerking en betrokkenheid van de schilder, die hiermee zijn gevoelens en verbondenheid met de natuur op een realistische wijze vastlegt. Daarom is zijn werk zo gezocht, niet allen in eigen regio,maar ook ver daarbuiten.Zozal menig schilderij van Gert
Jan Veenstra nog de grens overgaan.

G.J. Veenstra archief 6

Omschrijving

Sr#

Tholen, W.B. Tholen is geboren te Amsterdam op 13.02.1860 en overleden te Den Haag op 05.12.1931.
Willem Bastiaan Tholen woonde en werkte in Kampen 1864-1876, Amsterdam 1876-1877, Delft 1877-1878, Gouda 1878-1879, Brussel 1879-1880, Kampen 1880-1885, Spankeren bij Dieren 1886, Rijswijk(Z.H.) 1886-1887, daarna in Den Haag. Maakte ’s zomers veel tochten met zijn lemmer-aak op de plassen in Zuid- en Noord-Holland en in de omgeving van Kampen. Leerling van J.D. Belmer(Kampen), van de Rijksacademie te Amsterdam(1876-1877) o.l.v. A. Allebé(behaalde akte M.O. tekenen), daarna lessen op de Polytechnische School te Delft(1877-1878) o.l.v. A. le Comte(behaalde akte M.O. rechtlijnig tekenen), en van P.J.C. Gabriël te Brussel(1879-1880); heeft later veel met hem samengewerkt. Begon met het geven van tekenlessen(te Gouda 1878-1879 en Kampen 1880-1885), daarna geheel en al kunstschilder. Schilderde, aquarelleerde, tekende, etste en lithografeerde landschappen, bosgezichten, stads- en dorpsgezichten en veel watergezichten(plassen, meren, de Zuiderzee) met boten, ook figuren en portretten. Zijn werk munt uit door zijn eenvoud. Het werken naar de natuur was Tholen’s grootste bron van inspiratie. Behaalde met zijn werken op veel exposities de hoogste onderscheidingen. Was onder meer lid van ‘Pulchri Studio’ in Den Haag. Gaf les aan P. Arntzenius, P. ten Cate, F.A. Mooij, G.F. van Schagen, B.W. Weyers; raadgevingen aan G.G. Schenck, A. Segaar, C. Vreedenburgh, E. Ydema. . Werken in vele musea waaronder het Boymans van Beuningen en Rijksmuseum Amsterdam

W.B. Tholen archief 2

Omschrijving

Sr#

Zonnebaden, Tramp stammte aus der Försterei Bannenbrück, einer Ansiedlung mit 13 Einwohnern zwischen Burg Stargard und Pragsdorf. Im Alter von 13 Jahren verlor er innerhalb eines Monats seine Eltern durch Unfälle. Anschließend kam er mit seiner Schwester Anna und seinen Brüdern Walter und Fritz in die Obhut eines Vormundes. Sobald es ihm möglich war, verließ er seine Heimat und ging nach Düsseldorf, um Maler zu werden. 1918 erhielt er ein Stipendium an der Kunstakademie Düsseldorf für das Studium der Figuren- und Landschaftsmalerei unter Eugen Dücker. Von 1924 bis 1928 war er Mitglied des Künstlervereins Malkasten.
Tramp war verheiratet mit Franziska Karolina Luisa Groebler. Er lebte und arbeitete in Düsseldorf. Als Landschaftsmaler unternahm er mehrere Reisen zu Studienzwecken innerhalb Deutschlands und den Niederlanden. Er verstarb 1940 an einem Herzinfarkt und hinterließ einen Sohn namens Ulrich Hermann Tramp (1917–1977), welcher später ebenfalls an der Düsseldorfer Akademie Bühnenbild studierte.
• 1920, 1922, 1924, 1925, 1926: Große Kunstausstellung, Kunstpalast Düsseldorf
• 1938: Kunstausstellung Kassel im städtischen Kunsthaus, Städtisches Kunsthaus, Kassel
• 1939: Kunstausstellung in Zwickau, König-Albert-Museum, Zwickau
• 1941: Herbstausstellung Düsseldorfer Künstler, Kunsthalle Düsseldorf
• 1942: Frühjahrsausstellung Düsseldorfer Künstler, Kunsthalle Düsseldorf
• 1942: Winterausstellung Düsseldorfer Künstler, Kunsthalle Düsseldorf

Wilhelm Tramp archief 1

Omschrijving

Sr#

Thol, H.O. van Thol is geboren te Den Haag op 28.12.1859 en overleden te Ermelo op 11.07.1902.

Hendrik Otto van Thol huwde 27.04.1899 in Den Haag met de schilderes A.J.J. Ruijsch. Woonde en werkte in de residentie tot 1901, daarna in Ermelo(Nunspeet), ook tijdelijk in Nootdorp(’s zomers) 1884-1886 en Elspeet(na 1895). Leerling van de Academie voor Beeldende Kunstenaars in Den Haag. Schilderde, aquarelleerde en tekende landschappen(veestudies bij Nootdorp), maakte veel winterlandschappen met bomen enz. te Elspeet. Heeft Louis Apol geholpen bij het schilderen van het panorama ‘Nova Zembla’. Gaf les aan P. ten Cate, W.J. Ising en H.G. Numans. Was lid van ‘Pulchri Studio’ in Den Haag.

H.O. van Thol archief 70

Omschrijving

Sr#

Op jacht, Karl Terner is geboren in Düsseldorf (Gerresheim/ Niederrhein) in 1921 en is overleden in Düsseldorf in 1982.
Hij was een figuur- en landschapschilder, maar zijn grote voorkeur ging uit naar het schilderen van jachttaferelen in de natuur.
Hij maakte veel studiereizen door Europa. Hij studeerde aan de Kunstakademie in Weimar en heeft aansluitend les gehad van Josef Strahn en van Schmurr.

Karl Terner archief 1

Omschrijving

Sr#

Havelte 23.11.1896 - Meppel 07.02.1969 Albert Torie (Ab-en in plat Möppels ook wel Appe), Appe Torie dus. Op jeugdige leeftijd, hij was nog geen jaar jong, verhuisde hij met zijn familie naar Meppel, waar hij verder, afgezien van een tamelijke korte onderbreking te Nieuwleusen zijn hele leven heeft gewoond en gewerkt: In de Wilhelminastraat, Woldstraat, Hagenstraat, Parallelweg, in ‘Mati’ zijn woonboot in de Reest, genoemd naar zijn kinderen Marten en tini, en op ’t Blekerseiland. Voordat hij in ongeveer 1942 beroepsschilder werd en dus uitsluitend moest zien rond te komen van zijn werk als kunstschilder is hij onder andere fotograaf geweest, heeft hij gewerkt op de fietsenfabriek van Union in Nieuwleusen en van Primarius te Meppel, om ten slotte een melkhandel te beginnen aan het Zuideinde te Meppel. De fotozaak van Torie (±1925) was op de ‘Leerlooierij’, vlakbij de Werkhorst. Intussen had Torie al heel wat afgeschilderd en bovenal getekend. Tekenen was zijn lust en zijn leven, dat kon hij niet laten. In zijn achterzak had hij het venten meestal wel een klein schetsblok en kwam hij een mooi plekje of een aardig tafereeltje tegen, dan werd de kar aan de kant gezet, de klanten werden de klanten gelaten en er werd geschetst en getekend …z’n knijpbril is daarbij zelfs nog eens in ’t Mallegat gewaaid. Hij was op dat moment immers kunstenaar in plaats van zakenman, iets wat zijn vrouw wel eens verdroot… Van alle Meppeler schilders was Torie veruit de meest veelzijdige. En daarbij had hij zichzelf vrijwel alles aangeleerd, door bezig te zijn, te werken en te experimenteren. Op vrijwel alle gebieden was hij autodidact, die zonder enige hulp de boel zelf probeerde en uitvoerde en altijd op zoek was naar nieuwe mogelijkheden. Niet alleen thuis, maar ook op zijn atelier in de Kraton, de Keizersgracht, de Reestkoepel en de Wetering. Uiteindelijk beheerste hij allerlei technieken en vaardigheden op het gebied van de teken-en schilderkunst, maar ook op het gebied van de grafische kunst: olieverf, aquarel, tekening, gouche, hout-en linosnede, ets, aquatint en litho. Trok Antony Keizer veel met André Idserda op, Albert Torie voelde zich meer aangetrokken tot de persoon en het werk van Hugo van Schaïk, met wie hij vaak het Staphorsterveld introk om te schilderen. Zij werkten veel samen en qua werk en uitvoering bestond er aanvaknelijk weinig onderscheid tussen hen beiden. Tot deze groep behoorden onder anderen Geursen, Lotgering, Worst, De Vries, Israel, Engel, Calp en Seydell. Zij exposeerden meestal op Hemelvaartsdag in sociëteit ‘Tivoli’. Wanneer men tegenwoordig over Meppeler schilders praat, worden Torie en Keizer meestal in een adem genoemd. Vaak trokken zij samen het Drentse land in, waar zij, alpinopet op en pofbroek aan, het hun zo vertrouwde landschap in zijn eigen stijl en kleur vastlegden. Ook gingen zij een aantal keren met hun dames naar Terschelling om te werken. Wanneer het maar enigszins mogelijk was werd er geschilderd:dorpsgezichten en duinlandschappen, met dikwijls mooie wolkenluchten. Qua werk en persoon verschillen zij evenwel nogal. Keizer had een forsere manier van schilderen, terwijl zijn palet veel somberder was dan dat van Torie, die intieme, kleurige landschapjes maakte, vol zon. Keizer was een vlot, makkelijk iemand. Torie was gereserveerder en meer op zichzelf. Torie kreeg trouwens nogal wat relaties via Anton Keizer, die beter contacten wist te leggen en met mensen om kon gaan. Een andere college met wie Torie veel omgang had was de in Meppel verblijvende schilder A.J. Zwart die tijdens de oorlogsjaren met zijn woonschip ‘De Trekschuit’ in het Balkengat lag en hier in Meppel wel een mooie, maar geen rijke tijd heeft gehad … armoe troef, eerlijk gezegd. Zwart, een bohémien, die een aantal jaren in en om Meppel heeft gewerkt, werd dezelfde onderwerpen als Torie aangetrokken: water, weilanden en sloten. Aan boord van ‘De Trekschuit’ werd menig gezellig avondje doorgebracht. Zwart had een piano aan boord, waarbij heel wat afgezongen werd door de Zwarts en de Tories, maar ook door Lof de Vries en Bertus Westenberg (zang), Piet de Geele (piano) en Grooters (viool), terwijl ook de Arnhemse beeldhouwer Vreeling vaak aanwezig was. Was er al weinig verschil tussen Torie en Zwart wat betreft onderwerpskeuze betrof, voor het kleurgebruik gold in het algemeen hetzelfde. Verschil was er wel in hun manier van werken: Zwart werkte veel vlugger en gemakkelijker dan Torie, die langzamer en bedachtzamer te werk ging. Ontlopen kon men elkaar niet in zo’n klein stadje, want alle wegen leidden naar de Meppeler toren en later, op zaterdagmiddagen, naar kunsthandel Bolt aan het Zuideinde…waar de een soms niet wilde dat de ander zijn werk zou zien: ‘Is Keizer al ewest? Is Torie al ewest? Ef hi’j nog wat verkocht? Hoeveul hef hi’lj d’er veur ekreeg’n?’ Keizer bijvoorbeeld is pas met aquarelleren begonnen toen hij doorkreeg dat Torie er succes mee had en verkocht. Maar, en dat tekent de verhouding op dat moment ook, Torie was niet te beroerd om Keizer in de geheimen te wijden en dat Antony Keizer de techniek later tot en met beheerste, blijkt wel uit zijn werk! …Een typisch groepje, die Meppelers. Collega’s staken weleens de gek met hem en Torie was soms wel wat achterdochtig. Toen Ponne een keer een modern, non-figurant werk had gemaakt en het daarom signeerde met ‘Ab Strakt’, was Torie meteen gepikeerd omdat hij dacht dat het op hem sloeg: Ab. Maar Albert Torie was geenzins een kluizenaar die zich met niemand bemoeide. Hij vond het juist leuk wanneer mensen interesse toonden in zijn werk. In later jaren heeft hij lange tijd enthousiast les gegeven aan de Hoogeveense Schilderskring, een groep jonge amateurs van wie enkelen, onder anderen Joop Neutel en Joop Nijmeijer, tegenwoordig al aardig bekend beginnen te worden en die met een zekere trots vermelden dat zij nog leerling zijn geweest van Albert Torie uit Meppel. Werk in de Rijkscollectie.

Albert Torie archief 1

Omschrijving

Sr#

Louise Jacoba 'Jacoba L.' Stuiveling-van Essen
Den Haag 1870-1936 Blaricum
Jacoba L. Stuiveling van Essen is geboren op 29 april 1870 te Den Haag en is
overleden op 22 november 1936 te Blaricum.
Louise Jacoba van Essen legde al jong een uitzonderlijk schilder- en tekentalent
aan de dag. Daarom mocht zij op 18-jarige leeftijd les nemen bij de Haagse
schilder R.E.J. Scheurleer en later bij Simon van den Berg. In haar werk ligt de
nadruk op landschappen en bloemstillevens, die worden gekenmerkt door een
prachtig kleurgebruik. Na haar huwelijk met A. Stuiveling woonde en werkte zij
achtereenvolgens in Den Haag, Amersfoort, Appingedam en Laren, waar zij in
1936 overleed. Musea: o.a. Goois Museum in Hilversum.

Jacoba L. Stuiveling van Essen archief 5

Omschrijving

Sr#

Louise Jacoba 'Jacoba L.' Stuiveling-van Essen
Den Haag 1870-1936 Blaricum
Jacoba L. Stuiveling van Essen is geboren op 29 april 1870 te Den Haag en is
overleden op 22 november 1936 te Blaricum.
Louise Jacoba van Essen legde al jong een uitzonderlijk schilder- en tekentalent
aan de dag. Daarom mocht zij op 18-jarige leeftijd les nemen bij de Haagse
schilder R.E.J. Scheurleer en later bij Simon van den Berg. In haar werk ligt de
nadruk op landschappen en bloemstillevens, die worden gekenmerkt door een
prachtig kleurgebruik. Na haar huwelijk met A. Stuiveling woonde en werkte zij
achtereenvolgens in Den Haag, Amersfoort, Appingedam en Laren, waar zij in
1936 overleed. Musea: o.a. Goois Museum in Hilversum.

Jacoba L. Stuiveling van Essen archief 51

Omschrijving

Sr#

Louise Jacoba 'Jacoba L.' Stuiveling-van Essen
Den Haag 1870-1936 Blaricum
Jacoba L. Stuiveling van Essen is geboren op 29 april 1870 te Den Haag en is
overleden op 22 november 1936 te Blaricum.
Louise Jacoba van Essen legde al jong een uitzonderlijk schilder- en tekentalent
aan de dag. Daarom mocht zij op 18-jarige leeftijd les nemen bij de Haagse
schilder R.E.J. Scheurleer en later bij Simon van den Berg. In haar werk ligt de
nadruk op landschappen en bloemstillevens, die worden gekenmerkt door een
prachtig kleurgebruik. Na haar huwelijk met A. Stuiveling woonde en werkte zij
achtereenvolgens in Den Haag, Amersfoort, Appingedam en Laren, waar zij in
1936 overleed. Musea: o.a. Goois Museum in Hilversum.

Louise Jacoba Stuiveling-van Essen archief 50

Omschrijving

Sr#

Figuren bij de groentekar, Carl August Streefkerk werd op 29 mei 1884 in Amsterdam geboren en is overleden in Bussum 1968.
In deze stad bezocht hij de Avondtekenschool o.l.v. J. Walraven. Behalve in Amsterdam woonde en werkte Streefkerk in Amstelveen, Enschede, Naarden en Bussum. Hier overleed hij op 22 augustus 1968. Streefkerk schilderde en tekende landschappen, stillevens en vooral Amsterdamse stadsgezichten met vele figuren.

C.A. Streefkerk archief 50

Omschrijving

Sr#

Joop Stierhout werd op 28 maart 1911 samen met z'n tweelingbroer Noud geboren te Arnhem. Zijn familie runde een modezaak waar Joop later als etaleur zou kunnen functioneren. Op de lagere school viel het tekentalent van de jongen reeds op, en later volgde hij met succes de kunstacademie.
Om het leven tussen zijn oudere zussen te ontvluchten zocht hij Amsterdam op waar hij studeerde aan de rijksacademie voor beeldende kunsten. In 1938 schilderde hij de voorstelling Hagar en Ismaël (Prix de Rôme) en twee jaar later valt de koninklijke subsidie (stadsgezichten) hem ten deel. De tweede wereldoorlog belet echter studiereizen naar het buitenland.
In Amsterdam vindt hij een klimaat waarin zijn werk gewaardeerd wordt. Hij leert er Karolina Scheffel kennen met wie hij in 1946 trouwt. Ze bezoeken Parijs, maar keren ondanks een ontluikend succes terug en zijn verdere leven blijft Joop Stierhout Amsterdam trouw. Wanneer later een van zijn vijf dochters in de Provence woont, heeft een bezoek daaraan wel invloed op het coloriet van de stadsgezichten.
De zomermaanden trekt het gezin naar het Gooi, waar ook wat vroege landschappen tot stand komen.

Joop Stierhout's palet is coloristisch van aard met dertien tot zeventien kleuren. Zijn oprechte stijl sluit aan op de Franse impressionisten vanaf Monet, Bonnard en Marquet. In de nieuwste ontwikkelingen die ook in Nederland floreren kan hij zich niet vinden, zijn werk sluit eerder aan op kunstenaars als Breitner, Israëls en Jan Sluyters.
Dat vakmanschap geen modegrillen behoeft blijkt uit zijn exposities bij o.a. Bennewitz in den Haag, Stedelijk Museum Amsterdam, Kunstzaal Buffa, Grand Hotel Krasnapolsky, Hotel de l'Europe,

Joop Stierhout archief 1

Omschrijving

Sr#

Peter Sterkenburg werd in 1955 in Harlingen geboren. Na een blauwe maandag op de kunstacademie Ubbo Emmius in Leeuwarden te hebben doorgebracht, besloot hij zich als zeeschilder te vestigen in het Friese dorp Zurich. Sterkenburg was autodidact. Zijn werken van het eerste uur lijken sterk op die van illustere voorgangers uit de 17e eeuw. Later, en met name nadat hij verschillende malen in het Verre Oosten is geweest, worden zijn schilderijen veel lichter van toets en wordt zijn techniek zo realistisch dat zijn werk zeer gevraagd wordt door de liefhebbers van maritieme kunst. Na een eerste tentoonstelling in Breukelen volgen verschillende exposities bij Galerie Koster in Schoorl. In 1991 valt het oog van de toenmalige KLM-manager Ton van der Werf uit Hong Kong op zijn werk. Omdat de KLM zich in die tijd inzet voor Nederlandse kunstenaars, wordt Sterkenburg uitgenodigd om in Hong Kong te komen exposeren. Na de nodige aarzeling, Sterkenburg is erg bescheiden en zeer op zichzelf, accepteert de schilder de uitnodiging en in 1992 volgt een solotentoonstelling in Hong Kong waar 20 schilderijen binnen een paar weken verkocht worden. Daarna volgen tentoonstellingen in andere plaatsen in het Verre Oosten. Een jaar na zijn plotselinge dood in april 2000, wordt de 'Stichting Maritieme Schilderijen Peter J. Sterkenburg' opgericht die zich tot doel stelt het werk van de kunstenaar bij een groot publiek onder de aandacht te brenge

Peter Sterkenburg archief 1

Omschrijving

Sr#

Peter Sterkenburg werd in 1955 in Harlingen geboren. Na een blauwe maandag op de kunstacademie Ubbo Emmius in Leeuwarden te hebben doorgebracht, besloot hij zich als zeeschilder te vestigen in het Friese dorp Zurich. Sterkenburg was autodidact. Zijn werken van het eerste uur lijken sterk op die van illustere voorgangers uit de 17e eeuw. Later, en met name nadat hij verschillende malen in het Verre Oosten is geweest, worden zijn schilderijen veel lichter van toets en wordt zijn techniek zo realistisch dat zijn werk zeer gevraagd wordt door de liefhebbers van maritieme kunst. Na een eerste tentoonstelling in Breukelen volgen verschillende exposities bij Galerie Koster in Schoorl. In 1991 valt het oog van de toenmalige KLM-manager Ton van der Werf uit Hong Kong op zijn werk. Omdat de KLM zich in die tijd inzet voor Nederlandse kunstenaars, wordt Sterkenburg uitgenodigd om in Hong Kong te komen exposeren. Na de nodige aarzeling, Sterkenburg is erg bescheiden en zeer op zichzelf, accepteert de schilder de uitnodiging en in 1992 volgt een solotentoonstelling in Hong Kong waar 20 schilderijen binnen een paar weken verkocht worden. Daarna volgen tentoonstellingen in andere plaatsen in het Verre Oosten. Een jaar na zijn plotselinge dood in april 2000, wordt de 'Stichting Maritieme Schilderijen Peter J. Sterkenburg' opgericht die zich tot doel stelt het werk van de kunstenaar bij een groot publiek onder de aandacht te brengen.

Peter Sterkenburg archief 2

Omschrijving

Sr#

Stap, Johannes Jacobus (Jan J.) van der; geboren op 28 augustus1874 te Delft en overleden op 5 februari 1940 eveneens te Delft.
Woonde en werkte in Delft.
Heeft wel tekenles gehad, maar vormde zich verder voornamelijk zelf. Schilderde, aquarelleerde en tekende (pastel) in de trant van de Haagse School stadsgezichten, dorpsgezichten en landschappen in de omtrek van Delft.

Jan J. van der Stap archief 1

Omschrijving

Sr#

Soonius, Lodewijk

Louis Soonius archief 1

Omschrijving

Sr#

Hobbe Smith (Witmarsum, 7 december 1862 - Amsterdam, 1 mei 1942) was een Nederlands kunstschilder.
Hobbe Smith was de zoon van een huisschilder. Hij ging op jonge leeftijd in de leer bij een steendrukker. In z’n vrije tijd volgde hij tekenlessen, onder andere aan de Quelliniusschool. Dankzij een vermogende beschermheer die zijn bijzondere talent onderkende en een koninklijke beurs, kon hij een opleiding volgen aan de Rijksakademie voor Beeldende Kunsten te Amsterdam, onder andere bij August Allebé. Vervolgens studeerde hij aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen, onder Karel Verlat.

De stijl van Smith wordt gekenmerkt door een losse, impressionistische toets, met gevoel voor sfeer. Hij schilderde Smith een breed scala aan onderwerpen: veel figuurstukken, vaak naakten, veel zee -en stadsgezichten, maar ook stillevens, portretten, landschappen, bloemen, binnenhuizen, schepen, molens, soldaten- en historiestukken. Hij bewonderde het werk van Jacob Maris, maar zijn eigen werk is lichter en luchtiger. In 1888 won hij de Willink van Collenprijs. Grotere bekendheid kreeg hij pas later, na een expositie in de Haagse Pulchri Studio in 1902. In 1917 kreeg hij een gouden medaille uitgereikt door koningin Wilhelmina.

Smith was lid van 'Arti et Amicitiae' en de Kunstenaarsvereniging Sint Lucas te Amsterdam en de Pulchri Studio te Den Haag. Hij overleed in 1942, 79 jaar oud. Werk van Smith bevindt zich onder andere in het Rijksmuseum Twenthe te Enschede, het Drents Museum in Assen en het Fries Scheepvaart Museum te Sneek. Ook tijdens kunst- en antiekveilingen duiken zijn schilderijen regelmatig op.

Hobbe Smith archief 5

Omschrijving

Sr#

Slebe, F. Slebe, Ferry Slebe is geboren op 3 mei 1907 te Ambt - Almelo en
overleed op 15 maart 1994 te Den Haag. Hij werd als Ferdinand Joseph
Sleebe geboren. Noemde dat een foutje van zijn vader en veranderde zijn
naam in Slebe. Zijn roepnaam werd Ferry Slebe. Hij signeerde zijn werk dan
ook altijd met Slebe.
Volgde een opleiding in 1923/25 aan de avondschool van de Koninklijke
Academie voor Beeldende Kunsten te Den Haag en in 1933 aan de
Nederlandsche Vrije Studio. In 1948 werd hij lid van de 'De Equipe', een
Haagse groep van 10 kunstenaars die aan een vrije academie les geven.
Behoorde in de vijftiger jaren bij de Voorburgse artistieke werkgroep De
Nieuwe Ploeg . Was lid van Haagse Kunstkring, Pulchri Studio, Verve en de
Posthoorn Groep.
Gaf als docent les aan de Vrije Academie te Den Haag van 1953 tot 1955.
Reisde naar Frankrijk, België en Spanje.
Ferry Slebe was een kunstenaar die zichzelf graag een 'kleine meester'
noemde. Meer dan eens speelde hij leentje buur bij de groten die hij
bewonderde: Van Dongen, Matisse, Dali. Maar hij deed dat op een geheel
eigen wijze.
Hij nam hun beelden, thema's en voorbeelden over, maar integreerde dit
geheel in zijn eigen, typische stijl. Daarnaast kopieerde hij voortdurend
zichzelf: zijn aap met de banjo, harlekijnen en kinderwagen met grammofoon
lopen als rode draden door zijn honderden werken. Bovenal is hij bekend
geworden om zijn vrolijke, kleurrijke en niet zelden surrealistische schilderijen.
Naakten vormden zijn favoriete thema, maar ook straattaferelen, stillevens en
allerhande beesten vormen hun eigen verhalen. Uiteindelijk ontwikkelde hij
zich tot een miniaturist van formaat.
Zijn werk is onder meer terug te vinden op Muurschilderingen, in het Haags
Gemeentemuseum, de Rijkscollectie en particuliere collecties.

Ferry Slebe archief 1

Omschrijving

Sr#

Slebe, F. Slebe, Ferry Slebe is geboren op 3 mei 1907 te Ambt - Almelo en
overleed op 15 maart 1994 te Den Haag. Hij werd als Ferdinand Joseph
Sleebe geboren. Noemde dat een foutje van zijn vader en veranderde zijn
naam in Slebe. Zijn roepnaam werd Ferry Slebe. Hij signeerde zijn werk dan
ook altijd met Slebe.
Volgde een opleiding in 1923/25 aan de avondschool van de Koninklijke
Academie voor Beeldende Kunsten te Den Haag en in 1933 aan de
Nederlandsche Vrije Studio. In 1948 werd hij lid van de 'De Equipe', een
Haagse groep van 10 kunstenaars die aan een vrije academie les geven.
Behoorde in de vijftiger jaren bij de Voorburgse artistieke werkgroep De
Nieuwe Ploeg . Was lid van Haagse Kunstkring, Pulchri Studio, Verve en de
Posthoorn Groep.
Gaf als docent les aan de Vrije Academie te Den Haag van 1953 tot 1955.
Reisde naar Frankrijk, België en Spanje.
Ferry Slebe was een kunstenaar die zichzelf graag een 'kleine meester'
noemde. Meer dan eens speelde hij leentje buur bij de groten die hij
bewonderde: Van Dongen, Matisse, Dali. Maar hij deed dat op een geheel
eigen wijze.
Hij nam hun beelden, thema's en voorbeelden over, maar integreerde dit
geheel in zijn eigen, typische stijl. Daarnaast kopieerde hij voortdurend
zichzelf: zijn aap met de banjo, harlekijnen en kinderwagen met grammofoon
lopen als rode draden door zijn honderden werken. Bovenal is hij bekend
geworden om zijn vrolijke, kleurrijke en niet zelden surrealistische schilderijen.
Naakten vormden zijn favoriete thema, maar ook straattaferelen, stillevens en
allerhande beesten vormen hun eigen verhalen. Uiteindelijk ontwikkelde hij
zich tot een miniaturist van formaat.
Zijn werk is onder meer terug te vinden op Muurschilderingen, in het Haags
Gemeentemuseum, de Rijkscollectie en particuliere collecties.

Ferry Slebe archief 2

Omschrijving

Sr#

Slebe, F. Slebe, Ferry Slebe is geboren op 3 mei 1907 te Ambt - Almelo en
overleed op 15 maart 1994 te Den Haag. Hij werd als Ferdinand Joseph
Sleebe geboren. Noemde dat een foutje van zijn vader en veranderde zijn
naam in Slebe. Zijn roepnaam werd Ferry Slebe. Hij signeerde zijn werk dan
ook altijd met Slebe.
Volgde een opleiding in 1923/25 aan de avondschool van de Koninklijke
Academie voor Beeldende Kunsten te Den Haag en in 1933 aan de
Nederlandsche Vrije Studio. In 1948 werd hij lid van de 'De Equipe', een
Haagse groep van 10 kunstenaars die aan een vrije academie les geven.
Behoorde in de vijftiger jaren bij de Voorburgse artistieke werkgroep De
Nieuwe Ploeg . Was lid van Haagse Kunstkring, Pulchri Studio, Verve en de
Posthoorn Groep.
Gaf als docent les aan de Vrije Academie te Den Haag van 1953 tot 1955.
Reisde naar Frankrijk, België en Spanje.
Ferry Slebe was een kunstenaar die zichzelf graag een 'kleine meester'
noemde. Meer dan eens speelde hij leentje buur bij de groten die hij
bewonderde: Van Dongen, Matisse, Dali. Maar hij deed dat op een geheel
eigen wijze.
Hij nam hun beelden, thema's en voorbeelden over, maar integreerde dit
geheel in zijn eigen, typische stijl. Daarnaast kopieerde hij voortdurend
zichzelf: zijn aap met de banjo, harlekijnen en kinderwagen met grammofoon
lopen als rode draden door zijn honderden werken. Bovenal is hij bekend
geworden om zijn vrolijke, kleurrijke en niet zelden surrealistische schilderijen.
Naakten vormden zijn favoriete thema, maar ook straattaferelen, stillevens en
allerhande beesten vormen hun eigen verhalen. Uiteindelijk ontwikkelde hij
zich tot een miniaturist van formaat.
Zijn werk is onder meer terug te vinden op Muurschilderingen, in het Haags
Gemeentemuseum, de Rijkscollectie en particuliere collecties.

Ferry Slebe archief 70

Omschrijving

Sr#

Brugge, Gijsbertus Jan Sijthoff werd op 6 augustus 1867 te Delft. Hij was leerling van de Academie van Beeldende Kunsten te Den Haag, daarna kreeg hij les van B.J. Blommers. Hij schilderde, aquarelleerde, tekende en lithografeerde portretten, in- en exterieurs, stadsgezichten en landschappen.

Sijthoff was lid van 'St.Lucas' en 'Pulchri', de Nederlandse Kunstkring en de vereniging van B.K. 'Laren-Blaricum'. Hij gaf les aan zijn vrouw Johanna Bastiana van Rijswijk, A.F.A.M. Hiel en Maria Ch. J. Sterre de Jong.

Tentoonstellingen:
Amsterdam 1892, Den Haag 1893, Rotterdam 1894.
Literatuur:
Pieter A. Scheen 1750-1950
S.J. Mak van Waay 1870-1940
Haller

Sijthof overleed te Laren op 14 oktober 1949.

G.J. Sijthoff archief 1

Omschrijving

Sr#

Gijsbertus Jan Sijthoff werd op 6 augustus 1867 te Delft. Hij was leerling van de Academie van Beeldende Kunsten te Den Haag, daarna kreeg hij les van B.J. Blommers. Hij schilderde, aquarelleerde, tekende en lithografeerde portretten, in- en exterieurs, stadsgezichten en landschappen.

Sijthoff was lid van 'St.Lucas' en 'Pulchri', de Nederlandse Kunstkring en de vereniging van B.K. 'Laren-Blaricum'. Hij gaf les aan zijn vrouw Johanna Bastiana van Rijswijk, A.F.A.M. Hiel en Maria Ch. J. Sterre de Jong.

Tentoonstellingen:
Amsterdam 1892, Den Haag 1893, Rotterdam 1894.
Literatuur:
Pieter A. Scheen 1750-1950
S.J. Mak van Waay 1870-1940
Haller

Sijthof overleed te Laren op 14 oktober 1949.

G.J. Sijthoff archief 50

Omschrijving

Sr#

Schulz-Stradtmann, O. Schulz-Stradtmann, Otto Schulz Stradtmann, is geboren op 8 maart 1892 te Hamburg en overleden eveneens te Hamburg in 1960.
Hij was leerling van de Akademie te München en studeerde ook nog in Weimar, Amsterdam en Hamburg. Hij verbleef vanaf de dertiger jaren in Hamburg.
Hij was gespecialiseerd in het schilderen van stadsgezichten en havengezichten van Hamburg. Ook zijn er enkele landschappen van hem bekend.

O. Schulz-Stradtmann archief 1

Omschrijving

Sr#

Schulman, David Schulman: Hilversum 1881 - Laren 1969

Woonde en werkte in Laren en zo af en toe in Rhenen, Noordwijk en rondom de Zuiderzee. Vormde zich zelf en schilderde in een impressionistische trant landschappen ( vooral winters), dorpsgezichten en havengezichten rond de Zuiderzee. Kreeg de Willink van Collenprijs in 1909 en medailles op de int. tentoonstellingen in o.a. Santiago (1910), San Francisco (1915), Amsterdam (1930) en Rotterdam (1936). In 1939 kende Koningin Wilhelmina aan David Schulman de gouden medaille toe. Werk van Schulman bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie en in het Goois Museum.

bron: De Valk Lexion kunstenaars Laren-Blaricum

Lion Schulman, de vader van David, schilderde zelf ook en had in Hilversum en later in Laren een kunsthandel annex handel in verfmaterialen. David kwam hierdoor al op jeugdige leeftijd in contact met de in die jaren bekende schilders als hij de bestellingen kwam afleveren, Albert Neuhuys adviseerde Schulman sr. om zijn zoon David te laten schilderen. In 1898 verhuiste de winkel naar Laren en 6 jaar later exposeerde David zijn eerste schilderij op een tentoonstelling van de vereniging

David Schulman archief 2

Omschrijving

Sr#

Stadsgezicht Amsterdam, Schulman, David Schulman: Hilversum 1881 - Laren 1969

Woonde en werkte in Laren en zo af en toe in Rhenen, Noordwijk en rondom de Zuiderzee. Vormde zich zelf en schilderde in een impressionistische trant landschappen ( vooral winters), dorpsgezichten en havengezichten rond de Zuiderzee. Kreeg de Willink van Collenprijs in 1909 en medailles op de int. tentoonstellingen in o.a. Santiago (1910), San Francisco (1915), Amsterdam (1930) en Rotterdam (1936). In 1939 kende Koningin Wilhelmina aan David Schulman de gouden medaille toe. Werk van Schulman bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie en in het Goois Museum.

bron: De Valk Lexion kunstenaars Laren-Blaricum

Lion Schulman, de vader van David, schilderde zelf ook en had in Hilversum en later in Laren een kunsthandel annex handel in verfmaterialen. David kwam hierdoor al op jeugdige leeftijd in contact met de in die jaren bekende schilders als hij de bestellingen kwam afleveren, Albert Neuhuys adviseerde Schulman sr. om zijn zoon David te laten schilderen. In 1898 verhuiste de winkel naar Laren en 6 jaar later exposeerde David zijn eerste schilderij op een tentoonstelling van de vereniging

David Schulman archief 1

Omschrijving

Sr#

Schulman, David Schulman: Hilversum 1881 - Laren 1969

Woonde en werkte in Laren en zo af en toe in Rhenen, Noordwijk en rondom de Zuiderzee. Vormde zich zelf en schilderde in een impressionistische trant landschappen ( vooral winters), dorpsgezichten en havengezichten rond de Zuiderzee. Kreeg de Willink van Collenprijs in 1909 en medailles op de int. tentoonstellingen in o.a. Santiago (1910), San Francisco (1915), Amsterdam (1930) en Rotterdam (1936). In 1939 kende Koningin Wilhelmina aan David Schulman de gouden medaille toe. Werk van Schulman bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie en in het Goois Museum.

bron: De Valk Lexion kunstenaars Laren-Blaricum

Lion Schulman, de vader van David, schilderde zelf ook en had in Hilversum en later in Laren een kunsthandel annex handel in verfmaterialen. David kwam hierdoor al op jeugdige leeftijd in contact met de in die jaren bekende schilders als hij de bestellingen kwam afleveren, Albert Neuhuys adviseerde Schulman sr. om zijn zoon David te laten schilderen. In 1898 verhuiste de winkel naar Laren en 6 jaar later exposeerde David zijn eerste schilderij op een tentoonstelling van de vereniging

David Schulman archief 3

Omschrijving

Sr#

Schulman, David Schulman: Hilversum 1881 - Laren 1969

Woonde en werkte in Laren en zo af en toe in Rhenen, Noordwijk en rondom de Zuiderzee. Vormde zich zelf en schilderde in een impressionistische trant landschappen ( vooral winters), dorpsgezichten en havengezichten rond de Zuiderzee. Kreeg de Willink van Collenprijs in 1909 en medailles op de int. tentoonstellingen in o.a. Santiago (1910), San Francisco (1915), Amsterdam (1930) en Rotterdam (1936). In 1939 kende Koningin Wilhelmina aan David Schulman de gouden medaille toe. Werk van Schulman bevindt zich o.a. in de Rijkscollectie en in het Goois Museum.

bron: De Valk Lexion kunstenaars Laren-Blaricum

Lion Schulman, de vader van David, schilderde zelf ook en had in Hilversum en later in Laren een kunsthandel annex handel in verfmaterialen. David kwam hierdoor al op jeugdige leeftijd in contact met de in die jaren bekende schilders als hij de bestellingen kwam afleveren, Albert Neuhuys adviseerde Schulman sr. om zijn zoon David te laten schilderen. In 1898 verhuiste de winkel naar Laren en 6 jaar later exposeerde David zijn eerste schilderij op een tentoonstelling van de vereniging

David Schulman archief 5

Omschrijving

Sr#

SchoteL, A.P. Schotel is geboren te Dordrecht in 1890 en overleden in 1958 te Laren (N.H.)

De Dordtse schilder Anthonie Pieter Schotel schilderde stadsgezichten en stillevens, maar zijn grote liefde was het schilderen van water en schepen. Vooral rond de Zuiderzee, met uitzeilende botters en de intieme rust van de vallende avond op het water. Na de aanleg van de Afsluitdijk werkte hij ook in Zeeland en Rotterdam. Zijn watergezichten zijn bij voorkeur opgezet in tere, grijze tonen met door gefilterd licht vervaagde vormen. In 1923-1924 en 1936 reisde hij naar Frankrijk, met name naar Normandië, Bretagne en de Rivïèra maar ook naar Parijs, waar kleurige stadsgezichten tot stand kwamen.

Musea: o.a. Dordrechts Museum en het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen.

A.P. Schotel archief 1

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 1

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 10

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 11

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 12

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 13

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 14

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 15

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 16

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 18

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 19

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 2

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 20

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 3

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 4

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 5

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 6

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 7

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 71

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 72

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 73

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 74

Omschrijving

Sr#

Scholten, J. Scholten, Jan Scholten is geboren op 6 januari 1948 te Apeldoorn.
Na een lange tijd in België te hebben gewoond en gewerkt, heeft hij de
beslissing genomen om zich uiteindelijk te vestigen op de Veluwe, waar hij
een veelvoud aan landschappen om zich heen heeft die hem van nature zo
boeien. Jan Scholten heeft de opleiding L.O.akte tekenen gehad. Het
schilderen met olieverf heeft hij zichzelf bijgebracht. Wel heeft hij goed naar
kritiek en adviezen geluisterd van diverse kunstenaars, die hem steeds dichter
bij zijn einddoel brachten. Hij is een naturalistisch fijnschilder van
landschappen geworden. Het knappe van zijn werk is dat het een enorme
precisie uitstraalt, terwijl de schilderijen niet als zodanig zijn uitgevoerd en niet
over zijn kunnen heen zijn geschilderd. Te lang doorgaan in een schilderij kan
het werk nadelig beïnvloeden, aldus de kunstenaar. Jan Scholten is
professioneel kunstschilder en daarnaast ook af en toe werkzaam als
beeldhouwer. De voorkeur gaat echter uit naar de schilderkunst, waarin hij
landschappen kan weergeven op een wijze die een uiterste precisie uitstralen,
waardoor je op een bepaalde afstand van het schilderij het gevoel krijgt in het
landschap aanwezig te zijn. Hij neemt landschappen natuurgetrouw over,
neemt zich echter wel de vrijheid om compositorisch kleine dingen zo aan te
passen, dat er geen enkel element storend kan gaan werken in het schilderij.
Jan Scholten maakt in de natuur foto’s en vele vlot opgezette schetsen die later
gecombineerd worden tot het voor hem het meest geschikte landschap.
Hij houdt niet zo erg van publiciteit en laat dat het liefste over aan diverse
galeriehouders, die zijn werk vertegenwoordigen. Jan is een man van weinig
woorden en houdt zich het liefste bezig met de schilderkunst. Hierin kan ik mij
uiten en anderen laten meegenieten van mijn kijk op het hedendaagse
verstilde Nederlandse landschap. De typische Nederlandse luchten van Jan
Scholten zijn herkenbaar en een vast verschijnsel in al zijn schilderijen
geworden.

Jan Scholten archief 75

Omschrijving

Sr#

Hermann Thomas Schmidt, 1902-1989.
Schmidt, H.T. Schmidt, Hermann Thomas Schmidt, 1902-1989
Hermann Schmidt is geboren in 1902 te Nurnberg en is overleden in 1989 in dezelfde plaats.
Hij was een realistisch kunstenaar engraveur.
Opleiding in Nurnberg gehad in 1916-1920. Vanaf 1920 de kunstakademie van Nurnberg tot 1924. Tijdens de oorlog leefde hij in de gevangenis.
Hij schilderde veel straatjes in Nurnberg, bloemstillevens en portrette

Hermann Thomas Schmidt archief 1

Omschrijving

Sr#

Schalbroeck, Eduard Gustaaf (Eduard) Schalbroeck is geboren op 17 november 1853 te Rotterdam en overleden op 2 juni 1935 te Den Haag. Hij woonde en werkte in Rotterdam tot 1918, daarna in Den Haag. Leerling van de Akademie voor B.K. te Rotterdam, daarna van de Akademie voor B.K. te Antwerpen. Hij schilderde en tekende landschappen en portretten. Hij was leraar aan de Tekenschool te Delftshaven. Was een goed restaurateur van schilderijen.
Tentoonstellingen in 1894 in Rotterdam.

E.G. Schalbroeck archief 1

Omschrijving

Sr#

Boerenerf, Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 1

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 10

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 11

Omschrijving

Sr#

Dom, Pol Dom geboren te Antwerpen op 04.07.1885 en overleden te Den Haag in 21.02.1970.
Werd als

Pol Dom archief 50

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 12

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 13

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 14

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 15

Omschrijving

Sr#

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 16

Omschrijving

Sr#

Driesten, A.J. van Driesten 1878 - 1969
Woonde en werkte in Leiden. De schilders Théophile de Bock en J.H.
Weissenbruch waren van grote invloed op het werk van Van Driesten Hij werkte
veel in de omgeving van Nieuwkoop en Noorden. Schilderde vnl. landschappen
met water en boerderijen. Zijn werk is o.a. aanwezig in museum De Lakenhal te
Leiden.

A.J. van Driesten archief 2

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 17

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 18

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 19

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 2

Omschrijving

Sr#

Dom, Pol Dom geboren te Antwerpen op 04.07.1885 en overleden te Den Haag in 21.02.1970.
Werd als

Pol Dom archief 50

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 20

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 21

Omschrijving

Sr#

Aureliu Prodan, Callantsoog kustgezicht, 60x80cm doekmaat

Aureliu Prodan, geb. 1968

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 22

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 23

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 24

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 25

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 26

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 27

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 28

Omschrijving

Sr#

Dulmen Krumpelman, E.B. van Dulmen Krumpelman is geboren te Kreuznach op 25.08.1897 en overleden in Zeegse op 02.06.1986

Erasmus Bernhard von Dulmen Krumpelman bezocht het gymnasium in Amsterdam, waar hij kort na zijn geboorte was komen wonen. Hij verliet de opleiding voortijdig, omdat hij zich vooral op tekenen richtte en te weinig aandacht voor de overige lessen had. Vervolgens werd hij op een opleiding voor tekenonderwijzers geplaatst. Maar ook hier werd hij wegens onaangepast gedrag verwijderd. Niettemin vond hij zijn weg in de wereld van de kunsten. Hij ontmoette August Allebé, oud-directeur van de Amsterdamse Rijksakademie, die hij later als zijn eigenlijke leermeester beschouwde en ook onderhield hij contacten met Willem Witsen en George Breitner. Ondertussen verwierf hij een inkomen door middel van illustratie-opdrachten. Tenslotte kon hij zijn draai niet langer vinden in de hoofdstad en trok hij in 1917 naar Drenthe. Daar streek hij neer in Zeegse. De eerste paar jaren verbleef hij hier en in Amsterdam, maar in 1921 vestigde hij zich definitief in het Drentse dorp. Zijn huwelijk met een dochter van een Zeegser landbouwer heeft daar zeker toe bijgedragen.
Vanuit Zeegse wekte Von Dülmen in veel andere plaatsen in het Noorden. In Groningen sloot hij zich een paar jaren aan bij de kunstenaarskring De Ploeg. Ook maakte hij reizen naar Parijs, Portugal, Marokko en Tunis.
Het verhaal gaat dat hij op weg van Amsterdam naar Assen, in de trein uit het raam kijkend ter hoogte van Ruinen, getroffen werd door een groepje badende kinderen bij een stroom. Ogenblikkelijk trok hij aan de noodrem, verliet de trein en zette zich aan het schilderen van dit schouwspel. Waar of niet, feit is dat hij naderhand vele malen dergelijke taferelen heeft geschilderd.
Bernhard von Dülmen, die meestal signeerde met “van Dulmen”, was lid van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam. Hij was mede-oprichter van “De Drentse schilders” en van het “Drents Schildersgenootschap”. In 1957 ontving hij de culturele prijs van Drenthe. Werk in de Rijkscollectie nl.:'kleine meisjes in beek', 'dorpsgezicht Gasteren' en 'stadsgezicht te Groningen'.
Rijkscollectie.

E.B. van Dulmen Krumpelman archief 2

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 29

Omschrijving

Sr#

Gezicht op Loenen aan de Vecht, Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 3

Omschrijving

Sr#

Dulmen Krumpelman, E.B. van Dulmen Krumpelman is geboren te Kreuznach op 25.08.1897 en overleden in Zeegse op 02.06.1986

Erasmus Bernhard von Dulmen Krumpelman bezocht het gymnasium in Amsterdam, waar hij kort na zijn geboorte was komen wonen. Hij verliet de opleiding voortijdig, omdat hij zich vooral op tekenen richtte en te weinig aandacht voor de overige lessen had. Vervolgens werd hij op een opleiding voor tekenonderwijzers geplaatst. Maar ook hier werd hij wegens onaangepast gedrag verwijderd. Niettemin vond hij zijn weg in de wereld van de kunsten. Hij ontmoette August Allebé, oud-directeur van de Amsterdamse Rijksakademie, die hij later als zijn eigenlijke leermeester beschouwde en ook onderhield hij contacten met Willem Witsen en George Breitner. Ondertussen verwierf hij een inkomen door middel van illustratie-opdrachten. Tenslotte kon hij zijn draai niet langer vinden in de hoofdstad en trok hij in 1917 naar Drenthe. Daar streek hij neer in Zeegse. De eerste paar jaren verbleef hij hier en in Amsterdam, maar in 1921 vestigde hij zich definitief in het Drentse dorp. Zijn huwelijk met een dochter van een Zeegser landbouwer heeft daar zeker toe bijgedragen.
Vanuit Zeegse wekte Von Dülmen in veel andere plaatsen in het Noorden. In Groningen sloot hij zich een paar jaren aan bij de kunstenaarskring De Ploeg. Ook maakte hij reizen naar Parijs, Portugal, Marokko en Tunis.
Het verhaal gaat dat hij op weg van Amsterdam naar Assen, in de trein uit het raam kijkend ter hoogte van Ruinen, getroffen werd door een groepje badende kinderen bij een stroom. Ogenblikkelijk trok hij aan de noodrem, verliet de trein en zette zich aan het schilderen van dit schouwspel. Waar of niet, feit is dat hij naderhand vele malen dergelijke taferelen heeft geschilderd.
Bernhard von Dülmen, die meestal signeerde met “van Dulmen”, was lid van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam. Hij was mede-oprichter van “De Drentse schilders” en van het “Drents Schildersgenootschap”. In 1957 ontving hij de culturele prijs van Drenthe. Werk in de Rijkscollectie nl.:'kleine meisjes in beek', 'dorpsgezicht Gasteren' en 'stadsgezicht te Groningen'.
Rijkscollectie.

E.B. van Dulmen Krumpelman archief 3

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 30

Omschrijving

Sr#

Dulmen Krumpelman, E.B. van Dulmen Krumpelman is geboren te Kreuznach op 25.08.1897 en overleden in Zeegse op 02.06.1986

Erasmus Bernhard von Dulmen Krumpelman bezocht het gymnasium in Amsterdam, waar hij kort na zijn geboorte was komen wonen. Hij verliet de opleiding voortijdig, omdat hij zich vooral op tekenen richtte en te weinig aandacht voor de overige lessen had. Vervolgens werd hij op een opleiding voor tekenonderwijzers geplaatst. Maar ook hier werd hij wegens onaangepast gedrag verwijderd. Niettemin vond hij zijn weg in de wereld van de kunsten. Hij ontmoette August Allebé, oud-directeur van de Amsterdamse Rijksakademie, die hij later als zijn eigenlijke leermeester beschouwde en ook onderhield hij contacten met Willem Witsen en George Breitner. Ondertussen verwierf hij een inkomen door middel van illustratie-opdrachten. Tenslotte kon hij zijn draai niet langer vinden in de hoofdstad en trok hij in 1917 naar Drenthe. Daar streek hij neer in Zeegse. De eerste paar jaren verbleef hij hier en in Amsterdam, maar in 1921 vestigde hij zich definitief in het Drentse dorp. Zijn huwelijk met een dochter van een Zeegser landbouwer heeft daar zeker toe bijgedragen.
Vanuit Zeegse wekte Von Dülmen in veel andere plaatsen in het Noorden. In Groningen sloot hij zich een paar jaren aan bij de kunstenaarskring De Ploeg. Ook maakte hij reizen naar Parijs, Portugal, Marokko en Tunis.
Het verhaal gaat dat hij op weg van Amsterdam naar Assen, in de trein uit het raam kijkend ter hoogte van Ruinen, getroffen werd door een groepje badende kinderen bij een stroom. Ogenblikkelijk trok hij aan de noodrem, verliet de trein en zette zich aan het schilderen van dit schouwspel. Waar of niet, feit is dat hij naderhand vele malen dergelijke taferelen heeft geschilderd.
Bernhard von Dülmen, die meestal signeerde met “van Dulmen”, was lid van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam. Hij was mede-oprichter van “De Drentse schilders” en van het “Drents Schildersgenootschap”. In 1957 ontving hij de culturele prijs van Drenthe. Werk in de Rijkscollectie nl.:'kleine meisjes in beek', 'dorpsgezicht Gasteren' en 'stadsgezicht te Groningen'.
Rijkscollectie.

E.B. van Dulmen Krumpelman archief 70

Omschrijving

Sr#

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 31

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 32

Omschrijving

Sr#

Dulmen Krumpelman, E.B. van Dulmen Krumpelman is geboren te Kreuznach op 25.08.1897 en overleden in Zeegse op 02.06.1986

Erasmus Bernhard von Dulmen Krumpelman bezocht het gymnasium in Amsterdam, waar hij kort na zijn geboorte was komen wonen. Hij verliet de opleiding voortijdig, omdat hij zich vooral op tekenen richtte en te weinig aandacht voor de overige lessen had. Vervolgens werd hij op een opleiding voor tekenonderwijzers geplaatst. Maar ook hier werd hij wegens onaangepast gedrag verwijderd. Niettemin vond hij zijn weg in de wereld van de kunsten. Hij ontmoette August Allebé, oud-directeur van de Amsterdamse Rijksakademie, die hij later als zijn eigenlijke leermeester beschouwde en ook onderhield hij contacten met Willem Witsen en George Breitner. Ondertussen verwierf hij een inkomen door middel van illustratie-opdrachten. Tenslotte kon hij zijn draai niet langer vinden in de hoofdstad en trok hij in 1917 naar Drenthe. Daar streek hij neer in Zeegse. De eerste paar jaren verbleef hij hier en in Amsterdam, maar in 1921 vestigde hij zich definitief in het Drentse dorp. Zijn huwelijk met een dochter van een Zeegser landbouwer heeft daar zeker toe bijgedragen.
Vanuit Zeegse wekte Von Dülmen in veel andere plaatsen in het Noorden. In Groningen sloot hij zich een paar jaren aan bij de kunstenaarskring De Ploeg. Ook maakte hij reizen naar Parijs, Portugal, Marokko en Tunis.
Het verhaal gaat dat hij op weg van Amsterdam naar Assen, in de trein uit het raam kijkend ter hoogte van Ruinen, getroffen werd door een groepje badende kinderen bij een stroom. Ogenblikkelijk trok hij aan de noodrem, verliet de trein en zette zich aan het schilderen van dit schouwspel. Waar of niet, feit is dat hij naderhand vele malen dergelijke taferelen heeft geschilderd.
Bernhard von Dülmen, die meestal signeerde met “van Dulmen”, was lid van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam. Hij was mede-oprichter van “De Drentse schilders” en van het “Drents Schildersgenootschap”. In 1957 ontving hij de culturele prijs van Drenthe. Werk in de Rijkscollectie nl.:'kleine meisjes in beek', 'dorpsgezicht Gasteren' en 'stadsgezicht te Groningen'.
Rijkscollectie.

E.B. van Dulmen Krumpelman archief 71

Omschrijving

Sr#

Boerenerf met kippen, Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 34

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 4

Omschrijving

Sr#

Dulmen Krumpelman, E.B. van Dulmen Krumpelman is geboren te Kreuznach op 25.08.1897 en overleden in Zeegse op 02.06.1986

Erasmus Bernhard von Dulmen Krumpelman bezocht het gymnasium in Amsterdam, waar hij kort na zijn geboorte was komen wonen. Hij verliet de opleiding voortijdig, omdat hij zich vooral op tekenen richtte en te weinig aandacht voor de overige lessen had. Vervolgens werd hij op een opleiding voor tekenonderwijzers geplaatst. Maar ook hier werd hij wegens onaangepast gedrag verwijderd. Niettemin vond hij zijn weg in de wereld van de kunsten. Hij ontmoette August Allebé, oud-directeur van de Amsterdamse Rijksakademie, die hij later als zijn eigenlijke leermeester beschouwde en ook onderhield hij contacten met Willem Witsen en George Breitner. Ondertussen verwierf hij een inkomen door middel van illustratie-opdrachten. Tenslotte kon hij zijn draai niet langer vinden in de hoofdstad en trok hij in 1917 naar Drenthe. Daar streek hij neer in Zeegse. De eerste paar jaren verbleef hij hier en in Amsterdam, maar in 1921 vestigde hij zich definitief in het Drentse dorp. Zijn huwelijk met een dochter van een Zeegser landbouwer heeft daar zeker toe bijgedragen.
Vanuit Zeegse wekte Von Dülmen in veel andere plaatsen in het Noorden. In Groningen sloot hij zich een paar jaren aan bij de kunstenaarskring De Ploeg. Ook maakte hij reizen naar Parijs, Portugal, Marokko en Tunis.
Het verhaal gaat dat hij op weg van Amsterdam naar Assen, in de trein uit het raam kijkend ter hoogte van Ruinen, getroffen werd door een groepje badende kinderen bij een stroom. Ogenblikkelijk trok hij aan de noodrem, verliet de trein en zette zich aan het schilderen van dit schouwspel. Waar of niet, feit is dat hij naderhand vele malen dergelijke taferelen heeft geschilderd.
Bernhard von Dülmen, die meestal signeerde met “van Dulmen”, was lid van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam. Hij was mede-oprichter van “De Drentse schilders” en van het “Drents Schildersgenootschap”. In 1957 ontving hij de culturele prijs van Drenthe. Werk in de Rijkscollectie nl.:'kleine meisjes in beek', 'dorpsgezicht Gasteren' en 'stadsgezicht te Groningen'.
Rijkscollectie.

E.B. van Dulmen Krumpelman archief 1

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 5

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 50

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 51

Omschrijving

Sr#

A.J. Zwart, winterlandschap, olieverf op linnen, afmeting 60x70cm doekmaat

A.J. Zwart, 1903-1981

Omschrijving

Sr#

Schagen, Gerbrand Frederik van Schagen (1880-1968)

Gerbrand Frederik van Schagen,

Gerbrand Frederik van Schagen, werd op 7 maart 1880 in Den Haag geboren.
Aanvankelijk begon hij in het vak van zijn vader als huis- en decoratieschilder.
Hij volgde zijn opleiding aan de ambachtschool voor Decoratie, Hout- en
Marmerschilderen. Verder kreeg hij tekenlessen van de ook in Laren gewerkt
hebbende W.L. Bruckman. Hij vervolgde zijn avondschoolopleiding tot
kunstschilder aan de Haagse Akademie voor Beelden Kunsten.

In zijn vrije tijd trok hij er vroeg in de ochtend op uit om in de natuur te
schilderen. In 1911, na het overlijden van zijn vader, trok hij zich uit de zaak
terug en legde hij zich volledig toe op het kunstschilderen. Tot vlak voor het
uitbreken van de eerste wereldoorlog werkte hij vrijwel uitsluitend voor de
kunsthandelaar Biesing. In de periode daarna schilderde hij alleen voor zich
zelf en vond hij tal van kopers voor zijn werk.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende voortreffelijk landschappen,
aanvankelijk in de trant van de Haagse School, maar naderhand in een eigen
impressionistische stijl.

In 1916 hield Van Schagen zijn eerste expositie in Den Haag. In 1918
vestigde hij zich in Laren en werkte hij in het Gooi, Zuid Limburg, Zierikzee,
Veere, Enkhuizen, Hoorn, Leeuwarden en Giethoorn. Buiten Nederland werkte
hij o.a. in Brugge, Parijs en in Zuid-Frankrijk.

In 1930 hield hij een grote tentoonstelling bij Kleykamp in Den Haag, waar
H.M. de Koningin-Moeder een schilderij van hem aankocht. Verder
exposeerde Van Schagen zelfstandig in Laren, Amsterdam, Rotterdam,
Leeuwarden, Groningen, Tilburg, Eindhoven, Breda, Almelo en Hengelo.

Hij was lid van de vereniging Arti et Amcitae, St. Lucas, de Vereniging voor
Beeldende Kunstenaars en van de Gooise schildersvereniging.

Van Schagen overleed in laren op 4 oktober 1968.

Werk van Van Schagen is o.a. in bezit van het Singer museum in Laren en in
de Rijkscollectie.

G.F. van Schagen archief 52

Omschrijving

Sr#

Schaap, H. Schaap is geboren te Delft op 28.12.1878 en overleden te
Rotterdam op 16.03.1955

Hendrik Schaap woonde en werkte in Delft tot 1911, daarna in Rotterdam.
Leerling van B.A. Bongers en Fr. Helfferich te Delft, daarna van de Technische
Hogeschool aldaar o.l.v. A.F. Gips en Th. K. L. Sluyterman, vervolgens te Parijs
leerling van de École des Arts Décoratifs.

Schilderde en tekende(was ook leraar Middelbaar Onderwijs tekenen in de
Maasstad) stadsgezichten(markten met figuren, oude straatjes met mensen),
figuren enz. Gaf les aan J. Heesterman, L. Hoenevelt, J.H. Schaap en H.
Schallenberg. Was lid van de Kunstkring ‘Delft’ en de Kunst Sociëteit te
Rotterdam.
Tekening(en) in Rijksprentenkabinet te Amsterdam

H. Schaap archief 1

Omschrijving

Sr#

Schaap, H. Schaap is geboren te Delft op 28.12.1878 en overleden te
Rotterdam op 16.03.1955

Hendrik Schaap woonde en werkte in Delft tot 1911, daarna in Rotterdam.
Leerling van B.A. Bongers en Fr. Helfferich te Delft, daarna van de Technische
Hogeschool aldaar o.l.v. A.F. Gips en Th. K. L. Sluyterman, vervolgens te Parijs
leerling van de École des Arts Décoratifs.

Schilderde en tekende(was ook leraar Middelbaar Onderwijs tekenen in de
Maasstad) stadsgezichten(markten met figuren, oude straatjes met mensen),
figuren enz. Gaf les aan J. Heesterman, L. Hoenevelt, J.H. Schaap en H.
Schallenberg. Was lid van de Kunstkring ‘Delft’ en de Kunst Sociëteit te
Rotterdam.
Tekening(en) in Rijksprentenkabinet te Amsterdam

H. Schaap archief 2

Omschrijving

Sr#

Schaap, H. Schaap is geboren te Delft op 28.12.1878 en overleden te
Rotterdam op 16.03.1955.

Onderwerp: Schilderij van Hendrik Schaap, Historisch document,
markt tafereel jaren '30 Goudsesingel Oud-Rotterdam.

Hendrik Schaap woonde en werkte in Delft tot 1911, daarna in Rotterdam.
Leerling van B.A. Bongers en Fr. Helfferich te Delft, daarna van de Technische
Hogeschool aldaar o.l.v. A.F. Gips en Th. K. L. Sluyterman, vervolgens te Parijs
leerling van de École des Arts Décoratifs.

Schilderde en tekende(was ook leraar Middelbaar Onderwijs tekenen in de
Maasstad) stadsgezichten(markten met figuren, oude straatjes met mensen),
figuren enz. Gaf les aan J. Heesterman, L. Hoenevelt, J.H. Schaap en H.
Schallenberg. Was lid van de Kunstkring ‘Delft’ en de Kunst Sociëteit te
Rotterdam.
Tekening(en) in Rijksprentenkabinet te Amsterdam

H. Schaap archief 3

Omschrijving

Sr#

Schaap, H. Schaap is geboren te Delft op 28.12.1878 en overleden te
Rotterdam op 16.03.1955

Hendrik Schaap woonde en werkte in Delft tot 1911, daarna in Rotterdam.
Leerling van B.A. Bongers en Fr. Helfferich te Delft, daarna van de Technische
Hogeschool aldaar o.l.v. A.F. Gips en Th. K. L. Sluyterman, vervolgens te Parijs
leerling van de École des Arts Décoratifs.

Schilderde en tekende(was ook leraar Middelbaar Onderwijs tekenen in de
Maasstad) stadsgezichten(markten met figuren, oude straatjes met mensen),
figuren enz. Gaf les aan J. Heesterman, L. Hoenevelt, J.H. Schaap en H.
Schallenberg. Was lid van de Kunstkring ‘Delft’ en de Kunst Sociëteit te
Rotterdam.
Tekening(en) in Rijksprentenkabinet te Amsterdam

H. Schaap archief 4

Omschrijving

Sr#

Schaap, H. Schaap is geboren te Delft op 28.12.1878 en overleden te
Rotterdam op 16.03.1955

Hendrik Schaap woonde en werkte in Delft tot 1911, daarna in Rotterdam.
Leerling van B.A. Bongers en Fr. Helfferich te Delft, daarna van de Technische
Hogeschool aldaar o.l.v. A.F. Gips en Th. K. L. Sluyterman, vervolgens te Parijs
leerling van de École des Arts Décoratifs.

Schilderde en tekende(was ook leraar Middelbaar Onderwijs tekenen in de
Maasstad) stadsgezichten(markten met figuren, oude straatjes met mensen),
figuren enz. Gaf les aan J. Heesterman, L. Hoenevelt, J.H. Schaap en H.
Schallenberg. Was lid van de Kunstkring ‘Delft’ en de Kunst Sociëteit te
Rotterdam.
Tekening(en) in Rijksprentenkabinet te Amsterdam

H. Schaap archief 5

Omschrijving

Sr#

Schaap, H. Schaap is geboren te Delft op 28.12.1878 en overleden te
Rotterdam op 16.03.1955

Hendrik Schaap woonde en werkte in Delft tot 1911, daarna in Rotterdam.
Leerling van B.A. Bongers en Fr. Helfferich te Delft, daarna van de Technische
Hogeschool aldaar o.l.v. A.F. Gips en Th. K. L. Sluyterman, vervolgens te Parijs
leerling van de École des Arts Décoratifs.

Schilderde en tekende(was ook leraar Middelbaar Onderwijs tekenen in de
Maasstad) stadsgezichten(markten met figuren, oude straatjes met mensen),
figuren enz. Gaf les aan J. Heesterman, L. Hoenevelt, J.H. Schaap en H.
Schallenberg. Was lid van de Kunstkring ‘Delft’ en de Kunst Sociëteit te
Rotterdam.
Tekening(en) in Rijksprentenkabinet te Amsterdam

H. Schaap archief 6

Omschrijving

Sr#

Schaap, H. Schaap is geboren te Delft op 28.12.1878 en overleden te
Rotterdam op 16.03.1955

Hendrik Schaap woonde en werkte in Delft tot 1911, daarna in Rotterdam.
Leerling van B.A. Bongers en Fr. Helfferich te Delft, daarna van de Technische
Hogeschool aldaar o.l.v. A.F. Gips en Th. K. L. Sluyterman, vervolgens te Parijs
leerling van de École des Arts Décoratifs.

Schilderde en tekende(was ook leraar Middelbaar Onderwijs tekenen in de
Maasstad) stadsgezichten(markten met figuren, oude straatjes met mensen),
figuren enz. Gaf les aan J. Heesterman, L. Hoenevelt, J.H. Schaap en H.
Schallenberg. Was lid van de Kunstkring ‘Delft’ en de Kunst Sociëteit te
Rotterdam.
Tekening(en) in Rijksprentenkabinet te Amsterdam

H. Schaap archief 61

Omschrijving

Sr#

Schaap, H. Schaap is geboren te Delft op 28.12.1878 en overleden te
Rotterdam op 16.03.1955

Hendrik Schaap woonde en werkte in Delft tot 1911, daarna in Rotterdam.
Leerling van B.A. Bongers en Fr. Helfferich te Delft, daarna van de Technische
Hogeschool aldaar o.l.v. A.F. Gips en Th. K. L. Sluyterman, vervolgens te Parijs
leerling van de École des Arts Décoratifs.

Schilderde en tekende(was ook leraar Middelbaar Onderwijs tekenen in de
Maasstad) stadsgezichten(markten met figuren, oude straatjes met mensen),
figuren enz. Gaf les aan J. Heesterman, L. Hoenevelt, J.H. Schaap en H.
Schallenberg. Was lid van de Kunstkring ‘Delft’ en de Kunst Sociëteit te
Rotterdam.
Tekening(en) in Rijksprentenkabinet te Amsterdam

H. Schaap archief 7

Omschrijving

Sr#

Bosgezicht met boerderij, Elzinga, Johan Elzinga is geboren te Wommels op 05.12.1893 en overleden in Leeuwarden op 18.03.1969.

Johannes(Joh.) Elzinga bezocht de ambachtschool in Leeuwarden. Daarna werkte hij korte tijd als huisschilder. Zijn aanleg voor tekenen en schilderen was zo duidelijk aanwezig en de drang om zich hierin te bekwamen zo groot, dat hij met een vriend naar Amsterdam trok en daar een plaatsje op de Rijksacademie wist te bemachtigen. Hij studeerde er van 1915 tot 1918 en kreeg er o.a. les van Nicolaas van der Waay. Daarna volgde nog een jaar op de Haagse Academie voor hij terugging naar Friesland. Hij betreurde het dat velen hem vooral als een Friese schilder kenden en hij wees erop dat hij veelvuldig buiten zijn geboorteprovincie had gewerkt. Zo kwam hij in Zuid-Frankrijk en werkte hij in Staphorst, op de Veluwe en in Drenthe. Van hem is een “Gezicht op Gasselte” uit 1947/48 bekend. Elzinga stond niet op de barricaden, van –ismen moest hij niets hebben. Hij schilderde, aquarelleerde, tekende en etste onverstoorbaar door in een stijl die hij zich eenmaal had eigen gemaakt. Zijn landschappen, bloemen en portretten hebben in het algemeen een zonnig, impressionistisch karakter, maar ook donkere wolkenpartijen boven lage horizonnen schuwde hij niet. Hij was lid van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam.
Werk in de Rijkscollectie nl.: 'Veere', 'stadsgezicht' 1954/55, 'gezicht op Gasselte' 1947/48, 'doorkijk door poortje' 1951 en diverse aquarellen en tekeningen.

Johan Elzinga archief 50

Omschrijving

Sr#

Schaap, H. Schaap is geboren te Delft op 28.12.1878 en overleden te
Rotterdam op 16.03.1955

Hendrik Schaap woonde en werkte in Delft tot 1911, daarna in Rotterdam.
Leerling van B.A. Bongers en Fr. Helfferich te Delft, daarna van de Technische
Hogeschool aldaar o.l.v. A.F. Gips en Th. K. L. Sluyterman, vervolgens te Parijs
leerling van de École des Arts Décoratifs.

Schilderde en tekende(was ook leraar Middelbaar Onderwijs tekenen in de
Maasstad) stadsgezichten(markten met figuren, oude straatjes met mensen),
figuren enz. Gaf les aan J. Heesterman, L. Hoenevelt, J.H. Schaap en H.
Schallenberg. Was lid van de Kunstkring ‘Delft’ en de Kunst Sociëteit te
Rotterdam.
Tekening(en) in Rijksprentenkabinet te Amsterdam

H. Schaap archief 70

Omschrijving

Sr#

Schaap, H. Schaap is geboren te Delft op 28.12.1878 en overleden te
Rotterdam op 16.03.1955

Hendrik Schaap woonde en werkte in Delft tot 1911, daarna in Rotterdam.
Leerling van B.A. Bongers en Fr. Helfferich te Delft, daarna van de Technische
Hogeschool aldaar o.l.v. A.F. Gips en Th. K. L. Sluyterman, vervolgens te Parijs
leerling van de École des Arts Décoratifs.

Schilderde en tekende(was ook leraar Middelbaar Onderwijs tekenen in de
Maasstad) stadsgezichten(markten met figuren, oude straatjes met mensen),
figuren enz. Gaf les aan J. Heesterman, L. Hoenevelt, J.H. Schaap en H.
Schallenberg. Was lid van de Kunstkring ‘Delft’ en de Kunst Sociëteit te
Rotterdam.
Tekening(en) in Rijksprentenkabinet te Amsterdam

H. Schaap archief 71

Omschrijving

Sr#

Jannie Jalving, olieverf op linnen, afmeting 50x70cm doekmaat

J. Jalving, 1923-2022

Omschrijving

Sr#

Schaap, H. Schaap is geboren te Delft op 28.12.1878 en overleden te
Rotterdam op 16.03.1955

Hendrik Schaap woonde en werkte in Delft tot 1911, daarna in Rotterdam.
Leerling van B.A. Bongers en Fr. Helfferich te Delft, daarna van de Technische
Hogeschool aldaar o.l.v. A.F. Gips en Th. K. L. Sluyterman, vervolgens te Parijs
leerling van de École des Arts Décoratifs.

Schilderde en tekende(was ook leraar Middelbaar Onderwijs tekenen in de
Maasstad) stadsgezichten(markten met figuren, oude straatjes met mensen),
figuren enz. Gaf les aan J. Heesterman, L. Hoenevelt, J.H. Schaap en H.
Schallenberg. Was lid van de Kunstkring ‘Delft’ en de Kunst Sociëteit te
Rotterdam.
Tekening(en) in Rijksprentenkabinet te Amsterdam

H. Schaap archief 72

Omschrijving

Sr#

Schaap, H. Schaap is geboren te Delft op 28.12.1878 en overleden te
Rotterdam op 16.03.1955

Hendrik Schaap woonde en werkte in Delft tot 1911, daarna in Rotterdam.
Leerling van B.A. Bongers en Fr. Helfferich te Delft, daarna van de Technische
Hogeschool aldaar o.l.v. A.F. Gips en Th. K. L. Sluyterman, vervolgens te Parijs
leerling van de École des Arts Décoratifs.

Schilderde en tekende(was ook leraar Middelbaar Onderwijs tekenen in de
Maasstad) stadsgezichten(markten met figuren, oude straatjes met mensen),
figuren enz. Gaf les aan J. Heesterman, L. Hoenevelt, J.H. Schaap en H.
Schallenberg. Was lid van de Kunstkring ‘Delft’ en de Kunst Sociëteit te
Rotterdam.
Tekening(en) in Rijksprentenkabinet te Amsterdam

H. Schaap archief 73

Omschrijving

Sr#

Martinietoren in Groningen, Schaap, H. Schaap is geboren te Delft op 28.12.1878 en overleden te
Rotterdam op 16.03.1955

Hendrik Schaap woonde en werkte in Delft tot 1911, daarna in Rotterdam.
Leerling van B.A. Bongers en Fr. Helfferich te Delft, daarna van de Technische
Hogeschool aldaar o.l.v. A.F. Gips en Th. K. L. Sluyterman, vervolgens te Parijs
leerling van de École des Arts Décoratifs.

Schilderde en tekende(was ook leraar Middelbaar Onderwijs tekenen in de
Maasstad) stadsgezichten(markten met figuren, oude straatjes met mensen),
figuren enz. Gaf les aan J. Heesterman, L. Hoenevelt, J.H. Schaap en H.
Schallenberg. Was lid van de Kunstkring ‘Delft’ en de Kunst Sociëteit te
Rotterdam.
Tekening(en) in Rijksprentenkabinet te Amsterdam

H. Schaap archief 75

Omschrijving

Sr#

Utrecht 22.06.1832 – Utrecht 04.09.1912.

Adrianus van Everdingen woonde en werkte in Utrecht. Leerling van J.W. Bilders, raadgevingen en invloed van W. Roelofs. Schilderde landschappen, heeft o.a. ook geëtst, geaquarellerd en gelithografeerd. Was lid van ‘Arti et Amicitiae’ te Amsterdam.
Twee werken in Centraal Museum te Utrecht nl.:'Weidelandschap' en 'Landschap met boerin en twee koeien'.

A. van Everdingen archief 1

Omschrijving

Sr#

bloemstilleven, Fleur, Willy Fleur geboren in 1888 en overleden in 1967. Bekend schilder van bloemen, landschappen, tropische vogels en vissen. Ontving zijn opleiding aan de kunstacademies van Rotterdam en Den Haag. In zijn stilleven zijn vaak Indische invloeden merkbaar. Werk van Fleur werd opgenomen in de collectie van het Westlands Museum te Kwintsheul (gemeente Westland) en in de collectie van het Katwijks Museum.

Willy Fleur archief 70

Omschrijving

Sr#

Fleurbaaij, Hendrik is geboren op 29 juni 1896 te Vlissingen. Hij woonde en werkte in Vlissingen, Schiedam, Soerabaja (Ned Indië), Apeldoorn tot 1959, van 1959 af in Valkenisse (Biggekerke). Vormde zich zelf. Oud-gezagvoerder van de grote vaart; schilderde en tekende zee-, rivier- en havengezichten en landschappen. Vooral zijn havens zijn gezocht. Hij was lid van de Apeldoornse Kunstkring.

H. Fleurbaaij archief 1

Omschrijving

Sr#

Lucien Frank (1857 - 1920).
Lucien Frank werd geboren in Brussel op 10 november 1857 als 3de kind van
Joseph Frank en Serette Levy. Er zijn aanwijzingen dat hij zijn artistieke
opleiding in Frankrijk kreeg. In België ontdekte hij als adept van het
pleinairisme vrij vroeg de charmes van het pittoreske Ohain, waar hij in de
jaren 1887-1890 vrij intens werkte en zijn eigen stijl ontwikkelde.

Vanaf 1890 werkte hij ook veel in de regio van Tervuren, waar hij zich een
tijdje vestigde. Maar ook de Belgische kust en sites in Nederland genoten zijn
belangstelling. Zijn interesse verlegde zich gaandeweg naar de levendigheid
van straten en markten in de grote steden, die hij in een heel eigen stijl
weergaf. Met tussenpauzen verbleef hij in het buitenland.

Bij het uitbreken van de 1ste Wereldoorlog verliet hij België. Tijdens dit
buitenlands verblijf, dat hem in Frankrijk en Spanje bracht, overleed zijn
echtgenote.
Eenmaal terug in België vond hij, samen met zijn zoon Paul, in 1919 een
nieuwe thuis in Ohain. Nauwelijks enkele maanden nadat hij zijn intrek
genomen had in zijn woning overleed hij er plotseling op 19 januari 1920.

Lucien Frank archief 1

Omschrijving

Sr#

Franken, Johannes Henricus (Jan); geboren op 8 april 1878 in Tilburg en overleden op 7 maart 1959 in Den Haag. Woonde en werkte in Keulen 1896-1901, Parijs tot 1908, Den Haag vanaf 11 februari 1909. Studeerde te Keulen, daarna te Parijs in het decoratieve vlak (Ecole des Arts decoratifs). Schilderde en tekende portretten, figuren (vooral Scheveningse vissersvrouwen) en bloemen. Heeft ook gelithografeerd. Was lid van 'Pulchri Studio', de Haagse en de Nederlandse Kunstkring. Gaf les aan ondermeer zijn zoon R.A. Franken, J.C.E. van Beusekom, E.C.H. Eversdijk Smulders, J.J. van Houweninge, R.C. de Leeuw, J.A. Pietersen. Werk in de Rijkscollectie (pastel).

Jan Franken archief 5

Omschrijving

Sr#

Garst, J. Garst, Johannes Garst is geboren op 11 juni 1950 te Beerzeveld. Vanaf 1973 schildert hij op zowel doek als paneel en houdt zich bezig met portretten, surrealistische- en erotische kunst. Van 1982 tot en met 1988 zijn er ontmoetingen geweest met de Nederlandse surrealist J.H.Moesman ( 1992-1988) en heeft hij met hem gecorrespondeerd over zijn werk. Moesman heeft hem geadviseerd op de ingeslagen weg van schilderen voort te gaan. Hij is kunsthisorisch in Nederland ook bekend als een adept van Moesman. Hij heeft meegedaan met vele groepsexposities en heeft ook een aantal solo exposities gehad door het hele land. Werk van hem is o.a. aangekocht via de BKR en bevindt zich in particuliere collecties van verzamelaars. Zijn surrealistische schilderijen en panelen laten vervreemdende situaties zien, waarbij symboliek, erothiek, confrontatie en humor aan de orde zijn. Met name de gebruikte aardkleuren geven een heel bijzondere sfeer, alsof hij muzikaal geïnspireerde een eigen toon geeft aan de weergegeven voorstellingen.

Johannes Garst archief 5

Omschrijving

Sr#

Der Maler Conrad Franz, der heute zu den besten und renommiertesten Tiermalern Deutschlands zählt, wurde am 22. Oktober 1950 in Stockum (Westfalen) geboren. Schon als Kind wuchs in Conrad Franz eine starke Beziehung zur Natur. Mit seinem Großvater, einem Förster, verbrachte er viel Zeit unter freiem Himmel. Vom Vater, einem Chemigraphen und Künstler, übernahm der junge Naturliebhaber bereits als 14-Jähriger Zeichen- und Mal-Aufträge, unter anderem für den Hamburger Zoo. Nach der Schulzeit studierte Conrad Franz, der von seinen Freunden nur

Conrad Franz archief 1

Omschrijving

Sr#

Garst, J. Garst, Johannes Garst is geboren op 11 juni 1950 te Beerzeveld. Vanaf 1973 schildert hij op zowel doek als paneel en houdt zich bezig met portretten, surrealistische- en erotische kunst. Van 1982 tot en met 1988 zijn er ontmoetingen geweest met de Nederlandse surrealist J.H.Moesman ( 1992-1988) en heeft hij met hem gecorrespondeerd over zijn werk. Moesman heeft hem geadviseerd op de ingeslagen weg van schilderen voort te gaan. Hij is kunsthisorisch in Nederland ook bekend als een adept van Moesman. Hij heeft meegedaan met vele groepsexposities en heeft ook een aantal solo exposities gehad door het hele land. Werk van hem is o.a. aangekocht via de BKR en bevindt zich in particuliere collecties van verzamelaars. Zijn surrealistische schilderijen en panelen laten vervreemdende situaties zien, waarbij symboliek, erothiek, confrontatie en humor aan de orde zijn. Met name de gebruikte aardkleuren geven een heel bijzondere sfeer, alsof hij muzikaal geïnspireerde een eigen toon geeft aan de weergegeven voorstellingen.

Johannes Garst archief 6

Omschrijving

Sr#

Garst, J. Garst, Johannes Garst is geboren op 11 juni 1950 te Beerzeveld. Vanaf 1973 schildert hij op zowel doek als paneel en houdt zich bezig met portretten, surrealistische- en erotische kunst. Van 1982 tot en met 1988 zijn er ontmoetingen geweest met de Nederlandse surrealist J.H.Moesman ( 1992-1988) en heeft hij met hem gecorrespondeerd over zijn werk. Moesman heeft hem geadviseerd op de ingeslagen weg van schilderen voort te gaan. Hij is kunsthisorisch in Nederland ook bekend als een adept van Moesman. Hij heeft meegedaan met vele groepsexposities en heeft ook een aantal solo exposities gehad door het hele land. Werk van hem is o.a. aangekocht via de BKR en bevindt zich in particuliere collecties van verzamelaars. Zijn surrealistische schilderijen en panelen laten vervreemdende situaties zien, waarbij symboliek, erothiek, confrontatie en humor aan de orde zijn. Met name de gebruikte aardkleuren geven een heel bijzondere sfeer, alsof hij muzikaal geïnspireerde een eigen toon geeft aan de weergegeven voorstellingen.

Johannes Garst archief 7

Omschrijving

Sr#

Geijp, A.M. Geijp is geboren in Middelburg op 22.11.1855 en overleden in Den Haag op 09.11.1926.
Adriaan Marinus Geijp was in Middelburg actief als decoratieschilder en kreeg daar tekenlessen. Rondom 1880 vestigde hij zich in Den Haag en legde zich vervolgens op de schilderskunst toe. Hij vormde zichzelf en schilderde bij voorkeur winterlandschappen, bosgezichten en landschappen met vee. Ook zijn er enkele stadsgezichten bekend.

A.M. Geijp archief 1

Omschrijving

Sr#

Genzmer, Berthold Genzmer is geboren op 9 maart 1858 in Boggusch (Westpr.) en overleden in 1927.
Hij werkte in Berlijn en kreeg les van W.A. Stryowsky in Danzig (1877-1880) en doorliep de Kunstakademie in Berlijn onder leiding van K. Gussow . Hierop volgden lange studiereizen door geheel Duitsland. Vanaf 1880 tot 1892 exposeerde hij regelmatig in de

B. Genzmer archief 1

Omschrijving

Sr#

Genzmer, Berthold Genzmer is geboren op 9 maart 1858 in Boggusch (Westpr.) en overleden in 1927.
Hij werkte in Berlijn en kreeg les van W.A. Stryowsky in Danzig (1877-1880) en doorliep de Kunstakademie in Berlijn onder leiding van K. Gussow . Hierop volgden lange studiereizen door geheel Duitsland. Vanaf 1880 tot 1892 exposeerde hij regelmatig in de

B. Genzmer archief 70

Omschrijving

Sr#

Gidding, M. Gidding, Marinus Gidding is
geboren in Rotterdam op 23 mei 1863 en
overleden in Den Haag op 7 april 1925.
Hij woonde en werkte in Rotterdam en
vanaf 1900 in Loosduinen.
Broer van Jaap, zoon van Jan Gidding.
Leerling van de akademie v.B.K. Rotterdam
en van J.H.Wijtkamp.
Hij schilderde en aquarelleerde vooral
landschappen en stillevens.
Hij heeft ook les gegeven aan F.Rackwitsz.
Tentoonstellingen Amsterdam,Den Haag,
en Rotterdam 1887-1896.

M. Gidding archief 1

Omschrijving

Sr#

Goosen, Frits J. Goosen is geboren te Hilversum in1943.

Frits Goosen is één van de toonaangevende impressionistische schilders van dit moment. Hij tekende en schilderde al op jonge leeftijd en mocht geregeld een kijkje nemen in het atelier van de schilder Stephen Kip die bij hem in de buurt woonde. Een opleiding in die richting liet de financiële situatie thuis niet toe. Na zijn schooltijd heeft hij zijn dienstplicht vervuld als seiner bij de marine. Daarna trad Frits Goosen in dienst bij schuitenvoerderij O. Hansen & Zn. te Amsterdam waar hij 11 jaar werkte. Tekenen en schilderen bleven zijn grote passie en in 1976 waagde hij de stap tot professioneel kunstschilder. Frits heeft toen eerst 3,5 jaar voor kunstschilder en kunsthandelaar Hans van moerkerken te Weesp gewerkt . Frits Goosen is autodidact en heeft door eigen kunnen een duidelijke plek gevonden in de schilderkunst.

Hij is bij uitstek een schilder van rivieren en havens met schepen. Naast landschappen, haven- en stadsgezichten nemen scheeps-portretten een groot deel van Frits Goosen's oeuvre in. Vanaf het begin van zijn schildersloopbaan is de passie voor de zeilvaart terug te vinden in zijn werk. Vooral de schepen van de bruine vloot en de charterzeilvaart zijn hoofdonderwerpen in zijn schilderijen. Geregeld neemt hij deel aan zeilwedstrijden met deze schepen. Ook het evenement SAIL in Amsterdam wordt zelden overgeslagen.

De basis voor de schilderijen wordt gevormd door tekeningen, aquarellen en foto’s die Frits Goosen ter plaatste maakt. In het atelier wordt hier een olieverf schilderij van gemaakt geholpen door zijn fantasie en fotografisch geheugen. Daarnaast is zijn uitgebreide kennis van bomen, vee en de technische aspecten van schepen een essentieel onderdeel om het schilderij te vervolmaken. Frits Goosen kent bijna alle charterschepen bij naam en weet tot in detail de verschillen tussen de schepen.

Naast tentoonstellingen in Nederland exposeert Frits Goosen met regelmaat in Zwitserland, Noorwegen, Engeland en de Verenigde Staten. Tijdens zijn schildersloopbaan heeft Frits Goosen diverse prijzen gekregen.

Frits Goosen archief 1

Omschrijving

Sr#

Goosen, Frits J. Goosen is geboren te Hilversum in1943.

Frits Goosen is één van de toonaangevende impressionistische schilders van dit moment. Hij tekende en schilderde al op jonge leeftijd en mocht geregeld een kijkje nemen in het atelier van de schilder Stephen Kip die bij hem in de buurt woonde. Een opleiding in die richting liet de financiële situatie thuis niet toe. Na zijn schooltijd heeft hij zijn dienstplicht vervuld als seiner bij de marine. Daarna trad Frits Goosen in dienst bij schuitenvoerderij O. Hansen & Zn. te Amsterdam waar hij 11 jaar werkte. Tekenen en schilderen bleven zijn grote passie en in 1976 waagde hij de stap tot professioneel kunstschilder. Frits heeft toen eerst 3,5 jaar voor kunstschilder en kunsthandelaar Hans van moerkerken te Weesp gewerkt . Frits Goosen is autodidact en heeft door eigen kunnen een duidelijke plek gevonden in de schilderkunst.

Hij is bij uitstek een schilder van rivieren en havens met schepen. Naast landschappen, haven- en stadsgezichten nemen scheeps-portretten een groot deel van Frits Goosen's oeuvre in. Vanaf het begin van zijn schildersloopbaan is de passie voor de zeilvaart terug te vinden in zijn werk. Vooral de schepen van de bruine vloot en de charterzeilvaart zijn hoofdonderwerpen in zijn schilderijen. Geregeld neemt hij deel aan zeilwedstrijden met deze schepen. Ook het evenement SAIL in Amsterdam wordt zelden overgeslagen.

De basis voor de schilderijen wordt gevormd door tekeningen, aquarellen en foto’s die Frits Goosen ter plaatste maakt. In het atelier wordt hier een olieverf schilderij van gemaakt geholpen door zijn fantasie en fotografisch geheugen. Daarnaast is zijn uitgebreide kennis van bomen, vee en de technische aspecten van schepen een essentieel onderdeel om het schilderij te vervolmaken. Frits Goosen kent bijna alle charterschepen bij naam en weet tot in detail de verschillen tussen de schepen.

Naast tentoonstellingen in Nederland exposeert Frits Goosen met regelmaat in Zwitserland, Noorwegen, Engeland en de Verenigde Staten. Tijdens zijn schildersloopbaan heeft Frits Goosen diverse prijzen gekregen.

Frits Goosen archief 2

Omschrijving

Sr#

Gilst, Arnoud van
Den Haag 1898 - 1982 Bennebroek

Arnoud Van Gilst was schilder en tekenaar van landschappen, boerderijen, bossages, etc. Hij was leerling van de Academie v. B.K. te Den Haag, waar hij eerst begon als beeldhouwer. Na 1923 is hij gaan schilderen. Arnoud Van Gilst woonde en werkte tot 1937 in Den Haag en daarna in Haarlem.

Van Gilst schilderde in een naturalistische-impressionistische stijl.
Hij signeerde zijn werk ook vaak onder de meisjesnaam van zijn moeder A. Jonstra.

Arnoud van Gilst legde zich vooral toe op Hollandse landschappen, stads-en duingezichten, zeeën en paarden. Onder de naam A. Jonstra schilderde hij zeilende schepen op de Friese meren. Van Gilst schilderde in een naturalistische-impressionistische stijl. Veel van zijn werk, vooral de landschappen, doen sterk denken aan dat van Cor Noltee. Van Gilst was een echte buitenschilder. Hij wilde perse geïnspireerd raken door de omgeving en hij toog het liefst naar een afgelegen plek waar niet elk moment iemand kon opduiken die over zijn schouders meekeek. Het liefst nestelde Van Gilst zich aan een slootkant en schilderde hij de aan de overkant gelegen velden, die hij eerst goed herkenbaar en gedetailleerd op doek bracht en later bij de uitwerking weer wat liet vervagen. Hij hield er een zeer precieze, bijna topografische interpretatie van het landschap op na, compleet met rietschelven, hooibergen schuurtjes en stallen. Met zijn wat donzige toets benadert Van Gilst heel dicht de aparte sfeer die op het land aanwezig is op windstille dagen, als de lucht gesluierd is.

Mogelijk heeft Arnoud van Gilst geschilderd onder pseudoniem M Ottee. Hierover zijn geen eensluidende verklaringen te krijgen. Enkele jaren geleden veilde Christies Amsterdam een fors werk met voerlieden en werkpaarden op een kade, gesigneerd M Ottee. In de catalogus werd vermeld dat het hier mogelijk om een pseudoniem voor Arnoud van Gilst zou gaan.

Uit het Kunst & Antiek Journaal van juni/juli 2005, artikel van de heer J.H.F.M. Heerkens Thijssen, Register Makelaar Taxateur te Haarlem. Antwoord op een lezersvraag naar aanleiding van de signatuur H. Endlich en het mogelijke pseudoniem voor een van de schilders uit de Knikker familie.

In de jaren zeventig behoorde de kunstschilder Arnout van Gilst, uit Bennebroek, tot de regelmatige bezoekers van onze Kunstzalen in Haarlem. Hij was een gezellige prater en hij had het vaak over zijn carrière en ervaringen als kunstschilder. Van Gilst was een wat ijdele man, hij droeg altijd een zonnebril, een witte pet en handschoenen. Hij reed in een witte Opel Kapitein. Hij maakte 5 tot 7 schilderijen in de week en hij had drie ezels in zijn atelier staan. Zo kon hij heel gemakkelijk overstappen van het ene naar het andere schilderij.

De meeste schilderstukken gingen in die tijd naar ene Welther in Den Haag. Ze raakten goed bevriend. Henk Welther speelde de kunstschilder op zijn Haags, met de baret schuin op het hoofd. Hij had goede relaties. Eens in de week bracht Van Gilst hem een aantal schilderijen, waarvoor hij afhankelijk van de maat, vijf a tien gulden per stuk kreeg. Hij hoefde ze niet te signeren, dat zou Welther zelf wel doen. Van Gilst ontmoette daar ook collega schilders die precies het zelfde deden. Landschap, stilleven, dorpsgezicht, ect. Deze schilder waren Aris Knikker, Jan Knikker sr., Jan Knikker jr., Henk Schallenberg en Cornelis de Bruin. De schilderijen werden door Welther vervolgens voorzien van een signatuur zoals; H. Endlich, Henk Welther of W. Markenstein. Endlich was de meisjes naam van zijn moeder. Met deze namen, net als Markenstein, kon hij goed terecht op de Duitse markt. De stukken met Welther gesigneerd gingen veelal naar Engeland, , Canada en de Verenigde Staten.

A. van Gilst archief 1

Omschrijving

Sr#

Goosen, Frits J. Goosen is geboren te Hilversum in1943.

Frits Goosen is één van de toonaangevende impressionistische schilders van dit moment. Hij tekende en schilderde al op jonge leeftijd en mocht geregeld een kijkje nemen in het atelier van de schilder Stephen Kip die bij hem in de buurt woonde. Een opleiding in die richting liet de financiële situatie thuis niet toe. Na zijn schooltijd heeft hij zijn dienstplicht vervuld als seiner bij de marine. Daarna trad Frits Goosen in dienst bij schuitenvoerderij O. Hansen & Zn. te Amsterdam waar hij 11 jaar werkte. Tekenen en schilderen bleven zijn grote passie en in 1976 waagde hij de stap tot professioneel kunstschilder. Frits heeft toen eerst 3,5 jaar voor kunstschilder en kunsthandelaar Hans van moerkerken te Weesp gewerkt . Frits Goosen is autodidact en heeft door eigen kunnen een duidelijke plek gevonden in de schilderkunst.

Hij is bij uitstek een schilder van rivieren en havens met schepen. Naast landschappen, haven- en stadsgezichten nemen scheeps-portretten een groot deel van Frits Goosen's oeuvre in. Vanaf het begin van zijn schildersloopbaan is de passie voor de zeilvaart terug te vinden in zijn werk. Vooral de schepen van de bruine vloot en de charterzeilvaart zijn hoofdonderwerpen in zijn schilderijen. Geregeld neemt hij deel aan zeilwedstrijden met deze schepen. Ook het evenement SAIL in Amsterdam wordt zelden overgeslagen.

De basis voor de schilderijen wordt gevormd door tekeningen, aquarellen en foto’s die Frits Goosen ter plaatste maakt. In het atelier wordt hier een olieverf schilderij van gemaakt geholpen door zijn fantasie en fotografisch geheugen. Daarnaast is zijn uitgebreide kennis van bomen, vee en de technische aspecten van schepen een essentieel onderdeel om het schilderij te vervolmaken. Frits Goosen kent bijna alle charterschepen bij naam en weet tot in detail de verschillen tussen de schepen.

Naast tentoonstellingen in Nederland exposeert Frits Goosen met regelmaat in Zwitserland, Noorwegen, Engeland en de Verenigde Staten. Tijdens zijn schildersloopbaan heeft Frits Goosen diverse prijzen gekregen.

Frits Goosen archief 3

Omschrijving

Sr#

Goosen, Frits J. Goosen is geboren te Hilversum in1943.

Frits Goosen is één van de toonaangevende impressionistische schilders van dit moment. Hij tekende en schilderde al op jonge leeftijd en mocht geregeld een kijkje nemen in het atelier van de schilder Stephen Kip die bij hem in de buurt woonde. Een opleiding in die richting liet de financiële situatie thuis niet toe. Na zijn schooltijd heeft hij zijn dienstplicht vervuld als seiner bij de marine. Daarna trad Frits Goosen in dienst bij schuitenvoerderij O. Hansen & Zn. te Amsterdam waar hij 11 jaar werkte. Tekenen en schilderen bleven zijn grote passie en in 1976 waagde hij de stap tot professioneel kunstschilder. Frits heeft toen eerst 3,5 jaar voor kunstschilder en kunsthandelaar Hans van moerkerken te Weesp gewerkt . Frits Goosen is autodidact en heeft door eigen kunnen een duidelijke plek gevonden in de schilderkunst.

Hij is bij uitstek een schilder van rivieren en havens met schepen. Naast landschappen, haven- en stadsgezichten nemen scheeps-portretten een groot deel van Frits Goosen's oeuvre in. Vanaf het begin van zijn schildersloopbaan is de passie voor de zeilvaart terug te vinden in zijn werk. Vooral de schepen van de bruine vloot en de charterzeilvaart zijn hoofdonderwerpen in zijn schilderijen. Geregeld neemt hij deel aan zeilwedstrijden met deze schepen. Ook het evenement SAIL in Amsterdam wordt zelden overgeslagen.

De basis voor de schilderijen wordt gevormd door tekeningen, aquarellen en foto’s die Frits Goosen ter plaatste maakt. In het atelier wordt hier een olieverf schilderij van gemaakt geholpen door zijn fantasie en fotografisch geheugen. Daarnaast is zijn uitgebreide kennis van bomen, vee en de technische aspecten van schepen een essentieel onderdeel om het schilderij te vervolmaken. Frits Goosen kent bijna alle charterschepen bij naam en weet tot in detail de verschillen tussen de schepen.

Naast tentoonstellingen in Nederland exposeert Frits Goosen met regelmaat in Zwitserland, Noorwegen, Engeland en de Verenigde Staten. Tijdens zijn schildersloopbaan heeft Frits Goosen diverse prijzen gekregen.

Frits Goosen archief 4

Omschrijving

Sr#

Goosen, Frits J. Goosen is geboren te Hilversum in1943.

Frits Goosen is één van de toonaangevende impressionistische schilders van dit moment. Hij tekende en schilderde al op jonge leeftijd en mocht geregeld een kijkje nemen in het atelier van de schilder Stephen Kip die bij hem in de buurt woonde. Een opleiding in die richting liet de financiële situatie thuis niet toe. Na zijn schooltijd heeft hij zijn dienstplicht vervuld als seiner bij de marine. Daarna trad Frits Goosen in dienst bij schuitenvoerderij O. Hansen & Zn. te Amsterdam waar hij 11 jaar werkte. Tekenen en schilderen bleven zijn grote passie en in 1976 waagde hij de stap tot professioneel kunstschilder. Frits heeft toen eerst 3,5 jaar voor kunstschilder en kunsthandelaar Hans van moerkerken te Weesp gewerkt . Frits Goosen is autodidact en heeft door eigen kunnen een duidelijke plek gevonden in de schilderkunst.

Hij is bij uitstek een schilder van rivieren en havens met schepen. Naast landschappen, haven- en stadsgezichten nemen scheeps-portretten een groot deel van Frits Goosen's oeuvre in. Vanaf het begin van zijn schildersloopbaan is de passie voor de zeilvaart terug te vinden in zijn werk. Vooral de schepen van de bruine vloot en de charterzeilvaart zijn hoofdonderwerpen in zijn schilderijen. Geregeld neemt hij deel aan zeilwedstrijden met deze schepen. Ook het evenement SAIL in Amsterdam wordt zelden overgeslagen.

De basis voor de schilderijen wordt gevormd door tekeningen, aquarellen en foto’s die Frits Goosen ter plaatste maakt. In het atelier wordt hier een olieverf schilderij van gemaakt geholpen door zijn fantasie en fotografisch geheugen. Daarnaast is zijn uitgebreide kennis van bomen, vee en de technische aspecten van schepen een essentieel onderdeel om het schilderij te vervolmaken. Frits Goosen kent bijna alle charterschepen bij naam en weet tot in detail de verschillen tussen de schepen.

Naast tentoonstellingen in Nederland exposeert Frits Goosen met regelmaat in Zwitserland, Noorwegen, Engeland en de Verenigde Staten. Tijdens zijn schildersloopbaan heeft Frits Goosen diverse prijzen gekregen.

Frits Goosen archief 5

Omschrijving

Sr#

Goosen, Frits J. Goosen is geboren te Hilversum in1943.

Frits Goosen is één van de toonaangevende impressionistische schilders van dit moment. Hij tekende en schilderde al op jonge leeftijd en mocht geregeld een kijkje nemen in het atelier van de schilder Stephen Kip die bij hem in de buurt woonde. Een opleiding in die richting liet de financiële situatie thuis niet toe. Na zijn schooltijd heeft hij zijn dienstplicht vervuld als seiner bij de marine. Daarna trad Frits Goosen in dienst bij schuitenvoerderij O. Hansen & Zn. te Amsterdam waar hij 11 jaar werkte. Tekenen en schilderen bleven zijn grote passie en in 1976 waagde hij de stap tot professioneel kunstschilder. Frits heeft toen eerst 3,5 jaar voor kunstschilder en kunsthandelaar Hans van moerkerken te Weesp gewerkt . Frits Goosen is autodidact en heeft door eigen kunnen een duidelijke plek gevonden in de schilderkunst.

Hij is bij uitstek een schilder van rivieren en havens met schepen. Naast landschappen, haven- en stadsgezichten nemen scheeps-portretten een groot deel van Frits Goosen's oeuvre in. Vanaf het begin van zijn schildersloopbaan is de passie voor de zeilvaart terug te vinden in zijn werk. Vooral de schepen van de bruine vloot en de charterzeilvaart zijn hoofdonderwerpen in zijn schilderijen. Geregeld neemt hij deel aan zeilwedstrijden met deze schepen. Ook het evenement SAIL in Amsterdam wordt zelden overgeslagen.

De basis voor de schilderijen wordt gevormd door tekeningen, aquarellen en foto’s die Frits Goosen ter plaatste maakt. In het atelier wordt hier een olieverf schilderij van gemaakt geholpen door zijn fantasie en fotografisch geheugen. Daarnaast is zijn uitgebreide kennis van bomen, vee en de technische aspecten van schepen een essentieel onderdeel om het schilderij te vervolmaken. Frits Goosen kent bijna alle charterschepen bij naam en weet tot in detail de verschillen tussen de schepen.

Naast tentoonstellingen in Nederland exposeert Frits Goosen met regelmaat in Zwitserland, Noorwegen, Engeland en de Verenigde Staten. Tijdens zijn schildersloopbaan heeft Frits Goosen diverse prijzen gekregen.

Frits Goosen archief 6

Omschrijving

Sr#

Grun, J.A.Grun, Jules Alexandre Grun is geboren in 1868 te prijs en overleden in 1934.
Jules Grün was schilder, illustrator en ontwerper van affiches. Hij werd opgeleid door Jean-Baptiste Lavastre, decoratieschilder en beroemd om zijn schilderingen in de Parijse Opéra, en door Antoine Guillemet, een bekend landschapschilder. Grüns schilderde stillevens, portretten en Parijse straatscènes. Hij was een kunstenaar van de Belle Epoque en schilderde in een realistische tot impressionistische stijl elegant geklede dames en geanimeerde gezelschappen. Ook ontwierp hij affiches in Art-Nouveaustijl, onder andere voor voorstellingen in de Moulin Rouge.

J.A. Grun archief 5

Omschrijving

Sr#

Gérard Grassère werd op 21 augustus 1915 in Heerlen geboren. Na zijn schoolopleiding volgde hij in Antwerpen de Academie der Schone Kunsten. Hij kreeg les van Isidoor Opsomer. In België kwam hij in contact met het werk van Constant Permeke, Gustave de Smet en de schilders van de tweede Lathemse school.
Na een verblijf van 10 jaar in Eindhoven, kwam hij in 1950 in Utrecht te wonen. Hij raakte nauw bevriend met Otto van Rees, die grote invloed heeft gehad op Grassère. Zijn werk - eerst figuratief expressionistisch - ontwikkelde zich steeds nadrukkelijker naar abstract-expressionistisch.
Gérard Grassère heeft vele tentoonstellingen gehad in Nederland, België, Duitsland, Zwitserland, Spanje, Zweden, Zuid-Afrika en de Nederlandse Antillen. Zijn werk bevindt zich onder andere in het Centraal Museum Utrecht, het Stedelijk Museum Amsterdam, het Pretoriase Kunstmuseum, Curaçaos Museum en in diverse collecties in Nederland en daarbuiten.
In 1986 was er een grote overzichtstentoonstelling van zijn werk in het Centraal Museum Utrecht.
Gerard Grassere overleed in 1993 te Den Bosch.

Gerard Grassere archief 1

Omschrijving

Sr#

Gérard Grassère werd op 21 augustus 1915 in Heerlen geboren. Na zijn schoolopleiding volgde hij in Antwerpen de Academie der Schone Kunsten. Hij kreeg les van Isidoor Opsomer. In België kwam hij in contact met het werk van Constant Permeke, Gustave de Smet en de schilders van de tweede Lathemse school.
Na een verblijf van 10 jaar in Eindhoven, kwam hij in 1950 in Utrecht te wonen. Hij raakte nauw bevriend met Otto van Rees, die grote invloed heeft gehad op Grassère. Zijn werk - eerst figuratief expressionistisch - ontwikkelde zich steeds nadrukkelijker naar abstract-expressionistisch.
Gérard Grassère heeft vele tentoonstellingen gehad in Nederland, België, Duitsland, Zwitserland, Spanje, Zweden, Zuid-Afrika en de Nederlandse Antillen. Zijn werk bevindt zich onder andere in het Centraal Museum Utrecht, het Stedelijk Museum Amsterdam, het Pretoriase Kunstmuseum, Curaçaos Museum en in diverse collecties in Nederland en daarbuiten.
In 1986 was er een grote overzichtstentoonstelling van zijn werk in het Centraal Museum Utrecht.
Gerard Grassere overleed in 1993 te Den Bosch.

Gerard Grassere archief 70

Omschrijving

Sr#

Gérard Grassère werd op 21 augustus 1915 in Heerlen geboren. Na zijn schoolopleiding volgde hij in Antwerpen de Academie der Schone Kunsten. Hij kreeg les van Isidoor Opsomer. In België kwam hij in contact met het werk van Constant Permeke, Gustave de Smet en de schilders van de tweede Lathemse school.
Na een verblijf van 10 jaar in Eindhoven, kwam hij in 1950 in Utrecht te wonen. Hij raakte nauw bevriend met Otto van Rees, die grote invloed heeft gehad op Grassère. Zijn werk - eerst figuratief expressionistisch - ontwikkelde zich steeds nadrukkelijker naar abstract-expressionistisch.
Gérard Grassère heeft vele tentoonstellingen gehad in Nederland, België, Duitsland, Zwitserland, Spanje, Zweden, Zuid-Afrika en de Nederlandse Antillen. Zijn werk bevindt zich onder andere in het Centraal Museum Utrecht, het Stedelijk Museum Amsterdam, het Pretoriase Kunstmuseum, Curaçaos Museum en in diverse collecties in Nederland en daarbuiten.
In 1986 was er een grote overzichtstentoonstelling van zijn werk in het Centraal Museum Utrecht.
Gerard Grassere overleed in 1993 te Den Bosch.

Gerard Grassere archief 71

Omschrijving

Sr#

Groenewegen, Adrianus Johannes Groenewegen is geboren op 1 mei 1874 te Rotterdam en overleden op 8 januari 1963 te Horn (Limburg). Hij schilderde met olieverf, maar was toch vooral een aquarellist van landschappen met vee en boerenerven. Epigoon, of beter een der laatste vertegenwoordigers van de Haagse school. Veel van zijn werken zijn verkocht in Engeland, Canada en de V.S..
Tentoonstellingen, Amsterdam, Arnhem, Den Haag, Leeuwarden, Rotterdam etc.

A.J. Groenewegen archief 1

Omschrijving

Sr#

Boerenerf, Groenewegen, Adrianus Johannes Groenewegen is geboren op 1 mei 1874 te Rotterdam en overleden op 8 januari 1963 te Horn (Limburg). Hij schilderde met olieverf, maar was toch vooral een aquarellist van landschappen met vee en boerenerven. Epigoon, of beter een der laatste vertegenwoordigers van de Haagse school. Veel van zijn werken zijn verkcht in Engeland, Canada en de V.S..
Tentoonstellingen, Amsterdam, Arnhem, Den Haag, Leeuwarden, Rotterdam etc.

A.J. Groenewegen archief 10

Omschrijving

Sr#

Straatwerk, Groen, H. P. Groen is geboren te Kralingen op 16.06.1886 en overleden te Rotterdam op 20.03.1964.

Hendrik Pieter(Piet) Groen woonde en werkte in Rotterdam. Leerling van de Academie voor Beeldende Kunsten in deze stad o.l.v. J.G. Heijberg en A.H.R. van Maasdijk. Daarna in dienst bij de decorateur W.A. Fabri, o.a. voor het schilderen van het trappenhuis van paleis Het Loo.

Schilderde en tekende voornamelijk stadsgezichten(havens) van Rotterdam, ook landschappen en stillevens.

H.P. Groen archief 1

Omschrijving

Sr#

Boerenerf, Groenewegen, Adrianus Johannes Groenewegen is geboren op 1 mei 1874 te Rotterdam en overleden op 8 januari 1963 te Horn (Limburg). Hij schilderde met olieverf, maar was toch vooral een aquarellist van landschappen met vee en boerenerven. Epigoon, of beter een der laatste vertegenwoordigers van de Haagse school. Veel van zijn werken zijn verkcht in Engeland, Canada en de V.S..
Tentoonstellingen, Amsterdam, Arnhem, Den Haag, Leeuwarden, Rotterdam etc.

A.J. Groenewegen archief 11

Omschrijving

Sr#

Groenewegen, Adrianus Johannes Groenewegen is geboren op 1 mei 1874 te Rotterdam en overleden op 8 januari 1963 te Horn (Limburg). Hij schilderde met olieverf, maar was toch vooral een aquarellist van landschappen met vee en boerenerven. Epigoon, of beter een der laatste vertegenwoordigers van de Haagse school. Veel van zijn werken zijn verkcht in Engeland, Canada en de V.S..
Tentoonstellingen, Amsterdam, Arnhem, Den Haag, Leeuwarden, Rotterdam etc.

A.J. Groenewegen archief 2

Omschrijving

Sr#

Groenewegen, Adrianus Johannes Groenewegen is geboren op 1 mei 1874 te Rotterdam en overleden op 8 januari 1963 te Horn (Limburg). Hij schilderde met olieverf, maar was toch vooral een aquarellist van landschappen met vee en boerenerven. Epigoon, of beter een der laatste vertegenwoordigers van de Haagse school. Veel van zijn werken zijn verkocht in Engeland, Canada en de V.S..
Tentoonstellingen, Amsterdam, Arnhem, Den Haag, Leeuwarden, Rotterdam etc.

A.J. Groenewegen archief 3

Omschrijving

Sr#

Groenewegen, Adrianus Johannes Groenewegen is geboren op 1 mei 1874 te Rotterdam en overleden op 8 januari 1963 te Horn (Limburg). Hij schilderde met olieverf, maar was toch vooral een aquarellist van landschappen met vee en boerenerven. Epigoon, of beter een der laatste vertegenwoordigers van de Haagse school. Veel van zijn werken zijn verkcht in Engeland, Canada en de V.S..
Tentoonstellingen, Amsterdam, Arnhem, Den Haag, Leeuwarden, Rotterdam etc.

A.J. Groenewegen archief 4

Omschrijving

Sr#

Groen, H. P. Groen is geboren te Kralingen op 16.06.1886 en overleden te Rotterdam op 20.03.1964.

Hendrik Pieter(Piet) Groen woonde en werkte in Rotterdam. Leerling van de Academie voor Beeldende Kunsten in deze stad o.l.v. J.G. Heijberg en A.H.R. van Maasdijk. Daarna in dienst bij de decorateur W.A. Fabri, o.a. voor het schilderen van het trappenhuis van paleis Het Loo.

Schilderde en tekende voornamelijk stadsgezichten(havens) van Rotterdam, ook landschappen en stillevens.

H.P. Groen archief 4

Omschrijving

Sr#

Groenewegen, Adrianus Johannes Groenewegen is geboren op 1 mei 1874 te Rotterdam en overleden op 8 januari 1963 te Horn (Limburg). Hij schilderde met olieverf, maar was toch vooral een aquarellist van landschappen met vee en boerenerven. Epigoon, of beter een der laatste vertegenwoordigers van de Haagse school. Veel van zijn werken zijn verkcht in Engeland, Canada en de V.S..
Tentoonstellingen, Amsterdam, Arnhem, Den Haag, Leeuwarden, Rotterdam etc.

A.J. Groenewegen archief 5

Omschrijving

Sr#

Groenewegen, Adrianus Johannes Groenewegen is geboren op 1 mei 1874 te Rotterdam en overleden op 8 januari 1963 te Horn (Limburg). Hij schilderde met olieverf, maar was toch vooral een aquarellist van landschappen met vee en boerenerven. Epigoon, of beter een der laatste vertegenwoordigers van de Haagse school. Veel van zijn werken zijn verkcht in Engeland, Canada en de V.S..
Tentoonstellingen, Amsterdam, Arnhem, Den Haag, Leeuwarden, Rotterdam etc.

A.J. Groenewegen archief 6

Omschrijving

Sr#

Groen, H. P. Groen is geboren te Kralingen op 16.06.1886 en overleden te Rotterdam op 20.03.1964.

Hendrik Pieter(Piet) Groen woonde en werkte in Rotterdam. Leerling van de Academie voor Beeldende Kunsten in deze stad o.l.v. J.G. Heijberg en A.H.R. van Maasdijk. Daarna in dienst bij de decorateur W.A. Fabri, o.a. voor het schilderen van het trappenhuis van paleis Het Loo.

Schilderde en tekende voornamelijk stadsgezichten(havens) van Rotterdam, ook landschappen en stillevens.

H.P. Groen archief 5

Omschrijving

Sr#

Groenewegen, Adrianus Johannes Groenewegen is geboren op 1 mei 1874 te Rotterdam en overleden op 8 januari 1963 te Horn (Limburg). Hij schilderde met olieverf, maar was toch vooral een aquarellist van landschappen met vee en boerenerven. Epigoon, of beter een der laatste vertegenwoordigers van de Haagse school. Veel van zijn werken zijn verkocht in Engeland, Canada en de V.S..
Tentoonstellingen, Amsterdam, Arnhem, Den Haag, Leeuwarden, Rotterdam

A.J. Groenewegen archief 7

Omschrijving

Sr#

Groen, H. P. Groen is geboren te Kralingen op 16.06.1886 en overleden te Rotterdam op 20.03.1964.

Hendrik Pieter(Piet) Groen woonde en werkte in Rotterdam. Leerling van de Academie voor Beeldende Kunsten in deze stad o.l.v. J.G. Heijberg en A.H.R. van Maasdijk. Daarna in dienst bij de decorateur W.A. Fabri, o.a. voor het schilderen van het trappenhuis van paleis Het Loo.

Schilderde en tekende voornamelijk stadsgezichten(havens) van Rotterdam, ook landschappen en stillevens.

H.P. Groen archief 6

Omschrijving

Sr#

Landschap, Groenewegen, Adrianus Johannes Groenewegen is geboren op 1 mei 1874 te Rotterdam en overleden op 8 januari 1963 te Horn (Limburg). Hij schilderde met olieverf, maar was toch vooral een aquarellist van landschappen met vee en boerenerven. Epigoon, of beter een der laatste vertegenwoordigers van de Haagse school. Veel van zijn werken zijn verkcht in Engeland, Canada en de V.S..
Tentoonstellingen, Amsterdam, Arnhem, Den Haag, Leeuwarden, Rotterdam etc.

A.J. Groenewegen archief 71

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers was born1886, in The Hague, died 1947 in Nunspeet.
Painter of landscapes,landscape with figures,, waterscapes, urban landscapes
and harbourscenes.
It wasonly in 1989 that the works of Viegers, a painter of typical Dutch scenes,
appeared in the auction rooms. In 2001 a retrospective of this output was held at
the Stedelijk Museum in Zwolle.

Ben Viegers archief 18

Omschrijving

Sr#

Halke, Paul Halke is geboren op 27 oktober 1866 in Bukowicz (Polen). Hij was illustrator en kunstschilder in Berlijn. Leerling van de Kunstakademie van Berlijn onder leiding vam A. Kampf.
Exposeerde sinds 1894 op de grote kunsttentoonstellingen in Berlijn en nadien op vele belangrijke exposities in Duitsland. Als karikaturist is hij medewerker van

Paul Halke archief 1

Omschrijving

Sr#

Hambuchen, Wilhelm Hambuchen geboren op 8 augustus 1869 te Düsseldorf en behoorde tot de groep schilders die regelmatig langs de kust van Zuid Holland schilderde (Katwijk) en de sfeer van het vissersleven vereeuwigde. Bomschuiten, de visafslag op het strand en de zee bij Katwijk zijn enkele van de favoriete onderwerpen van de schilder Wilhelm Hambüchen. In het kielzog van vele andere Duitse kunstenaars trok hij vlak na 1900 voor het eerst naar dit populaire Hollandse kustplaatsje om daar het schilderachtige vissersleven te schilderen. Maar liefst 50 jaar lang kwam hij er iedere zomer terug. Onvermoeibaar, en met brede, vlotte penseelstreken, schilderde hij de markante vissersschepen, het vlakke strand onder een wisselend bewolkte hemel en de levendige groepen figuren bijeen na binnenkomst van de vangst. Musea: Kunstmuseum Düsseldorf im Ehrendorf en werk o.a. in het Katwijks Museum.

W. Hambuchen archief 1

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 13

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 14

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 15

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 16

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 17

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 19

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 2

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers was born1886, in The Hague, died 1947 in Nunspeet.
Painter of landscapes,landscape with figures,, waterscapes, urban landscapes
and harbourscenes.
It wasonly in 1989 that the works of Viegers, a painter of typical Dutch scenes,
appeared in the auction rooms. In 2001 a retrospective of this output was held at
the Stedelijk Museum in Zwolle.

Ben Viegers archief 20

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 21

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 22

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 24

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 25

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 26

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 27

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 28

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 29

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 3

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 30

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 31

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 32

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 33

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 34

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 35

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 36

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 37

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 38

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 39

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 4

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 40

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 41

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Viegers-B.Viegers-Ben-Viegers.nunspeet

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 43

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 44

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 45

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 46

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 47

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 48

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 49

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 5

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 50

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 51

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 52

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 53

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 54

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 55

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 56

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers was born1886, in The Hague, died 1947 in Nunspeet.
Painter of landscapes,landscape with figures,, waterscapes, urban landscapes
and harbourscenes.
It wasonly in 1989 that the works of Viegers, a painter of typical Dutch scenes,
appeared in the auction rooms. In 2001 a retrospective of this output was held at
the Stedelijk Museum in Zwolle.

Ben Viegers archief 57

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 58

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 59

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 6

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 61

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 62

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 63

Omschrijving

Sr#

Zeegezicht, Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 64

Omschrijving

Sr#

Stadsgezicht Leiden met de Marekerk, Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 67

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 70

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 71

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 72

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 73

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 74

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 75

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 76

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 77

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 78

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 79

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 80

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 81

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 82

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 83

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 84

Omschrijving

Sr#

Viegers, Ben Viegers werd in 1886 in Den Haag geboren. Als belangrijke
stimulator van de jonge Ben Viegers om het kunstenaarsschap te beoefenen,
fungeerde zijn grootvader van moederskant, grootvader Hulzing. Deze Haagse
koetsenbouwer legde de grondslag voor een kunstopvatting, die niet losgezien
kan worden van een solide ambachtelijke basis. Hier leerde hij niet alleen de
waardering voor het handwerk, maar hier leerde hij ook daadwerkelijk
tekenen, verf mengen, decoreren en andere vaardigheden, die later goed van
pas bleken te komen. Schilderde in een impressionistische stijl, landschappen,
stadsgezichten, zee- en havengezichten, zeegezichten en duinlandschappen,
stillevens en bloemen.

Ben Viegers was waarschijnlijk verder een autodidact. Nergens zijn concrete
gegevens te vinden, die op een academische scholing wijzen. Uit zijn vroege
werk spreken de wil en de vastberadenheid om de kneepjes van het
veeleisende metier onder de knie te krijgen. Dat hem dat uiteindelijk ook lukte
is op te maken uit het feit dat hij als volwaardig lid van de Haagse Kunstkring
werd toegelaten. Hier onderhield hij contacten met later zeer bekend
geworden kunstnaars, zoals; Jan Toorop, Aris Knikker en Jan Knikker. Het
meest hecht was zijn relatie echter met Charles Dankmeijer (1861-1923).

Na de eerste Haagse jaren en vele omzwervingen, vestigde Ben Viegers zich
in Nunspeet. Daar betrok hij een verwaarloosd pand aan de Brinkersweg, dat
hij eigenhandig opknapte. Zijn vader verhuisde mee naar de Veluwe en bleef
tot zijn dood bij zijn zoon wonen. Ondanks de crisis en de oorlog was dit voor
Viegers de periode waarin hij vrij kon experimenteren. In Nuspeet maakte
Viegers veel vrienden. Zijn joviale aard viel vooral goed bij collega jaap
Hiddink. De band met Jos Lussenburg was minder sterk, omdat Ben Viegers
deze nestor van de Nunspeetse schilders enigszins zelfingenomen vond.

Veel meer nog dan in zijn Haagse jaren, manifesteerde Viegers zich in zijn
Veluwse periode als een rasechte pleinairist en een oprechte levensgenieter.
Hij schilderde het liefst in de buitenlucht. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds
laat trok hij er op uit. Hij hield van gezelschap en had een gezonde aversie
tegen artistieke poeha.

Een van zijn schaarse buitenlandse reizen maakte Viegers met Jaap Hiddink
en Henk van Leeuwen naar Normandie en Bretagne, waar hij een vleugje van
het zuidelijke temperament en de on-Nederlandse lichtval kon ervaren.

In de oorlog bleef hij onverdroten schilderen. Soms ruilde hij een schilderij
voor voedsel, vaak werkte hij in opdracht. In 1940 vertrok hij naar Castricum
omdat hij meende achter de Hollandse waterlinie veiliger te zijn. Hij schilderde
er de duinen en de zee, maar toen de eerset bom in zijn achtertuin viel
verhuisde hij in paniek naar Hilversum, waar hij tot mei 1943 bleef wonen.
Daarna keerde hij terug naar Nunspeet.

Ben Viegers werk werd in zijn tijd als toegankelijk en gangbaar beschouwd, al
riep zijn temperamentvolle pallet soms tegenstrijdige maar nooit heftige
reacties op. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want ondanks de vastberadenheid
waarmee hij vasthield aan ambachtelijke vaardigheden, in zijn gewaagde
kleurgebruik en mediterrane toets onderscheidde hij zich zeker van de
middelmaat. Het oordeel van critici over zijn werk was wisselend, maar bijna
altijd mild en opbouwend. Grensverleggend was het niet. Toch hield hij zich
goed staande tussen een leger van hemelbestormers. Tijdens het interbellum
raasden er zware stormen door de kunstwereld die het voorheen zo degelijke
stelsel van normen en waarden flink aan het wankelen hadden gebracht.
Viegers werd er niet of nauwelijks door uit zijn evenwicht gebracht. Zowel in
zijn Haagse periode als later in Nunspeet onderhield hij contacten met
collega’s die er andere ideeën op na hielden. Op de een of andere manier
werd het heilige vuur dat in hem brandde eer niet door beïnvloed. Viegers ging
zijn eigen gang en behield een rotsvast geloof in eigen kunnen, zonder zich
voor te laten staan op zijn kwaliteiten en zonder zijn gelijk ten opzichte van
anderen te willen bewijzen.

Het lot dat de meeste schilders treft, is ook Viegers ten deel gevallen. Na zijn
overlijden ontstond er een langdurige windstilte. Mede dankzij de
inspanningen in de vorm van tentoonstellingen en publicaties kwam de
herwaardering voor het werk van Viegers in de jaren negentig op gang. De
noodzakelijke distantie, die plaatsing in kunsthistorisch perspectief mogelijk
maakt, was toen een hard gegeven en stond niets de revival meer in de weg.
Saillant detail is dat enkelen van Viegers’ tijdgenoten, zoals Henk van
Leeuwen, Jos Lusenburg en Jan van Vuuren, die hem tijdens zijn leven nog
leken te domineren en de verhoudingen bepaalden, nu minder kleurrijk en
minder prominent op de kunsthistorische staalkaart staan vermeld. De tijd heelt
niet alleen alle wonden, maar geeft meestal ook het gelijk aan degenen die dat
uiteindelijk het meest blijken te verdienen.

De betekenis van Viegers schilderkunst wordt inmiddels in brede kring erkent.
De kunstenaar vertaalde het enthousiasme over zijn waarnemingen in
kleurrijke impressies. Hij volgde zijn persoonlijke landschapsbeleving en
afhankelijk van stemmingen en indrukken intensifieerde hij de werkelijkheid.
Als zijn gevoel om vlammend rood, fel oranje of helde geel vroeg,, dan gaf hij
daar in volle overtuiging aan toe. Die eigenschappen zijn des te opmerkelijker
omdat de kunstenaar de mediterrane sfeer die hij intuïtief aanvoelde, nooit
persoonlijk onderging. Hij schilderde graag en veel in de buitenlucht,
onderging de landschappen en stadsgezichten aan den lijve en liet zijn
stemming oprecht meespreken in de artistieke verwerking van de opgedane
indrukken. Waar dat mogelijk was, legde hij vaak voorzichtig
expressionistische accenten Waarnemingen en gewaarwordingen kregen
zodoende een gloedvolle uitstraling. De ervaringen met licht en kleur waren
voor Viegers minstens even belangrijk als de ambachtelijke aspecten van het
kunstenaarsschap, zoals vlotte penseelvoering en trefzekere schilderstrant.

Ben Viegers archief 85

Omschrijving

Sr#

Haenraets, W. Haenraets,Willem Haenraets
Willem Haenraets is op 9 oktober 1940 geboren in Heerlen, Nederland. Toen hij zestien jaar werd, meldde hij zich aan bij de Stads Academie van Maastricht.
Na 4 jaar won hij een beurs van de Belgische regering, om in Antwerpen aan het Hoger Nationaal Instituut voor Schone Kunsten te studeren, waar hij de beschikking had over een eigen atelier met model. Daar heeft hij zijn studie voltooid, in de Meesterklasse van professor Sarina (Atelier Opsomer) en professor Vaarten. Hij verhuisde naar Kasteel Terworm in Heerlen en stortte zich op zijn werk. Veel originele schilderijen werden via een galerie in Amsterdam verkocht, anderen gingen naar Duitsland.
Halverwege de 80-er jaren vatte hij het plan op om prints te laten maken van zijn schilderijen. Dit bracht een grote verandering met zich mee, zowel op financieel vlak als op het gebied van beurzen en exposities. Regelmatig ging hij op uitnodiging van uitgeverijen naar kunstbeurzen in de Verenigde Staten, Engeland en Duitsland. Hij deelde onder andere handtekeningen uit op stands in het Convention Center in Los Angelos en New York. Terwijl de lithografieën op de Expo werden getoond, werden originele schilderijen in een galerie op Rodeo Drive in Beverly Hills geëxposeerd.Doordat hij zoveel bekendheid verwierf, mede door het wereldwijd verspreiden van de prints, kwam er een uitnodiging uit Japan, om in Nagoya een expositie van zijn schilderijen te houden. Dit werd een groot succes. De Japanners waren vooral gecharmeerd van zijn romantische taferelen en zachte kleuren.
In deze periode werd hij benaderd door een galeriehouder in de Stokstraat in Maastricht. Met hem heeft hij een aantal vruchtbare jaren beleefd, met iedere twee jaar een mooie expositie in Galerie Renoir, vaak al gedeeltelijk verkocht op de folder van de uitnodiging. Door ziekte van de galeriehouder kwam hier helaas een einde aan.
In 2003 kocht hij een huis in Spanje, Hondon de las Nieves, waar het gemeentebestuur hem bij het inschrijven al vroeg om een tentoonstelling te houden in het dorp, in het ‘Casa Cultura‘. Dit was een leuke binnenkomer. Hij werkt nu met uitgevers die mijn werk over de hele wereld verspreiden, in de vorm van litho’s en gyclee-prints. Zijn originele werk verkoopt hijzelf en via galeriehouders.

Willem Haenraets archief 1

Omschrijving

Sr#

Hambuchen, Wilhelm Hambuchen geboren op 8 augustus 1869 te Düsseldorf en behoorde tot de groep schilders die regelmatig langs de kust van Zuid Holland schilderde (Katwijk) en de sfeer van het vissersleven vereeuwigde. Bomschuiten, de visafslag op het strand en de zee bij Katwijk zijn enkele van de favoriete onderwerpen van de schilder Wilhelm Hambüchen. In het kielzog van vele andere Duitse kunstenaars trok hij vlak na 1900 voor het eerst naar dit populaire Hollandse kustplaatsje om daar het schilderachtige vissersleven te schilderen. Maar liefst 50 jaar lang kwam hij er iedere zomer terug. Onvermoeibaar, en met brede, vlotte penseelstreken, schilderde hij de markante vissersschepen, het vlakke strand onder een wisselend bewolkte hemel en de levendige groepen figuren bijeen na binnenkomst van de vangst. Musea: Kunstmuseum Düsseldorf im Ehrendorf en werk o.a. in het Katwijks Museum.

W. Hambuchen archief 2

Omschrijving

Sr#

Hambuchen, Wilhelm Hambuchen geboren op 8 augustus 1869 te Düsseldorf en behoorde tot de groep schilders die regelmatig langs de kust van Zuid Holland schilderde (Katwijk) en de sfeer van het vissersleven vereeuwigde. Bomschuiten, de visafslag op het strand en de zee bij Katwijk zijn enkele van de favoriete onderwerpen van de schilder Wilhelm Hambüchen. In het kielzog van vele andere Duitse kunstenaars trok hij vlak na 1900 voor het eerst naar dit populaire Hollandse kustplaatsje om daar het schilderachtige vissersleven te schilderen. Maar liefst 50 jaar lang kwam hij er iedere zomer terug. Onvermoeibaar, en met brede, vlotte penseelstreken, schilderde hij de markante vissersschepen, het vlakke strand onder een wisselend bewolkte hemel en de levendige groepen figuren bijeen na binnenkomst van de vangst. Musea: Kunstmuseum Düsseldorf im Ehrendorf en werk o.a. in het Katwijks Museum.

W. Hambuchen archief 3

Omschrijving

Sr#

Haenraets, W. Haenraets,Willem Haenraets
Willem Haenraets is op 9 oktober 1940 geboren in Heerlen, Nederland. Toen hij zestien jaar werd, meldde hij zich aan bij de Stads Academie van Maastricht.
Na 4 jaar won hij een beurs van de Belgische regering, om in Antwerpen aan het Hoger Nationaal Instituut voor Schone Kunsten te studeren, waar hij de beschikking had over een eigen atelier met model. Daar heeft hij zijn studie voltooid, in de Meesterklasse van professor Sarina (Atelier Opsomer) en professor Vaarten. Hij verhuisde naar Kasteel Terworm in Heerlen en stortte zich op zijn werk. Veel originele schilderijen werden via een galerie in Amsterdam verkocht, anderen gingen naar Duitsland.
Halverwege de 80-er jaren vatte hij het plan op om prints te laten maken van zijn schilderijen. Dit bracht een grote verandering met zich mee, zowel op financieel vlak als op het gebied van beurzen en exposities. Regelmatig ging hij op uitnodiging van uitgeverijen naar kunstbeurzen in de Verenigde Staten, Engeland en Duitsland. Hij deelde onder andere handtekeningen uit op stands in het Convention Center in Los Angelos en New York. Terwijl de lithografieën op de Expo werden getoond, werden originele schilderijen in een galerie op Rodeo Drive in Beverly Hills geëxposeerd.Doordat hij zoveel bekendheid verwierf, mede door het wereldwijd verspreiden van de prints, kwam er een uitnodiging uit Japan, om in Nagoya een expositie van zijn schilderijen te houden. Dit werd een groot succes. De Japanners waren vooral gecharmeerd van zijn romantische taferelen en zachte kleuren.
In deze periode werd hij benaderd door een galeriehouder in de Stokstraat in Maastricht. Met hem heeft hij een aantal vruchtbare jaren beleefd, met iedere twee jaar een mooie expositie in Galerie Renoir, vaak al gedeeltelijk verkocht op de folder van de uitnodiging. Door ziekte van de galeriehouder kwam hier helaas een einde aan.
In 2003 kocht hij een huis in Spanje, Hondon de las Nieves, waar het gemeentebestuur hem bij het inschrijven al vroeg om een tentoonstelling te houden in het dorp, in het ‘Casa Cultura‘. Dit was een leuke binnenkomer. Hij werkt nu met uitgevers die mijn werk over de hele wereld verspreiden, in de vorm van litho’s en gyclee-prints. Zijn originele werk verkoopt hijzelf en via galeriehouders.

Willem Haenraets archief 2

Omschrijving

Sr#

Hambuchen, Wilhelm Hambuchen geboren op 8 augustus 1869 te Düsseldorf en behoorde tot de groep schilders die regelmatig langs de kust van Zuid Holland schilderde (Katwijk) en de sfeer van het vissersleven vereeuwigde. Bomschuiten, de visafslag op het strand en de zee bij Katwijk zijn enkele van de favoriete onderwerpen van de schilder Wilhelm Hambüchen. In het kielzog van vele andere Duitse kunstenaars trok hij vlak na 1900 voor het eerst naar dit populaire Hollandse kustplaatsje om daar het schilderachtige vissersleven te schilderen. Maar liefst 50 jaar lang kwam hij er iedere zomer terug. Onvermoeibaar, en met brede, vlotte penseelstreken, schilderde hij de markante vissersschepen, het vlakke strand onder een wisselend bewolkte hemel en de levendige groepen figuren bijeen na binnenkomst van de vangst. Musea: Kunstmuseum Düsseldorf im Ehrendorf en werk o.a. in het Katwijks Museum.

W. Hambuchen archief 4

Omschrijving

Sr#

Hambuchen, Wilhelm Hambuchen geboren op 8 augustus 1869 te Düsseldorf en behoorde tot de groep schilders die regelmatig langs de kust van Zuid Holland schilderde (Katwijk) en de sfeer van het vissersleven vereeuwigde. Bomschuiten, de visafslag op het strand en de zee bij Katwijk zijn enkele van de favoriete onderwerpen van de schilder Wilhelm Hambüchen. In het kielzog van vele andere Duitse kunstenaars trok hij vlak na 1900 voor het eerst naar dit populaire Hollandse kustplaatsje om daar het schilderachtige vissersleven te schilderen. Maar liefst 50 jaar lang kwam hij er iedere zomer terug. Onvermoeibaar, en met brede, vlotte penseelstreken, schilderde hij de markante vissersschepen, het vlakke strand onder een wisselend bewolkte hemel en de levendige groepen figuren bijeen na binnenkomst van de vangst. Musea: Kunstmuseum Düsseldorf im Ehrendorf en werk o.a. in het Katwijks Museum.

W. Hambuchen archief 5

Omschrijving

Sr#

Hamburger, H.A. Hamburger, Helene Augusta Hamburger isgeboren in St. Mary Newington (U.K.) in 1836 en overleden in 1919 te Amsterdam.
De traditie van het Hollandse 17e-eeuwse bloemstilleven zette deze schilderes in de 19e eeuw voort. Hélène Hamburger kwam uit een artistiek nest. Haar vader, Johan Coenraad Hamburger, was een portret- en miniatuurschilder die in 1829 naar Londen vertrok en hofschilder werd van William IV. Haar moeder, Eleonora Elisabeth Fairbairn, schilderde stillevens en vogels. In de periode 1858-1885 exposeerde Hélène regelmatig op tentoonstellingen in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag, niet alleen bloemstukken, maar ook voorstellingen met dood wild en gevogelte. In 1865 trouwde zij met de Franse figuur- en landschapschilder Augustin Taurel.

H.A. Hamburger archief 1

Omschrijving

Sr#

CHRIS HAMMES
(Christiaan Hendrik)

* 13-10-1872, Andijk
† 10-01-1965, Hees

Opleiding: avondlessen aan de Quellinusschool o.l.v. B.J. van Hove en Rijksschool voor Kunstnijverheid; Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam (1896-1897), les van August Allebé

Periode in de regio: vanaf 1903 in Hees; bevriend met Jacques van Mourik

Exposities in de regio: Stadhuis Nijmegen 1915, Kunstzaal Prakke Nijmegen 1915, Meisjes HBS Nijmegen 1935, Kunsthandel B. Pollmann Nijmegen 1941,Kunsthandel Teunissen Donders Nijmegen 1944, Stedelijk Gymnasium Nijmegen 1946, Stedelijk Gymnasium Nijmegen 1947, Stadhuis Nijmegen 1947, Stedelijk Gym Nijmegen 1948, Stedelijk Gym Nijmegen 1949, Stedelijk Gym Nijmegen 1950 (jaarlijks tot 1960), Museum De Waag Nijmegen 1953, Stadhuis Nijmegen 1954, De Waag Nijmegen 1959, De Kinkelenburg Bemmel 1959, Galerie Lenten Nijmegen 1962

Woonplaats: Hees

Genre en techniek: het landschap was zijn onderwerp; schilderijen en pastels, houtsnedes en etsen, tekeningen in inkt en krijt waren vaak voorstudies voor etsen; heeft ook interieurs (binnenhuizen) gemaakt; in 1948 constateerde John B. Knipping dat zijn vroegere werk donkerder van kleur is dan het recente

Typering: “Chris Hammes uit Hees heeft zijn jaren niet mede, doch zijn eeuwige jeugd en vitaliteit heeft het wonder in hem voltrokken, dat zijn werk frisscher en blijder is dan ooit. Hammes is een rasschilder (...) “Ick waeck” staat in zijn schild. Hij waakt over die kunstenaarseer, die ook de zijne is, wars van iedere “productie” aan den lopenden band.” (Chris le Roy 1944)

C.H. Hammes archief 1

Omschrijving

Sr#

Dick van Heerde

Venlo 1954

Opleiding: autodidact

Exposities en collecties, aanwezig op verschillende exposities in binnen en buitenland en terug te vinden in vele kunstcollecties.

Op elfjarige leeftijd maakte Dick zijn eerste olieverfschilderij.Eind jaren zeventig werkte hij mee aan de restauratie van de orgelluiken van de Nieuwe Kerk te Amsterdam en leert hij de techniek kennen van de 17e eeuwse schilders. Dit blijkt een belangrijke inspiratiebron voor hem te zijn.

Vanaf midden jaren 80 richt Dick zich volledig op het werken als kunstenaar.

Jaarlijks reist Dick naar Kenia en Tanzania en de laatste 6 jaar ook naar Oman waar hij de fauna schildert van Oman in opdracht van Z.K.H sultan Qaboes Bin Said AL Said.

Dick geniet internationale bekendheid en zijn werken worden wereldwijd verzameld.

Dick van Heerde archief 6

Omschrijving

Sr#

Dick van Heerde

Venlo 1954

Opleiding: autodidact

Exposities en collecties, aanwezig op verschillende exposities in binnen en buitenland en terug te vinden in vele kunstcollecties.

Op elfjarige leeftijd maakte Dick zijn eerste olieverfschilderij.Eind jaren zeventig werkte hij mee aan de restauratie van de orgelluiken van de Nieuwe Kerk te Amsterdam en leert hij de techniek kennen van de 17e eeuwse schilders. Dit blijkt een belangrijke inspiratiebron voor hem te zijn.

Vanaf midden jaren 80 richt Dick zich volledig op het werken als kunstenaar.

Jaarlijks reist Dick naar Kenia en Tanzania en de laatste 6 jaar ook naar Oman waar hij de fauna schildert van Oman in opdracht van Z.K.H sultan Qaboes Bin Said AL Said.

Dick geniet internationale bekendheid en zijn werken worden wereldwijd verzameld.

Dick van Heerde archief 7

Omschrijving

Sr#

Dick van Heerde

Venlo 1954

Opleiding: autodidact

Exposities en collecties, aanwezig op verschillende exposities in binnen en buitenland en terug te vinden in vele kunstcollecties.

Op elfjarige leeftijd maakte Dick zijn eerste olieverfschilderij.Eind jaren zeventig werkte hij mee aan de restauratie van de orgelluiken van de Nieuwe Kerk te Amsterdam en leert hij de techniek kennen van de 17e eeuwse schilders. Dit blijkt een belangrijke inspiratiebron voor hem te zijn.

Vanaf midden jaren 80 richt Dick zich volledig op het werken als kunstenaar.

Jaarlijks reist Dick naar Kenia en Tanzania en de laatste 6 jaar ook naar Oman waar hij de fauna schildert van Oman in opdracht van Z.K.H sultan Qaboes Bin Said AL Said.

Dick geniet internationale bekendheid en zijn werken worden wereldwijd verzameld.

Dick van Heerde archief 70

Omschrijving

Sr#

Koe, Dick van Heerde

Venlo 1954

Opleiding: autodidact

Exposities en collecties, aanwezig op verschillende exposities in binnen en buitenland en terug te vinden in vele kunstcollecties.

Op elfjarige leeftijd maakte Dick zijn eerste olieverfschilderij.Eind jaren zeventig werkte hij mee aan de restauratie van de orgelluiken van de Nieuwe Kerk te Amsterdam en leert hij de techniek kennen van de 17e eeuwse schilders. Dit blijkt een belangrijke inspiratiebron voor hem te zijn.

Vanaf midden jaren 80 richt Dick zich volledig op het werken als kunstenaar.

Jaarlijks reist Dick naar Kenia en Tanzania en de laatste 6 jaar ook naar Oman waar hij de fauna schildert van Oman in opdracht van Z.K.H sultan Qaboes Bin Said AL Said.

Dick geniet internationale bekendheid en zijn werken worden wereldwijd verzameld.

Dick van Heerde archief 71

Omschrijving

Sr#

Wintergezicht, Thomas Heesakkers wel gekend in binnen en buitenland
Geboren op 12 september 1946 op het Brabantse platteland heeft Thomas Heesakkers zich laten gelden als een zeer begaafde bloemen- en stillevenschilder.

Het leven in Nederland was zo kort na de Tweede Wereldoorlog niet gemakkelijk. Toch was de jonge Thomas vastberaden in zijn pogingen tot de kunstacademie te worden toegelaten. Dit lukte uiteindelijk om te worden tot de begaafde kunstenaar van nu. Na vier jaar academie, bezoeken aan diverse musea en nog diverse privélessen heeft Thomas een geheel eigen kleur en beleving aan zijn schilderijen gegeven.

Thomas Heesakkers schildert in olieverf en prefereert grootformaat schilderijen. Zowel zijn stillevens als zijn landschappen zijn in de romantische stijl en zijn werken volgen nauwkeurig de traditionele Hollandse School met haar grote diepte, intensiteit en rijk kleurpalet

Zijn schilderijen vinden gretig aftrek en vinden hun weg naar menig privécollectie over de gehele wereld. Thomas exposeerde reeds in Frankfurt, Dusseldorf, Eindhoven, Venlo en meermaals in Engeland.

Thomas Heesakkers archief 1

Omschrijving

Sr#

Stillife, Thomas Heesakkers wel gekend in binnen en buitenland
Geboren op 12 september 1946 op het Brabantse platteland heeft Thomas Heesakkers zich laten gelden als een zeer begaafde bloemen- en stillevenschilder.

Het leven in Nederland was zo kort na de Tweede Wereldoorlog niet gemakkelijk. Toch was de jonge Thomas vastberaden in zijn pogingen tot de kunstacademie te worden toegelaten. Dit lukte uiteindelijk om te worden tot de begaafde kunstenaar van nu. Na vier jaar academie, bezoeken aan diverse musea en nog diverse privélessen heeft Thomas een geheel eigen kleur en beleving aan zijn schilderijen gegeven.

Thomas Heesakkers schildert in olieverf en prefereert grootformaat schilderijen. Zowel zijn stillevens als zijn landschappen zijn in de romantische stijl en zijn werken volgen nauwkeurig de traditionele Hollandse School met haar grote diepte, intensiteit en rijk kleurpalet

Zijn schilderijen vinden gretig aftrek en vinden hun weg naar menig privécollectie over de gehele wereld. Thomas exposeerde reeds in Frankfurt, Dusseldorf, Eindhoven, Venlo en meermaals in Engeland.

Thomas Heesakkers archief 2

Omschrijving

Sr#

Thomas Heesakkers wel gekend in binnen en buitenland
Geboren op 12 september 1946 op het Brabantse platteland heeft Thomas Heesakkers zich laten gelden als een zeer begaafde bloemen- en stillevenschilder.

Het leven in Nederland was zo kort na de Tweede Wereldoorlog niet gemakkelijk. Toch was de jonge Thomas vastberaden in zijn pogingen tot de kunstacademie te worden toegelaten. Dit lukte uiteindelijk om te worden tot de begaafde kunstenaar van nu. Na vier jaar academie, bezoeken aan diverse musea en nog diverse privélessen heeft Thomas een geheel eigen kleur en beleving aan zijn schilderijen gegeven.

Thomas Heesakkers schildert in olieverf en prefereert grootformaat schilderijen. Zowel zijn stillevens als zijn landschappen zijn in de romantische stijl en zijn werken volgen nauwkeurig de traditionele Hollandse School met haar grote diepte, intensiteit en rijk kleurpalet

Zijn schilderijen vinden gretig aftrek en vinden hun weg naar menig privécollectie over de gehele wereld. Thomas exposeerde reeds in Frankfurt, Dusseldorf, Eindhoven, Venlo en meermaals in Engeland.

Thomas Heesakkers archief 3

Omschrijving

Sr#

Thomas Heesakkers wel gekend in binnen en buitenland
Geboren op 12 september 1946 op het Brabantse platteland heeft Thomas Heesakkers zich laten gelden als een zeer begaafde bloemen- en stillevenschilder.

Het leven in Nederland was zo kort na de Tweede Wereldoorlog niet gemakkelijk. Toch was de jonge Thomas vastberaden in zijn pogingen tot de kunstacademie te worden toegelaten. Dit lukte uiteindelijk om te worden tot de begaafde kunstenaar van nu. Na vier jaar academie, bezoeken aan diverse musea en nog diverse privélessen heeft Thomas een geheel eigen kleur en beleving aan zijn schilderijen gegeven.

Thomas Heesakkers schildert in olieverf en prefereert grootformaat schilderijen. Zowel zijn stillevens als zijn landschappen zijn in de romantische stijl en zijn werken volgen nauwkeurig de traditionele Hollandse School met haar grote diepte, intensiteit en rijk kleurpalet

Zijn schilderijen vinden gretig aftrek en vinden hun weg naar menig privécollectie over de gehele wereld. Thomas exposeerde reeds in Frankfurt, Dusseldorf, Eindhoven, Venlo en meermaals in Engeland.

Thomas Heesakkers archief 4

Omschrijving

Sr#

Thomas Heesakkers wel gekend in binnen en buitenland
Geboren op 12 september 1946 op het Brabantse platteland heeft Thomas Heesakkers zich laten gelden als een zeer begaafde bloemen- en stillevenschilder.

Het leven in Nederland was zo kort na de Tweede Wereldoorlog niet gemakkelijk. Toch was de jonge Thomas vastberaden in zijn pogingen tot de kunstacademie te worden toegelaten. Dit lukte uiteindelijk om te worden tot de begaafde kunstenaar van nu. Na vier jaar academie, bezoeken aan diverse musea en nog diverse privélessen heeft Thomas een geheel eigen kleur en beleving aan zijn schilderijen gegeven.

Thomas Heesakkers schildert in olieverf en prefereert grootformaat schilderijen. Zowel zijn stillevens als zijn landschappen zijn in de romantische stijl en zijn werken volgen nauwkeurig de traditionele Hollandse School met haar grote diepte, intensiteit en rijk kleurpalet

Zijn schilderijen vinden gretig aftrek en vinden hun weg naar menig privécollectie over de gehele wereld. Thomas exposeerde reeds in Frankfurt, Dusseldorf, Eindhoven, Venlo en meermaals in Engeland.

Thomas Heesakkers archief 5

Omschrijving

Sr#

Thomas Heesakkers wel gekend in binnen en buitenland
Geboren op 12 september 1946 op het Brabantse platteland heeft Thomas Heesakkers zich laten gelden als een zeer begaafde bloemen- en stillevenschilder.

Het leven in Nederland was zo kort na de Tweede Wereldoorlog niet gemakkelijk. Toch was de jonge Thomas vastberaden in zijn pogingen tot de kunstacademie te worden toegelaten. Dit lukte uiteindelijk om te worden tot de begaafde kunstenaar van nu. Na vier jaar academie, bezoeken aan diverse musea en nog diverse privélessen heeft Thomas een geheel eigen kleur en beleving aan zijn schilderijen gegeven.

Thomas Heesakkers schildert in olieverf en prefereert grootformaat schilderijen. Zowel zijn stillevens als zijn landschappen zijn in de romantische stijl en zijn werken volgen nauwkeurig de traditionele Hollandse School met haar grote diepte, intensiteit en rijk kleurpalet

Zijn schilderijen vinden gretig aftrek en vinden hun weg naar menig privécollectie over de gehele wereld. Thomas exposeerde reeds in Frankfurt, Dusseldorf, Eindhoven, Venlo en meermaals in Engeland.

Thomas Heesakkers archief 6

Omschrijving

Sr#

Thomas Heesakkers wel gekend in binnen en buitenland
Geboren op 12 september 1946 op het Brabantse platteland heeft Thomas Heesakkers zich laten gelden als een zeer begaafde bloemen- en stillevenschilder.

Het leven in Nederland was zo kort na de Tweede Wereldoorlog niet gemakkelijk. Toch was de jonge Thomas vastberaden in zijn pogingen tot de kunstacademie te worden toegelaten. Dit lukte uiteindelijk om te worden tot de begaafde kunstenaar van nu. Na vier jaar academie, bezoeken aan diverse musea en nog diverse privélessen heeft Thomas een geheel eigen kleur en beleving aan zijn schilderijen gegeven.

Thomas Heesakkers schildert in olieverf en prefereert grootformaat schilderijen. Zowel zijn stillevens als zijn landschappen zijn in de romantische stijl en zijn werken volgen nauwkeurig de traditionele Hollandse School met haar grote diepte, intensiteit en rijk kleurpalet

Zijn schilderijen vinden gretig aftrek en vinden hun weg naar menig privécollectie over de gehele wereld. Thomas exposeerde reeds in Frankfurt, Dusseldorf, Eindhoven, Venlo en meermaals in Engeland.

Thomas Heesakkers archief 7

Omschrijving

Sr#

Thomas Heesakkers wel gekend in binnen en buitenland
Geboren op 12 september 1946 op het Brabantse platteland heeft Thomas Heesakkers zich laten gelden als een zeer begaafde bloemen- en stillevenschilder.

Het leven in Nederland was zo kort na de Tweede Wereldoorlog niet gemakkelijk. Toch was de jonge Thomas vastberaden in zijn pogingen tot de kunstacademie te worden toegelaten. Dit lukte uiteindelijk om te worden tot de begaafde kunstenaar van nu. Na vier jaar academie, bezoeken aan diverse musea en nog diverse privélessen heeft Thomas een geheel eigen kleur en beleving aan zijn schilderijen gegeven.

Thomas Heesakkers schildert in olieverf en prefereert grootformaat schilderijen. Zowel zijn stillevens als zijn landschappen zijn in de romantische stijl en zijn werken volgen nauwkeurig de traditionele Hollandse School met haar grote diepte, intensiteit en rijk kleurpalet

Zijn schilderijen vinden gretig aftrek en vinden hun weg naar menig privécollectie over de gehele wereld. Thomas exposeerde reeds in Frankfurt, Dusseldorf, Eindhoven, Venlo en meermaals in Engeland.

Thomas Heesakkers archief 8

Omschrijving

Sr#

Thomas Heesakkers wel gekend in binnen en buitenland
Geboren op 12 september 1946 op het Brabantse platteland heeft Thomas Heesakkers zich laten gelden als een zeer begaafde bloemen- en stillevenschilder.

Het leven in Nederland was zo kort na de Tweede Wereldoorlog niet gemakkelijk. Toch was de jonge Thomas vastberaden in zijn pogingen tot de kunstacademie te worden toegelaten. Dit lukte uiteindelijk om te worden tot de begaafde kunstenaar van nu. Na vier jaar academie, bezoeken aan diverse musea en nog diverse privélessen heeft Thomas een geheel eigen kleur en beleving aan zijn schilderijen gegeven.

Thomas Heesakkers schildert in olieverf en prefereert grootformaat schilderijen. Zowel zijn stillevens als zijn landschappen zijn in de romantische stijl en zijn werken volgen nauwkeurig de traditionele Hollandse School met haar grote diepte, intensiteit en rijk kleurpalet

Zijn schilderijen vinden gretig aftrek en vinden hun weg naar menig privécollectie over de gehele wereld. Thomas exposeerde reeds in Frankfurt, Dusseldorf, Eindhoven, Venlo en meermaals in Engeland.

Thomas Heesakkers archief 81

Omschrijving

Sr#

Heijden, Johannes Cornelis (Jan) van der Heijden is geboren op 21 september 1911 te Leiden en overleden in 1992 te Delfgauw. Hij woonde en werkte in Den Haag, Enkhuizen en Delfgauw (gem Pijnacker). Leerling van de Akademie voor B.K. in Den Haag. Schilderde, aquarelleerde en tekende landschappen, stillevens en modellen. Is enige jaren lid geweest van 'Pulchri Studio' in Den Haag.
Heeft vooral bekendheid gekregen door zijn vele polderlandschappen die gretig aftrek hadden in de kunsthandel in Nederland, maar ook in het buitenland.

J.C.van der Heijden archief 1

Omschrijving

Sr#

Heijl, Marinus Heijl; geboren op 22 maart 1835 in Utrecht en overleden op 29
januari 1931 te Amsterdam. Van 1851 af was hij in Amsterdam werkzaam.
Leerling van de Rijksakademie te Amsterdam en van H.D. Kruseman van Elten.
Na 1880 maakte hij reizen naar Duitsland en Zwitserland. Schilderde
landschappen (bosgezichten en bergachtige landschappen), dikwijls met figuren
en vee gestoffeerd; heeft ook geëtst en gelithografeerd. Enkele malen werkte hij
met Anton Mauve; gaf raadgevingen aan Geo Poggenbeek en les aan S.N.
Bastert, A. Gildemeester, J.O.A. Lingeman. In 1871 werd hij lid van 'Atri et
Amicitiae' te Amsterdam. Tentoonstellingen Amsterdam, Den Haag en Groningen
1854-1904 (en later); verschillende bosgezichten; op de heide bij Wolfsheze;
verscheidene avondstemmingen; enige boerenerven enz. Rijksprentenkabinet
Amsterdam: tekeningen. Gemeentemuseum Arnhem: een boomstudie. Frans
Halsmuseum Haarlem: landschap.

Marinus Heijl archief 1

Omschrijving

Sr#

Heijl, Marinus Heijl; geboren op 22 maart 1835 in Utrecht en overleden op 29
januari 1931 te Amsterdam. Van 1851 af was hij in Amsterdam werkzaam.
Leerling van de Rijksakademie te Amsterdam en van H.D. Kruseman van Elten.
Na 1880 maakte hij reizen naar Duitsland en Zwitserland. Schilderde
landschappen (bosgezichten en bergachtige landschappen), dikwijls met figuren
en vee gestoffeerd; heeft ook geëtst en gelithografeerd. Enkele malen werkte hij
met Anton Mauve; gaf raadgevingen aan Geo Poggenbeek en les aan S.N.
Bastert, A. Gildemeester, J.O.A. Lingeman. In 1871 werd hij lid van 'Atri et
Amicitiae' te Amsterdam. Tentoonstellingen Amsterdam, Den Haag en Groningen
1854-1904 (en later); verschillende bosgezichten; op de heide bij Wolfsheze;
verscheidene avondstemmingen; enige boerenerven enz. Rijksprentenkabinet
Amsterdam: tekeningen. Gemeentemuseum Arnhem: een boomstudie. Frans
Halsmuseum Haarlem: landschap.

Marinus Heijl archief 2

Omschrijving

Sr#

Heijl, Marinus Heijl; geboren op 22 maart 1835 in Utrecht en overleden op 29
januari 1931 te Amsterdam. Van 1851 af was hij in Amsterdam werkzaam.
Leerling van de Rijksakademie te Amsterdam en van H.D. Kruseman van Elten.
Na 1880 maakte hij reizen naar Duitsland en Zwitserland. Schilderde
landschappen (bosgezichten en bergachtige landschappen), dikwijls met figuren
en vee gestoffeerd; heeft ook geëtst en gelithografeerd. Enkele malen werkte hij
met Anton Mauve; gaf raadgevingen aan Geo Poggenbeek en les aan S.N.
Bastert, A. Gildemeester, J.O.A. Lingeman. In 1871 werd hij lid van 'Atri et
Amicitiae' te Amsterdam. Tentoonstellingen Amsterdam, Den Haag en Groningen
1854-1904 (en later); verschillende bosgezichten; op de heide bij Wolfsheze;
verscheidene avondstemmingen; enige boerenerven enz. Rijksprentenkabinet
Amsterdam: tekeningen. Gemeentemuseum Arnhem: een boomstudie. Frans
Halsmuseum Haarlem: landschap.

Marinus Heijl archief 50

Omschrijving

Sr#

Heinrich Heimes is geboren in Mayen (Duitsland) in1855 en overleden in 1933 in Kronberg (Duitsland)

Heinrich Heimes reisde al tijdens zijn studie aan de academie van Düsseldorf naar de Hollandse Noordzeekust om daar te schetsen en schilderen. Hij was vooral te vinden in Egmond aan Zee, waar hij al spoedig vriendschap sloot met Gari Melchers en George Hitchcock. De wat dampige atmosfeer boven het water en het komen en gaan van de vissers met hun zware schepen op het strand zette hij om in prachtige impressionistische doeken. Heimes maakte ook studiereizen naar Italie, Griekenland en Egypte.

Heinrich Heimes archief 1

Omschrijving

Sr#

Wim Heinecke schilderde al op jonge leeftijd en begon zijn artistieke loopbaan als
reclame- en decoratieschilder. In de avonduren bezocht hij de Academie van
Beeldende kunsten, waar hij o.a. les kreeg van J.G. Heijberg en David Bautz.
Heinecke schilderde vooral Rotterdam: het water, schepen in de havens,
sleperswagens en zandkarren, de rommelmarkt op het Noordplein, straatjes in
zomer of winter. Maar ook de Laurenskerk en de havens na het bombardement
van mei 1940. Daarnaast schilderde hij landschappen en stillevens met bloemen.
De schilder was een van de drijvende krachten achter de Kunstenaarssociëteit
‘De Eendracht’ en 21 jaar bestuurslid van de BBK.

Wim Heinecke archief 1

Omschrijving

Sr#

Helder, Johan Wilhelm (Wim) is geboren op 7 augustus 1892 in Den Haag en overleden op 6 augustus 1966 in Hattem. Zoon en leerling van de kunstschilder Johan Helder. Woonde en werkte in Amsterdam, Den Haag, Parijs tot 1924, Utrecht tot 1932, Geleen tot 1934, Middelburg tot 1942; daarna in Apeldoorn. Leerling van de Kunstnijverheidsschool te Utrecht en van het genootschap

J.W. Helder archief 5

Omschrijving

Sr#

Helfferich, Fransiscus Willem (‘Franz’) Helfferich is geboren te Den Haag op 9 februari 1871 en overleden te Den Haag op 11 juni 1941. Woonde en werkte in die stad, tijdelijk in Delft 1896, 1897-1900. Leerling van de Academie voor Beeldende Kunst Den Haag. Schilder en aquarellist van landschappen, veelal in de trant van de Haagse School. Veel van zijn landschappen met vee en ook met eenden zijn als werk van Willem Maris vervalst. Was lid van de Nederlandse Kunstkring. Leraar tekenen aan de A. v.B.K. in Den Haag. Gaf onder meer les aan K.Lodder, C.J. Mension, C.C. van Niekerk, H.Schaap. H.Schallenberg en C.J.L. Schipper.

Frans Helfferich archief 1

Omschrijving

Sr#

Hem, Pieter van der , schilder en tekenaar (Wirdum (F.) 9-9- 1885 - 's-Gravenhage 24-4- 1961) . Zoon van Dirk van der Hem, koopman, en Geertje Pieters Smids.

Op twaalfjarige leeftijd wees geworden, werd Piet van der Hem opgenomen in het gezin van een oom en tante te Leeuwarden. Na vier jaar de rijks-HBS in deze stad te hebben bezocht, besloot hij, daartoe gestimuleerd door zijn tekenleraar J. Bubberman, zich verder als kunstenaar te bekwamen. In 1902 ging Van der Hem naar Amsterdam om daar aan de Rijksschool voor Kunstnijverheid te studeren. Drie jaar later behaalde hij er de akte middelbaar tekenen. Nog tijdens deze studie volgde hij avondlessen bij A. Allebé, directeur van de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Van 1905 tot 1907 deed hij de dagopleiding aan de Rijksacademie, waar hij onder meer les kreeg van de schilder N. van der Waay en de graficus P. Dupont.

In september 1907 vertrok Van der Hem naar Parijs. Een koninklijke subsidie stelde hem in de gelegenheid om daar tot de zomer van 1908 in een atelier op Montmartre te werken. Hij maakte een groot aantal tekeningen en schilderijen van het straat- en uitgaansleven in de Franse hoofdstad, waarin de overeenkomsten met het werk van kunstenaars als H. Toulouse-Lautrec en Th.A. Steinlen onmiskenbaar zijn. Ook Van der Hem werd namelijk gefascineerd door de glamour van het Parijse nachtleven. Niet alleen de thematiek, ook de stijl van zijn werk uit deze periode herinnert direct aan de Franse kunst van het fin de siècle.

Na zijn terugkeer in Amsterdam in 1908 was Van der Hem veel in de volksbuurten te vinden om er het straatleven in beeld te brengen. In het voorjaar van 1909 kon hij zijn werk presenteren op de tentoonstelling van de schildersvereniging 'Sint Lucas' in het Stedelijk Museum. Dit debuut op een expositie die door een groot publiek als een graadmeter voor de ontwikkeling van de moderne kunst werd gezien, was voor zijn beginnende kunstenaarsloopbaan van grote betekenis. In de jaren 1909-1914 gold Van der Hem, samen met jonge schilders als Piet Mondriaan, Jan Sluyters en Leo Gestel, als vertegenwoordiger van het Amsterdamse luminisme, de stroming die, uitgaande van het Franse impressionisme, vernieuwingen in de Nederlandse kunst bracht. Publiek en pers hadden veel aandacht voor zijn werk en ontvingen het overwegend met enthousiasme en bewondering. Het was echter vooral de inhoud, de voor die tijd ongewone en gedurfde onderwerpkeuze, die Van der Hem deze plaats te midden van de vernieuwingsgezinden bezorgde, want wat zijn manier van schilderen en tekenen betreft, was hij in feite geen echte modernist. Daarvoor bleven zijn vormen en kleuren altijd te veel aan de realiteit gebonden.

In de jaren voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog maakte Van der Hem verschillende reizen. Hij bezocht Rome en Parijs in 1910/1911, Moskou en Sint Petersburg in 1912 en Madrid in 1914. In zijn in het buitenland tot stand gekomen werk wist hij steeds een treffende karakteristiek te geven van de couleur locale, met nadruk op het kleurrijke en het anekdotische.

Na het succes van de eerste jaren verslapte de aandacht voor het werk van Van der Hem. Door de snelle ontwikkelingen in de Nederlandse kunst kon hij niet langer tot de avant-gardisten worden gerekend. Voor Van der Hem moet het in deze tumultueuze tijd niet gemakkelijk zijn geweest zijn positie te bepalen. Allengs verschoof zijn aandacht van het schilderen en tekenen van luchthartige, elegante scènes naar een krachtige figuurschildering. Zo kregen zijn te Katwijk in 1913 en te Volendam in 1917/1918 vervaardigde stukken een ernstig, soms haast somber karakter.

In 1918 vestigde Van der Hem zich definitief in Den Haag. Vanaf dat moment legde hij zich vooral toe op de portretkunst. Daarmee kwam er een einde aan zijn vrije werk, want voortaan schilderde hij - afgezien van enkele taferelen gewijd aan zijn hobby, de jacht - nog vrijwel uitsluitend in opdracht. Dit besluit zal waarschijnlijk zijn ingegeven door een gebrek aan motivatie. Van der Hem was namelijk geen kunstenaar die in isolement kon werken, zonder de respons en waardering van een publiek. Door zich in het schilderen van portretten te specialiseren, wist hij zich daarvan opnieuw verzekerd. Daarnaast zal zijn eeuwige angst voor geldnood hierbij tevens een rol hebben gespeeld. Van der Hems grote vaktechnische bekwaamheid en het belang dat hij ook zelf aan een goede gelijkenis hechtte, maakten hem tot een zeer succesvol society-portrettist, hoewel zijn werk zelden uitblonk door psychologische diepgang. In de loop der jaren werden vele prominenten door hem afgebeeld, onder wie de danseres Mata Hari, minister M.W.F. Treub, de actrice Fie Carelsen en admiraal C.E.L. Helfrich. Naam maakte hij met regeringsopdrachten als het groepsportret van het Ministerie Cort van der Linden uit 1922, het statieportret van De koninklijke familie uit 1925/1926 en de Huwelijksinzegening van prinses Juliana en prins Bernhard uit 1937.

Van der Hem had zich intussen reeds geregeld op het terrein van de toegepaste grafiek begeven. Sinds het begin van zijn carrière deed hij - als nevenactiviteit - illustratiewerk voor kranten, tijdschriften en boeken. Verder ontwierp hij een groot aantal affiches. Vanaf 1914 tekende Van der Hem ook politieke prenten. Zijn vermogen om snelle en rake typeringen te geven, maakte hem in dit genre zeer geliefd. Werk van zijn hand verscheen onder meer in De Nieuwe Amsterdammer (1914-1920), de Haagsche Post (1920-1935) en de Haagsche Courant (1935-1941). Toen de Duitse censuur in 1941 de Nederlandse pers geheel beheerste, staakte Van der Hem zijn activiteiten als politiek tekenaar. Na de oorlog ging hij hier niet mee verder, en tot zijn overlijden in 1961 concentreerde hij zijn aandacht volledig op het portretschilderen.

Tekst: © ING - Den Haag. Bronvermelding naar de gedrukte versie van deze biografie: Germa van Heerbeek, 'Hem, Pieter van der (1885-1961)', in: Biografisch Woordenboek van Nederland 4 (Den Haag 1994).

Piet van der Hem archief 1

Omschrijving

Sr#

Hem, Pieter van der , schilder en tekenaar (Wirdum (F.) 9-9- 1885 - 's-Gravenhage 24-4- 1961) . Zoon van Dirk van der Hem, koopman, en Geertje Pieters Smids.

Op twaalfjarige leeftijd wees geworden, werd Piet van der Hem opgenomen in het gezin van een oom en tante te Leeuwarden. Na vier jaar de rijks-HBS in deze stad te hebben bezocht, besloot hij, daartoe gestimuleerd door zijn tekenleraar J. Bubberman, zich verder als kunstenaar te bekwamen. In 1902 ging Van der Hem naar Amsterdam om daar aan de Rijksschool voor Kunstnijverheid te studeren. Drie jaar later behaalde hij er de akte middelbaar tekenen. Nog tijdens deze studie volgde hij avondlessen bij A. Allebé, directeur van de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Van 1905 tot 1907 deed hij de dagopleiding aan de Rijksacademie, waar hij onder meer les kreeg van de schilder N. van der Waay en de graficus P. Dupont.

In september 1907 vertrok Van der Hem naar Parijs. Een koninklijke subsidie stelde hem in de gelegenheid om daar tot de zomer van 1908 in een atelier op Montmartre te werken. Hij maakte een groot aantal tekeningen en schilderijen van het straat- en uitgaansleven in de Franse hoofdstad, waarin de overeenkomsten met het werk van kunstenaars als H. Toulouse-Lautrec en Th.A. Steinlen onmiskenbaar zijn. Ook Van der Hem werd namelijk gefascineerd door de glamour van het Parijse nachtleven. Niet alleen de thematiek, ook de stijl van zijn werk uit deze periode herinnert direct aan de Franse kunst van het fin de siècle.

Na zijn terugkeer in Amsterdam in 1908 was Van der Hem veel in de volksbuurten te vinden om er het straatleven in beeld te brengen. In het voorjaar van 1909 kon hij zijn werk presenteren op de tentoonstelling van de schildersvereniging 'Sint Lucas' in het Stedelijk Museum. Dit debuut op een expositie die door een groot publiek als een graadmeter voor de ontwikkeling van de moderne kunst werd gezien, was voor zijn beginnende kunstenaarsloopbaan van grote betekenis. In de jaren 1909-1914 gold Van der Hem, samen met jonge schilders als Piet Mondriaan, Jan Sluyters en Leo Gestel, als vertegenwoordiger van het Amsterdamse luminisme, de stroming die, uitgaande van het Franse impressionisme, vernieuwingen in de Nederlandse kunst bracht. Publiek en pers hadden veel aandacht voor zijn werk en ontvingen het overwegend met enthousiasme en bewondering. Het was echter vooral de inhoud, de voor die tijd ongewone en gedurfde onderwerpkeuze, die Van der Hem deze plaats te midden van de vernieuwingsgezinden bezorgde, want wat zijn manier van schilderen en tekenen betreft, was hij in feite geen echte modernist. Daarvoor bleven zijn vormen en kleuren altijd te veel aan de realiteit gebonden.

In de jaren voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog maakte Van der Hem verschillende reizen. Hij bezocht Rome en Parijs in 1910/1911, Moskou en Sint Petersburg in 1912 en Madrid in 1914. In zijn in het buitenland tot stand gekomen werk wist hij steeds een treffende karakteristiek te geven van de couleur locale, met nadruk op het kleurrijke en het anekdotische.

Na het succes van de eerste jaren verslapte de aandacht voor het werk van Van der Hem. Door de snelle ontwikkelingen in de Nederlandse kunst kon hij niet langer tot de avant-gardisten worden gerekend. Voor Van der Hem moet het in deze tumultueuze tijd niet gemakkelijk zijn geweest zijn positie te bepalen. Allengs verschoof zijn aandacht van het schilderen en tekenen van luchthartige, elegante scènes naar een krachtige figuurschildering. Zo kregen zijn te Katwijk in 1913 en te Volendam in 1917/1918 vervaardigde stukken een ernstig, soms haast somber karakter.

In 1918 vestigde Van der Hem zich definitief in Den Haag. Vanaf dat moment legde hij zich vooral toe op de portretkunst. Daarmee kwam er een einde aan zijn vrije werk, want voortaan schilderde hij - afgezien van enkele taferelen gewijd aan zijn hobby, de jacht - nog vrijwel uitsluitend in opdracht. Dit besluit zal waarschijnlijk zijn ingegeven door een gebrek aan motivatie. Van der Hem was namelijk geen kunstenaar die in isolement kon werken, zonder de respons en waardering van een publiek. Door zich in het schilderen van portretten te specialiseren, wist hij zich daarvan opnieuw verzekerd. Daarnaast zal zijn eeuwige angst voor geldnood hierbij tevens een rol hebben gespeeld. Van der Hems grote vaktechnische bekwaamheid en het belang dat hij ook zelf aan een goede gelijkenis hechtte, maakten hem tot een zeer succesvol society-portrettist, hoewel zijn werk zelden uitblonk door psychologische diepgang. In de loop der jaren werden vele prominenten door hem afgebeeld, onder wie de danseres Mata Hari, minister M.W.F. Treub, de actrice Fie Carelsen en admiraal C.E.L. Helfrich. Naam maakte hij met regeringsopdrachten als het groepsportret van het Ministerie Cort van der Linden uit 1922, het statieportret van De koninklijke familie uit 1925/1926 en de Huwelijksinzegening van prinses Juliana en prins Bernhard uit 1937.

Van der Hem had zich intussen reeds geregeld op het terrein van de toegepaste grafiek begeven. Sinds het begin van zijn carrière deed hij - als nevenactiviteit - illustratiewerk voor kranten, tijdschriften en boeken. Verder ontwierp hij een groot aantal affiches. Vanaf 1914 tekende Van der Hem ook politieke prenten. Zijn vermogen om snelle en rake typeringen te geven, maakte hem in dit genre zeer geliefd. Werk van zijn hand verscheen onder meer in De Nieuwe Amsterdammer (1914-1920), de Haagsche Post (1920-1935) en de Haagsche Courant (1935-1941). Toen de Duitse censuur in 1941 de Nederlandse pers geheel beheerste, staakte Van der Hem zijn activiteiten als politiek tekenaar. Na de oorlog ging hij hier niet mee verder, en tot zijn overlijden in 1961 concentreerde hij zijn aandacht volledig op het portretschilderen.

Tekst: © ING - Den Haag. Bronvermelding naar de gedrukte versie van deze biografie: Germa van Heerbeek, 'Hem, Pieter van der (1885-1961)', in: Biografisch Woordenboek van Nederland 4 (Den Haag 1994).

Piet van der Hem archief 2

Omschrijving

Sr#

Hempfing, W. Hempfing, Wilhelm Hempfing is geboren op 15 juli 1886 in
Schönau (Heidelberg) en is overleden op 6 juni 1948 in Karlsruhe. Hempfing
studeerde (net zoals Emil Nolde) aan de Karlsruher Kunstakademie onder
leiding van Friedrich Fehr. Het etsgebeuren en alle druktechnieken leerde hij
ook in Karlsruhe onder leiding van Walter Conz. Zijn landschappen,
bloemstillevens, portretten en naaktafbeeldingen zijn erg geliefd. Hij ondernam
veel studiereizen naar Zuid-Europa, Noord Afrika, Engeland, Denemarken,
Nederland en de Noord-Duitse kustgebieden. Wilhelm Hempfing was op de
meeste grote tentoonstellingen in Duitsland vertegenwoordigd. Tevens was hij
graveur en boekillustrator. Zijn ansichtkaarten van Karlsruhe en zijn erotische
afbeeldingen zijn een geliefd thema voor verzamelaars geworden. Wilhelm
Hempfing is een nationaal en internationaal zeer gevraagde kunstenaar
geworden door zijn impressionistische manier van werken en zeer goed
uitgevoerde naaktvoorstellingen.

W. Hempfing archief 1

Omschrijving

Sr#

Hempfing, W. Hempfing, Wilhelm Hempfing is geboren op 15 juli 1886 in
Schönau (Heidelberg) en is overleden op 6 juni 1948 in Karlsruhe. Hempfing
studeerde (net zoals Emil Nolde) aan de Karlsruher Kunstakademie onder
leiding van Friedrich Fehr. Het etsgebeuren en alle druktechnieken leerde hij
ook in Karlsruhe onder leiding van Walter Conz. Zijn landschappen,
bloemstillevens, portretten en naaktafbeeldingen zijn erg geliefd. Hij ondernam
veel studiereizen naar Zuid-Europa, Noord Afrika, Engeland, Denemarken,
Nederland en de Noord-Duitse kustgebieden. Wilhelm Hempfing was op de
meeste grote tentoonstellingen in Duitsland vertegenwoordigd. Tevens was hij
graveur en boekillustrator. Zijn ansichtkaarten van Karlsruhe en zijn erotische
afbeeldingen zijn een geliefd thema voor verzamelaars geworden. Wilhelm
Hempfing is een nationaal en internationaal zeer gevraagde kunstenaar
geworden door zijn impressionistische manier van werken en zeer goed
uitgevoerde naaktvoorstellingen.

W. Hempfing archief 78

Omschrijving

Sr#

Hempfing, W. Hempfing, Wilhelm Hempfing is geboren op 15 juli 1886 in
Schönau (Heidelberg) en is overleden op 6 juni 1948 in Karlsruhe. Hempfing
studeerde (net zoals Emil Nolde) aan de Karlsruher Kunstakademie onder
leiding van Friedrich Fehr. Het etsgebeuren en alle druktechnieken leerde hij
ook in Karlsruhe onder leiding van Walter Conz. Zijn landschappen,
bloemstillevens, portretten en naaktafbeeldingen zijn erg geliefd. Hij ondernam
veel studiereizen naar Zuid-Europa, Noord Afrika, Engeland, Denemarken,
Nederland en de Noord-Duitse kustgebieden. Wilhelm Hempfing was op de
meeste grote tentoonstellingen in Duitsland vertegenwoordigd. Tevens was hij
graveur en boekillustrator. Zijn ansichtkaarten van Karlsruhe en zijn erotische
afbeeldingen zijn een geliefd thema voor verzamelaars geworden. Wilhelm
Hempfing is een nationaal en internationaal zeer gevraagde kunstenaar
geworden door zijn impressionistische manier van werken en zeer goed
uitgevoerde naaktvoorstellingen.

W. Hempfing archief 79

Omschrijving

Sr#

Hempfing, W. Hempfing, Wilhelm Hempfing is geboren op 15 juli 1886 in
Schönau (Heidelberg) en is overleden op 6 juni 1948 in Karlsruhe. Hempfing
studeerde (net zoals Emil Nolde) aan de Karlsruher Kunstakademie onder
leiding van Friedrich Fehr. Het etsgebeuren en alle druktechnieken leerde hij
ook in Karlsruhe onder leiding van Walter Conz. Zijn landschappen,
bloemstillevens, portretten en naaktafbeeldingen zijn erg geliefd. Hij ondernam
veel studiereizen naar Zuid-Europa, Noord Afrika, Engeland, Denemarken,
Nederland en de Noord-Duitse kustgebieden. Wilhelm Hempfing was op de
meeste grote tentoonstellingen in Duitsland vertegenwoordigd. Tevens was hij
graveur en boekillustrator. Zijn ansichtkaarten van Karlsruhe en zijn erotische
afbeeldingen zijn een geliefd thema voor verzamelaars geworden. Wilhelm
Hempfing is een nationaal en internationaal zeer gevraagde kunstenaar
geworden door zijn impressionistische manier van werken en zeer goed
uitgevoerde naaktvoorstellingen.

W. Hempfing archief 80

Omschrijving

Sr#

Hempfing, W. Hempfing, Wilhelm Hempfing is geboren op 15 juli 1886 in
Schönau (Heidelberg) en is overleden op 6 juni 1948 in Karlsruhe. Hempfing
studeerde (net zoals Emil Nolde) aan de Karlsruher Kunstakademie onder
leiding van Friedrich Fehr. Het etsgebeuren en alle druktechnieken leerde hij
ook in Karlsruhe onder leiding van Walter Conz. Zijn landschappen,
bloemstillevens, portretten en naaktafbeeldingen zijn erg geliefd. Hij ondernam
veel studiereizen naar Zuid-Europa, Noord Afrika, Engeland, Denemarken,
Nederland en de Noord-Duitse kustgebieden. Wilhelm Hempfing was op de
meeste grote tentoonstellingen in Duitsland vertegenwoordigd. Tevens was hij
graveur en boekillustrator. Zijn ansichtkaarten van Karlsruhe en zijn erotische
afbeeldingen zijn een geliefd thema voor verzamelaars geworden. Wilhelm
Hempfing is een nationaal en internationaal zeer gevraagde kunstenaar
geworden door zijn impressionistische manier van werken en zeer goed
uitgevoerde naaktvoorstellingen.

W. Hempfing archief 81

Omschrijving

Sr#

Hempfing, W. Hempfing, Wilhelm Hempfing is geboren op 15 juli 1886 in
Schönau (Heidelberg) en is overleden op 6 juni 1948 in Karlsruhe. Hempfing
studeerde (net zoals Emil Nolde) aan de Karlsruher Kunstakademie onder
leiding van Friedrich Fehr. Het etsgebeuren en alle druktechnieken leerde hij
ook in Karlsruhe onder leiding van Walter Conz. Zijn landschappen,
bloemstillevens, portretten en naaktafbeeldingen zijn erg geliefd. Hij ondernam
veel studiereizen naar Zuid-Europa, Noord Afrika, Engeland, Denemarken,
Nederland en de Noord-Duitse kustgebieden. Wilhelm Hempfing was op de
meeste grote tentoonstellingen in Duitsland vertegenwoordigd. Tevens was hij
graveur en boekillustrator. Zijn ansichtkaarten van Karlsruhe en zijn erotische
afbeeldingen zijn een geliefd thema voor verzamelaars geworden. Wilhelm
Hempfing is een nationaal en internationaal zeer gevraagde kunstenaar
geworden door zijn impressionistische manier van werken en zeer goed
uitgevoerde naaktvoorstellingen.

W. Hempfing archief 82

Omschrijving

Sr#

Hengst, Johannes Gerardus (Jan) den Hengst is geboren te Delft op 19 mei 1904. Hij woonde en werkte in Delft tot 1930, Hilversum; sedert 1954 in Amsterdam. Vormde zichzelf. Schilderde, aquarelleerde en tekende in impressionistische trant landschappen, stadsgezichten, bloemen en stillevens.
Hij was lid van 'Arti et Amicitiae' en 'St. Lucas' te Amsterdam en van het Amersfoorts Kunstenaars Genootschap 'A.K.G.'.

J.G. den Hengst archief 1

Omschrijving

Sr#

Hengst, Johannes Gerardus (Jan) den Hengst is geboren te Delft op 19 mei 1904. Hij woonde en werkte in Delft tot 1930, Hilversum; sedert 1954 in Amsterdam. Vormde zichzelf. Schilderde, aquarelleerde en tekende in impressionistische trant landschappen, stadsgezichten, bloemen en stillevens.
Hij was lid van 'Arti et Amicitiae' en 'St. Lucas' te Amsterdam en van het Amersfoorts Kunstenaars Genootschap 'A.K.G.'.

J.G. den Hengst archief 2

Omschrijving

Sr#

Johannes Adrianus George 'Jan' van Herwijnen (Delft, 4 november 1889 –
Bergen (Noord-Holland), 12 april 1965) was een Nederlands kunstschilder en
tekenaar. Jan van Herwijnen was autodidact. Hij kwam uit een arbeidersgezin,
en toen hij veertien jaar was trok hij al naar Engeland en verdiende daar in
allerlei baantjes de kost, ook is hij koksmaat aan boord van zeeschepen
geweest.

Hij ontwikkelde zijn aanleg door schilderijen te kopiëren in het Rijksmuseum in
Amsterdam. Een beurs in 1912, ter beschikking gesteld door de directeur van
het Rijksmuseum Jhr. Van Riemsdijk stelde hem in staat om zich geheel aan
het schilderen en tekenen te wijden. Van Herwijnen reisde veel en werkte
enige tijd in Parijs en Zuid-Frankrijk. In 1919 had hij al een tentoonstelling in
gebouw Heystee aan de Herengracht in Amsterdam waar onder anderen zijn
tekeningen te zien waren.

Na gewerkt te hebben in Amsterdam, daarna in Arnhem tot 1926, en in
Heemstede vestigde hij zich in 1939 in Bergen, waar zijn stijl tot ontwikkeling
kwam in zijn landschappen, bloemenschilderijen en stillevens, die tot de
Bergense School gerekend worden.

Hij maakte in 1919 een serie van dertig grote portrettekeningen van
psychiatrische patiënten in de Willem Arntsz Hoeve in Utrecht. Ook bekend van
hem zijn portretten van overledenen in het mortuarium van het
Wilhelminagasthuis in Amsterdam.

Hij was lid van Arti et Amicitiae in Amsterdam en het Kunstenaars Centrum in
Bergen. In het Museum Kranenburgh in Bergen was in 2008 een grote
overzichtstentoonstelling van zijn werk te zien, getiteld Jan van Herwijnen,
schilder uit zelfbehoud. Kunsthistorica Caroline Roodenburg-Schadd
(conservator bij het Museum voor Moderne Kunst Arnhem) schreef onder
dezelfde titel een monografie over Van Herwijnen. De tentoonstelling werd
samengesteld door Paul van Herwijnen, jongste zoon van Jan van Herwijnen,
en door Ype Koopmans

Jan van Herwijnen archief 1

Omschrijving

Sr#

Johannes Adrianus George 'Jan' van Herwijnen (Delft, 4 november 1889 –
Bergen (Noord-Holland), 12 april 1965) was een Nederlands kunstschilder en
tekenaar. Jan van Herwijnen was autodidact. Hij kwam uit een arbeidersgezin,
en toen hij veertien jaar was trok hij al naar Engeland en verdiende daar in
allerlei baantjes de kost, ook is hij koksmaat aan boord van zeeschepen
geweest.

Hij ontwikkelde zijn aanleg door schilderijen te kopiëren in het Rijksmuseum in
Amsterdam. Een beurs in 1912, ter beschikking gesteld door de directeur van
het Rijksmuseum Jhr. Van Riemsdijk stelde hem in staat om zich geheel aan
het schilderen en tekenen te wijden. Van Herwijnen reisde veel en werkte
enige tijd in Parijs en Zuid-Frankrijk. In 1919 had hij al een tentoonstelling in
gebouw Heystee aan de Herengracht in Amsterdam waar onder anderen zijn
tekeningen te zien waren.

Na gewerkt te hebben in Amsterdam, daarna in Arnhem tot 1926, en in
Heemstede vestigde hij zich in 1939 in Bergen, waar zijn stijl tot ontwikkeling
kwam in zijn landschappen, bloemenschilderijen en stillevens, die tot de
Bergense School gerekend worden.

Hij maakte in 1919 een serie van dertig grote portrettekeningen van
psychiatrische patiënten in de Willem Arntsz Hoeve in Utrecht. Ook bekend van
hem zijn portretten van overledenen in het mortuarium van het
Wilhelminagasthuis in Amsterdam.

Hij was lid van Arti et Amicitiae in Amsterdam en het Kunstenaars Centrum in
Bergen. In het Museum Kranenburgh in Bergen was in 2008 een grote
overzichtstentoonstelling van zijn werk te zien, getiteld Jan van Herwijnen,
schilder uit zelfbehoud. Kunsthistorica Caroline Roodenburg-Schadd
(conservator bij het Museum voor Moderne Kunst Arnhem) schreef onder
dezelfde titel een monografie over Van Herwijnen. De tentoonstelling werd
samengesteld door Paul van Herwijnen, jongste zoon van Jan van Herwijnen,
en door Ype Koopmans

Jan van Herwijnen archief 2

Omschrijving

Sr#

Heyer, Artur Heyer, Duits/Hongaarse kunstschilder en tekenaar is geboren op 28 februari 1872 in Haarhausen en overleden in 1931 te Budapest. Hij studeerde aan de Berliner Kunstgewerbeschule. Kreeg in 1900 het Hongaars Staatsburgerschap. Hij heeft vele boeken geïllustreerd met afbeeldingen van dieren. Schilderde landschappen, maar heeft grote bekendheid verkregen door zijn schilderijen met poezen.

Arthur Heyer archief 1

Omschrijving

Sr#

Hendrik Heyligers (Henri) werd op 22 februari 1877 geboren te Batavia Jakarta- Ned.Indië. Hij was leerling van de Akademie van B.K. in Den Haag, daarna te Parijs van de Academie des Beaux-Arts en het atelier Cormon. Hij woonde en werkte in Den Haag, Parijs, München, Elspeet (Ermelo) tot 1914, Katwijk aan Zee tot 1915, Blaricum tot 1916, Laren (N.H.) tot 1924, Brussel, Den Haag tot 1936, Brussel tot 1947, Den Haag; vertrok in 1950 naar Frankrijk (Nice).
Hij schilderde, tekende en etste portretten, figuren, boereninterieurs, stillevens, enz.. Hij was lid van 'Arti et Amicitiae' te Amsterdam.

H. Heyligers archief 1

Omschrijving

Sr#

Heytman, Willem Heytman.
Reeds op jonge leeftijd zien we in de schoolschriften van de in 1950 geboren W.
Heytman vele tekeningen staan. Al snel na zijn schooltijd begint Heytman te
experimenteren met pastel, aquarel en olieverf. Hij legt zich vooral toe op het
schilderen met olieverf. Zijn eerste expositie vindt plaats in 1976 te Middelburg in
de provincie Zeeland. Behalve van de Nederlandse zeeschilder J. W. Heijting
heeft Heytman van niemand les gehad. Hij is wat dat betreft een autodidact, die
voortdurend doorgaat met het vernieuwen en verbeteren van zijn stijl, kleur en
compositie. Onder andere zomerse zee- en strandgezichten, maar ook winterse
stadsgezichten zijn thema's die Heytman schildert. In de ruim 20 jaar dat hij bezig
is heeft Heytman zich zeker een plaats weten te verwerven binnen de huidige
Nederlandse schilderkunst.

W. Heytman archief 2

Omschrijving

Sr#

Heytman, Willem Heytman.
Reeds op jonge leeftijd zien we in de schoolschriften van de in 1950 geboren W.
Heytman vele tekeningen staan. Al snel na zijn schooltijd begint Heytman te
experimenteren met pastel, aquarel en olieverf. Hij legt zich vooral toe op het
schilderen met olieverf. Zijn eerste expositie vindt plaats in 1976 te Middelburg in
de provincie Zeeland. Behalve van de Nederlandse zeeschilder J. W. Heijting
heeft Heytman van niemand les gehad. Hij is wat dat betreft een autodidact, die
voortdurend doorgaat met het vernieuwen en verbeteren van zijn stijl, kleur en
compositie. Onder andere zomerse zee- en strandgezichten, maar ook winterse
stadsgezichten zijn thema's die Heytman schildert. In de ruim 20 jaar dat hij bezig
is heeft Heytman zich zeker een plaats weten te verwerven binnen de huidige
Nederlandse schilderkunst.

W. Heytman archief 49

Omschrijving

Sr#

Jacob Gerardus Hiddink werd in 1910 in Nunspeet geboren.
Hier werd hij een van de bekendste Nunspeetse schilders. Hij overleed hier ook in 2000. Hiddink was een leerling van Jos Lussenburg en leerde naar eigen zeggen ook veel van Ben Viegers.
Hiddink was kunstenaar in een periode dat de Noordwest-veluwe veel kunstenaars huisvestte en Nunspeet nog een echt kunstenaarsdorpje was, waar kunstenaars uit het hele land naar toe trokken. Hiddink heeft altijd in Nunspeet gewoond en gewerkt.
Jaap Hiddink was een geweldig man die tot het laatst toe schilderde in zijn atelier aan de Spoorlaan. Wie daar aan huis kwam waande zich in een andere wereld. Overal hing zijn werk Hij werd beschouwd als de nestor van Noordwest-Veluwse schilders. Hiddink was deels autodidact maar werkte ook veel samen met mede kunstenaars van wie hij veel leerde. Naast Viegers en Lussenburg rekende Hiddink ook Jan van Vuuren tot zijn vrienden.
In 1932 trouwt Jaap met Henny Keppel. Samen beginnen zij een gecombineerde drogisterij/fotozaak, waarin Henny de stuwende kracht is. Het is dan ook vooral aan haar te danken dat Hiddink zoveel tijd krijgt om er met zijn vriend Jos Lussenburg en andere kunstschilders op uit te trekken om te schilderen. Nadat hij in de zaak schildersmateriaal gaat verkopen komt hij ook steeds meer in contact met Academische gevormde kunstschilders als Arthur Briët en Ben Viegers, die hem vaak met raad en daad bijstaan. Jaaps interesse en bewondering gaan in het bijzonder uit naar de werken van George Breitner en Isaac Israels. Hun vlotte, rake stijl boeit hem in hoge mate, vooral omdat hij zelf op een soortgelijke manier werkt. In Ben Viegers vindt hij iemand die snel en virtuoos het penseel hanteert. Iemand met een vlotte stijl, met wie hij zich verwant voelt. Ook hun karakters vertonen veel overeenkomst. Hiddink schildert vaak met Viegers en krijgt van hem de nodige aanwijzingen. Tijdens zijn wethouderschap speelt Jaap een belangrijke rol bij de totstandkoming van de Nunspeetse Vrije academie voor Beeldende Kunsten in 1968. Met de andere leden van de Nunspeetse schildersvriendenclub, die regelmatig bij elkaar aan huis vergadert, ontwikkelt hij samen met de beeldhouwer/kunstschilder Cor Vrendenberg, het plan om een plaatselijke kunstschool te stichten.
Hoewel Jaap Hiddink wel schilder van de Veluwe wordt genoemd wil dit geenszins zeggen dat hij alleen maar het Veluws landschap met zijn heidevelden, bossen, dorpjes, boerderijen en marktgezichten schildert. Integendeel, zijn werk toont een grote variatie in stadsgezichten. Zo legde hij o.a. Hoorn, Enkhuizen, Veere, Roermond, Middelburg en Delft op het doek vast. Verder stillevens, portretten en landschappen.

Jaap Hiddink archief 1

Omschrijving

Sr#

Jacob Gerardus Hiddink werd in 1910 in Nunspeet geboren.
Hier werd hij een van de bekendste Nunspeetse schilders. Hij overleed hier ook in 2000. Hiddink was een leerling van Jos Lussenburg en leerde naar eigen zeggen ook veel van Ben Viegers.
Hiddink was kunstenaar in een periode dat de Noordwest-veluwe veel kunstenaars huisvestte en Nunspeet nog een echt kunstenaarsdorpje was, waar kunstenaars uit het hele land naar toe trokken. Hiddink heeft altijd in Nunspeet gewoond en gewerkt.
Jaap Hiddink was een geweldig man die tot het laatst toe schilderde in zijn atelier aan de Spoorlaan. Wie daar aan huis kwam waande zich in een andere wereld. Overal hing zijn werk Hij werd beschouwd als de nestor van Noordwest-Veluwse schilders. Hiddink was deels autodidact maar werkte ook veel samen met mede kunstenaars van wie hij veel leerde. Naast Viegers en Lussenburg rekende Hiddink ook Jan van Vuuren tot zijn vrienden.
In 1932 trouwt Jaap met Henny Keppel. Samen beginnen zij een gecombineerde drogisterij/fotozaak, waarin Henny de stuwende kracht is. Het is dan ook vooral aan haar te danken dat Hiddink zoveel tijd krijgt om er met zijn vriend Jos Lussenburg en andere kunstschilders op uit te trekken om te schilderen. Nadat hij in de zaak schildersmateriaal gaat verkopen komt hij ook steeds meer in contact met Academische gevormde kunstschilders als Arthur Briët en Ben Viegers, die hem vaak met raad en daad bijstaan. Jaaps interesse en bewondering gaan in het bijzonder uit naar de werken van George Breitner en Isaac Israels. Hun vlotte, rake stijl boeit hem in hoge mate, vooral omdat hij zelf op een soortgelijke manier werkt. In Ben Viegers vindt hij iemand die snel en virtuoos het penseel hanteert. Iemand met een vlotte stijl, met wie hij zich verwant voelt. Ook hun karakters vertonen veel overeenkomst. Hiddink schildert vaak met Viegers en krijgt van hem de nodige aanwijzingen. Tijdens zijn wethouderschap speelt Jaap een belangrijke rol bij de totstandkoming van de Nunspeetse Vrije academie voor Beeldende Kunsten in 1968. Met de andere leden van de Nunspeetse schildersvriendenclub, die regelmatig bij elkaar aan huis vergadert, ontwikkelt hij samen met de beeldhouwer/kunstschilder Cor Vrendenberg, het plan om een plaatselijke kunstschool te stichten.
Hoewel Jaap Hiddink wel schilder van de Veluwe wordt genoemd wil dit geenszins zeggen dat hij alleen maar het Veluws landschap met zijn heidevelden, bossen, dorpjes, boerderijen en marktgezichten schildert. Integendeel, zijn werk toont een grote variatie in stadsgezichten. Zo legde hij o.a. Hoorn, Enkhuizen, Veere, Roermond, Middelburg en Delft op het doek vast. Verder stillevens, portretten en landschappen.

Jaap Hiddink archief 2

Omschrijving

Sr#

Hochmann, Franz Gustav Hochmann, geboren op 17 januari 1861 te Dresden en overleden in 1936.
Leerling aan de Kunstacademie in Weimar onder leiding van A. Brendel, de Kunstacademie in Dresden, de schilderschool van Fr. Prellers d. J. (1884-1885) en de Kunstacademie in Karlsruhe onder leiding van H. Baisch (1886-1889). Verbleef sinds 1890 in Berlijn waarna hij in 1893 weer vertrok naar Dresden.
Schilderde in hoofdzaak genrestukken met dieren en landschappen.
Nam regelmatig deel aan zeer grote internationale kunsttentoonstellingen van o.a. der Dresdener Kunstverein, Kunstaustellung der Berliner Academie en in het Münchner Glaspalast.
Vele Musea bezitten werken van deze kunstenaaro.a. Kaiser Friedrich Museum Magdeburg, Museum der bildene Kunste in Leipzig , musea in München, Koblenz etc.

Franz Hochmann archief 1

Omschrijving

Sr#

Hoen, A.G. Hoen, Alfred Georges Hoen is geboren op 3 januari 1869 te Bar le Duc en overleden op 26 november 1954 te Parijs.
Alfred Hoen vertrok in 1890 naar Parijs. Hij studeerde daar aan de Ecole des Arts Décoratifs en de Ecole des Beau-Arts, waar hij leerling was van Gérome.
Hij was een gewaardeerd portret schilder in Frankrijk, maar ook in de USA. Ook schilderde hij landschappen, zeegezichten en genrestukken van beide wereldoorlogen. Hij vestigde zich in Frankrijk in 1940.
Alfred Hoen exposeerde in de Salon des Artiestes Francais waar hij vanaf 1910 lid van werd.

A.G. Hoen archief 1

Omschrijving

Sr#

Ewald Honnef is geboren te Dussedorf in 1924. Vanaf 1940 volge hij de Kunstakademie in Dusseldorf. Daarna verliet hij Duitsland om na de oorlog weer terug te keren naar Krefeld. Hij heeft vele tentoonstellingen gehad in de Dusseldorfer Kunsthalle en het Krefelder Museum. Hij behoorde tot de Niederrhein-maler groep. Hij verhuisde in 1952 naar het Ruhrgebied, waar hij vele persoonlijkheden uit de filmwereld en uit de industrie schilderde. Hij geniet nog steeds een grote belangstelling in het binnen- en het buitenland.

Ewald Honnef archief 1

Omschrijving

Sr#

Johan Bernard de Hoog, geboren te Amsterdam op 19 november 1866, overleden Den Haag 17 december 1943. Leerling van de Quellinusschool te Amsterdam, van J.F. Hulk en van J.C. van Essen. Bernard de Hoog schilderde en tekende landschappen, figuren en voornamelijk boereninterieurs, deze werden veel naar Amerika, Canada en Engeland geëxporteerd. Hij gaf les aan o.m. K. Heeman. Tentoonstellingen te Amsterdam, Arnhem en Rotterdam Werken in bezit van Rijksmuseum Van Bilderbeek- Lamaison te Dordrecht.

Bernard de Hoog archief 70

Omschrijving

Sr#

Eduard Johannes Fredericus (Eduard) Houbolt geboren op 9 augustus 1885 te Hof van Delft (thans Gem. Delft) en overleden op 14 januari 1954 te Den Haag.
Woonde en werkte in Den Haag, maar was ook tijdelijk in België en Frankrijk.
Leerling van de Akademie voor B.K. te Den Haag (1905-1908).
Schilderde, tekende en etste portretten, naakten, bijbelse voorstellingen, ook stillevens en landschappen, maar toch zeer bekend door zijn tekeningen van dorpsstraatjes en stadsdelen van Delft, Rijswijk en Den Haag. Hij was lid van de Haagse Schetsclub, en van de Nederlandse Kunstkring.
Hij gaf les aan H.A. Kraij en F.H. de Meester. Een aantal werken van hem zijn in het bezit van Stichting Museum Rijswijk (Zuid Holland).

Eduard Houbolt archief 1

Omschrijving

Sr#

John Hulk werd in 1855 geboren als zoon van de winkelier en schilder Johannes
Frederik Hulk en is overleden in 1913. Naast zijn vader had hij vele leermeesters.
Eerst op de Rijksacademie in Amsterdam en daarna in Parijs op de bekende
Académie Julian. Zijn roepnaam ‘John’ dankt hij vermoedelijk aan de jaren dat hij
werkzaam was in Engeland en roem vergaarde met schilderijen en aquarellen
van de Engelse vossenjacht met honden. Terug in Nederland legde hij zich toe op
het schilderen van dieren en jachttaferelen als eenden- en hazenjachten. In 1907
werd hij benoemd tot conservator van het Teylers Museum in Haarlem

J.F. Hulk archief 1

Omschrijving

Sr#

Ieperen, J.H. van Ieperen, Hans van Ieperen is geboren op 4 maart 1909 te Rotterdam en is overleden in 1995. Hans van Ieperen, Rotterdammer van geboorte, is bekend geworden met figuratief-expressionistische landschappen, boeketten en stillevens. Tussen 1942 en 1946 verbleef hij in Epe, waar hij onder andere Veluwse landschappen schilderde. Daarna vestigde hij zich in Den Haag. Van Ieperen kreeg zijn opleiding aan de Academie van Beeldende Kunsten in Rotterdam en was lid van Pulchri Studio in Den Haag.

De musea Boymans -van Beuningen , Haags Gemeente museum en de Rijkscollectie bezitten werk van hem.

Hans van Ieperen archief 1

Omschrijving

Sr#

Ising, W,J,Ising, Willem Justus Ising is geboren op 8 januari 1858 te Amersfoort en overleden op 21 augustus 1939 te Amsterdam. Hij woonde en werkte in Den Haag tot 1897, Batavia (Ned. Indië) na 1897, Tjimahi tot 1900, Den Haag tot 1909, Batavia tot 1909, Den Haag 1909-1928, Soest tot 1932, Den Haag; daarna in Amsterdam. Van beroep Kapitein K.N.I.L.. Leerling van H.O. van Thol, M. van Monnickendam en van de Tekenakademie in Den Haag. Hij schilderde en tekende. Hij gaf les aan P.E.A. Mansvelt Beck.

W.J. Ising archief 1

Omschrijving

Sr#

Ising, W,J,Ising, Willem Justus Ising is geboren op 8 januari 1858 te Amersfoort en overleden op 21 augustus 1939 te Amsterdam. Hij woonde en werkte in Den Haag tot 1897, Batavia (Ned. Indië) na 1897, Tjimahi tot 1900, Den Haag tot 1909, Batavia tot 1909, Den Haag 1909-1928, Soest tot 1932, Den Haag; daarna in Amsterdam. Van beroep Kapitein K.N.I.L.. Leerling van H.O. van Thol, M. van Monnickendam en van de Tekenakademie in Den Haag. Hij schilderde en tekende. Hij gaf les aan P.E.A. Mansvelt Beck.

W.J. Ising archief 50

Omschrijving

Sr#

Landschap, Egbertus Antonie Jansen
1877 – 1957
Leraar en Kunstschilder
Egbertus Antonie Jansen werd op 2 februari 1877 in Kralingen – Rotterdam geboren, tijdens een vakantie overleed Egbertus op 5 juli 1957 op tachtigjarige leeftijd in Mannheim. ( BRD )
Jansen volgde de Academie van Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen in Rotterdam.
Jansen was leraar tekenen van 1899 tot 1913 op de ambachtschool in Tiel.
In Tiel gaf hij les aan Rijk van Lavieren en Irma van Rappard von Maubergen.
Jansen schilderde vele Stads en Dorpsgezichten in de Betuwe, Gorinchem en Zeeland, ook schilderde hij veel stillevens.
Werk van Jansen is te vinden in het Streekmuseum Tiel.

E.A. Jansen archief 1

Omschrijving

Sr#

Jansen, Willem George Frederik Jansen: Harlingen 1871-Blaricum 1949
W.G.F. Jansen woonde en werkte in Haarlem, Amsterdam en Blaricum. Hij
werkte ook veel in het veld in Brabant en Drente. Verder was hij een leerling
van de kunstnijverheidsschool in Haarlem. Begon als plateelschilder en
schilderde later veel landschapen met koeien en paarden, stadsgezichten en
strandgezichten met schelpenvissers, alles in de trant van de Haagse School.
Werk bevindt zich o.a. in het Zuiderzeemuseum, het Gemeente museum
Harlingen en in het Singermuseum in Laren.
bron: De Valk Lexicon kunstenaars Laren-Blaricum

Willem George Frederik Jansen werd op 25 december 1871 in Harlingen
geboren en begon zijn kunstenaarsloopbaan op 20 jarige leeftijd. Daarvoor
volgde hij een opleiding als smidsmachinist en werkte hij bij de
Staatsspoorwegen in Tilburg, bij Figee in Haarlem en op de werf Conrad in
Haarlem. Zijn vriendschap daar met een decoratieschilder betekende een
keerpunt in zijn leven en hij besloot aan de kunstnijverheidsschool in Haarlem
decoratieve kunst te studeren. Na zijn opleiding werkte hij als
decoratieschilder in Amsterdam en schilderde voornamelijk plafond's in Den
Bosch, Leeuwarden en Maastricht. Hij kreeg vervolgens een betrekking
aangeboden in de aardewerkfabriek Rozenburg waar hij langere tijd aan
eigen ontwerpen kon werken tot dat hem een positie werd aangeboden in de
aardewerkfabriek Gouda en weer later in de aardewerkfabriek

W.G.F. Jansen archief 1

Omschrijving

Sr#

Jansen, Willem George Frederik Jansen: Harlingen 1871-Blaricum 1949
W.G.F. Jansen woonde en werkte in Haarlem, Amsterdam en Blaricum. Hij
werkte ook veel in het veld in Brabant en Drente. Verder was hij een leerling
van de kunstnijverheidsschool in Haarlem. Begon als plateelschilder en
schilderde later veel landschapen met koeien en paarden, stadsgezichten en
strandgezichten met schelpenvissers, alles in de trant van de Haagse School.
Werk bevindt zich o.a. in het Zuiderzeemuseum, het Gemeente museum
Harlingen en in het Singermuseum in Laren.
bron: De Valk Lexicon kunstenaars Laren-Blaricum

Willem George Frederik Jansen werd op 25 december 1871 in Harlingen
geboren en begon zijn kunstenaarsloopbaan op 20 jarige leeftijd. Daarvoor
volgde hij een opleiding als smidsmachinist en werkte hij bij de
Staatsspoorwegen in Tilburg, bij Figee in Haarlem en op de werf Conrad in
Haarlem. Zijn vriendschap daar met een decoratieschilder betekende een
keerpunt in zijn leven en hij besloot aan de kunstnijverheidsschool in Haarlem
decoratieve kunst te studeren. Na zijn opleiding werkte hij als
decoratieschilder in Amsterdam en schilderde voornamelijk plafond's in Den
Bosch, Leeuwarden en Maastricht. Hij kreeg vervolgens een betrekking
aangeboden in de aardewerkfabriek Rozenburg waar hij langere tijd aan
eigen ontwerpen kon werken tot dat hem een positie werd aangeboden in de
aardewerkfabriek Gouda en weer later in de aardewerkfabriek

W.G.F. Jansen archief 2

Omschrijving

Sr#

Jansen, Willem George Frederik Jansen: Harlingen 1871-Blaricum 1949
W.G.F. Jansen woonde en werkte in Haarlem, Amsterdam en Blaricum. Hij
werkte ook veel in het veld in Brabant en Drente. Verder was hij een leerling
van de kunstnijverheidsschool in Haarlem. Begon als plateelschilder en
schilderde later veel landschapen met koeien en paarden, stadsgezichten en
strandgezichten met schelpenvissers, alles in de trant van de Haagse School.
Werk bevindt zich o.a. in het Zuiderzeemuseum, het Gemeente museum
Harlingen en in het Singermuseum in Laren.
bron: De Valk Lexicon kunstenaars Laren-Blaricum

Willem George Frederik Jansen werd op 25 december 1871 in Harlingen
geboren en begon zijn kunstenaarsloopbaan op 20 jarige leeftijd. Daarvoor
volgde hij een opleiding als smidsmachinist en werkte hij bij de
Staatsspoorwegen in Tilburg, bij Figee in Haarlem en op de werf Conrad in
Haarlem. Zijn vriendschap daar met een decoratieschilder betekende een
keerpunt in zijn leven en hij besloot aan de kunstnijverheidsschool in Haarlem
decoratieve kunst te studeren. Na zijn opleiding werkte hij als
decoratieschilder in Amsterdam en schilderde voornamelijk plafond's in Den
Bosch, Leeuwarden en Maastricht. Hij kreeg vervolgens een betrekking
aangeboden in de aardewerkfabriek Rozenburg waar hij langere tijd aan
eigen ontwerpen kon werken tot dat hem een positie werd aangeboden in de
aardewerkfabriek Gouda en weer later in de aardewerkfabriek

W.G.F. Jansen archief 5

Omschrijving

Sr#

Jansen, Willem George Frederik Jansen: Harlingen 1871-Blaricum 1949
W.G.F. Jansen woonde en werkte in Haarlem, Amsterdam en Blaricum. Hij
werkte ook veel in het veld in Brabant en Drente. Verder was hij een leerling
van de kunstnijverheidsschool in Haarlem. Begon als plateelschilder en
schilderde later veel landschapen met koeien en paarden, stadsgezichten en
strandgezichten met schelpenvissers, alles in de trant van de Haagse School.
Werk bevindt zich o.a. in het Zuiderzeemuseum, het Gemeente museum
Harlingen en in het Singermuseum in Laren.
bron: De Valk Lexicon kunstenaars Laren-Blaricum

Willem George Frederik Jansen werd op 25 december 1871 in Harlingen
geboren en begon zijn kunstenaarsloopbaan op 20 jarige leeftijd. Daarvoor
volgde hij een opleiding als smidsmachinist en werkte hij bij de
Staatsspoorwegen in Tilburg, bij Figee in Haarlem en op de werf Conrad in
Haarlem. Zijn vriendschap daar met een decoratieschilder betekende een
keerpunt in zijn leven en hij besloot aan de kunstnijverheidsschool in Haarlem
decoratieve kunst te studeren. Na zijn opleiding werkte hij als
decoratieschilder in Amsterdam en schilderde voornamelijk plafond's in Den
Bosch, Leeuwarden en Maastricht. Hij kreeg vervolgens een betrekking
aangeboden in de aardewerkfabriek Rozenburg waar hij langere tijd aan
eigen ontwerpen kon werken tot dat hem een positie werd aangeboden in de
aardewerkfabriek Gouda en weer later in de aardewerkfabriek

W.G.F. Jansen archief 6

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 10

Omschrijving

Sr#

Oene Romkes de Jongh werd op 6 april 1812 in Makkum geboren. Hij overleed op 1 juli 1896 te Amsterdam. Hij woonde en werkte in Amsterdam tot 1884 en in Nieuwer-Amstel tot 1896. Oene Romkes de Jongh schilderde vooral stadsgezichten, waaronder die van Amsterdam en de Zuiderzeehavens. Bekend zijn, zijn winterse stadsgezichten. Daarnaast schilderde hij een enkel landschap, veelal met een boerderij aan een vaart.

Is geïnspireerd geweest door Adriaan Evertsen en Cornelis Springer en nam veelvuldig deel aan tentoonstellingen in o.a. Amsterdam (1862, 1868, 1871, 1876 en 1877) en Groningen (1874 en 1877).

O.R. de Jongh archief 1

Omschrijving

Sr#

Junghanns, J.P.Junghanns, Julius Paul Junghanns is geboren op 8 juni 1876 te Wenen en overleden op 3 april 1958 te Düsseldorf. Paul Junghanns leefde in Dresden en volgde een opleiding als lithograaf. Daarna, vanaf 1896 tot 1898 studeerde hij aan de Dresdener Kunstakademie te Dresden onder leiding van L. Pohle. In 1903 zette hij zijn studie voort onder leiding van H.V. Zügel bij de Kunstakademie te münchen. Vanaf 1904 tot 1944 was hij werkzaam als leraar van het hoger onderwijs bij de Kunstakademie te Düsseldorf.
Hij schilderde, tekende, lithografeerde en illustreerde (veel boeken) vooral dieren in de vrije natuur maar ook maakte hij enkele portretten.
Ook beeldhouwde hij kleine sculpturen. Paul Junghanns werkte ook veel onder de invloed van de School van Barbizon, alleen waren de figuren vaak wat getekender.
Diverse Musea bezitten zijn werk, o.a. Museum van Hagen, Kunsthalle in Mannheim, Museum Obernier in Bonn, Museum in Pittsburg (USA), de musea van Düsseldorf en München, etc.

====================================================================
Deutsch
====
Junghans, Julius-Paul
1876 Wien - 1958 Düsseldorf

Junghans wuchs in Dresden auf und absolvierte dort eine Lehre als Lithograph. Von 1896 - 1898 studierte er an der Dresdner Kunstakademie bei L. Pohle. 1899 übersiedelte Junghans nach München, wo er an der Kunstakademie 1903/1904 seine Ausbildung bei H. V. Zügel fortsetzte. Ab 1904 - 1944 war er an der Kunstakademie Düsseldorf als Hochschullehrer tätig. Sein Schaffen umfasst Malerei (hauptsächlich Tiere in freier Natur sowie Porträts, Zeichnung, Grafik, Buchgestaltung und kleinere Skulpturen). Seinem Lehrer und Mentor Zügel zeitlebens stilistisch verbunden entwickelte Junghans einen eigenen Stil mit pleinairistischer Betonung des Atmosphärischen. Weiterhin nahm er Einflüsse der Schule von Barbizon auf, gestaltete jedoch zeichnerischer und tektonischer.

J.P. Junghanns archief 1

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 11

Omschrijving

Sr#

Junghanns, J.P.Junghanns, Julius Paul Junghanns is geboren op 8 juni 1876 te Wenen en overleden op 3 april 1958 te Düsseldorf. Paul Junghanns leefde in Dresden en volgde een opleiding als lithograaf. Daarna, vanaf 1896 tot 1898 studeerde hij aan de Dresdener Kunstakademie te Dresden onder leiding van L. Pohle. In 1903 zette hij zijn studie voort onder leiding van H.V. Zügel bij de Kunstakademie te münchen. Vanaf 1904 tot 1944 was hij werkzaam als leraar van het hoger onderwijs bij de Kunstakademie te Düsseldorf.
Hij schilderde, tekende, lithografeerde en illustreerde (veel boeken) vooral dieren in de vrije natuur maar ook maakte hij enkele portretten.
Ook beeldhouwde hij kleine sculpturen. Paul Junghanns werkte ook veel onder de invloed van de School van Barbizon, alleen waren de figuren vaak wat getekender.
Diverse Musea bezitten zijn werk, o.a. Museum van Hagen, Kunsthalle in Mannheim, Museum Obernier in Bonn, Museum in Pittsburg (USA), de musea van Düsseldorf en München, etc.

====================================================================
Deutsch
====
Junghans, Julius-Paul
1876 Wien - 1958 Düsseldorf

Junghans wuchs in Dresden auf und absolvierte dort eine Lehre als Lithograph. Von 1896 - 1898 studierte er an der Dresdner Kunstakademie bei L. Pohle. 1899 übersiedelte Junghans nach München, wo er an der Kunstakademie 1903/1904 seine Ausbildung bei H. V. Zügel fortsetzte. Ab 1904 - 1944 war er an der Kunstakademie Düsseldorf als Hochschullehrer tätig. Sein Schaffen umfasst Malerei (hauptsächlich Tiere in freier Natur sowie Porträts, Zeichnung, Grafik, Buchgestaltung und kleinere Skulpturen). Seinem Lehrer und Mentor Zügel zeitlebens stilistisch verbunden entwickelte Junghans einen eigenen Stil mit pleinairistischer Betonung des Atmosphärischen. Weiterhin nahm er Einflüsse der Schule von Barbizon auf, gestaltete jedoch zeichnerischer und tektonischer.

J.P. Junghanns archief 5

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 12

Omschrijving

Sr#

Kaemmerer, Johan Hendrik Kaemmerer werd in 1894 in Den Haag geboren. Hier bracht hij ook het grootste deel van zijn leven door en hij overleed er in 1979.
Hij was leerling van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag, van J.G. van Jole en van Ype Wenning.

Kaemmerer schilderde in de stijl van de Haagse School landschappen interieurs, portretten en enkele stillevens. Hij was bestuurslid van

J.H. Kaemmerer archief 1

Omschrijving

Sr#

Kaemmerer, Johan Hendrik Kaemmerer werd in 1894 in Den Haag geboren. Hier bracht hij ook het grootste deel van zijn leven door en hij overleed er in 1979.
Hij was leerling van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag, van J.G. van Jole en van Ype Wenning.

Kaemmerer schilderde in de stijl van de Haagse School landschappen interieurs, portretten en enkele stillevens. Hij was bestuurslid van

J.H. Kaemmerer archief 2

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 13

Omschrijving

Sr#

Kaemmerer, Johan Hendrik Kaemmerer werd in 1894 in Den Haag geboren. Hier bracht hij ook het grootste deel van zijn leven door en hij overleed er in 1979.
Hij was leerling van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag, van J.G. van Jole en van Ype Wenning.

Kaemmerer schilderde in de stijl van de Haagse School landschappen interieurs, portretten en enkele stillevens. Hij was bestuurslid van

J.H. Kaemmerer archief 3

Omschrijving

Sr#

Amsterdam 1859-1896 Den Haag.
Johannes ten Kate schilderde in romantisch-impressionistische stijl strandgezichten, landschappen en genrestukken. Hij was telg uit een artistieke familie, als zoon van J.M.H. ‘Mari’ ten Kate en neef van H.F.C. ten Kate, beide romantische genreschilders. Vermoedelijk heeft Johannes les gehad van zijn vader. Hij was lid van de Haagse kunstenaarssociëteit Pulchri Studio. Het Haags Gemeentemuseum bezit werk van J.M. ten Kate.

J.M. ten Kate archief 5

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 15

Omschrijving

Sr#

Keizer, Antony Keizer is geboren te Meppel op 03.03.1897 en overleden eveneens te Meppel op 05.06.1961
De ouders van Antony Keizer dreven een textielzaak en hadden voor hun zoon een soortgelijk toekomst voor ogen. De wens van Antony om kunstschilder te worden werd dan ook niet gehonoreerd. Een winkel in beddengoed werd de juiste oplossing gevonden voor een onbezorgd verschiet. Dat werd echter bepaald geen onverdeeld succes. Dat Keizer zijn aandacht voor het zakenleven en voor de schone kunsten nogal onevenredig verdeelde ten gunste van de laatste, had tot gevolg dat de zaak verliep. Schilderen was het enige dat tenslotte overbleef. Samen met Piet Zwiers, ook een Meppeler schilder, bezocht hij ’s zomers Giethoorn en probeerde daar iets te verdienen met de verkoop van pentekeningen aan toeristen. Ook had hij veel contact met andere Meppeler kunstenaars, als Idserda, Jannes de Vries en Torie. De laatste leerde hem hoe te aquarelleren. Voor het overige werkte hij met krijt, pastel en olieverf. Een grote voorliefde legde hij aan de dag voor het Drentse landschap. Zandverstuivingen, heidegezichten, schapen, plaggenhutten, hij heeft er veel neergepenseeld. Bekend zijn ook zijn schilderijen van paddestoelen, die hij een stemmig rood-bruin en een helder wit-geel wist mee te geven. Keizer maakte reizen naar Frankrijk, Italië, Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland. Van 1942 tot 1947 woonde hij in Gildehaus in Duitsland, waar hij werkte, woonde en verkocht. Terug in Meppel werd hij, die zich weliswaar tijdens dit verblijf politiek inactief had opgesteld, door velen gemeden. Tot zijn dood woonde hij, tamelijk teruggetrokken in zijn geboortestad. Hij was lid van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam.

Antony Keizer archief 1

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 16

Omschrijving

Sr#

Keizer, Antony Keizer is geboren te Meppel op 03.03.1897 en overleden eveneens te Meppel op 05.06.1961
De ouders van Antony Keizer dreven een textielzaak en hadden voor hun zoon een soortgelijk toekomst voor ogen. De wens van Antony om kunstschilder te worden werd dan ook niet gehonoreerd. Een winkel in beddengoed werd de juiste oplossing gevonden voor een onbezorgd verschiet. Dat werd echter bepaald geen onverdeeld succes. Dat Keizer zijn aandacht voor het zakenleven en voor de schone kunsten nogal onevenredig verdeelde ten gunste van de laatste, had tot gevolg dat de zaak verliep. Schilderen was het enige dat tenslotte overbleef. Samen met Piet Zwiers, ook een Meppeler schilder, bezocht hij ’s zomers Giethoorn en probeerde daar iets te verdienen met de verkoop van pentekeningen aan toeristen. Ook had hij veel contact met andere Meppeler kunstenaars, als Idserda, Jannes de Vries en Torie. De laatste leerde hem hoe te aquarelleren. Voor het overige werkte hij met krijt, pastel en olieverf. Een grote voorliefde legde hij aan de dag voor het Drentse landschap. Zandverstuivingen, heidegezichten, schapen, plaggenhutten, hij heeft er veel neergepenseeld. Bekend zijn ook zijn schilderijen van paddestoelen, die hij een stemmig rood-bruin en een helder wit-geel wist mee te geven. Keizer maakte reizen naar Frankrijk, Italië, Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland. Van 1942 tot 1947 woonde hij in Gildehaus in Duitsland, waar hij werkte, woonde en verkocht. Terug in Meppel werd hij, die zich weliswaar tijdens dit verblijf politiek inactief had opgesteld, door velen gemeden. Tot zijn dood woonde hij, tamelijk teruggetrokken in zijn geboortestad. Hij was lid van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam.

Antony Keizer archief 2

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 17

Omschrijving

Sr#

Keizer, Antony Keizer is geboren te Meppel op 03.03.1897 en overleden eveneens te Meppel op 05.06.1961
De ouders van Antony Keizer dreven een textielzaak en hadden voor hun zoon een soortgelijk toekomst voor ogen. De wens van Antony om kunstschilder te worden werd dan ook niet gehonoreerd. Een winkel in beddengoed werd de juiste oplossing gevonden voor een onbezorgd verschiet. Dat werd echter bepaald geen onverdeeld succes. Dat Keizer zijn aandacht voor het zakenleven en voor de schone kunsten nogal onevenredig verdeelde ten gunste van de laatste, had tot gevolg dat de zaak verliep. Schilderen was het enige dat tenslotte overbleef. Samen met Piet Zwiers, ook een Meppeler schilder, bezocht hij ’s zomers Giethoorn en probeerde daar iets te verdienen met de verkoop van pentekeningen aan toeristen. Ook had hij veel contact met andere Meppeler kunstenaars, als Idserda, Jannes de Vries en Torie. De laatste leerde hem hoe te aquarelleren. Voor het overige werkte hij met krijt, pastel en olieverf. Een grote voorliefde legde hij aan de dag voor het Drentse landschap. Zandverstuivingen, heidegezichten, schapen, plaggenhutten, hij heeft er veel neergepenseeld. Bekend zijn ook zijn schilderijen van paddestoelen, die hij een stemmig rood-bruin en een helder wit-geel wist mee te geven. Keizer maakte reizen naar Frankrijk, Italië, Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland. Van 1942 tot 1947 woonde hij in Gildehaus in Duitsland, waar hij werkte, woonde en verkocht. Terug in Meppel werd hij, die zich weliswaar tijdens dit verblijf politiek inactief had opgesteld, door velen gemeden. Tot zijn dood woonde hij, tamelijk teruggetrokken in zijn geboortestad. Hij was lid van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam.

Antony Keizer archief 3

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 18

Omschrijving

Sr#

Keizer, Antony Keizer is geboren te Meppel op 03.03.1897 en overleden eveneens te Meppel op 05.06.1961
De ouders van Antony Keizer dreven een textielzaak en hadden voor hun zoon een soortgelijk toekomst voor ogen. De wens van Antony om kunstschilder te worden werd dan ook niet gehonoreerd. Een winkel in beddengoed werd de juiste oplossing gevonden voor een onbezorgd verschiet. Dat werd echter bepaald geen onverdeeld succes. Dat Keizer zijn aandacht voor het zakenleven en voor de schone kunsten nogal onevenredig verdeelde ten gunste van de laatste, had tot gevolg dat de zaak verliep. Schilderen was het enige dat tenslotte overbleef. Samen met Piet Zwiers, ook een Meppeler schilder, bezocht hij ’s zomers Giethoorn en probeerde daar iets te verdienen met de verkoop van pentekeningen aan toeristen. Ook had hij veel contact met andere Meppeler kunstenaars, als Idserda, Jannes de Vries en Torie. De laatste leerde hem hoe te aquarelleren. Voor het overige werkte hij met krijt, pastel en olieverf. Een grote voorliefde legde hij aan de dag voor het Drentse landschap. Zandverstuivingen, heidegezichten, schapen, plaggenhutten, hij heeft er veel neergepenseeld. Bekend zijn ook zijn schilderijen van paddestoelen, die hij een stemmig rood-bruin en een helder wit-geel wist mee te geven. Keizer maakte reizen naar Frankrijk, Italië, Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland. Van 1942 tot 1947 woonde hij in Gildehaus in Duitsland, waar hij werkte, woonde en verkocht. Terug in Meppel werd hij, die zich weliswaar tijdens dit verblijf politiek inactief had opgesteld, door velen gemeden. Tot zijn dood woonde hij, tamelijk teruggetrokken in zijn geboortestad. Hij was lid van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam.

Antony Keizer archief 4

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 19

Omschrijving

Sr#

Keizer, Antony Keizer is geboren te Meppel op 03.03.1897 en overleden eveneens te Meppel op 05.06.1961
De ouders van Antony Keizer dreven een textielzaak en hadden voor hun zoon een soortgelijk toekomst voor ogen. De wens van Antony om kunstschilder te worden werd dan ook niet gehonoreerd. Een winkel in beddengoed werd de juiste oplossing gevonden voor een onbezorgd verschiet. Dat werd echter bepaald geen onverdeeld succes. Dat Keizer zijn aandacht voor het zakenleven en voor de schone kunsten nogal onevenredig verdeelde ten gunste van de laatste, had tot gevolg dat de zaak verliep. Schilderen was het enige dat tenslotte overbleef. Samen met Piet Zwiers, ook een Meppeler schilder, bezocht hij ’s zomers Giethoorn en probeerde daar iets te verdienen met de verkoop van pentekeningen aan toeristen. Ook had hij veel contact met andere Meppeler kunstenaars, als Idserda, Jannes de Vries en Torie. De laatste leerde hem hoe te aquarelleren. Voor het overige werkte hij met krijt, pastel en olieverf. Een grote voorliefde legde hij aan de dag voor het Drentse landschap. Zandverstuivingen, heidegezichten, schapen, plaggenhutten, hij heeft er veel neergepenseeld. Bekend zijn ook zijn schilderijen van paddestoelen, die hij een stemmig rood-bruin en een helder wit-geel wist mee te geven. Keizer maakte reizen naar Frankrijk, Italië, Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland. Van 1942 tot 1947 woonde hij in Gildehaus in Duitsland, waar hij werkte, woonde en verkocht. Terug in Meppel werd hij, die zich weliswaar tijdens dit verblijf politiek inactief had opgesteld, door velen gemeden. Tot zijn dood woonde hij, tamelijk teruggetrokken in zijn geboortestad. Hij was lid van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam.

Antony Keizer archief 991

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 20

Omschrijving

Sr#

Knikker, Aris Knikker.
Haarlem 1887-1962 Den Haag

Aris Knikker kreeg zijn opleiding aan de academie in Den Haag en bleef vrijwel zijn hele leven wonen in die stad. Aanvankelijk was hij plateelschilder bij Rozenburg, daarna ging hij over tot de vrije ongebonden schilderkunst. Zijn voorkeur lag bij landschappen, boerenerven, watergezichten en vergezichten in de trant van de Haagse School. Aris Knikker is een bekende Haagse Kunstenaar geworden, o.a. door zijn zeer sterke sfeertekening, die grote gelijkenis vertoont met het werk van J.H. Weissenbruch. Veel van het vroegere werk van Aris Knikker werd vervalst tot werk van J.H. Weissenbruch.

Aris Knikker gebruikte net als Jan Knikker jr. en sr. vaak ook het pseudoniem H. Endlich, Welter en Markestein.

Bekend Haags Kunstenaar. Schilderde voornamelijk landschappen en watergezichten in de trant van de Haagse School. Sterke sfeertekening. Zijn werk toont vaak gelijkenis met dat van J.H.Weissenbruch

Aris Knikker archief 1

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 21

Omschrijving

Sr#

Knikker, Aris Knikker.
Haarlem 1887-1962 Den Haag

Aris Knikker kreeg zijn opleiding aan de academie in Den Haag en bleef vrijwel zijn hele leven wonen in die stad. Aanvankelijk was hij plateelschilder bij Rozenburg, daarna ging hij over tot de vrije ongebonden schilderkunst. Zijn voorkeur lag bij landschappen, boerenerven, watergezichten en vergezichten in de trant van de Haagse School. Aris Knikker is een bekende Haagse Kunstenaar geworden, o.a. door zijn zeer sterke sfeertekening, die grote gelijkenis vertoont met het werk van J.H. Weissenbruch. Veel van het vroegere werk van Aris Knikker werd vervalst tot werk van J.H. Weissenbruch.

Aris Knikker gebruikte net als Jan Knikker jr. en sr. vaak ook het pseudoniem H. Endlich, Welter en Markestein.

Bekend Haags Kunstenaar. Schilderde voornamelijk landschappen en watergezichten in de trant van de Haagse School. Sterke sfeertekening. Zijn werk toont vaak gelijkenis met dat van J.H.Weissenbruch

Aris Knikker archief 2

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 22

Omschrijving

Sr#

Knikker, Aris Knikker.
Haarlem 1887-1962 Den Haag

Aris Knikker kreeg zijn opleiding aan de academie in Den Haag en bleef vrijwel zijn hele leven wonen in die stad. Aanvankelijk was hij plateelschilder bij Rozenburg, daarna ging hij over tot de vrije ongebonden schilderkunst. Zijn voorkeur lag bij landschappen, boerenerven, watergezichten en vergezichten in de trant van de Haagse School. Aris Knikker is een bekende Haagse Kunstenaar geworden, o.a. door zijn zeer sterke sfeertekening, die grote gelijkenis vertoont met het werk van J.H. Weissenbruch. Veel van het vroegere werk van Aris Knikker werd vervalst tot werk van J.H. Weissenbruch.

Aris Knikker gebruikte net als Jan Knikker jr. en sr. vaak ook het pseudoniem H. Endlich, Welter en Markestein.

Bekend Haags Kunstenaar. Schilderde voornamelijk landschappen en watergezichten in de trant van de Haagse School. Sterke sfeertekening. Zijn werk toont vaak gelijkenis met dat van J.H.Weissenbruch

Aris Knikker archief 3

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 23

Omschrijving

Sr#

Knikker, Jan Simon Knikker, roepnaam Jan, werd in 1911 in Leiden geboren. Hij woonde en werkte in Wassenaar, Voorschoten en Den Haag. Signeerde met Jan Knikker jr. Zoon van Jan Simon Knikker sr. Later gebruikte hij het pseudoniem H. Endlich.

Hij was een leerling van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag (1928-1932) en hij schilderde in figuratieve trant landschappen en stadsgezichten. Hij wordt gezien als een navolger van de Haagse School en hij werkte veel voor de kunsthandel. Zijn stadsgezichten zijn vooral in het buitenland bijzonder gezocht.

Jan Knikker junior archief 1

Omschrijving

Sr#

Knikker, Jan Simon Knikker, roepnaam Jan, werd in 1911 in Leiden geboren. Hij woonde en werkte in Wassenaar, Voorschoten en Den Haag. Signeerde met Jan Knikker jr. Zoon van Jan Simon Knikker sr. Later gebruikte hij het pseudoniem H. Endlich.

Hij was een leerling van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag (1928-1932) en hij schilderde in figuratieve trant landschappen en stadsgezichten. Hij wordt gezien als een navolger van de Haagse School en hij werkte veel voor de kunsthandel. Zijn stadsgezichten zijn vooral in het buitenland bijzonder gezocht.

Jan Knikker junior archief 2

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 24

Omschrijving

Sr#

Knikker, Jan Simon Knikker, roepnaam Jan, werd in 1911 in Leiden geboren. Hij woonde en werkte in Wassenaar, Voorschoten en Den Haag. Signeerde met Jan Knikker jr. Zoon van Jan Simon Knikker sr. Later gebruikte hij het pseudoniem H. Endlich.

Hij was een leerling van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag (1928-1932) en hij schilderde in figuratieve trant landschappen en stadsgezichten. Hij wordt gezien als een navolger van de Haagse School en hij werkte veel voor de kunsthandel. Zijn stadsgezichten zijn vooral in het buitenland bijzonder gezocht.

Jan Knikker junior archief 3

Omschrijving

Sr#

Knikker, Jan Simon Knikker, roepnaam Jan, werd in 1911 in Leiden geboren. Hij woonde en werkte in Wassenaar, Voorschoten en Den Haag. Signeerde met Jan Knikker jr. Zoon van Jan Simon Knikker sr. Later gebruikte hij het pseudoniem H. Endlich.

Hij was een leerling van de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag (1928-1932) en hij schilderde in figuratieve trant landschappen en stadsgezichten. Hij wordt gezien als een navolger van de Haagse School en hij werkte veel voor de kunsthandel. Zijn stadsgezichten zijn vooral in het buitenland bijzonder gezocht.

Jan Knikker junior archief 5

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 25

Omschrijving

Sr#

Knikker, J.S. (Jan) Knikker sr. 1889 - 1957
Leerling van zijn broer Aris. De gebroeders Knikker genoten in en om Den Haag grote bekendheid om hun stemmige schilderijen in de traditie van de Haagse School. Jan Knikker had een wat bredere en meer kleurrijke manier van schilderen dan Aris. Beide schilders hadden een grote productivitet waardoor in de loop der tijd landelijk vele werken een plekje aan de muur kregen.
Ook gebruikte Jan Knikker senior regelmatig pseudoniemen zoals: Endlich, Welter en Markestein.

Jan Knikker senior archief 1

Omschrijving

Sr#

Knikker, J.S. (Jan) Knikker sr. 1889 - 1957
Leerling van zijn broer Aris. De gebroeders Knikker genoten in en om Den Haag grote bekendheid om hun stemmige schilderijen in de traditie van de Haagse School. Jan Knikker had een wat bredere en meer kleurrijke manier van schilderen dan Aris. Beide schilders hadden een grote productivitet waardoor in de loop der tijd landelijk vele werken een plekje aan de muur kregen.
Ook gebruikte Jan Knikker senior regelmatig pseudoniemen zoals: Endlich, Welter en Markestein.

Jan Knikker senior archief 6

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 26

Omschrijving

Sr#

Knip, W.A. Knip is geboren te Amsterdam op 31.01.1883 en overleden te Blaricum op 28.10.1967

Willem Alexander Knip werd op 31 januari 1883 in Amsterdam geboren. Hij woonde en werkte in Amsterdam, Haarlem, Laren (N.H.) en Blaricum. Knip ondernam studiereizen naar Frankrijk, Italië (Venetië, Florence) en Spanje. Hij schilderde, aquarelleerde en tekende (pastel) landschappen, haven- en stadsgezichten. Behaalde in 1942 de St. Lucasprijs en in 1953 de Arti-medaille. Gaf les aan o.a. A.J. en M. Pieck. Overleden op 28 oktober 1967 te Blaricum. Zijn werk is opgenomen in het boek

W.A. Knip archief 50

Omschrijving

Sr#

Knip, W.A. Knip is geboren te Amsterdam op 31.01.1883 en overleden te Blaricum op 28.10.1967

Willem Alexander Knip werd op 31 januari 1883 in Amsterdam geboren. Hij woonde en werkte in Amsterdam, Haarlem, Laren (N.H.) en Blaricum. Knip ondernam studiereizen naar Frankrijk, Italië (Venetië, Florence) en Spanje. Hij schilderde, aquarelleerde en tekende (pastel) landschappen, haven- en stadsgezichten. Behaalde in 1942 de St. Lucasprijs en in 1953 de Arti-medaille. Gaf les aan o.a. A.J. en M. Pieck. Overleden op 28 oktober 1967 te Blaricum. Zijn werk is opgenomen in het boek

W.A. Knip archief 51

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 27

Omschrijving

Sr#

Knip, W.A. Knip is geboren te Amsterdam op 31.01.1883 en overleden te Blaricum op 28.10.1967

Willem Alexander Knip werd op 31 januari 1883 in Amsterdam geboren. Hij woonde en werkte in Amsterdam, Haarlem, Laren (N.H.) en Blaricum. Knip ondernam studiereizen naar Frankrijk, Italië (Venetië, Florence) en Spanje. Hij schilderde, aquarelleerde en tekende (pastel) landschappen, haven- en stadsgezichten. Behaalde in 1942 de St. Lucasprijs en in 1953 de Arti-medaille. Gaf les aan o.a. A.J. en M. Pieck. Overleden op 28 oktober 1967 te Blaricum. Zijn werk is opgenomen in het boek

W.A. Knip archief 52

Omschrijving

Sr#

Knip, W.A. Knip is geboren te Amsterdam op 31.01.1883 en overleden te Blaricum op 28.10.1967

Willem Alexander Knip werd op 31 januari 1883 in Amsterdam geboren. Hij woonde en werkte in Amsterdam, Haarlem, Laren (N.H.) en Blaricum. Knip ondernam studiereizen naar Frankrijk, Italië (Venetië, Florence) en Spanje. Hij schilderde, aquarelleerde en tekende (pastel) landschappen, haven- en stadsgezichten. Behaalde in 1942 de St. Lucasprijs en in 1953 de Arti-medaille. Gaf les aan o.a. A.J. en M. Pieck. Overleden op 28 oktober 1967 te Blaricum. Zijn werk is opgenomen in het boek

W.A. Knip archief 78

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 28

Omschrijving

Sr#

Knip, W.A. Knip is geboren te Amsterdam op 31.01.1883 en overleden te Blaricum op 28.10.1967

Willem Alexander Knip werd op 31 januari 1883 in Amsterdam geboren. Hij woonde en werkte in Amsterdam, Haarlem, Laren (N.H.) en Blaricum. Knip ondernam studiereizen naar Frankrijk, Italië (Venetië, Florence) en Spanje. Hij schilderde, aquarelleerde en tekende (pastel) landschappen, haven- en stadsgezichten. Behaalde in 1942 de St. Lucasprijs en in 1953 de Arti-medaille. Gaf les aan o.a. A.J. en M. Pieck. Overleden op 28 oktober 1967 te Blaricum. Zijn werk is opgenomen in het boek

W.A. Knip archief 79

Omschrijving

Sr#

Knip, W.A. Knip is geboren te Amsterdam op 31.01.1883 en overleden te Blaricum op 28.10.1967

Willem Alexander Knip werd op 31 januari 1883 in Amsterdam geboren. Hij woonde en werkte in Amsterdam, Haarlem, Laren (N.H.) en Blaricum. Knip ondernam studiereizen naar Frankrijk, Italië (Venetië, Florence) en Spanje. Hij schilderde, aquarelleerde en tekende (pastel) landschappen, haven- en stadsgezichten. Behaalde in 1942 de St. Lucasprijs en in 1953 de Arti-medaille. Gaf les aan o.a. A.J. en M. Pieck. Overleden op 28 oktober 1967 te Blaricum. Zijn werk is opgenomen in het boek

W.A. Knip archief 80

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 29

Omschrijving

Sr#

Knip, W.A. Knip is geboren te Amsterdam op 31.01.1883 en overleden te Blaricum op 28.10.1967

Willem Alexander Knip werd op 31 januari 1883 in Amsterdam geboren. Hij woonde en werkte in Amsterdam, Haarlem, Laren (N.H.) en Blaricum. Knip ondernam studiereizen naar Frankrijk, Italië (Venetië, Florence) en Spanje. Hij schilderde, aquarelleerde en tekende (pastel) landschappen, haven- en stadsgezichten. Behaalde in 1942 de St. Lucasprijs en in 1953 de Arti-medaille. Gaf les aan o.a. A.J. en M. Pieck. Overleden op 28 oktober 1967 te Blaricum. Zijn werk is opgenomen in het boek

W.A. Knip archief 81

Omschrijving

Sr#

Reinhold Koch-Zeuthen war ein in Berlin tätiger Maler und Grafiker. Sein Vater war Georg Koch.
1915-1918 Studium an der Hochschule für bildende Künste in Charlottenburg u. a. bei Kallmorgen.
Er schuf Architekturansichten, deren Motive er der norddeutschen Ebene entlieh.

Reinhart Koch archief 50

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 3

Omschrijving

Sr#

Kohrl, Ludwig Kohrl, geboren op 4 augustus 1858 te Graz en overleden in 1927. Leerling van de Tekenakademie van Graz (1873-1877) onder leiding van Schwach. Was werkzaam in Hongarije, Siebenbürgen, Graz en München, waar hij zich ging vestigen. Hij exposeerde voor het eerst in Wenen (Künstlerhaus) en sinds 1889 in München (Glaspalast). Hij schilderde bij voorkeur figuurstukken die veelal gebruikt werden voor reprodukties en ook afgebeeld werden in diverse boeken. Waaronder; der postbote, der schusterjunge, der erste brief, die wilderer enz.

Ludwig Kohrl archief 50

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 30

Omschrijving

Sr#

Koldeweij, Bernardus Marie (Bernard); geboren Dordrecht 23 november 1859 en overleden Dordrecht 17 december 1898.
Woonde en werkte in Dordrecht, tijdelijk in Antwerpen en maakte een studiereis door Italië en naar Corsica. Leerling van J.C. Vogel, R. Lary en van de Antwerpse Tekenakademie. Raadgevingen van Th. E.A. de Bock. Schilderde, aquarelleerde en tekende enkele stillevens, landschappen, haven- en riviergezichten, ook enkele figuurstukken. Gaf raadgevingen aan H.P.A. Gunneweg.
Tentoonstellingen Amsterdam, Rotterdam, Gent enz. Het Rijksmuseum Van Bilderbeek-Lamaison Dordrecht bezit een aantal werken van hem.

B.M. Koldeweij archief 1

Omschrijving

Sr#

Mark Kolthoff (1901-1992) was kunstschilder en cineast. Hij is in de jaren dertig onder invloed van Joris Ivens gaan fotograferen, voornamelijk sociale onderwerpen, maar zo nu en dan ook reclame- en architectuurfotografie. Kolthoff was als leraar actief in de Vereeniging van Arbeidersfotografen. Hij leerde hen om de werkomstandigheden in hun omgeving vast te leggen en zichtbaar te maken. Op die manier zouden zij een bijdrage leveren aan de bewustwording van het proletariaat. Kolthoff is een belangrijke representant van deze zogeheten Nieuwe Fotografie in Nederland. Vanaf 1933, toen Ivens voorgoed naar het buitenland vertrok, nam Kolthoff gaandeweg het schilderen weer op, waardoor de fotografie op de achtergrond raakte. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog heeft hij niet meer gefotografeerd.

Mark Kolthoff archief 1

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 31

Omschrijving

Sr#

Mark Kolthoff (1901-1992) was kunstschilder en cineast. Hij is in de jaren dertig onder invloed van Joris Ivens gaan fotograferen, voornamelijk sociale onderwerpen, maar zo nu en dan ook reclame- en architectuurfotografie. Kolthoff was als leraar actief in de Vereeniging van Arbeidersfotografen. Hij leerde hen om de werkomstandigheden in hun omgeving vast te leggen en zichtbaar te maken. Op die manier zouden zij een bijdrage leveren aan de bewustwording van het proletariaat. Kolthoff is een belangrijke representant van deze zogeheten Nieuwe Fotografie in Nederland. Vanaf 1933, toen Ivens voorgoed naar het buitenland vertrok, nam Kolthoff gaandeweg het schilderen weer op, waardoor de fotografie op de achtergrond raakte. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog heeft hij niet meer gefotografeerd.

Mark Kolthoff archief 2

Omschrijving

Sr#

Cornelis Koppenol, geboren Zoetermeer 26 december 1865, overleden Den Haag 1946. Leerling van de Akademie v. B.K. te Den Haag (ruim 6 jaar). Hij woonde en werkte te Den Haag, Delft, Rijswijk en Nunspeet. In zijn jonge jaren werkte hij bij “De Porceleyne Fles” te Delft. C. Koppenol schilderde, aquarelleerde, tekende, etste en lithografeerde portretten, stillevens, strandgezichten met figuren, koeien- en schapenmarkten, landschappen met landarbeiders, boereninterieurs en boerenvrouwen, ook schilderde hij oude gebouwen. Hij gaf les aan de Akademie v. B.K. te Den Haag. Werken in bezit van het Haags Gemeentemuseum en Rijksmuseum Kroller-Muller te Otterlo.

C. Koppenol archief 1

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 32

Omschrijving

Sr#

Hennie de Korte, in Vreeswijk geboren studeerde van 1957 tot 1959 aan de
kunstacademie van Sydney en daarna 3 jaar in Rotterdam. Hij heeft in vele
landen succesvolle exposities gehad. Zijn werk wordt verkocht in galeries over de
hele wereld. De impressionistische stijl van De Korte is sterk beïnvloed door
Liebermann Retrospective van 1979.

H. de Korte archief 1

Omschrijving

Sr#

Korteling, Willem is geboren te Deventer op 8 mei 1889 en overleden te Diepenveen op 18 mei 1964. Hij woonde en werkte in Deventer tot 1927, daarna in Diepenveen. Hij was leerling van zijn vader B. Korteling. Hij schilderde, aquarelleerde en tekende landschappen (in en om de IJssel en Deventer), bosgezichten, pluimvee en zeer fraaie stillevens enz. Werk van deze kunstenaar is vertegenwoordigd in ondermeer het Deventer Museum en her Gemeente Museum te Arnhem.

Willem Korteling archief 1

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 33

Omschrijving

Sr#

Kregten, Fedor van Kregten is geboren in 1871 en overleden in 1937.
Het huwelijksleven van Hermannus Jacobus van Kregten, die het levenslicht zag aan boord van een driemaster in de Oostzee, en Anna Jufina Rienks, afkomstig uit Hoogeveen, werd gekenmerkt door een rusteloos bestaan.

Hun elf kinderen kwamen op acht verschillende plaatsen ter wereld.

De oudste zoon Johannes Aurelius Richard Fedor werd in Diever geboren.

De belangstelling van Fedor voor de natuur en het landschap kreeg, juist door de aanhoudende verhuizingen van het gezin, steeda nieuwe impulsen.

In 1892 besloot hij dan ook, na een korte loopbaan in het onderwijs, zich geheel aan de schilderkunst te wijden.

Zijn eerste werkgebieden waren Drenthe en Overijssel, waar hij geïnspireerd raakte door de onafzienbare heidevelden.

Hij werkte geheel op eigen kracht.

Contacten met collega’s bleven aanvankelijk achterwege.

Het lidmaatschap van een kunstenaarsvereniging of de opleiding aan de academie waren voor hem geen middelen om zijn blik te verruimen.

Wel beschikte hij over een eigen atelier in Notter.

Daarin werkte hij zijn natuurschetsen uit, want een plein-airschilder was hij niet.

Behalve aan landschappen werkte hij graag aan dierstudies.

Veel tijd won hij, nadat hij zelf een kalf had aangeschaft, dat hij in alle rust in al zijn schilderkunstige hoedanigheden kon bestuderen.

In 1906 vestigde hij zich in Den Haag.

Van daaruit bezocht hij regelmatig zijn vorige woonplaats Wierden.

Ondanks een teruggetrokken bestaan, waarin weinig plaats was voor een sociaal kunstenaarsleven, heeft Fedor van Kregten wel met een zekere regelmaat geëxposeerd en dreef hij zaken via de kunsthandel.

In 1929 maakte hij reizen naar Spanje en Marokko.

In 1968 werd in Diever een tentoonstelling aan hem gewijd.

Literatuur:

Han Baas, “Fedor van Kregten, zijn leven, zijn werk”, (Deventer, s.a.).

Fedor van Kregten archief 1

Omschrijving

Sr#

Havengezicht Rotterdam, Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 35

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 4

Omschrijving

Sr#

Kregten, Fedor van Kregten is geboren in 1871 en overleden in 1937.
Het huwelijksleven van Hermannus Jacobus van Kregten, die het levenslicht zag aan boord van een driemaster in de Oostzee, en Anna Jufina Rienks, afkomstig uit Hoogeveen, werd gekenmerkt door een rusteloos bestaan.

Hun elf kinderen kwamen op acht verschillende plaatsen ter wereld.

De oudste zoon Johannes Aurelius Richard Fedor werd in Diever geboren.

De belangstelling van Fedor voor de natuur en het landschap kreeg, juist door de aanhoudende verhuizingen van het gezin, steeda nieuwe impulsen.

In 1892 besloot hij dan ook, na een korte loopbaan in het onderwijs, zich geheel aan de schilderkunst te wijden.

Zijn eerste werkgebieden waren Drenthe en Overijssel, waar hij geïnspireerd raakte door de onafzienbare heidevelden.

Hij werkte geheel op eigen kracht.

Contacten met collega’s bleven aanvankelijk achterwege.

Het lidmaatschap van een kunstenaarsvereniging of de opleiding aan de academie waren voor hem geen middelen om zijn blik te verruimen.

Wel beschikte hij over een eigen atelier in Notter.

Daarin werkte hij zijn natuurschetsen uit, want een plein-airschilder was hij niet.

Behalve aan landschappen werkte hij graag aan dierstudies.

Veel tijd won hij, nadat hij zelf een kalf had aangeschaft, dat hij in alle rust in al zijn schilderkunstige hoedanigheden kon bestuderen.

In 1906 vestigde hij zich in Den Haag.

Van daaruit bezocht hij regelmatig zijn vorige woonplaats Wierden.

Ondanks een teruggetrokken bestaan, waarin weinig plaats was voor een sociaal kunstenaarsleven, heeft Fedor van Kregten wel met een zekere regelmaat geëxposeerd en dreef hij zaken via de kunsthandel.

In 1929 maakte hij reizen naar Spanje en Marokko.

In 1968 werd in Diever een tentoonstelling aan hem gewijd.

Literatuur:

Han Baas, “Fedor van Kregten, zijn leven, zijn werk”, (Deventer, s.a.).

Fedor van Kregten archief 2

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 5

Omschrijving

Sr#

Kregten, Fedor van Kregten is geboren in 1871 en overleden in 1937.
Het huwelijksleven van Hermannus Jacobus van Kregten, die het levenslicht zag aan boord van een driemaster in de Oostzee, en Anna Jufina Rienks, afkomstig uit Hoogeveen, werd gekenmerkt door een rusteloos bestaan.

Hun elf kinderen kwamen op acht verschillende plaatsen ter wereld.

De oudste zoon Johannes Aurelius Richard Fedor werd in Diever geboren.

De belangstelling van Fedor voor de natuur en het landschap kreeg, juist door de aanhoudende verhuizingen van het gezin, steeda nieuwe impulsen.

In 1892 besloot hij dan ook, na een korte loopbaan in het onderwijs, zich geheel aan de schilderkunst te wijden.

Zijn eerste werkgebieden waren Drenthe en Overijssel, waar hij geïnspireerd raakte door de onafzienbare heidevelden.

Hij werkte geheel op eigen kracht.

Contacten met collega’s bleven aanvankelijk achterwege.

Het lidmaatschap van een kunstenaarsvereniging of de opleiding aan de academie waren voor hem geen middelen om zijn blik te verruimen.

Wel beschikte hij over een eigen atelier in Notter.

Daarin werkte hij zijn natuurschetsen uit, want een plein-airschilder was hij niet.

Behalve aan landschappen werkte hij graag aan dierstudies.

Veel tijd won hij, nadat hij zelf een kalf had aangeschaft, dat hij in alle rust in al zijn schilderkunstige hoedanigheden kon bestuderen.

In 1906 vestigde hij zich in Den Haag.

Van daaruit bezocht hij regelmatig zijn vorige woonplaats Wierden.

Ondanks een teruggetrokken bestaan, waarin weinig plaats was voor een sociaal kunstenaarsleven, heeft Fedor van Kregten wel met een zekere regelmaat geëxposeerd en dreef hij zaken via de kunsthandel.

In 1929 maakte hij reizen naar Spanje en Marokko.

In 1968 werd in Diever een tentoonstelling aan hem gewijd.

Literatuur:

Han Baas, “Fedor van Kregten, zijn leven, zijn werk”, (Deventer, s.a.).

Fedor van Kregten archief 70

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 6

Omschrijving

Sr#

Den Haag 22.05.1892 – Delft 05.09.1979

Joop Kropff bezocht de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij schilderde, aquarelleerde, tekende, etste en lithografeerde stillevens, portretten en landschappen.
Van de oliewinning in de Zuidoosthoek van Drenthe, maakte hij de schoolplaat “Olieveld Schoonebeek”.
Hij was lid van “Pulchri Studio” in Den Haag.

Joop Kropff archief 1

Omschrijving

Sr#

Den Haag 22.05.1892 – Delft 05.09.1979

Joop Kropff bezocht de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij schilderde, aquarelleerde, tekende, etste en lithografeerde stillevens, portretten en landschappen.
Van de oliewinning in de Zuidoosthoek van Drenthe, maakte hij de schoolplaat “Olieveld Schoonebeek”.
Hij was lid van “Pulchri Studio” in Den Haag.

Joop Kropff archief 3

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 7

Omschrijving

Sr#

Den Haag 22.05.1892 – Delft 05.09.1979

Joop Kropff bezocht de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij schilderde, aquarelleerde, tekende, etste en lithografeerde stillevens, portretten en landschappen.
Van de oliewinning in de Zuidoosthoek van Drenthe, maakte hij de schoolplaat “Olieveld Schoonebeek”.
Hij was lid van “Pulchri Studio” in Den Haag.

Joop Kropff archief 7

Omschrijving

Sr#

Camille Lambert, Aarlen (België) 1874/'76-1964 Juvisy-sur-Orge (Frankrijk),
schilderde in een kleurrijke, luministische stijl terrasscènes, boulevards,
strandtaferelen, bals en feesten. De onderwerpen voor deze onbezorgde
genretaferelen vond hij doorgaans op plaatsen waar de Brusselse ‘beau
monde’ begin 20e eeuw graag bijeen kwam. De schilder woonde en werkte
vrijwel zijn hele leven in Brussel, waar hij lid was van de
kunstenaarsvereniging ‘Labeur’. Dit stelde hem in staat om jaarlijks te
exposeren in het Museum voor Moderne Kunsten, wat hem bewonderaars en
kopers bezorgde. Behalve mondaine genrevoorstellingen zijn van hem ook
bloemstillevens en lommerrijke tuinen met figuren bekend.

Hij ontving zijn opleiding aan de kunstacademies van Luik en van Antwerpen.
Hij ontving de tweede en derde Prix de Rome in 1898, 1901 en 1904. Werkte
te Brussel en omgeving en Oostende. Werken in de collecties van o.a. musea
van Arlon, Mons, Elsene en Luik.

C. Lambert archief 70

Omschrijving

Sr#

Marinus Johannus Drulman of Marinus de Jongere: Amsterdam 1912-1978

Marinus Drulman werkte veel onder het pseudoniem M. de Jongere. Hij
maakte studiereizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Was
leerling van de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam. Tekende en
schilderde in de naturalistisch-impressionistische trant, landschappen en
havens. Verwierf grote bekendheid door zijn havengezichten. Werk is o.a. in
het bezit van het Kamper museum.
Marinus de Jongere beleefde zijn artistieke bloeiperiode in de jaren vijftig en
zestig, precies de Tijd dat Rotterdam bezig was zich te ontwikkelen tot
wereldhaven nummer een. De oceaanreuzen van de Holland Amerika Lijn
waren een vertrouwd gezicht aan de Wilhelminapier en naar afbeeldingen van
die schepen, de trots van zeevarend Holland, was een grote vraag. De
Jongere leverde in die tijd meerdere schilderijen per dag af. Hij had een hele
serie doeken in zijn atelier op een rijtje staan. Daar liep hij al schilderend
langs.

De roem van de schilder beleef niet beperkt tot Nederland. De Griekse
scheepsmagnaat Onassis bestelde ooit 28 doeken, waarop alle schepen van
zijn vloot apart stonden afgebeeld. De Amerikaanse president Lyndon B.
Johnson zocht tijden een bezoek in de jaren zestig de schilder op in zijn atelier
in Hillegersberg en kocht vijf Hollandse landschappen. Want behalve havens
schilderde de Jongere ook graag molens en vlieten. Vanuit zijn huis liep hij zo
de polder in. Hij was dol op wipmolens. Ook bezat de Jongere een huis in
Zwitserland, wat weer leidde tot een aantal schilderijen met berglandschappen
met besneeuwde toppen. Midden tussen deze bergen werkte hij trouwens ook
veel aan zijn havengezichten.

De puur Rotterdams aandoende schilder was echter afkomstig uit Amsterdam.
Hij heette eigenlijk J.M. Drulman, naar zijn moeder, maar gebruikte liever de
naam van zijn vader, de schilder en etser Marius Janssen. Zo ontstond het
pseudoniem Marinus de Jongere. Alleen tijdens de bezetting, toen
kunstenaars niet onder een schuilnaam mochten werken, gebruikte hij zijn
eigen naam , Drulman. Werk met deze signatuur is dan ook tot deze periode te
herleiden.

Er zijn vele bekende en gewaardeerde schilders van de Rotterdamse haven.
De jongere neemt echter tussen hen een aparte plaats in. Hij schilderde de
dingen die je zag als je als klein jochie langs de havenkant schooierde en
bananen stroopte uit de bananenboten in de Maashaven. Als een gevolg van
de sociale, culturele en economische veranderingen in het post-moderne
Rotterdam, ontstaat er een hang naar die trotse havenstad van vroeger. Naar
dat besef van; dit is onze stad, zo ziet Rotterdam er uit. De schilderijen van de
Jongere doen de glorietijd van de haven herleven.De jaren dat op de Maas
vrachtschepen onder stoom lagen en sleepboten af en aan voeren. Op zijn
doeken heerst een koortsachtige bedrijvigheid.
Meer informatie is te vinden op www.dejongere.com

M. de Jongere archief 8

Omschrijving

Sr#

Lassche, Henk Lassche. “Deze schilder van het Hollandse landschap heeft, staand in de romantische traditie van de Noord-Europese schilderkunst, in de loop der jaren een geheel eigen beeldtaal ontwikkeld.

Het gaat bij hem niet om een “letterlijke” weergave van dat landschap met zijn weidse vergezichten en hoge luchten, maar om een persoonlijke verwerking hiervan.

De synthese van een expressionistische en informele benadering van zijn onderwerpen leidt bij hem tot abstracties, die mede ontstaan als gevolg van een uiterst intensieve werkwijze. Door laag op laag te zetten, door wegschrapen en bijwerken, ontstaan er schilderijen in olieverf, die telkens weer bij de aandachtige beschouwer nieuwe en verrassende beelden oproepen.

Het zijn werken die – hoe klein van formaat soms ook – de monumentaliteit van de door hem op zo eigen wijze verwerkte onderwerpen overtuigend en indrukwekkend laten zien”.

Henk Lassche archief 2

Omschrijving

Sr#

Lassche, Henk Lassche. “Deze schilder van het Hollandse landschap heeft, staand in de romantische traditie van de Noord-Europese schilderkunst, in de loop der jaren een geheel eigen beeldtaal ontwikkeld.

Het gaat bij hem niet om een “letterlijke” weergave van dat landschap met zijn weidse vergezichten en hoge luchten, maar om een persoonlijke verwerking hiervan.

De synthese van een expressionistische en informele benadering van zijn onderwerpen leidt bij hem tot abstracties, die mede ontstaan als gevolg van een uiterst intensieve werkwijze. Door laag op laag te zetten, door wegschrapen en bijwerken, ontstaan er schilderijen in olieverf, die telkens weer bij de aandachtige beschouwer nieuwe en verrassende beelden oproepen.

Het zijn werken die – hoe klein van formaat soms ook – de monumentaliteit van de door hem op zo eigen wijze verwerkte onderwerpen overtuigend en indrukwekkend laten zien”.

Henk Lassche archief 3

Omschrijving

Sr#

Keus, Adriaan is geboren op 7 september 1875 te Rotterdam en overleden op 15 mei 1955 te Soest. Hij woonde en werkte in Den Haag tot 1910, Putten (Gld.) tot 1916, Baarn tot 1920, van 1920 af te Soest. Leerling van de Akademie voor B.K. in Den Haag (1898-1899), raadgevingen van H.W.Mesdag. Hij schilderde, tekende en etste landschappen, boerenwoningen, bossen en bollenvelden. Was lid van 'Arti et Amicitiae' te Amsterdam. Tentoonstellingen Rotterdam1902 en Amsterdam 1903.
Adriaan Keus wordt op 7 september 1875 te Rotterdam geboren als zoon van Dirk Leendert Marie Eliza Keus en Klara Cornelia van Traa. Zijn vader is luitenant-terzee. Als Adriaan drie jaar is vertrekt het gezin voor drie jaar naar Den Helder. In 1885 terug naar Rotterdam. Daar wonen zij tot 1889. De oudste broer van Adriaan volgt een opleiding als adelborst en vader Keus heeft stille hoop dat Adriaan die opleiding ook wil gaan volgen. Als Adriaan 14 jaar oud is gaat hij naar Oosterhout voor een drie jaar internaats-HBS-opleiding. Hij slaagt in 1892. Terug in Rotterdam moet er beslist worden over de verdere studie van Adriaan. Een opleiding tot adelborst wordt het niet. Omdat Adriaan grote belangstelling heeft voor de natuur, wordt besloten dat hij in Leiden bij de Rijksacademietuin een opleiding voor tuinleiders gaat volgen. Deze cursus volgt hij anderhalf jaar , dan verhuist hij naar Londen voor een studie botanie. In zijn vrije tijd bezocht hij de Londense museums en in de stilte van deze zalen ontwaakte in hem steeds meer het verlangen tot tekenen van de natuur.Ook de studie botanie heeft hem steeds meer in deze richting gestuurd. Terug uit Engeland kiest Adriaan Keus definitief voor de kunst. Van 1896 tot 1899 studeert hij aan de Academie van Beeldende Kunst te Den Haag. Hij behaalt de acte van bekwaamheid voor Huis-en Schoolonderwijs in het Handteekenen. Na de academie ontwikkelt hij zich verder als landschapschilder. Hij gaat vriendschappelijk om met Bernard Schregel en hij krijgt raadgevingen van Hendrik Willem Mesdag.Van 1900 tot 1911 is Adriaan als tekenaar, aquarellist en kunstschilder volledig opgenomen in het Haagse kunstleven. Hij wordt werkend lid van het Schilderkundig Genootschap Pulchri Studio in Den Haag. Lange Voorhout 15. Dit eervol lidmaatschap brengt hem in nauw contact met andere kunstenaars van ‘naam‘, en biedt hem de gelegenheid in groepsverband in Pulchri te exposeren, of daar in portefeuille ter inzage te leggen.Van Pulchri krijgt hij het bericht dat koninging-moeder Emma zijn aquarel Het Geitje uit de portefeuille heeft aangekocht.

Adriaan Keus vindt in Den Haag veel kunstvrienden, maar ook zijn hartsvriendin Lucy Fancy van Batenburg waarmee hij zijn leven wil delen. Het paar trouwt op 17 februari 1911 in Den Haag.
Het jonge paar vestigt zich in Putten op de Veluwe.Mevrouw Keus wordt verpleegster in het nieuwe herstellingsoord. In de zes jaren in Putten worden twee kinderen geboren. Lucy Adriana (die later in Soest met Jan Tans zou trouwen) en Adriaan Cornelis. Mevrouw Keus zorgt voor het basis inkomen en haar man tekent en schildert maar door in de omgeving. Hij blijft toch een echte Haagse kunstschilder. Via de Pulchri Studio wordt werk verkocht en af en toe krijgt hij van de direkteur een plezierig bericht.

A. Keus archief 1

Omschrijving

Sr#

Keus, Adriaan is geboren op 7 september 1875 te Rotterdam en overleden op 15 mei 1955 te Soest. Hij woonde en werkte in Den Haag tot 1910, Putten (Gld.) tot 1916, Baarn tot 1920, van 1920 af te Soest. Leerling van de Akademie voor B.K. in Den Haag (1898-1899), raadgevingen van H.W.Mesdag. Hij schilderde, tekende en etste landschappen, boerenwoningen, bossen en bollenvelden. Was lid van 'Arti et Amicitiae' te Amsterdam. Tentoonstellingen Rotterdam1902 en Amsterdam 1903.
Adriaan Keus wordt op 7 september 1875 te Rotterdam geboren als zoon van Dirk Leendert Marie Eliza Keus en Klara Cornelia van Traa. Zijn vader is luitenant-terzee. Als Adriaan drie jaar is vertrekt het gezin voor drie jaar naar Den Helder. In 1885 terug naar Rotterdam. Daar wonen zij tot 1889. De oudste broer van Adriaan volgt een opleiding als adelborst en vader Keus heeft stille hoop dat Adriaan die opleiding ook wil gaan volgen. Als Adriaan 14 jaar oud is gaat hij naar Oosterhout voor een drie jaar internaats-HBS-opleiding. Hij slaagt in 1892. Terug in Rotterdam moet er beslist worden over de verdere studie van Adriaan. Een opleiding tot adelborst wordt het niet. Omdat Adriaan grote belangstelling heeft voor de natuur, wordt besloten dat hij in Leiden bij de Rijksacademietuin een opleiding voor tuinleiders gaat volgen. Deze cursus volgt hij anderhalf jaar , dan verhuist hij naar Londen voor een studie botanie. In zijn vrije tijd bezocht hij de Londense museums en in de stilte van deze zalen ontwaakte in hem steeds meer het verlangen tot tekenen van de natuur.Ook de studie botanie heeft hem steeds meer in deze richting gestuurd. Terug uit Engeland kiest Adriaan Keus definitief voor de kunst. Van 1896 tot 1899 studeert hij aan de Academie van Beeldende Kunst te Den Haag. Hij behaalt de acte van bekwaamheid voor Huis-en Schoolonderwijs in het Handteekenen. Na de academie ontwikkelt hij zich verder als landschapschilder. Hij gaat vriendschappelijk om met Bernard Schregel en hij krijgt raadgevingen van Hendrik Willem Mesdag.Van 1900 tot 1911 is Adriaan als tekenaar, aquarellist en kunstschilder volledig opgenomen in het Haagse kunstleven. Hij wordt werkend lid van het Schilderkundig Genootschap Pulchri Studio in Den Haag. Lange Voorhout 15. Dit eervol lidmaatschap brengt hem in nauw contact met andere kunstenaars van ‘naam‘, en biedt hem de gelegenheid in groepsverband in Pulchri te exposeren, of daar in portefeuille ter inzage te leggen.Van Pulchri krijgt hij het bericht dat koninging-moeder Emma zijn aquarel Het Geitje uit de portefeuille heeft aangekocht.

Adriaan Keus vindt in Den Haag veel kunstvrienden, maar ook zijn hartsvriendin Lucy Fancy van Batenburg waarmee hij zijn leven wil delen. Het paar trouwt op 17 februari 1911 in Den Haag.
Het jonge paar vestigt zich in Putten op de Veluwe.Mevrouw Keus wordt verpleegster in het nieuwe herstellingsoord. In de zes jaren in Putten worden twee kinderen geboren. Lucy Adriana (die later in Soest met Jan Tans zou trouwen) en Adriaan Cornelis. Mevrouw Keus zorgt voor het basis inkomen en haar man tekent en schildert maar door in de omgeving. Hij blijft toch een echte Haagse kunstschilder. Via de Pulchri Studio wordt werk verkocht en af en toe krijgt hij van de direkteur een plezierig bericht.

A.Keus archief 1

Omschrijving

Sr#

Korthals, Johannes (Jan) Korthals werd in 1916 in Amsterdam geboren. Hier
woonde en werkte hij langere tijd aan de Amstel, met een prachtig uitzicht op
de Magere Brug, de Hoge Sluis en op Carre.. Hij was een leerling van de
Akademie voor Beeldende Kunst in Antwerpen en van Jos Rovers. Van deze
kreeg hij vooral schilderslessen. Ook was Jan Korthals een leerling van zijn
oom Marie Henry Mackenzie. Vlak voor het overlijden van zijn leermeester
schilderde Korthals een indrukwekkend portret van hem.
Korthals was voorbestemd voor het kantoor, waarop hij na de HBS terecht
kwam. Het was geen groot succes; verder dan fl 100,- per maand bracht hij het
niet. Als hij vrij was, schilderde en tekende hij.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende o.m. in impressionistische trant
stadsgezichten. Hij gaf les aan A.W. Schreuder en was lid van St. Lucas te
Amsterdam. Zijn werk verraadt een rijk geschakeerd vakmanschap , dat
aantrekkelijke elementen bezit: vlotheid in de behandeling der verfmaterie, een
gevoel van atmosfeer en een boeiend en warm coloriet.
Jan Korthals werd vooral bekend door zijn raak getroffen portretten en zijn
sfeervolle stadsgezichten en landschappen.Hij werkte in zijn grote huis aan de
Amstel, of trok in zijn Volkswagenbusje door Frankrijk en andere landen. Hij
heeft zeer veel geexposeerd, ondermeer in Amsterdam, Laren en Geneve. In
het ziekenhuis Amsterdam-Noord hangt een groot schilderij van het IJ van zijn
hand.

Regelmatig kreeg Korthals opdrachten voor stadsgezichten die in kalenders
werden verwerkt. Hierdoor verkreeg hij in brede kring een zekere
populariteit.Immers, wie is niet verrukt van een stukje mooi Amsterdam, of een
herinnering aan een stukje mooi Parijs, zoals Korthals dat weergaf. Door de
vele opdrachten, kreeg hij het gevoel dat zijn artistieke reputatie onvoldoende
tot uitdrukking kwam. In zijn vrije werken zocht hij weer de vernieuwing. In alle
gevallen staat zijn kleurgevoel en zij tekentalent buiten kijf voor de essentie
van zijn onderwerp.

Als late impressionist doorkruiste hij Holland en noteerde hij in vlotte
verzadigde tonen molens en boerderijen. Zijn Amsterdamse stadsgezichten,
waarin de bruine toon de boventoon voert, doen ons het meest aan Breitner
denken. Hier is onmiskenbaar de invloed van zijn oom en leermeester Marie
Henry Mackenzie te herkennen, die zelf gedurende een langere periode bij
Breitner in de leer was. De verering die Mackenzie voor Breitner had, heeft hij
voor honderd procent op zijn neef overgedragen.

Ook kwam hij graag in Parijs, waar hij vele pittige inkttekeningen maakte, die
hij later op zijn atelier in Amsterdam tot goed doorwerkte olieverfschilderijen
maakte. Zijn Parijse straathoekjes zijn typerend; wat blauw in de schaduw, het
rood van een meisjesblouse en een lichtgroene winkelpui, zijn de handige
kleuraccenten in een vluchtig straatbeeld.

Jan Korthals archief 1

Omschrijving

Sr#

Korthals, Johannes (Jan) Korthals werd in 1916 in Amsterdam geboren. Hier
woonde en werkte hij langere tijd aan de Amstel, met een prachtig uitzicht op
de Magere Brug, de Hoge Sluis en op Carre.. Hij was een leerling van de
Akademie voor Beeldende Kunst in Antwerpen en van Jos Rovers. Van deze
kreeg hij vooral schilderslessen. Ook was Jan Korthals een leerling van zijn
oom Marie Henry Mackenzie. Vlak voor het overlijden van zijn leermeester
schilderde Korthals een indrukwekkend portret van hem.
Korthals was voorbestemd voor het kantoor, waarop hij na de HBS terecht
kwam. Het was geen groot succes; verder dan fl 100,- per maand bracht hij het
niet. Als hij vrij was, schilderde en tekende hij.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende o.m. in impressionistische trant
stadsgezichten. Hij gaf les aan A.W. Schreuder en was lid van St. Lucas te
Amsterdam. Zijn werk verraadt een rijk geschakeerd vakmanschap , dat
aantrekkelijke elementen bezit: vlotheid in de behandeling der verfmaterie, een
gevoel van atmosfeer en een boeiend en warm coloriet.
Jan Korthals werd vooral bekend door zijn raak getroffen portretten en zijn
sfeervolle stadsgezichten en landschappen.Hij werkte in zijn grote huis aan de
Amstel, of trok in zijn Volkswagenbusje door Frankrijk en andere landen. Hij
heeft zeer veel geexposeerd, ondermeer in Amsterdam, Laren en Geneve. In
het ziekenhuis Amsterdam-Noord hangt een groot schilderij van het IJ van zijn
hand.

Regelmatig kreeg Korthals opdrachten voor stadsgezichten die in kalenders
werden verwerkt. Hierdoor verkreeg hij in brede kring een zekere
populariteit.Immers, wie is niet verrukt van een stukje mooi Amsterdam, of een
herinnering aan een stukje mooi Parijs, zoals Korthals dat weergaf. Door de
vele opdrachten, kreeg hij het gevoel dat zijn artistieke reputatie onvoldoende
tot uitdrukking kwam. In zijn vrije werken zocht hij weer de vernieuwing. In alle
gevallen staat zijn kleurgevoel en zij tekentalent buiten kijf voor de essentie
van zijn onderwerp.

Als late impressionist doorkruiste hij Holland en noteerde hij in vlotte
verzadigde tonen molens en boerderijen. Zijn Amsterdamse stadsgezichten,
waarin de bruine toon de boventoon voert, doen ons het meest aan Breitner
denken. Hier is onmiskenbaar de invloed van zijn oom en leermeester Marie
Henry Mackenzie te herkennen, die zelf gedurende een langere periode bij
Breitner in de leer was. De verering die Mackenzie voor Breitner had, heeft hij
voor honderd procent op zijn neef overgedragen.

Ook kwam hij graag in Parijs, waar hij vele pittige inkttekeningen maakte, die
hij later op zijn atelier in Amsterdam tot goed doorwerkte olieverfschilderijen
maakte. Zijn Parijse straathoekjes zijn typerend; wat blauw in de schaduw, het
rood van een meisjesblouse en een lichtgroene winkelpui, zijn de handige
kleuraccenten in een vluchtig straatbeeld.

Jan Korthals archief 2

Omschrijving

Sr#

Lassche, Henk Lassche. “Deze schilder van het Hollandse landschap heeft, staand in de romantische traditie van de Noord-Europese schilderkunst, in de loop der jaren een geheel eigen beeldtaal ontwikkeld.

Het gaat bij hem niet om een “letterlijke” weergave van dat landschap met zijn weidse vergezichten en hoge luchten, maar om een persoonlijke verwerking hiervan.

De synthese van een expressionistische en informele benadering van zijn onderwerpen leidt bij hem tot abstracties, die mede ontstaan als gevolg van een uiterst intensieve werkwijze. Door laag op laag te zetten, door wegschrapen en bijwerken, ontstaan er schilderijen in olieverf, die telkens weer bij de aandachtige beschouwer nieuwe en verrassende beelden oproepen.

Het zijn werken die – hoe klein van formaat soms ook – de monumentaliteit van de door hem op zo eigen wijze verwerkte onderwerpen overtuigend en indrukwekkend laten zien”.

Henk Lassche archief 5

Omschrijving

Sr#

Korthals, Johannes (Jan) Korthals werd in 1916 in Amsterdam geboren. Hier
woonde en werkte hij langere tijd aan de Amstel, met een prachtig uitzicht op
de Magere Brug, de Hoge Sluis en op Carre.. Hij was een leerling van de
Akademie voor Beeldende Kunst in Antwerpen en van Jos Rovers. Van deze
kreeg hij vooral schilderslessen. Ook was Jan Korthals een leerling van zijn
oom Marie Henry Mackenzie. Vlak voor het overlijden van zijn leermeester
schilderde Korthals een indrukwekkend portret van hem.
Korthals was voorbestemd voor het kantoor, waarop hij na de HBS terecht
kwam. Het was geen groot succes; verder dan fl 100,- per maand bracht hij het
niet. Als hij vrij was, schilderde en tekende hij.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende o.m. in impressionistische trant
stadsgezichten. Hij gaf les aan A.W. Schreuder en was lid van St. Lucas te
Amsterdam. Zijn werk verraadt een rijk geschakeerd vakmanschap , dat
aantrekkelijke elementen bezit: vlotheid in de behandeling der verfmaterie, een
gevoel van atmosfeer en een boeiend en warm coloriet.
Jan Korthals werd vooral bekend door zijn raak getroffen portretten en zijn
sfeervolle stadsgezichten en landschappen.Hij werkte in zijn grote huis aan de
Amstel, of trok in zijn Volkswagenbusje door Frankrijk en andere landen. Hij
heeft zeer veel geexposeerd, ondermeer in Amsterdam, Laren en Geneve. In
het ziekenhuis Amsterdam-Noord hangt een groot schilderij van het IJ van zijn
hand.

Regelmatig kreeg Korthals opdrachten voor stadsgezichten die in kalenders
werden verwerkt. Hierdoor verkreeg hij in brede kring een zekere
populariteit.Immers, wie is niet verrukt van een stukje mooi Amsterdam, of een
herinnering aan een stukje mooi Parijs, zoals Korthals dat weergaf. Door de
vele opdrachten, kreeg hij het gevoel dat zijn artistieke reputatie onvoldoende
tot uitdrukking kwam. In zijn vrije werken zocht hij weer de vernieuwing. In alle
gevallen staat zijn kleurgevoel en zij tekentalent buiten kijf voor de essentie
van zijn onderwerp.

Als late impressionist doorkruiste hij Holland en noteerde hij in vlotte
verzadigde tonen molens en boerderijen. Zijn Amsterdamse stadsgezichten,
waarin de bruine toon de boventoon voert, doen ons het meest aan Breitner
denken. Hier is onmiskenbaar de invloed van zijn oom en leermeester Marie
Henry Mackenzie te herkennen, die zelf gedurende een langere periode bij
Breitner in de leer was. De verering die Mackenzie voor Breitner had, heeft hij
voor honderd procent op zijn neef overgedragen.

Ook kwam hij graag in Parijs, waar hij vele pittige inkttekeningen maakte, die
hij later op zijn atelier in Amsterdam tot goed doorwerkte olieverfschilderijen
maakte. Zijn Parijse straathoekjes zijn typerend; wat blauw in de schaduw, het
rood van een meisjesblouse en een lichtgroene winkelpui, zijn de handige
kleuraccenten in een vluchtig straatbeeld.

Jan Korthals archief 3

Omschrijving

Sr#

Lassche, Henk Lassche. “Deze schilder van het Hollandse landschap heeft, staand in de romantische traditie van de Noord-Europese schilderkunst, in de loop der jaren een geheel eigen beeldtaal ontwikkeld.

Het gaat bij hem niet om een “letterlijke” weergave van dat landschap met zijn weidse vergezichten en hoge luchten, maar om een persoonlijke verwerking hiervan.

De synthese van een expressionistische en informele benadering van zijn onderwerpen leidt bij hem tot abstracties, die mede ontstaan als gevolg van een uiterst intensieve werkwijze. Door laag op laag te zetten, door wegschrapen en bijwerken, ontstaan er schilderijen in olieverf, die telkens weer bij de aandachtige beschouwer nieuwe en verrassende beelden oproepen.

Het zijn werken die – hoe klein van formaat soms ook – de monumentaliteit van de door hem op zo eigen wijze verwerkte onderwerpen overtuigend en indrukwekkend laten zien”.

Henk Lassche archief 5

Omschrijving

Sr#

Korthals, Johannes (Jan) Korthals werd in 1916 in Amsterdam geboren. Hier
woonde en werkte hij langere tijd aan de Amstel, met een prachtig uitzicht op
de Magere Brug, de Hoge Sluis en op Carre.. Hij was een leerling van de
Akademie voor Beeldende Kunst in Antwerpen en van Jos Rovers. Van deze
kreeg hij vooral schilderslessen. Ook was Jan Korthals een leerling van zijn
oom Marie Henry Mackenzie. Vlak voor het overlijden van zijn leermeester
schilderde Korthals een indrukwekkend portret van hem.
Korthals was voorbestemd voor het kantoor, waarop hij na de HBS terecht
kwam. Het was geen groot succes; verder dan fl 100,- per maand bracht hij het
niet. Als hij vrij was, schilderde en tekende hij.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende o.m. in impressionistische trant
stadsgezichten. Hij gaf les aan A.W. Schreuder en was lid van St. Lucas te
Amsterdam. Zijn werk verraadt een rijk geschakeerd vakmanschap , dat
aantrekkelijke elementen bezit: vlotheid in de behandeling der verfmaterie, een
gevoel van atmosfeer en een boeiend en warm coloriet.
Jan Korthals werd vooral bekend door zijn raak getroffen portretten en zijn
sfeervolle stadsgezichten en landschappen.Hij werkte in zijn grote huis aan de
Amstel, of trok in zijn Volkswagenbusje door Frankrijk en andere landen. Hij
heeft zeer veel geexposeerd, ondermeer in Amsterdam, Laren en Geneve. In
het ziekenhuis Amsterdam-Noord hangt een groot schilderij van het IJ van zijn
hand.

Regelmatig kreeg Korthals opdrachten voor stadsgezichten die in kalenders
werden verwerkt. Hierdoor verkreeg hij in brede kring een zekere
populariteit.Immers, wie is niet verrukt van een stukje mooi Amsterdam, of een
herinnering aan een stukje mooi Parijs, zoals Korthals dat weergaf. Door de
vele opdrachten, kreeg hij het gevoel dat zijn artistieke reputatie onvoldoende
tot uitdrukking kwam. In zijn vrije werken zocht hij weer de vernieuwing. In alle
gevallen staat zijn kleurgevoel en zij tekentalent buiten kijf voor de essentie
van zijn onderwerp.

Als late impressionist doorkruiste hij Holland en noteerde hij in vlotte
verzadigde tonen molens en boerderijen. Zijn Amsterdamse stadsgezichten,
waarin de bruine toon de boventoon voert, doen ons het meest aan Breitner
denken. Hier is onmiskenbaar de invloed van zijn oom en leermeester Marie
Henry Mackenzie te herkennen, die zelf gedurende een langere periode bij
Breitner in de leer was. De verering die Mackenzie voor Breitner had, heeft hij
voor honderd procent op zijn neef overgedragen.

Ook kwam hij graag in Parijs, waar hij vele pittige inkttekeningen maakte, die
hij later op zijn atelier in Amsterdam tot goed doorwerkte olieverfschilderijen
maakte. Zijn Parijse straathoekjes zijn typerend; wat blauw in de schaduw, het
rood van een meisjesblouse en een lichtgroene winkelpui, zijn de handige
kleuraccenten in een vluchtig straatbeeld.

Jan Korthals archief 4

Omschrijving

Sr#

Leickert, Charles H.J.
Brussel 1816 - 1907 Mainz (Duitsland)

Charles Leickert was leerling van onder meer B.J. van Hove en van W.J.J. Nuijen en vanaf 1839 van Andreas Schelfhout. Vooral deze laatste had veel invloed op zijn werk. Hij schilderde prachtige Hollandse ijsgezichten, zomerse landschappen en riviergezichten, waarin hij allerlei motieven verwerkte uit zijn schetsboeken. Na 1859 schilderde hij daarnaast ook strandtaferelen en stadsgezichten. De aantrekkelijkheid van zijn schilderijen wordt onder andere bepaald door de prachtige lichtval en sterk verhalende details. Tevens etste en lithografeerde hij. Vanaf 1848 was Leickert lid van Arti en Amicitiae te Amsterdam. In 1856 werd hij benoemd tot lid van de Koninklijke Academie te Amsterdam.

Werk van hem hangt o.a. in het Rijksmuseum in Amsterdam, het Haags Gemeentemuseum en het Museum Boymans-van Beuningen in Rotterdam.

C.H.J. Leickert archief 70

Omschrijving

Sr#

Stadsgezicht Amsterdam (Magere Brug), Korthals, Johannes (Jan) Korthals werd in 1916 in Amsterdam geboren. Hier
woonde en werkte hij langere tijd aan de Amstel, met een prachtig uitzicht op
de Magere Brug, de Hoge Sluis en op Carre.. Hij was een leerling van de
Akademie voor Beeldende Kunst in Antwerpen en van Jos Rovers. Van deze
kreeg hij vooral schilderslessen. Ook was Jan Korthals een leerling van zijn
oom Marie Henry Mackenzie. Vlak voor het overlijden van zijn leermeester
schilderde Korthals een indrukwekkend portret van hem.
Korthals was voorbestemd voor het kantoor, waarop hij na de HBS terecht
kwam. Het was geen groot succes; verder dan fl 100,- per maand bracht hij het
niet. Als hij vrij was, schilderde en tekende hij.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende o.m. in impressionistische trant
stadsgezichten. Hij gaf les aan A.W. Schreuder en was lid van St. Lucas te
Amsterdam. Zijn werk verraadt een rijk geschakeerd vakmanschap , dat
aantrekkelijke elementen bezit: vlotheid in de behandeling der verfmaterie, een
gevoel van atmosfeer en een boeiend en warm coloriet.
Jan Korthals werd vooral bekend door zijn raak getroffen portretten en zijn
sfeervolle stadsgezichten en landschappen.Hij werkte in zijn grote huis aan de
Amstel, of trok in zijn Volkswagenbusje door Frankrijk en andere landen. Hij
heeft zeer veel geexposeerd, ondermeer in Amsterdam, Laren en Geneve. In
het ziekenhuis Amsterdam-Noord hangt een groot schilderij van het IJ van zijn
hand.

Regelmatig kreeg Korthals opdrachten voor stadsgezichten die in kalenders
werden verwerkt. Hierdoor verkreeg hij in brede kring een zekere
populariteit.Immers, wie is niet verrukt van een stukje mooi Amsterdam, of een
herinnering aan een stukje mooi Parijs, zoals Korthals dat weergaf. Door de
vele opdrachten, kreeg hij het gevoel dat zijn artistieke reputatie onvoldoende
tot uitdrukking kwam. In zijn vrije werken zocht hij weer de vernieuwing. In alle
gevallen staat zijn kleurgevoel en zij tekentalent buiten kijf voor de essentie
van zijn onderwerp.

Als late impressionist doorkruiste hij Holland en noteerde hij in vlotte
verzadigde tonen molens en boerderijen. Zijn Amsterdamse stadsgezichten,
waarin de bruine toon de boventoon voert, doen ons het meest aan Breitner
denken. Hier is onmiskenbaar de invloed van zijn oom en leermeester Marie
Henry Mackenzie te herkennen, die zelf gedurende een langere periode bij
Breitner in de leer was. De verering die Mackenzie voor Breitner had, heeft hij
voor honderd procent op zijn neef overgedragen.

Ook kwam hij graag in Parijs, waar hij vele pittige inkttekeningen maakte, die
hij later op zijn atelier in Amsterdam tot goed doorwerkte olieverfschilderijen
maakte. Zijn Parijse straathoekjes zijn typerend; wat blauw in de schaduw, het
rood van een meisjesblouse en een lichtgroene winkelpui, zijn de handige
kleuraccenten in een vluchtig straatbeeld.

Jan Korthals archief 5

Omschrijving

Sr#

Letter, Jan Marinus (Jan) Letter, geboren op 19 juni 1914 in Hilversum en overleden op 17 maart 1989 eveneens te Hilversum. Woonde en werkte in Hilversum tot 1943, Bussum; sinds 1964 in Laren (N.H.). Kreeg tekenlessen van L.P. Versteeg, Jelle Troelstra en A.C. Sleeswijk. Schildert, aquarelleert, tekent (pen), maakt gouaches, collages en decors voor toneel en opera. Heeft een geheel eigen trant (soms realistisch en abstrakt) en maakt landschappen, stillevens en fantastische onderwerpen. Lid van de Stichting Gooise Schilders en van de Nederlandse Vereniging van Kunstschilders.

J.M. Letter archief 5

Omschrijving

Sr#

Stadsgezicht Amsterdam, Korthals, Johannes (Jan) Korthals werd in 1916 in Amsterdam geboren. Hier
woonde en werkte hij langere tijd aan de Amstel, met een prachtig uitzicht op
de Magere Brug, de Hoge Sluis en op Carre.. Hij was een leerling van de
Akademie voor Beeldende Kunst in Antwerpen en van Jos Rovers. Van deze
kreeg hij vooral schilderslessen. Ook was Jan Korthals een leerling van zijn
oom Marie Henry Mackenzie. Vlak voor het overlijden van zijn leermeester
schilderde Korthals een indrukwekkend portret van hem.
Korthals was voorbestemd voor het kantoor, waarop hij na de HBS terecht
kwam. Het was geen groot succes; verder dan fl 100,- per maand bracht hij het
niet. Als hij vrij was, schilderde en tekende hij.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende o.m. in impressionistische trant
stadsgezichten. Hij gaf les aan A.W. Schreuder en was lid van St. Lucas te
Amsterdam. Zijn werk verraadt een rijk geschakeerd vakmanschap , dat
aantrekkelijke elementen bezit: vlotheid in de behandeling der verfmaterie, een
gevoel van atmosfeer en een boeiend en warm coloriet.
Jan Korthals werd vooral bekend door zijn raak getroffen portretten en zijn
sfeervolle stadsgezichten en landschappen.Hij werkte in zijn grote huis aan de
Amstel, of trok in zijn Volkswagenbusje door Frankrijk en andere landen. Hij
heeft zeer veel geexposeerd, ondermeer in Amsterdam, Laren en Geneve. In
het ziekenhuis Amsterdam-Noord hangt een groot schilderij van het IJ van zijn
hand.

Regelmatig kreeg Korthals opdrachten voor stadsgezichten die in kalenders
werden verwerkt. Hierdoor verkreeg hij in brede kring een zekere
populariteit.Immers, wie is niet verrukt van een stukje mooi Amsterdam, of een
herinnering aan een stukje mooi Parijs, zoals Korthals dat weergaf. Door de
vele opdrachten, kreeg hij het gevoel dat zijn artistieke reputatie onvoldoende
tot uitdrukking kwam. In zijn vrije werken zocht hij weer de vernieuwing. In alle
gevallen staat zijn kleurgevoel en zij tekentalent buiten kijf voor de essentie
van zijn onderwerp.

Als late impressionist doorkruiste hij Holland en noteerde hij in vlotte
verzadigde tonen molens en boerderijen. Zijn Amsterdamse stadsgezichten,
waarin de bruine toon de boventoon voert, doen ons het meest aan Breitner
denken. Hier is onmiskenbaar de invloed van zijn oom en leermeester Marie
Henry Mackenzie te herkennen, die zelf gedurende een langere periode bij
Breitner in de leer was. De verering die Mackenzie voor Breitner had, heeft hij
voor honderd procent op zijn neef overgedragen.

Ook kwam hij graag in Parijs, waar hij vele pittige inkttekeningen maakte, die
hij later op zijn atelier in Amsterdam tot goed doorwerkte olieverfschilderijen
maakte. Zijn Parijse straathoekjes zijn typerend; wat blauw in de schaduw, het
rood van een meisjesblouse en een lichtgroene winkelpui, zijn de handige
kleuraccenten in een vluchtig straatbeeld.

Jan Korthals archief 50

Omschrijving

Sr#

Korthals, Johannes (Jan) Korthals werd in 1916 in Amsterdam geboren. Hier
woonde en werkte hij langere tijd aan de Amstel, met een prachtig uitzicht op
de Magere Brug, de Hoge Sluis en op Carre.. Hij was een leerling van de
Akademie voor Beeldende Kunst in Antwerpen en van Jos Rovers. Van deze
kreeg hij vooral schilderslessen. Ook was Jan Korthals een leerling van zijn
oom Marie Henry Mackenzie. Vlak voor het overlijden van zijn leermeester
schilderde Korthals een indrukwekkend portret van hem.
Korthals was voorbestemd voor het kantoor, waarop hij na de HBS terecht
kwam. Het was geen groot succes; verder dan fl 100,- per maand bracht hij het
niet. Als hij vrij was, schilderde en tekende hij.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende o.m. in impressionistische trant
stadsgezichten. Hij gaf les aan A.W. Schreuder en was lid van St. Lucas te
Amsterdam. Zijn werk verraadt een rijk geschakeerd vakmanschap , dat
aantrekkelijke elementen bezit: vlotheid in de behandeling der verfmaterie, een
gevoel van atmosfeer en een boeiend en warm coloriet.
Jan Korthals werd vooral bekend door zijn raak getroffen portretten en zijn
sfeervolle stadsgezichten en landschappen.Hij werkte in zijn grote huis aan de
Amstel, of trok in zijn Volkswagenbusje door Frankrijk en andere landen. Hij
heeft zeer veel geexposeerd, ondermeer in Amsterdam, Laren en Geneve. In
het ziekenhuis Amsterdam-Noord hangt een groot schilderij van het IJ van zijn
hand.

Regelmatig kreeg Korthals opdrachten voor stadsgezichten die in kalenders
werden verwerkt. Hierdoor verkreeg hij in brede kring een zekere
populariteit.Immers, wie is niet verrukt van een stukje mooi Amsterdam, of een
herinnering aan een stukje mooi Parijs, zoals Korthals dat weergaf. Door de
vele opdrachten, kreeg hij het gevoel dat zijn artistieke reputatie onvoldoende
tot uitdrukking kwam. In zijn vrije werken zocht hij weer de vernieuwing. In alle
gevallen staat zijn kleurgevoel en zij tekentalent buiten kijf voor de essentie
van zijn onderwerp.

Als late impressionist doorkruiste hij Holland en noteerde hij in vlotte
verzadigde tonen molens en boerderijen. Zijn Amsterdamse stadsgezichten,
waarin de bruine toon de boventoon voert, doen ons het meest aan Breitner
denken. Hier is onmiskenbaar de invloed van zijn oom en leermeester Marie
Henry Mackenzie te herkennen, die zelf gedurende een langere periode bij
Breitner in de leer was. De verering die Mackenzie voor Breitner had, heeft hij
voor honderd procent op zijn neef overgedragen.

Ook kwam hij graag in Parijs, waar hij vele pittige inkttekeningen maakte, die
hij later op zijn atelier in Amsterdam tot goed doorwerkte olieverfschilderijen
maakte. Zijn Parijse straathoekjes zijn typerend; wat blauw in de schaduw, het
rood van een meisjesblouse en een lichtgroene winkelpui, zijn de handige
kleuraccenten in een vluchtig straatbeeld.

Jan Korthals archief 51

Omschrijving

Sr#

In 1931 vestigt Leurs zich in Rijswijk. Hij kan daar de atelier-woning overnemen van de kort daarvoor overleden kunstenaar W.B. van Horssen. De atelier-woning maakt deel uit van een groot 17de eeuws complex, De Doelen, gelegen in het hart van Rijswijk. Hier blijft Leurs de rest van zijn leven werken en wonen. Van De Doelen maakt hij een kunstcentrum:

H.J. Leurs archief 1

Omschrijving

Sr#

Korthals, Johannes (Jan) Korthals werd in 1916 in Amsterdam geboren. Hier
woonde en werkte hij langere tijd aan de Amstel, met een prachtig uitzicht op
de Magere Brug, de Hoge Sluis en op Carre.. Hij was een leerling van de
Akademie voor Beeldende Kunst in Antwerpen en van Jos Rovers. Van deze
kreeg hij vooral schilderslessen. Ook was Jan Korthals een leerling van zijn
oom Marie Henry Mackenzie. Vlak voor het overlijden van zijn leermeester
schilderde Korthals een indrukwekkend portret van hem.
Korthals was voorbestemd voor het kantoor, waarop hij na de HBS terecht
kwam. Het was geen groot succes; verder dan fl 100,- per maand bracht hij het
niet. Als hij vrij was, schilderde en tekende hij.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende o.m. in impressionistische trant
stadsgezichten. Hij gaf les aan A.W. Schreuder en was lid van St. Lucas te
Amsterdam. Zijn werk verraadt een rijk geschakeerd vakmanschap , dat
aantrekkelijke elementen bezit: vlotheid in de behandeling der verfmaterie, een
gevoel van atmosfeer en een boeiend en warm coloriet.
Jan Korthals werd vooral bekend door zijn raak getroffen portretten en zijn
sfeervolle stadsgezichten en landschappen.Hij werkte in zijn grote huis aan de
Amstel, of trok in zijn Volkswagenbusje door Frankrijk en andere landen. Hij
heeft zeer veel geexposeerd, ondermeer in Amsterdam, Laren en Geneve. In
het ziekenhuis Amsterdam-Noord hangt een groot schilderij van het IJ van zijn
hand.

Regelmatig kreeg Korthals opdrachten voor stadsgezichten die in kalenders
werden verwerkt. Hierdoor verkreeg hij in brede kring een zekere
populariteit.Immers, wie is niet verrukt van een stukje mooi Amsterdam, of een
herinnering aan een stukje mooi Parijs, zoals Korthals dat weergaf. Door de
vele opdrachten, kreeg hij het gevoel dat zijn artistieke reputatie onvoldoende
tot uitdrukking kwam. In zijn vrije werken zocht hij weer de vernieuwing. In alle
gevallen staat zijn kleurgevoel en zij tekentalent buiten kijf voor de essentie
van zijn onderwerp.

Als late impressionist doorkruiste hij Holland en noteerde hij in vlotte
verzadigde tonen molens en boerderijen. Zijn Amsterdamse stadsgezichten,
waarin de bruine toon de boventoon voert, doen ons het meest aan Breitner
denken. Hier is onmiskenbaar de invloed van zijn oom en leermeester Marie
Henry Mackenzie te herkennen, die zelf gedurende een langere periode bij
Breitner in de leer was. De verering die Mackenzie voor Breitner had, heeft hij
voor honderd procent op zijn neef overgedragen.

Ook kwam hij graag in Parijs, waar hij vele pittige inkttekeningen maakte, die
hij later op zijn atelier in Amsterdam tot goed doorwerkte olieverfschilderijen
maakte. Zijn Parijse straathoekjes zijn typerend; wat blauw in de schaduw, het
rood van een meisjesblouse en een lichtgroene winkelpui, zijn de handige
kleuraccenten in een vluchtig straatbeeld.

Jan Korthals archief 52

Omschrijving

Sr#

Jos Leurs (1948 Noord Brabant) - De stijl waarin Jos Leurs werkt en de samenstelling van zijn palet wijken radicaal af van alles wat je zou verwachten als je weet dat hij in Brabant geboren is. Leurs werkt in juist in brede kleurrijke toetsen die elkaar overlappen, of als segmenten van een mozaïek scherp tegen elkaar aangezet worden. Wie voor zijn panelen of doeken staat, bouwt zelf uit een werveling van vlakken en lijnen, stippen en dwarse halen, het beeld van het landschap of het stilleven zoals Leurs dat ter plekke met eigen ogen heeft gezien.

Jos Leurs archief 7

Omschrijving

Sr#

Jan van der Linde is op 3 januari 1864 in Amsterdam geboren en daar ook overleden op 8 maart 1945.
Jan is de vader en leermeester van Johan van der linde (J. van der Linde jr.).
Hij woonde en werkte hoofdzakelijk in Amsterdam en was leerling van A. Hilverdink.
In 1914 kwam hij van Sloten (N.H.) weer terug naar Amsterdam.
Jan schilderde, aquarelleerde en tekende marines vooral van de zuiderzee, strand- en havengezichten, landschappen en topografische stadsgezichten, voornamelijk van het oude Amsterdam.

Jan van der Linde archief 1

Omschrijving

Sr#

Lubbers, Adriaan Lubbers is geboren in 1892 en overleden in 1954.
Amsterdam 1892-1954 New York
Lit.: Charles Dumas, Leo Endedijk, 'Meesters en Molens: Van Rembrandt tot Mondriaan', Zwolle/Amsterdam 2007, pag. 217, cat.nr. 138 (met afb. in kleur).
Tent.: 'Meesters en Molens. Van Rembrandt tot Mondriaan', Den Bosch, Noordbrabants Museum, 27 jan.-28 mei 2007/Den Haag, Museum Bredius, 15 juni-2 sept. 2007/Assen, Drents Museum, 18 sept.-9 dec. 2007.

Adriaan Lubbers koos al snel na zijn opleiding tot werktuigkundige voor een kunstenaarsbestaan. Als schilder was hij autodidact, leerde echter veel van bevriende kunstenaars, met name van Leo Gestel. In de periodes 1916-19 en 1926-28 verbleef Lubbers in New York, de stad die vanaf die tijd zo’n belangrijke rol in zijn leven en werk speelde. Begin jaren ’20 woonde Lubbers in Bergen en raakt hij bevriend met Gestel. Het werk uit deze periode toont verwantschap met de Bergense School. Daarna ontwikkelde hij een stijl die het midden houdt tussen een krachtig expressionisme en kubisme. Na zijn terugkeer in 1928 uit Amerika woont Lubbers tot vier jaar in Parijs, waar hij onder meer kennismaakt met Mondriaan. Het werk dat Lubbers na 1953 maakt is veel abstracter, vaak met New York als onderwerp.

Adriaan Lubbers archief 1

Omschrijving

Sr#

Korthals, Johannes (Jan) Korthals werd in 1916 in Amsterdam geboren. Hier
woonde en werkte hij langere tijd aan de Amstel, met een prachtig uitzicht op
de Magere Brug, de Hoge Sluis en op Carre.. Hij was een leerling van de
Akademie voor Beeldende Kunst in Antwerpen en van Jos Rovers. Van deze
kreeg hij vooral schilderslessen. Ook was Jan Korthals een leerling van zijn
oom Marie Henry Mackenzie. Vlak voor het overlijden van zijn leermeester
schilderde Korthals een indrukwekkend portret van hem.
Korthals was voorbestemd voor het kantoor, waarop hij na de HBS terecht
kwam. Het was geen groot succes; verder dan fl 100,- per maand bracht hij het
niet. Als hij vrij was, schilderde en tekende hij.

Hij schilderde, aquarelleerde en tekende o.m. in impressionistische trant
stadsgezichten. Hij gaf les aan A.W. Schreuder en was lid van St. Lucas te
Amsterdam. Zijn werk verraadt een rijk geschakeerd vakmanschap , dat
aantrekkelijke elementen bezit: vlotheid in de behandeling der verfmaterie, een
gevoel van atmosfeer en een boeiend en warm coloriet.
Jan Korthals werd vooral bekend door zijn raak getroffen portretten en zijn
sfeervolle stadsgezichten en landschappen.Hij werkte in zijn grote huis aan de
Amstel, of trok in zijn Volkswagenbusje door Frankrijk en andere landen. Hij
heeft zeer veel geexposeerd, ondermeer in Amsterdam, Laren en Geneve. In
het ziekenhuis Amsterdam-Noord hangt een groot schilderij van het IJ van zijn
hand.

Regelmatig kreeg Korthals opdrachten voor stadsgezichten die in kalenders
werden verwerkt. Hierdoor verkreeg hij in brede kring een zekere
populariteit.Immers, wie is niet verrukt van een stukje mooi Amsterdam, of een
herinnering aan een stukje mooi Parijs, zoals Korthals dat weergaf. Door de
vele opdrachten, kreeg hij het gevoel dat zijn artistieke reputatie onvoldoende
tot uitdrukking kwam. In zijn vrije werken zocht hij weer de vernieuwing. In alle
gevallen staat zijn kleurgevoel en zij tekentalent buiten kijf voor de essentie
van zijn onderwerp.

Als late impressionist doorkruiste hij Holland en noteerde hij in vlotte
verzadigde tonen molens en boerderijen. Zijn Amsterdamse stadsgezichten,
waarin de bruine toon de boventoon voert, doen ons het meest aan Breitner
denken. Hier is onmiskenbaar de invloed van zijn oom en leermeester Marie
Henry Mackenzie te herkennen, die zelf gedurende een langere periode bij
Breitner in de leer was. De verering die Mackenzie voor Breitner had, heeft hij
voor honderd procent op zijn neef overgedragen.

Ook kwam hij graag in Parijs, waar hij vele pittige inkttekeningen maakte, die
hij later op zijn atelier in Amsterdam tot goed doorwerkte olieverfschilderijen
maakte. Zijn Parijse straathoekjes zijn typerend; wat blauw in de schaduw, het
rood van een meisjesblouse en een lichtgroene winkelpui, zijn de handige
kleuraccenten in een vluchtig straatbeeld.

Jan Korthals archief 54

Omschrijving

Sr#

Mackenzie,Marie Henrie Mackenzie; geboren Rotterdam 3 augustus 1878, overleden Hilversum 30 december 1961. Leerling van G.H. Breitner. Schilderijen van Mackenzie tonen zoveel gelijkenis met het werk van Breitner dat veel van zijn werken door vervalsers omgetoverd zijn tot echte Breitners.
Werk in het Goois Museum Hilversum en in de Rijkscollectie.

M.H. Mackenzie archief 50

Omschrijving

Sr#

De jonge Kuypers had het schilderen met de paplepel ingegoten gekregen. De
in 1864 in Gorichem geboren Cornelis Kuypers was de zoon van landschap-
en genreschilder Jan Kuypers. In Amsterdam bezocht Cornelis eerst de
Quelliniusschool, waar jonge artiesten de eerste beginselen van het vak
werden bijgebracht. Hier viel Cornelis' vrije en enthousiaste opvatting van het
vak niet bij iedereen in goede aarde. De docenten gingen uit van een
academische stijl, meer aangeleerd en vaster dan de vrije stijl waar Kuypers
mee dweepte.

Na de Quelliniusschool vervolgde Kuypers zijn studie in het atelier van zijn
vader, waar hij zich verder verdiepte in het schilderen van landschappen. Na
het overlijden van zijn vader in 1892 verliet Cornelis het ouderlijk huis om te
trouwen met Elisabeth Terlingen. Het jonge stel vestigde zich in Rijswijk, waar
twee zoons werden geboren.

De omgeving van Rijswijk bleek voor de kunstschilder een goede
inspiratiebron. Moeiteloos vloeiden de aquarellen met moestuinen en
landschappen uit zijn penseel. De gloriedagen van de Haagse School
behoorden inmiddels tot het verleden. Rijswijk en Den Haag verloren
langzamerhand de aantrekkingskracht die zij in het verleden zo sterk op
kunstschilders hadden uitgeoefend. In 1896 vertrok Kuypers met zijn gezin
naar Renkum waar ook Theophile de Bock zij laatste levensjaren doorbracht.
In Gelderland deed Kuypers opnieuw veel inspiratie op, misschien zelfs nog
meer dan in Rijswijk. De natuur was zijn voorbeeld en hij was dan ook vaak
buiten te vinden om zijn studies- eigenlijk al complete schilderijen- te maken.
Hij schilderde de natuur op zijn manier, waarbij hij de werkelijkheid
vooropstelde. zijn werk verschilde wel van de meesters van de Haagse School.
Zo maakte hij gebruik van pittige kleurstellingen en had hij een krachtige
penseelstreek. Zijn atelier was de natuur zelf.

De Veluwe maakte van Kuypers de schilder zoals we die nu kennen, met
zandverstuivingen, knoestige stammen en sombere bomen. Er kwamen op zijn
schilderijen wel eens mensen voor, maar deze waren altijd ondergeschikt aan
de natuur.

Dat zijn werk van goede kwaliteit was , bleek wel uit de internationale
bewondering die Cornelis Kuypers oogstte. In 1907 behaalde hij met een
inzending een medaille in een internationale salon in Barcelona en in 1911
kreeg hij in dezelfde stad een eervolle vermelding. Zijn werk verkocht hij
nagenoeg allemaal aan de Amsterdamse kunsthandel Buffa.

Tot zijn spijt moest hij met zijn gezin Renkum verlaten onder druk van de
moeder van Elisabeth, die haar zonen liever in een stad naar school stuurde.
Zo verhuisde de familie naar Den Haag en later weer naar Rijswijk.Cornelis
verlangde dikwijls terug naar de Veluwezoom met zijn duinen en bomen. Hij
spendeerde zijn tijd liever in het bos dan aan zee, dit in tegenstelling van de
meeste andere Haagse Scholers en hun navolgers.

Pas in 1924 zou de familie Kuypers weer uit Den Haag vertrekken, deze keer
niet naar de Veluwe maar naar Soest. Hier kwam er wat verandering in zijn
werk. De Haagse tijd had waarschijnlijk toch invloed op zijn werk gehad. In de
omgeving van Loosdrecht waar hij veel schilderde maakte hij meer gebruik
van de grote wolkenpartijen in de lucht. Donkere bossen maakten plaats voor
licht en wolken.

De tijd die in een schilderij ging zitten was over het algemeen niet gering. Op
het linnen van kuypers moest alles kloppen. In een aflevering van Elseviers
Maandblad uit 1924 schreef H. de Boer; Zijn schilderijen zijn wonderen van
verzorgdheid. Elk schilderij dat zijn atelier verlaat, is gewoonlijk het resultaat
van een weken-, maanden- en soms jarenlang opvoeren der pirturale valeurs,
van veredeling, precisering der stof, die eindelijk voert naar een delicaat
verzorgde peinture.

Zoals Jan Kuypers zijn zoon Cornelis de liefde voor het schildersvak had
bijgebracht, zo deed Cornelis Kuypers dat weer bij zijn zoons. De oudste,
Cornelis Marinus, nam al vrij snel het penseel ter hand en kon zo als het ware
zijn vader opvolgen. De jongste zoon, Johan Cornelis, begon op 30 jarige
leeftijd te schilderen.

Cornelis Kuypers heeft tot het allerlaatst geschilderd. Hij stierf echter niet in het
harnas, maar tijdens een partij biljarten op 30 oktober 1932.

C. Kuypers archief 1

Omschrijving

Sr#

Henk van Leeuwen groeide op in een gezin met 8 kinderen. Al jong, op zijn 12e jaar begon hij actief te tekenen. Thuis tekende hij alles waar zijn oog op viel, zijn moeder zijn zusjes en zijn konijnen. Hij had een onbedwingbare aandrang tot tekenen. Toen hij aan zijn vader te kennen gaf verder te willen gaan met tekenen vond deze dat best, onder de voorwaarde dat Henk eerst een echt vak zou leren. Zo belandde hij op 14 jarige leeftijd als leerling bij een verversbaas, die alle ins en outs van het maken van verf kende. Hier werkte hij van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en kreeg hij de fijne kneepjes van het verf maken onder de knie. Zo leerde hij de geheimen van verschillende kleuren en verfsoorten; de okers, de ombers, het loodwit, het zinkwit en de zwarten.

Na een jaar kwam hij in de leer bij de landschapschilder A.J.J. van der Voo in Hek. Voor zijn lessen betaalde hij door de kennelhokken schoon te houden, in de tuin te werken en door s'zaterdags een kip te slachten. In 1910 kwam Henk in contact met ene Jan van Erp, een jute handelaar uit Tilburg, die hem overhaalde naar Tilburg te komen om daar te studeren. Uiteindelijk kwam hier weinig van terecht. Wel kocht van Erp 12 doeken. Vol van dit succes vertelde Henk dit verhaal aan de plaatselijke touwslager Van der Lee. Deze besloot zijn plaatsgenoot financieel te steunen.

In het zelfde jaar schrijft zijn vriend Jan aan Henk dat Jan Toorop het werk van Henk had gezien en zich hierover naast enkele opmerkingen, zeer lovend had uitgelaten.

Tussen 1910 en 1920 maakte hij reizen naar België, Frankrijk en Italië en raakt hij in contact met J.J. van Jole, Willem de zwart, Jongkind, Toorop, Konijenburg en anderen.

In 1914 overlijdt zijn vader, waarna Henk naar Den Haag trekt en lessen volgt aan de Haagse academie. In 1919 treedt Henk in het huwelijk en in 1923 verhuist het paar naar Voorburg. In 1926 huurt hij een atelier in Parijs waar hij studeert aan de Academie Colaro en aan de Ecole Julian. Deze laatste heeft op zijn vorming de meeste invloed gehad. Hier kwam hij in aanraking met het luminisme. Zijn werk werd

Henk van Leeuwen V.O. archief 1

Omschrijving

Sr#

Harry (Henri Frans Hubert) Maas wordt op 23 juli 1906 te Nederweert geboren als tweede zoon van de onderwijzer, journalist en schrijver Herman (Hermanus Hubertus Joannes) Maas (1877-1958), die op 23 juni 1903 te Arcen is getrouwd met Henriëtte (Hendrika Hubertina Josephina) Braem (1875-1948). De militante houding van vader in onderwijszaken en maatschappelijke mistoestanden, zoals verwoord in diens boeken zoals Het Goud van de Peel (1909) en artikelen in Zuid-Willemsvaart en Limburgs Belang , maakt hem voor de katholieke clerus onverteerbaar met grote gevolgen voor zijn carrière. Zo verhuist het gezin Maas van Nederweert naar Venlo (1911), Roermond (1912-1923), Doetinchem (1923-1925), Nijmegen (1925-1931) en tenslotte naar Eindhoven (juli 1931). In Roermond bezoekt Harry drie jaar de Rijks H.B.S. en heeft er tekenlessen van Martinus Gerardus Hölscher (1895-1979). In de Nijmeegse periode heeft hij schilderles van Anton Kloosterhuis (1888-1959) en is lid van de Nijmeegse Kunstkring ‘In Consten Één' en neemt deel aan een groepstentoonstelling van de kring in het Waaggebouw in 1930. De tegendraadse houding van vader Maas brengt het gezin financieel en psychisch op de afgrond, vooral wanneer hij op wachtgeld komt te staan en al schrijvend het hoofd boven water moet zien te houden. Moeder wordt als geesteszieke opgenomen in Voorburg te Vught, waar ze ook in 1948 sterft. Oudste zoon Herman vindt als afgestudeerd jurist geen werk en overlijdt in 1940 aan een huidaandoening. Jongste zoon Willy wordt vanwege zijn labiele psychische toestand in Huize Padua opgenomen, waar hij zal overlijden. Harry blijft bij zijn vader wonen maar, omdat ze elkaar niet liggen, communiceren ze nauwelijks.
Van een beter artistiek klimaat in Eindhoven is eerst in de jaren 1930 sprake met de komst van diverse tekenleraren. In Eindhoven treedt Harry toe tot de Eindhovensche Schetsclub die in 1929 door Jan en André van Bergeijk is opgericht. Al spoedig wordt hij de drijvende kracht van deze heterogene club, waar amateurs en professionals elkaar ontmoeten bij het tekenen naar gekleed en naaktmodel. Op de eerste expositie van de schetsclub in Kunstzaal Verheugen in 1932 is hij nadrukkelijk aanwezig. Ook sluit hij zich aan bij de door Johannes Nicolaas jr in 1934 gestichte De Zuid-Nederlandsche Onafhankelijken en doet “als een van de opmerkelijkste verschijningen” aan de eerste expositie in 1935 mee in het oud-stadhuis. In 1937 heeft hij een eenmanstentoonstelling – de enige in zijn leven – bij Kunstzaal Verheugen. In 1940 wordt hij met andere Eindhovenaren lid van de Bredasche Kunstkring, met welke kring hij enkele keren exposeert. Verder is hij met werk vertegenwoordigd op de landelijke tentoonstellingen Onze kunst van heden (Amsterdam 1939) en Kunst in Vrijheid (Amsterdam 1945). In december 1942 verliest hij bij een bombardement één oog. Na de Tweede Wereldoorlog exposeert hij als lid van Kunstkring De Kempen en is present op de laatst gehouden expositie van de Eindhovense Schetsclub bij kunsthandel Pijnenborg in 1949. Daarna is hij “wars” van exposeren, omdat hij geen werk op voorraad zou hebben. Immers zijn werk wordt goed verkocht o.a. via de kunsthandels Roelofs in Amsterdam en Beckers in Eindhoven. Na de dood van zijn vader verhuist Harry van de Akkerstraat 23 naar de Ooistraat 25 en omstreeks 1970 betrekt hij een huis op de Kleine Berg 79. Hoewel de schetsclub officieel in 1969 ter ziele gaat, blijft hij met een groepje vrienden bestaande uit Kees Houtman, Jan Louwers, Karel Vermeeren, Sjef van der Voort en als enige dame Gerry van der Linden-van Diesen, wekelijks naar model tekenen. Op 4 juni 1974 trouwt hij te Nijmegen met de jongere, naïeve kunstschilderes Netty (Antoinette Cecilia Catharina) Michels (1919-1995), die al jaren bij hem komt poetsen, hem in het huishouden helpt en in 1972 bij hem intrekt. Op 4 juni 1982 overlijdt Harry Maas in Eindhoven en wordt vervolgens op het Catharinakerkhof begraven.
In de jaren dertig kreeg Harry Maas bekendheid als tekenaar en als schilder van portretten en figuurstukken. Daarnaast maakte hij linosneden en begon te etsen. Zijn voorkeurmodellen waren de tweelingzussen Jeanne en Mary van den Bogaard, die beantwoordden aan zijn schoonheidsideaal: slank en blond. In de oorlogsperiode had Harry veel (bloem)stillevens gepenseeld. Omstreeks 1950 ontstonden er naar aanleiding van reizen naar Engeland en Frank rijk veel stadsgezichten en landschappen. Zijn passie voor treinen kreeg in zijn oeuvre een vaste plaats, hoewel hij graag nostalgisch op oudere beelden teruggreep en voor de stoffering – evenals in zijn stadsgezichten – een voorkeur voor modieus geklede, bevallige (school)meisjes had. Het vrouwelijk – halfgekleed of pikant – naakt liep als een rode draad door zijn werk en de talloze, uitgewerkte naakten in olieverf, aquarel, zwart of rood krijt en de vlugge kwartierschetsen van voor hem poserende meisjes waren het handelsmerk van Harry Maas geworden in een seksueel vrijer en opener wordende tijd.

Harry Maas archief 1

Omschrijving

Sr#

Harry (Henri Frans Hubert) Maas wordt op 23 juli 1906 te Nederweert geboren als tweede zoon van de onderwijzer, journalist en schrijver Herman (Hermanus Hubertus Joannes) Maas (1877-1958), die op 23 juni 1903 te Arcen is getrouwd met Henriëtte (Hendrika Hubertina Josephina) Braem (1875-1948). De militante houding van vader in onderwijszaken en maatschappelijke mistoestanden, zoals verwoord in diens boeken zoals Het Goud van de Peel (1909) en artikelen in Zuid-Willemsvaart en Limburgs Belang , maakt hem voor de katholieke clerus onverteerbaar met grote gevolgen voor zijn carrière. Zo verhuist het gezin Maas van Nederweert naar Venlo (1911), Roermond (1912-1923), Doetinchem (1923-1925), Nijmegen (1925-1931) en tenslotte naar Eindhoven (juli 1931). In Roermond bezoekt Harry drie jaar de Rijks H.B.S. en heeft er tekenlessen van Martinus Gerardus Hölscher (1895-1979). In de Nijmeegse periode heeft hij schilderles van Anton Kloosterhuis (1888-1959) en is lid van de Nijmeegse Kunstkring ‘In Consten Één' en neemt deel aan een groepstentoonstelling van de kring in het Waaggebouw in 1930. De tegendraadse houding van vader Maas brengt het gezin financieel en psychisch op de afgrond, vooral wanneer hij op wachtgeld komt te staan en al schrijvend het hoofd boven water moet zien te houden. Moeder wordt als geesteszieke opgenomen in Voorburg te Vught, waar ze ook in 1948 sterft. Oudste zoon Herman vindt als afgestudeerd jurist geen werk en overlijdt in 1940 aan een huidaandoening. Jongste zoon Willy wordt vanwege zijn labiele psychische toestand in Huize Padua opgenomen, waar hij zal overlijden. Harry blijft bij zijn vader wonen maar, omdat ze elkaar niet liggen, communiceren ze nauwelijks.
Van een beter artistiek klimaat in Eindhoven is eerst in de jaren 1930 sprake met de komst van diverse tekenleraren. In Eindhoven treedt Harry toe tot de Eindhovensche Schetsclub die in 1929 door Jan en André van Bergeijk is opgericht. Al spoedig wordt hij de drijvende kracht van deze heterogene club, waar amateurs en professionals elkaar ontmoeten bij het tekenen naar gekleed en naaktmodel. Op de eerste expositie van de schetsclub in Kunstzaal Verheugen in 1932 is hij nadrukkelijk aanwezig. Ook sluit hij zich aan bij de door Johannes Nicolaas jr in 1934 gestichte De Zuid-Nederlandsche Onafhankelijken en doet “als een van de opmerkelijkste verschijningen” aan de eerste expositie in 1935 mee in het oud-stadhuis. In 1937 heeft hij een eenmanstentoonstelling – de enige in zijn leven – bij Kunstzaal Verheugen. In 1940 wordt hij met andere Eindhovenaren lid van de Bredasche Kunstkring, met welke kring hij enkele keren exposeert. Verder is hij met werk vertegenwoordigd op de landelijke tentoonstellingen Onze kunst van heden (Amsterdam 1939) en Kunst in Vrijheid (Amsterdam 1945). In december 1942 verliest hij bij een bombardement één oog. Na de Tweede Wereldoorlog exposeert hij als lid van Kunstkring De Kempen en is present op de laatst gehouden expositie van de Eindhovense Schetsclub bij kunsthandel Pijnenborg in 1949. Daarna is hij “wars” van exposeren, omdat hij geen werk op voorraad zou hebben. Immers zijn werk wordt goed verkocht o.a. via de kunsthandels Roelofs in Amsterdam en Beckers in Eindhoven. Na de dood van zijn vader verhuist Harry van de Akkerstraat 23 naar de Ooistraat 25 en omstreeks 1970 betrekt hij een huis op de Kleine Berg 79. Hoewel de schetsclub officieel in 1969 ter ziele gaat, blijft hij met een groepje vrienden bestaande uit Kees Houtman, Jan Louwers, Karel Vermeeren, Sjef van der Voort en als enige dame Gerry van der Linden-van Diesen, wekelijks naar model tekenen. Op 4 juni 1974 trouwt hij te Nijmegen met de jongere, naïeve kunstschilderes Netty (Antoinette Cecilia Catharina) Michels (1919-1995), die al jaren bij hem komt poetsen, hem in het huishouden helpt en in 1972 bij hem intrekt. Op 4 juni 1982 overlijdt Harry Maas in Eindhoven en wordt vervolgens op het Catharinakerkhof begraven.
In de jaren dertig kreeg Harry Maas bekendheid als tekenaar en als schilder van portretten en figuurstukken. Daarnaast maakte hij linosneden en begon te etsen. Zijn voorkeurmodellen waren de tweelingzussen Jeanne en Mary van den Bogaard, die beantwoordden aan zijn schoonheidsideaal: slank en blond. In de oorlogsperiode had Harry veel (bloem)stillevens gepenseeld. Omstreeks 1950 ontstonden er naar aanleiding van reizen naar Engeland en Frank rijk veel stadsgezichten en landschappen. Zijn passie voor treinen kreeg in zijn oeuvre een vaste plaats, hoewel hij graag nostalgisch op oudere beelden teruggreep en voor de stoffering – evenals in zijn stadsgezichten – een voorkeur voor modieus geklede, bevallige (school)meisjes had. Het vrouwelijk – halfgekleed of pikant – naakt liep als een rode draad door zijn werk en de talloze, uitgewerkte naakten in olieverf, aquarel, zwart of rood krijt en de vlugge kwartierschetsen van voor hem poserende meisjes waren het handelsmerk van Harry Maas geworden in een seksueel vrijer en opener wordende tijd.

Harry Maas archief 2

Omschrijving

Sr#

Harry (Henri Frans Hubert) Maas wordt op 23 juli 1906 te Nederweert geboren als tweede zoon van de onderwijzer, journalist en schrijver Herman (Hermanus Hubertus Joannes) Maas (1877-1958), die op 23 juni 1903 te Arcen is getrouwd met Henriëtte (Hendrika Hubertina Josephina) Braem (1875-1948). De militante houding van vader in onderwijszaken en maatschappelijke mistoestanden, zoals verwoord in diens boeken zoals Het Goud van de Peel (1909) en artikelen in Zuid-Willemsvaart en Limburgs Belang , maakt hem voor de katholieke clerus onverteerbaar met grote gevolgen voor zijn carrière. Zo verhuist het gezin Maas van Nederweert naar Venlo (1911), Roermond (1912-1923), Doetinchem (1923-1925), Nijmegen (1925-1931) en tenslotte naar Eindhoven (juli 1931). In Roermond bezoekt Harry drie jaar de Rijks H.B.S. en heeft er tekenlessen van Martinus Gerardus Hölscher (1895-1979). In de Nijmeegse periode heeft hij schilderles van Anton Kloosterhuis (1888-1959) en is lid van de Nijmeegse Kunstkring ‘In Consten Één' en neemt deel aan een groepstentoonstelling van de kring in het Waaggebouw in 1930. De tegendraadse houding van vader Maas brengt het gezin financieel en psychisch op de afgrond, vooral wanneer hij op wachtgeld komt te staan en al schrijvend het hoofd boven water moet zien te houden. Moeder wordt als geesteszieke opgenomen in Voorburg te Vught, waar ze ook in 1948 sterft. Oudste zoon Herman vindt als afgestudeerd jurist geen werk en overlijdt in 1940 aan een huidaandoening. Jongste zoon Willy wordt vanwege zijn labiele psychische toestand in Huize Padua opgenomen, waar hij zal overlijden. Harry blijft bij zijn vader wonen maar, omdat ze elkaar niet liggen, communiceren ze nauwelijks.
Van een beter artistiek klimaat in Eindhoven is eerst in de jaren 1930 sprake met de komst van diverse tekenleraren. In Eindhoven treedt Harry toe tot de Eindhovensche Schetsclub die in 1929 door Jan en André van Bergeijk is opgericht. Al spoedig wordt hij de drijvende kracht van deze heterogene club, waar amateurs en professionals elkaar ontmoeten bij het tekenen naar gekleed en naaktmodel. Op de eerste expositie van de schetsclub in Kunstzaal Verheugen in 1932 is hij nadrukkelijk aanwezig. Ook sluit hij zich aan bij de door Johannes Nicolaas jr in 1934 gestichte De Zuid-Nederlandsche Onafhankelijken en doet “als een van de opmerkelijkste verschijningen” aan de eerste expositie in 1935 mee in het oud-stadhuis. In 1937 heeft hij een eenmanstentoonstelling – de enige in zijn leven – bij Kunstzaal Verheugen. In 1940 wordt hij met andere Eindhovenaren lid van de Bredasche Kunstkring, met welke kring hij enkele keren exposeert. Verder is hij met werk vertegenwoordigd op de landelijke tentoonstellingen Onze kunst van heden (Amsterdam 1939) en Kunst in Vrijheid (Amsterdam 1945). In december 1942 verliest hij bij een bombardement één oog. Na de Tweede Wereldoorlog exposeert hij als lid van Kunstkring De Kempen en is present op de laatst gehouden expositie van de Eindhovense Schetsclub bij kunsthandel Pijnenborg in 1949. Daarna is hij “wars” van exposeren, omdat hij geen werk op voorraad zou hebben. Immers zijn werk wordt goed verkocht o.a. via de kunsthandels Roelofs in Amsterdam en Beckers in Eindhoven. Na de dood van zijn vader verhuist Harry van de Akkerstraat 23 naar de Ooistraat 25 en omstreeks 1970 betrekt hij een huis op de Kleine Berg 79. Hoewel de schetsclub officieel in 1969 ter ziele gaat, blijft hij met een groepje vrienden bestaande uit Kees Houtman, Jan Louwers, Karel Vermeeren, Sjef van der Voort en als enige dame Gerry van der Linden-van Diesen, wekelijks naar model tekenen. Op 4 juni 1974 trouwt hij te Nijmegen met de jongere, naïeve kunstschilderes Netty (Antoinette Cecilia Catharina) Michels (1919-1995), die al jaren bij hem komt poetsen, hem in het huishouden helpt en in 1972 bij hem intrekt. Op 4 juni 1982 overlijdt Harry Maas in Eindhoven en wordt vervolgens op het Catharinakerkhof begraven.
In de jaren dertig kreeg Harry Maas bekendheid als tekenaar en als schilder van portretten en figuurstukken. Daarnaast maakte hij linosneden en begon te etsen. Zijn voorkeurmodellen waren de tweelingzussen Jeanne en Mary van den Bogaard, die beantwoordden aan zijn schoonheidsideaal: slank en blond. In de oorlogsperiode had Harry veel (bloem)stillevens gepenseeld. Omstreeks 1950 ontstonden er naar aanleiding van reizen naar Engeland en Frank rijk veel stadsgezichten en landschappen. Zijn passie voor treinen kreeg in zijn oeuvre een vaste plaats, hoewel hij graag nostalgisch op oudere beelden teruggreep en voor de stoffering – evenals in zijn stadsgezichten – een voorkeur voor modieus geklede, bevallige (school)meisjes had. Het vrouwelijk – halfgekleed of pikant – naakt liep als een rode draad door zijn werk en de talloze, uitgewerkte naakten in olieverf, aquarel, zwart of rood krijt en de vlugge kwartierschetsen van voor hem poserende meisjes waren het handelsmerk van Harry Maas geworden in een seksueel vrijer en opener wordende tijd.

Harry Maas archief 70

Omschrijving

Sr#

Harry (Henri Frans Hubert) Maas wordt op 23 juli 1906 te Nederweert geboren als tweede zoon van de onderwijzer, journalist en schrijver Herman (Hermanus Hubertus Joannes) Maas (1877-1958), die op 23 juni 1903 te Arcen is getrouwd met Henriëtte (Hendrika Hubertina Josephina) Braem (1875-1948). De militante houding van vader in onderwijszaken en maatschappelijke mistoestanden, zoals verwoord in diens boeken zoals Het Goud van de Peel (1909) en artikelen in Zuid-Willemsvaart en Limburgs Belang , maakt hem voor de katholieke clerus onverteerbaar met grote gevolgen voor zijn carrière. Zo verhuist het gezin Maas van Nederweert naar Venlo (1911), Roermond (1912-1923), Doetinchem (1923-1925), Nijmegen (1925-1931) en tenslotte naar Eindhoven (juli 1931). In Roermond bezoekt Harry drie jaar de Rijks H.B.S. en heeft er tekenlessen van Martinus Gerardus Hölscher (1895-1979). In de Nijmeegse periode heeft hij schilderles van Anton Kloosterhuis (1888-1959) en is lid van de Nijmeegse Kunstkring ‘In Consten Één' en neemt deel aan een groepstentoonstelling van de kring in het Waaggebouw in 1930. De tegendraadse houding van vader Maas brengt het gezin financieel en psychisch op de afgrond, vooral wanneer hij op wachtgeld komt te staan en al schrijvend het hoofd boven water moet zien te houden. Moeder wordt als geesteszieke opgenomen in Voorburg te Vught, waar ze ook in 1948 sterft. Oudste zoon Herman vindt als afgestudeerd jurist geen werk en overlijdt in 1940 aan een huidaandoening. Jongste zoon Willy wordt vanwege zijn labiele psychische toestand in Huize Padua opgenomen, waar hij zal overlijden. Harry blijft bij zijn vader wonen maar, omdat ze elkaar niet liggen, communiceren ze nauwelijks.
Van een beter artistiek klimaat in Eindhoven is eerst in de jaren 1930 sprake met de komst van diverse tekenleraren. In Eindhoven treedt Harry toe tot de Eindhovensche Schetsclub die in 1929 door Jan en André van Bergeijk is opgericht. Al spoedig wordt hij de drijvende kracht van deze heterogene club, waar amateurs en professionals elkaar ontmoeten bij het tekenen naar gekleed en naaktmodel. Op de eerste expositie van de schetsclub in Kunstzaal Verheugen in 1932 is hij nadrukkelijk aanwezig. Ook sluit hij zich aan bij de door Johannes Nicolaas jr in 1934 gestichte De Zuid-Nederlandsche Onafhankelijken en doet “als een van de opmerkelijkste verschijningen” aan de eerste expositie in 1935 mee in het oud-stadhuis. In 1937 heeft hij een eenmanstentoonstelling – de enige in zijn leven – bij Kunstzaal Verheugen. In 1940 wordt hij met andere Eindhovenaren lid van de Bredasche Kunstkring, met welke kring hij enkele keren exposeert. Verder is hij met werk vertegenwoordigd op de landelijke tentoonstellingen Onze kunst van heden (Amsterdam 1939) en Kunst in Vrijheid (Amsterdam 1945). In december 1942 verliest hij bij een bombardement één oog. Na de Tweede Wereldoorlog exposeert hij als lid van Kunstkring De Kempen en is present op de laatst gehouden expositie van de Eindhovense Schetsclub bij kunsthandel Pijnenborg in 1949. Daarna is hij “wars” van exposeren, omdat hij geen werk op voorraad zou hebben. Immers zijn werk wordt goed verkocht o.a. via de kunsthandels Roelofs in Amsterdam en Beckers in Eindhoven. Na de dood van zijn vader verhuist Harry van de Akkerstraat 23 naar de Ooistraat 25 en omstreeks 1970 betrekt hij een huis op de Kleine Berg 79. Hoewel de schetsclub officieel in 1969 ter ziele gaat, blijft hij met een groepje vrienden bestaande uit Kees Houtman, Jan Louwers, Karel Vermeeren, Sjef van der Voort en als enige dame Gerry van der Linden-van Diesen, wekelijks naar model tekenen. Op 4 juni 1974 trouwt hij te Nijmegen met de jongere, naïeve kunstschilderes Netty (Antoinette Cecilia Catharina) Michels (1919-1995), die al jaren bij hem komt poetsen, hem in het huishouden helpt en in 1972 bij hem intrekt. Op 4 juni 1982 overlijdt Harry Maas in Eindhoven en wordt vervolgens op het Catharinakerkhof begraven.
In de jaren dertig kreeg Harry Maas bekendheid als tekenaar en als schilder van portretten en figuurstukken. Daarnaast maakte hij linosneden en begon te etsen. Zijn voorkeurmodellen waren de tweelingzussen Jeanne en Mary van den Bogaard, die beantwoordden aan zijn schoonheidsideaal: slank en blond. In de oorlogsperiode had Harry veel (bloem)stillevens gepenseeld. Omstreeks 1950 ontstonden er naar aanleiding van reizen naar Engeland en Frank rijk veel stadsgezichten en landschappen. Zijn passie voor treinen kreeg in zijn oeuvre een vaste plaats, hoewel hij graag nostalgisch op oudere beelden teruggreep en voor de stoffering – evenals in zijn stadsgezichten – een voorkeur voor modieus geklede, bevallige (school)meisjes had. Het vrouwelijk – halfgekleed of pikant – naakt liep als een rode draad door zijn werk en de talloze, uitgewerkte naakten in olieverf, aquarel, zwart of rood krijt en de vlugge kwartierschetsen van voor hem poserende meisjes waren het handelsmerk van Harry Maas geworden in een seksueel vrijer en opener wordende tijd.

Harry Maas archief 71

Omschrijving

Sr#

Mackenzie,Marie Henrie Mackenzie; geboren Rotterdam 3 augustus 1878, overleden Hilversum 30 december 1961. Leerling van G.H. Breitner. Schilderijen van Mackenzie tonen zoveel gelijkenis met het werk van Breitner dat veel van zijn werken door vervalsers omgetoverd zijn tot echte Breitners.
Werk in het Goois Museum Hilversum en in de Rijkscollectie.

M.H. Mackenzie archief 51

Omschrijving

Sr#

Zittend naakt, Ik ben in Noord-Afrika geboren door Italiaanse ouders die tot de eerste

Bruno di Maio archief 70

Omschrijving

Sr#

Henry Malfroy is geboren in 1895 in Martinique en overleden in 1944.
Hij was werkzaam in Frankrijk en is bekend geworden door zijn Franse stadsgezichten. Hij exposeerde veel in Parijs, vooral in de Salon Independents voor Franse kunstenaars.

Henry Malfroy archief 1

Omschrijving

Sr#

willem Maris
Den Haag 1844 - 1910 Den Haag

Maris Hij werd in Den Haag geboren als jongste zoon van Mattheus Maris en Hendrika Bloemert. Hij was er bekend niet alleen als schilder, ook als tekenaar, etser en aquarellist.
Zijn eerste tekenonderricht ontving hij van zijn oudere broers Jacob Maris en Matthijs Maris. Hij volgde tevens avondschool aan de Haagse Academie en ontving raadgevingen van de dierenschilder Pieter Stortenbeker. Aan de Haagse academie volgde hij nog avondlessen. Hij werd een uitmuntend dierentekenaar. In Oosterbeek en in Wolfheze ontwikkelde hij zijn artistiek landschapschilderen. In 1855 maakte hij er kennis met Anton Mauve. In Den Haag kreeg hij zijn eerste expositie in 1863.
Met Bernard Blommers reisde hij in 1865 door de Rijnstaten. Ook Noorwegen deed hij aan.
Vanaf 1869 bleef hij in Den Haag wonen, waar hij op 65-jarige leeftijd overleed. In zijn steeds weerkerende landschappen met dieren geanimeerd, herinnerde hij vaak aan het werk van de Franse Camille Corot. Hoewel hij als jongste van de drie Marissen eigenlijk het verst verwijderd stond van zowel realisme als impressionisme, toch is hij wellicht de meest realistische schilder van de drie geweest

Willem Maris archief 1

Omschrijving

Sr#

Antoon Markus,
Arnhem 1870-1955 Oosterbeek. Antoon Markus wordt geboren op 7 september 1870 te Arnhem. Zijn vader was destijds eigenaar van het bekende

Antoon Markus archief 1

Omschrijving

Sr#

Johan Hendrik van Mastenbroek werd in 1875 in Rotterdam geboren. Hier overleed hij ook in 1945. Hij woonde en werkte in Rotterdam, Brugge, Parijs, Londen, Den Haag en vervolgens weer in Rotterdam. Hij vormde zich zelf en kreeg daarnaast tekenlessen van A.H.R. van Maasdijk. Hij was een belangrijke schilder van de Rotterdamse haven, de Maas en de Zuiderzeewerken.

Mastenbroek schilderde, aquarelleerde tekende en etste riviergezichten, havens, stadsgezichten en een enkel winters landschap. Zijn werk documenteert de grote technische vooruitgang en de snel toenemende bedrijvigheid in de Rotterdamse haven na 1900. Van Mastenbroek schetste graag buiten bij regenachtig weer aan de schoonheid van de luchten en de heldere kleuren. 'Ik kon staan smullen van de heerlijke wolkenformaties en den aan kleuren zo rijken stijl tusschen zon en wolken' schreef hij hierover in 1945. Hij oogstte in brede kring veel succes met zijn werk.

Hij gaf raadgevingen aan J.P. Molenaar en H. van Randwijk. Van Mastenbroek behaalde vele onderscheidingen met zijn werk. Werk van Van Mastenbroek is o.a. opgenomen in de collecties van het Rijksmuseum te Amsterdam, het Rijksmuseum Van Bilderbeek, het Haags gemeentemuseum, het Rijksmuseum HW Mesdag, het gemeentemuseum Harlingen, en het Museum Boymans-van Beuningen te Rotterdam.

J.H. Mastenbroek archief 1

Omschrijving

Sr#

Maris, Jacobus Hendrikus

Jacob Maris archief 1

Omschrijving

Sr#

Den Haag 1899-1950 Amsterdam
Woonde en werkte in Den Haag, Dordrecht, Heerlen en Heemstede. Leerling van de Akademie v. B.K. te Rotterdam. Schilderde en tekende in naturalistisch-realistische trant bij voorkeur stalinterieurs met paarden. Vervaardigde ook voorstellingen met schelpenvissers, landschappen (met vee) en goede portretten.

Dirk Meesters archief 1

Omschrijving

Sr#

Johan Meijer
Kunstschilder

Naam: Meijer, Johan

Geboren: Amsterdam - 5 april 1885

Atelier/Adres: Blaricum - Heideweg 5

Johan Meijer werd op 5 april 1885 geboren te Amsterdam. Hij was leerling van Hanau en A.M. Gorter, School voor Kunstnijverheid en drie jaar avondklas van de Rijksacademie 1907-1910. Daarna studeerde hij verder in Parijs en Brussel. Hij schilderde voornamelijk landschappen en dieren en deed dit in neo-impressionistische trant.

Meijer gaf les aan W.J. Koppius en A.J. Smetz. Literatuur: Albert Plasschaert

Johan Meijer archief 1

Omschrijving

Sr#

Johan Meijer
Kunstschilder

Naam: Meijer, Johan

Geboren: Amsterdam - 5 april 1885

Atelier/Adres: Blaricum - Heideweg 5

Johan Meijer werd op 5 april 1885 geboren te Amsterdam. Hij was leerling van Hanau en A.M. Gorter, School voor Kunstnijverheid en drie jaar avondklas van de Rijksacademie 1907-1910. Daarna studeerde hij verder in Parijs en Brussel. Hij schilderde voornamelijk landschappen en dieren en deed dit in neo-impressionistische trant.

Meijer gaf les aan W.J. Koppius en A.J. Smetz. Literatuur: Albert Plasschaert

Johan Meijer archief 2

Omschrijving

Sr#

Johan Meijer
Kunstschilder

Naam: Meijer, Johan

Geboren: Amsterdam - 5 april 1885

Atelier/Adres: Blaricum - Heideweg 5

Johan Meijer werd op 5 april 1885 geboren te Amsterdam. Hij was leerling van Hanau en A.M. Gorter, School voor Kunstnijverheid en drie jaar avondklas van de Rijksacademie 1907-1910. Daarna studeerde hij verder in Parijs en Brussel. Hij schilderde voornamelijk landschappen en dieren en deed dit in neo-impressionistische trant.

Meijer gaf les aan W.J. Koppius en A.J. Smetz. Literatuur: Albert Plasschaert

Johan Meijer archief 3

Omschrijving

Sr#

Winterlandschap bij Blaricum, Johan Meijer
Kunstschilder

Naam: Meijer, Johan

Geboren: Amsterdam - 5 april 1885

Atelier/Adres: Blaricum - Heideweg 5

Johan Meijer werd op 5 april 1885 geboren te Amsterdam. Hij was leerling van Hanau en A.M. Gorter, School voor Kunstnijverheid en drie jaar avondklas van de Rijksacademie 1907-1910. Daarna studeerde hij verder in Parijs en Brussel. Hij schilderde voornamelijk landschappen en dieren en deed dit in neo-impressionistische trant.

Meijer gaf les aan W.J. Koppius en A.J. Smetz. Literatuur: Albert Plasschaert

Johan Meijer archief 4

Omschrijving

Sr#

Johan Meijer
Kunstschilder

Naam: Meijer, Johan

Geboren: Amsterdam - 5 april 1885

Atelier/Adres: Blaricum - Heideweg 5

Johan Meijer werd op 5 april 1885 geboren te Amsterdam. Hij was leerling van Hanau en A.M. Gorter, School voor Kunstnijverheid en drie jaar avondklas van de Rijksacademie 1907-1910. Daarna studeerde hij verder in Parijs en Brussel. Hij schilderde voornamelijk landschappen en dieren en deed dit in neo-impressionistische trant.

Meijer gaf les aan W.J. Koppius en A.J. Smetz. Literatuur: Albert Plasschaert

Johan Meijer archief 5

Omschrijving

Sr#

Johan Meijer
Kunstschilder

Naam: Meijer, Johan

Geboren: Amsterdam - 5 april 1885

Atelier/Adres: Blaricum - Heideweg 5

Johan Meijer werd op 5 april 1885 geboren te Amsterdam. Hij was leerling van Hanau en A.M. Gorter, School voor Kunstnijverheid en drie jaar avondklas van de Rijksacademie 1907-1910. Daarna studeerde hij verder in Parijs en Brussel. Hij schilderde voornamelijk landschappen en dieren en deed dit in neo-impressionistische trant.

Meijer gaf les aan W.J. Koppius en A.J. Smetz. Literatuur: Albert Plasschaert

Johan Meijer archief 6

Omschrijving

Sr#

Ochtendnevel, Johan Meijer
Kunstschilder

Naam: Meijer, Johan

Geboren: Amsterdam - 5 april 1885

Atelier/Adres: Blaricum - Heideweg 5

Johan Meijer werd op 5 april 1885 geboren te Amsterdam. Hij was leerling van Hanau en A.M. Gorter, School voor Kunstnijverheid en drie jaar avondklas van de Rijksacademie 1907-1910. Daarna studeerde hij verder in Parijs en Brussel. Hij schilderde voornamelijk landschappen en dieren en deed dit in neo-impressionistische trant.

Meijer gaf les aan W.J. Koppius en A.J. Smetz. Literatuur: Albert Plasschaert

Johan Meijer archief 7

Omschrijving

Sr#

Wildlife schilder Ron Meilof.
Geboren op 23 januari 1953 werd Ron Meilof reeds als kind door zijn Opa
Hepke Meilof al bekend gemaakt met schilderstechniek. Veel tijd bracht hij
door bij zijn Opa in diens atelier als kind leerde hij eerst de techniek van het
tekenen, het bleek al gauw dat zijn belangstelling uit ging naar dieren in de
natuur. veel tijd bracht hij dan ook met zijn Opa in de natuur door, daarna
leerde de techniek met het penceel. Ron was helemaal bezeten van deze
kunstvorm, zijn grote liefde voor de natuur en het buiten leven deden hem in
1975 besluiten van Hilversum naar Midden Drenthe te verhuizen. Hij zocht en
vond een boerderij waar hij de mogelijkheid had om zelf paarden te kunnen
houden. Geinspireerd door het omringende landschap en de dieren die er in
leven en zijn eigen paarden maken dat zijn landschappen dan ook zeer
gewaardeerd worden.

Maar ook zijn wildschilderijen zijn van buiten-gewone kwaliteit, hiervoor
onderneemt hij telkens weer reizen naar Kenia en Tanzania om daar het
Afrikaanse wild te bestuderen en te fotograferen, want naast zijn grote passie
voor het schilderen is fotograferen zijn hobby.

Ron Meilof archief 1

Omschrijving

Sr#

Wildlife schilder Ron Meilof.
Geboren op 23 januari 1953 werd Ron Meilof reeds als kind door zijn Opa
Hepke Meilof al bekend gemaakt met schilderstechniek. Veel tijd bracht hij
door bij zijn Opa in diens atelier als kind leerde hij eerst de techniek van het
tekenen, het bleek al gauw dat zijn belangstelling uit ging naar dieren in de
natuur. veel tijd bracht hij dan ook met zijn Opa in de natuur door, daarna
leerde de techniek met het penceel. Ron was helemaal bezeten van deze
kunstvorm, zijn grote liefde voor de natuur en het buiten leven deden hem in
1975 besluiten van Hilversum naar Midden Drenthe te verhuizen. Hij zocht en
vond een boerderij waar hij de mogelijkheid had om zelf paarden te kunnen
houden. Geinspireerd door het omringende landschap en de dieren die er in
leven en zijn eigen paarden maken dat zijn landschappen dan ook zeer
gewaardeerd worden.

Maar ook zijn wildschilderijen zijn van buiten-gewone kwaliteit, hiervoor
onderneemt hij telkens weer reizen naar Kenia en Tanzania om daar het
Afrikaanse wild te bestuderen en te fotograferen, want naast zijn grote passie
voor het schilderen is fotograferen zijn hobby.

Ron Meilof archief 2

Omschrijving

Sr#

Wildlife schilder Ron Meilof.
Geboren op 23 januari 1953 werd Ron Meilof reeds als kind door zijn Opa
Hepke Meilof al bekend gemaakt met schilderstechniek. Veel tijd bracht hij
door bij zijn Opa in diens atelier als kind leerde hij eerst de techniek van het
tekenen, het bleek al gauw dat zijn belangstelling uit ging naar dieren in de
natuur. veel tijd bracht hij dan ook met zijn Opa in de natuur door, daarna
leerde de techniek met het penceel. Ron was helemaal bezeten van deze
kunstvorm, zijn grote liefde voor de natuur en het buiten leven deden hem in
1975 besluiten van Hilversum naar Midden Drenthe te verhuizen. Hij zocht en
vond een boerderij waar hij de mogelijkheid had om zelf paarden te kunnen
houden. Geinspireerd door het omringende landschap en de dieren die er in
leven en zijn eigen paarden maken dat zijn landschappen dan ook zeer
gewaardeerd worden.

Maar ook zijn wildschilderijen zijn van buiten-gewone kwaliteit, hiervoor
onderneemt hij telkens weer reizen naar Kenia en Tanzania om daar het
Afrikaanse wild te bestuderen en te fotograferen, want naast zijn grote passie
voor het schilderen is fotograferen zijn hobby.

Ron Meilof archief 3

Omschrijving

Sr#

Wildlife schilder Ron Meilof.
Geboren op 23 januari 1953 werd Ron Meilof reeds als kind door zijn Opa
Hepke Meilof al bekend gemaakt met schilderstechniek. Veel tijd bracht hij
door bij zijn Opa in diens atelier als kind leerde hij eerst de techniek van het
tekenen, het bleek al gauw dat zijn belangstelling uit ging naar dieren in de
natuur. veel tijd bracht hij dan ook met zijn Opa in de natuur door, daarna
leerde de techniek met het penceel. Ron was helemaal bezeten van deze
kunstvorm, zijn grote liefde voor de natuur en het buiten leven deden hem in
1975 besluiten van Hilversum naar Midden Drenthe te verhuizen. Hij zocht en
vond een boerderij waar hij de mogelijkheid had om zelf paarden te kunnen
houden. Geinspireerd door het omringende landschap en de dieren die er in
leven en zijn eigen paarden maken dat zijn landschappen dan ook zeer
gewaardeerd worden.

Maar ook zijn wildschilderijen zijn van buiten-gewone kwaliteit, hiervoor
onderneemt hij telkens weer reizen naar Kenia en Tanzania om daar het
Afrikaanse wild te bestuderen en te fotograferen, want naast zijn grote passie
voor het schilderen is fotograferen zijn hobby.

Ron Meilof archief 4

Omschrijving

Sr#

Wildlife schilder Ron Meilof.
Geboren op 23 januari 1953 werd Ron Meilof reeds als kind door zijn Opa
Hepke Meilof al bekend gemaakt met schilderstechniek. Veel tijd bracht hij
door bij zijn Opa in diens atelier als kind leerde hij eerst de techniek van het
tekenen, het bleek al gauw dat zijn belangstelling uit ging naar dieren in de
natuur. veel tijd bracht hij dan ook met zijn Opa in de natuur door, daarna
leerde de techniek met het penceel. Ron was helemaal bezeten van deze
kunstvorm, zijn grote liefde voor de natuur en het buiten leven deden hem in
1975 besluiten van Hilversum naar Midden Drenthe te verhuizen. Hij zocht en
vond een boerderij waar hij de mogelijkheid had om zelf paarden te kunnen
houden. Geinspireerd door het omringende landschap en de dieren die er in
leven en zijn eigen paarden maken dat zijn landschappen dan ook zeer
gewaardeerd worden.

Maar ook zijn wildschilderijen zijn van buiten-gewone kwaliteit, hiervoor
onderneemt hij telkens weer reizen naar Kenia en Tanzania om daar het
Afrikaanse wild te bestuderen en te fotograferen, want naast zijn grote passie
voor het schilderen is fotograferen zijn hobby.

Ron Meilof archief 5

Omschrijving

Sr#

Wildlife schilder Ron Meilof.
Geboren op 23 januari 1953 werd Ron Meilof reeds als kind door zijn Opa
Hepke Meilof al bekend gemaakt met schilderstechniek. Veel tijd bracht hij
door bij zijn Opa in diens atelier als kind leerde hij eerst de techniek van het
tekenen, het bleek al gauw dat zijn belangstelling uit ging naar dieren in de
natuur. veel tijd bracht hij dan ook met zijn Opa in de natuur door, daarna
leerde de techniek met het penceel. Ron was helemaal bezeten van deze
kunstvorm, zijn grote liefde voor de natuur en het buiten leven deden hem in
1975 besluiten van Hilversum naar Midden Drenthe te verhuizen. Hij zocht en
vond een boerderij waar hij de mogelijkheid had om zelf paarden te kunnen
houden. Geinspireerd door het omringende landschap en de dieren die er in
leven en zijn eigen paarden maken dat zijn landschappen dan ook zeer
gewaardeerd worden.

Maar ook zijn wildschilderijen zijn van buiten-gewone kwaliteit, hiervoor
onderneemt hij telkens weer reizen naar Kenia en Tanzania om daar het
Afrikaanse wild te bestuderen en te fotograferen, want naast zijn grote passie
voor het schilderen is fotograferen zijn hobby.

Ron Meilof archief 80

Omschrijving

Sr#

Wildlife schilder Ron Meilof.
Geboren op 23 januari 1953 werd Ron Meilof reeds als kind door zijn Opa
Hepke Meilof al bekend gemaakt met schilderstechniek. Veel tijd bracht hij
door bij zijn Opa in diens atelier als kind leerde hij eerst de techniek van het
tekenen, het bleek al gauw dat zijn belangstelling uit ging naar dieren in de
natuur. veel tijd bracht hij dan ook met zijn Opa in de natuur door, daarna
leerde de techniek met het penceel. Ron was helemaal bezeten van deze
kunstvorm, zijn grote liefde voor de natuur en het buiten leven deden hem in
1975 besluiten van Hilversum naar Midden Drenthe te verhuizen. Hij zocht en
vond een boerderij waar hij de mogelijkheid had om zelf paarden te kunnen
houden. Geinspireerd door het omringende landschap en de dieren die er in
leven en zijn eigen paarden maken dat zijn landschappen dan ook zeer
gewaardeerd worden.

Maar ook zijn wildschilderijen zijn van buiten-gewone kwaliteit, hiervoor
onderneemt hij telkens weer reizen naar Kenia en Tanzania om daar het
Afrikaanse wild te bestuderen en te fotograferen, want naast zijn grote passie
voor het schilderen is fotograferen zijn hobby.

Ron Meilof archief 81

Omschrijving

Sr#

Wildlife schilder Ron Meilof.
Geboren op 23 januari 1953 werd Ron Meilof reeds als kind door zijn Opa
Hepke Meilof al bekend gemaakt met schilderstechniek. Veel tijd bracht hij
door bij zijn Opa in diens atelier als kind leerde hij eerst de techniek van het
tekenen, het bleek al gauw dat zijn belangstelling uit ging naar dieren in de
natuur. veel tijd bracht hij dan ook met zijn Opa in de natuur door, daarna
leerde de techniek met het penceel. Ron was helemaal bezeten van deze
kunstvorm, zijn grote liefde voor de natuur en het buiten leven deden hem in
1975 besluiten van Hilversum naar Midden Drenthe te verhuizen. Hij zocht en
vond een boerderij waar hij de mogelijkheid had om zelf paarden te kunnen
houden. Geinspireerd door het omringende landschap en de dieren die er in
leven en zijn eigen paarden maken dat zijn landschappen dan ook zeer
gewaardeerd worden.

Maar ook zijn wildschilderijen zijn van buiten-gewone kwaliteit, hiervoor
onderneemt hij telkens weer reizen naar Kenia en Tanzania om daar het
Afrikaanse wild te bestuderen en te fotograferen, want naast zijn grote passie
voor het schilderen is fotograferen zijn hobby.

Ron Meilof archief 82

Omschrijving

Sr#

Wildlife schilder Ron Meilof.
Geboren op 23 januari 1953 werd Ron Meilof reeds als kind door zijn Opa
Hepke Meilof al bekend gemaakt met schilderstechniek. Veel tijd bracht hij
door bij zijn Opa in diens atelier als kind leerde hij eerst de techniek van het
tekenen, het bleek al gauw dat zijn belangstelling uit ging naar dieren in de
natuur. veel tijd bracht hij dan ook met zijn Opa in de natuur door, daarna
leerde de techniek met het penceel. Ron was helemaal bezeten van deze
kunstvorm, zijn grote liefde voor de natuur en het buiten leven deden hem in
1975 besluiten van Hilversum naar Midden Drenthe te verhuizen. Hij zocht en
vond een boerderij waar hij de mogelijkheid had om zelf paarden te kunnen
houden. Geinspireerd door het omringende landschap en de dieren die er in
leven en zijn eigen paarden maken dat zijn landschappen dan ook zeer
gewaardeerd worden.

Maar ook zijn wildschilderijen zijn van buiten-gewone kwaliteit, hiervoor
onderneemt hij telkens weer reizen naar Kenia en Tanzania om daar het
Afrikaanse wild te bestuderen en te fotograferen, want naast zijn grote passie
voor het schilderen is fotograferen zijn hobby.

Ron Meilof archief 83

Omschrijving

Sr#

Mercker, Erich Mercker is geboren op 20 oktober 1891 te Zabern (Elzass) en overleden in 1973 te München. Hij werkte en leefde sinds 1906 in München. Hij was autodidact en groeide uit tot een groot impressionist. Hij schilderde in hoofdzaak industrie, havens en riviergezichten. Opvallend is van hem de weergave van de beweging in het water. Hij won de gouden medaille op de wereldtentoonstelling van 1937 te Parijs. Diverse openbare gebouwen en musea bezitten werken van hem.

Erich Mercker archief 1

Omschrijving

Sr#

Mercker, Erich Mercker is geboren op 20 oktober 1891 te Zabern (Elzass) en overleden in 1973 te München. Hij werkte en leefde sinds 1906 in München. Hij was autodidact en groeide uit tot een groot impressionist. Hij schilderde in hoofdzaak industrie, havens en riviergezichten. Opvallend is van hem de weergave van de beweging in het water. Hij won de gouden medaille op de wereldtentoonstelling van 1937 te Parijs. Diverse openbare gebouwen en musea bezitten werken van hem.

Erich Mercker archief 2

Omschrijving

Sr#

Mercker, Erich Mercker is geboren op 20 oktober 1891 te Zabern (Elzass) en overleden in 1973 te München. Hij werkte en leefde sinds 1906 in München. Hij was autodidact en groeide uit tot een groot impressionist. Hij schilderde in hoofdzaak industrie, havens en riviergezichten. Opvallend is van hem de weergave van de beweging in het water. Hij won de gouden medaille op de wereldtentoonstelling van 1937 te Parijs. Diverse openbare gebouwen en musea bezitten werken van hem.

Erich Mercker archief 3

Omschrijving

Sr#

Mercker, Erich Mercker is geboren op 20 oktober 1891 te Zabern (Elzass) en overleden in 1973 te München. Hij werkte en leefde sinds 1906 in München. Hij was autodidact en groeide uit tot een groot impressionist. Hij schilderde in hoofdzaak industrie, havens en riviergezichten. Opvallend is van hem de weergave van de beweging in het water. Hij won de gouden medaille op de wereldtentoonstelling van 1937 te Parijs. Diverse openbare gebouwen en musea bezitten werken van hem.

Erich Mercker archief 4

Omschrijving

Sr#

Mercker, Erich Mercker is geboren op 20 oktober 1891 te Zabern (Elzass) en overleden in 1973 te München. Hij werkte en leefde sinds 1906 in München. Hij was autodidact en groeide uit tot een groot impressionist. Hij schilderde in hoofdzaak industrie, havens en riviergezichten. Opvallend is van hem de weergave van de beweging in het water. Hij won de gouden medaille op de wereldtentoonstelling van 1937 te Parijs. Diverse openbare gebouwen en musea bezitten werken van hem.

Erich Mercker archief 5

Omschrijving

Sr#

Mercker, Erich Mercker is geboren op 20 oktober 1891 te Zabern (Elzass) en overleden in 1973 te München. Hij werkte en leefde sinds 1906 in München. Hij was autodidact en groeide uit tot een groot impressionist. Hij schilderde in hoofdzaak industrie, havens en riviergezichten. Opvallend is van hem de weergave van de beweging in het water. Hij won de gouden medaille op de wereldtentoonstelling van 1937 te Parijs. Diverse openbare gebouwen en musea bezitten werken van hem.

Erich Mercker archief 6

Omschrijving

Sr#

Mercker, Erich Mercker is geboren op 20 oktober 1891 te Zabern (Elzass) en overleden in 1973 te München. Hij werkte en leefde sinds 1906 in München. Hij was autodidact en groeide uit tot een groot impressionist. Hij schilderde in hoofdzaak industrie, havens en riviergezichten. Opvallend is van hem de weergave van de beweging in het water. Hij won de gouden medaille op de wereldtentoonstelling van 1937 te Parijs. Diverse openbare gebouwen en musea bezitten werken van hem.

Erich Mercker archief 7

Omschrijving

Sr#

Mercker, Erich Mercker is geboren op 20 oktober 1891 te Zabern (Elzass) en overleden in 1973 te München. Hij werkte en leefde sinds 1906 in München. Hij was autodidact en groeide uit tot een groot impressionist. Hij schilderde in hoofdzaak industrie, havens en riviergezichten. Opvallend is van hem de weergave van de beweging in het water. Hij won de gouden medaille op de wereldtentoonstelling van 1937 te Parijs. Diverse openbare gebouwen en musea bezitten werken van hem.

Erich Mercker archief 70

Omschrijving

Sr#

Miolée, Adrianus Miolée kreeg zijn opleiding aan de Kunst-nijverheidsschool in Haarlem van onder andere H.M. Krabbé en F.Th.Grabijn. Hij schilderde stillevens, enkele stadsgezichten en landschappen, in het bijzonder duinlandschappen, waarvoor hij inspiratie opdeed in Haarlem en in de omgeving van Den Haag en Voorburg. Zijn werk wordt realistisch met een impressionistische inslag genoemd. Musea: Frans Halsmuseum en Teylers Museum in Haarlem.

A. Miolee archief 1

Omschrijving

Sr#

Miolée, Adrianus Miolée kreeg zijn opleiding aan de Kunst-nijverheidsschool in Haarlem van onder andere H.M. Krabbé en F.Th.Grabijn. Hij schilderde stillevens, enkele stadsgezichten en landschappen, in het bijzonder duinlandschappen, waarvoor hij inspiratie opdeed in Haarlem en in de omgeving van Den Haag en Voorburg. Zijn werk wordt realistisch met een impressionistische inslag genoemd. Musea: Frans Halsmuseum en Teylers Museum in Haarlem.

A. Miolee archief 2

Omschrijving

Sr#

Miolée, Adrianus Miolée kreeg zijn opleiding aan de Kunst-nijverheidsschool in Haarlem van onder andere H.M. Krabbé en F.Th.Grabijn. Hij schilderde stillevens, enkele stadsgezichten en landschappen, in het bijzonder duinlandschappen, waarvoor hij inspiratie opdeed in Haarlem en in de omgeving van Den Haag en Voorburg. Zijn werk wordt realistisch met een impressionistische inslag genoemd. Musea: Frans Halsmuseum en Teylers Museum in Haarlem.

A. Miolee archief 3

Omschrijving

Sr#

Landschap, Miolée, Adrianus Miolée kreeg zijn opleiding aan de Kunst-nijverheidsschool in Haarlem van onder andere H.M. Krabbé en F.Th.Grabijn. Hij schilderde stillevens, enkele stadsgezichten en landschappen, in het bijzonder duinlandschappen, waarvoor hij inspiratie opdeed in Haarlem en in de omgeving van Den Haag en Voorburg. Zijn werk wordt realistisch met een impressionistische inslag genoemd. Musea: Frans Halsmuseum en Teylers Museum in Haarlem.

A. Miolee archief 4

Omschrijving

Sr#

Molenaar, J.P. Molenaar, Johannes Petrus Molenaar, Joop Molenaar, Is geboren op 29 april 1914 te Rotterdam en overleden eveneens te Rotterdam in 1990. Joop Molenaar kwam voort uit een schippersfamilie. Ook zelf werkte hij op mailschepen van de Rotterdamse Lloyd en bij Van Ommeren voordat hij in 1930 koos voor het schildersvak. Vrijwel al zijn schilderijen hebben de zeescheepvaart en de haven van Rotterdam als onderwerp: trotse schepen tegen bewogen luchten met Rotterdam in het verschiet. Veel van zijn schilderijen maakte Molenaar in opdracht van Rotterdamse reders maar ook schilderde hij andere wateren en waterwerken, zoals de Zuiderzeewerken, de Lauwerszee en de haven van Antwerpen.

J.P. Molenaar archief 1

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 1

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 10

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 11

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 12

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 13

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 14

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 15

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 16

Omschrijving

Sr#

Gecombineerd fruitstilleven, afgebeeld in de monografie van E.P.Moleveld, Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 17

Omschrijving

Sr#

fles Grand Marnier met bonbons, afgebeeld in de monografie van E.P.Moleveld, Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 18

Omschrijving

Sr#

Stilleven met pruimen op tinnen bord, Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 19

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 2

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 3

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 4

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 4

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 6

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 7

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 70

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 72

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 73

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 75

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 76

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 77

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 78

Omschrijving

Sr#

Moleveld, E.P. Moleveld, een kunstenaar met een ongelooflijke perfectie.
Eduard Pieter Moleveld, geboren in Den Haag op 1 mei 1946 en zoon van de
bekende voetschilder Pieter Moleveld. Een naturalistisch fijnschilder, die al zijn
objecten zo weet te analyseren, dat hij door een eigen manier van
kleuropbouw zijn schilderijen tot een ongekende klasse weet te brengen.
Wanneer men zijn werk van dichterbij bekijkt, zal men een overvloed aan
kleuren zien, die op afstand in elkaar overvloeien en het koper, tin, glas of
welke stof dan ook, een echtheid meegeven van een weergaloze kwaliteit.
Een belangrijk criterium voor Ed Moleveld is dat wanneer hij eetbare produkten
schildert, zoals fruit, groente of snoep, hijzelf geprikkeld moet worden om het te
willen eten.
E.P. Moleveld geniet grote belangstelling voor zijn werk in binnen- en
buitenland en heeft reeds vele nationale en internationale tentoonstellingen
met groot succes kunnen afronden.

E.P. Moleveld archief 78

Omschrijving

Sr#

Fruitstilleven met tin, Moleveld, Pieter Moleveld is is geboren op 1 september 1919 te te Voorburg en overleden op 11 juli 1976 te Den haag.
Woonde en werkte in Voorburg, Rijswijk (Z.H.) en sinds 1938 in Den Haag.
Leerling van P.J. van Boxtel.
Schilderde in natuurrealistisch-romantische stijl stillevens, portretten en landschappen.
Kreeg in 1956 polio (werd aan beide armen verlamd) en had de moed zich om te schakelen tot één van de beste voetschilders van Nederland.
Ontving de Grand Prix Minnesota en 1e prijs, zilveren kom, Minnesota (U.S.A.).
Hij was lid van de Vereniging van mond en voetschilders.

P. Moleveld archief 1

Omschrijving

Sr#

Moleveld, Pieter Moleveld is is geboren op 1 september 1919 te te Voorburg en overleden op 11 juli 1976 te Den haag.
Woonde en werkte in Voorburg, Rijswijk (Z.H.) en sinds 1938 in Den Haag.
Leerling van P.J. van Boxtel.
Schilderde in natuurrealistisch-romantische stijl stillevens, portretten en landschappen.
Kreeg in 1956 polio (werd aan beide armen verlamd) en had de moed zich om te schakelen tot één van de beste voetschilders van Nederland.
Ontving de Grand Prix Minnesota en 1e prijs, zilveren kom, Minnesota (U.S.A.).
Hij was lid van de Vereniging van mond en voetschilders.

P. Moleveld archief 2

Omschrijving

Sr#

Frederik Hendrik (Frits) Mondriaan (Den Haag, 16 april 1853 – Rijswijk, 16 december 1932) was een Nederlandse amateurschilder en oom van de beroemde kunstschilder Piet Mondriaan.Hij was een zoon van Willem Frederik Mondriaan, die hij in 1878 opvolgde in zijn Haagse kappers-, parfum- en pruikenmakerszaak. Ook was hij huisschilder. Omstreeks 1885 begon Frits serieus te schilderen. Hij schilderde voornamelijk landschappen in de stijl van de Haagse School. Hij bracht regelmatige bezoeken aan zijn broer, Pieter Cornelis in Winterswijk, waar hij de jonge Piet Mondriaan hielp met zijn studie tekenen. Omstreeks 1905 gaf hij ook les aan de Amerikaanse kunstenares Theresa van Raalte. Hij trouwde met Josephine Marie Destrée, met wij hij minstens één zoon had die de volwassen leeftijd bereikte, de winkelier Frederic Hendrik Mondriaan.

Frits Mondriaan archief 1

Omschrijving

Sr#

Moret, Christiaan Cornelis (Chris) Moret is geboren te Rotterdam op 25 februari 1906. Hij woonde en werkte in Utrecht tot 1912, daarna in Den Haag. Leerling van Cees Tromp (kunstschilder) en korte tijd van de Akademie voor Beeldene Kunstenaars in Den Haag. Boekdrukker, kunstschilder, direkteur van de Haagse Grafische School. Schildert, tekent, aquarelleert, etst en lithografeert in naturalistische trant stillevens, landschappen en portretten. Lid van St. Lucas te Amsterdam en van Pulchri Studio in Den Haag. Hij gaf les aan G.E.Wensma.

Chris Moret archief 1

Omschrijving

Sr#

Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 1

Omschrijving

Sr#

Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 10

Omschrijving

Sr#

Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 11

Omschrijving

Sr#

Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 12

Omschrijving

Sr#

Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 13

Omschrijving

Sr#

Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 14

Omschrijving

Sr#

Stadsgezicht Parijs, Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 15

Omschrijving

Sr#

Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 2

Omschrijving

Sr#

Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 3

Omschrijving

Sr#

Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 4

Omschrijving

Sr#

Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 5

Omschrijving

Sr#

Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 6

Omschrijving

Sr#

Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 7

Omschrijving

Sr#

Muhlhaus, Daniel ‘Daan’ Mühlhaus werd op 21 februari 1907 te Dordrecht geboren. Hij werd lid van het Dordrechtse schildersgenootschap “Pictura” waar hij zijn opleiding kreeg, verder was Daan Mühlhaus autodidact. In zijn latere leven had hij een leidende funktie in het schildersgenootschap “Pictura”. Hij woonde en werkte zijn hele leven in Dordrecht. Schilderde, aquarelleerde en tekende stadsgezichten, landschappen, bloemen en portretten. Hij was ook lid van “St. Lucas” te Amsterdam en van de Federatie van Beeldende Kunstenaars.

Daan Muhlhaus archief 70

Omschrijving

Sr#

Utrecht 1841-1889 Warmond.
Jozef Neuhuys is vooral bekend geworden als schilder van landschappen, stadsgezichten, stillevens en van boereninterieurs, een genre dat vooral na 1880 in ons land zeer populair werd. Hij werd opgeleid aan de Tekenacademie in Antwerpen en was een leerling van zijn broer, de Larense School-schilder Albert Neuhuys. Hij woonde en werkte onder meer in Antwerpen, Amsterdam, Den Haag en Rotterdam. Steeds werd hij door de aanblik van zijn woonplaats en haar landelijke omgeving geïnspireerd tot het schilderen van impressionistische stads- en natuurtaferelen. Musea: o.a. Rijksmuseum en Stedelijk Museum, Amsterdam; Singer museum, Laren; Gemeentemuseum, Den Haag

Jozef Neuhuys archief 1

Omschrijving

Sr#

Nieuwenhoven, Willem van Nieuwenhoven werd op 20 juni 1879 geboren te Rotterdam. Hij volgde zijn opleiding aan de Ambachtschool voor decoratieschilders en kreeg avondlessen op de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam onder leiding van A. van Maasdijk. Aannemelijk is dat hij ook van zijn vader H.G. van Nieuwenhoven, geboren op 10 november 1851 te Scheveningen en overleden te Laren op 12 juni 1927 ook les heeft gehad. Tevens poseerde hij ook vaak voor zoon junior ( zie 2e afbeelding beneden).
Hij schilderde voornamelijk portretten, interieurs en figuren. In zijn studietijd stond hij aanvankelijk onder invloed van de

W. van Nieuwenhoven archief 1

Omschrijving

Sr#

Musch, Evert Musch

Groningen 16.03.1918 - 2007

Toen men na de Tweede Wereldoorlog met betrekking tot de landinrichting uitging van het idee om stroompjes en beekjes te kanaliseren, dreigde ook de Drentse Aa hieraan niet te ontkomen.

De stroom die eeuwenlang zijn weg door het dal had gevolgd, zou verworden tot een rechtlijnig kanaal.

Hevig geschrokken door dit bericht greep Evert Musch naar zijn penselen en schilderde in een breed panorama het landschap tussen Schipborg en Oudemolen, waardoor de rivier hevig meanderend zijn weg zocht en exposeerde dat rond 1950.
Het was een protest tegen aantasting van een landschap waardoor hij, Groninger van huis uit, in hoge mate werd geïnspireerd.

In 1985 ging Musch, samen met andere Drentse kunstenaars, opnieuw op de barricaden staan voor het behoud van een waardevol landschap.

Het militaire gebied in de Schipborger Strubben zou platgewalst worden om zodoende beter tot oefenterrein te kunnen dienen.

Daarmee zouden vele grafheuvels, standplaatsen van hunebedden en sporen van oude wegen verdwijnen.

Exposities van schilderijen en tekeningen van dit gebied, evenals andere manieren om de aandacht hierop te vestigen, hebben er misschien toch aan bijgedragen dat het plan niet doorging.

Heeft kunst invloed op politieke besluitvorming?

In ieder geval werden Strubben en bos gespaard en stroomt de Aa als vanouds door het Drentse land.

Na de HBS liet Evert Musch zich in 1936 inschrijven aan de Gemeentelijke Kunstnijverheidsschool, die later Academie Minerva zou gaan heten.

De aanpak van het kunstonderwijs was niet veel anders dan in de tijd van F.H.Bach.

Er werd veel naar de natuur gewerkt.

De leraren A.W.Kort en C.P. de Wit van wie Musch les kreeg, hielden zich verre van het expressionisme, dat door “De Ploeg” zo enthousiast in huis was gehaald.

Breed, klassiek, grondig en ambachtelijk zijn begrippen die Musch nog altijd te binnen schiet als hij terugkijkt op zijn tijd aan de Minerva die hij in dankbare herinneringen houdt.

Na voltooiing van zijn opleiding kon hij als vrij kunstenaar aan de slag.

In 1945 trok hij, inmiddels getrouwd met zijn vakgenote To Jager, naar Drenthe.

Daar kwam het paar na omzwervingen via Midlaren, Zeegse en Schipborg tenslotte in 1975 in Anloo terecht in een boerderij die al door Egbert van Drielst was vereeuwigd.

In 1947 had Musch ondertussen een betrekking aangenomen als docent aan de Academie Minerva, waar hij zelf was opgeleid.

Tot aan zijn pensionering in 1981 heeft hij dit werk gedaan.

Talloos vele schilderijen ontvloeiden ondertussen aan zijn penseel, Drentse, maar ook werken gemaakt op buitenlandse reizen naar Italië, Duitsland en vooral Frankrijk.

Landschappen, portretten, stillevens en interieurs, neergezet in een overwegend impressionistische stijl vormden een oeuvre dat opvalt door fraaie compositie en helder kleurgebruik.

Evert Musch stond aan de wieg van “De Drentse Schilders” en het “Drentse Schildersgenootschap”.

In 1985 ontving hij de Culturele Prijs van Drenthe.

Literaruur:

Mieke van der Wal, “Evert Musch”, (Assen, 1988)

Evert Musch archief 1

Omschrijving

Sr#

Nieweg, Jacob Nieweg is geboren in 1877 te Hogebeintum en overleden in 1955 te Amersfoort.
Jaap Nieweg was predikant in de Groninger dorpjes Winsum en Bellingeweer toen hij in 1914 definitief koos voor het schildersvak. Onder invloed van de artistieke opvattingen van zijn raadgever, de schilder en kunstpedagoog H.P. Bremmer, paste hij in zijn werk een gedetailleerd pointillisme toe wat verstilde, tijdloze voorstellingen opleverde. Met Bremmer deelde de schilder ook een grote bewondering voor het werk van Vincent van Gogh. Nieweg schilderde vooral landschappen, portretten en (bloem)stillevens die treffen door hun grote originaliteit. Musea:o.a. Museum Boymans-van Beuningen in Rotterdam en Rijksmuseum Kröller-Müller in Otterlo.

Jacob Nieweg archief 1

Omschrijving

Sr#

Musch, Evert Musch

Groningen 16.03.1918 - 2007

Toen men na de Tweede Wereldoorlog met betrekking tot de landinrichting uitging van het idee om stroompjes en beekjes te kanaliseren, dreigde ook de Drentse Aa hieraan niet te ontkomen.

De stroom die eeuwenlang zijn weg door het dal had gevolgd, zou verworden tot een rechtlijnig kanaal.

Hevig geschrokken door dit bericht greep Evert Musch naar zijn penselen en schilderde in een breed panorama het landschap tussen Schipborg en Oudemolen, waardoor de rivier hevig meanderend zijn weg zocht en exposeerde dat rond 1950.
Het was een protest tegen aantasting van een landschap waardoor hij, Groninger van huis uit, in hoge mate werd geïnspireerd.

In 1985 ging Musch, samen met andere Drentse kunstenaars, opnieuw op de barricaden staan voor het behoud van een waardevol landschap.

Het militaire gebied in de Schipborger Strubben zou platgewalst worden om zodoende beter tot oefenterrein te kunnen dienen.

Daarmee zouden vele grafheuvels, standplaatsen van hunebedden en sporen van oude wegen verdwijnen.

Exposities van schilderijen en tekeningen van dit gebied, evenals andere manieren om de aandacht hierop te vestigen, hebben er misschien toch aan bijgedragen dat het plan niet doorging.

Heeft kunst invloed op politieke besluitvorming?

In ieder geval werden Strubben en bos gespaard en stroomt de Aa als vanouds door het Drentse land.

Na de HBS liet Evert Musch zich in 1936 inschrijven aan de Gemeentelijke Kunstnijverheidsschool, die later Academie Minerva zou gaan heten.

De aanpak van het kunstonderwijs was niet veel anders dan in de tijd van F.H.Bach.

Er werd veel naar de natuur gewerkt.

De leraren A.W.Kort en C.P. de Wit van wie Musch les kreeg, hielden zich verre van het expressionisme, dat door “De Ploeg” zo enthousiast in huis was gehaald.

Breed, klassiek, grondig en ambachtelijk zijn begrippen die Musch nog altijd te binnen schiet als hij terugkijkt op zijn tijd aan de Minerva die hij in dankbare herinneringen houdt.

Na voltooiing van zijn opleiding kon hij als vrij kunstenaar aan de slag.

In 1945 trok hij, inmiddels getrouwd met zijn vakgenote To Jager, naar Drenthe.

Daar kwam het paar na omzwervingen via Midlaren, Zeegse en Schipborg tenslotte in 1975 in Anloo terecht in een boerderij die al door Egbert van Drielst was vereeuwigd.

In 1947 had Musch ondertussen een betrekking aangenomen als docent aan de Academie Minerva, waar hij zelf was opgeleid.

Tot aan zijn pensionering in 1981 heeft hij dit werk gedaan.

Talloos vele schilderijen ontvloeiden ondertussen aan zijn penseel, Drentse, maar ook werken gemaakt op buitenlandse reizen naar Italië, Duitsland en vooral Frankrijk.

Landschappen, portretten, stillevens en interieurs, neergezet in een overwegend impressionistische stijl vormden een oeuvre dat opvalt door fraaie compositie en helder kleurgebruik.

Evert Musch stond aan de wieg van “De Drentse Schilders” en het “Drentse Schildersgenootschap”.

In 1985 ontving hij de Culturele Prijs van Drenthe.

Literaruur:

Mieke van der Wal, “Evert Musch”, (Assen, 1988)

Evert Musch archief 2

Omschrijving

Sr#

Nieweg, Jacob Nieweg is geboren in 1877 te Hogebeintum en overleden in 1955 te Amersfoort.
Jaap Nieweg was predikant in de Groninger dorpjes Winsum en Bellingeweer toen hij in 1914 definitief koos voor het schildersvak. Onder invloed van de artistieke opvattingen van zijn raadgever, de schilder en kunstpedagoog H.P. Bremmer, paste hij in zijn werk een gedetailleerd pointillisme toe wat verstilde, tijdloze voorstellingen opleverde. Met Bremmer deelde de schilder ook een grote bewondering voor het werk van Vincent van Gogh. Nieweg schilderde vooral landschappen, portretten en (bloem)stillevens die treffen door hun grote originaliteit. Musea:o.a. Museum Boymans-van Beuningen in Rotterdam en Rijksmuseum Kröller-Müller in Otterlo.

Jacob Nieweg archief 5

Omschrijving

Sr#

Musch, Evert Musch

Groningen 16.03.1918 - 2007

Toen men na de Tweede Wereldoorlog met betrekking tot de landinrichting uitging van het idee om stroompjes en beekjes te kanaliseren, dreigde ook de Drentse Aa hieraan niet te ontkomen.

De stroom die eeuwenlang zijn weg door het dal had gevolgd, zou verworden tot een rechtlijnig kanaal.

Hevig geschrokken door dit bericht greep Evert Musch naar zijn penselen en schilderde in een breed panorama het landschap tussen Schipborg en Oudemolen, waardoor de rivier hevig meanderend zijn weg zocht en exposeerde dat rond 1950.
Het was een protest tegen aantasting van een landschap waardoor hij, Groninger van huis uit, in hoge mate werd geïnspireerd.

In 1985 ging Musch, samen met andere Drentse kunstenaars, opnieuw op de barricaden staan voor het behoud van een waardevol landschap.

Het militaire gebied in de Schipborger Strubben zou platgewalst worden om zodoende beter tot oefenterrein te kunnen dienen.

Daarmee zouden vele grafheuvels, standplaatsen van hunebedden en sporen van oude wegen verdwijnen.

Exposities van schilderijen en tekeningen van dit gebied, evenals andere manieren om de aandacht hierop te vestigen, hebben er misschien toch aan bijgedragen dat het plan niet doorging.

Heeft kunst invloed op politieke besluitvorming?

In ieder geval werden Strubben en bos gespaard en stroomt de Aa als vanouds door het Drentse land.

Na de HBS liet Evert Musch zich in 1936 inschrijven aan de Gemeentelijke Kunstnijverheidsschool, die later Academie Minerva zou gaan heten.

De aanpak van het kunstonderwijs was niet veel anders dan in de tijd van F.H.Bach.

Er werd veel naar de natuur gewerkt.

De leraren A.W.Kort en C.P. de Wit van wie Musch les kreeg, hielden zich verre van het expressionisme, dat door “De Ploeg” zo enthousiast in huis was gehaald.

Breed, klassiek, grondig en ambachtelijk zijn begrippen die Musch nog altijd te binnen schiet als hij terugkijkt op zijn tijd aan de Minerva die hij in dankbare herinneringen houdt.

Na voltooiing van zijn opleiding kon hij als vrij kunstenaar aan de slag.

In 1945 trok hij, inmiddels getrouwd met zijn vakgenote To Jager, naar Drenthe.

Daar kwam het paar na omzwervingen via Midlaren, Zeegse en Schipborg tenslotte in 1975 in Anloo terecht in een boerderij die al door Egbert van Drielst was vereeuwigd.

In 1947 had Musch ondertussen een betrekking aangenomen als docent aan de Academie Minerva, waar hij zelf was opgeleid.

Tot aan zijn pensionering in 1981 heeft hij dit werk gedaan.

Talloos vele schilderijen ontvloeiden ondertussen aan zijn penseel, Drentse, maar ook werken gemaakt op buitenlandse reizen naar Italië, Duitsland en vooral Frankrijk.

Landschappen, portretten, stillevens en interieurs, neergezet in een overwegend impressionistische stijl vormden een oeuvre dat opvalt door fraaie compositie en helder kleurgebruik.

Evert Musch stond aan de wieg van “De Drentse Schilders” en het “Drentse Schildersgenootschap”.

In 1985 ontving hij de Culturele Prijs van Drenthe.

Literaruur:

Mieke van der Wal, “Evert Musch”, (Assen, 1988)

Evert Musch archief 3

Omschrijving

Sr#

Nieweg, Jacob Nieweg is geboren in 1877 te Hogebeintum en overleden in 1955 te Amersfoort.
Jaap Nieweg was predikant in de Groninger dorpjes Winsum en Bellingeweer toen hij in 1914 definitief koos voor het schildersvak. Onder invloed van de artistieke opvattingen van zijn raadgever, de schilder en kunstpedagoog H.P. Bremmer, paste hij in zijn werk een gedetailleerd pointillisme toe wat verstilde, tijdloze voorstellingen opleverde. Met Bremmer deelde de schilder ook een grote bewondering voor het werk van Vincent van Gogh. Nieweg schilderde vooral landschappen, portretten en (bloem)stillevens die treffen door hun grote originaliteit. Musea:o.a. Museum Boymans-van Beuningen in Rotterdam en Rijksmuseum Kröller-Müller in Otterlo.

Jacob Nieweg archief 6

Omschrijving

Sr#

Zell an der Mosel, Musch, Evert Musch

Groningen 16.03.1918 - 2007

Toen men na de Tweede Wereldoorlog met betrekking tot de landinrichting uitging van het idee om stroompjes en beekjes te kanaliseren, dreigde ook de Drentse Aa hieraan niet te ontkomen.

De stroom die eeuwenlang zijn weg door het dal had gevolgd, zou verworden tot een rechtlijnig kanaal.

Hevig geschrokken door dit bericht greep Evert Musch naar zijn penselen en schilderde in een breed panorama het landschap tussen Schipborg en Oudemolen, waardoor de rivier hevig meanderend zijn weg zocht en exposeerde dat rond 1950.
Het was een protest tegen aantasting van een landschap waardoor hij, Groninger van huis uit, in hoge mate werd geïnspireerd.

In 1985 ging Musch, samen met andere Drentse kunstenaars, opnieuw op de barricaden staan voor het behoud van een waardevol landschap.

Het militaire gebied in de Schipborger Strubben zou platgewalst worden om zodoende beter tot oefenterrein te kunnen dienen.

Daarmee zouden vele grafheuvels, standplaatsen van hunebedden en sporen van oude wegen verdwijnen.

Exposities van schilderijen en tekeningen van dit gebied, evenals andere manieren om de aandacht hierop te vestigen, hebben er misschien toch aan bijgedragen dat het plan niet doorging.

Heeft kunst invloed op politieke besluitvorming?

In ieder geval werden Strubben en bos gespaard en stroomt de Aa als vanouds door het Drentse land.

Na de HBS liet Evert Musch zich in 1936 inschrijven aan de Gemeentelijke Kunstnijverheidsschool, die later Academie Minerva zou gaan heten.

De aanpak van het kunstonderwijs was niet veel anders dan in de tijd van F.H.Bach.

Er werd veel naar de natuur gewerkt.

De leraren A.W.Kort en C.P. de Wit van wie Musch les kreeg, hielden zich verre van het expressionisme, dat door “De Ploeg” zo enthousiast in huis was gehaald.

Breed, klassiek, grondig en ambachtelijk zijn begrippen die Musch nog altijd te binnen schiet als hij terugkijkt op zijn tijd aan de Minerva die hij in dankbare herinneringen houdt.

Na voltooiing van zijn opleiding kon hij als vrij kunstenaar aan de slag.

In 1945 trok hij, inmiddels getrouwd met zijn vakgenote To Jager, naar Drenthe.

Daar kwam het paar na omzwervingen via Midlaren, Zeegse en Schipborg tenslotte in 1975 in Anloo terecht in een boerderij die al door Egbert van Drielst was vereeuwigd.

In 1947 had Musch ondertussen een betrekking aangenomen als docent aan de Academie Minerva, waar hij zelf was opgeleid.

Tot aan zijn pensionering in 1981 heeft hij dit werk gedaan.

Talloos vele schilderijen ontvloeiden ondertussen aan zijn penseel, Drentse, maar ook werken gemaakt op buitenlandse reizen naar Italië, Duitsland en vooral Frankrijk.

Landschappen, portretten, stillevens en interieurs, neergezet in een overwegend impressionistische stijl vormden een oeuvre dat opvalt door fraaie compositie en helder kleurgebruik.

Evert Musch stond aan de wieg van “De Drentse Schilders” en het “Drentse Schildersgenootschap”.

In 1985 ontving hij de Culturele Prijs van Drenthe.

Literaruur:

Mieke van der Wal, “Evert Musch”, (Assen, 1988)

Evert Musch archief 50

Omschrijving

Sr#

Oel, Cornelis van Oel, geboren 25 september 1899 te Delft en overleden op 5 maart 1979 te Kockengen. Hij was graficus en kunstschilder. Hij schilderde in naturalistisch-romantische trant stadsgezichten, landschappen, riviergezichten en dorpsgezichten. Verblijf: Delft, Den Haag, Italië, Nederland 1926-1959 en Kockengen 1959-1969.
Opleiding: Koninklijke A.B.K. Den Haag.
Heeft les gehad van B.A.Bongers en C. Rol.

Cor van Oel archief 70

Omschrijving

Sr#

Oel, Cornelis van Oel, geboren 25 september 1899 te Delft en overleden op 5 maart 1979 te Kockengen. Hij was graficus en kunstschilder. Hij schilderde in naturalistisch-romantische trant stadsgezichten, landschappen, riviergezichten en dorpsgezichten. Verblijf: Delft, Den Haag, Italië, Nederland 1926-1959 en Kockengen 1959-1969.
Opleiding: Koninklijke A.B.K. Den Haag.
Heeft les gehad van B.A.Bongers en C. Rol.

Cor van Oel archief 71

Omschrijving

Sr#

Noltee, Bernardus Cornelis (

Cor Noltee archief 70

Omschrijving

Sr#

Oorschot, Th (Theodorus) van Oorschot (1910-1989)
Zijn bekendheid heeft hij te danken aan het schilderen van schitterende
landschappen, prachtige stillevens waarin hij met de simpelste voorwerpen de
juiste sfeer weet te creëren en vormen bloemen een leidraad in zijn werk.
Telkens weet hij een gezonde harmonie te vinden tussen mens en natuur. Zijn
werk straalt eenvoud, realiteit en ernst van het leven uit. In alles wat de mens
omringt valt altijd weer iets aan schoonheid te ontdekken.

Theo van Oorschot archief 1

Omschrijving

Sr#

Nonn, Karl Nonn, geboren Bonn op 29 april 1876 en overleden eveneens te Bonn op 25 juni 1949. Schilderde in hoofdzaak en het liefste landschappen. Hij studeerde aan de Kunstgewerbeschule te Düsseldorf. Hierna ook nog te München, Dresden en Berlijn. Hij maakte studiereizen naar ondermeer Noord-Duitsland, Noorwegen en Tirol. Hij schilderde het liefste in de Eifel. De stad Bonn bezit een reeks schilderijen van hem die de schade aan Bonn tijdens de oorlog in beeld bracht.
====================================================================
Deutsch====
Carl Nonn
Carl Nonn ( 29. April 1876 in Bonn; † 25. Juni 1949 ebendort) war ein deutscher Maler.
Geboren wurde Nonn als drittes und jüngstes Kind des Kürschnermeisters Anton Nonn und seiner Ehefrau Franziska geb. Krahe. Nach dem Besuch der Münsterschule absolvierte er von 1888 bis 1894 zunächst eine Lehre als Dekorationsmaler und arbeitete dann als solcher. Daneben erhielt er Privatunterricht bei dem Zeichenlehrer Adams. Von 1894 bis 1896 besuchte er die Kunstgewerbeschule in Düsseldorf.
Seinen Militärdienst leistete er von 1897 bis 1898 beim Infanterie-Regiment Bonn. Dabei erlitt er einen Knochenbruch an der rechten Hand, dessen falsche Behandlung die dauerhafte Versteifung der Hand zur Folge hatte. Bis 1900 hielt Nonn sich in München auf, wo er Kirchen und Kapellen ausmalte und Studien von der Natur sowie in der Alten Pinakothek anfertigte.
Nach seiner Rückkehr nach Bonn im Jahre 1901 verheiratete er sich mit Katharina Biesing. Aus einer Erbschaft konnte der Kauf eines Hauses finanziert werden. Vier Jahre später war ihm mit finanzieller Unterstützung seiner Eltern der Bau eines großzügigen Atelierhauses in der Niebuhrstraße Nr. 14 möglich.
Ab 1905 unternahm er Reisen in die Eifel und machte dabei die Bekanntschaft von Fritz von Wille, mit dem ihn später eine Freundschaft verband. 1909 war er erstmalig an einer Ausstellung im Bonner Obernier-Museum beteiligt. Nach mehreren Ausstellungen schlossen sich mehrere Bonner Künstler zum Bonner Künstlerbund unter Vorsitz von Nonn zusammen. Ab 1912 war er an Ausstellungen in Köln und Düsseldorf beteiligt. 1913/14 machte er die Bekanntschaft von August Macke.
Unter anderem der Handverletzung wegen wurde Nonn 1914 vom Kriegsdienst freigestellt. 1925 hielt er sich bei seinem ältesten Sohn Anton auf dem Kreuzer

Carl Nonn archief 1

Omschrijving

Sr#

Oorschot, Th (Theodorus) van Oorschot (1910-1989)
Zijn bekendheid heeft hij te danken aan het schilderen van schitterende
landschappen, prachtige stillevens waarin hij met de simpelste voorwerpen de
juiste sfeer weet te creëren en vormen bloemen een leidraad in zijn werk.
Telkens weet hij een gezonde harmonie te vinden tussen mens en natuur. Zijn
werk straalt eenvoud, realiteit en ernst van het leven uit. In alles wat de mens
omringt valt altijd weer iets aan schoonheid te ontdekken.

Theo van oorschot archief 2

Omschrijving

Sr#

Nonn, Karl Nonn, geboren Bonn op 29 april 1876 en overleden eveneens te Bonn op 25 juni 1949. Schilderde in hoofdzaak en het liefste landschappen. Hij studeerde aan de Kunstgewerbeschule te Düsseldorf. Hierna ook nog te München, Dresden en Berlijn. Hij maakte studiereizen naar ondermeer Noord-Duitsland, Noorwegen en Tirol. Hij schilderde het liefste in de Eifel. De stad Bonn bezit een reeks schilderijen van hem die de schade aan Bonn tijdens de oorlog in beeld bracht.
====================================================================
Deutsch====
Carl Nonn
Carl Nonn ( 29. April 1876 in Bonn; † 25. Juni 1949 ebendort) war ein deutscher Maler.
Geboren wurde Nonn als drittes und jüngstes Kind des Kürschnermeisters Anton Nonn und seiner Ehefrau Franziska geb. Krahe. Nach dem Besuch der Münsterschule absolvierte er von 1888 bis 1894 zunächst eine Lehre als Dekorationsmaler und arbeitete dann als solcher. Daneben erhielt er Privatunterricht bei dem Zeichenlehrer Adams. Von 1894 bis 1896 besuchte er die Kunstgewerbeschule in Düsseldorf.
Seinen Militärdienst leistete er von 1897 bis 1898 beim Infanterie-Regiment Bonn. Dabei erlitt er einen Knochenbruch an der rechten Hand, dessen falsche Behandlung die dauerhafte Versteifung der Hand zur Folge hatte. Bis 1900 hielt Nonn sich in München auf, wo er Kirchen und Kapellen ausmalte und Studien von der Natur sowie in der Alten Pinakothek anfertigte.
Nach seiner Rückkehr nach Bonn im Jahre 1901 verheiratete er sich mit Katharina Biesing. Aus einer Erbschaft konnte der Kauf eines Hauses finanziert werden. Vier Jahre später war ihm mit finanzieller Unterstützung seiner Eltern der Bau eines großzügigen Atelierhauses in der Niebuhrstraße Nr. 14 möglich.
Ab 1905 unternahm er Reisen in die Eifel und machte dabei die Bekanntschaft von Fritz von Wille, mit dem ihn später eine Freundschaft verband. 1909 war er erstmalig an einer Ausstellung im Bonner Obernier-Museum beteiligt. Nach mehreren Ausstellungen schlossen sich mehrere Bonner Künstler zum Bonner Künstlerbund unter Vorsitz von Nonn zusammen. Ab 1912 war er an Ausstellungen in Köln und Düsseldorf beteiligt. 1913/14 machte er die Bekanntschaft von August Macke.
Unter anderem der Handverletzung wegen wurde Nonn 1914 vom Kriegsdienst freigestellt. 1925 hielt er sich bei seinem ältesten Sohn Anton auf dem Kreuzer

Carl Nonn archief 2

Omschrijving

Sr#

Witzel 'George Willem' Opdenhoff
Fulda (Duitsland) 1807-1873 Den Haag
Opdenhoff was de enige leerling van Andreas Schelfhout die uitsluitend marines schilderde. De invloed van J.C. Schotel, van wie hij daarvoor les had gehad, was hiervan vermoedelijk de reden. Van hem leerde Opdenhoff de verschillende scheepstypen en hun tuigage onderscheiden en ook oefende hij zich in het schilderen van woelige wateren. Van Schelfhout leerde hij voornamelijk de evenwichtige verdeling van zijn motieven over het beeldvlak en een compositie langs diagonalen. Zeker wanneer hij de lessen van zijn leermeesters in acht nam bereikte hij met prachtig uitgewerkte haven-, zee- en riviergezichten een hoog niveau.

G.W. Opdenhoff archief 1

Omschrijving

Sr#

A.C. van Noort, Arie-Kees genaamd, werd op 8 maart 1914 te Bennebroek geboren. Na zijn schooltijd in 1928 werkte hij mee in het schildersbedrijf van zijn vader. In de avonduren volgde hij teken- en schilderslessen van de excentrieke Haarlemse schilder Henri Fréderic Boot die tevens onder zijn leermeesterschap grote kunstenaars als Kees Verwey en Anton Heijboer tot ontwikkeling bracht. Overdag werkte Van Noort als huisschilder en in de avonduren schilderde hij op z'n kamer. In 1942 werd hij als lid aangenomen van het genootschap

A.C. van Noort archief 1

Omschrijving

Sr#

Oppenoorth, Willem Johannes (Willem); is geboren in Amsterdam op 2 oktober 1847 en is overleden in Utrecht op 19 mei 1905.
Hij woonde en werkte in Amsterdam, Antwerpen en in Den Haag.
Heeft veel schilderijen gemaakt in Gelderland en Overijssel. Hij was leerling van de Akademie te Antwerpen van A. Wüst (1866).
Hij schilderde, aquarelleerde en tekende landschappen, heidegezichten, polders en weidelandschappen.
Hij was lid van Arti et Amicitiae te Amsterdam en van Pulchri Studio in Den Haag, waarvan hij later ook bestuurslid werd. Hij gaf les aan J.C. van Deventer, Th.A. Dolffegnies en J.W. von Callenfels.
Hij heeft in vele musea geëxposeerd.

W.J. Oppenoorth archief 1

Omschrijving

Sr#

A.C. van Noort, Arie-Kees genaamd, werd op 8 maart 1914 te Bennebroek geboren. Na zijn schooltijd in 1928 werkte hij mee in het schildersbedrijf van zijn vader. In de avonduren volgde hij teken- en schilderslessen van de excentrieke Haarlemse schilder Henri Fréderic Boot die tevens onder zijn leermeesterschap grote kunstenaars als Kees Verwey en Anton Heijboer tot ontwikkeling bracht. Overdag werkte Van Noort als huisschilder en in de avonduren schilderde hij op z'n kamer. In 1942 werd hij als lid aangenomen van het genootschap

A.C. van Noort archief 50

Omschrijving

Sr#

Oppenoorth, Willem Johannes (Willem); is geboren in Amsterdam op 2 oktober 1847 en is overleden in Utrecht op 19 mei 1905.
Hij woonde en werkte in Amsterdam, Antwerpen en in Den Haag.
Heeft veel schilderijen gemaakt in Gelderland en Overijssel. Hij was leerling van de Akademie te Antwerpen van A. Wüst (1866).
Hij schilderde, aquarelleerde en tekende landschappen, heidegezichten, polders en weidelandschappen.
Hij was lid van Arti et Amicitiae te Amsterdam en van Pulchri Studio in Den Haag, waarvan hij later ook bestuurslid werd. Hij gaf les aan J.C. van Deventer, Th.A. Dolffegnies en J.W. von Callenfels.
Hij heeft in vele musea geëxposeerd.

W.J. Oppenoorth archief 2

Omschrijving

Sr#

Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 11

Omschrijving

Sr#

Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 12

Omschrijving

Sr#

Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 13

Omschrijving

Sr#

Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 14

Omschrijving

Sr#

Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 15

Omschrijving

Sr#

Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 16

Omschrijving

Sr#

Gezicht op de kade in Rotterdam, Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 2

Omschrijving

Sr#

Stadsgezicht Rotterdam, Hotel Smits aan de kade, Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 3

Omschrijving

Sr#

Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 4

Omschrijving

Sr#

Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 5

Omschrijving

Sr#

Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 6

Omschrijving

Sr#

Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 7

Omschrijving

Sr#

Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 8

Omschrijving

Sr#

Overbeek, G. J. van Overbeek
1882-1947

Hoewel deze oorspronkelijk uit Dordt afkomstige Rotterdammer schilderde in
naturalistisch-impressionistische stijl, liet hij zich niet graag in een categorie
plaatsen, getuige zijn lidmaatschap van de Amsterdamse kunstenaarsgroep 'De
Onafhankelijken'. Hij legde zich toe op het schilderen en tekenen van
landschappen, dieren en stadsgezichten, waarbij stoere beelden van
werkpaarden en de Rotterdamse haven een belangrijke inspiratiebron vormden.

G.J. van Overbeek archief 9

Omschrijving

Sr#

Wat het meest opvalt aan de portretten van Pieter Pander is dat de
geportretteerden zo vanzelf sprekend zijn neergezet. Oude mensen en
kinderen zijn vaak het onderwerp in Panders portretten. Zij worden afgebeeld
in geheel eigen, natuurlijke poses, die de vanzelfsprekendheid van hun
aanwezigheid op het doek bepalen. In het thema herkennen we het leven en
de dood, maar desondanks tonen zijn portretten het respect van de schilder
voor de geposeerde.
De kunstenaar schildert niet alleen portretten en zelfportretten, maar ook zijn
dierstudies zijn inmiddels bij een breed publiek bekend. Evenals zijn mensen
behandelt hij hen met respect en hij tracht dat gevoel ook bij ons over te
brengen. Het zijn de dieren uit onze cultuur, vanzelfsprekend aanwezig, maar
daarom niet minder waardevol. Hij verbeeldt hun kwetsbaarheid, hun angst,
parmantigheid of hun vertrouwen in de mensheid. Door een ongebruikelijk
standpunt te kiezen zonder het perspectief geweld aan te doen, schept hij een
zekere vervreemding, waardoor we opeens het dier met nieuwe ogen gaan
bekijken. 'Ieder beest heeft zijn eigen 'portret', een eigen manier van kijken en
doen', meent hij. In zijn respect voor dieren en de manier waarop hij hen
verbeeldt, toont Pander zijn bewondering voor de schilder Jan Mankes.

De thema's die Pander schildert variëren sterk, afhankelijk van waar zijn
belangstelling op dat moment naar uitgaat. Dat kunnen beelden op de televisie
zijn, het Friese landschap, de boerderij van zijn zwager of zijn hond die
gewond raakt. Hij houdt er niet van zich op één onderwerp te moeten
toeleggen.
Afgestudeerd aan de Academie Minerva te Groningen werkt hij in de
figuratieve traditie, maar zijn toets is in tegenstelling tot vele van zijn collega's
vlot en schetsmatig. Slechts delen in de voorstelling worden uitgewerkt
waardoor ze nadrukkelijker naar voren komen, vaak zijn dat de ogen van mens
en dier. De ondergrond van het schilderij is geprepareerd grof linnen dat grijs
van kleur is, zodat hij zowel de lichte als de donkere kant uit kan. Met een natte
spons brengt hij vervolgens in acryl een basis aan. De laatste tijd maakt hij de
ondergrond onregelmatig door het gebruik van een brander waarmee hij de
natte verf snel droogt, maar waardoor ook delen afbladderen. Als hij begint te
schilderen heeft hij een bepaald idee dat hij met een schilderskwast op het
doek zet. Daarna schildert hij bij voorkeur nat in nat, zodat hij lang kan
doorwerken als hij inspiratie heeft. Pander schildert snel en gemakkelijk. Hij
gebruikt een beperkt palet aan kleuren: vooral bruinen, blauwen, grijzen en
witten. Dat zijn de kleuren die bij hem passen en waarmee hij intimiteit en
gevoel kan overbrengen. Het eigen kleurgebruik, maar ook de sterke
lichtdonker werking typeert Panders werk en verraadt de invloed van zijn
leermeester Matthijs Røling. De tegenstelling tussen de grove en fijn
uitgewerkte delen op het doek schept een spanning, zodat het werk van veraf
en dichtbij de moeite waard blijft.

Pieter Pander archief 1

Omschrijving

Sr#

Herman Paradies is geboren te Rotterdam in 1883 en overleden te Schiedam in
1966.
De impressionist Herman Paradies schilderde in de eerste tientallen jaren van
twintigste eeuw topografische stadsgezichten van Amsterdam en Rotterdam.
Vooral zijn impressies van het vooroorlogse Rotterdam documenteren de vele
haventjes, vaarten, grachtjes en bruggen die de stad rijk was. Na zijn verhuizing in
1940 naar Schiedam koos de schilder vooral oude gedeelten van deze stad als
onderwerp voor zijn schilderijen. In 1992 organiseerde het Stedelijk Museum
Schiedam een tentoonstelling van zijn werk.

Herman Paradies archief 1

Omschrijving

Sr#

Wat het meest opvalt aan de portretten van Pieter Pander is dat de
geportretteerden zo vanzelf sprekend zijn neergezet. Oude mensen en
kinderen zijn vaak het onderwerp in Panders portretten. Zij worden afgebeeld
in geheel eigen, natuurlijke poses, die de vanzelfsprekendheid van hun
aanwezigheid op het doek bepalen. In het thema herkennen we het leven en
de dood, maar desondanks tonen zijn portretten het respect van de schilder
voor de geposeerde.
De kunstenaar schildert niet alleen portretten en zelfportretten, maar ook zijn
dierstudies zijn inmiddels bij een breed publiek bekend. Evenals zijn mensen
behandelt hij hen met respect en hij tracht dat gevoel ook bij ons over te
brengen. Het zijn de dieren uit onze cultuur, vanzelfsprekend aanwezig, maar
daarom niet minder waardevol. Hij verbeeldt hun kwetsbaarheid, hun angst,
parmantigheid of hun vertrouwen in de mensheid. Door een ongebruikelijk
standpunt te kiezen zonder het perspectief geweld aan te doen, schept hij een
zekere vervreemding, waardoor we opeens het dier met nieuwe ogen gaan
bekijken. 'Ieder beest heeft zijn eigen 'portret', een eigen manier van kijken en
doen', meent hij. In zijn respect voor dieren en de manier waarop hij hen
verbeeldt, toont Pander zijn bewondering voor de schilder Jan Mankes.

De thema's die Pander schildert variëren sterk, afhankelijk van waar zijn
belangstelling op dat moment naar uitgaat. Dat kunnen beelden op de televisie
zijn, het Friese landschap, de boerderij van zijn zwager of zijn hond die
gewond raakt. Hij houdt er niet van zich op één onderwerp te moeten
toeleggen.
Afgestudeerd aan de Academie Minerva te Groningen werkt hij in de
figuratieve traditie, maar zijn toets is in tegenstelling tot vele van zijn collega's
vlot en schetsmatig. Slechts delen in de voorstelling worden uitgewerkt
waardoor ze nadrukkelijker naar voren komen, vaak zijn dat de ogen van mens
en dier. De ondergrond van het schilderij is geprepareerd grof linnen dat grijs
van kleur is, zodat hij zowel de lichte als de donkere kant uit kan. Met een natte
spons brengt hij vervolgens in acryl een basis aan. De laatste tijd maakt hij de
ondergrond onregelmatig door het gebruik van een brander waarmee hij de
natte verf snel droogt, maar waardoor ook delen afbladderen. Als hij begint te
schilderen heeft hij een bepaald idee dat hij met een schilderskwast op het
doek zet. Daarna schildert hij bij voorkeur nat in nat, zodat hij lang kan
doorwerken als hij inspiratie heeft. Pander schildert snel en gemakkelijk. Hij
gebruikt een beperkt palet aan kleuren: vooral bruinen, blauwen, grijzen en
witten. Dat zijn de kleuren die bij hem passen en waarmee hij intimiteit en
gevoel kan overbrengen. Het eigen kleurgebruik, maar ook de sterke
lichtdonker werking typeert Panders werk en verraadt de invloed van zijn
leermeester Matthijs Røling. De tegenstelling tussen de grove en fijn
uitgewerkte delen op het doek schept een spanning, zodat het werk van veraf
en dichtbij de moeite waard blijft.

Pieter Pander archief 2

Omschrijving

Sr#

Herman Paradies is geboren te Rotterdam in 1883 en overleden te Schiedam in
1966.
De impressionist Herman Paradies schilderde in de eerste tientallen jaren van
twintigste eeuw topografische stadsgezichten van Amsterdam en Rotterdam.
Vooral zijn impressies van het vooroorlogse Rotterdam documenteren de vele
haventjes, vaarten, grachtjes en bruggen die de stad rijk was. Na zijn verhuizing in
1940 naar Schiedam koos de schilder vooral oude gedeelten van deze stad als
onderwerp voor zijn schilderijen. In 1992 organiseerde het Stedelijk Museum
Schiedam een tentoonstelling van zijn werk.

Herman Paradies archief 2

Omschrijving

Sr#

Wat het meest opvalt aan de portretten van Pieter Pander is dat de
geportretteerden zo vanzelf sprekend zijn neergezet. Oude mensen en
kinderen zijn vaak het onderwerp in Panders portretten. Zij worden afgebeeld
in geheel eigen, natuurlijke poses, die de vanzelfsprekendheid van hun
aanwezigheid op het doek bepalen. In het thema herkennen we het leven en
de dood, maar desondanks tonen zijn portretten het respect van de schilder
voor de geposeerde.
De kunstenaar schildert niet alleen portretten en zelfportretten, maar ook zijn
dierstudies zijn inmiddels bij een breed publiek bekend. Evenals zijn mensen
behandelt hij hen met respect en hij tracht dat gevoel ook bij ons over te
brengen. Het zijn de dieren uit onze cultuur, vanzelfsprekend aanwezig, maar
daarom niet minder waardevol. Hij verbeeldt hun kwetsbaarheid, hun angst,
parmantigheid of hun vertrouwen in de mensheid. Door een ongebruikelijk
standpunt te kiezen zonder het perspectief geweld aan te doen, schept hij een
zekere vervreemding, waardoor we opeens het dier met nieuwe ogen gaan
bekijken. 'Ieder beest heeft zijn eigen 'portret', een eigen manier van kijken en
doen', meent hij. In zijn respect voor dieren en de manier waarop hij hen
verbeeldt, toont Pander zijn bewondering voor de schilder Jan Mankes.

De thema's die Pander schildert variëren sterk, afhankelijk van waar zijn
belangstelling op dat moment naar uitgaat. Dat kunnen beelden op de televisie
zijn, het Friese landschap, de boerderij van zijn zwager of zijn hond die
gewond raakt. Hij houdt er niet van zich op één onderwerp te moeten
toeleggen.
Afgestudeerd aan de Academie Minerva te Groningen werkt hij in de
figuratieve traditie, maar zijn toets is in tegenstelling tot vele van zijn collega's
vlot en schetsmatig. Slechts delen in de voorstelling worden uitgewerkt
waardoor ze nadrukkelijker naar voren komen, vaak zijn dat de ogen van mens
en dier. De ondergrond van het schilderij is geprepareerd grof linnen dat grijs
van kleur is, zodat hij zowel de lichte als de donkere kant uit kan. Met een natte
spons brengt hij vervolgens in acryl een basis aan. De laatste tijd maakt hij de
ondergrond onregelmatig door het gebruik van een brander waarmee hij de
natte verf snel droogt, maar waardoor ook delen afbladderen. Als hij begint te
schilderen heeft hij een bepaald idee dat hij met een schilderskwast op het
doek zet. Daarna schildert hij bij voorkeur nat in nat, zodat hij lang kan
doorwerken als hij inspiratie heeft. Pander schildert snel en gemakkelijk. Hij
gebruikt een beperkt palet aan kleuren: vooral bruinen, blauwen, grijzen en
witten. Dat zijn de kleuren die bij hem passen en waarmee hij intimiteit en
gevoel kan overbrengen. Het eigen kleurgebruik, maar ook de sterke
lichtdonker werking typeert Panders werk en verraadt de invloed van zijn
leermeester Matthijs Røling. De tegenstelling tussen de grove en fijn
uitgewerkte delen op het doek schept een spanning, zodat het werk van veraf
en dichtbij de moeite waard blijft.

Pieter Pander archief 50

Omschrijving

Sr#

Herman Paradies is geboren te Rotterdam in 1883 en overleden te Schiedam in
1966.
De impressionist Herman Paradies schilderde in de eerste tientallen jaren van
twintigste eeuw topografische stadsgezichten van Amsterdam en Rotterdam.
Vooral zijn impressies van het vooroorlogse Rotterdam documenteren de vele
haventjes, vaarten, grachtjes en bruggen die de stad rijk was. Na zijn verhuizing in
1940 naar Schiedam koos de schilder vooral oude gedeelten van deze stad als
onderwerp voor zijn schilderijen. In 1992 organiseerde het Stedelijk Museum
Schiedam een tentoonstelling van zijn werk.

Herman Paradies archief 3

Omschrijving

Sr#

Peters, M. Peters, Manus Peters is geboren op 6 augustus 1906 in Kleve en overleden in 1980.
Manus peters was het twaalfde kind van E.P.S. Peters en Maria Peters.
Hij was leerling van Jupp Brux, de dierenschilder A. Baur in Dusseldorf en van professor Weissgerber in Munchen.
Hij schilderde in een geheel eigen impressionistische trant het boerenleven in de omgeving van de Niederrhein.
Zijn werken zijn te zien bij vele openbare gebouwen in München en Düsseldorf.
====================================================================
Deutsch
====
Er malte Mensch und Natur, Bauer, Bäuerin, Knechte und Mägde in schwerer und sorgfältiger Arbeit, Pflügen im Dreigespann, Getreide-, Kartoffel- und Rübenernte, Fuhrleute mit Karren und Wagen, so bei der „Holzabfuhr“, ferner die Fischer an Strom und Altrhein, Kate und Hof, Kopfweiden und Kolken. Deichkronen und so manches verträumte Dorf bildeten den jeweiligen Hintergrund. Manes Peters kannte Land und Leute. Seine Bilder bezeugen zeitlos seine Wertschätzung für Menschen im Schweiße ihres Angesichtes, in Arbeitskleidung und in Genügsamkeit.
„Wer waren die Lehrer von Manes Peters?“, möchte der Kunstliebhaber fragen. Er hat als junger Mensch Klever Kunstwerkstätten gerne besucht. Er war Schüler bei Jupp Brüx, beim Tiermaler A. Baur in Düsseldorf und bei Professor Weißgerber in München. Er kannte die Nazarenermaler Gerhard und Heinrich Lamers. Manes Peters blieb ein Lernender und hinterließ doch unverwechselbar die Kraft und Liebenswürdigkeit seines eigenen Stils. „Düt min de lesde Hufisers draf“, war eines seiner letzten Worte für einen jüngeren Priesterfreund, der ihm die Beichte hörte und die Krankensalbung spendete, wenige Stunden vor seinem Weg zum Krankenhaus, wo er auch nach dem Empfang der Heiligen Kommunion am 16. September 1980 starb. Geboren war er am 6. August 1906 in Kleve als zwölftes Kind der Eheleute EPS Peters und Maria, geb. Aengenheyster. Sein älterer Priesterfreund, Gerd Siebers, schrieb auf seinen Totenzettel: „Da sprach der Herr: Zeichne auf, was du gesehen, und male, was du geschaut, damit man es mühelos deuten kann“ (Hab 2). Und ferner: „Nun schauen deine Augen den Herrn in seiner Schönheit“ (Jes 3). Manes Peters, der eindrucksstarke Bilder vom Niederrhein links und rechts des Stromes malte, war unverwechselbar.

Manus Peters archief 1

Omschrijving

Sr#

Petersen, Rudolf Petersen is geboren op 11 februari 1871 te Sundbyvster.
Hij woonde en werkte in Kopenhagen. Hij schilderde landschappen, portretten en genrestukken.

R.R. Petersen archief 1

Omschrijving

Sr#

Petersen, Rudolf Petersen is geboren op 11 februari 1871 te Sundbyvster.
Hij woonde en werkte in Kopenhagen. Hij schilderde landschappen, portretten en genrestukken.

R.R. Petersen archief 2

Omschrijving

Sr#

Pieck, A.J. Pieck, Adriana Jacoba Pieck is geboren op 29 april 1894 te Scheveningen en is overleden in 1982.
Adri Pieck kreeg al op zeer jeugdige leeftijd tekenles van haar vader, de Haagse tekenleraar A.F. Pieck (niet te verwarren met Anton Pieck). Samen met haar in 1920 overleden zuster Gretha trok zij er haast dagelijks op uit om te tekenen in de omgeving van hun woonplaats Bussum. Na haar opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam vestigde de schilderes zich in Hollandsche Rading, waar ze in 1982 overleed. In haar schilderijen, pastels en tekeningen zocht Adri Pieck geen aansluiting bij bepaalde kunststromingen. Bepalend voor haar werk zijn een verfijnd naturalisme met nadruk op elegante lijn en helderheid van kleur.

Adrie Pieck archief 1

Omschrijving

Sr#

Pieck, A.J. Pieck, Adriana Jacoba Pieck is geboren op 29 april 1894 te Scheveningen en is overleden in 1982.
Adri Pieck kreeg al op zeer jeugdige leeftijd tekenles van haar vader, de Haagse tekenleraar A.F. Pieck (niet te verwarren met Anton Pieck). Samen met haar in 1920 overleden zuster Gretha trok zij er haast dagelijks op uit om te tekenen in de omgeving van hun woonplaats Bussum. Na haar opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam vestigde de schilderes zich in Hollandsche Rading, waar ze in 1982 overleed. In haar schilderijen, pastels en tekeningen zocht Adri Pieck geen aansluiting bij bepaalde kunststromingen. Bepalend voor haar werk zijn een verfijnd naturalisme met nadruk op elegante lijn en helderheid van kleur.

Adrie Pieck archief 991

Omschrijving

Sr#

Pieck, A.J. Pieck, Adriana Jacoba Pieck is geboren op 29 april 1894 te Scheveningen en is overleden in 1982.
Adri Pieck kreeg al op zeer jeugdige leeftijd tekenles van haar vader, de Haagse tekenleraar A.F. Pieck (niet te verwarren met Anton Pieck). Samen met haar in 1920 overleden zuster Gretha trok zij er haast dagelijks op uit om te tekenen in de omgeving van hun woonplaats Bussum. Na haar opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam vestigde de schilderes zich in Hollandsche Rading, waar ze in 1982 overleed. In haar schilderijen, pastels en tekeningen zocht Adri Pieck geen aansluiting bij bepaalde kunststromingen. Bepalend voor haar werk zijn een verfijnd naturalisme met nadruk op elegante lijn en helderheid van kleur.

Adrie Pieck archief 992

Omschrijving

Sr#

Pieck, A.J. Pieck, Adriana Jacoba Pieck is geboren op 29 april 1894 te Scheveningen en is overleden in 1982.
Adri Pieck kreeg al op zeer jeugdige leeftijd tekenles van haar vader, de Haagse tekenleraar A.F. Pieck (niet te verwarren met Anton Pieck). Samen met haar in 1920 overleden zuster Gretha trok zij er haast dagelijks op uit om te tekenen in de omgeving van hun woonplaats Bussum. Na haar opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam vestigde de schilderes zich in Hollandsche Rading, waar ze in 1982 overleed. In haar schilderijen, pastels en tekeningen zocht Adri Pieck geen aansluiting bij bepaalde kunststromingen. Bepalend voor haar werk zijn een verfijnd naturalisme met nadruk op elegante lijn en helderheid van kleur.

Adrie Pieck archief 993

Omschrijving

Sr#

Pieck, A.J. Pieck, Adriana Jacoba Pieck is geboren op 29 april 1894 te Scheveningen en is overleden in 1982.
Adri Pieck kreeg al op zeer jeugdige leeftijd tekenles van haar vader, de Haagse tekenleraar A.F. Pieck (niet te verwarren met Anton Pieck). Samen met haar in 1920 overleden zuster Gretha trok zij er haast dagelijks op uit om te tekenen in de omgeving van hun woonplaats Bussum. Na haar opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam vestigde de schilderes zich in Hollandsche Rading, waar ze in 1982 overleed. In haar schilderijen, pastels en tekeningen zocht Adri Pieck geen aansluiting bij bepaalde kunststromingen. Bepalend voor haar werk zijn een verfijnd naturalisme met nadruk op elegante lijn en helderheid van kleur.

Adrie Pieck archief 994

Omschrijving

Sr#

Pieck, A.J. Pieck, Adriana Jacoba Pieck is geboren op 29 april 1894 te Scheveningen en is overleden in 1982.
Adri Pieck kreeg al op zeer jeugdige leeftijd tekenles van haar vader, de Haagse tekenleraar A.F. Pieck (niet te verwarren met Anton Pieck). Samen met haar in 1920 overleden zuster Gretha trok zij er haast dagelijks op uit om te tekenen in de omgeving van hun woonplaats Bussum. Na haar opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam vestigde de schilderes zich in Hollandsche Rading, waar ze in 1982 overleed. In haar schilderijen, pastels en tekeningen zocht Adri Pieck geen aansluiting bij bepaalde kunststromingen. Bepalend voor haar werk zijn een verfijnd naturalisme met nadruk op elegante lijn en helderheid van kleur.

Adrie Pieck archief 995

Omschrijving

Sr#

Pieters, Evert Pieters is geboren te Amsterdam op 11.12.1856 en overleden te Laren op 17.02.1932.

Evert Pieters was van zijn twaalfde tot zijn negentiende jaar in de leer bij een huisschilder. Daarna bezocht hij de avondlessen aan de Academie in Antwerpen, terwijl hij overdag als decorateur werkte.
Veel raadgevingen ontving hij van de landschapsschilder Theodoor Verstraete, die de kwaliteit van zijn werk had opgemerkt.
Behalve in Antwerpen verbleef hij ook op andere plekken in Vlaanderen. Nadat hij in 1895 naar Nederland was teruggekeerd, woonde en werkte hij in vele plaatsen in het westen van het land. Pieters schilderde, tekende en etste weliswaar veel landschappen, maar zijn grootste bekendheid kreeg hij door zijn Larense interieurs en zijn strandgezichten met schelpenvissers. Zijn werken waren zeer gewild in Amerika. In 1910 bezocht Pieters dit werelddeel, waar hij als een bekend kunstenaar werd ingehaald. Dit vormde een groot contrast met Nederland, waar hij vrij onbekend is gebleven.
Evert Pieters onderhield goede contacten met Alphonse Stengelin en Willy Sluiter.
Het Drents Museum in Assen bezit een olieverfschilderij van een hunebed van zijn hand. Hij was lid van “Pulchri Studio” in Den Haag en van “Arti et Amicitiae” in Amsterdam.
Hij overleed tijdens een taxirit van Baarn naar Laren.
Musea; Singer Museum Laren, Rijksmuseum Dordrecht, Goois Museum Hilversum etc

Evert Pieters archief 70

Omschrijving

Sr#

J.D.M. vd. Plas (Hans)
geb. 1925 te Rotterdam

Johannes, Daniel, Marie (Hans) van der Plas werd geboren op 7 november 1925 te Rotterdam. Hij woonde en werkte voornamelijk in zijn geboortestad. Hij was leerling aan de Academie van Beeldende Kunsten van Rotterdam. Van der Plas was kunstschilder en beeldhouwer.
Van der Plas schilderde, aquarelleerde en tekende voornamelijk gedeformeerd figuratief, met een impressionistische strekking.
De Rijkscollectie bezit een groot aantal havens, stadgezichten, landschappen, bloemstillevens en figuurstukken van Hans van der Plas.
Vermelding: Pieter A. Schee

Hans van der Plas archief 1

Omschrijving

Sr#

Pieter Plas
Alkmaar 1810-1853
Studie van schapenkoppen, olieverf op doek

Pieter Plas kwam uit een bekende Alkmaarse kunstenaarsfamilie. Zijn vader en eerste leermeester was de rijtuig- en landschapschilder Louwerencius Plas (1776-1847). Ook de schilder zelf was tot zijn 24ste jaar rijtuigschilder. Na een tweetal leerjaren in Hilversum bij Willem Bodeman en bij de dierenschilder Jan van Ravenswaay specialiseerde hij zich in het schilderen van landschappen met vee. Het vlakke Noord-Hollandse landschap was daarbij dikwijls zijn inspiratiebron. Pieter Plas had verschillende leerlingen en was directeur van het Tekengezelschap 'Kunst zij ons doel' in Alkmaar. Musea: Museum Willet-Holthuysen in Amsterdam en het Teylers Museum in Haarlem.

Pieter Plas archief 1

Omschrijving

Sr#

Plathner, Hermann A. Plathner is geboren op 23 augustus 1831 te Gronau (Hannover) en overleden op 11 maart 1902 te Düsseldorf. Hij was een leerling van A. Tidemand en R. Jordan.
Schilderde in hoofdzaak genrestukken.
Was bij leven al een zeer gevraagd schilder en veel van zijn werken zijn gereproduceerd. In het Annenmuseum van Lübeck (Auf bösen wegen ertappt) en in het museum te Philadelphia (glükliche familie, Die Mausefalle, Damespieler etc.)
vindt U een aantal schilderijen van hem.

H.A. Plathner archief 70

Omschrijving

Sr#

Pluckebaum, C. Pluckebaum, Carl (Karl) Pluckebaum is geboren op 17 februari 1880 en overleden in 1952 te Dusseldorf.
Hij schilderde landschappen, portretten en genrestukken. Hij was gehuwd met Meta Plückebaum (1876-1954), de bekende poezenschilderes. De manier van werken in de schilderkunst was zeer gelijkend, het echtpaar leefde en woonde in Dusseldorf.

====================================================================
Deutsch== Düsseldorfer Landschaft-, Portrait und Genremaler, Plückebaum war Schüler von Peter Janssen und Eduard von Gebhardt .
Er war verheiratet mit der Katzenmalerin Meta Plückebaum (1876-1954) - der Malstil von Meta und Carl Plückebaum ist sehr ähnlich, das Ehepaar war in Düsseldorf ansässig.

C. Pluckebaum archief 1

Omschrijving

Sr#

Poll, D.H. van der Poll, Herbert van der poll is geboren op 13 april 1877 te Amsterdam en is overleden op 7 december 1963 te Amsterdam.
Hij woonde en werkte in Antwerpen en Amsterdam. Hij was leerling van D. Lewenstein en Hobbe Smith, van de Rijksakademie te Amsterdam o.l.v. A. Allebé, C.L.Dake en N. van der Waay. Hij schilderde, tekende, etste en lithografeerde voornamelijk diren en ook mensen (hij maakte eigenlijk portretten van mens en dieren). Herbert van der Poll werkte veel in Artis te Amsterdam en maakte veel schetsen van de katten die hij er thuis op na hield. Hij was een specialist in het uitbeelden van dieren. Ook heeft hij bloemen en planten geschilderd. Hij was lid (en secretaris) van Arti et Amicitiae te Amsterdam. Hij verkreeg de gouden medaille van koningin Wilhelmina in 1925. Hij was lector aan de Rijksakademie te Amsterdam tot 1942. Hij gaf ondermeer les aan, P. Arntzenius en A. Smeerdijk.
Het Rijksmuseum en het Kröller-Müller Museum te Otterloo hebben werk van hem in het bezit.

Herbert van der Poll archief 1

Omschrijving

Sr#

Poll, D.H. van der Poll, Herbert van der poll is geboren op 13 april 1877 te Amsterdam en is overleden op 7 december 1963 te Amsterdam.
Hij woonde en werkte in Antwerpen en Amsterdam. Hij was leerling van D. Lewenstein en Hobbe Smith, van de Rijksakademie te Amsterdam o.l.v. A. Allebé, C.L.Dake en N. van der Waay. Hij schilderde, tekende, etste en lithografeerde voornamelijk diren en ook mensen (hij maakte eigenlijk portretten van mens en dieren). Herbert van der Poll werkte veel in Artis te Amsterdam en maakte veel schetsen van de katten die hij er thuis op na hield. Hij was een specialist in het uitbeelden van dieren. Ook heeft hij bloemen en planten geschilderd. Hij was lid (en secretaris) van Arti et Amicitiae te Amsterdam. Hij verkreeg de gouden medaille van koningin Wilhelmina in 1925. Hij was lector aan de Rijksakademie te Amsterdam tot 1942. Hij gaf ondermeer les aan, P. Arntzenius en A. Smeerdijk.
Het Rijksmuseum en het Kröller-Müller Museum te Otterloo hebben werk van hem in het bezit.

Herbert van der Poll archief 2

Omschrijving

Sr#

Poreau, Oswald Poreau geboren in Schaarbeek 1877, overleden in Waterloo 1955. Postimpressionistisch schilder van landschappen, havens, bloemen en portretten. Etser en lithograaf. Na het verlaten van de Militaire School, eerste opleiding bij de familievriend J. Quinaux (vanaf 1894) en, tegen de wil van zijn vader, verdere opleiding architectuur en schilderkunst aan de Academie van Brussel (tot 1900, J. Stallaert). Om den brode restaureert hij schilderijen. Ruilt enkele jaren de schilderkunst voor de muziek. Vestigt zich na zijn huwelijk met een musicienne (1905) in Parijs en werkt in Barbizon / Frankrijk. Keert naar België terug en maakt talrijke reizen naar Duitsland, Engeland en vooral naar Frankrijk waar hij vaak in Bretagne werkt. In België schildert hij aan de kust, aan de boorden van de Schelde en de industrielandschappen van de Boringage. Ontmoet in 1906 M. Blieck, die een grote invloed op hem uitoefent. Kent vele moeilijkheden door de aanslepende ziekte van zijn vrouw. Vindt vertroosting en steun bij musicienne en kunstschilderes Yvonne Vonnot- Viollet. Werk in het bezit van de koninklijke familie, de Staat en in de Musea van Schaarbeek, Temse en Mulhouse.

Oswald Poreau archief 50

Omschrijving

Sr#

Larens interieur, Hal, België 1882-1966 Laren, Holland.

Posthast staat bekend om zijn prachtig geschilderde traditionele Larense Interieurs. Vooral de interieurs met boerenvrouwen en kinderen stralen een serene rust uit.

De kunstschilder Bernardus Jean Corneille Pothast werd op 30 november 1882 in Hal te België geboren. Hij was leerling van de Rijks Academie te Amsterdam tussen 1904 en 1907 onder leiding van A. Allebé en van de Ecole de Beaux-Arts te Parijs onder leiding van Gabriël Ferrier.
Hij werkte vanaf 1911 in Laren vanuit zijn atelierwoning 'Einde Gooi' aan de Eemnesserweg 23. Hij schilderde en tekende o.a. portretten, figuren en genrestukken.

Pothast behoorde tot de schilders van de Larense School en trad in het voetspoor van Albert Neuhuys en H. Kever. Hij schilderde het leven van de eenvoudige boerenbevolking, in en om de boerderij en buiten op het land. Hij overleed te Laren op 1 februari 1966.

B. Pothast archief 1

Omschrijving

Sr#

Raaphorst, Cornelis Raaphorst is geboren te Nieuwkoop in 1875 en overleden in 1954 te Wassenaar.

Cornelis Raaphorst woonde en werkte zijn hele leven in Wassenaar. Hij schilderde bij voorkeur katten in al hun doen en laten. Vooral spelende jonge poesjes. Vaak beeldde hij ze af met kleurige draperieën of muziekinstrumenten. Min of meer in de trant van Henriëtte Ronner - Knip, ofschoon hij toch weer een geheel eigen stijl van schilderen toepaste. Raaphorst is zeer bekend geworden met zijn katten-schilderijen en zijn werk is tot op de dag van vandaag nog steeds uitermate populair.

Cornelis Raaphorst archief 2

Omschrijving

Sr#

Huibert Antonie van Ravenswaaij is geboren op 1 juni 1891 in gorinchem en overleden te Lisse op 10 september 1972. Ravenswaaij (1891-1972): Kunstschilder/Dichter.

Hij woonde en werkte in Rotterdam; vanaf 1915 in Gorinchem. Leerling van de Akademie voor B.K. te Rotterdam o.l.v. H.Luns, J.H. Nachtweh, A.H.R. van Maasdijk enz.
Hij schilderde, aquarelleerde, tekende (pen) in naturalistische trant portretten (voor 1914), landschappen, bloemen, dieren, vooral vogels en insecten.
Hij maakte ook litho's en houtsneden.

Exposities en musea; Gorcum/Leerdam, Gorcums Museum/Leerdams Museum Het Oude Raadhuis.

H.A. van Ravenswaaij archief 1

Omschrijving

Sr#

Dat de schilder Piet de Regt zich liet inspireren door de Haagse School, maakt dit schilderij wel duidelijk. Opgeleid door de landschapschilder Antoon Markus, bekwaamde hij zich vanaf 1896 verder zelf in het schilderen van het landschap, waarbij de polders rondom de omgeving van Den Haag favoriet waren. In talloze nuances groen geeft hij met een trefzekere penseelstreek diepte aan het polderland, waar slootjes en legakkers, overhuifd door bomen, het beeld bepalen. De Regt beperkte zich tot de natuur, de arbeid van de mens daarin kon hem minder boeien. Zijn schilderijen zijn fraaie impressies van de ‘eenvoudige’ natuur, zoals ook de grote meesters van de Haagse School (Roelofs, Gabriël, Weissenbruch) die zo graag weergaven.

Pieter de Regt archief 1

Omschrijving

Sr#

Dat de schilder Piet de Regt zich liet inspireren door de Haagse School, maakt dit schilderij wel duidelijk. Opgeleid door de landschapschilder Antoon Markus, bekwaamde hij zich vanaf 1896 verder zelf in het schilderen van het landschap, waarbij de polders rondom de omgeving van Den Haag favoriet waren. In talloze nuances groen geeft hij met een trefzekere penseelstreek diepte aan het polderland, waar slootjes en legakkers, overhuifd door bomen, het beeld bepalen. De Regt beperkte zich tot de natuur, de arbeid van de mens daarin kon hem minder boeien. Zijn schilderijen zijn fraaie impressies van de ‘eenvoudige’ natuur, zoals ook de grote meesters van de Haagse School (Roelofs, Gabriël, Weissenbruch) die zo graag weergaven.

Pieter de Regt archief 2

Omschrijving

Sr#

Rabbers, Evert Rabbers, geboren op 30 januari 1875 te Woolde (Gem. Hengelo) en is overleden op 25 december 1967 te Enschede. Al tijdens zijn lagere schooltijd bleek hij een talentvol tekenaar en ook tijdens zijn HBS periode (1889-1892) bleek hij een kunstlievend mens, daartoe vooral gestimuleerd door zijn teken- en schilderleraar J.H.Weijns (1864-1945). Mede op advies van kunstschilders, die hij in zijn schoolperiode als gids in het Twentse land begeleidde, (o.a. de beroemde Duitse kunstschilder Max Liebermann) vertrok hij na de HBS naar Den Haag om in dienst te treden bij de hoffotograaf Ziegier. De mogelijkheid in het westen in contact te komen met bekende kunstschilders was, naast de hoofdzaak in zijn dagelijks onderhoud te moeten voorzien, zijn voornaamste drijfveer.
Waarschijnlijk via de voornoemde Max Liebermann is Evert Rabbers in Den Haag in contact gekomen met de Kunstschilder B.J. Blommers (1845-1914), die hem waardevolle tips en wellicht zelfs les heeft gegeven en hem op die manier de grondbeginselen van het vak heeft bijgebracht. Via Blommers leerde hij o.a. de toen ook al beroemde Jozef Israëls kennen, die leermeester van Blommers was geweest en bovendien een goede vriend was van Max Liebermann. Na de Haagse jaren vertrok hij, goed gestimuleerd en geschoold naar Enschede, waar hij weer bij de familie Vohwinkel introk. De fotografie was voor hem toen al op het tweede plan gekomen, de schilderkunst was zijn prioriteit en hij bekwaamde zich via correspondentie met Blommers, die hij werk ter inzage stuurde verder in het tekenen van o.a. dierstudies, waarbij paarden en koeien de boventoon voerden. Ook volgde hij een cursus bij de Amsterdamse tekenschool ABC hetgeen ongetwijfeld in positieve zin zijn invloed had op zijn latere bekwaamheid. Teruggekeerd in Enschede leerde hij al snel de schilders B.H.Bolink (1876-1950) en P.A. Nijgh (1876-1959) kennen en toen hij enkele jaren later bovendien in contact kwam met G.C.Krol (1882-1950) en W.K. de Wijs (1884-1964) was de basis gelegd voor een vaak samen schilderende vijfkoppige schilderscollectief.
Maar ook met kunstenaars van buiten Twente onderhield hij nauwe banden en men wisselde tot wederzijds profijt ervaringen en kennis uit. Delden bleef een geliefde omgeving om vanuit één van de daar gevestigde hotels gezamenlijk op pad te gaan. Max Liebermann, H.W. van de Worp (1849-1941) en A.M.Gorter (1866-1933) werden dikwijls met Evert Rabbers in de omgeving van o.a. Twickel gesignaleerd. De schilder Rabbers was inmiddels getrouwd met mej. H.J.W. Wegereef, het enige kind van een Enschedese aannemer die in goeden doen verkeerde. Zo bouwde Wegereef sr. Voor het jonge stel een fraai, ruim bemeten huis waarin een daglicht atelier een plaats kreeg. Uit het huwelijk kwamen in 1909 en 1911 twee zoons voort. Daar Rabbers nu financieel onafhankelijk was, kon hij het gelukkig permitteren niet meer om den brode te schilderen, maar uitsluitend te werken aan die onderwerpen die hem aanspraken. Een nadeel van zijn redelijke welstand was echter het feit dat hem de dwang ontbrak aan de weg te spijkeren met zijn talenten. Publiciteit of naamsbekendheid waren nooit zijn drijfveren, reden waarom soms minder getalenteerde collega-schilders een veel bekender naam opbouwden en landelijke faam verkregen. Evert Rabbers was niet alleen de schilder van het Twentse landschap, hij bekwaamde zich evengoed in stillevens, bloemen- en fruitmarkten, portretstudies, kortom hij werd een universeel schilderend kunstenaar die op een hoog niveau werk tot stand bracht. Geen techniek was hem vreemd, of het nu om olieverf, pastel, aquarel, crayon of het tekenpotlood ging, hij beheerste elk onderdeel van zijn vak. Naast zijn Twentse activiteiten was hij ook lid van de Amsterdamse Kunstvereniging “Sint Lucas”, in mei 1916 zond hij werk in voor de expositie t.g.v. het 25 jarig jubileum van dit kunstgenootschap. Hoewel Evert Rabbers zeer selectief te werk ging bij het ter beschikking stellen of verkopen van zijn werk hangen of hingen er toch veel doeken bij o.a. de Nederlandse heide Maatschappij, het Ministerie van Landbouw met name oud minister Beernink was een echte liefhebber van het werk van Rabbers. Ook in het Rijksmuseum Twenthe werden zijn schilderijen van tijd tot tijd getoond. Na het overlijden op 25 december 1967 van Evert Rabbers, zijn vrouw was hem reeds in juli 1959 ontvallen, werd bij notariële akte de “Stichting Evert Rabbers” in het leven geroepen. Deze stichting beheert ongeveer 150 doeken, tekeningen etc. van zijn levenswerk en stelt zich ten doel van tijd tot tijd zijn werk te exposeren. Zo werden er exposities gehouden in Huize Holterhof te Enschede, Palthehuis te Oldenzaal, Oudheidkamer te Goor, het plaatselijke museum te Vreden en Munster, het Rijksmuseum te Leek, Rijksmuseum Enschede, etc.

Evert Rabbers archief 1

Omschrijving

Sr#

Rabbers, Evert Rabbers, geboren op 30 januari 1875 te Woolde (Gem. Hengelo) en is overleden op 25 december 1967 te Enschede. Al tijdens zijn lagere schooltijd bleek hij een talentvol tekenaar en ook tijdens zijn HBS periode (1889-1892) bleek hij een kunstlievend mens, daartoe vooral gestimuleerd door zijn teken- en schilderleraar J.H.Weijns (1864-1945). Mede op advies van kunstschilders, die hij in zijn schoolperiode als gids in het Twentse land begeleidde, (o.a. de beroemde Duitse kunstschilder Max Liebermann) vertrok hij na de HBS naar Den Haag om in dienst te treden bij de hoffotograaf Ziegier. De mogelijkheid in het westen in contact te komen met bekende kunstschilders was, naast de hoofdzaak in zijn dagelijks onderhoud te moeten voorzien, zijn voornaamste drijfveer.
Waarschijnlijk via de voornoemde Max Liebermann is Evert Rabbers in Den Haag in contact gekomen met de Kunstschilder B.J. Blommers (1845-1914), die hem waardevolle tips en wellicht zelfs les heeft gegeven en hem op die manier de grondbeginselen van het vak heeft bijgebracht. Via Blommers leerde hij o.a. de toen ook al beroemde Jozef Israëls kennen, die leermeester van Blommers was geweest en bovendien een goede vriend was van Max Liebermann. Na de Haagse jaren vertrok hij, goed gestimuleerd en geschoold naar Enschede, waar hij weer bij de familie Vohwinkel introk. De fotografie was voor hem toen al op het tweede plan gekomen, de schilderkunst was zijn prioriteit en hij bekwaamde zich via correspondentie met Blommers, die hij werk ter inzage stuurde verder in het tekenen van o.a. dierstudies, waarbij paarden en koeien de boventoon voerden. Ook volgde hij een cursus bij de Amsterdamse tekenschool ABC hetgeen ongetwijfeld in positieve zin zijn invloed had op zijn latere bekwaamheid. Teruggekeerd in Enschede leerde hij al snel de schilders B.H.Bolink (1876-1950) en P.A. Nijgh (1876-1959) kennen en toen hij enkele jaren later bovendien in contact kwam met G.C.Krol (1882-1950) en W.K. de Wijs (1884-1964) was de basis gelegd voor een vaak samen schilderende vijfkoppige schilderscollectief.
Maar ook met kunstenaars van buiten Twente onderhield hij nauwe banden en men wisselde tot wederzijds profijt ervaringen en kennis uit. Delden bleef een geliefde omgeving om vanuit één van de daar gevestigde hotels gezamenlijk op pad te gaan. Max Liebermann, H.W. van de Worp (1849-1941) en A.M.Gorter (1866-1933) werden dikwijls met Evert Rabbers in de omgeving van o.a. Twickel gesignaleerd. De schilder Rabbers was inmiddels getrouwd met mej. H.J.W. Wegereef, het enige kind van een Enschedese aannemer die in goeden doen verkeerde. Zo bouwde Wegereef sr. Voor het jonge stel een fraai, ruim bemeten huis waarin een daglicht atelier een plaats kreeg. Uit het huwelijk kwamen in 1909 en 1911 twee zoons voort. Daar Rabbers nu financieel onafhankelijk was, kon hij het gelukkig permitteren niet meer om den brode te schilderen, maar uitsluitend te werken aan die onderwerpen die hem aanspraken. Een nadeel van zijn redelijke welstand was echter het feit dat hem de dwang ontbrak aan de weg te spijkeren met zijn talenten. Publiciteit of naamsbekendheid waren nooit zijn drijfveren, reden waarom soms minder getalenteerde collega-schilders een veel bekender naam opbouwden en landelijke faam verkregen. Evert Rabbers was niet alleen de schilder van het Twentse landschap, hij bekwaamde zich evengoed in stillevens, bloemen- en fruitmarkten, portretstudies, kortom hij werd een universeel schilderend kunstenaar die op een hoog niveau werk tot stand bracht. Geen techniek was hem vreemd, of het nu om olieverf, pastel, aquarel, crayon of het tekenpotlood ging, hij beheerste elk onderdeel van zijn vak. Naast zijn Twentse activiteiten was hij ook lid van de Amsterdamse Kunstvereniging “Sint Lucas”, in mei 1916 zond hij werk in voor de expositie t.g.v. het 25 jarig jubileum van dit kunstgenootschap. Hoewel Evert Rabbers zeer selectief te werk ging bij het ter beschikking stellen of verkopen van zijn werk hangen of hingen er toch veel doeken bij o.a. de Nederlandse heide Maatschappij, het Ministerie van Landbouw met name oud minister Beernink was een echte liefhebber van het werk van Rabbers. Ook in het Rijksmuseum Twenthe werden zijn schilderijen van tijd tot tijd getoond. Na het overlijden op 25 december 1967 van Evert Rabbers, zijn vrouw was hem reeds in juli 1959 ontvallen, werd bij notariële akte de “Stichting Evert Rabbers” in het leven geroepen. Deze stichting beheert ongeveer 150 doeken, tekeningen etc. van zijn levenswerk en stelt zich ten doel van tijd tot tijd zijn werk te exposeren. Zo werden er exposities gehouden in Huize Holterhof te Enschede, Palthehuis te Oldenzaal, Oudheidkamer te Goor, het plaatselijke museum te Vreden en Munster, het Rijksmuseum te Leek, Rijksmuseum Enschede, etc.

Evert Rabbers archief 2

Omschrijving

Sr#

Rensburg, Eugenius (Eugène) Rensburg is geboren in Den Haag op 16 september 1872 en overleden in Den Haag op 6 november 1956. Hij woonde en werkte ondermeer in Den Haag, Amsterdam, Rotterdam, Parijs, Berlijn, Wenen, Frankfurt, Boedapest, langs de Rijn, Donau, Seine, de Theems bij Londen en langs de Zuiderzee. Hij heeft echter het grootste gedeelte van zijn leven in Rotterdam gewoond. Hij was leerling van de Quellinusschool (avondcursus) te Amsterdam en van de Akademie voor beeldene kunstenaars in Den Haag (van circa 1890 af) onder leiding van J. van Delden.
Schilderde stadsgezichten, aquaria, terraria, enz. Hij heeft vooral naam gemaakt met zijn topografische pentekeningen. Hij werd wel een handig stadstekenaar genoemd. ook heeft hij meer dan 5000 etsen gemaakt, waaronder circa 450 stuks van de stad Rotterdam.
Het gemeentearchief van Delft bezit diverse tekeningen van hem en het Belastingmuseum van Rotterdam bezit 5 mooie aquarellen van hem.

Eugène Rensburg archief 1

Omschrijving

Sr#

Richters, Marius Johannes(Marius) Richters woonde en werkte in Rotterdam, trok naar Zeeland, Terschelling, Zuid-Frankrijk enz. Leerling van J. Gidding sr., daarna van de Academie voor Beeldende Kunstenaars te Rotterdam(avondcursus ca. 1898-1908) o.l.v. A.H.R. van Maasdijk. Schilderde, aquarelleerde, tekende, etste, lithografeerde polders, rivieren, stadsgezichten, luchten, water, wind, ook enkele kerkinterieurs(St. Jan te Schiedam), religieuze voorstellingen en portretten, maakte voorts houtsneden. Glazenier: gebrandschilderde ramen, o.m. in de Zuiderkerk te Rotterdam en de St. Jan te Schiedam. Hij werd genoemd ‘schilderende en tekenende ziener’. Gaf les aan E. Masseus en werkte samen met H. J. M. van Lamoen. Was o.m. lid van ‘R. 33’.

Marius Richters archief 50

Omschrijving

Sr#

Leiden 06.04.1888 - 1978

De Leiderdorper Johannes Cornelis(Jan) Roelandse schilderde veelal in een losse, brede toets veel verschillende onderwerpen. Vaarten met schuiten, stads- gedeelten vaak bij buiig weer hadden zijn voorkeur. Was lid van het schildersgenootschap 'Ars Aemula Naturae' en 'De Kunst om de Kunst'. Kreeg raadgevingen van Floris Verster en W.H. van der Nat.

J.C. Roelandse archief 1

Omschrijving

Sr#

Den Haag 24.02.1844 – Den Haag 02.03.1936.

Gerardus Johannes Roermeester begon als huis- en decoratieschilder in Den Haag, trok naar Parijs(had er veel succes als decorateur), naar New York, af en toe naar Nederland terug. Weer in Den Haag, naar de Tekenacademie aldaar; bevriend met Jacob en Willem Maris.

Schilder en aquarellist voornamelijk van landschappen(ook winters), tevens etser. Schilderde veel boerderijen in de sneeuw, bij ondergaande zon, etc. Werk o.a. in het Haags Gemeentemuseum Was lid van ‘Pulchri Studio’ in Den Haag en van ‘Arti et Amicitiae’ te Amsterdam. Gaf les aan J.G. Huijser, D.J.R. Jordens, J.A. Mondt en C. Vreedenburgh.
Werk in Rijksprentenkabinet te Amsterdam, in het Haags Gemeentemuseum nl.:'gezicht op Nieuwkoop' en in het Rijksmuseum Kröller-Müller te Otterlo(2 tekeningen).

G.J. Roermeester archief 70

Omschrijving

Sr#

Cornelis Rol (Edam, 2 september 1877 – Voorburg, 31 januari 1963) was een Nederlands graficus, schilder, lithograaf en illustrator. Hij werd vooral bekend door zijn medewerking aan zestien Verkade-albums. Hij maakte daarvoor de pentekeningen en aquarellen en ontwierp diverse boekbanden en omslagen voor de albums.
Rol ontving zijn artistieke opleiding aan de Tekenschool in Edam en aan de Rijksnormaalschool in Amsterdam. Hij werd later leraar tekenen aan de Kunstnijverheidsschool Quellinus Amsterdam.
Hij woonde en werkte in Edam, Amsterdam, Den Haag tot 1929 en daarna in Voorburg.
Ook zijn zoon Henricus Rol heeft illustraties gemaakt voor de Verkade-albums.

Cornelis Rol archief 1

Omschrijving

Sr#

Rijlaarsdam, Jan Rijlaarsdam woonde en werkte in Nieuwkoop en Hilversum. Hij heeft bekendheid verworven met zijn café-interieurs, vrouwen, stadsbeelden en markttaferelen in figuratief-impressionistische en lyrisch impressionistische stijl. Kreeg als onderscheiding de Koninklijke Subsidie en was lid van onder ander St-Lucas te Amsterdam en Gooise Schilders Vereniging. Diverse exposities en werk in bezit van het Singer Museum Laren.
De kunstschilder Jan Rijlaarsdam werd op 2 maart 1911 geboren te Nieuwkoop. Reeds op jonge leeftijd verhuisde samen met zijn familie naar Hilversum. Zij hadden daar een melkzaak gekocht en Jan droeg zijn steentje bij met het rondbrengen van de melk. Om de hoek van de melkhandel zat lijstenmakerij Dekker waar hij enige jaren later in dienst trad. Dit was ook de periode waarin hij actief begon te tekenen. Zijn onderwerpen uit deze tijd lagen nog dicht bij huis. In 1929 neemt Jan, samen met collega Anton Balzarelli, de lijstenmakerij over van de weduwe Dekker.
Door de steun van Anton krijgt Jan meer vrijheid voor zijn tekenen en schilderen, en in 1932 kwam de eerste erkenning in de vorm van een prijs van de gemeente Amersfoort. Met het geld dat Jan won kocht hij schilderspullen. In 1938 heeft Jan een expositie, en wel in Hilversum. Dit was de eerste van een lange reeks exposities die pas in 2007 in 's-Graveland afgesloten werd.
In de driekwart eeuw dat Jan schilderde heeft hij veel geschilderd en gereisd, hij is twee keer getrouwd geweest en is vader geworden van twee zoons. Zijn werk, dat vaak ingetogen en toch buitengewoon expressief is ondanks het relatief monochrome kleurgebruik, bied een blik in het leven en de ziel van de kunstschilder. We zien het kleurrijke werk; de bloemenmeisjes, vrouwen, barscènes en straatgezichten, die hij veelal schilderde omdat ze simpelweg het beste verkochten, en we zien het veel diepere, vrije, vernieuwende en expressievere werk dat vaak op het eerste gezicht melancholiek overkomt maar als men beter kijkt een warm kloppend hart blijkt te hebben.
Hij was lid van de schildersvereniging Laren-Blaricum,

Jan Rijlaarsdam archief 1

Omschrijving

Sr#

Henk Roosink

geboren 28 juli 1960 Rijssen

De Twentse kunstschilder Henk Roosink laat al jong blijken over veel creativiteit te beschikken. Bovendien toont de Rijssenaar belangstelling voor de natuur. Na een opleiding aan de Christelijke Academie voor Beeldend Kunstonderwijs in Kampen vestigt hij zich in 1981 als zelfstandig kunstenaar in zijn geboorteplaats.

Henk Roosink besluit in 2003 docent handvaardigheid te worden. Ondertussen houdt zich in zijn privétijd bezig met schilderen en beeldhouwen. Daarbij gaat zijn voorkeur uit naar dieren in het landschap.

Schilderen doet hij vaak rechtstreeks op locatie of aan de hand van schetsen en studies in zijn atelier.

Hij exposeert in zowel Nederland, Duitsland als Schotland

Henk Roosink archief 1

Omschrijving

Sr#

Rijlaarsdam, Jan Rijlaarsdam woonde en werkte in Nieuwkoop en Hilversum. Hij heeft bekendheid verworven met zijn café-interieurs, vrouwen, stadsbeelden en markttaferelen in figuratief-impressionistische en lyrisch impressionistische stijl. Kreeg als onderscheiding de Koninklijke Subsidie en was lid van onder ander St-Lucas te Amsterdam en Gooise Schilders Vereniging. Diverse exposities en werk in bezit van het Singer Museum Laren.
De kunstschilder Jan Rijlaarsdam werd op 2 maart 1911 geboren te Nieuwkoop. Reeds op jonge leeftijd verhuisde samen met zijn familie naar Hilversum. Zij hadden daar een melkzaak gekocht en Jan droeg zijn steentje bij met het rondbrengen van de melk. Om de hoek van de melkhandel zat lijstenmakerij Dekker waar hij enige jaren later in dienst trad. Dit was ook de periode waarin hij actief begon te tekenen. Zijn onderwerpen uit deze tijd lagen nog dicht bij huis. In 1929 neemt Jan, samen met collega Anton Balzarelli, de lijstenmakerij over van de weduwe Dekker.
Door de steun van Anton krijgt Jan meer vrijheid voor zijn tekenen en schilderen, en in 1932 kwam de eerste erkenning in de vorm van een prijs van de gemeente Amersfoort. Met het geld dat Jan won kocht hij schilderspullen. In 1938 heeft Jan een expositie, en wel in Hilversum. Dit was de eerste van een lange reeks exposities die pas in 2007 in 's-Graveland afgesloten werd.
In de driekwart eeuw dat Jan schilderde heeft hij veel geschilderd en gereisd, hij is twee keer getrouwd geweest en is vader geworden van twee zoons. Zijn werk, dat vaak ingetogen en toch buitengewoon expressief is ondanks het relatief monochrome kleurgebruik, bied een blik in het leven en de ziel van de kunstschilder. We zien het kleurrijke werk; de bloemenmeisjes, vrouwen, barscènes en straatgezichten, die hij veelal schilderde omdat ze simpelweg het beste verkochten, en we zien het veel diepere, vrije, vernieuwende en expressievere werk dat vaak op het eerste gezicht melancholiek overkomt maar als men beter kijkt een warm kloppend hart blijkt te hebben.
Hij was lid van de schildersvereniging Laren-Blaricum,

Jan Rijlaarsdam archief 2

Omschrijving

Sr#

Vos in landschap, Henk Roosink

geboren 28 juli 1960 Rijssen

De Twentse kunstschilder Henk Roosink laat al jong blijken over veel creativiteit te beschikken. Bovendien toont de Rijssenaar belangstelling voor de natuur. Na een opleiding aan de Christelijke Academie voor Beeldend Kunstonderwijs in Kampen vestigt hij zich in 1981 als zelfstandig kunstenaar in zijn geboorteplaats.

Henk Roosink besluit in 2003 docent handvaardigheid te worden. Ondertussen houdt zich in zijn privétijd bezig met schilderen en beeldhouwen. Daarbij gaat zijn voorkeur uit naar dieren in het landschap.

Schilderen doet hij vaak rechtstreeks op locatie of aan de hand van schetsen en studies in zijn atelier.

Hij exposeert in zowel Nederland, Duitsland als Schotland

Henk Roosink archief 2

Omschrijving

Sr#

Rijlaarsdam, Jan Rijlaarsdam woonde en werkte in Nieuwkoop en Hilversum. Hij heeft bekendheid verworven met zijn café-interieurs, vrouwen, stadsbeelden en markttaferelen in figuratief-impressionistische en lyrisch impressionistische stijl. Kreeg als onderscheiding de Koninklijke Subsidie en was lid van onder ander St-Lucas te Amsterdam en Gooise Schilders Vereniging. Diverse exposities en werk in bezit van het Singer Museum Laren.
De kunstschilder Jan Rijlaarsdam werd op 2 maart 1911 geboren te Nieuwkoop. Reeds op jonge leeftijd verhuisde samen met zijn familie naar Hilversum. Zij hadden daar een melkzaak gekocht en Jan droeg zijn steentje bij met het rondbrengen van de melk. Om de hoek van de melkhandel zat lijstenmakerij Dekker waar hij enige jaren later in dienst trad. Dit was ook de periode waarin hij actief begon te tekenen. Zijn onderwerpen uit deze tijd lagen nog dicht bij huis. In 1929 neemt Jan, samen met collega Anton Balzarelli, de lijstenmakerij over van de weduwe Dekker.
Door de steun van Anton krijgt Jan meer vrijheid voor zijn tekenen en schilderen, en in 1932 kwam de eerste erkenning in de vorm van een prijs van de gemeente Amersfoort. Met het geld dat Jan won kocht hij schilderspullen. In 1938 heeft Jan een expositie, en wel in Hilversum. Dit was de eerste van een lange reeks exposities die pas in 2007 in 's-Graveland afgesloten werd.
In de driekwart eeuw dat Jan schilderde heeft hij veel geschilderd en gereisd, hij is twee keer getrouwd geweest en is vader geworden van twee zoons. Zijn werk, dat vaak ingetogen en toch buitengewoon expressief is ondanks het relatief monochrome kleurgebruik, bied een blik in het leven en de ziel van de kunstschilder. We zien het kleurrijke werk; de bloemenmeisjes, vrouwen, barscènes en straatgezichten, die hij veelal schilderde omdat ze simpelweg het beste verkochten, en we zien het veel diepere, vrije, vernieuwende en expressievere werk dat vaak op het eerste gezicht melancholiek overkomt maar als men beter kijkt een warm kloppend hart blijkt te hebben.
Hij was lid van de schildersvereniging Laren-Blaricum,

Jan Rijlaarsdam archief 3

Omschrijving

Sr#

A.C. (Alex) Rosemeier

geboren Soerakarta, 18 juli 1888
overleden Leiden, 15 augustus 1992

Het artistieke talent zal de kunstschilder Alex Rosemeier van moeders kant hebben meegekregen, immers zijn overgrootvader Herman Thepass was een niet onverdienstelijk portretschilder. Vader Rosemeier remde waar mogelijk de artistieke ambities van zijn zoon af en om de jonge Alex te overtuigen van het onzekere bestaan als kunstenaar heeft hij advies gevraagd aan J.H. Weissenbruch. Die liet zich echter voor zijn doen lovend uit over Alex:

A.C. Rosemeier archief 1

Omschrijving

Sr#

Rijlaarsdam, Jan Rijlaarsdam woonde en werkte in Nieuwkoop en Hilversum. Hij heeft bekendheid verworven met zijn café-interieurs, vrouwen, stadsbeelden en markttaferelen in figuratief-impressionistische en lyrisch impressionistische stijl. Kreeg als onderscheiding de Koninklijke Subsidie en was lid van onder ander St-Lucas te Amsterdam en Gooise Schilders Vereniging. Diverse exposities en werk in bezit van het Singer Museum Laren.
De kunstschilder Jan Rijlaarsdam werd op 2 maart 1911 geboren te Nieuwkoop. Reeds op jonge leeftijd verhuisde samen met zijn familie naar Hilversum. Zij hadden daar een melkzaak gekocht en Jan droeg zijn steentje bij met het rondbrengen van de melk. Om de hoek van de melkhandel zat lijstenmakerij Dekker waar hij enige jaren later in dienst trad. Dit was ook de periode waarin hij actief begon te tekenen. Zijn onderwerpen uit deze tijd lagen nog dicht bij huis. In 1929 neemt Jan, samen met collega Anton Balzarelli, de lijstenmakerij over van de weduwe Dekker.
Door de steun van Anton krijgt Jan meer vrijheid voor zijn tekenen en schilderen, en in 1932 kwam de eerste erkenning in de vorm van een prijs van de gemeente Amersfoort. Met het geld dat Jan won kocht hij schilderspullen. In 1938 heeft Jan een expositie, en wel in Hilversum. Dit was de eerste van een lange reeks exposities die pas in 2007 in 's-Graveland afgesloten werd.
In de driekwart eeuw dat Jan schilderde heeft hij veel geschilderd en gereisd, hij is twee keer getrouwd geweest en is vader geworden van twee zoons. Zijn werk, dat vaak ingetogen en toch buitengewoon expressief is ondanks het relatief monochrome kleurgebruik, bied een blik in het leven en de ziel van de kunstschilder. We zien het kleurrijke werk; de bloemenmeisjes, vrouwen, barscènes en straatgezichten, die hij veelal schilderde omdat ze simpelweg het beste verkochten, en we zien het veel diepere, vrije, vernieuwende en expressievere werk dat vaak op het eerste gezicht melancholiek overkomt maar als men beter kijkt een warm kloppend hart blijkt te hebben.
Hij was lid van de schildersvereniging Laren-Blaricum,

Jan Rijlaarsdam archief 7

Omschrijving

Sr#

A.C. (Alex) Rosemeier

geboren Soerakarta, 18 juli 1888
overleden Leiden, 15 augustus 1992

Het artistieke talent zal de kunstschilder Alex Rosemeier van moeders kant hebben meegekregen, immers zijn overgrootvader Herman Thepass was een niet onverdienstelijk portretschilder. Vader Rosemeier remde waar mogelijk de artistieke ambities van zijn zoon af en om de jonge Alex te overtuigen van het onzekere bestaan als kunstenaar heeft hij advies gevraagd aan J.H. Weissenbruch. Die liet zich echter voor zijn doen lovend uit over Alex:

A.C. Rosemeier archief 2

Omschrijving

Sr#

Rijlaarsdam, Jan Rijlaarsdam woonde en werkte in Nieuwkoop en Hilversum. Hij heeft bekendheid verworven met zijn café-interieurs, vrouwen, stadsbeelden en markttaferelen in figuratief-impressionistische en lyrisch impressionistische stijl. Kreeg als onderscheiding de Koninklijke Subsidie en was lid van onder ander St-Lucas te Amsterdam en Gooise Schilders Vereniging. Diverse exposities en werk in bezit van het Singer Museum Laren.
De kunstschilder Jan Rijlaarsdam werd op 2 maart 1911 geboren te Nieuwkoop. Reeds op jonge leeftijd verhuisde samen met zijn familie naar Hilversum. Zij hadden daar een melkzaak gekocht en Jan droeg zijn steentje bij met het rondbrengen van de melk. Om de hoek van de melkhandel zat lijstenmakerij Dekker waar hij enige jaren later in dienst trad. Dit was ook de periode waarin hij actief begon te tekenen. Zijn onderwerpen uit deze tijd lagen nog dicht bij huis. In 1929 neemt Jan, samen met collega Anton Balzarelli, de lijstenmakerij over van de weduwe Dekker.
Door de steun van Anton krijgt Jan meer vrijheid voor zijn tekenen en schilderen, en in 1932 kwam de eerste erkenning in de vorm van een prijs van de gemeente Amersfoort. Met het geld dat Jan won kocht hij schilderspullen. In 1938 heeft Jan een expositie, en wel in Hilversum. Dit was de eerste van een lange reeks exposities die pas in 2007 in 's-Graveland afgesloten werd.
In de driekwart eeuw dat Jan schilderde heeft hij veel geschilderd en gereisd, hij is twee keer getrouwd geweest en is vader geworden van twee zoons. Zijn werk, dat vaak ingetogen en toch buitengewoon expressief is ondanks het relatief monochrome kleurgebruik, bied een blik in het leven en de ziel van de kunstschilder. We zien het kleurrijke werk; de bloemenmeisjes, vrouwen, barscènes en straatgezichten, die hij veelal schilderde omdat ze simpelweg het beste verkochten, en we zien het veel diepere, vrije, vernieuwende en expressievere werk dat vaak op het eerste gezicht melancholiek overkomt maar als men beter kijkt een warm kloppend hart blijkt te hebben.
Hij was lid van de schildersvereniging Laren-Blaricum,

Jan Rijlaarsdam archief 8

Omschrijving

Sr#

Rossum van, Jac. van Rossum is geboren te Den Haag op 01.02.1881 en overleden te Rijswijk(Z.H.) op 15.03.1963

Jacobus Willem(Jacob) van Rossum woonde en werkte in Den Haag tot 1962, daarna in Rijswijk(Z.H.). Leerling van de Academie voor Beeldende Kunstenaars in Den Haag. Schilderde, aquarelleerde, tekende en etste.

J.W. van Rossum archief 1

Omschrijving

Sr#

Rossum van, Jac. van Rossum is geboren te Den Haag op 01.02.1881 en overleden te Rijswijk(Z.H.) op 15.03.1963

Jacobus Willem(Jacob) van Rossum woonde en werkte in Den Haag tot 1962, daarna in Rijswijk(Z.H.). Leerling van de Academie voor Beeldende Kunstenaars in Den Haag. Schilderde, aquarelleerde, tekende en etste.

J.W. van Rossum archief 6

Omschrijving

Sr#

Roullet, Gaston Roullet, Marie Anatole Gaston Roullet is geboren op 17 november in Ars-en-Ré (Charente maritime) en is overleden in 1925 te Parijs.
Hij maakte zijn debuut bij de Salon in 1874.
Hij schilderde diverse scènes in Afrika, Oceanië en Canada.
Ook heeft hij veel genretaferelen geschilderd in Groot-Brittannië en Normandië.
Het museum des Beaux-Arts in Vannes bezit enkele werken van hem.
Ook diverse andere musea hebben zijn werken tentoongesteld, o.a. in Montreal, Nice, Toulon, La Rochelle etc.

Gaston Roullet archief 70

Omschrijving

Sr#

Roessingh, Albert Roessing (Assen 1873 - Antwerpen 1951) Schilder en dichter.

Zoon van de president van de arrondissementsrechtbank te Assen, Izaac Roessingh en Trijntien Bouwina Homan. Volgde na de hbs te Assen een opleiding aan de Academie der Schoone Kunsten te Antwerpen. Hier kreeg hij na de basisopleiding lessen in het privé-atelier van de beroemde dierenschilder Frans van Leemputten. Tijdens een fietstocht ontdekte hij Elp. Daar liet hij een huis bouwen. Dit buitenverblijf, De Zandhoeve of De Zandhof genaamd, diende hem tijdens WO I als toevluchtsoord en groeide in de loop der jaren uit tot een pand met de allure van een kasteeltje, omringd door een tuin in Franse stijl. In Elp woonde Roessingh tegenover Reinhart Dozy.

Roessingh heeft zich ontwikkeld tot een uitstekend portretschilder in een gevoelige impressionistische stijl, soms teruggrijpend op de 18e-eeuwse aristocratische portretkunst. Zijn schetsjes in de natuur in Drenthe werkte hij op zijn atelier in Antwerpen uit in olieverfschilderijen. Beroemd zijn zijn heidelandschappen en zandverstuivingen. Met deze specialiteit trad hij in de voetsporen van vele schilders van verloren landschappen als Egbert van Drielst en Jozef Israels. Na ca. tien jaar in Elp te hebben gewoond, resideerde hij - afhankelijk van de seizoenen - in Antwerpen en in Elp. Van zijn schilderijen bevindt zich nog steeds een aanzienlijk deel in musea en particuliere collecties in de lage landen.

Kort na 1910 is hij ook gaan dichten: eerst voor huiselijk gebruik en vanaf 1923 voor de Nieuwe Drentsche Volksalmanak. In 1948 werd hij ereburger van de gemeente Westerbork. Ter gelegenheid hiervan werd het eerste exemplaar van 't Diggelhoes. Gedichties van Louis A. Roessingh bij 'nkannerk gaard deur Jan Naarding. Met petret en eigenhandige illustraoties van de dichter gepresenteerd. De gedichten hadden tussen 1923 en 1943 in de NDV gestaan. Het voorbijgaan van de tijd en van het eigen leven, of de veranderingen in het Drentse landschap, zijn thema's in Roessinghs poëzie. Met enige zelfspot noemde hij zijn verzen ook wel 'riempies'. 't Diggelhoes is de eerste bundel die geheel uit Drentstalige gedichten bestaat. Na zijn overlijden in Antwerpen is hij in Westerbork begraven.

In 1951 verscheen (postuum) zijn autobiografie, getiteld Stad der paleizen. In 1952 werden in het maandblad Drenthe enkele gedichten van Roessingh gepubliceerd, die op muziek gezet waren door de dichter Jan Boer. Het maandblad herdacht Roessingh in jaargang 1956 door elke maand een prent met een bijbehorend rijmpje uit het Drentse Prentenboekje van Roessingh af te drukken. In 1992 verscheen het geheel in boekvorm als Het Drentse prentenboekje van Louis Albert Roessingh. In 1988 werd door Het Drentse Boek de bundel Stoefzaand, gedichten en tekeningen L.A. Roessingh uitgegeven. Het betreft hier werk uit de periode 1939-1948, dat niet eerder gebundeld was verschenen. [Hilbrandie-Meijer & Nijkeuter

L.A. Roessingh archief 1

Omschrijving

Sr#

Frans Ruwel 1912-1987

Fransiscus Lodewijk Ruwel werd in 1912 geboren te Amsterdam en overleed in 1987 te De Bilt.
Frans Ruwel volgde zijn schilder en tekenopleiding aan de Academie Artibus bij Henk Bellaard en hij volgde een opleiding tot tekenleraar aan het Rijksmuseum te Amsterdam. Frans Ruwel tekende en schilderde landschappen en stadsgezichten in een heel eigen impressionistische stijl.
Met zijn leraar en goede vriend Henk Bellaard maakte hij veel buitenstudies en schilderde samen stillevens in zijn atelier. Frans Ruwel werd door een ongeval gedwongen om met vervroegd pensioen gegaan. Sinds die tijd wijdde hij zich volledig op de teken- en schilderkunst.
Onderwerpen koos hij in die tijd in binnen- en buitenland.

Werk van Frans Ruwel vind je in vele nationale en internationale collecties van instellingen, bedrijven en particulieren. In 1977 wijdde de gemeente Woerden een tentoonstelling aan o.a. het werk van Frans Ruwel.

Frans Ruwel archief 1

Omschrijving

Sr#

Roessingh, Albert Roessing (Assen 1873 - Antwerpen 1951) Schilder en dichter.

Zoon van de president van de arrondissementsrechtbank te Assen, Izaac Roessingh en Trijntien Bouwina Homan. Volgde na de hbs te Assen een opleiding aan de Academie der Schoone Kunsten te Antwerpen. Hier kreeg hij na de basisopleiding lessen in het privé-atelier van de beroemde dierenschilder Frans van Leemputten. Tijdens een fietstocht ontdekte hij Elp. Daar liet hij een huis bouwen. Dit buitenverblijf, De Zandhoeve of De Zandhof genaamd, diende hem tijdens WO I als toevluchtsoord en groeide in de loop der jaren uit tot een pand met de allure van een kasteeltje, omringd door een tuin in Franse stijl. In Elp woonde Roessingh tegenover Reinhart Dozy.

Roessingh heeft zich ontwikkeld tot een uitstekend portretschilder in een gevoelige impressionistische stijl, soms teruggrijpend op de 18e-eeuwse aristocratische portretkunst. Zijn schetsjes in de natuur in Drenthe werkte hij op zijn atelier in Antwerpen uit in olieverfschilderijen. Beroemd zijn zijn heidelandschappen en zandverstuivingen. Met deze specialiteit trad hij in de voetsporen van vele schilders van verloren landschappen als Egbert van Drielst en Jozef Israels. Na ca. tien jaar in Elp te hebben gewoond, resideerde hij - afhankelijk van de seizoenen - in Antwerpen en in Elp. Van zijn schilderijen bevindt zich nog steeds een aanzienlijk deel in musea en particuliere collecties in de lage landen.

Kort na 1910 is hij ook gaan dichten: eerst voor huiselijk gebruik en vanaf 1923 voor de Nieuwe Drentsche Volksalmanak. In 1948 werd hij ereburger van de gemeente Westerbork. Ter gelegenheid hiervan werd het eerste exemplaar van 't Diggelhoes. Gedichties van Louis A. Roessingh bij 'nkannerk gaard deur Jan Naarding. Met petret en eigenhandige illustraoties van de dichter gepresenteerd. De gedichten hadden tussen 1923 en 1943 in de NDV gestaan. Het voorbijgaan van de tijd en van het eigen leven, of de veranderingen in het Drentse landschap, zijn thema's in Roessinghs poëzie. Met enige zelfspot noemde hij zijn verzen ook wel 'riempies'. 't Diggelhoes is de eerste bundel die geheel uit Drentstalige gedichten bestaat. Na zijn overlijden in Antwerpen is hij in Westerbork begraven.

In 1951 verscheen (postuum) zijn autobiografie, getiteld Stad der paleizen. In 1952 werden in het maandblad Drenthe enkele gedichten van Roessingh gepubliceerd, die op muziek gezet waren door de dichter Jan Boer. Het maandblad herdacht Roessingh in jaargang 1956 door elke maand een prent met een bijbehorend rijmpje uit het Drentse Prentenboekje van Roessingh af te drukken. In 1992 verscheen het geheel in boekvorm als Het Drentse prentenboekje van Louis Albert Roessingh. In 1988 werd door Het Drentse Boek de bundel Stoefzaand, gedichten en tekeningen L.A. Roessingh uitgegeven. Het betreft hier werk uit de periode 1939-1948, dat niet eerder gebundeld was verschenen. [Hilbrandie-Meijer & Nijkeuter

L.A. Roessingh archief 2

Omschrijving

Sr#

Frans Ruwel 1912-1987

Fransiscus Lodewijk Ruwel werd in 1912 geboren te Amsterdam en overleed in 1987 te De Bilt.
Frans Ruwel volgde zijn schilder en tekenopleiding aan de Academie Artibus bij Henk Bellaard en hij volgde een opleiding tot tekenleraar aan het Rijksmuseum te Amsterdam. Frans Ruwel tekende en schilderde landschappen en stadsgezichten in een heel eigen impressionistische stijl.
Met zijn leraar en goede vriend Henk Bellaard maakte hij veel buitenstudies en schilderde samen stillevens in zijn atelier. Frans Ruwel werd door een ongeval gedwongen om met vervroegd pensioen gegaan. Sinds die tijd wijdde hij zich volledig op de teken- en schilderkunst.
Onderwerpen koos hij in die tijd in binnen- en buitenland.

Werk van Frans Ruwel vind je in vele nationale en internationale collecties van instellingen, bedrijven en particulieren. In 1977 wijdde de gemeente Woerden een tentoonstelling aan o.a. het werk van Frans Ruwel.

Frans Ruwel archief 2

Omschrijving

Sr#

Ruep, J. Ruep, Josef Ruep 1886-1940.
Josef Ruep is geboren op 10 april 1886 in Isny en overleden in 1940 te Bad Hindelang.
Hij heeft zijn schildersvak geleerd in Kempten en nadat hij zijn opleiding voltooid had vertrok hij naar Isny om daar te werken in een ansichtkaarten bedrijf om hier tekeningen te maken voor postkaarten. Toen werd hij zelfstandig en vertrok in 1915 naar München. Hier wou hij graag meewerken aan een nieuwe vorm van topografische tekeningen van Duitsland. Professor Karl Doehlmann (kunsthistoricus) stimuleerde hem hierin. Maar grote opdrachten die Ruep kreeg (bouwkaarten, watercentrales en panorama’s voor vakantieoorden) namen zoveel tijd in beslag dat hij als vrij kunstenaar er niet toe kwam om zich hierin verder te ontwikkelen. Hij werd specialist in het maken van reliëfkaarten die hij ondertekende met een sierlijke cirkel om zijn signatuur. Het schilderij “Oberstdorf aus der Vogelschau” is nu nog steeds te bewonderen in het stedelijk museum aldaar. Ook bezit het museum van Zürich werken van hem (periode 1920-1930). De meeste kopers van het werk van Ruep kwamen uit Duitsland, Zwitserland, Italië, Tschjechoslowakije, Japan en Zuid Amerika.
Het Instituut voor de Wetenschap in Frankfurt schreef dat deze kunstenaar niet te evenaren was in zijn kunnen. Het is ontzettend knap om zoveel panorama’s en zoveel afbeeldingen vanuit de lucht gezien te schilderen terwijl hijzelf nooit in een vliegtuig gezeten had.
Ruep kon er mee leven dat zijn schilderijen met realistische panorama’s minder aantrekkelijk gevonden werden dan de wat geromantiseerde creaties van zijn collega’s waar hij gezamenlijk mee exposeerde op diverse tentoonstellingen. Ook de wetenschap dat de scholen en diverse opleidingen gebruik maakten van zijn werken gaven hem een grote voldoening.
====================================================================
Deutsch
====

Josef Ruep, am 10. April 1886 in Isny geboren, lernte in Kempten das Malerhandwerk, sattelte aber um, als er ausgelernt hatte, ging in Isny in ein Atelier für Postkartenzeichnungen, machte sich selbständig und zog 1915 nach Múnchen. Er wollte es dem alten Merian gleichtun und eine neue Topographie Deutschlands schaffen. Der TU-Professor Karl Doehlmann (Mathematiker und Kunsthistoriker) stárkte ihm dazu den Rücken. Aber grosse Aufträge, dieRuep bekam, etwa Darstellungen der im Bau befindlichen bayerischen Wasserkraftwerke von der Obersten bayerischen Baubehörde, oder Panoramen für Kurorte und relieflandkarten hielten ihn davon ab. Er wurde Spezialist für Reliefpanoramakarten, die er mit schwungvollem Zirkel signierte. Sein “Oberstdorf aus de Vogelschau” hängt heute als Original im dortigen Museum. Zwisschen 1920 und 1930 entstand seine “Gesamtansicht der Zentral- und Ostalpen vom Süden her”, die heute in Zürich ist. 1935 schuf er die Reliefkarte von Kempten und Umgebung.
Rueps Kunden waren deutsche, schweizerische, italienische und tschechnische Kurorte, er malte -zig Landkarten- von Züdamerika bis Japan- und erschloss sichin der deutschen Verkehrswerbung ein reiches Arbeitsveld. Das Institut für Wirtschaftwissenschaft in Frankfurt schrieb, dass er von keinem in der qualitát seiner Reliefkarten erreicht werde.
Sicher ist es ein grenzbereich der Kunst, ein Gebiet so bildlich darzustellen, wie wenn man im Flugzeug sässe. Ruep konnte damit leben, dass er deshalb manchmal nicht unter die Künstler gezählt wurde, selbst wenn Seine Panoramen inmitten von Kunstaustellungen hingen, weil er keine “Stimmungsbilder” malte,sondern “nützliche”Bilder für Schule und Wirtschaft. Ruep ist übrigens sein Leben lang mit keinem Flugzeug geflogen. 1938 zog Ruep nach Bad Hindelang. Dort starb er1940. Eine Anzahl oft kleinstformatiger Aquarelle sind von ihm erhalten.

Josef Ruep archief 50

Omschrijving