Heyboer, A. Heyboer, Anton heyboer born 1924-2005
Heyboer, Anton Java, Indoniesië 1924 - 2005 Den Ilp, Noord-Holland De kunst schilder Anton Heyboer wordt op 9 februari 1924 op het Indonesische eiland Java geboren. In zijn leven is Heyboer letterlijk gek verklaard, levend als zonderling zonder contact met de wereld om zich heen. Levend in een eigen kosmos, voorzien van niet meer dan de elementaire levensbehoeften voor hem en zijn gezin. De spot drijvend met het elitaire kunstcircuit, maar hoog aangeschreven bij toonaangevende musea waar ook ter wereld. In 1943 wordt Heyboer opgepakt door de Duitse bezetters en in kamp Prenz Lauerber te werk gesteld. Hij schreef hierover ooit, “Het concentratiekamp was niet slechter dan het ouderlijk huis en de maatschappij is voor mij niet slechter dan beide; te oncreatief”. Van jongs af aan is er bij Heyboer al de drang om non-conformistisch te leven. Na de oorlog vestigt Heyboer zich in Borger. Hier begint hij, nog in traditionele stijl, met tekenen. Hij ontmoet in 1948 de schilder Jan Kagie waarmee hij al tekenend en schilderend enkele maanden door Frankrijk zwerft. In 1951 wordt Heyboer vrijwillig een tijd lang opgenomen in het Provinciaal Ziekenhuis te Santpoort, om bescherming te vinden tegen het normale in de maatschappij dat hem niet toestond het proces van zelfwording te ondergaan. Anton Heyboer ontwikkelt in de jaren na zijn opname zijn “systeem”. Dit systeem is zijn antwoord om langs te leven, zich maatschappelijk te handhaven en erkenning als kunstenaar te verwerven. Zo kan hij zijn positie als verschoppeling en uitschot, die tot zijn isolement had gevoerd, ongedaan te maken. Het systeem is zijn kunstwerk, dat is zijn teken. Het systeem is in al zijn werken het uitgangspunt onder het motto: “de creatie is het enige levende dat eeuwig is”. Het is de opstanding. Het is zijn systeem dat hem leidt naar zijn bruiden. “Laten we onze eigen speeltuin bouwen waar verder niemand meer zal komen, waar we geen mensen meer hoeven te zien”. Op zijn boerderij, vergezeld van zijn 4 bruiden, is Heyboer constant op zoek naar de uitdaging in zijn werk. Het werk van Heyboer wordt beheerst door beeltenissen van wulpse vrouwen met overdreven rondingen, zijn boot (de YM 348) waar hij in 1951 enige tijd op heeft gewoond, zijn leven op zijn boerderij en figuren uit de bijbel vermengd met beeltenissen die doen denken aan prehistorische grottekeningen. Bij de creatie van zijn kunstwerken gebruikt Heyboer verschillende disciplines. Beroemd zijn zijn etsen, maar ook zijn zijn krijttekeningen en tekeningen vervaardigd met houtskool, oliekrijt, verf, klei, ijzermenie en teer alsmede verf op papier en linnen geliefde kunstwerken die in menig collectie zijn opgenomen. “Ik heb gezocht naar een vorm, waarin het leven kunst wordt, waarin het vol spanning komt en waar het moeilijk wordt; waar geen oplossingen zijn en dus altijd een labiel evenwicht is. Er is in kunstwerken ook niet een direct statisch evenwicht, dat is geen schoonheid. Zo krijg je ook met een man en vier vrouwen een labiel evenwicht, waarin dezelfde schoonheid heerst als in een kunstwerk”. Zijn zienswijze maakt Heyboer inmiddels tot een internationaal erkend kunstenaar, wiens werken over de hele wereld in musea hangen. Koningin Beatrix, die ooit zelf een expositie samenstelde met werken van Heyboer, beloond hem in 2002 met een Ridderorde. In eenzame opsluiting, afgesloten van de buitenwereld, heeft hij de mensen bereikt met zijn werk en levenswijze. Anton Heyboer overleed 9 april 2005 in zijn woonplaats Den Ilp. ==================================================================== Deutsch ==== Anton Heyboer ( 9. Februar 1924 in Sabang (Provinz Aceh), Indonesien; † 9. April 2005 in Den Ilp (Gemeinde Landsmeer), Niederlande) war ein niederländischer Maler und Grafiker. Er gehört zu den bedeutenden Vertretern der Abstrakten Kunst und Druckgrafik nach dem Zweiten Weltkrieg. Anton Heyboer wurde in Sabang im Norden von Sumatra als Sohn eines Maschinenbau- Ingenieurs geboren. Kurz nach seiner Geburt zog seine Familie nach Haarlem; im Jahr 1925 nach Delft und 1929 bereits nach Voorburg. Von 1933 bis 1938 lebten sie auf Curaçao danach noch eine Zeit in New York. Anton Heyboer bekam eine Ausbildung zum Maschinenbau-Ingenieur. Nach dem Ausbruch des Zweiten Weltkriegs kehrte er nach Haarlem zurück. Im Jahr 1943 wurde Heyboer zum Arbeitseinsatz in Deutschland zwangsverpflichtet und verbrachte sieben Monate im Durchgangslager Prenzlauer Berg in Berlin. Danach kehrt er wieder nach Haarlem zurück. Nach dem Krieg zog er nach Borger in den Niederlanden. Ende der vierziger, Anfang der fünfziger Jahre lebte Heyboer ein paar Monate in Südfrankreich. Hier begann er intensiv mit der Malerei. Er begegnete dem Maler Jan Kagie jr. (1907-1991), der seine Kunst beeinflusste. 1951 wird Heyboer für einige Zeit in das psychiatrische Krankenhaus Santpoort bei Bloemendaal aufgenommen, da er begann, sich sehr stark in sich selbst zurückzuziehen. In den fünfziger und sechziger Jahre bekam seine Kunst internationale Aufmerksamkeit. Er war Teilnehmer der documenta 2 im Jahr 1959 und auch der documenta 3 (1964) in Kassel, jeweils in der Abteilung Graphik. Im Jahr 1961 zieht Anton Heyboer nach Den Ilp, wo er bis zu seinem Tod lebte und arbeitete. Seine Frau sorgte für die Vermarktung und den Verkauf seiner Kunstwerke. Am 10. April 2002 wurde Heyboer zum Ritter des Ordens von Oranien-Nassau geschlagen.
Kunstenaars Collectie (2 Afbeeldingen)